ฮืม ...ไปวางไว้แถวไหนล่ะแพน้อย การเป็นผู้ให้ สิ่งสุดท้ายคือการให้ความรัก สำหรับเราการรักใครสักคนนั้น ถือว่าเราได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้ กับ ใครบางคน น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันการมีอยู่ของเราได้หลังเราจากไปแล้ว
ก็ ถามตรงๆ ไม่อ้อม เพราะ คนเรา ชีวิต ไม่ได้มีเวลามากอย่างที่คิดไว้ มีหลายอย่างที่ต้องเริ่มทำ ก็ เลยชอบอะไรตรงไปตรงมาน่ะ ...
ฮืม ...ดีน่ะ เรารู้ ว่าแพน้อยรู้จัก ความรักดีพอ พลังของความรัก มีประโยชน์เสมอ แม้กับคนที่ไม่รู้จัก ความรักดีพอ.... นอกจากรัก ตัวเองและธรรมชาติ แพน้อย รักใครหรือยังตอนนี้....
ก็ พอรู้แค่งู ๆ ปลา ๆ เท่านั้น แพน้อย ความลับมีในโลก น่ะ แต่มีแค่แป๊บเดียว บางครั้งคนเราก็ มีความสบายใจกว่ามั้งถ้า เราเลือก บางอย่างให้เป็นความลับ แม้รู้ว่าจะเก็บไว้ได้แค่ชั่วคราว
[IMG] (ขอขอบคุณกลอนบางส่วนจากท่านแพน้อย) (ขอขอบคุณภาพจากท่าน Khunkik คุณกิ๊ก) (ขอขอบคุณแนวคิดใหม่จากท่านอั้งไล้ฮวกไช้ฮวกหก ) คืนค่ำ..................ร่ำไร สายใย.................ทอดแสง สาดแรง................อำพัน กระต่าย...............หมายจันทร์ เตรียมตัว..............รอคอย สายน้ำ.................วาววับ วันดับ...................สู่คืน ดึกดื่น..................จันทรา เต็มดวง................เด่นนภา กระต่าย...............ชมจันทร์ ดวงจันทร์.............ลอยเด่น อยู่เล่น.................เป็นเพื่อน คล้อยเคลื่อน..........ตามกัน กระต่าย...............หมายจันทร์ ให้สมเจ้า..............เฝ้าคอย จันทร์จ้าว..............ส่องแสง แสดง...................ดึกดื่น ขณะดาราอื่น..........หลบลี้หนีหาย จันทร์จ้าวเฝ้าอยู่......เป็นเพื่อนคู่กาย ติดตามกระต่าย.......ไม่หน่ายเหมือนดาว ใกล้รุ่ง.................วันใหม่ อุทัย...................จับฟ้า บดบังดารา...........แสงจันทร์จางลง สรรพสิ่ง...............ดำรงค์ เช่นนี้เสมอมา.........ใต้กฏอนิจจัง จันทร์จ้าว.............ลอยลับ กระต่ายทัก...........อย่ากลับเลยจันทร์ สรรพสิ่งเปลี่ยนผัน...ไม่ได้ดั่งใจ โหยหา................อาลัย เพิ่มทุกข์.............พันทวี เปลี่ยนผัน.............สู่วัน สุริยัน .................ส่องฟ้า วางจันทรา............สู่อรุณ ทอแสง................ใกล้รุ่ง ส่องฟ้า ...............นภาทอง ขับขาน................เพลงไพร เสียงไพร..............ไก่ขัน ประชัน................บรรเลงแจ้ว เพื่อนเอย..............เช้าแล้ว อย่านอนอยู่เลย......รีบออกหากิน หมู่นกออกบิน........จากรังมุ่งไป จากไกล...............หากิน หมู่วิหกบิน............มุ่งหน้าพงไพร เริ่มใหม่...............วันใหม่ ผิดแล้วรู้แก้ให้ถูก...เริ่มใหม่อีกครา อดีตล่วงผ่าน.........ไม่ผันคืนมา สุขสดชื่นทุกเวลา....คงดีไม่น้อย มิตรเทียมเป็นร้อย...ไม่เท่ามิตรแท้หนึ่งเดียว หมั่นคบบัณฑิต.......ฝักใฝ่ทำดี ธรรมชาติ.............ดลจิต ใจสนิท...............ในธรรม เปลี่ยนวัน............เปลี่ยนคืน ทุกเวลา..............สดชื่น สุขอยู่ในตน..........ล่วงพ้นเวลากาล ............................................................._/|\_