ถามเรื่องสาวกภูมิฝ่ายฆารวาส

สมมติถ้าเราปารถนาเป็นสาวกภูมิฝ่ายฆารวาส เช่น ปารถนาเป็นผู้เลิศเหมือนนางวิสาขา สาวกภูมิฝ่ายฆารวาสมีโอกาสหลงผิดตกนรกหรือลงอบายได้หรือไม่ เห็นดูในยูทูปเขาวนเวียนอยู่เพียงสองภพภูมิคือ มนุษย์ กับ สวรรค์ จริงเหรอ เพราะเราก็ปารถนาเหมือนกัน แต่กลัวพลาดตกนรก อิอิ

 

ปรารถนาอย่างเดียว มีโอกาศตกอบายภูมิได้ครับ
เพราะปัจจัยไม่ให้ตกอบาย คือการทำความดี คิดดี พูดดี
ถ้ามีศีล มีเมตตา เป็นคนจิตใจดี ไม่คิดร้ายอาฆาตเบียดเบียน
ต่อให้ไม่ปรารถนาในสิ่งใด ก็ย่อมได้แต่สิ่งที่ดีๆ ห่างไกลอบายภูมิ

 

สาธุ สาธุ สาธุ เพราะเห็นว่าต้องสร้างบารมีถึงแสนกัป ก็เลยคิดว่าจะต้องพลาดลงอบายแน่ๆ เลยไม่กล้าที่จะเอ่ยปากประกาศตน

 

ต่อให้ได้รับคำพยากรณ์แล้วว่าจะได้เป็นอัครสาวกผู้เป็นเลิศด้านใดด้านหนึ่ง
ก็ยังสามารถตกนรกได้ครับ ตัวอย่างแรกเลย กรณีของพระโมคคัลลานะ เพราะเคยหลงทำร้ายมารดา

แต่ยังงัยก็มีภาษีดีกว่าอยู่เฉยๆ แน่นอนครับ .. อนุโมทนากับบุญต่างๆของท่านด้วย

 

สาธุจ้า ก็หวั่นๆอยู่นี่เลย 555+

 

ไม่ถามพ่อดูก่อนล่ะครับ?

 

({) สวัสดีครับคุณน้องดัง การทำความปราถนา ก้อยู่ที่เรา ต้องการมันแค่ไหน สาวก เขาบำเพ็ญบารมีแค่ ๑ อสงไขย์กำไลยอีกแสนกัป แต่ว่า อยู่ที่เราทำความปราถนามากกว่า การตกนรก มากน้อยแค่ไหน ก้อยู่ที่เรา สั่งสมอบรม ตัวจิตไว้ดีขนาดไหน ถ้าอบรมจิตมาดีแล้ว การทำชั่ว หรือเกิดในที่ไม่ดี ก็น้อยลง ถ้าบารถึงขั้น ปัรมัตแล้ว ส่วนใหญไปในที่ดี

มากกว่าไม่ดี แต่ถ้าแบบพระเทวทัต นั้นไม่ดีแน่ เพราะอยาก เป็นพระพุทธเจ้า กรรมเลยให้ผล ในปัจจุบัน ทั้งๆ กรรมสร้างมาเพื่อ พระโพธิญาณ แต่ได้แค่พระปัจเจกพุทธเจ้า ตกแค่ อึดใจในอเวจีเท่านั้น สิ้นพระศาสนานี้ ก็ขึ้นมา ตรัสรู้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า อยู่ตัวเราแล้วล่ะครับ จะเอาแบบไหน

ก้เอาจริงเสียเลย ในชาตินี้แหละ ให้มันรู้ไปเลย ชาตินี้ไม่ได้ อย่างน้อย คติเรามีที่ไปแน่นอน เกิดเจอ พระพุทธเจ้า พระองค์ใดพระองค์หนึ่ง ฟังธรรมจากท่าน ได้มรรคผลแน่นอน อยู่ตัวตั้งใจของเราครับ จริงขนาดไหน หรือ ตัดชาตินี้ไม่ได้ ก็อธิฐานเกิดในสมัยพระศรีอาริยเมตรัย ต้องทำอย่างไร ถึงจะเกิดในสมัยท่าน ศึกษาเอาครับ ของดีมีให้ศึกษา คงไม่ยากครับสวัสดี

 

ปรารถนาจะทำความดีเพื่อให้ได้บรรลุมรรคผลเป็นสิ่งที่ดีครับน้องดัง เมื่ออธิษฐานตั้งใจไว้เป็นกุศลย่อมมีโอกาสทำความดีมากกว่าทำความชั่วอยู่แล้วครับ โอกาสที่จะตกนรกย่อมมีน้อยกว่าบุคคลอื่นที่ไม่มีความปรารถนาที่เป็นบุญกุศลครับ

อีกอย่างนางวิสาขาท่านมีอุปการะต่อพระพุทธศาสนามากทีเดียว น่าภูมิใจนะครับที่จะได้สร้างความดีใหญ่ๆแบบนี้ ผมว่าถ้าเน้นทำทานบารมีแบบนางวิสาขา โอกาสตกนรกยากมากครับ เชื่อว่าไม่มีใครยอมให้ตกนรกง่ายๆด้วยครับ รับรองว่ามีคนไปเป็นพยานบุญกันแน่นขนัดแน่นอน เพราะบุคคลที่ทำบุญทำทานเก่งๆทำได้มากๆนั้นหาได้ยาก แค่ตามอนุโมทนาบุญด้วยก็ยังรวยบุญเป็นเทวดานางฟ้าได้สบายๆครับ

อีกประการหนึ่ง การที่สามารถบริจาคทานได้มากๆถือว่าเป็นบุคคลที่มีเมตตา และเป็นการสร้างมิตรไปในตัว ย่อมเป็นที่รักของเหล่ามนุษย์และเทวดา รวมไปถึงภพภูมิอื่นด้วยครับ และบุคคลที่มีเมตตาย่อมรักษาศีลได้ง่าย เพราะผู้ที่มีเมตตาย่อมไม่ปรารถนาเห็นคนอื่นเดือดร้อนโดยอุปนิสัย และเมื่อมีทาน มีศีลแล้ว ย่อมก้าวเข้าสู่การบำเพ็ญภาวนาได้ง่ายขึ้นอีกด้วย ดังนั้นเมื่อตั้งใจไว้ดีแล้วในการบำเพ็ญบุญกุศลแบบนี้ โอกาสที่จะตกนรกจึงยากมากครับ อาจจะเรียกได้ว่าตกนรกไม่เป็นก็ว่าได้ ถ้าปัจจุบันมีการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาบ้างเป็นปกติ ก็ไม่ต้องกลัวเลยครับ อธิษฐานได้เลยครับ

นางวิสาขาท่านฉลาดในการทำบุญให้ทานมาก ลองไปศึกษาดูนะครับ

การทำบุญให้ทานเกินกว่าที่ผู้รับต้องการ ผลบุญจึงส่งให้มีสมบัติเหลือกินเหลือใช้
การซ่อมแซมพระพุทธรูปที่ชำรุดทรุดโทรมให้สมบูรณ์สวยงาม ได้อานิสงค์แม้จะมีอายุมากแต่ยังดูสาวสวยอยู่เสมอ รูปกายไม่แก่ไปตามวัย ฯลฯ

ทำบุญสร้างกุศลแล้วตั้งใจอธิษฐานดีๆนะครับ แล้วจะสำเร็จดังปรารถนาได้ไม่ยาก เป็นกำลังใจให้นะครับ (เวลาทำบุญให้ทำตามกำลังของเรานะครับ อย่าให้รู้สึกว่าเป็นทุกข์หรือเดือดร้อน ค่อยๆสะสมไปเรื่อยๆตามกำลัง บางท่านใช้เทคนิคหยอดเหรียญใส่กระปุกไว้ทุกๆวัน พอถึงเวลาไปทำบุญก็เอาไปทำสังฆทานที่วัด)

เสียงธรรมะฟ้าสางและภาพบรรยากาศการทำบุญตักบาตร 16.05.57 : สถาบันจิตตานุภาพ

อยากรํ่ารวยอย่างนางวิสาขา มาดูต้นแบบแห่งการทําทานบารมีกันครับ - Postjung.com

 

ผมว่าความเข้าใจตรงนี้ อาจจะคลาดเคลื่อนหรือคิดไปเองนะครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุคุณ aries ตั้งใจแล้วๆๆว่าจะเป็นผู้เลิศเหมือนนางวิสาขาในด้านการถวายทาน จะตั้งใจทำบุญบารมีเพื่อเป็นเหมือนนางวิสาขา สาธุธรรมครับ

 

ผมอาจใช้คำพูดไม่ค่อยชัดเจนเองครับ ประมาณว่าท่านจะให้ทานแบบเหลือเฟือ ไม่ขาดตกบกพร่อง โดยจะให้เผื่อมากกว่าที่ต้องใช้จริงๆ ประมาณนี้ครับ และให้ของที่ดีๆด้วยครับ เคยทราบมานานแล้วแต่จำรายละเอียดไม่ได้ครับ

 

ถ้ามี ในพระไตรปิฏกย่อมมีกล่าวไว้แล้ว

ท่านว่าการทำทาน อานิสงส์ สูงเพราะใจมากกว่าวัตถุ อยู่แล้ว
ดังนั้น การให้เผื่อเหลือเผื่อขาดจึงเป็นเรื่องของการสร้างปัญญาบารมีครับ

 

พบแล้วครับ "ในกาลแห่งพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า นางเป็นน้องสุดท้องของธิดาทั้ง ๗ ของพระเจ้ากิกิ มีพระนามว่าสังฆทาสี เมื่อถวายเบญจโครสทานแก่ภิกษุ ๒ หมื่นรูป แม้เมื่อภิกษุหนุ่มและสามเณรปิดบาตรห้ามอยู่ว่า “พอ พอ” ก็ยังรับสั่งว่า “นี่อร่อย นี่น่าฉัน” แล้วได้ถวายอีก เพราะผลแห่งกรรมนั้น โคเหล่านั้น แม้ผู้ดูแลจะห้ามอยู่ ก็ออกไปรวมกับฝูงโคของนางแล้วอย่างนั้น"

ดูจากลักษณะของการทำบุญแบบนี้คือ เมื่อถวายภัตตาหารแล้ว ยังมีแถมเพิ่มเติมให้เกินกว่าที่พระและสามเณรท่านต้องการ เป็นตัวอย่างหนึ่งครับ โดยลักษณะการทำบุญแบบนี้ ทำบุญแล้วมีแถมเพิ่มเติมให้อีก ผลบุญจึงส่งผลในทำนองเดียวกัน ก็คือเวลาได้ทรัพย์มาก็จะได้เพิ่มแถมมามากกว่าเดิมครับ ทำให้ได้โคมาเพิ่มเติม ข้อความนี้อยู่ในประวัติหน้าที่สองครับ


ประวัตินางวิสาขา

 

อนุโมทนาบุญ กับที่ท่านปรารถนาด้วยนะครับ
ไม่ว่าจะปรารถนาอะไร ทำบุญมาเยอะแค่ไหน....!!!
ถ้าจิตสุดท้ายเศร้าหมอง ก็ลงอบายหมดนะครับ(ตัวอย่างพระนางมัลลิกา ลองหาอ่านเพิ่มดูนะครับ พระพุทธองค์ทรงตรัสเทศน์ไว้นะครับ)

 

ขอบคุณจ้าๆ ก้คงต้องเฝ้าตามดูจิตของตนเองไปเรื่อยๆจะได้ไม่หมอง แบบสบายๆ