สวดมนต์แล้วสมาธิอยู่ไม่นิ่ง

อนุโมทนาครับ

ขออนุญาตแนะนำนะครับ

ในกรณีเริ่มฝึกใหม่ถ้าดูหนังสือสวดมนต์ส่วนใหญ่น่าจะมีสมาธิดี เพราะสายตา จิต มีสมาธิอยู่กับตัวอักขระ ผมเดาว่าคุณ ph240 คงสวดแบบไม่ต้องดูหนังสือสวดมนต์แล้ว ขอแนะนำในช่วงที่จิตไม่นิ่ง ฟุ้งซ่านคิดเรื่องอื่นๆต่างๆนาๆ ให้เอาจิตไปดูที่ปากของเราที่กำลังสวดมนต์ ให้รู้ว่ากำลังทำการสวดมนต์อยู่ ทำจนกว่าเรื่องฟุ้งซ่านต่างๆหายไป จากนั้นก็ไปอยู่กับบทสวดมนต์ต่อไป ถ้ายังเป็นอีกก็ทำเช่นเดิม ช่วงเวลาของการสวดมนต์ที่จิตมีสมาธิส่วนใหญ่จะเป็นช่วงเวลาเช้าใกล้สว่าง สาเหตุเกิดจากการพักผ่อนที่เพียงพอ ไม่มีเรื่องใดๆมารบกวน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การสวดมนต์มากที่สุดเพราะจิตมีสมาธิดี แต่ส่วนใหญ่คนจะสวดมนต์ก่อนเข้านอนซะมากกว่ากับผู้ที่มีภาระกิจในแต่ละวัน ทำให้ได้พบเจอสิ่งต่างๆมากมาย ทำให้สัญญานั้นจดจำได้ดี จึงเป็นผลทำให้สมาธิในการสวดมนต์ทำได้ยาก แต่ก็เป็นความท้าทายในการฝึกสมาธิที่ดี

ข้าพเจ้าสวดมนต์มาได้ประมาณ 4 ปี จิตก็ยังฟุ้งซ่านเหมือนเดิม ไม่ว่าจะมากบทหรือน้อยบท แต่เรารู้เท่าทันว่าจิตมันฟุ้งเราก็รีบหาสิ่งยึดเหนี่ยวดึงกลับมา อาทิเช่น เอาจิตจับที่ปากเหมือนที่กล่าวไว้ข้างต้น ,นึกถึงครู อาจารย์ที่เคารพ ,ความหมายของบทที่กำลังสวด ,เน้นอักขระให้ชัดเจน ร.เรือ ,ท่วงทำนอง จังหวะของการสวดมนต์ เป็นต้น เราต้องพิจารณาตัวเองว่า สิ่งใดที่ถูกจริตกับเราและดึงจิตให้กลับมาอยู่กับปัจจุบันได้เร็วทีสุดนั่นแหละคือคำตอบที่เราต้องการค้นหา

อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณมากๆ สำหรับคำแนะนำ จะนำไปปฏิบัติครับ

 

เรียนตามตรงว่าผมเองก็เพิ่งเริ่มสวดมนต์ภาวนาและกรรมฐานมาได้แค่สามเดือนกว่า
แรกๆก็มีปัญหาแบบที่ว่านี่ล่ะครับ ใจไม่ค่อยอยู่กับบทสวด คอยแต่จะคิดไปโน่นนี่นั่น
ผมใช้หลายๆวิธีในการปรับปรุงครับ

1. เรียนรู้ความหมาย(คำแปล)ของบทสวด ศึกษาไว้ก่อนสวดนะครับ ไม่ใช่สวดไปเปิดหาคำแปลไป เอาความหมายของบทสวดนี่แหละเป็นเครื่องรั้งจิตไว้ อันนี้ผมคิดไปเองว่าถ้าคิดฟุ้งไปเรื่องความหมายของบทสวด ก็ยังดีเสียกว่าไปฟุ้งเรื่องอื่น
2. กำหนดรายการบทสวดไว้ (นอกเหนือจากบทสมาทานศีลกับแผ่เมตตาที่ต้องสวดทุกครั้งอยู่แล้ว) เอาจากสั้นๆไว้ก่อน สวดช้าๆ สวดซ้ำๆ จนสวดขึ้นใจแล้วค่อยเพิ่มเข้าไปอีกทีละบท จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ค่อยได้สวดบทที่ยาวๆ
3. เวลาสวดแล้วใจคิดไปเรื่องอื่น ก็ไม่ต้องไปหงุดหงิด ให้รู้ว่าใจคนเราก็เป็นอย่างนี้แหละ คิดแล้วก็คือคิด ปล่อยวางให้มันผ่านไป บางทีก็บอกตัวเองว่า"คิดหนอ... คิดหนอ..." แล้วก็สวดต่อไปด้วยความสบายใจ (อาจมีหยุดสวดบ้างนิดๆหน่อยๆ ก็ไม่เป็นไร)
4.เวลาสวด หลับตานึกถึงคำที่กำลังสวดทีละคำ เหมือนตัวหนังสือของคาราโอเกะน่ะครับ หรือถ้าเปิดอ่านบทสวดอยู๋ ก็ตั้งใจไว้ที่ตัวหนังสือในบทสวด

อันนี้เป็นแนวที่ผมทำนะครับ อาจจะดีหรือไม่ดีก็คงต้องลองทำเองล่ะครับ

 

ดิฉันชอบสวดมนต์บทยาวๆค่ะ เช่น ยอดพระกัณฐ์ไตรปิฎก พาหุง ชินบัญชร ฯลฯ
รู้สึกปีติดี ถึง ดีมาก แนะนำให้เจ้าของกระทู้ สวดช้าๆ ไม่ต้องช้ามากนะคะ ดิฉันปฏิบัติแบบนี้ค่ะ คือว่า กำหนดจิตให้อยู่กับปัจจุบัน ตามองที่อักขระ ระลึกถึงนิมิตพระพุทธรูป สลับกับมองไปที่อักขระ ตัวอักษรนั้นจะมีความศักดิ์สิทธิ์ สวดไปเรื่อยๆ รู้ไปที่บทสวด แล้วจะรู้สึกว่าจิตจะสูงขึ้น อิ่มเอมใจ มีสมาธิ จนบางทีสวดจบ จิตยังคงสภาพความอิ่มใจ ได้นานทีเดียวเป็นวันเลยค่ะ
สวดทุกวัน พลังใจ กำลังใจก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สวดติดต่อกันหลายวัน บางที อยู่ดีๆ ในเวลาปกติ จิตก็รู้สึกอิ่มใจขึ้นมาเอง โดยไม่มีสิ่งเร้าค่ะ

 

ได้ประโยชน์มากเลยครับ


gclub

 

ดิฉันก็สวดมนต์ภาวนา พระคาถาพาหุง พระปริต มหาจักพรรดิ พระคาถายอดพระกัณฑ์ ชินบัญชร พระบารมีสามสิบทัสจนคล่อง การสวดเร็วและสวดโดยไม่ได้ดูลมหายใจเลยจนจบแต่ละบท จะมีข้อดีและข้อเสียอย่างไรบ้างคะ เพราะสวดมาหลายปีแล้ว ยังทำสมาธิไม่ได้เพราะทำสมาธิอยู่นิ่งๆจิตจะฟุ้งสร้าน ต้องจดจ่ออยู่กับบทสวดตลอดเวลา ช่วยผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ

 

แค่ตั้งใจจดจ่อกับคำสวดทีละตัวสะกด และสวดไปเรื่อยๆทุกๆวัน จิตจะเป็นเอกัคคตาเองค่ะ โดยไม่ต้องไปบังคับให้สงบ แรกๆจะไม่สงบหรอกค่ะ ปากสวดไปแต่ใจคิดเรื่องอื่น แต่สติจะคอยกลับมาจับคำสวดเองค่ะ ..ต้องสวดแบบจดจ่อเหมือนบริกรรมพุทโธชัดๆทีละคำ