เรื่องพระเจ้า กับ พระพุทธเจ้า

ไม่เกิน ชาตินี้หรอกครับ ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าตัวบาปเป็นยังไง

เพราะ ผมมาแล้ว

ผมคือ ตัวบาป ของทุกคน นั่นเอง

 

ชักเริ่มสงสัยแล้วคะว่าไม่มีใครมาตอบโต้กระทู้คุณ เท่าไหร หรือเป็นเพราะความคิดเห็นของคุณนั้น ซับซ้อนจนเกินที่คนทั่วๆ ไป อ่านแล้วจะเข้าใจ

 

ใครผู้ใดมีเชื้อบาปเชื้ออกุศลในจิตใจ นั่นคือเชื้อไฟอย่างดี สำหรับผม

ผมจะจุดมันได้ เลย ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่แห่งใด ผมตามติดตามดูคุณทุกคนตลอดเวลา

ผมนี่แหล่ะ ตัวสนองบาป

มัน...หลีกเลี่ยงมิได้ดอก มิสเตอร์แอนเดอร์สัน

มันหลีกเลี่ยง มิได้

 

อิอิ แปลกใจล่ะสิ ที่จริงเพราะมันอ่านแล้วมันเข้าใจเลยไง เลยไม่รู้จะพูดอะไรไงครับ เพราะมันไม่ซับซ้อน เลยไม่ต้องคิดอะไรต่อไงครับ

ฟามสามารถพิเศษของผมครับ สิ่งที่เขาคนอื่นจะพูด ผมก็พูดหมดแล้ว ก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรไงครับ

 

ขอบคุณที่ตักเตือนค่ะ จะพิจารณาตัวเอง
พอดี อ่านข้อความนั้น แล้วสะดุด ประโยคคำว่า "ขอให้ผ้าเหลืองนั้นจงลุกเป็นไฟ..ฯลฯ " มันเป็นการคัดลอก คำเขียนใดมาก็แล้วแต่ ทำให้ฉันผู้รับสารที่คุณโพสต์มาเข้าใจว่า คุณได้ร่วมในการสาปแช่งนั้น จึงได้เจตนาดีแนะ

คุณเจตนาโพตส์เพื่อแจง แยกแยะ เปรียบเทียบ แต่เมื่อเราได้ร่วมเขียน หรือส่งต่อ ในความเข้าใจของฉัน คือ เราเห็นด้วยกับข้อความนั้น ร่วมด้วยในการกระทำ ทางกาย วาจา ใจ มันคือ การกระทำที่จะมีผลสะท้อนในอนาคต

ฉันยังคงยืนยันเห็นด้วยในบางข้อความ และยังคงไม่เห็นด้วยบางข้อความ

ขอบคุณค่ะ ^_^

 

.
ทำไม ทำไม ทำไม
อ่านแล้วนึกถึงเจ้าหนูจำไมเลยแฮะ
ในเรื่องเณรน้อยอิ๊กคิวซังน่ะครับ

เค้าขี้สงสัยซะจริง
ใครเผลอไปตอบเค้าล่ะก็นะ
ปวดหัวตายหา่ เจ้าหนูจำไม ถามไถ่ไม่เลิก ๕๕๕

ส่วนปัญหาในวงการศาสนาพุทธของพวกเรา เห็นแล้วเหี่ยว
ต่อให้ยอดมนุษย์ หรือพระศรี ก็คงแก้ไขไม่ได้แล้วล่ะมั้ง นะ
เชื้อร้ายมันลามไปทั่วทุกองคาพยพแล้ว คงต้องปล่อยวัดหลังตัดหาง

แต่ถ้าจะเอาแค่รักษาแก่น สืบทอดต่อไปให้ถึงห้าพันปี
ก็คงจะยังพอมีความหวังกันอยู่นะ เนอะ
ไม่รู้ว่าพระศรี หรือมนตด. กันแน่ ที่จะมาช่วยพุทธศาสนาไว้ได้ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ผ้าเหลืองลุกเป็นไฟ ความหมายคือ ให้ครองอยู่ในผ้าเหลืองไม่ได้
ตรงนี้มันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ถึงแม้ จะมิใช่คำแช่งก็ตามที
การไปวิตกกับสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ถามว่าเป็นยังไง มันก็สมควรในระดับหนึ่ง
เพื่อให้ภาพของศาสนานั้นดีขึ้น ตรงนี้ก็เป็นเรื่องดีนะ
แต่เพียงว่า คน เข้ามาบวชเป็นพระ พระก็จากคนนี่แหละ จะบวช 1 วินาที จนถึงหลายๆพรรษา นั้นก็ได้ชื่อว่าพระ แค่ห่มผ้าเหลืองเท่านั้น เราจะกังวลมากก็ไม่เป็นผลดีแก่เรา แต่ทางประคับประคองนั้นก็ต้องดำเนินไป แก้ที่ตัวพระนั้น ได้ยากกว่าที่จะแก้ผู้ที่คิดตำหนินะหากเข้าใจโลก

บุคคลผู้ ปฏิบัติมาระดับนึงแล้ว โดยมากนั้น ย่อมถือในความรู้ ความแตกฉานทางความคิด จนกระทั่งเข้าใจตนเองว่า ดี ว่า ประเสริฐ กว่าผู้อื่น เห็นประการนี้ก็ยังข้อแม้อยู่ว่า ประเสริฐแบบไหนกัน ยังมีการเปรียบเทียบกันอยู่ ก็เอาโลกมาเปรียบอยู่ดี ก็ยังคิดยังจมกับเรื่องโลกๆ ถึงเจ้าตัว รู้ หรือไม่รู้ก็ตาม แต่โดยส่วนใหญ่มักเพลินอยู่ในตนเอง ก็จัดเป็นความเพลินอยู่ดี พอสนุกไปกับความคิดในแต่ละวัน ๆ โดยไม่เห็นโทษเบื้องต้นของการเริ่มคิด แค่คิดมันก็มีอะไร ๆ แล้วนะ....ในใจหนะ ถึงวางได้ก็เป็นสัญญานึง หากเป็นคิดไม่ดีอีก ก็จะเป็นการสะสมส่วนไม่ดีนะ เรื่องนี้มันจะไวมากเมื่อถึงเวลาพลั้งสติ

การใช้คำพร่ำเพรื่อโดยไม่พิจารณาให้รอบคอบเสียก่อนนั้น ส่งผลแน่หละ
ถึงคำศัพท์จะหน้าตาเหมือนกันก็ตาม แต่ผู้รับนั้นเข้าใจอย่างเราสื่อจริงหรือ พื้นฐานต่างๆ ทั้งความคิด การเรียนรู้ ประสบการณ์ชีวิตต่างๆ นั้น ย่อมตอบเราเองได้เลยหนิว่า เส้นทางทุกรูปนาม ในโลกนี้ ไม่มีผู้ใด ก้าวเหมือนกันทุกๆ ขณะ ทำให้เป็นความแตกต่างระหว่างบุคคล

ผู้ที่ได้ชื่อว่า สาวก อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
ส ----- เสมือน
ว ----- เป็น ใช้ในปัจจุบัน
ก ----- กระทำ
โดยรวมนั้นแปลว่า ผู้กระทำปัจจุบันดั่งพระพุทธเจ้า
คือระลึกในสิ่งต่าง ๆ ในโลกนั้นว่า มีขึ้นแล้วที่สุดก็แยกไปเป็นธรรมดา มิใช่สิ่งถาวรหรือคงตัว
ผู้ใดรู้เฉพาะตนยิ่ง ๆ แล้ว แม้จะเป็นผู้รู้น้อย ก็ได้ชื่อว่า ปฏิบัติตามพระพุทธ
ผู้ที่รู้มาก แต่ไม่มีความสงบสบายใจ มัวแต่มากระวนกระวายถึงผู้อื่นว่า ตนรู้มาก ตนดีกว่า ไม่ได้รับประโยชน์ตามสมควรเลย ทำให้มาแก่งแย่งชิงดี อวดดี อวดใหญ่ อวดรู้กันไปวัน ๆ สั่งสมหมักหมม กันแต่ไอ้ความอวดดี ตายไป เอาไปอวดใครไม่ได้หรอก มันเป็นเพียงความสุขอยู่บนกองไฟเท่านั้นไม่เกิดประโยชน์ใหญ่

การช่วยชี้ให้เห็นคุณ เห็นโทษนั้นเป็นสิ่งสมควร แต่พึงพิจารณาผลกระทบต่าง ๆ นานาที่จะตามมาด้วย
ชอบ ก็มี เห็นแย้งก็มี โดยมากมักจะหาอะไรมาขัด ไม่ว่าจะ ทำให้หน้าแตกขายหน้า หรือจะโชว์ตัวก็ตาม จะได้เห็นกันเยอะ ควรระวังไว้ ถ้าทุกคนคิดได้ ปัญหาจะไม่มีหรอกนะ

ผู้ใดรู้เฉพาะตน หรือกระทำเพื่อความดับทุกข์ ผู้นั้นสมควรสรรเสริญ
ผู้ใดกระทำเพื่อประโยชน์หมู่สัตว์โดยมิหวังสิ่งตอบแทนแม้แต่น้อย ผู้นั้นก็สมควรสรรเสริญ

สุดท้ายก็ ใจผู้นั้นเท่านั้นที่รู้ อย่าพึงดูผู้อื่นแต่การกระทำเพียงอย่างเดียว มันไม่รอบ....

 

โหๆๆๆๆๆๆท่านครับ สุดยอดครอบคลุมเลยอ่ะคับ

 

ท่านมาจาากไหนครับเนี่ยย? ไม่เคยเห็นท่านมาก่อน.
(ชอบปัญญาทางธรรมแบบนี้ล่ะคับ อ่านแล้วเก้ทต์yimm)
ปล.เด่วว่างๆผมต้องตามอ่านโพสของท่านนะครับ

 

ผมไม่รู้เรื่องพระเจ้า แต่พอรู้ว่าผู้นับถือพระเจ้าใช้ศรัทธาเป็นที่ยึดใจไว้ แล้วระลึกถึงพระเจ้าจึงเกิดสมาธิแค่นั้น แต่พระพุทธเจ้ามีมหาปัญญาสูงขึ้นเป้นที่สุด คือวิปัสสนา ซึ่งเมื่อปฏิบัติถูกและมากพอ จะเห็นความจริงของกายและใจคือไตรลักษณ์ เมือใจเห็นไตรลักษณ์แล้วก็จะเกิดความเบื่อหน่าย คลายกำนัด แล้วหลุดพ้น คือเห็นนิพพาน

 

คนที่เข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าจริงๆแล้ว คือคนที่เรียนรู้กายใจของตนเองเท่านั้น รู้กายรู้ใจตามความเป็นจริงด้วยใจที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง จะไม่สนใจคนอื่นหรือสิ่งอื่น
จิตส่งออกนอกเป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากการที่จิตส่งออกนอกเป็นทุกข์
จิตเห็นจิตเป็นมรรค
ผลอันเกิดจากการที่จิตเห็นจิตเป็นนิโรธ
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล วัดบูรพาราม สุรินทร์

 

ในห้องสมาธิพี่บอกสำเร็จธรรมแล้วนี่ เจ้าของกระทู้ ฟุ้งซ่านขนาดนี้ผมว่า...หนีมาซินะ 55

 

มิมีประโยชน์ใดเลยที่จะเอาศาสนามาเปรียบเทียบเพื่อการทำลายล้าง หรือ สร้างความขัดแย้ง มันเป็นไปด้วยลักษณะของคนพาลเท่านั้น ไม่ว่าจะอยู่ในศาสนาของพระเจ้า หรือพระพุทธเจ้า มันก็มีทั้งคนดีและคนชั่วทั้งนั้น ไม่ได้หมายว่า พระชั่วบางรูปจะทำให้ศาสนาพุทธไม่ดี พระพุทธเจ้าสอนให้เราเพ่งโทษของตนเอง เพื่อกำจัดความชั่วให้หมดไปจากใจ มิใช่ให้เราเพ่งโทษผู้อื่น เพราะยิ่งเพ่งโทษผู้อื่นมากเท่าไร ความชั่วในใจของเราย่อมมากขึ้นเท่านั้น ปัญญาของคนเราไม่เท่ากัน บัวมีสี่เหล่า ธรรมมะ ของพระพุทธองค์คงไม่สามารถทำให้บัวทุกเหล่าเข้าใจได้ทั้งหมดมิใช่ว่าธรรมะไม่ดี แต่คนเหล่านั้น หามีปัญญาพอไม่ สุดท้่ายสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ขอทุกคนจงอโหสิกรรมต่อกันเสียเถิด

 

ผมคิดว่าผมเป็นคนดี แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็นิสัยไม่ค่อยดีเลยอ่ะคับ:'''(

 

ทำไม(บางคน)โดนแบนบ่อยนักล่ะครับ
ปล.ถึงผมนิสัยจะไม่ค่อยดีซักเท่าไร แต่ผมก็ไม่เคยโดนแบนเลยล่ะคับ:VO

 

เราไม่ได้อ่านกระทู้ของคุณจนจบหรอกค่ะ อ่านแต่ช่วงแรกๆ พอดีหลังๆ เริ่มวกไปวนมา ก็เลยขี้เกียจอ่าน เราก็เป็นคนช่างสงสัยเหมือนคุณแหละ เราสงสัยทุกเรื่องแต่ไม่เคยลบหลู่

อันนี้เป็นความเห็นของเรานะว่า การที่พระหลายท่านไม่ได้อ้างคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็เป็นเพราะท่านปฏิบัติด้วยตนเอง แล้วก็ได้เห็น ได้รับรู้มาด้วยตนเอง เพราะพระพุทธเจ้าท่านก็เคยสอนไว้นะว่าไม่ให้มนุษย์เรางมงาย เชื่อในสิ่งที่ไม่ได้เห็นหรือได้สัมผัสด้วยตัวเอง ที่พระหลายท่าน นั้นมีหลายสำนัก มีการปฏิบัติที่แตกต่างกัน เราก็เห็นว่ามันไม่ได้แปลกอะไร

ก็ลองคิดในอีกแง่หนึงสิ เวลาเราเรียน ยกตัวอย่างวิชาคณิตศาสตร์นะ ครูแต่ล่ะท่านก็จะมีเทคนิควิธีการสอนที่แตกต่างกันไป แต่ผลลัพธ์ที่ได้มาก็คือคำตอบเดียวกันนั่นแหละ

ก็เหมือนกันพระท่านก็มีวิธีการสอนการปฏิบัติที่แตกต่างกันออกไป แต่จุดหมายเดียวกันก็คือการสอนให้เป็นคนดี หรือเข้าถึงนิพพานอะไรแบบนั้น

ส่วนเรื่องที่ใครทำอะไรไม่ดี พระที่ทำไม่ดี เราไม่อยากให้คุณไปสาบแช่ง หรือเกลียด อาฆาตพยาบาทเค้านะ เพราะคนที่จะบาปก็คือตัวคุณ อยากให้คุณวางใจเป็นกลาง คิดเสียว่าใครทำกรรมอะไรไว้เค้าก็จะได้รับผลแห่งกรรมนั้นเอง

เพราะบางทีเวลามีข่าวออกมา หรือมีภาพออกมาตามอินเตอร์เน็ตเป็นภาพที่ไม่เหมาะสมของพระ บางคนมือไว โมโห ด่าพระท่านไปล่ะ ทั้งที่ยังรู้ตื้นลึกหนาบาง ก็พิมพ์ด่าไปซะหนำใจ ถ้าพระท่านนั้นเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สิ่งที่เห็นนั้นเป็นการเข้าใจผิด หรือการจัดฉาก การที่เราไปด่าว่าท่านจะเป็นกรรมหนักที่ตกมาถึงตัวเราเอง

 

อ้าวโดนแบนอีกแล้วหรอ เมื่อวานยังเห็นอยู่ดีๆ
(||)(||)(||)(||)

 

พุทธะ แปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
แม้พระเยซูเอง ก็ยังเป็นสาวกของพระพุทธเจ้าเหมือนกัน นับถือพระพุทธเจ้า

http://www.danpranipparn.com/web/article.php?sid=282

.ประมาณเกือบ ๒๐ ปีมาแล้วสมัยที่อาตมาไปวัดคริสต์ที่บางนกแขวก มีบาทหลวงบางคนเขาไปที่กรุงเทพฯ และก็ชอบๆ กัน เพราะสมัยนั้นอาตมาเรียนทั้งพุทธทั้งคริสต์ ที่เรียนคริสต์ไม่ใช่ไปเรียนที่โรงเรียนแต่คุยกัน ตอนนั้นพวกกุฎีจีนเขามาคุยแลกเปลี่ยนความรู้กัน ความจริงนักศาสนาจริงๆ เขาไม่ทะเลาะกัน เมื่อไปเยี่ยมเขาคุยไปคุยมา เขาถามว่า “ท่านทราบไหมว่า พระพุทธเจ้าท่านอยู่ที่ไหน” อาตมาตอบว่า “รู้” เขาถามว่า “เคยคุยไหม” ก็บอกว่า “ฉันไปหาท่านทุกวัน ท่านอยู่ที่นิพพาน” จึงถามเขาว่า “แล้วพระเจ้าของท่านอยู่ที่ไหน” เขาตอบว่า “ไม่รู้” ถามว่า “เคยเห็นไหม” เขาตอบว่า “ไม่เคยเห็น” “เขาเลยถามว่าท่านเคยเห็นพระเยซูของผมไหมครับ” ตอบว่า “ไม่เคยสนใจ” แล้วก็คุยเรื่องอื่นต่อไป

ต่อมากลับมาที่พัก ธรรมดาของพระก่อนจะนอนต้องทำจิตใจให้สะอาดสบาย ไม่อย่างนั้นนอนไม่สบาย พอเริ่มทำสมาธิจับอารมณ์ จิตมันหลุดโผล่ปั๊บถึงดาวดึงส์ ไปโผล่ช่วงระหว่างพระจุฬามุณีกับบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ไปเดินป๋อที่นั่น พอเดินไปก็มีบาทหลวงคนหนึ่งเดินสวนทางเดินตรงมาข้างหน้า ก็เลยถามว่า “พระเยซูใช่ไหม” ตามธรรมดาอารมณ์เป็นทิพย์มันจะบอกเลยว่าใครเป็นใคร ถ้ายังสงสัยก็ยังใช้ไม่ได้ ความเป็นทิพย์จะบอกชัดจะไปสงสัยไม่ได้เลย ท่านก็ตอบว่า “ใช่ครับ” อาตมาถามว่า “ทำไมถึงแต่งตัวรุ่มร่ามอย่างนี้ บนสวรรค์เขาแต่งตัวแบบนี้เหรอ” ท่านบอกว่า “ถ้าผมไม่แต่งตัวแบบนี้ เกรงว่าท่านจะจำไม่ได้ จะสงสัย”
บอกว่า “ถ้าอย่างนั้นสภาพความเป็นจริงของท่านเป็นอย่างไร” ท่านก็ทำให้ดู ภาพนั้นหายไปกลายเป็นภาพเทวดาสวยงามมาก เครื่องประดับขาวเป็นประกายแวววับ ชฎาก็แหลมเปี๊ยบ เรียกว่างามจับตาเลย ถามว่า “อยู่ที่ไหน” ตอบว่า
“อยู่ชั้นดุสิต”

พอบอกอยู่ชั้นดุสิตอาตมาก็ตกใจ ต้องเป็นพระโพธิสัตว์แน่ๆ คุยไปคุยมา อาตมาก็บอกท่านว่า “คำสอนของท่านมันผิดอยู่ข้อหนึ่งนะ” ท่านถามว่า “ผิดอย่างไรครับ” บอกว่า “ล้างบาปนั่นนะ คนที่ทำความชั่วแล้วมันทำลายได้เรอะ อย่างกับเนื้อของเราถูกตัดเฉือนไปเป็นแผล เราจะเอาเงินไปแลกซื้อเนื้อใครเขามาได้ที่ไหน จ่ายเงินให้เขาแล้วแผลมันหายหรือ” ท่านตอบว่า “ความจริงผมไม่ได้สอนอย่างนั้นนะครับ ที่ผมสอนนั้น ผมสอนให้สารภาพบาปแบบพระแสดงอาบัติ อาการสารภาพบาปคือ ไปทำความชั่วมาจากไหน เราจะได้ไม่ทำต่อไป” คำสอนของท่านเป็นแบบนี้ มา ตอนหลังมาดัดแปลง พอล้างบาป สารภาพบาปแล้วบาปหาย ก็เลยบาปทั้งสองคน คนก่อนก็ไม่หมดบาป คนหลังบาปเพราะโกหก
ผู้ที่มีสิทธิไปเกิดอยู่ชั้นดุสิต


พอกลับลงมาก็มานั่งคิดว่า พระเยซูเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ชั้นดุสิตต้องมีบารมีเข้มแข็งมาก ถ้าไม่เข้มแข็งเข้าชั้นนี้ไม่ได้ เพราะชั้นดุสิตนี้เข้าได้ ๓ พวกคือ
๑) พุทธบิดาพุทธมารดาของพระพุทธเจ้า
๒) พระโพธิสัตว์ที่มีบารมีเข้มแข็งแล้ว
๓) พระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไปจึงจะอยู่ชั้นนี้ได้
สวรรค์ทุกชั้นไม่ใช่ใครจะอยู่ได้ทุกชั้นนะ ต้องเป็นไปตามขั้น ก็เลยมานั่งนึกว่า ทำไมพระเยซูมาอยู่ชั้นดุสิตได้ มาดูอารมณ์ตอนหนึ่งของท่านคือ ถูกตอกตะปูกับไม้กางเขน ถ้าจิตไม่ดีพอ ท่านจะเป็นเทวดาไม่ได้ ตามพระบาลีบอกว่า “ถ้าจิตเศร้าหมองก่อนจะตาย ตายไปก็ต้องลงอบายภูมิ” นั่นเขาเจ็บขนาดนั้นเขายังไม่โกรธ ลองคิดดูให้ดีไม่ใช่เรื่องเล็กนะเรื่องใหญ่มาก ทำความดีไว้มากตลอดชีวิต แต่เวลาตายจิตเศร้าหมองหน่อยเดียวก็ต้องลงนรกหน่อยอย่าง พระนางมัลลิกาเทวีเป็นคนดีตลอดชาติ เวลาตายจิตคิดถึงที่เคยไปสะดุดเท้าของสามีนิดเดียว ความจริงโทษท่านไม่มี ถ้าจิตท่านไม่เศร้าหมองก็ไม่ลงนรก แต่ท่านแต่งตัวเป็นนางฟ้า เท้าแหย่ในนรก ๗ วัน..”
หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม หลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง

 

นิ่ง...สูดหายใจเข้าลึกลึก...ลืมเพ้อเจ้อทุกสิ่ง.นึกถึงบิดา-มารดา..ที่ให้กำเหนิด..เดินไปก้มกราบ...นั้นแหละ..พระเจ้า..ที่แท้จริงและมีตัวตน..

 

ก่อนที่จะทำเก่ง..ก่อนที่จะทำเหนือกว่าผู้อื่นในสติปัญญา..จงสำเหนียก..ในคุณ..ผู้ที่ให้กำเหนิด.ที่ได้สร้างสมองของตัวเรา.เองก่อนนะจร๊า