สำหรับคนที่ปรามาสท่านพุทธทาส...

แถมท้าย
อีกอย่างนะ คิดให้กว้างๆ ไปภายนอกศาสนา ผู้ที่จะตอบท่านคือเดียร์ถีย์ เขาจะบอกว่าไม่มี มีแต่นรกที่ท่านต้องไป ตามนี้นะ

 

ถามไว้สิ เราจะตอบเมื่อตอบได้ และมีประโยชน์จริงๆ เอาเรื่องที่ไม่มีในพระไตรปิฏกก็ได้

รู้เพียรรู้พัก จะได้ไม่หนักเกินไป เอาแต่ถามแล้วๆไม่อ่านที่ ที่มีประโยชน์นั้นเลย เราอุตส่าห์พิจารณาเองและนอบน้อมหามาเพิ่มให้

เอาแต่ใจมากโดนไม้เรียวนะ

เรียนลัดขั้นตอนแบบนี้ ไม่ดีเลย

 

อย่าคิดอย่างนั้นเลย มันอาจไม่มีคุณค่าสำหรับท่านในตอนนี้ แต่วันข้างหน้าย่อมมี และไม่ใช่เพื่อท่านเพียงผู้เดียวด้วย ผู้ที่ตั้งใจศึกษาเพื่อประโยชน์ มีในที่นี้และอนาคตอยู่ ต่อให้ท่านหรือเขาไม่รู้เรื่อง แต่มีใจนอบน้อมศรัทธาในพระธรรม
อุปมาในอดีตกาล
ต่อให้เป็นค้างคาวหนู๕๐๐ ตัว ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง ก็ได้อานิสงส์แห่งธรรมนั้น

 

เดี๋ยวคอย เช็คตรวจทานที่ได้โพสลงไปก่อน แต่งกระทู้แต่งหน้าก่อน เผื่อจะมีการผิดพลาดตัวอักษรจะได้แก้ไข

อย่าพึ่งซนถาม แล้วรีบอยากได้คำตอบ บอกตามตรง ยังไม่ได้อ่านเลยอีกหลายๆข้อความ

 

อย่าพึ่งกวน ระมัดระวังคำพูดความคิด

 

เราต้องอ่านทุกๆตัวอักษรซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่เราโพสลงไปทุกๆตัวอักษร ไม่ใช่โพสเอาสนุก เอาชนะ ช้าหน่อย เรื่องนี้ทำเล่นพูดเล่นไม่ได้่

 

เป็นเด็กดีหรือยัง ก่อนจะเอารางวัล ถ้าท่านไม่สอนให้เรารู้จักความอดทน รู้จักคุณค่าความหมาย เราจะรู้คุณค่าของไอติมไหม?

ในเมื่อไม่ใช่เรื่องรีบร้อนเร่งด่วนเจียนตายนัก ถูกยิงด้วยลูกธนูพิษก็ว่าไปอย่าง
จะไม่ตอบที่มาของศรเลย

แต่ก็นับว่า ถามคำถามที่สำคัญจำเป็นสำหรับตน และผู้อื่นนั้นด้วย ปัญหา คือ ผู้ตอบ กำลังมึนที่มีข้อความ และต้องทำกิจหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ใจเย็นๆบอกแล้ว

ดื้อ

 

เรื่องนี้ตอบไปแล้ว ในเรื่อง

http://palungjit.org/threads/พร่องใ...ด้สำเร็จผลใดๆ-แม้แต่ฌานโลกีย์ก็ไม่ได้.548335/

ถ้าสนใจไปเปิดอ่าน นี่ล่ะ AKALIGO ไทมแมชชีน และก็จะพบคำพูดเดิม คำสอนเดิม ๆที่เอามาแสดงนี่เพียบ แปลกใหม่ก็มีตามที่เราพิจารณาตอบไป ตามภาวะฐานะกาล

และอีกอย่าง ไปทำความรู้จักกับ ปฎิสัมภิทา ๔ ให้ดีๆ อย่าว่าแต่ศีลในชาตินี้เลย ศีลที่สั่งสมไว้ในชาติที่แล้ว บางท่านมีท่วมมหาสมุทร ตายๆเกิดๆทับถมแผ่นดินทั่วผืนดินโลก ทุกๆตารางนิ้ว ล้วนมีสัตว์ตายทั้งนั้น

ที่ถามมานี้ก็เพราะตอนแรกยังไม่มั่นใจในเรื่องภพชาติ พอรู้คำตอบแล้วเลยมีต่อ (ถ้ามีเมฆที่ซ่อนไว้อื่น ก็แสดงว่า เรารู้คนเดียว เหอๆ You Play GAME I Know)

 

เราพอทราบเจตนานั้นดี และจะรู้ยิ่งไปอีกถ้าสามารถหยั่งวาระจิตนั่นได้ คงจะดีไม่น้อย แน่นอน อาจจะผวาเราไปตลอดชีวิตเลย

 

นรกก็มีหน้าที่ของนรก นรกไม่ดีตรงไหน สรรพสัตว์ทั้งหลายฯ ล้วนแต่เคยเป็นพ่อแม่พี่น้องผองเพื่อน ญาติทั้งนั้นที่เวียนว่ายตายเกิด มีแต่ท่านเมตตาสงสารฉุดช่วย เราไม่เคยเห็น คำสอนใดๆของพระรัตนตรัย ที่จะทรงกระทำย่ำยีแดนนรกเลย มีแต่โปรดและฉุดช่วย และเกรงกลัวหวาดกลัวว่าตนเอง และผู้อื่นจะได้รับผลกรรมอย่างนั้น

น่าสงสารจริงๆ ที่เข้าใจนรกผิดๆ แบบนี้ก็เท่ากับ สาปแช่งรากเหง้าบรรพบุรุษตระกูลของตนเองและผู้อื่นไปด้วย ช่างน่าเวทนา ทั้งที่อยู่ในนั้นมีผู้มีบุญจะมาเกิดแล้วพ้นทุกข์มากมายเป็นพ่อแม่พี่น้อง ผองเพื่อนญาติ มิตร ของตนเองมาก่อนก็มี อริยบุคคลเป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าตั้งมากมาย

มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ย่ำยีแดนนรก ท่านพญามัจจุราช ท่านว่ายังไง ? โปรดฟังจิตที่เรากล่าวถึงเรื่องนี้ ถูกหรือไม่?


จิตใจคนเรานี่ช่างดื้อด้านจริงแท้ นรกยังไม่อยากต้อนรับนี่สิ ต้องไปที่ไหน? ขุมพิเศษสงสัยจะมี แบบนรกไม่ต้องการ พวกอมีบ้า แบคทีเรีย สัตว์เซลล์เดียว เชื้อโรค กลากเกลื้อน ตัวเสนียด ฯลฯ อืม เข้าใจละ แบบนี้ น่ากลัวจัง! เป็นคนดีๆไม่ชอบ ชอบแบบไม่เป็นผู้เป็นคน กรรมแท้ๆ น่าสงสารจริงๆ ช่างน่าเวทนา อาดูร
ส่วนเราหมดโอกาสไปซะแล้ว นรก ไม่ใช่ฐานะ ไปในที่นี้คือไปเสวยทุกขเวทนา ไม่เกี่ยวกับการไปโปรดสัตว์ ต้องอธิบายไว้ เดี๋ยวตัวที่จะเป็นแบคทีเรียฯลฯคิดไม่ทัน
ทุกข์ของเราหมดไปตั้งแต่ได้เจอพระพุทธเจ้าแล้ว ทุกข์ใหม่ไม่มีอีก ผู้ที่พบแล้วไม่รู้ว่าเป็นพระพุทธเจ้านี่สิ ต้องรอต่อไป

 

"ความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง อันละเอียดอ่อนแห่งกระแสธรรม จะมีสำหรับผู้มีความเคารพรักและศรัทธาอย่างแรงกล้า"


"พระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่ทรงส่งเสริมและคาดหวังปราถนาให้เกิดวิบากกรรมกับผู้ใด" ปถุชนและท่านสาธุชนเหล่าพุทธบริษัท๔ทั้งหลายนั้นต้องเข้าใจตามและต้องพึ่งตนเองเข้าสู่รสพระธรรม เพราะเหตุแห่งการเกิดทุกข์ทั้งหลายนั้นแล ที่ตนได้กระทำผิดพลาดไป บุญส่วนบุญ กรรมก็ส่วนกรรม (อนัตริยกรรมที่พลาดพลั้งทำไปแล้ว ไม่สามารถเจริญในธรรมชั้นโลกุตระได้ แต่สามารถเพียรพยามยามศึกษาหาความเจริญ สร้างกุศลเพื่อเกื้อหนุนชาติภพใหม่ได้ เป็นฐานะที่ต้องยอมรับสภาพในผลกรรมที่สร้าง เช่น กรณี พระเจ้าอชาตศัตรู) แต่หากได้ที่พึ่งที่ดีปฎิบัติตนดีเพื่อ - เพิ่ม, เลิก, เจริญ ในการ [ทำความดี ไม่ทำความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส] ไปจนถึงคราสำเร็จธรรมนั่นแล้ว ถึงแม้มีกรรม รออยู่เบื้องหน้าให้หนักหนาสักปานใด ก็สามารถหลีกเร้นหนีพ้นผลกรรมนั้นได้

"แต่ในที่นี้หมายถึงการยอมรับผลของการกระทำ ด้วยใจทรนงซื่อตรงอ่อนโยนเชื่อมั่น ในการสำนึกผิดบาปตามเหตุผลอันควร ประดุจเรื่องราวของพระมหาโมคคัลลานะ พระอัครสาวกที่ทรงยึดมั่นแสดงไว้เป็นตัวอย่าง เพราะรู้และสำนึก แม้มีฤทธิ์หนีทำลายพ้นเหตุและการณ์ร้ายใดๆได้ ก็ไม่ฉวยโอกาสทอดทิ้งภาระกรรม นี่คือองค์คุณของพระสงฆ์ผู้บริสุทธิ์คุณ



อภิณหปัจจเวกขณ์ ๕

ชราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะติโต

เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้

พะยาธิธัมโมมหิ พะยาธิง อะนะตีโต

เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้

มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต

เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจักพลัดพรากจากของที่รัก ของชอบใจทั้งหลาย

กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท

เรามีกรรมเป็นของๆตน เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ

เรามีกรรมเป็นแดนเกิด เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธ์

กัมมะปะฏิสะระโน ยัง กัมมัง กะริสสามิ

เรามีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมอันใดไว้

กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา

เป็นกรรมดีก็ตาม เป็นกรรมชั่วก็ตาม

ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ

เราจักต้องเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น

เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง

เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนืองๆอย่างนี้แล.


"ในหมู่พุทธบริษัทสาธุชนใด ที่ขัดเกลาตนมีจิตใจอ่อนโยน ซื่อตรงบริสุทธิ์ปฎิบัติดีแล้ว ย่อมเป็นผู้ได้รับผลก่อน"

บัณฑิตย่อมฝึกตน อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา ...

ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์ ทนฺ โต เสฏฺโฐ มนุสฺเสสุ ...

ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ.

 

พักผ่อนกันเถอะ สหายธรรม

 

ท่านพุทธทาส ท่านไม่ได้ไปยกเลิกสวรรค์ นรก แล้วบอกว่าสิ่งนั้นไม่มี
แต่ท่านชี้ไปตามพระพุทธองค์ ถึงเรื่องของกรรม และวิบากในปัจจุบันเลย
นรก สวรรค์ ที่ว่า มันทำให้เกิดผลเป็น วิบากได้ เพียงแค่ตากระทบรูป หูกระทบเสียงเลย

ความจริงคือ "สัตว์" มันเปลี่ยนภพ กันตลอดเวลาอยู่แล้ว
แต่เพราะยังมีกายหยาบนี้อยู่ ซึ่งกายหยาบนี้มีเวลาความเสื่อมสลายของมัน
ถ้าสมุมติว่า กายนี้มันเปลี่ยนไปตามภพของจิต
มันจะเกิด การเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
เหมือนภายในใจของคนๆหนึ่ง มันเปลี่ยนแปลงไปตามการกระทบ
เกิดการสร้างกรรม(เจตนา)ในจิต และรับวิบากเสร็จสรรพแล้ว
เมื่อไหร่เกิดความโลภ ขึ้นในจิต ก็จะเกิดการบีบคั้น เรียกว่า รับวิบากกันตอนนั้นเลย
แต่เพราะกายหยาบนี้ยังไม่ถึงเวลาสิ้นสุดของมัน
เลยรับวิบากแต่ในจิต ภูมิจิตที่บีบคั้นของเปรตก็ได้เสวยเอาตอนนั้นเลย
ถ้าอยากรู้ว่า เปรต ทุกข์บีบคั้นอย่างไร เราอาศัยดูจิตที่เกิดความโลภนั้นแหละ
ถ้ากายหยาบนี้มันสิ้่นสุด ขณะโลภอยู่
ภพในจิตที่เป็นเปรต จะไปสร้าง"กาย"ในภูมิใหม่ ตามภพของจิต คือ เป็นเปรต
หรือที่เรียกกันว่า ไปเกิดเป็นเปรต นั่นล่ะ
พระพุทธองค์ตรัสเหมือน บุรุษโยนไม้ขึ้นไปในอากาศ
คาดคะเนไม่ได้เลยว่าจะเอาส่วนไหนลง ปลาย โค่น หรือตรงกลาง

ถ้าคนที่ปฏิบัติธรรมจนเห็นความบีบคั้นของจิต ในขณะ โลภ โกรธ หลง
จะระวังจิตของตนมาก และจะมาโฟกัสกันที่ปัจจุบันมากกว่า
อย่างที่ท่านพุทธทาสท่านก็ชี้ลงไปที่ปัจจุบัน ไม่ได้ปฏิเสธว่า นรก สวรรค์ไม่มี
นรก สวรรค์น่ะมี แต่มันไม่สำคัญเท่ากับปัจจุบันขณะ
นรก สวรรค์ เกิดที่ตรงนี้เลย ตรงที่ผัสสะมากระทบ
เน้นลงที่ "วิบากปัจจุบัน"

นรก สวรรค์ โลกมนุษย์ เหล่านี้เป็นสมมุติ
แต่ที่ท่านพุทธทาสชี้ นั้นเลยไป ที่สภาพเหนือสมมุติ
พุทธศาสนาไม่ได้มีเป้าหมายไปที่ สวรรค์ นรก หรือมนุษย์
แต่พ้นออกไปจาก ของสมมุติเหล่านี้ ต่อให้ไปเกิดเป็นเทวดาชั้นเลิศสุด
ก็ไม่พ้นจากความทุกข์

ส่วนการแสดงธรรม ในขั้นเหนือสมมุติ
จะไม่คอยมาดูผู้ฟังว่าจะเข้าใจทุกคนหรือไม่
แต่ท่านพุทธทาสแสดงธรรมไปตาม สภาวะที่เป็นจริงของธรรม
คนฟังที่พร้อมจะเข้าใจได้ยังมีอยู่

ผู้ฟังเองต่างหากครับ อยากได้อะไรจากธรรม
เอาที่ถูกใจ ถูกกับความเห็นเรา หรือเอาความจริงที่ตรงตามธรรม

 

ผู้ที่รู้ย่อมไม่สงสัย ผู้ที่สงสัย ย่อมเข้าหาหลักฐานและเรียนพระธรรม เรื่องติดค้าง รอผู้มีปฎิสัมภิทา มาช่วยชี้แจงอีกที มีโผโยกย้ายสับเปลี่ยนหน้าที่หรือเปล่า นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ

 

.
เขียน ๑๓.๔๙

เรื่องนรกสวรรค์ ชาตินี้ชาติหน้า ข้า
ขอเดาด้วยคนละกัน นะ ว่า

๑. เพราะไม่ใช่แนวของท่าน เลยไม่เน้นให้กระจ่าง
๒. หมั่นไส้พวกบ้าบุญ เลยปล่อยหมัดลวง ให้พวกนั้นงงงง
๓. เพื่อผลทางการตลาดเซลล์สมอง และกระตุ้นนิวรอนให้คึกคัก
๔. ไม่เห็นประโยชน์แห่งพุทธบริษัท จะรู้ไปทำไมมี
๕. เหตุปัจจัยไม่เหมาะไม่ควร ไม่ถึงกาละเทศะ จึ่งไม่เฉลย

อืม..จากเคล็ดวิชา "ความน่าจะเป็น" ก็เดาได้ประมาณเนี้ย นะ เนอะ
ถ้านั่งคิดต่อไป ก็คงมีอะไรไหลออกมาได้อีกอ่ะ แต่แค่นี้ก็พอแล้วนิ


กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / สิบกว่าเต้บในสวน
.

 

หมัดลวง นี่ ถึงกับ น๊อก ช๊อกเต็มหน้า สวนตามก็ไม่ทัน เลยนะ เจ็บใจสุดๆ

เขารักถึงได้บอก นี่สิ ยอดคน

รู้กาลที่จะเอ่ยวาจานั้น

 

วันเวลาที่ดี