73.สวัสดีหนองคาย สบายดีเวียงจันทน์

​

 

เมื่อไหว้ศาลหลักเมืองอุดรธานี พระพุทธโพธิ์ทอง ท้าวเวสสุวรรณ และศาลเจ้าปู่ – เจ้าย่าแล้ว พวกเราก็ขึ้นรถบัสไปทานข้าวเที่ยง และไปไหว้พระกันต่อที่วัดป่าภูก้อน ที่นี่รถบัสขึ้นไม่ได้ต้องนั่งรถกระบะขึ้นไป เป็นทางขึ้นเขาคดเคี้ยวไม่มากพอให้สนุกสนาน สำหรับคนเมารถง่ายก็อาจจะมีอาการพลังภายในขับดันพลุ่งพล่านได้ พอมาถึงวัดก็ต้องเดินขึ้นบันไดไปอีก อืมมม...กี่ขั้นไม่ได้นับ ประมาณ ๒๐ กว่าขั้นได้มั้ง...

 

​

 

​

 

​

“วัดป่าภูก้อน” ตั้งอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ป่านายูงและป่าน้ำโสม อำเภอนายูง จังหวัดอุดรธานี อันเป็นรอยต่อของ ๓ จังหวัด คือ อุดรธานี เลย และหนองคาย สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๗ โดยคุณปิยวรรณ และคุณโอฬาร วีรวรรณ ผู้มีความเลื่อมใสในปฏิปทาของพระป่า และโดยการเมตตาอนุเคราะห์ให้คำแนะนำปรึกษาของพระเถราจารย์ฝ่ายวิปัสสนาธุระในภูมิภาคอิสานหลายรูป ตลอดจนความร่วมมือร่วมใจของหลายฝ่าย และได้ทำเรื่องขอใช้ที่ดินในเขตป่าสงวนแห่งชาตินายูง-น้ำโสม เพื่อสร้างวัด จากกรมป่าไม้ การก่อสร้างได้สำเร็จลุล่วงในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ.๒๕๓๙ งบการก่อสร้างรวม ๗๑ ล้านบาท เป็นวัดที่ถูกต้องตามระเบียบกรมการศาสนาตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๐ และได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้ให้เข้าทำประโยชน์ เพื่อจัดตั้งพุทธอุทยาน มีเนื้อที่ ๑,๐๐๐ ไร่ เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๑ ได้รับขนานนามว่า "พุทธอุทยานมหารุกขปาริชาติ" โดยมีท่านพระครูจิตตภาวนาญาณ(ชาลี ถิรธมฺโม) เป็นเจ้าอาวาสและเจ้าคณะอำเภอนายูง

 

​

 

​

 

​

 

​

เมื่อมาถึงยังวัดป่าภูก้อน ก็ต้องมากราบนมัสการ “พระพุทธไสยาสน์โลกนาถศาสดามหามุนี” พระพุทธไสยาสน์หินอ่อนสีขาว ความยาว ๒๐ เมตร สร้างด้วยหินอ่อนจากประเทศอิตาลี ที่นำมาเรียงซ้อนกันถึง ๔๒ ก้อน และสร้างขึ้นเนื่องในโอกาสมหามงคลที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเจริญพระชนมพรรษาครบ ๗ รอบ ๘๔ พรรษา ในปี พ.ศ.๒๕๕๔ คณะพุทธบริษัทวัดป่าภูก้อนสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ จึงมีการจัดสร้างพระพุทธไสยาสน์องค์นี้ขึ้น ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ทางพุทธศิลป์แห่งรัชกาลที่ ๙

 

​

 

​

 

​

 

นอกจากนี้แล้วภายในวัดยังมี “พระปฐมรัตนบูรพาจารย์มหาเจดีย์” เจดีย์สีเหลืองทองที่ตั้งยอดเด่นเป็นสง่าอยู่บนยอดเขา ชวนให้ผู้มาเยือนขึ้นไปกราบสักการะ ซึ่งหากใครสนใจจะขึ้นไปด้านบนเจดีย์อาจต้องรวบรวมกำลังขาสักหน่อย เนื่องจากเจดีย์ตั้งอยู่บนยอดเขา จึงต้องเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ เมื่อขึ้นมาถึงด้านหน้าขององค์เจดีย์จะมีพระร่วงรุ่งโรจน์ศรีบูรพาให้ได้ไหว้ขอพร และด้านในเจดีย์ที่ชั้นบนยอดบรรจุพระบรมสารีริกธาตุให้ได้กราบบูชากัน

 

​

 

​

 

​

 

เมื่อสมาชิกมาครบกันแล้ว พวกเราจึงเดินทางกันต่อมุ่งสู่จังหวัดหนองคาย ตอนนี้ รถบัสคันอื่นที่มีคนป่วยก็ขอขึ้นมานอนรถบัสคันที่สร้อยฟ้าฯ นั่งเพราะคันนี้ที่นั่งยังว่างอีกเยอะ บวกกับมีผู้ป่วยเป็นไข้อยู่แล้วจึงเป็นที่เพาะเชื้อไปโดยปริยาย เหอะๆๆๆ แล้วเราจะรอดไหม... นั่งรถกันยาวๆ บนถนนเลียบชายฝั่งแม่น้ำโขง ก็มาจอดแวะทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารริมแม่น้ำโขงก่อนเข้าสู่โรงแรมที่พัก...

​

เมื่อมาถึงโรงแรมเช็คอินเข้าห้องปรากฏว่าห้องที่ได้นั้นมีปัญหา โรงแรมจึงเปลี่ยนห้องให้ใหม่ ให้ไปอยู่ชั้นที่ ๕ ส่วนคนในคณะอยู่ที่ชั้น ๔ พอกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น ๕ ไม่ทันดูอะไรเดินออกจากลิฟท์ถึงกับต้องผงะ เพราะว่าชั้น ๕ ทั้งชั้นมืดสนิทไม่มีคนพัก มองไปทางเดินที่ทอดยาวผ่านห้องแต่ละห้องมืดตึ๊ดตื๋อ วังเวงสุดๆ ตอนนี้ความคิดแล่นเข้ามาในหัวโดยอัตโนมัติถึงเรื่องผีๆ ในโรงแรมที่ชอบอ่านไม่ว่าจะศพใต้เตียง ผีหวงที่นอน ศพในห้องน้ำ ฯลฯ แล้วมโนภาพนึกไปว่าถ้ามีใครวิ่งเข้ามาหาจากมุมมืดคงจะช็อค แค่นี้ก็ผวาแล้ว เริ่มรนหันหลังกลับไปหาลิฟท์และกดลงทันที ดีนะที่ลิฟท์ยังไม่ถูกเรียกจากคนข้างล่างเพียงแค่ประตูลิฟท์ปิดอยู่ที่ชั้น ๕ ไม่งั้นคงไม่คอยลิฟท์ให้ขึ้นมา คงยกกระเป๋ารีบเดินลงบันไดเลย...พอลงมาตั้งตัวได้ที่ชั้นที่ ๔ เจอไกด์ในคณะให้ช่วยเช็คห้องให้หน่อย ก็ห้องเต็มหมดเหมือนเดิม เหลือแต่ชั้น ๕ กับชั้น ๖ ถ้างั้นก็ให้พนักงานโรงแรมขึ้นไปเปิดไฟทางเดินให้หน่อยก็ได้ พอไฟสว่างค่อยใจชื้น เข้าห้องเก็บกระเป๋าสัมภาระเข้าที่ เปิดม่าน มองไปอีกปีกนึงของตึกก็มืดหมด สรุปคือชั้น ๕ ทั้งชั้นเป็นของเรา ๕๕๕๕+ ดีนะ เงียบสงบดี วิวก็ดีด้วย มองได้ไกลเห็นสะพานมิตรภาพไทย-ลาว...

 

​

 

​

วันที่สามของการเดินทาง
วันนี้เป็นวันที่จะข้ามไปเวียงจันทน์ ทุกคนต้องตื่นเช้าหน่อยเพราะต้องไปผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง มาคราวที่แล้วก็ได้ข้ามไปนะ แต่ไปแค่ DUTY FEE แล้วก็ข้ามกลับ เช่ารถตู้นั่งข้ามไปแล้วนัดเวลาให้มารับกลับ

 

มาคราวนี้พวกเรานั่งรถบัสข้ามไปเลย เหมือนเดิมคือการเข้าไปเที่ยวบ้านเขาต้องใช้ไกด์ฝั่งเขา ไกด์ฝั่งเราเก็บใส่กระเป๋าไปก่อน วันนี้ได้ไกด์สาวนามว่า “ต้อมคำ” มาเป็นไกด์ประจำรถ แอบสงสัยว่าชื่อว่า ต้อมคำ แปลว่าอะไร รู้แต่ว่า คำ มาจาก ทองคำ แต่ ต้อม แปลว่าอะไร พอดีนั่งอยู่ด้านหลังจึงไม่ได้ยินคำแปลชื่อ...สร้อยฟ้าฯ เคยมาประเทศลาว ๓ ครั้งแล้ว มุกขำๆ ที่ไกด์ปล่อยออกมาจึงเริ่มเฉยๆ ใครที่ไม่เคยฟังก็ขำท้องแข็งกัน...

เมืองเวียงจันทน์ เป็นเมืองเก่าแก่แห่งอาณาจักรล้านช้าง มีประวัติความเป็นมายาวนานกว่า ๑,๒๐๐๐ ปี เวียงจันทน์เริ่มต้นการเป็นเมืองหลวงใน พ.ศ.๒๑๐๓ เมื่อพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช กษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านช้างทรงย้ายเมืองหลวงจากเมืองเชียงทองหรือหลวงพระบาง มาสร้างเมืองหลวงใหม่ที่เวียงจันทน์ และทรงสถาปนาเวียงจันทน์ขึ้นเป็นราชธานีของอาณาจักรล้านช้าง มีชื่อว่า "นครจันทบุรีศรีสัตนาคนหุต อุตมราชธานี" หรือเวียงจันทน์ตั้งแต่นั้นมา

อ่านประวัติคราวๆ ของนครหลวงเวียงจันทน์ กันก่อน เวียงจันทน์ สะกดแบบภาษาไทยด้วย น.หนู แล้วมี ท.ทหาร บวก น.หนูการัณฑ์(ทัณฑฆาต) นะ ไม่ใช่ “จันทร์”

จากสะพานมิตรภาพไทย – ลาว ๑ มาถึงนครหลวงเวียงจันทน์ ไม่ไกล แป๊ปเดียวถึง เป็นเมืองหลวงที่อยู่ใกล้พรมแดน ประเทศ ที่แรกที่พวกเราจะไปเยือนในนครหลวงเวียงจันทน์ก็คือวัดสีเมือง