ติงติง

[IMG]

[IMG]
อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

กิเลศถ้าตัดง่ายๆคงเป็นพระอรหันต์ทั้งเมือง

แต่จุดมุ่งหมาย ที่เดียวกัน แต่ใครจะทำถึงก่อนก็เท่านั้นเองพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอหันต์ทั้งหลาย พระปจัเจพุทธเจ้า ทั้งหลาย ท่านก็บำเบ็ญบารมีมาอย่างเราก่อน แล้วในอนาคตก็จะมีพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอหันต์ทั้งหลายมาตรัสรู้ในอนาคต อีกมากมายจนนับไม่ถ้วน เมล็ดทรายในมหาสมุทรทั้งสี่ทิศ ก็ไม่เท่า

ถูกต้องอีกแหละครับ อ.จ.ติงๆ ผู้ปฏิบัติมีสติรู้อยู่ย่อมทันกิเลศ กว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้มันต้องได้มาจนนับชาติไม่ถ้วนแล้ว อยู่ๆคนที่ไม่เคยให้อ.จ.ชวนจนตายเขาก็ไม่มาหรอกครับ อย่างที่ผมบอกข้อแรก ที่ว่าไปครั้ง ๑ จะมีครั้ง ๒ ก้ยากอย่างที่ว่ามา บางคนอาจจะเตลิดถ้าไม่มีของเก่า คนเรา บางที ชอบหนักๆ บางคนชอบเบาๆ การปฏิบัติย่อมไม่เหมือนกัน

ถูกต้องเรื่องลาภ ขนาดเราทำแค่นี้ ลาภขนาดนี้ แล้วผู้ที่ทรงฌาณ จะขนาดไหน ถ้าเป็นพระอริยยิ่งหนักใหญ่ ยี่งเป็นผู้หมดกิเลศ รวยใหญ่ๆรวยมากๆ เห็นพระที่สำคัญแถวอิสานเหนือ ใต้ กลาง ตก มีพระอรหันต์องค์ไหนที่ไม่มีลาภ หายากมากๆครับ

ที่ อ.จ.พูดมาไม่อาบน้ำก็ไม่เป็นไร ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่หน้าหนาวคงทำได้ยาก บังเอิญมันเป็นหน้าหนาว ไม่อาบ ๑ อาทิตย์ยังได้เลยหรือมากกว่านั้น อันนี้เมื่อ ๒๐ กว่าปี ผมก็เคยทำมาไม่พูดกับใครเลย เป็น ๑๐ ๆวันนอกจากตัวเอง กินเจ ก็ทดลองกายเบา ตัวเบา แต่กิเลศ ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง บางครั้งจะเพิ่มด้วยซ้ำ เพราะเราไม่ได้สมาบัติ

เรื่องหิวถ้าเรารักษาศิลๆก็รักษาเราถูกต้องครับแต่มันไม่ใช่แค่นั้นอย่างดีก็ไม่เกิน ๑วันมันก็เริ่มหิวผมเคยอดไม่เกิน ๒ วัน จะเริ่มทรมาน ถ้าไม่ได้สมาธิและปัญญา มันอยู่ไม่ได้จริงๆครับ อ.จ. ฉนั้นที่ อ.จ.ทำได้มันต้องครบทั้งสามอย่างที่บอกมา ผมรักษาศิล ๘ จะไม่หิวข้าว ถ้ามา ศิล ๕ มันกินได้ทั้งวัน ที่ อ.จ.พูดมาผมเข้าใจ จึงแวะมาตอบ ให้คนอื่นเข้าใจ

สวัสดีวันพระ ขอให้ตุณเจริญในธรรมนะ

ขออนุโมทนาสาธุ กับ อ.จ.ติงๆครับที่ทำได้บุคคลที่จะทำเช่นนี้ได้มันไม่ง่ายหรอกครับ บารมี ต้นชวนจนตาย เขาก็ไม่ไป อย่างดีก็ รักษาศิลเป็นบางครั้ง กับให้ทาน เขาไม่หนักใจ ถ้าชวนไปนั่งสมาธิ เขาทำไม่ได้หรอก ถ้าเขาไม่เคยมา เป็นแสนๆชาติ

[IMG]สวัสดีครับมาทักทายนะ

[IMG]

[IMG]
แวะเข้ามาทักเพื่อน.....ทั้งผอง
ปีใหม่ห้าสี่ฉลอง........สุขสรรค์
ให้สนุกบ่หมอง..........ทั้งปี ห้าสี่
ทำดีให้สมหวัง..........นะเอย นะเอย...^_^

[IMG]

[IMG]

หากใครได้ไปเข้าเพียรสักครั้ง จะต้องมีครั้งที่สองเพราะติดใจ ร่างกายจะเบาสบาย ภาระในการกิน การงานประจำวัน ภารกิจประจำวันแทบไม่มี เรื่องการงานทางโลกเราตัดทิ้งเหมือนเราตายไปแล้ว ความวิตกกังวลไม่มีเลย เวลาในการสวดมนต์ ภาวนา จะเยอะกว่าปกติมาก

คราวนี้ลำบากอย่างเดียวคือลาภสักการะเยอะมาก มีคนเอาปานะไปให้เยอะ ทั้งที่จะไปเข้าเพียรก็ไม่ได้บอกใครที่เป็นโยมวัดเลย...

เวทนาจากการไม่อาบน้ำก็แทบไม่มีเพราะอากาศเย็น ติงก็ไม่ได้ทำงานอะไรนอกจากกวาดกุฏิของตนเอง กับกวาดทางเดินบิณฑบาตของพระระยะทางประมาณ 200 เมตร แล้วก็บริเวณวัดอีกเล็กน้อยค่ะ

เรื่องหิวยิ่งไม่ต้องห่วง เพราะศีลจะรักษาเรา อย่างเราสมาทานศีล 8 เราก็จะไม่รู้สึกหิวอาหารเย็นฉันใด เมื่อเราอธิษฐานเข้าเพียร เราก็จะไม่หิวข้าวเลย ติงเข้าเพียรครั้งแรกยังแปลกใจ(ครั้งนี้ ครั้งที่ 11 ค่ะ)

ติงออกเพียรมาแล้วค่ะคุณบุญทรง ตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ จิตสดใสมากๆ เวทนาทางกายแทบไม่มี ^^
ไม่ได้ทรมานสักนิด
ติงว่าเป็นการพักกาย พักจิตที่ดีที่สุดต่างหากคะ