กฎแห่งกรรมจากขับรถทับหมา ของ...อ.คมสัน พันธุ์วิชาติกุล

" กฎแห่งกรรม" หมายถึง กฎหรือข้อบังคับของธรรมชาติที่ว่าด้วยผลของกรรม ที่ผู้กระทำจะต้องได้รับ ไม่มีใครหลีกหนีพ้นผลของกฎแห่งกรรมนั้นได้ กฎที่ว่านั้นคือ ใครทำกรรมดีไว้ย่อมรับบผลดี ทำกรรมชั่วย่อมได้รับผลชั่ว ดังสุภาษิตที่ว่า "หว่านพืชเช่นใด ได้ผลเช่นนั้น" เช่น ปลูกกล้วยย่อมได้ผลเป็นกล้วย ปลูกลำไยย่อมได้ผลเป็นลำไย
แม้ว่า "กฎแห่งกรรม" เป็นคำที่ใช้ความหมายถึงทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว แต่ส่วนใหญ่มักใช้หมายถึงกรรมไม่ดีมากกว่า
เช่นเดียวกับประสบการณ์ของ อ.คมสัน พันธุ์วิชาติกุล นักโหราศาสตร์รุ่นใหม่ ก็หนีไม่พ้นเรื่องของกฎแห่งกรรม
อ.คมสัน เล่าว่า กรรมที่ตัวเองได้ทำอย่างไม่ตั้งใจว่า สิ่งที่ทำไปแล้วนั้นเป็นบาป คือเรื่องมีอยู่ว่า ทุกวันจะสตาร์ทรถแล้วก็ถอยรถออกจากบ้านทันที แล้วระหว่างถอยไม่รู้ว่ามีสุนัขนอนอยู่ใต้ท้องรถ จังหวะที่ทับมีความรู้สึกว่าเวลาถอยรถเหมือนทับอะไรบางอย่าง พอลงไปดูก็เห็นสุนัขมันร้องใหญ่เลย ในใจตอนนั้นไม่คิดว่าการขับรถไปทับสุนัขเป็นบาป แต่คิดในทางกลับกันว่า ช่วยไม่ได้ ดันมานอนอยู่ใต้ท้องรถเอง เราคิดประมาณว่าสมน้ำหน้ามัน
หรือบางครั้งขับรถมีสุนัขมาเดินตัดหน้า เราจะไม่สนใจจะพูดในใจว่าก็ดันมาเดินตัดหน้ารถเอง
ความคิดความรู้สึกเช่นนี้เองทำให้ขับรถทับขาสุนัขอีกหลายครั้ง เนื่องจากไม่เคยคิดว่าการขับรถทับขาสุนัขนั้นเป็นการสร้างกรรมให้กับตัวเอง
กระทั่งวันหนึ่ง เดินอยู่ดีๆ กลับล้มลงกับพื้น แล้วข้อเท้าเกิดพลิกทั้งสองข้าง ใช้เวลารักษาอยู่เป็นปีก็ไม่หาย ไม่รู้ว่าสาเหตุที่ไม่หายเกิดจากอะไร
เมื่อไปบวชที่วัดชลประทานรังสฤษฎ์ จ.นนทบุรี แล้วนั่งสมาธิ ปรากฏว่าระหว่างนั่งสมาธิอยู่นั้น ก็นึกถึงอดีตชีวิตที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของบาปกรรม เวรกรรม ที่เราเคยทำเอาไว้นั้น พระอาจารย์ก็สอนให้เราแผ่เมตตาให้กับเจ้ากรรมนายเวร แล้วทำแบบนี้ทุกครั้งของการสวดมนต์ หรือนั่งสมาธิ
เชื่อไหมว่า หลังจากสึกออกมาจากพระ อาการข้อเท้าพลิกที่เจ็บก็หายเป็นปลิดทิ้ง
"จากอาการที่ว่านี้เจ็บมาเป็นเวลาแรมปี ขนาดแพทย์เองก็ไม่รู้สาเหตุของการอาการเจ็บ ยังรักษาไม่หาย มาวันนี้ทำให้ผมเชื่อในเรื่องของกฎแห่งกรรม เรื่องเวรกรรม ผมเห็นคนรอบข้างเขาทำไม่ดีแบบนี้ ผมเฝ้าดูว่าสักวันสิ่งที่เขาทำจะต้องมีอะไรตามมา เช่น มีลูกศิษย์คนหนึ่งข้ามหัวครูบาอาจารย์ สุดท้ายชีวิตเขาก็ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย ลูกเขาเองก็มีปัญหา คนเราหากไม่เคารพครูบาอาจารย์ ตรงนี้จะทำให้ชีวิตทุกคนตกต่ำลง"
นี่เป็นความเชื่อเรื่องกรรมของ อ.คมสัน

จากความเชื่อดังกล่าวส่งผลให้ อ.คมสัน กลับกลายเป็นคนที่ไปทำบุญเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทำบุญใส่บาตร สังฆทาน บริจาคทานกับคนยากจน ส่วนการสะเดาะเคราะห์ คือการบริจาคโลง บริจาคเลือด หรือการไถ่ชีวิตโคกระบือ ทั้งหมดนี้เขาเชื่อว่าทำแล้วจะทำให้ผ่อนบาปหนักกลายเป็นเบา แต่จะสะเดาะเคราะห์ให้หายไปเลยนั้นไม่มี ขณะเดียวกันยังเป็นคนนั่งสมาธิเพื่อให้ตัวเองเย็นลง การนั่งสมาธิคือการใช้สติ พอเราดวงดูให้กับลูกค้า เราจะชี้แนวทางที่ดีที่สุดแต่ไม่ได้แนะนำแบบงมงาย
สำหรับพระเครื่องที่แขวนติดตัวประจำ คือพระสังกัจจายน์ เจ้าแม่กวนอิม จริงๆ พระไม่ว่าจะเป็นของจีนหรือของไทย ก็นับถือเหมือนกัน เพียงแต่ว่าตัวเองเติบโตมากับครอบครัวคนจีน พระที่แขวนจึงเป็นอะไรที่ใกล้ตัวมากกว่า และคิดว่าไม่ว่าเราจะอยู่ในศาสนาไหนก็คิดว่าทุกศาสนาสอนให้เราทำความดีเหมือนกัน
อ.คมสัน เล่าถึงประสบการณ์เฉียดตายให้ฟังว่าครั้งหนึ่งเดินทางไปกับเพื่อนๆ ระหว่างที่ขับรถยนต์กันไปนั้น รถเกิดเสีย เราต้องลงเดินหาหมู่บ้าน
จังหวะที่เดินกันอยู่ได้ภาวนาขออย่าให้เจออะไรตรงนี้ พอไปถึงจุดหมายปลายทางเจอหมู่บ้านที่จะไปขอความช่วยเหลือ
แต่เพื่อนคนหนึ่งทักขึ้นว่า ตอนเดินมายังหมู่บ้านเห็นอะไรกันบ้างไหม บางคนบอกเห็นแวบๆ บางคนบอกว่าเห็นอะไรแปลกๆ แต่ส่วนตัวไม่เห็นอะไรเลย
ตรงนี้มองว่าเป็นเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วยคุ้มครองมากกว่า
ส่วนอีกครั้งหนึ่ง เกิดขึ้นเมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๔ โดยขับรถยนต์ไปทำธุระนอกบ้าน ช่วงเวลาที่ขับรถจะอยู่ฝั่งขวามือ แต่ไม่รู้ว่ามีรถออกมาจากไหน พุ่งชนเข้าตรงกลางตัวรถอย่างแรง ทำให้รถที่ขับอยู่หมุนอย่างเร็ว ๒-๓ รอบ ประตูรถทั้งสองบานด้านข้างพังยับเยินทั้งหมด แต่อาจมองเป็นเรื่องปาฏิหาริย์ก็ได้ที่ตัวเองไม่เป็นอะไร
"ที่ผมรอดตายมาได้ ผมไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร โดยไม่ได้คิดว่ารอดตายมาได้เพราะพระเครื่องเพียงอย่างเดียว ส่วนหนึ่งผมคิดว่าดวงเรายังดี ดวงเรากำลังแข็ง ประกอบกันด้วยปีนั้นเป็นปีมะเส็ง ผมเกิดปีมะเมีย จึงไม่เกื้อหนุนกัน แม้ไม่เกื้อหนุนกันก็จริง แต่ที่รถชนเป็นเดือนธันวาคม ตามหลักโหราศาสตร์จีนถือเป็นปีชวด ที่ไม่สมพงษ์กับปีมะเมีย ก็เป็นดวงชนกับผมอีก แต่เผอิญเวลาที่ชน เป็นช่วงเวลาตีสาม ตีสามของคนจีนถือเป็นยามขาล ดีกับมะเมีย ดีกับผม เลยทำให้รอดตายจากอุบัติเหตุครั้งนั้นได้ แต่ถ้าผมโดนชนตอนเที่ยงคืน ผมมั่นใจว่าผมอาจไม่รอด" อ.คมสัน กล่าว
"ขับรถทับขาสุนัขอีกหลายครั้ง กระทั่งวันหนึ่งเดินอยู่ดีๆ กลับล้มลงกับพื้น แล้วข้อเท้าพลิกทั้งสองข้าง ใช้เวลารักษาอยู่เป็นปีก็ไม่หาย"