++ร่วมแชร์เรื่องราว++หลวงปู่ครูบาวงศ์ วัดพระบาทห้วยต้ม จ.ลำพูน

ของดีราคาถูกพระหลักร้อยพุทธคุณหลักล้าน ขอบพระคุณพี่denchaiที่นำมาให้ชมกันครับ

 

รู้ไหม? ...รู้​

<table id="table13" border="0" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">ครูบาขาวปี</td></tr></tbody></table>

มีอยู่วันนึง นั่งอยู่กับ ครูบาบนศาลา ท่านรับแขกอยู่ มีคณะลูกศิษย์จากกรุงเทพ ถ้าจำไม่ผิด จะเป็นคณะของคุณเสริมศักดิ์...​

มากราบเรียนท่านว่า จะเอาผ้าป่าไปทอดที่วัดพระพุทธบาทผาหนาม อาจจะเลยไปทอดที่วัดบ้านปางด้วย แล้วค่อยกลับมาวัดห้วยต้ม​

ครูบาก็บอกว่า..ดี​

พอคนไปหมดแล้ว ผมเรียนถามท่านว่า...​

เวลามีคนไปทำบุญ ไปทอดผ้าป่า ให้ครูบาศรีวิชัยแบบนี้ ท่านจะรับรู้ไหม?(เพราะท่านมรณภาพไปแล้วนี่นา)​

ครูบาบอกว่า รู้​

ผมถามว่า ครูบาขาวหละ ท่านรู้ไหม?​

ครูบาตอบว่า รู้​

ถามท่านต่อว่า...แล้วเวลาลูกศิษย์ที่อยู่ที่อื่น พูดถึง หรือนึกถึงครูบาวงหละ รู้ไหม?​

ครูบาบอกว่า รู้​

ดังนั้นลูกศิษย์ทั้งหลายจะทำอะไรก็ระลึกถึงท่านไว้ ท่านก็คงรับรู้ตามที่ท่านบอกไว้​

ท่านก็คงมาสงเคราะห์ลูกหลานตามสมควร เวลาพวกเราทำบุญอะไรเกี่ยวเนื่องกับท่าน​

ครูบาท่านก็ย่อมรับรู้ตามที่ท่านบอกกับผมไว้เช่นกัน​

ทำกำลังใจของเราไว้ให้ดี...​

ระลึกถึงท่านตลอด​

<hr>

เส้นผมที่เป็นพระธาตุ ....พระโพธิสัตว์ ก็เป็น​

<table id="table11" border="0" align="right"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">พระอาจารย์นพดล</td></tr></tbody></table>

ตอนบ่ายวันนึง ไปทำบุญที่ วัดพระบาทตะเมาะ เจอหลวงพี่นพดล ที่วัดพระพุทธบาทตะเมาะ​

ท่านเรียกมาดู ท่านบอกจะให้ดูของดี เคยเห็นไหม เป็นเส้นเกศาครูบา ที่กลายเป็นพระธาตุสีทับทิม เราก็โมทนาด้วย​

อีกครั้งนึงถ้าจำไม่ผิด​

รู้สึกจะเป็น อาจารย์ปฐม​

เอาแก้วมาก้อนนึง มีเส้นผมอยู่ข้างใน มาให้ท่านดู​

ครูบาบอกเป็นเส้นผมท่านในอดีต (ผมไม่ได้อยู่ด้วย ลูกศิษย์อีกคนบอกเรื่องนี้ให้ฟัง)​

พอมีโอกาสก็เลยเรียนถามท่านว่า เส้นผมที่เป็นพระธาตุ เกิดกับพระอรหันต์เหรอครับ​

ครูบาท่านบอก...พระโพธิสัตว์ ก็เป็น​

(ผมค่อยใจชื้นหน่อย) ผมเลยบ่นน้อยใจกับท่านว่า....​

แล้วเมื่อไรเส้นผมของครูบาที่อยู่กับผมจะเป็นสักที​

ครูบาท่านหัวเราะ...ท่านบอก​

เก็บเอาไว้ เดี๋ยวก็เป็น (พระธาตุ) เอง​

 

ดี ที่ไม่ได้ขอ​

<table id="table12" border="0" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr></tbody></table>

เป็นที่ทราบกันดี เรื่องครูบา ท่านอธิษฐานขอพระธาตุ บางทีก็เทวดาให้ท่านมาบ้าง เหมือนภาพที่ลูกศิษย์เคยถ่ายไว้ ตอนแกะดอกบัวออกมาแล้วมีพระธาตุอยู่ข้างใน พระธาตุข้อพระหัตถ์ซึ่งมาแสดงที่พุทธมณฑล​

ตรงที่บริเวณครูบาสวดมนต์ท่านจะเก็บพระธาตุสำคัญต่างๆ ไว้ตรงตู้นั้น​

ก่อนครูบามรณภาพ ท่านให้ลูกศิษย์ถ่ายภาพเก็บไว้ แล้วให้จด ท่านกลัวคนภายหลังจะไม่ทราบ เรื่องหอพระเขี้ยวแก้วที่วัด ไม่ค่อยมีคนพูดถึง ลูกศิษย์ใหม่ๆ บางคนก็ไม่ทราบ​

ครูบาจะเก็บพระเขี้ยวแก้วของพระพุทธเจ้าไว้ที่นั่น​

ถ้าได้ไปวัด ก็จะอยู่ข้างเจดีย์ หลังรอยพระบาท เมื่อก่อนจะเปิดสรงน้ำพระธาตุปีละครั้ง​

ผมเคยนึกสนุก ขอพระเขี้ยวแก้วกับครูบา เรียนท่านว่า​

ครูบาครับผมอยากได้พระธาตุพระเขี้ยวแก้ว แบบที่ครูบาเอามาจากศรีลังกา ขอครูบาอธิษฐานเรียกขอให้ผมหน่อย​

ครูบาตอบยิ้มๆ...บ่ได้ มันแพง เพราะต้องขึ้นเครื่องบินมา​

ก็ดีแล้วที่ท่านไม่อธิษฐานขอให้​

เพราะได้มาคงลำบาก ของสูงไม่รู้จะเก็บไว้ที่ไหน​

<hr>

พระเย็น ....พระร้อน​

เขื่อนภูมิพล จังหวัดตาก จะนิมนต์ครูบาท่านไปทำบุญสืบชะตาเขื่อนเป็นประจำ ตอนครั้งสุดท้ายที่ครูบายังแข็งแรง ครูบายังรับนิมนต์ไปที่เขื่อน หลวงพี่เต๋ชวนผมไปด้วย ทางเขื่อนจัดให้ครูบาพักที่บ้านพักรับรอง​

ผมเดินเล่นที่ด้านหน้าบ้านพัก เจอครูบาสร้อย วัดมงคลคีรีเขตร์ จังหวัดตาก (ท่านก็ได้รับนิมนต์มา) มายืนรอ...ท่านถามผมว่า ครูบาพี่ อยู่ไหม ผมบอกว่า อยู่ พอดีครูบาวงท่านเดินมา ครูบาสร้อยพอเห็นก็เข้ามากอดครูบาวง แล้วก็ไหว้ครูบาวง ครูบาวงท่านก็ยิ้ม​

ท่านคุยทักทายกันสักครู่ ครูบาสร้อยท่านเตรียมลูกประคำโลหะ (คล้ายๆ เหล็กไหล) มาถวายครูบาวง​

ครูบาท่านรับแล้วจะเอาใส่ในย่าม แต่ครูบาสร้อยไม่ยอม ท่านขอให้ครูบาวงคล้องไว้ที่คอ ครูบาก็เลยเอามาสวมไว้​

ตอนกลางคืนหลังครูบาสวดมนต์เสร็จ ผมนึกสนุก ลองเอาพระเครื่องเนื้อดินให้ท่านดู เคยเห็นลูกศิษย์คนอื่นชอบเอามาให้ท่านดู แล้วถามท่าน ผมถามท่านว่า...​

ครูบาครับ พระอะไร​

ครูบาเอามาใส่มือ แล้วบอกผมว่า พระของพระเจ้าตาก แล้วท่านก็ยื่นคืนให้​

ผมก็ไม่กล้าถามท่านต่อ นอนคุยกับหลวงพี่เรื่องครูบาจนหลับไป​

พอตอนเช้าเห็นเต่าสำลีครูบาวางไว้ 2-3 ตัว​

ไม่มีคนสนใจเก็บ ผมเลยเก็บเอาไว้​

หลวงพี่เต๋ชวนไปตรวจงานที่พระธาตุแก่งสร้อยกับครูบา ตอนนั้นแก่งสร้อยยังไม่ได้เริ่มบูรณะเลย แต่ผมไม่ได้ไปด้วยเพราะติดธุระ ลาครูบากลับก่อน​

ลูกศิษย์บางคน ก็ประเภทชอบจับพลัง ส่วนผมไม่ค่อยกล้ารบกวนท่าน ต้องดูสถานการณ์ให้ดีก่อน เดี๋ยวโดนท่านดุเอา​

<table id="table16" border="0" align="right"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> พระร่วงหลังรางปืน
(ไม่ใช่องค์ที่เล่าในเรื่อง)
</td></tr></tbody></table>

ตอนผมเจอครูบาครั้งแรก มีลูกศิษย์คนนึงเป็นทหารยศนายพันจากนครราชสีมา (สมัยนั้นการไปวัดห้วยต้มไม่สะดวกแบบนี้ โทรศัพท์วัดก็ไม่มี มือถือก็รับไม่ได้ รถก็เข้าไปลำบาก )​

พี่ทหารคนนี้เอาพระเครื่องมาองค์นึง ถ้าจำไม่ผิดเป็นพระร่วงหลังรางปืนมาให้ครูบาดู แล้วถามครูบาเสียงดัง (พี่ทหารคนนี้เป็นคนเสียงดัง) เค้าถาม..ครูบาครับพระอะไรครับ​

ครูบาบอก...พระองค์นี้สร้างตอนสงคราม มันร้อน​

สักครู่ท่านก็เรียกพี่คนนี้เข้าไปในห้องท่าน พอออกมา ครูบาคายหมากออกมาให้​

ท่านบอก เอานี่ไป​

พี่ทหารแบฝ่ามือรับชานหมาก มีพระรอดออกมาด้วย....​

พี่คนนั้นก็ถาม ครูบาให้ผมเหรอครับ​

ครูบาก็หัวเราะชอบใจ ท่านบอกอันนี้ของเย็น เอาไว้คู่กัน (กับพระที่พี่เค้าถาม)​

พี่ทหารคนนั้นก็พูด...สาธุครูบา สาธุครูบา ตลอด กราบครูบาใหญ่เลย​

เรื่องพี่ทหารคนนี้มีหลายเรื่อง ต้องค่อยๆ ทยอยเล่า​

ตอนผมเจอครูบาครั้งแรก​

ผมก็เจอเรื่องแปลก ของท่านแล้ว​

 

ขอลูก​

ตอนต้นปี 2536 เจอลูกศิษย์คนนึง เป็นทหาร มาทำบุญกับครูบาที่วัด ได้คุยกัน เค้าเล่าเรื่องครูบาให้ฟัง​

พี่คนนี้เจอครูบา ตอนสมัยเรียนโรงเรียนนายร้อย สักหลายสิบปีก่อน ได้มาเที่ยวกับเพื่อนที่ลำพูน เลยได้พบครูบา เล่าเรื่องอภินิหารหลายอย่างของครูบา เค้าบอกว่า..​

น้องโชคดีได้เจอครูบาสุดยอดแล้วนะ​

ตอนนั้นก็ฟังหูไว้หู สนุกดี​

เค้าบอกเค้ามีลูกยากมาก ทำทุกวิธีไม่ได้ลูกสักที มาขอครูบา ต่อมาภรรยาตั้งท้องคลอดออกมาเป็นลูกแฝด เค้าเลยคิดว่าได้ลูกเพราะครูบาช่วย วันนี้เค้าเลยมากราบขอบคุณครูบา​

ตอนหลังแม้ครูบาจะไม่อยู่แล้ว ผมก็เคยแนะนำคนอื่นที่มีลูกยากให้มากราบขอที่เจดีย์กับรอยพระบาท ในวัด บางคนก็ได้ลูกสมใจ​

<hr>

ถ้าเคยทำบุญร่วมกับครูบามา ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหนก็ต้องมาพบกัน​

เกี่ยวกับวัตถุมงคลของครูบา มีเรื่องเล่าที่อาจจะเป็นประโยชน์....​

<table id="table17" border="0" cellspacing="1" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> หลวงปู่บุญชุบ ทินฺนโก
วัดเกาะวาลุการาม
</td></tr></tbody></table>

ครูบาท่านได้รับนิมนต์ไปพิธีพุทธาภิเษกที่วัดเกาะวาลุการาม จังหวัดลำปาง พ.ศ.2536เป็นวัดของครูบาชุบ สหธรรมิกของท่าน ลูกศิษย์ก็ติดตามครูบาไป นั่งรถตู้ของวัดไป​

ระหว่างทาง ครูบาเล่าเรื่องในอดีตให้ฟังหลายเรื่อง จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไรบ้าง (จำได้เลือนๆ เรื่องกวางคำ) ถึงวัดเกาะตอนบ่ายๆ ทางวัดให้ครูบาพักกุฎิหลังวัดติดแม่น้ำวัง​

ครูบาออกมารับแขกที่ศาลาในบริเวณวัด​

ที่ฝั่งนึงบนศาลา มีหลวงพ่ออีกรูปที่ได้รับนิมนต์มากำลังคุยกับญาติโยม มีคนรุมล้อมท่านเยอะ ท่านแจกวัตถุมงคลด้วย​

<table id="table18" border="0" cellspacing="1" align="right"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> หลวงปู่แว่น ธนปาโล
วัดถ้ำพระสบาย
</td></tr></tbody></table>

สอบถามคือ หลวงปู่แว่น วัดถ้ำพระสบาย (ตอนนั้นผมไม่รู้จักท่าน) ส่วนครูบามีลูกศิษย์มาทำบุญบ้าง ไม่มาก เหมือนบางคนไม่รู้จักท่านด้วยซ้ำไป ครูบานั่งสักครู่ก็กลับที่พัก​

ช่วงหัวค่ำท่านไปโบสถ์เพื่อร่วมพิธี เจ้าหน้าที่จัดให้ท่านนั่งบนธรรมาสน์มุมซ้าย ท่านนั่งข้างบน (ผมนั่งเฝ้าท่านด้านล่าง ถือไม้เท้าให้ท่าน )​

ตอนเริ่มพิธี พระที่เป็นพิธีกร (หรือเจ้าพิธีไม่แน่ใจ) พูดผ่านไมโครโฟนขอให้ครูบาสวดนำบทอะไรสักอย่าง (ผมฟังไม่ออก) ยื่นเอาไมค์มาให้ท่าน ครูบาบอกผ่านไมค์ เฮาสวดบ่จ้าง (สวดไม่เป็น)​

พระที่เป็นพิธีกรก็เลยให้องค์อื่นสวดแทน ครูบาท่านก็นั่งหลับตา อธิษฐานของท่านไป ไม่นานสักไม่เกิน 30นาที ท่านก็จะลงจากเก้าอี้​

ผมถามท่าน ครูบาทำเสร็จแล้วเหรอครับ​

ท่านบอก..เสร็จแล้ว​

(ตอนนั้นก็ได้แต่คิดในใจว่าทำไมท่านทำเร็วจัง) หลวงพ่อองค์อื่นๆ ยังอยู่กันเต็มพิธีเลย จนดึกดื่นบางรูปยังไม่ออกจากพิธีเลย​

พาท่านกลับไปพัก ตอนเดินพยุงท่านกลับมากุฎิรับรอง ทางวัดเปิดเทปเทศน์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำด้วย ผ่านลำโพงเสียงตามสายของวัด เลยถามครูบาว่า​

หลวงพ่อฤาษีลิงดำตอนนี้อยู่ไหน​

ครูบา..ไม่ตอบ แต่เอานิ้วชี้ไปข้างบนฟ้า​

ผมถามท่าน..อยู่ข้างบนเหรอ​

ท่านยิ้มพยักหน้า​

เรื่องท่านเสกเป่าพระเครื่องแบบนี้ เคยพาคนรู้จักคนนึง (มีชื่อเสียง) หวังจะพาเค้าไปทำบุญกับครูบา เค้าเห็นญาติโยมที่มาวัดเอาวัตถุมงคลที่เช่าจากตู้มาให้ท่านมนต์อีก​

ส่วนใหญ่ท่านก็จะเป่าพรวดลงไป เพื่อนคนนี้เห็น เค้าบอก ครูบาไม่เก่ง ไม่ตั้งใจทำให้ ไม่เหมือนพระภาคกลางแถวบ้านเค้า ยิ่งตอนจะกลับให้ครูบาเอาเท้าเหยียบหัวให้ผม (ชอบคุยเล่นกับท่าน ให้ท่านเหยียบให้จมเหมือนหินเลย)​

เพื่อนคนนี้เห็น บอก ครูบาไม่สำรวม ทำไมเอาเท้ามาเหยียบหัวคน ผมเลยต้องรีบพากลับ เดี๋ยวจะบาปไปใหญ่​

ครูบาเคยบอกอันนี้แล้วแต่สายบุญ ถ้าไม่เคยทำบุญร่วมกันมา ยังไงก็ไม่อยากทำบุญด้วย ถ้าเคยทำบุญร่วมกับครูบามา ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหนก็ต้องมาพบกัน (กับท่าน)​

วัตถุมงคลที่ท่านทำ หรืออธิษฐานเพียงสักครู่ก็ยังดีแล้ว ดังนั้น วัตถุมงคลของวัดที่ท่านตั้งใจทำไว้ตอบแทนคนที่มาทำบุญช่วยสร้างวัด ก็น่าจะยิ่งดีกว่า​

เอารุ่นไหนก็ได้ ราคาถูกหรือแพง ก็เหมือนกัน ขอให้เป็นครูบาท่านทำ เช่าของทางวัด ถือว่าได้ร่วมทำบุญกับท่านด้วย​

 

​

 

แม้แต่พวกทำกรรมหนักมา (อนันตริยกรรม) ท่านก็โปรด​

ผมจดบันทึกเรื่องของครูบาท่าน ไว้อ่านเวลาระลึกถึงท่าน ค่อย ๆ ทยอยเขียนถ้ามีเวลา​

ตลอดเวลาที่เคยรับใช้ท่าน มีเรื่องราวมากมาย ต้องเข้าใจว่า หลวงพี่ หลวงพ่อทั้งหลาย หรือลูกศิษย์ใกล้ชิดที่วัด คงไม่ค่อยมีใครมาจดเอาไว้ เมื่อก่อนท่านบอกอะไรก็จำเอา​

บางครั้งโดนครูบาดุ ท่านสอนอะไร หรือบอกอะไรก็ตักเตือนกัน บางเรื่องท่านพูดไว้ ถ้าไปถามหลวงพี่ ท่านคงไม่พูด ท่านว่าจะเป็นการอวดครูบาอาจารย์ โอกาสที่ลูกศิษย์คนอื่นจะได้ใกล้ชิดได้ฟังอะไรจากท่านก็คงลำบาก​

เรื่องราวต่างๆ ของท่านจึงมีแต่ในหนังสือที่ลูกศิษย์พิมพ์ขึ้น ครูบาเองท่านก็เป็นพระป่า ท่านก็ใช้เวลาแต่ละวันเพื่อทำงานศาสนา ท่านโปรดลูกหลานทุกคน​

ท่านเคยบอกแม้แต่พวกทำกรรมหนักมา (อนันตริยกรรม) ท่านก็โปรด​

หวังว่าเรื่องราวของท่านจะมีประโยชน์กับลูกศิษย์บ้าง​

<hr>

เรื่องพระสังฆราช ญาณสังวร..​

<table id="table25" border="0" cellspacing="1" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> หลวงพ่อเกษม เขมโก
</td></tr></tbody></table>

พระสังฆราช ญาณสังวร ท่านเสด็จมาหาครูบาวง เคยถามท่านว่า พระญาณสังวร ท่านมาหาครูบา คุยอะไรกัน​

ครูบาตอบ.. เป็นเพื่อนกัน เพื่อนเป็นสังฆราช ตัวนี่ (ใช้นิ้วชี้ตัวท่าน) เป็นสังคโลก แล้วท่านก็หัวเราะ​

อีกครั้งนึง ถามครูบาว่า ครูบารู้จักหลวงพ่อเกษมที่ลำปางไหม​

ครูบาบอก..รู้จัก​

ถามว่า เคยเจอกันไหมครับ​

ท่านบอกว่า..เคยเจอกัน​

ถามว่า เจอกันได้ยังไง​

ครูบาบอก...พระสังฆราชมาหา มารับไปด้วย เลยเจอกัน​

ถามท่านต่อว่า หลวงพ่อเกษมดีไหมครับ​

ครูบาท่านบอกว่า..ดี​

เหตุการณ์ต่อเนื่องกัน เรื่องนี้วันหลัง มาคุยกับ หลวงพี่เต๋ ครูบาเราเคยเจอหลวงพ่อเกษมเหรอ บอกว่าครูบาเล่าให้ฟัง​

หลวงพี่บอกว่า วันนั้นได้ตามครูบาไปด้วย บอกว่าทั้งสามองค์พอเจอก็คุยสนทนากัน (พระสังฆราชญาณสังวร หลวงพ่อเกษม ครูบาวง)​

หลวงพี่บอก คุยภาษาบาลีกันตลอด โต้ตอบกันใหญ่​

ถามหลวงพี่ว่า คุยอะไรกัน​

หลวงพี่บอก ฟังไม่รู้เรื่องเลย​

เรื่องเดียวกัน มาย้อนถามครูบาท่าน ครูบาครับพูดภาษาบาลีเก่งไหมครับ (ไม่ค่อยเห็นท่านพูด)​

ครูบายิ้มแล้วตอบว่า...นะโม เฮายังสวดบ่จ้าง (ยังสวดไม่เป็น)​

ท่านคงถ่อมตัว​

 

อ่านถึง ลป.แว่นวัดถ้ำพระสบาย สายพระป่าก็ว่าท่านเป็นผู้หลุดพ้นเหมือนกันตามฉบับของพระป่า ตายไม่เน่า เผากระดูกก็กลายเป็นพระธาตุ แถบนั้นพระป่าอยู่ก็มาก ลป.หลวง ก็ด้วย เพราะพระสายนี้หวังปิดภพปิดชาติ ไม่ใช่วิถีของพวกพุทธภูมิหรือปัจเจกภูมิเหมือนครูบาหลาย ๆ ท่าน ก็ว่ากันไปตามที่คนชอบ...

เคยอยู่ในเหตุการณ์ ลป.วงศ์ กับ ครูบาคำปันวัดนาแส่ง นึกไม่ออกว่าวัดอะไร ไปงานหล่อพระประธาน วัดที่มีตำนานปลาช่อนโพธิสัตว์อยู่ในวัด จำชื่อวัดไม่ได้ แต่ที่เห็นท่านเคารพกันและกันมาก ไหว้กันแล้วไหว้กันอีก จึงขอฝากชื่อไว้ซักชื่อ ครูบาคำปันวัดนาแส่ง จ.ลำปาง

 

มีแนะนำ เกี่ยวกับหนังสือ ครูบา บ้างไหมครับ

อยากเก็บไว้อ่านครับ

 

ที่เคยเห็นจะเป็นหนังสือชื่อ"พระชัยวงศานุสสติ"เป็นหนังสือรวบรวมเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับหลวงปู่ครูบาวงศ์เอาไว้หลายอย่าง หนังสือเล่มจะมีความหนาพอสมควรครับ

 

ครูบาบุญทืม วัดจามเทวี จังหวัดลำพูน​

<table id="table26" border="0" cellspacing="1" align="right"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> ครูบาบุญทืม
วัดจามเทวี จ.ลำพูน
</td></tr></tbody></table>

...ตอนท่าน (ครูบาบุญทืม) มรณภาพ ครูบาวงท่านไปรื้อกุฏิ​

หลวงพี่เต๋ไปด้วย ได้เกศาครูบาศรีวิชัย และสิ่งของเกี่ยวกับครูบาศรีวิชัยที่ครูบาทืมเก็บไว้​

เคยถามครูบาเรื่องครูบาบุญทืม ถามท่านว่า ครูบาทืมเก่งไหม​

ครูบาตอบ..เก่ง​

ถามท่านว่า ครูบาทืมเป็นพระอรหันต์หรือเปล่า​

ครูบาบอก...อือ​

ครูบาบุญทืมเป็นผู้ที่บอกหลวงพ่อฤาษีลิงดำให้มาเจอครูบา ครูบาเคยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง​

<hr>

เจดีย์ชเวดากอง ที่ห้วยต้ม...​

<table id="table28" border="0" cellspacing="1" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"></td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> เจดีย์ชเวดากอง
</td> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">พระมหาธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัย</td></tr></tbody></table>

ได้บันทึก เรื่องเจดีย์ชเวดากองไว้ ข้อมูลที่ในหนังสือไม่ได้เขียนไว้​

จุดเริ่มต้นวันแรกของชเวดากอง​

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2534 ครูบาพาลูกศิษย์ไปด้วยกันหลายคน บริเวณหลังวัด ตรงที่สร้างเจดีย์ทุกวันนี้​

(วันนั้นตุ๊นิกรไปด้วยกับครูบา ตอนนั้นยังเป็นเณรอยู่)​

ครูบามาอธิษฐานสร้างเจดีย์ ท่านมาหา น้ำบ่อน้อย ครูบาสวดมนต์อยู่นานเพื่อหาตำแหน่ง​

พอได้จุดที่จะสร้างเจดีย์ ครูบาเดินไปข้างๆ น้ำบ่อน้อย ท่านเหยียบรอยเท้าไว้บนหินด้วย​

(คุยกับตุ๊กร บอก วันที่ 14 ตุลา น่าจะเป็นวันเริ่มต้นของเจดีย์ชเวดากอง )​

เคยถามครูบาท่านบอก เทวดาขอให้ท่านสร้าง ครูบาท่านตั้งใจทำไว้ ท่านอธิษฐานขอสิ่งของที่เกี่ยวเนื่องกับพระพุทธเจ้าทั้ง 4 พระองค์มาไว้ในเจดีย์​

ท่านเคยบอกลูกศิษย์ว่าท่านขอให้พระศรีอริยเมตไตรยมาที่เจดีย์นี้ในยุคที่ท่านมาโปรดบนโลก ให้เหมือนที่พม่า​

เคยได้ไปตรวจงานกับครูบาหลายครั้ง ตั้งแต่ตอนเริ่มก่อสร้าง เรื่องเจดีย์ชเวดากองมีรายละเอียดอื่นๆอีก​

ครูบาท่านบอกความหมายไว้หมด ต้องค่อยๆ ทยอยเล่า​

 

พระรอด ของครูบา....​

<table id="table8" border="0" align="right" width="155"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"></td> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"></td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript" colspan="2"> องค์นี้ท่านคายออกมาพร้อมคำหมากให้กับพระตุดี ท่านตุดีเคยได้มา 4 องค์ นี่เป็นหนึ่งใน 4
ข้อมูลจากคุณคมกฤช โพสท์ในเวบ palungjit.org
วันที่ 05-09-2007
</td></tr></tbody></table>

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่มีคนอยากรู้ แต่ก็คลุมเครือ​

เนื่องจากเพราะลูกศิษย์มักไม่ค่อยพูดถึงกัน ก็มีเล่าสู่กันฟัง ส่วนใหญ่ก็จะไม่ค่อยบอกใคร เรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับครูบาบางอย่างเลยไม่ค่อยมีคนนอกทราบ​

ตุ๊เต๋ (พระอาจารย์อ่อนแก้ว ชัยยะเสนโน)..บอกไม่กล้าพูด เดี๋ยวคนอื่นได้ยินจะว่าเป็นการ ยกอาจาร์ยเราเหนือคนอื่น เช่นเรื่องพระรอด​

ลูกศิษย์บางคนจะได้พระรอดจากชานหมากของท่าน บางคนได้ บางคนไม่ได้ บางคนขอท่านก็จะให้ บางคนขออย่างไรท่านก็ไม่ให้ ลูกศิษย์คนไหนไม่ได้ก็ไม่ต้องเสียใจ​

เคยถามครูบาเรื่องนี้...ครูบาครับ ทำไมไม่เรียกพระอย่างอื่นมาบ้าง แบบพระสมเด็จ อะไรทำนองนี้​

<table id="table32" border="0" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: right; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">

​

</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: right; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">

พระอาจารย์ตุดี โฆสิตธัมโม​

วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม.​

</td></tr></tbody></table>

ครูบาท่านบอก...ไม่ได้หรอก เจ้าของเค้าหวง ครูบาจะเรียกได้เฉพาะที่ (ท่าน) ทำไว้​

ภายหลังท่านยังบอก....บางคนที่เคยทำกับท่านไว้ ก็จะเรียกได้​

เคยมีคนรู้จัก มาขอให้พาไปกราบท่าน เค้าเคยได้ยินเรื่องพระรอดของท่าน ไปถึงก็กราบขอพระรอดจากท่าน มาที่วัดเพราะอยากได้พระอย่างเดียว ไม่ได้อยากมาทำบุญ​

เค้าบอกครูบา.. ผมอยากได้พระรอด เหมือนคนอื่นบ้าง​

ครูบามองหน้าแล้วตอบ... หมดแล้ว เอานี่ไปแทน (พระธาตุข้าว)​

เพื่อนคนนั้นก็ได้พระธาตุจากท่านไปแทน ประมาณ 1 กำมือ ท่านหยิบให้จากโถพลาสติกข้างๆ ที่นั่งของท่าน​

ตอนกลับจากวัด ผมไม่ทันสังเกตว่า เค้าเก็บพระธาตุไว้ที่ไหน ตอนจะลาจากกัน เค้าบอกทำพระธาตุท่านหาย ให้ผมช่วยหาบนรถยนต์ หาอย่างไรก็ไม่เจอ ไม่น่าเชื่อ หายไปหมด เค้าบอก เอาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง ...​

ผมเพิ่งเข้าใจ ครูบาท่านคงทราบ ท่านจึงไม่ให้ไป หรืออาจจะไม่ได้ศรัทธาครูบาท่านจริงๆ​

เพราะเค้าอยากได้แต่พระรอด​

มีลูกศิษย์ที่สนิทกัน เป็นกระเหรี่ยงบ้านห้วยต้มชื่อ เสรี เมื่อก่อนตอนยังไม่เสียชีวิต จะช่วยครูบาหลายอย่าง เค้าเคยพูดตลกว่า...​

ดูซิ รับใช้ครูบาทุกอย่าง ทำให้ครูบาทุกอย่าง ครูบาไม่เคยให้พระรอดเลย ได้แต่เต่า (สำลี) ใส่ขี้หูบ้าง ขี้เล็บบ้าง​

เรื่องพระรอดนี้ ลูกศิษย์บางคนก็ได้ บางคนก็ไม่ได้ เล่าสู่กันฟัง ลูกศิษย์ที่ไม่ได้ก็ไม่ได้เสียใจ เพราะสิ่งที่สำคัญคือ การได้ทำบุญกับท่าน ได้ช่วยครูบา ได้รับใช้ครูบาก็มีความสุขแล้ว ยึดคำสั่งสอนของท่านไว้​

วัตถุมงคลของท่าน แบบไหนก็ได้ ท่านทำไว้ดีทั้งนั้น​

 

บันทึกไว้เรื่องพระรอด.... ๒​

ตอนที่ไปวัดบ้านปาง เพื่อไปหารอยเท้าท่านบนหิน ว่าจะยกกลับมาวัดห้วยต้ม เพราะไม่มีคนสนใจ ครูบาให้ไปแจ้งเจ้าอาวาสก่อน ตอนนั้นหลวงพ่อมหาจรูญ เป็นเจ้าอาวาส นั่งคุยกันเรื่องพระรอดครูบา มหาจรูญบอก...มีนายธนาคารคนนึง มาขอพระรอดจากครูบา แต่ท่านก็ไม่ได้ให้ไว้...​

อย่างที่ทราบ บางคนท่านก็ให้ บางคนท่านก็ไม่ได้ให้​

<hr>

บันทึกไว้ เรื่องพระรอด.... ๓​

มีลูกศิษย์อีกคน มาเล่าเรื่องให้ฟัง ตอนประมาณปี 252.. กว่า เค้าบอกว่า ครูบารับนิมนต์ไปวัดที่ชลบุรี ถ้าจำไม่ผิด วัดนอก?? ไปงานพุทธาภิเษก เค้าบอกว่า หลังงานเสร็จ มีคนมาขอวัตถุมงคลจากท่าน ครูบาล้วงเอาพระเนื้อผงในย่ามแจก มีอยู่คนนึงมาขอ แต่พระของครูบาหมด ท่านหยิบส้มให้แทน เค้าเล่าว่า ครูบาบอก ลองดูซิ พระอาจจะอยู่ในส้ม โยมคนนั้นแกะส้มออกมา เจอพระรอดข้างในจริงๆ​

<hr>

หลวงปู่ไม่ลาพุทธภูมิ​

สลับเรื่องลูกศิษย์ท่านอื่น เขียนลงหนังสือบ้าง​

จากหนังสือ พระชัยวงศาปูชนียาลัย​

ประมาณปี 2535 ในช่วงเวลานั้น หลวงปู่ครูบาวงศ์ ท่านยังมีสุขภาพแข็งแรง หลวงปู่มักจะมาโปรดลูกหลานที่วัดบุปผาราม ฝั่งธนบุรีอยู่บ่อยๆ​

มีพระภิกษุรูปนึงถามครูบาว่า "หลวงปู่ไม่ลา (พุทธภูมิ) หรือครับ"​

หลวงปู่ตอบพร้อมคายน้ำหมาก และพูดทีเล่นทีจริงว่า "ขี้เกียจลา"​

พระรูปนั้นถามต่อไปว่า "แล้วอีกนานไหมครับ กว่าจะถึงคิวหลวงปู่"​

หลวงปู่ตอบว่า "จะว่านาน ก็นาน เมื่อตอนอธิษฐานปรารถนาอย่างนี้ ไม่คิดว่ามันจะนาน ไม่อยากลา เดี๋ยวเสียสัจจะ"​

จากหนังสือ สรณะในดวงใจ หลวงปู่กล่าวว่า​

"พระโพธิสัตว์บางองค์ บารมีแก่ แต่ไปนิพพานยังไม่ได้ เพราะเป็นหนี้ลูกหลาน อย่างหลวงพ่อ จะไปนิพพานชาตินี้ ลูกๆ ขอเกาะชายผ้าเหลือง ปรารถนาจะไปนิพานร่วมกับหลวงพ่อ ขอให้หลวงพ่อโปรด จะติดตามหลวงพ่อไปให้ได้​

หลวงพ่อก็ต้องอยู่เมตตาไปอย่างนี้ เพราะคนที่ขอติดตาม บารมีไม่เท่ากัน ก็ไปลำบาก ลูกๆ ทั้งหลายที่มีกิเลส มีกรรมมาก หลวงพ่อก็ต้องรอจนกว่าจะไปนิพพานได้ทั้งหมด แม้ว่าลูกศิษย์ที่ขอติดตามหลวงพ่อจะถูกจำคุกตลอดชีวิต หลวงพ่อก็จะคอย​

แต่หลวงพ่อจะไม่คอยสำหรับคนที่มีโทษประหาร"​

ที่ครูบาท่านย้ำเสมอคือ "ลูก ๆ ที่บารมีแก่แล้ว ใครไปได้ให้ไปก่อน ไม่ต้องคอยหลวงพ่อ มันช้า"​

ขอบารมีครูบาวง คุ้มครองลูกหลานทุกคน​

 

สาธุ อะหัง นะมามิ พระชัยยะวงศาภิกขุ พระอาจาริเยนะ อังคาละวิชัยโย บัณฑิตโต ทะสะปาระมีโย ทะสะอุปะปาระมีโย ทะสะปะระมัตถะปาระมีโย กะตัง ปุญญังโน เมนาโถ เมนาถัง สิระสานะมามิ

 

เรื่องรอยเท้าของครูบา..​

<table id="table9" border="0" align="left" width="155"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript" height="232"></td> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript" height="232"></td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript" colspan="2">รอยเท้าครูบาที่วัดบ้านปาง</td></tr></tbody></table>

ก็เป็นที่รู้กัน ว่าครูบาท่านประทับรอยเท้าของท่านไว้หลายที่หลายแห่ง เท่าที่ผมบันทึกไว้ก็หลายรอย รอยที่วัดบ้านปาง ดูจะมีคนทราบ​

เนื่องจากมีลูกศิษย์ถ่ายภาพเอาไว้ มีเรื่องเล่าเกี่ยวข้องกัน...​

เมื่อวันที่หลวงปู่ไปรับพระราชทานสมณศักดิ์ที่“พระครูพัฒนกิจจานุรักษ์” ท่านได้แวะผักผ่อนที่วัดบ้านปาง อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน​

และอาจารย์ปฐม พัวพันธ์สกุล ได้ถ่ายภาพขณะที่ท่านวัดรอยเท้าของท่านเองเมื่อครั้งท่านอายุได้ ๒๒ ปี ที่ท่านได้เคยประทับไว้บนก้อนหินก้อนนี้ ในขณะที่ท่านได้ไปทำธุระส่วนตัวในป่าข้างทาง​

หลังจากทำธุระเสร็จแล้วเทวดาได้ขอให้หลวงปู่ประทับรอยเท้าลงบนหินก้อนใหญ่ใต้ต้นไผ่หน้าประตูทางขึ้นวัดบ้านปาง เพื่อพวกเขาจะได้กราบไหว้บูชา​

ปัจจุบันหินก้อนนี้เจ้าอาวาสวัดบ้านปางได้นำขึ้นไปประดิษฐานไว้บนวัด (ใกล้ประตูทางเข้าเขตอุโบสถ)​

และได้ให้หลวงปู่ประทับรอยมือไว้บนหินก้อนดังกล่าว พร้อมทั้งสร้างมณฑปครอบไว้อย่างสวยงาม​

(จากหนังสือพระชัยวงศานุสสติ)​

เพิ่มเติมข้อมูล​

วันนึงผมได้เรียนถามท่านเรื่องรอยพระบาทครูบาวง ที่วัดบ้านปาง ว่า รอยเท้าบนหินของท่านอยู่ตรงไหน​

ครูบาท่านก็บอกตำแหน่งให้ผม ไปหาเจอสภาพในตอนนั้นเหมือนก้อนหินธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจ​

<table id="table19" border="0" cellspacing="1" align="right" width="170"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript"> มณฑปที่วัดบ้านปาง ที่คุณหมอณพลเดช รักษ์บำรุง กับคณะศรัทธาร่วมกันสร้าง
</td></tr></tbody></table>

จึงนำความมาบอกครูบา บอกท่านว่า ไม่มีใครสนใจรอยเท้าของครูบาที่วัดบ้านปางเลย​

ท่านบอกผมว่า ถ้าไม่มีใครสนใจก็ให้ผมยกกลับมาไว้ที่ห้วยต้ม​

ผมก็ถามท่านว่า ไม่เป็นไรหรือ เทวดาที่ขอท่านจะว่าผมไหม​

ท่านบอก ไม่เป็นไร แต่ให้บอกขออนุญาตเจ้าอาวาสก่อน ถ้าเจ้าอาวาสอนุญาตก็ให้ยกมาได้​

ภายหลังได้มาวัดบ้านปางอีกครั้งจึงเรียนเจ้าอาวาสว่า จะขอยกก้อนหินที่ครูบาวงท่านประทับรอยเท้าไว้กลับห้วยต้ม​

ท่านเจ้าอาวาสไม่อนุญาต ผมจึงบอกท่านว่า ถ้าไม่ให้ยกกลับ ผมขอสร้างมณฑปครอบรอยเท้าอาจารย์ผม เพื่อจะได้เป็นที่สักการะสืบไป​

ได้กลับมาแจ้งให้ครูบาท่านทราบ​

ท่านก็บอกแล้วแต่ศรัทธาของผม มณฑปที่วัดบ้านปาง จึงได้ก่อสร้างด้วยความตั้งใจของผม ได้บริจาคเงินจำนวนหนึ่งให้ทางวัดบ้านปางก่อสร้างร่วมกับศรัทธาจนแล้วเสร็จ ไว้เป็นที่สักการะแก่คนรุ่นหลังต่อไปในภายภาคหน้า​

สมตามความตั้งใจที่ได้ทำเพื่อเป็นเครื่องระลึกถึงครูบาท่าน​

<hr>

เรื่อง รอยเท้าของครูบา.....​

บันทึกเอาไว้​

ผมถามครูบาว่า ครูบาทำไว้อย่างไร (อธิษฐานเหยียบรอยเท้า ไว้บนหิน)​

ครูบาบอก...ครูบาอาจารย์ สอนเอาไว้​

วันหลังมีโอกาสถามเรื่องนี้อีก คำถามเดิม​

ครูบาตอบแบบตลก...ใช้กำลังภายใน​

เรื่องการเหยียบรอยพระบาท รอยเท้าของครูบาท่าน คงเป็นอุปนิสัยแต่เดิมของท่าน ในประวัติแต่อดีตท่านก็ทำไว้​

ลูกศิษย์หลายคนชอบให้ท่านเอาเท้า เหยียบที่ศีรษะถือว่าเป็นมงคลกับตัวเอง​

รอยเท้าตามสถานที่ต่างๆ ก็จดบันทึกเอาไว้ เกรงว่าภายหลังจะไม่มีคนทราบ หรือบางคนอาจจะไปทำอันตรายกับรอยเท้าของท่าน จะเป็นบาป​

เมื่อก่อน การจะบอกเรื่องนี้ ก็เกรงจะไม่ดี ส่วนมากก็ทราบแต่ในลูกศิษย์บางคน​

<hr>

 

นิ้วมือท่านครูบา​

บันทึกไว้ว่า..​

ตอนบ่ายวันนึง ก่อนครูบามรณภาพไม่นาน ในห้องนอนของท่าน นวดขาให้ครูบา ครูบาจะจำวัด​

นั่งมองเท้าของครูบา นิ้วเท้าท่านดูเท่ากันดี ไม่เหมือนเท้าของเราเลย เหมือนรอยที่ท่านเหยียบบนหิน​

คุยกับท่านเรื่องต่างๆ ถามครูบาว่า...นิ้วมือของพระพุทธเจ้าเท่ากันจริงหรือเปล่าครับ​

ครูบาท่านยิ้ม ๆ...แล้วก็ทำให้ดู ท่านนั่งแล้วเอามือมาซ้อนกัน​

ท่านบอก นิ้ว (พระพุทธเจ้า) เท่าแบบนี้ไง​

ผมก็มองบอกที่มือครูบาแล้วตอบท่านว่า​

"เท่ากันจริงๆด้วย เข้าใจแล้วครับครูบา"​

ครูบาท่านก็หัวเราะ ..​

ตอนนั้นดูเหมือน นิ้วมือท่าน เท่ากันจริงๆ​

<hr>

บันทึกไว้เรื่องเต่าสำลี...​

<table id="table5" border="0" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr></tbody></table>

เต่าสำลี ที่ครูบาทำกับมือ มีคนเล่าว่าบางตัวกระโดดติดตัวลูกศิษย์ บางคนเห็นมาเล่าให้ฟังว่า เคลื่อนตัวไปอยู่อีกที่ได้ (เหมือนมีชีวิต)​

ผมเคยถามท่านว่า "เต่าครูบานั้นดีอย่างไร"​

ท่านตอบว่า "น้ำตาตาก็บ่หื้อเสี้ยง"​

ผมฟังแล้วคงทำหน้างงๆ​

ท่านถามต่อว่า "เข้าใจไหม"​

ผมตอบท่านว่า "ไม่เข้าใจครับ"​

ท่านขยายความว่า "เต่านั้นเฝ้าทุกอย่าง ไม่ว่าจะทรัพย์สิน เจ้าของ ไม่มีให้เจ้าของเสียน้ำตา"​

.....อันนี้ท่านบอกนะ แต่ได้ยินลูกศิษย์คนอื่นพูดถึงอานุภาพแบบอื่นๆเหมือนกัน​

เต่าสำลี เป็นเต่าที่ครูบาท่านปั้นจากสำลีที่ท่านเช็ดตา บางทีท่านทำแล้วก็ให้เลย บางทีก็ใส่เส้นเกศาบ้าง พระธาตุบ้าง หรืออื่นๆ แล้วแต่ เมื่อก่อนเป็นของราคาถูก ทางวัดมีให้เช่าบูชา แต่ตอนนี้มีลูกศิษย์อยากได้กัน​

มีวันนึงนั่งดูท่านปั้น ท่านทำคล่องแคล่วมาก​

เคยบอกท่านว่า อยากทำได้เหมือนครูบาจัง..ท่านหัวเราะ​

เอาสำลีที่เป็นแผ่นยังไม่ได้ปั้นมาลองดู พยายามจะทำ แต่ก็ทำไม่ได้ เลิกคิดจะทำ เลยเก็บแผ่นสาลีที่ท่านเช็ดน้ำตานั้นเอาไว้ แต่มีลูกศิษย์บางคนก็ปั้นได้เหมือนกัน​

 

เรื่องเต่าสำลี หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา​

โพสท์โดย มหาหิน เมื่อ 14-08-2007​

<table id="table6" border="0" align="left"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr></tbody></table>

ตามรูปถ่ายที่ปรากฏ เป็นรูปถ่ายของเต่าสำลีองค์เดียวกัน​

ท่านเจ้าของ เต่าสำลี องค์นี้ คือ....​

คุณสมควร มณีรัตน์ ยอมเสียสละสิ่งที่ท่านเอง รัก และหวงแหน อย่างยิ่ง แต่ทว่า.. เพียงเพื่อสานปฏิปทาสาธารณประโยชน์ของหลวงปู่ฯ เพื่อเป็นการเดินตามรอยเท้าท่าน เพื่อเป็นกตเวทิตาต่อหลวงปู่ฯ และเป็นเครื่องยืนยันว่า มีความเคารพหลวงปู่ฯ มากกว่าของรัก ของหวงใด ๆ อันเป็นที่น่าโมทนายิ่ง....​

ได้ตัดสินใจ มอบ เต่าสำลี ให้โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อตอบแทนคุณความดี สำหรับท่านที่เสียสละ ช่วยเหลืองานผ้าป่าและทำให้ ศาลาชัยยะวงศาพัฒนา สำเร็จลุล่วง ไปโดยเร็วตามโครงการ ทอดผ้าป่าสามัคคี เพื่อนำรายได้ไปสร้างอาคารชัยยะวงศาพัฒนา มอบแด่สถานีอนามัย เป็นสาธารณะประโยชน์ ณ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ในวันอาทิตย์ที่ 9 กันยายน 2550​

เต่าสำลี องค์นี้ คุณพี่สมควรฯ ได้รับจากมือของหลวงปู่ฯ ที่นั่งปั้นให้ ความจริง เต่า จะเป็นสำลีล้วน ๆ ที่หลวงปู่ฯ เช็ดตา แล้วปั้น ๆ ไปเรื่อย กว่าจะเสร็จสิ้น ก็ใช้เวลานานอยู่ (ไม่ได้เร่งรีบปั้น)​

หลังจาก ได้รับ เต่าสำลี มาจากหลวงปู่ฯ คุณพี่สมควรฯ ก็ได้เก็บบูชาที่โต๊ะหมู่บูชา ไว้นานนับ 10 ปี​

ก่อนหน้านี้ มีศิษย์ใหม่ที่เพิ่งเกิดความศรัทธาต่อองค์หลวงปู่ฯ เคยได้ยินกิตติศัพท์ถึง เต่าสำลี ของหลวงปู่ฯ แล้วมีความรู้สึกว่า อยากจะได้มีไว้บูชา มาสอบถามผม ซึ่งในขณะนั้น ผมก็ไม่ทราบว่า ศิษย์ใกล้ชิดหลวงปู่ฯ ท่านใดบ้าง ที่มีอยู่​

ผมก็เลยแนะนำให้ไปสอบถามที่คุณมนต์สิทธิ์ ฤทธิชัย ภายหลัง จากนั้น คุณมนต์สิทธิ์ ก็แนะนำไปถึง คุณพี่สมควรฯ​

คุณพี่สมควรฯ จึงมอบให้ ด้วยเห็นว่า บุคคลนั้น มีความเคารพ ศรัทธา ต่อหลวงปู่ฯ โดยท่านนั้น ได้มอบเงิน เป็นค่าตอบแทน ซึ่งคุณพี่สมควร ก็ได้นำเงินส่วนนั้น ถวายไปที่ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม โดยไม่ได้นำมาใช้เป็นการส่วนตัวเลย....​

บัดนี้ คุณพี่สมควรฯ ก็อยากจะเห็นความสำเร็จของศาลาชัยยะวงศา เพื่อเป็นสาธารณประโยชน์ ตามรอยปฏิปทาของหลวงปู่ฯ จึงมาปรึกษาผม เรื่องแผนงานการทอดผ้าป่า....​

ผมก็แนะนำว่า ให้พวกเรา นำวัตถุมงคลของหลวงปู่ฯ ที่พวกเรามีอยู่ นำออกมา เพื่อตอบแทน เพื่อโมทนา กับคุณ ความดี กับท่านผู้มีจิตศรัทธาทั้งหลาย​

คุณพี่สมควร ก็จึงไปค้นเพื่อหาวัตถุมงคล มาเข้าร่วมกองบุญ ตามที่ผมเสนอข้อคิดเห็น​

ปรากฏว่า เมื่อค้นหาวัตถุมงคลที่บ้าน ก็กลับ พบว่า....​

เต่าสำลี องค์นี้ ยังอยู่ที่บ้าน ก็เป็นที่แปลกประหลาดใจ อย่างยิ่ง....​

อย่างไรก็ดี ของยิ่งรัก ยิ่งหวง สามารถสละได้ย่อมยอดยิ่ง เป็นการตัดกิเลส ได้ดี และคุณพี่สมควรฯ ก็อยากจะให้โครงการนี้ เกิดความสำเร็จ จึงตัดสินใจนำเข้าร่วมกองบุญ ด้วยต้องตัดความรัก ความหวง ออกไป​

ก็ขอน้อมโมทนา ยิ่งนัก....​

ซึ่งก็อาจจะเป็นไปได้ว่า เต่าสำลี องค์นี้ หลวงปู่ฯ ท่านย่อมเห็นภาพในอนาคตอยู่แล้ว ก็เป็นแน่​

การนำ เต่าสำลี มาตอบแทน ในครั้งนี้ คุณพี่สมควรฯ ก็บอกกับผมว่า.... ขอมอบให้ สำหรับท่าน ที่ร่วมงานบุญ ด้วยยอดเงินบุญพิเศษ ๆ​

​

 

​

 

ครั้งที่ 2 ที่เราคุยกัน เรื่องโครงการ....​

วันนั้น คุณพี่สมควรฯ ได้นำ เต่าสำลี มาให้ผมดู....​

เมื่อผมสัมผัส ก็รับรู้ถึงมาบางสิ่งที่แข็ง ๆ อยู่ภายใน....​

ทั้งพี่สมควรฯ และผมเอง ก็เพียงได้แค่เพียงเดาว่า อาจจะเป็น "พระธาตุ" แถมสายตา ผมก็มองเห็นเส้นเกศา ที่ทะลุออกมาเกือบพ้น เต่าสำลี ผมก็เลยใช้นิ้วแตะ ดันเบา ๆ ให้เส้นเกศา ถูกผลักกลับเข้าไปภายใน....​

ขณะนี้ เต่าสำลี องค์นี้ จึงอยู่ที่ผม เก็บรักษาไว้ชั่วคราว....​

เพื่อรอเจ้าของที่แท้จริงต่อไป....​

สาเหตุ ที่ผมเรียก เต่าสำลี ว่า องค์หนึ่ง แทน ตัวหนึ่ง.... เพราะว่า ผมก็สำนึกเอาเองว่า เต่าสำลี เป็นวัตถุอันเป็นมงคลยิ่ง ที่หลวงปู่ฯ เมตตาภาวนาไป ปั้นไป เศกไปเรื่อย ๆ จึงนับได้ว่า เป็นการทำพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคล ชื้นเดี่ยว คือ เต่าสำลี เท่านั้น ซึ่งท่านก็ปั้นได้เพียง ครั้งละ 1 องค์ เท่านั้น​

เท่าที่คุณพี่สมควรฯ เล่าให้ฟัง หลวงปู่ฯ ท่านก็ปั้นอยู่นาน จึงจะสำเร็จ เสร็จสิ้นได้ เพียง 1 องค์​

อย่างนี้ ผมจึงขอเรียกว่า เต่าสำลี 1 องค์ ตามความรู้สึกของผมเอง.​

ขอกราบในความมีมหาเมตตาของหลวงปู่ฯ เป็นอย่างที่สุด....​

​

ได้มีท่านหลายท่านสงสัย และยืนยันว่า....​

ได้เคยมีเต่าสำลี ในห้องวัตถุมงคลของทางวัดฯ ให้บูชา....​

ตัวผมเอง ได้ไปกราบหลวงปู่ฯ ก็เพียง 3-4 ปี ก่อนที่ท่านจะละลาขันธ์ 5​

ดังนั้น เรื่องแต่เก่า นานมา ก็ต้องสอบถามไปยังศิษย์เก่า ๆ หลายท่าน และ​

พระคุณเจ้า ที่รับผิดชอบเกี่ยวกับวัตถุมงคลของทางวัด....​

พอได้ใจความว่า....​

หลังจากที่หลวงปู่ฯ ได้เมตตาปั้นเต่า และแจกให้แก่บรรดาศิษย์ทั้งหลาย​

<table id="table7" border="0" align="right"> <tbody> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">
</td></tr> <tr> <td style="TEXT-ALIGN: center; TEXT-INDENT: 0px; MARGIN: 0pt 10pt 10pt 10px; FONT: 10pt/19px Tahoma; COLOR: rgb(2,66,2)" class="pic_descript">เต่าสำลีชุบเทียน</td></tr></tbody></table>

ที่ได้รับก็มี ก็ดีใจ ที่ไม่ได้รับ ก็มี ก็มีความรู้สึกว่า อยากจะมี อยากจะได้​

จึงจัดทำ เต่าสำลี เต่าชุบเทียน โดยด้านในตัวเต่า บรรจุพระธาตุข้าวบิณฑ์​

และบรรจุเกศาของหลวงปู่ฯ ไว้ด้วย​

จากนั้น ก็นำถวายให้หลวงปู่ฯ เมตตาทำพิธีให้ จึงมีจำหน่ายในห้องวัตถุมงคล​

แต่ทว่า ในปัจจุบันนี้ ที่ห้องวัตถุมงคล ไม่มีเหลือแล้ว.. หมดไปนานแล้ว....​

ดังนั้น เต่าสำลี จึงมี 2 กรณี คือ​

1. หลวงปู่ฯ ท่านปั้นเอง ทีละ 1 องค์ ปั้นไป ท่านก็เสกของท่านไป แล้วก็มอบให้ใครคนใดคนหนึ่งโดยเฉพาะ​

2. ท่าน ทำพิธีครั้งเดียวหลาย ๆ องค์ แล้วก็แจกลูกหลาน และมีเหลือให้จำหน่าย ที่ห้องวัตถุมงคล​

<hr>

เรื่องเต่าสำลี​

...เต่าสำลีที่มีเส้นเกศาของครูบา เพื่อนบางคนเค้าบอกว่าท่าน ทำเพื่อให้พิจารณา "เกศา โลมา นขา ทันตา ตะโจ" อย่าไปห้อยเฉยๆ ให้พิจารณากองสังขารด้วย​

 

​

 

บันทึกไว้ เรื่องหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ..​

ตอนบ่าย ครูบานั่งรับแขกที่กุฏิ ผมนั่งข้างล่างช่วยครูบา เพื่ออำนวยความสะดวกญาติโยมที่มาทำบุญ พอหมดแขก ครูบานั่งพักผ่อน ผมมองเห็นรูปหลวงพ่อฤาษีลิงดำที่ข้างฝา ลูกศิษย์ท่านเอามาถวาย​

ถามครูบาว่า... ครูบาเคยเป็นอะไรกับหลวงพ่อฤาษี​

ครูบาท่านตอบ.... ตอนที่เจอกัน หลวงพ่อฤาษีบอก (ครูบา) ว่า ท่านเป็นพี่ ส่วนนี่ (ครูบา) เป็นน้อง​

ถามท่านต่อว่า.. เคยเกิดเป็นอะไรมาเยอะเหรอครับ​

ครูบาตอบ... ก็เยอะ (ทำเสียงเยอะ) ก็เวียนว่ายนับไม่ถ้วน​

ครูบาท่านชอบบอกว่า องค์นั้น องค์นี้บอกท่าน ครูบาจะไม่ตอบว่าท่านบอก บางครั้งบางเรื่องก็เคยทราบแล้ว แต่ก็ชอบถามครูบา บันทึกเอาไว้ เผื่อภายหลังครูบาไม่อยู่ จะได้เอามาอ่าน​