ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

แล้วนาคาที่ถือหอก. ก็บอกว่าท่านรับปากแล้วจงทำให้สำเร็จ นึกถึงตอนที่ไปที่ ป่ามรกต มีบึงน้ำสีเขียวมรกตด้านใน อีกบ่อไม่ใช่ในรูปถ่าย แต่เชื่อมกัน รอบบึงมีต้นไม้ใหญ่ เจ้าของที่คนเก่าหวังดี?? ใช้แม็คโครขุดต้นไม้ แต่ขุดผิดพลาดต้นไม้ล้มลงไปในน้ำ น้ำขุ่นคลั่กกลายเป็นสีส้ม เจ้าของที่พยายามงมขึ้น

 

ท่านนาคราชที่คุมที่นั่น เป็นใหญ่อยู่ที่ป่ามรกต อยู่ที่นั่น วันที่ไปก็ไปจุดธูปไหว้ที่บ่อนั้นก่อนที่อื่น ที่แปลกคือน้ำขุ่นไม่หาย และมีบัวและพืชน้ำขึ้นปกคลุมปิดปากบ่อ จ้างชาวบ้านก็ไม่มีใครกล้ามา เพราะมีคนมาทำงานที่นี่แล้วเสียชีวิต

 

บอกเลยว่าวันที่ไปทำพิธี วันนั้นไม่ได้กล่าวอัญเชิญเทพเอง แบ่งรับแบ่งสู้ครึ่งๆ เพราะที่นั่นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เยอะมาก และเข้มมาก อยู่กันเป็นเมือง มีทั้งฤาษี เจ้าป่าเจ้าเขา และนาคราชมีฤทธิ์มากค่ะ วันนั้นเลยคิดว่าสงสัยได้มาอีก

 

อย่างที่บอกชาวเมืองบังบด และฤาษีบางพวก ไม่ชอบมนุษย์ เข้าข่ายรังเกียจ
พวกเค้ากล่าวว่ามนุษย์จิตหยาบ มีแต่ความโลภ เพราะฉะนั้นการเหยียบย่างไปตามสถานที่เป็นที่พำนักอาศัยของเค้ามานาน ก็ต้องระมัดระวังตัว

กายหยาบป่วยหายาทานรักษาก็พอทุเลา

กายทิพย์พังเนี่ย เรื่องมันยาวววว

 

ขอร่วมบุญด้วยนะคะ 500 บาท

 

เมื่อเราถูกขอร้อง ให้ไปพบคนคนหนึ่ง ที่เรารู้จักผ่านกระทู้นี้
ตอนแรกเค้าต้องการแค่เพียงดูดวง แต่เราติดภารกิจ จิตไม่สงบเลยขออภัยไป

แล้วเค้าก็ไลน์มาบอกว่า ล่าสุดหมอบอกว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เราก็สองจิตสองใจ
เลยตกลงว่า จะไปพบเค้า เพื่อดูดวงแลดวงจิตสุดท้าย โดยมีเงื่อนไขว่า เราไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ผู้วิเศษ แม้แต่ร่างกายเราเอง เราก็บังคับไม่ได้ เราก็เลยไปพบเค้าที่โรงพยาบาล ใคนจังหวัดนครราชสีมา ไปพบคนป่วยที่ไม่เคยพบตัวจริง ไม่เคยได้ยินเสียง เคยรู้จักกันผ่านตัวอักษรบนจอคอมพิวเตอร์ ตอนนั้นข่าวคุณปอทฤษฎีกำลังดังมาก เราไปคุยกับเค้าหลายเรื่อง โดยพื้นฐานแล้วเค้าก็มีชะตาชีวิตคล้ายปอ ทฤษฏี
รูปงาม การงานเด่น มีครอบครัวสมบูรณ์ มีลูกสาวน่ารักเป็นแก้วตาดวงใจ วันนึงก็เริ่มป่วย เดือนถัดมาน้ำหนักลด ไปสิบโล ร่างกายที่เคยภูมิใจ ก็เปลี่ยนไป เป็นโรคที่เจ็บปวดทรมานในบางครั้ง ต้องใช้ยาแก้ปวดอย่างแรง คนป่วยบอกว่ามันปวดเหมือนอยากให้ขาดใจตายยังดีกว่า วันนั้นก็เลยไปจับมือ ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยรู้จักหนึ่งชั่วโมงได้

อดีตชาติของเค้าในความฝันของเรานั้น เคยเป็นพระ บวชมาหลายชาติ แม้แต่ชาตินี้ เกิดมามีหน้าที่การงานอันทรงเกียรติ แต่ใจก็ตั้งใจว่า จะบวชในบั้นปลาย ก่อนเกษียณอายุราชการด้วยซ้ำ

แม้ใจจะเป็นคนที่ปล่อยวาง และสำรวจจิตอยู่เสมอ แต่เมื่อเจอกับการต้องมรณานุสติอย่างกระชั้นชิด จิตก็ให้เกิดความแน่นเหนียวเต็มที่

คนป่วยถามว่า "คุณ.....(ชื่อเล่นเรา)...ช่วยบอกตามตรงได้มั้ย ว่าชะตาของผมจะเป็นเช่นไร"

เราเปรียบเทียบกับคุณปอว่า ตอนนี้คุณปอฟื้น(ตามข่าว) มามีปฏิกริยาโต้ตอบกับครอบครัว แต่ในความคิดของเรา คุณปอคงจะได้ไปสวรรค์มากกว่าค่ะ เพราะทุกครั้งที่คิดถึงหรือสวดมนต์แผ่เมตตาให้ มักเห็นกลุ่มเทวดา ชฏาแหลม(ชั้นสูงระดับหนึ่ง) ทรงเครื่องงดงาม อยู่รอบล้อม

เค้าถามต่อว่า ทำไมคนดีๆอย่างปอ ต้องเจ็บปวดทรมาน เราตอบไปว่า เพราะเป็นการเอาคืนช่วงสุดท้าย ไม่มีใครบิดเบือนกฏแห่งกรรมได้ ตามข่าว มีพระปฏิบัติมีชื่อเสียงหลายองค์ มาสวดมนต์ และทำพิธีที่ดีงามต่างๆให้ แต่ปอก็ไม่หาย....

เค้าพยักหน้ารับ แล้วพูดว่า ผมอยากหายครับ ผมเป็นห่วงครอบครัวมาก

เราก็ถามต่อไปว่า ตั้งแต่ป่วยให้คุณแม่มาเยี่ยมหรือยังคะ เค้าก็ตอบว่า กลัวแม่รับสภาพเค้าที่เปลี่ยนไปมากจนน่าตกใจ แล้วจะทำให้แม่ทุกข์แม่เครียด าบอกไปว่า ตั้งแต่คุณแม่เกิดมาจนป่านนี้ ท่านนั้นคงได้พบสัจธรรมของชีวิต คงมีหลายคนต้องจากท่านไปอย่างไม่มีวันกลับ หรือมีหลายคนที่ป่วยและให้ท่านดูแล การเกิดมาเป็นแม่และลูกกันนั้น มิใช่เหตุบังเอิญ ควรให้คุณแม่ได้โอกาส ดูแลคุณ

....

 

ก่อนหน้าที่เราจะไป เราก็ได้ทำการเสี่ยงทายดอกบัว โดยการบูชาดอกบัวเก้าดอกในพาน เงินเก้าบาท เทียนห้าเล่ม ธูปห้าดอก ไหว้พระสวดมนต์ ครบหนึ่งรอบวันพระ แล้วนำเงินนั้นไปทำบุญ จุดธูปและเทียนหน้าพระพุทธรูปที่วัด ดอกบัวนั้น มัวหมอง และเหี่ยวเป็นจุด รัศมี(มองด้วยตาใน) ของดอกบัวหม่นหมอง (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หมอยังวินิจฉัยอยู่)
ื่
เมื่อทำพิธีเสร็จ ไลน์ผลไปให้คนป่วยดู คนป่วยถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง
เราตอบว่า ไม่ค่อยดี 50:50 แล้วตกลงเป็นโรคอะไรกันแน่ (ตอนนั้นในใจคิดถึงมะเร็ง) และอีกไม่กี่วันถัดมา เค้าก็บอกหมอวินิจฉัยว่า มะเร็ง

 

เราไปพักกับลูกชายที่โคราช หลังจากไปเยี่ยมคนป่วย แต่ใจก็ให้กังวล
ตอนขากลับบุรีรัมย์จึงแวะไปเยี่ยมคนป่วยอีกรอบ และคราวนี้ได้เจอลูกสาวคนป่วย

เราอยากให้มีปาฏิหารย์เกิดขึ้น มีคนเป็นมะเร็งมากมาย ที่รอดมามีชีวิตต่อไปได้อีกหลายปี

แต่ก็แอบคิดถึงกรณีคุณปอ แม้คนทั้งประเทศส่งใจให้ ปอก็ไปสู่ภพภูมิที่ดีตามบุญที่ปอทำไว้ แม้ใจจะไม่อยากไปก็ตาม แม้สู้ด้วยกำลังใจทั้งหมดที่มี

 

หลังจากกลับมา ก็ติดต่อผ่านทางไลน์ คนป่วยเงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ส่งข่าวมาว่าตอนนี้อ่อนแรงมาก อยากพบอีกซักครั้ง ตามที่เคยได้รับปากไว้ เราก็พยายามไป แต่มีอุปสรรคติดขัดมากมาย และมีเรื่องมากมายที่อยากทำให้คนป่วย เป็นสิ่งที่ผุดขึ้นมาในจิต แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย สิ่งหนึ่งที่รับปากคือ การสวดมนต์ไปพร้อมๆกัน และร่วมกันแผ่เมตตาและอธิษฐานจิต บูชาพานครู เก้าบาท ดอกไม้ธูปเทียน สังฆทาน และผ้าไตร แล้วให้จิตเรานำไปถวายวัดที่เรารู้สึกศรัทธา การทำเช่นนี้ เพื่อให้จิตคนป่วยเกาะบุญนี้ให้เหนียวแน่น เพื่อให้คนป่วยได้อธิษฐานถ้ามีอะไรฉุกเฉิน จิตตจะดับ หรือหลุดไปด้านบนและล่าง ก็ขอให้ผลบุญ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุ้มครองอำนวยพร ให้จิตนั้นตรงสู่ทางที่ดี ตามบุญที่สะสมมาตลอดภพการเป็นมนุษย์

เราไม่ได้เรียนพิธีการมาจากไหน มนต์พิธีที่คิดจะสวดก็เปิดเอาในหนังสือสวดมนต์
ทำไปตามที่จิตใจเราบอก

ธรรมดาแม้แต่การดูดวง เราก็ดูผ่านโทรศัพท์ มีบางคนเท่านั้นที่พิจารณาว่าสมควรจะไป จึงจะไปพบปะ ดังเช่นที่พบคนป่วยนี้ ถือว่าบุญสัมพันธ์

อาจจะมีบางภพบางชาติ บวชไว้โดยอาจารย์คนเดียวกัน

อาจจะมีบางชาติที่เคยร่วมเป็นร่วมตายในสนามรบเดียวกัน

อาจจะเป็นเทวดามาดลใจ

อาจจะเป็นชะตาฟ้าลิขิต

 

ระหว่างที่คิดจะไป ก็สองจิตสองใจ ในการช่วย เพราะเรื่องที่เราทำนั้นเหนือวิสัยมนุษย์จะเข้าใจ แม้เพียงว่าญาติของคนป่วย เคลือบแคลงสงสัย ทำให้บุญของเราจักไม่บริสุทธิ์ และเป็นบาปที่จะติดตัวเราไปหลายภพหลายชาติ ตอนแรกเราต้องการให้ครอบครัวเค้าได้นำผ้าไตรไปถวายให้เค้าเอง แต่สุดท้ายคนป่วยก็ให้แฟนจัดการโอนเงินให้เรา เพื่อเป็นธุระจัดการให้ ภรรยาของเค้าก็โทรมา บอกความตั้งใจ และขอร้องว่าคนป่วยอ่อนแรงมาก และมีกำลังใจรอเราอยู่ .... การตัดสินใจสุดท้ายจึงเกิดขึ้น

แต่การกระทำของเรา จะทำให้เจ้ากรรมนายเวรบางตน บางภพภูมิ ได้ธรรมะบางอย่างและเมื่อพวกเค้าเหล่านั้น ได้ยินยอมพร้อมใจ ด้วยเห็นว่าคนป่วยได้รับวิบากกรรมอันสาหัส แล้วอาจจะไม่ยึดติดภพภูมิ สิ้นเวรสิ้นกรรม ไปสู่ภพภูมิที่ดี เทวดาทั้งหลาย ครูบาอาจารย์สายพระสงฆ์ในอดีต จักเชื่อมต่อพลังงาน อำนวยพรให้คนป่วย

แต่ผลสุดท้ายจะเป็นเช่นไร ก็มิใช่วิสัยมนุษย์ธรรมดา จะคาดการณ์ได้

แต่ถ้ากฏแห่งกรรมกำหนดไว้ เจ้าหน้าที่กฏแห่งกรรมทำงานอย่างตรงตามกฏเกณฑ์

เราก็คาดว่า คนป่วยจะเปลี่ยนภพอย่างสงบ และได้ไปเกิดได้ดำรงสมณเพศ ดังที่เคยอธิษฐานติดกันไว้หลายภพหลายชาติ ....

 

วันที่เราไปพบคนป่วยที่นอนบนเตียง ท่ามกลางสายต่างๆ เราก็เห็นภาพการรับเวรรับกรรมที่ค่อนข้างสะดุ้งสะเทือนใจ แต่คนป่วยตั้งรับได้ค่อนข้างดี เค้านอนอยู่จับพุทโธ
หูฟังเสียงเทศจากหูฟัง ที่ต่อเครื่อง เอ็มพีสาม ไว้

แต่ภาพมิติซ้อน เราเห็นวิญญานทั้งชายทั้งหญิง สลับสับเปลี่ยน นอนลงทับร่างคนป่วย ที่ปลายเตียง เห็นเจ้าหน้าที่กฏแห่งกรรม กำลังจ้องเรากลับมา บอกตามตรง ตอนนั้น อยากจะเดินถอยหลังกลับไป แต่เมื่อพิจารณาด้วยจิตสงบ สูดลมหายใจ ความรู้สึกถึงลมอยู่ที่ปลายจมูก ไหลลงไปที่ท้อง ภพวิญญาณก็หายไป ภพสวรรค์ขึ้นมาซ้อน ปราสาทหลังาม รอเทพบุตรไปจุติ มีเทวดาหนวดงามรอรับอยู่แล้ว

สูดลมหายใจอีกหนึ่งครั้ง ภพสวรรค์ก็หายไป ภาพของต้นเหตูและสาเหตุ ภาพของเณรร้อยที่บวชจนตายในผ้าเหลืองหลายภพหลายชาติ ภาพของพระธุดงค์ก็ปราฏขึ้น วกเวียน หลายสิบชาติ ในชวนจิตเดียวนั้น

คนป่วยไหลลงดิ่งในภวังค์ ไม่รับรู้ถึงการมาของเรา

แต่ภพน้อยใหญ่ ต่างจ้องมองมาที่เรา

 

เราได้แต่ทำความเคารพ และขออณุญาติ แล้วจึงเดินไปเขย่าแขนคนป่วย

และการคิดว่า จะเยี่ยมและพูดคุย เพราะลูกชายกับพี่เลี้ยงรออยู่ด้านนอก

ก็กลายเป็นชั่วโมง การพูดคุยทักทาย กลายเป็นมรณานุสติ การเป็นเรื่องกฏแห่งกรรม เรื่องการชดใช้ สับเปลี่ยนหมุนเวียนตำแหน่งแห่งกรรมนั้น

และวิญญานบางส่วนที่พอมีบุญเป็นต้นทุนอยู่บ้าง ก็เริ่มรู้ซึ้งถึงสัจธรรม แห่งภพน้อยใหญ่ ไม่มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่ร่างกายเราที่รักหนักหนา แม้แต่ลูกแต่เมีย พ่อแม่พี่น้อง เรานั้นเอาอะไรไปไม่ได้นอกจากบุญกุศล ยิ่งยึดยิ่งทุกข์ ยิ่งผูกยิ่งแน่น ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ .... วิญญานบางส่วนก็เริ่มคลายความอาฆาตพยาบาทลง

ในการทำนี้มิได้บิดเบือนกฏแห่งกรรม และมิได้บอกว่าคนป่วยไม่สมควรรับผลกรรม เพียงแต่ปารถนาดี อยากให้บางดวงวิญญานได้ไปสู้ภพที่โล่งที่สว่าง ไม่อึดอัด ขุ่นมัว

จึงมิได้โดนเจ้าหน้าที่กฏแห่งกรรมขัดขวาง และเทวดาประจำตัวคนป่วยพึงใจ

 

เราไม่ได้มีหน้าที่ส่งวิญญาน หรือสื่อสารกับเจ้ากรรมนายเวร

แต่รู้สึกเวทนาตนเอง และเหล่าสัตว์น้อยใหญ่

ดังคำกล่าวบทแผ่เมตตาว่า

สัพเพสัพตา

สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

เราเพิ่งซาบซึ้ง และประทับความรู้สึกของความเป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย เมื่อเราป่วย และเราได้พบคนป่วย และสิ่งที่อยู่รอบๆคนป่วย

 

ทั้งหมดที่เล่านี้ เป็นเพียงความรู้สึกส่วนตน หรือจะเรียกว่า ฝันไปในภพมนุษย์ก็ได้

ชีวิตเรานี้เหมือนความฝัน หลงละเมอไปกับสรรพสิ่งรอบกาย ที่หาสาระและแก่นไดๆไม่ได้ หลงในวังวนแห่งกิเลสมารทั้งหลาย

เมื่อเราปัญญาตื่นรู้จักทำให้เราตื่น

ศาสนาของเรา คือ พุทธะ ศาสนาของผู้ตื่น

สุดท้ายนี้บุญใดที่ลูกได้ทำ ขอบุญนั้นจงสำเร็จแก่ เทพเทวดาที่รักษาพระพุทธศาสนา
ขอบุญนั้นจงสำเร็จแด่พระรัตนตรัย ที่เป็นดั่งแก้วสามประการ คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

 

ในบรรดา คำขอขมาอโหสิกรรม มากมาย ส่วนตัวชอบบทนี้ และเป็นหนึ่งในบทที่เราจะนำคนป่วยสวด

 

ทำไมต้องนำคนป่วยสวด เพราะจิตคนป่วยอ่อนแรง พลังการสวดมักไม่ตั้งมั่น แต่เมื่อคนป่วยศรัทธาตั้งปั่นในตัวเรา เราก็จักนำการศรัทธาแบบหยาบนี้ ไปสู่ศรัทธาแบบละเอียด ไปสู่ความศรัทธาสูงสุด คือ พระพุทธเจ้าและอริยสัจ 4

หวังว่าสติสัมปชัญญะ คงพร้อม ... ทั้งผู้นำสวดและผู้สวด และผู้ที่ได้ยินในวันนั้น

 

หากมีผู้ใดต้องการแสดงความคิดเห็น หรือ ต้องการแนะนำ ขอน้อมรับด้วยใจอันเป็นกลาง

 

เมื่อไม่มีผู้ใด ให้ความเห็นแนะนำใดๆ แก่จารุฯ
หมอก็ขออนุญาติเผือกก็แล้วกันนะ

ช่วงหลังนี้จารุ ช่วยเหลือชาวบ้านค่อนข้างเกินกำลังอยู่
หากจารุมีจิตปรารถนาจะช่วยชาวพาราสารขันต์ ผู้ก่อกรรมกันเป็นวัฏะไม่รู้หยุดเช่นนี้

สิ่งแรกที่จารุต้องทำคือการสร้างบุญให้ตัวเอง จนมีปริมาณมากล้นฟ้า ท่วมสามโลกธาตุ

ในโลกมนุษย์นี้ ผู้รวยเงินทอง ไม่ว่าจะแต่งตัวมอซอแค่ไหน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนไม่น่าเกียจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนดูน่ารัก น่าเคารพ ทั้งสิ้น
ในโลกแห่งมิติ เขาใช้บุญกัน แทนเงินทอง
ดังนั้น ผู้รวยบุญ จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิบากกรรมชาวบ้าน ก็ไม่น่าเกียจ แม้เจ้าหน้าที่กฏแห่งกรรม ก็ยังให้ความเกรงใจเรา ให้เคารพเรา

เพราะอะไรหรือ
ก็เพราะเราผู้มากด้วยอำนาจบุญ สามารถใช้บุญที่มีอยู การันตี(คำประกัน)คนไข้ได้ว่าเขาไม่เบี้ยวหนี้ ถ้าเขาเบี้ยว เราก็มีชดใช้ให้แทน
หลังจากนั้น เราก็แนะนำคนไข้เข้าสู่ทางบุญ ใช้บุญของเขาชำระวิบากกรรมที่เขามีอยู่
แม้เขาจะทำได้ไม่มากนัก เราก็ต้องยินดีสละบุญส่วนที่ขาดให้แก่เขา เพื่อบันเทาทุกข์
ส่วนนี้จารุทำได้ดีแล้ว

แต่จารุช่วยเขาเกินบุญที่ตัวเองมีอยู่ จึงต้องขอดบุญตัวเองไปบันเทาทุกข์ให้ผู้มามาขอความช่วเหลือ คนแล้วตนเล่า
จนที่สุด แม้แต่บุญที่มาหล่อเลี้งตัวเองให้มีกินมีใช้ ในอนาคต ก็ถูกเบิกมาใช้จนหมดสิ้น
นี่คือเหตุที่จารุ ต้องวิบากกรรม ตกงาน มีกินมีใช้น้อย ทำบุญได้น้อย ฯลฯ

หากจารุ ช่วยคนเช่นนี้โดยไม่ประมาณตน(ในบุญที่มี) วิบากกรรมก็จะดึงบุญในอนาคตไปมากขึ้น
จนชะตาชีวิตตกตำสุดๆ แม้บ้านก็อาจจะไม่มีเป็นของตัวเอง ที่จะอยู่อาศัย

ในช่วงนี้ อำนาจในมิติ ก็จะยิ่งมากขึ้น การช่วยเหลือผู้คน ก็ง่ายขึ้น
บุญในอนาคตยึ่งถูกดึงความยากไร้ยึ่งถมทับทวี
เขาว่านีเป็นการทดลองใจ ว่ายอมสละจริงหรือไม่ แต่ ไม่ว่าจะสละจริงหรือไม่จริง ความยากไร้ก็มาให้ลิ้มรสแล้ว
(เช่นเดียวกับนายกระต่ายป่า-ขออนุญาติพาดพิงหน่อย หากท่านเข้าจสิ่งนี้ ท่านก็จะหลุดจากวิบากนี้เช่นกัน)

เขากล่าวกันว่า การได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ที่ตกทุกข์นี่ได้บุญนะ ให้อธิษฐานบุญที่ได้ช่วนเขา มาหล่อเลี้ยงตัวเอง
ใช่การช่วยเหลือ ย่อมได้บุญ จริงดังทีกล่าวกัน
แต่ต้องไม่เอาบุญเราไปคำประกัน ผู้ต้องวิบากกรรมนะ เพราะการค้ำประกันในบางกรณี
บุญที่ได้รับจากการช่วยเหลือคนป่วย ได้มาน้อยนิดไม่คุ้มกับบุญที่ต้องเสียไปจากการคำประกันมากมายมหาศาล(อันเกิดจากกรรมหนักของคนป่วย)
ผู้ต้องวิบกกรรม ด้วยเขาต้องชดใช้บาปกรรม การไปช่วยเหลือยุงเกี่ยวจนเขาพ้นจากวิบากกรรมนี่ เราต้องเอาบุญเราเข้าไปค้ำและชดใช้แทน ให้เขานะ
และในคนป่วยบางท่านนี่ พอหายแล้ว ก็หนีหนี้นะ เรียกให้ไปทำบุญอุทิศให้เจ้าหนี้
พวกก็ไม่ทำ ปล่อยให้ผู้ค้ำประกันชดใช้หนี้แทน เฉยเลย

แต่ วิสัยของพระโพธิสัตว์ ย่อมเป็นเช่นนี้เอง
ไม่อาจกล่าวปรามาศท่านเหล่านี้ได้ ว่าเขลา หรือไง่ เอาเนื้อหนูไปปะเนื้อช้าง
หากไม่ทำเช่นนี้ บารมีจะเกิดได้อย่าไร

จารุฯจงพิจารณาดูเถิด
หากจะทำต่อ ก็จงหาวิธีการในการสร้างบุญให้ท่วมสามโลกธาตุ ท่วมฟ้าท่วมจักรวาลเถิด

 

ร่วมบุญด้วยค่ะ 1,000 บาท วันที่6 /02/2559 14.25

 

ไปสวดมนค์ให้คนป่วยฟังมาแล้ว ค่ะ

สวดมนต์ หลายคาถา ในห้องผู้ป่วยรวม มีเสียงทีวีและเสียงพูดคุย
ก่อนไปก็ได้นำเงินไปซื้อผ้าไตร และเครื่องสังฆทานอย่างดี

และธูปเทียน สายสิญจน์ ดินสอพอง น้ำมันจันทร์ น้ำอบ ขันใบเล็ก ทองคำเปลว

ดอกบัวเก้าดอก พวงมาลัย ผ้าขาว 1 พับ

พระองค์เล็กหนึ่งองค์ พระไพรีพินาศหนึ่งชุด

หนังสือสวดมนต์

ไปถึงคนป่วยดูอ่อนแรง มากๆ เลยพนมมือไม่ไหว ให้จับสายสิจน์ ที่โยงกับเครื่องสังฆทาน ผ้าไตร จากนั้นก็สวดหลายบท

ท่ามกลางเตียงข้างๆที่เมียงมอง

สวดไป รู้สึกอึดอัดมาก เพราะเป็นวันโกณ จนต้องสวดชินบัญชรคั่นกลาง

คาถา ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก ชินบัญชร มหากรุณานิโก ยันทุน พาหุง คาถาตาข่ายเพ็ชร คาถาเกราะเพ็ชร คำขออโหสิกรรม คำขอถอนพุทธภูมิ แผ่เมตตาใหญ่

จนจบพิธี ก็นำสังฆทานไปถวายพร้อมกับภรรยาของคนป่วย

ที่่วัดป่าศรัทธาราม ไปเจอหลวงตาท่านนึง ท่านได้ทราบเรื่องราว
จึงประสงค์จะสวดบังสกุลเป็น บังสกุลตายให้ เพียงนำรูปคนป่วย
มาให้ ไม่ต้องมาเองก็ได้

ถือว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่ดีงาม

วันนี้ ค่าครู ค่าเดินทาง ค่าสังฆทานบางส่วนที่เกินงบมา และค่าเครื่องทำพิธี
ประมาณ 1000 บาท เป็นการทำบุญของเดือนนี้ (งบทำบุญไม่เกินเดือนละพันห้า คือ 10% ของเงินเดือน) วันนี้ของทำสังฆทานเพิ่มคือ หมวก ถุงมือ และเสื้อไหมพรมสำหรับพระ ตอนหลวงตาได้รับ ท่านดูยินดี บอกว่า ดีมากโยม อากาศเย็นมาก

อิ่มบุญ

เหนื่อยกายในมาก

ระหว่างสวดคาถาต่างๆ เราก็ได้พูดด้วยภาษาพูด เพื่อนำดวงจิต ให้เห็นภาพต่างๆ เช่น สวรรค์เป็นต้น