ท่านๆ วิิปัสสนากันบ้างไหมครับ

คุณ paetrix โพธิปักขิยธรรม อันนี้ใช่ไหมครับที่เป็นทั้งสมถะ และวิปัสสนา พอจะลงรายละเอียดได้ไหมครับ ถ้ายกมาสติปัฏฐานมาอย่างเดียวได้ไหมครับ ขอบคุณครับ

 

เคยได้ยิน
จิตส่งออกนอกเป็น สมุทัย
ผลจากการส่งจิตออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตแจ่มแจ้ง เป็น(อรหันต)มรรค
ผลจากการเห็นจิตแจ่มแจ้ง เป็นนิโรธ
ไหม?
ตรงจิตที่เคลื่อนออกจากฐาน นั่นละทุกข์...ให้จิตอยู่กับพุทโธ(ผู้รู้) หรือถึงฐาน หรือบ้าน แล้วแต่จะเรียก เห็นอาการของจิตที่มีปกติส่งออกนอก ตรงนี้ต้องไปทำเอา รู้อยู่ด้วยปัญญาอันยิ่ง ว่าจิตบังคับไมได้ จิตไม่ใช่เรา
...เพียรมากเข้า จิตก็จะยิ้มได้เอง.

 

คุณ สุทัส ครับ จิตออกนอก เป็นสมุทัย(เป็นเหตุปัจจัยให้เกิดทุกข์) ความหมายของ จิตส่งออก คืออะไรครับ เป็นอย่างไร ขอบคุณครับ

 

ถ้าอยากรู้ว่าจิตออกนอกเป็นไง
ต้องทำให้จิตถึงฐานก่อน ทำให้จิตเข้าบ้านก่อน
ทำให้จิตเป็นพุทโธก่อน เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ร่าเริง
แล้วจิตออกนอก คือตรงข้ามนั่นละ .

 

ปัจจุบันอยู่วัดป่าพรเจริญ ต.อุ่มเม้า อ.ธาตุพนม จ.นครพนม ทราบว่าท่านจะไปตั้งวัดใหม่ที่จังหวัดเลยเพิ่มอีกวัดครับ ไปตอนนี้น่าจะยังอยู่ที่อำเภอธาตุพนมครับ

 

คุณสุทัสครับ จิตออกนอก คือ จิตที่เคลื่อนออกจากวิหารธรรมใช่ไหมครับ มันเป็นธรรมดาของจิตหรือเปล่าครับที่มันอยู่เหนือการควบคุม ทั้งหมดนี้เป็นอุบายใช่ไหมครับ จิตพุทโธ นี่คือ จิตตั้งมั่นเป็นกลางใช่ไหมครับ

 

จดจ่อที่จุดมโนทวารที่เดียวเท่านั้น จุดนี้เป็นทางออกของความคิด การไปเพ่งจ่อปากทางออกเท่ากับไปรู้เห็นความเห็นตามเป็นจริงทุกอย่างได้ไปได้เองเลยครับ และความคิดก็จะดับ ณ จุดนั้น
ขออธิบายเพิ่มเติมว่าความคิด หรือจิต หรือใจ หรือสังขารปรุงแต่ง ทั้ง ๔ ตัวนี้เป็นอย่างเดียวกัน(ตามที่หลวงปู่สอน) ลักษณะของความคิดหรือจิตนี้แสดงออกมาได้ ๓ ลักษณะคือเป็นความคิด นิมิตรและอารมณ์
วิธีเพ่งนี้เป็นมรรค สภาวะที่เพ่งจะเป็นทุกข์ ความคิดหรือจิตนี้เป็นสมุทัย เมื่อความคิดหรือจิตดับเป็นนิโรธ
เบื้องต้นสิ่งเห็นเป็นลำดับนั้น ที่คุณถามก็เป็นส่วนหนึ่งในเบื้องต้น แต่ต่อไปก็พิสดารมากขึ้นไปอีก ในประวัติพระพุทธเจ้า พระองค์ได้เจออะไรก่อนตรัสรู้เพ่งฌานก็ได้เจออย่างนั้นด้วย ในคลิปที่ผมให้ไปก็มีแสดงถึงสิ่งเหล่านี้ด้วย แต่ผลสุดท้ายคือความดับของความคิด อะไรที่อยู่ในความคิดดับทั้งหมดเช่นว่า สติ ปัญญาและกิเลสทั้งหลาย
ระดับการปฏิบัติหลวงปู่แสดงว่า ๑.สมาธิทำให้จิตสงบ ๒.วิปัสสนาทำให้เกิดปัญญารอบรู้ในกองสังขาร(รู้แต่กิเลสอยู่ครบ) ๓.ฌานสมาบัติเป็นวิธีฆ่ากิเลส ดังนั้นสมาธิและวิปัสสนาเป็นเบื้องบาทขององค์ฌาน(แตกต่างจากตำรา)
ที่ผมอธิบายอาจดูแตกต่างจากตำรา แต่ตรงนี้หลวงปู่ท่านสอนจากสภาวะของท่าน แต่หลวงปู่ก็ไม่ได้ทิ้งตำราหรอกนะครับ ท่านได้อธิบายคำว่า "นิพพานัง ปรมัง สูญญัง" ว่า "นิพพานสูญจากความคิด นิมิตร พร้อมทั้งอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น ขณะทรงฌานสมาบัติ"
สภาวะดับหรือนิโรธธรรมนั้น ดับทุกตัวครับ แต่ใช่ว่าจะดับตลอดเวลา หากว่าเข้านิโรธสมาบัติก็จะดับ ออกมาขันธ์ห้าก็มี สติ ปัญญาก็มี แต่ไม่มีกิเลสเจริญในธรรมครับ

 

ผมก็ตั้งใจว่า ถ้ายังไม่ตาย ก็จะพยายามไปเรื่อยๆ ละกิเลสให้ได้หมด ถ้าตายได้แค่ไหน เกิดมาใหม่ก็ว่ากันใหม่

วิปัสสนา ก็คือการเจริญสติให้รู้จิตให้ทันจิต ไม่ให้มันโง่ ไปโลภนาน โกรธนาน หลงนาน เมื่อละได้ไว มันก็เริ่มเห็นชัด พอเห็นชัด ในที่สุดคาดว่าก็น่าจะเข้าใจและเฉยกับกิเลสได้ แค่โดนด่า รู้ว่าโดนด่า ใครถูกผิดรู้ ทำให้ตนเองไม่โกรธ ไม่เคืองได้ นั่นแหละทางตรงเข้านิพพาน

 

อือ
เป็นอุบาย ให้จิตตั้งมั่น
แล้วใช้จิตตั้งมั่น เห็นความเป็นธรรมดา(สามัญ)ของจิต ว่าจิตไม่ใช่เรา .

 

ความสมดุลย์แห่ง สมถะและวิปัสนา........พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย ในบรรดาบุคคลสี่จำพวกนั้น 1 บุคคลผู้ได้เจโตสมถะในภายใน แต่ไม่ได้อธิปัญญาธัมวิปัสนา นั้น บุคคลนั้น พึงเข้าไปหาบุคคลผู้ได้อธิปัญญาธัมวิปัสนา แล้วถามว่า ท่านผู้มีอายุ เราควรเห็นสังขารกันอย่างไร ควรพิจารณาสังขารกันอย่างไร ควรเห็นแจ้งสังขารกันอย่างไร ดังนี้ ผู้ถูกถามนั้น จะพยากรณ์ตามที่ตนเห็นแล้ว แจ่มแจ้งแล้วอย่างไร แก่บุคคลนั้นว่า ท่านผู้มีอายุ สังขารควรเห็นกันอย่างนี้อย่างนี้ สังขารควรพิจารณาอย่างนี้อย่างนี้ สังขารควรเห็นแจ้งกันอย่างนี้อย่า
นี้ ดังนี้ สมัยต่อมา บุคคลนั้นก็จะเป็นผู้ได้ทั้งเจโตสมถะในภายใน และ อธิปัญญาธัมวิปัสนา.....................2 ภิกาุทั้งหลาย บุคคลผู้ได้อธิปัญญาธัมวิปัสนา แต่ไม่ได้เจโตสมถะในภายใน บุคคลผู้ได้เจโตสมถะในภายใน บุคคลนั้น พึงเข้าไปแล้วถามว่า ท่านผู้มีอายุ จิตเป็นสิ่งที่ควรดำรงไว้(สณฐเปตพพ) อย่างไร ควรถูกชักนำไป(สนนิยาเทตพพ)อย่างไร ควรทำให้ตั้งมั่น(สมาทหาตพพ)อย่างไร ดังนี้ ผู้ถูกถามนั้นจะพยากรณ์ตามที่เห็นแล้ว แจ่มแจ้งแล้วอย่างไร แก่บุคคลนั้นว่า ท่านผู้มีอายุ จิตเป็นสิ่งที่ควรดำรงไว้ ด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ ควรถูกชักนำด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ ควรทำให้จิตมีอารมณ์อันเดียว ด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ ควรทำให้ตั้งมั่น ด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ สมัยต่อมาบุคคลนั้น ก็จะเป็นผู้ได้ทั้งอธิปัญญาธัมวิปัสนา และ เจโตสมถะในภายใน.....................3 บุคคลผู้ไม่ได้ทั้งเจโตสมถะในภายใน และ อธิปัญญาธัมวิปัสนา นั้น บุคคลนั้น พึงเข้าไปหาบุคคลผู้ได้ทั้งเจโตสมถะในภายใน และอธิปัญญาธัมวิปัสนา แล้วถามว่า ท่านผู้มีอายุ จิตเป็นสิ่งที่ควรดำรงไว้อย่างไร ควรถูกชักนำไปอย่างไร ควรทำให้จิตมีอารมณ์อย่างเ้ดียวอย่างไร ควรทำให้ตั้งมั่นอย่างไร สังขารเป็นสิ่งที่ควรเห็นอย่างไร ควรพิจารณาอย่างไร ควรเห็นแจ้งอย่างไรดังนี้ ผู้ถูกถามนั้นจะพยากรณ์ ตามที่ตนเห็นแจ่มแจ้งแล้วอย่างไรแก่บุคคลนั้นว่า ท่านผู้มีอายุ จิตเป็นสิ่งที่ควรดำรงไว้ด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ ควรถูกชักนำไปด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ ควรทำให้จิตมีอารมณ์อย่างเดียวอย่างนี้อย่างนี้ ควรทำให้ตั้งมั่นด้วยอาการอย่างนี้อย่างนี้ สังขารเป็นสิ่งที่ควรเห็นอย่างนี้อย่างนี้ ควรพิจาณณาอย่างนี้อย่างนี้ ควรเห็นแจ้งกันอย่างนี้อย่างนี้ ดังนี้ สมัยต่อมา บุคคลนั้น ก็ จะเป็นผู้ได้ทั้งเจฌตสมถะในภายในและอธิปัญญาธัมวิปัสนา..............4 ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ได้ทั้งเจโตสมถะในภายใน และอธิปัญญาธัมวิปัสนานั้น บุคคลนั้น พึงดำรงไว้ในธรรมทั้งสาองนั้น แล้วประกอบความเพียรเพื่อ ความสิ้นไปแห่ง อาสวะทั้งหลายให้ยิ่งขึ้นไป ภิกษุทั้งหลาย บุคคลสี่จำพะวกเหล่านี้ มีอยู่ หาได้อยู่ในโลก ---------จตุกก.อํ.21/122-124/94..

 

ขอเสริมต่อจากคุณฐสิษฐ์อีกนิดนะครับ ถ้าจะทำการเพ่งฌามสมาบัติ พื้นฐานควรมีการทำสมถะและวิปัสสนาให้เป็นเบื้องบาทเสียก่อน การพิจารณาอาการ 32 ได้ทั้งสถมะและวิปัสสนาไปในตัว เป็นตัวทำให้เกิดนิพพิทาความเบื่่อหน่ายได้ดีมากๆ ควรเริ่มฝึกจากจุดนี้ก่อนสำหรับผู้ที่ต้องการหลุดพ้นให้ได้ในชาตินี้จริงๆ และพอมีพื้นฐานแห่งสมถะและวิปัสสนาอันควรแล้ว จึงยกอารมณ์ขึ้นเพ่งฌาน หรือจะทำควบคู่กันไป ก็ได้กล่าวคือ พิจารณาอาการ 32 เสร็จ ก็ต่อด้วยเพ่งฌานก็ได้ เพราะถ้าพื้นฐานท่านไม่แน่นจะไม่เห็นผลของการเพ่งฌานสมาบัติ แล้วท่านจะเกิดความลังเลสงสัยในการปฏิบัติ ขณะท่านทำการเพ่งฌาน ซึ่งนั้นไม่เป็นผลดีในการปฏิบัติครับ

 

คุณฐสิษฐ์ ผมเข้าใจถูกไหมครับ การจดจ่อที่จุดมโนทวารที่เดียวเท่านั้น ตรงนี้เป็นสมถะ จดจ่อดู แล้วจะเห็นที่เคลื่อนไปคิดของจิตให้ ซึ่งเป็นธรรมชาติที่เป็นไตรลักษณ์ แล้วสภาพไตรลักษณ์ นี่นั่นเป็นทุกข์ เห็นตรงนี้เป็นวิปัสสนา จึงเป็นทั้งสมถะและวิปัสสนา วิธีเพ่งอย่างนี้เป็นมรรค ตามหลวงปู่ท่านบอก และสภาวะที่เข้าไปเห็นว่าจิตมันหนีไปคิด บังคับไม่ได้ อันนี้เท่ากับรู้ทุกข์ในอริยะสัจฯ เข้าใจประมาณนี้ครับ แต่ยังมีงงอยู่
-ความคิดหรือจิตนี้เป็นสมุทัย
-เมื่อความคิดหรือจิตดับเป็นนิโรธ
-ฌานสมาบัติเป็นวิธีฆ่ากิเลส
ยังงงอยู่ตรงนี้ครับ เดี๋ยวผมลองไปดูคลิปนะครับ เดี๋ยวมาถามต่อครับ ขอบคุณครับ

 

อนุโมทนา คุณ tsukino ที่จะพยายามละกิเลสให้หมดครับ การเจริญสติให้รู้จิตให้ทันจิต รู้อย่างเดียวเลยหรือปล่าวครับ แล้วต้องทำอย่างอื่นอีกหรือปล่าวครับ ขอบคุณครับ

 

คุณ paetrix บุคคลในพุทธวจน นั้นจะหาได้จากไหนครับ แล้วในเว็บนี้มีไหมครับ หรือจะมีแค่หลวงปู่หลวงตาหลวงพ่อครับ ถ้าคนปฏิบัติด้วยกันควรฟังหรือไม่ แล้วมีวิธีการดูยังไงครับ ถามเยอะขอโทษทีครับ

 

คุณสุทัส งั้นเข้าใจตรงกันแล้วครับ

 

คุณ Aunyadham การพิจารณาอาการ 32 นี่น่าสนใจครับ ขยายความได้ไหมครับ ขอบคุณครับ

 

....กัลยาณมิตตา เหรอ ครับ..ก้ คงเป็นได้ ทุกอย่าง ครับ ทั้ง มิตร พระสงฆ์ หรือ พระธรรมพระสูตร....ส่วนการโยนิโสมนสิการ แล้วได้ผลอย่างไร เป็นปัจจัตตังครับ..

 

จะให้ผมอธิบายอย่างละเอียดอย่างไรผมก็สามารถทำได้ครับ แต่หากว่าคุณยังไม่นำไปปฏิบัติก็ยากที่จะเข้าใจในสิ่งที่ผมอธิบายอยู่ดีเหมือนกันครับ

 

การพิจารณาอาการ 32 คือ เพ่งพิจารณาไปตามจุดต่างๆของร่างกาย เช่น ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นต้น กล่าวคือ พิจารณาที่ผม เราก็กำหนดเพ่งไปที่ผม แล้วก็ถามในใจว่า ผมๆๆๆๆๆๆ แกเป็นอะไร เเกเป็นของใคร แกเป็นคนหรือเป็นสัตว์ ต่อมาก็ ขนๆๆๆๆๆๆ แกเป็นอะไร แกเป็นของใคร แกเป็นคนหรือเป็นสัตว์ ทำจนครบ อาการ 32 บางท่านเพ่งพิจารณาใช้เวลาเป็น2 ชั่วโมง บางท่าน 1 ชั่วโมง แล้วแต่การเพ่งพิจารณาของแต่ละท่านว่ามีความตั้งใจมั่นพิจารณากันแค่ไหน

 

คุณฐสิษฐ์ครับ ยังมีที่ผมงงๆอยู่ คือ

-ความคิดหรือจิตนี้เป็นสมุทัย
-เมื่อความคิดหรือจิตดับเป็นนิโรธ
-ฌานสมาบัติเป็นวิธีฆ่ากิเลส

ตรงนี้น่ะครับ พอจะอธิบายได้ไหมครับ ต้องลองอธิบายดูก่อนครับว่าผมพอจะรู้หรือเปล่าครับ แต่ถ้าคุณฐสิษฐ์ ไม่อยากอธิบายไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ