ลักษณะของคู่แท้คู่บารมี (Soul Mate)

เห็นคุณพิมพ์ข้อความเยอะแยะขนาดนี้ นับถือคุณมากเลยครับ

 

ผมจะมากแค่เรื่องของบุคคลตัวอย่างบางท่านเท่านั้น อย่างท่านแม่รูปนันทา ท่านวิสาขา ท่านโชติกะมหาเถระอย่างนี้เป็นต้น ต้องการให้คนทั้งหลาย หากว่ายังต้องท่องเที่ยวไปในวัฏสงสารยังไม่บรรลุมรรคผลเข้าถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใดก็มีความถึงพร้อมสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง แม้การเกิดมาเป็นมนุษย์ก็ต้องการให้ทุกคนสะดวกสะบายตามอัตภาพ และบางเรื่องพิมพ์เก็บไว้นานแล้ว แค่ก๊อปเอามาครับ

 

แก้วเล็กช่วงนี้แกติดภาระกิจดูแลงานอยู่อีกที่หนึ่ง กลับบ้านดึกทุกวันแก้วใหญ่เป็นคนไปรับกลับ

วันนี้ดูข้อความที่แกบันทึกไว้ในวิริยาธิกะพิเศษบันทึก นี่แกนั่งพิมพ์ด้วยตัวเองตั้งแต่ปีที่แล้ว เป็นกำลังใจของแกเองครับ แกเห็นว่าผมไม่รังเกียจพันธุ์ไม้ เมื่อมีสวนขนาดใหญ่คือความปรารถนาพระโพธิญาณ แกก็เลยจะหาพันธุ์ไม้นานาพันธุ์มาประดับสวน หากว่าเป็นแบบนั้นคนที่ดูแลสวนนี่จะต้องหนักมากในทุกเรื่องถึงจะดูแลได้ทั่วถึง

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ supatorn
********************************
ข้าน้อยมิบังอาจค่ะ แต่วันใดวันหนึ่งคงทราบเองค่ะ อ้าวๆๆ มาพูดถึงเรื่องเด็ดดอกไม้ อย่าไปเร่งท่านPCOนา รีบเด็ดมากไปดอกไม้จะชํ้าเอา เดี๋ยวเผลอๆไปเด็ดดอกไม้จากต้นกระบองเพชรจะเจ็บเอาง่ายๆนะคะเดี๋ยวจะว่าไม่เตือน



</TD></TR></TBODY></TABLE>
ผมน่ะมีหน้าที่ปลูก ดูแลรักษาป้องกันโรคแมลงต่างๆที่จะมาเป็นอันตรายกับต้นไม้ ดอกไม้รวมทั้งลูกไม้ รดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยบำรุง ส่วนการเด็ดการตัดดอกไม้ผมมีผู้ทรงคุณวุฒิ เชี่ยวชาญการเด็ดดอกไม้ และการร้อยเรียงเป็นพวงมาลัย เป็นคนเด็ดให้ จึงรอดจากการถูกหนามของกระบองเพชรไปอย่างหวุดหวิดหวาดเสียว

เอาละคนที่อาสาทำหน้าที่จัดดอกไม้เอ๊ย มานี่หน่อยมาช่วยอธิบายยืนยันด้วยตัวเองที

เอาละข้างล่างนี้เป็นถ้อยคำของคนจัดการเรื่องดอกไม้ด้วยตัวของเขาเองเลย มานั่งพิมพ์ด้วยมือเอง เอ้าทำไงว่าไปที

ดอกไม้ใดๆที่สีสรรสดใสสวยงามสดงดงาม มีกลิ่นหอม ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหน ไม่ว่าใกล้ไกลเพียงใด ถ้ารู้ว่ามีอยู่ มีคุณสมบัติพร้อมที่จะเป็นไม้มงคล ไม้บูชา ไม้ดอก ไม้ประดับ ก็จะไปนำพามาเก็บบำรุงรักษาไว้ซะในสวนเดียวกัน และในวันข้างหน้า ถ้าหากพวกเรารู้ว่ามีพันธุ์ไม้พันธุ์ใหม่ๆ เกิดมีขึ้นที่ใหน พวกเราก็จะไปรวบรวมมาไว้สวนของเราเช่นเดียวกัน แล้วพวกเราทั้งพี่ใหญ่ที่เป็นคนเซ็นอนุญาติ(ผู้ว่า......) และพี่ไม่ใหญ่ ตลอดจนถึงน้องๆทั้งหลาย......ที่เป็นคนดูแลสวน พวกเราจะพากันดูว่าในเมื่อสวนของเรามีหลายสวนและก็กว้างใหญ่ไพศาล มีดอกไม้นานาพันธุ์ เจ้าของสวนคนที่ว่าชอบดอกไม้หนักหนาจะมีปัญญาชมดอกไม้ของสวนตัวเองครบถ้วนหรือเปล่า พวกเราที่เป็นทั้งคนปลูก คนแนะนำ คนจัดร้อยเรียง จะนั่งดูว่าจะแน่สักแค่ใหน

ลงชื่อข้าพเจ้าผู้ทำหน้าที่รองผู้ว่าจัดการเรื่องดอกไม้



<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>



</FIELDSET>

 

มีกับเขาด้วย ข้อ 1 แล้วกัน...เล่าให้ฟัง.

พบครั้งแรก ผมเห็นแสงสว่างทั้งตัวเลย...พอดีเขาใส่ชุดขาวด้วย...แต่ดันเห็นแสงสว่างไปหมด....เย็น ๆ เข้าไปคุยด้วย คุยกับเธอครึ่งชั่วโมง....กลับบ้าน ผมเขียน จม.หนึ่งฉบับถึงเธอ...โทร.หาเธอหนึ่งครั้ง ...จากวันนั้นที่ได้พูดคุยกันไม่เกิน 20 วัน ผมให้แม่ไปสู่ขอเลย....อิอิ มั่นใจเกินไปเปล่านี่....ได้ด้วย แต่งในวัดใกล้ ๆบ้านเธออีกต่างหาก...แต่งงานในวัดเลย...ไหว้พระ ฟังพระสวดมนต์ จบไม่มีเหล้ายาแต่งงานไวสะนิ.

หลังแต่งงานยังรู้สึกแปลกใจ ทำไมขี้แมลงวันมีเป็นสิบจุด ตำแหน่งเดียวกันตรงกันหมด...หุหุ สิบกว่าตำแหน่ง ก็ว่ากันไป....หลังจากแต่งงานแล้วเหนื่อยสุดชีวิต ตอนนี้สบายแล้ว อิอิ หยุดเหนื่อยทำหน้าที่สมบูรณ์แล้วชาตินี้....ได้อยู่บ้านใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไปสักที.

 

แต่งงานในวัดเหรอคะ แปลกจัง ไม่เคยได้ยิน

 

อันนี้เป็นอีกหนึ่งโพสที่แก้วเล็กเธอพิมพ์กับมือ ลองดูกำลังใจของแก้วเล็กๆครับ
เขาพอมีเวลาว่างเมื่อไรจะให้มาพิมพ์เล่าให้ฟังครับ





<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>อ้างอิง:

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Armarmy

นาแปลงน้อยนี่ รบด้วยยากนะครับ . . . ผมวิ่งหนีดีที่สุด รบไม่ไหว แพ้ตลอด

เรื่องพวกนี้ ตัวผมเคยถามท่านผู้ใหญ่ ผมก็เลียบเคียง ๆ ถามเรื่อง เมีย ๆ นี่ล่ะ ว่าจะมีกี่คน ? มีหรือไม่มี ?

ท่านหัวเราะ กั๊ก ๆ ๆ ๆ บอก "เอ็งมันมีเป็นสิบนั่นล่ะ เรื่องนี้ไม่ห้ามเอ็งหรอก"

ผมก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ จนมีคนปากบอนแกมาถามผม "จะมีผู้หญิงที่ไหนมันเอาวะ ใครมันจะทนได้วะ"

ผู้ใหญ่ท่านก็นั่งอยู่ด้วยก็ หัวเราะ พร้อมบอกว่า "มันไม่ใช่มีแค่คนเดียวด้วย มันน่ะมีเป็นสิบนั่นแหล่ะ มันจะหามาแบ่งเอ็งด้วยสิ"

แต่ . . . ปัจจุบันนี้ ไม่มีสักคน แล้วไม่คิดหาเรื่องใส่ตัวด้วย สะใจตัวเองแท้ ๆ ครับ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

แหม. . . ที่ผู้ใหญ่ท่านบอกมา ผมคิดว่าคงชี้จุดบกพร่องให้เห็นนั่นล่ะครับ


อยู่คนเดียวแสนสบายแต่ไม่สนุก อยู่สองคนครองทุกข์แสนสนุกแต่ไม่สบาย


เจริญในธรรมทุกท่านครับ






</TD></TR></TBODY></TABLE>
พี่Armarmyหากเราจะเป็นลูกหลานที่ดีของพระเจ้าพรหมมหาราช ต้องฟังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเล่าไว้ในฤษีสอนลูกภาคเหนือว่าคนในสมัยนั้นมักจะแต่งงานเมื่ออายุประมาณสิบหกปี ท่านบอกว่าเขาให้แต่งงานเพราะป้องกันเจ้าชู้เกินไป เรือถ้าไม่มีนายท้าย ไม่มีหางเสือก็แย่ ภรรยาที่รักถ้าหากว่าเป็นคนดีสามารถที่จะยับยั้งสามีได้เป็นอย่างดีฉนั้นจึงมีการแต่งงานกัน หลวงพ่อท่านเล่าไว้อย่างนี้

พี่Armarmyต้องระวังนะพี่ คอยตรวจดูบัตรประชาชน เดี๋ยวอายุเกินมันจะเสียธรรมเนียม

ส่วนที่ว่าอาจารย์ท่านเคยทักไว้ว่าพี่จะมีเป็นสิบนั้นมันก็ธรรมดานะพี่ คนเรานั้นถ้าไม่ดีจริงในสายตาของผู้หญิงไม่มีใครเขาหลับหูหลับตา มายอมเป็นเมียรองๆหรอกนะพี่ คนที่ปรารถนาพระโพธิญาณนั้น ใครก็รู้ว่า เกิดๆตายๆมานับภพนับชาติไม่ได้ถ้าตามเรามาแค่สิบ ถือว่าน้อยมาก นี่ว่าตามตำรา

ใครก็ได้ลองไปดูในตำราอีกทีนะ อ่านของน้องมหาธัมมะสามีนี่ก็ได้ ว่าองค์สมเด็จพระชินสีห์จอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์นั้น พระองค์ท่านมีพระเจ้าแม่นางแก้วและพระแม่รองติดตามจำนวนเท่าไร เราจะเห็นว่าขั้นต่ำก็เป็นหมื่น บางพระองค์เป็นจำนวนโกฏก็มี คุณน้องธัมมะสามีช่วยรวบรวมมาให้อ่านกันที

เห็นบางคนบอกว่าปรารถนาพุทธภูมิแต่ไม่ต้องการคู่บารมีนางแก้วมองว่าเป็นของแสลงของตัวเองก็ไม่เป็นไร ใครไม่ต้องการ ก็เอามาฝากขบวนผมนี่ได้เลย

วันนี้ผู้ปกครองเล็ก(แก้วเล็ก)นั่งอยู่ข้างๆผมถามเอาไง ผู้ปกครองบอกว่าพื้นที่ยังว่างไม่รังเกียจเลย คนที่ถูกรังเกียจจากขบวนอื่น ไม่มีขบวนจะไป จะไปกับขบวนของเรา พวกเราแวะรับทุกคน ที่เต็มใจไปกับขบวนพิเศษของเรา นี่ข้าน้อยนั่งพิมพ์เองกับมือ

เอาละขอบคุณน้องหญิงมาก คนอื่นมองไม่เห็นความดีของนางแก้ว แต่ผมเห็นความดีของคน เห็นน้ำใสใจจริงของคน ความดีของคน แล้วทำไมคนที่บอกว่าปราถนาในพระโพธิญาณมองไม่เห็น แปลกมาก พี่อย่าแปลกกับเขานะพี่

มันจะถึงตายไม๊หากว่าเวลาเราเป็นนักบวชแล้วน้องนางอุตส่าห์ทำอาหารอย่างปราณีตใส่บาตร ด้วยความเคารพเลื่อมใสศรัทธา แล้วก็ประพฤติปฏิตามในเรื่องของบารมีทั้งสิบทัศนี่





<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>





</FIELDSET>

 

คนนี้เป็นอีกหนึ่งแก้วที่ไม่เคยนำเขามาพูดถึงเลย แก้วลักษณะพิเศษไม่ต้องการแต่งงานแค่มีลูก แล้วเขามีลูกอยู่เป็นเพื่อนก็พอ ผมมีหน้าที่ให้คำปรึกษาแนะนำนอกนั้นเขาดูแลกิจการงาน จัดการทุกอย่างของเขาเอง

ตอนนี้อายุมากแล้วเกินห้าสิบ สมัยเรียนหนังสือแก้วนี้ก็เคยเป็นนางนพมาศของโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ปัจจุบันเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่งไม่บอกว่าที่ใหนนะครับ

 

วันนี้วันพระ ตอนกลางคืนไปตรวจดูงาน แก้วที่บ้านโทรไปเตือนเมื่อคืนนี้ว่าพรุ่งนี้วันพระหาดอกไม้มาเปลี่ยนที่ห้องพระ

แก้วเล็กมีหน้าที่หาดอกไม้ ก็จัดการตามแม่ใหญ่ แล้วก็เปลี่ยนซะตั้งแต่เที่ยงคืน แค่เริ่มย่างเข้าวันใหม่ เป็นการเอาฤกษเอาชัยประสาที่ทำอะไรก็แอบๆพิเศษมันซะอย่างนั้น (ไม่ใช่อะไรพูดให้มันเท่เล่น ความจริงเพิ่งกลับจากที่ทำงานถึงบ้านพอดี แก้วใหญ่แกสั่งให้ถวายดอกไม้ ที่ห้องพระเลย มันเที่ยงคืนพอดี เลยกลายเป็นว่าถวายซะก่อนใคร) เผื่อว่าเวลาจะได้ผลได้อานิสงค์อะไรจะได้เร็ว ได้ของดี ได้ก่อนชาวบ้านเขามั่ง ไม่เอาแบบ นางอามิตดา ลีลาท่ามาก เอาดอกไม้เหี่ยวเฉาไปถวายพระ อานิสงค์คือได้ผัวแก่ คือชูชก ไอ้แบบนี้ไม่เอา ของผมถวายทั้งกำ ถวายทั้งกอ ถวายทั้งกระถาง ปลูกถวายกันยกสวน แล้วก็หลายสวน มันจึงมีทั้งดอกตูมดอกที่บาน อาจจะมีดอกเลยบานไปบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะเวลานี้ผมก็แก่ใกล้ตายเต็มที เวลาอานิสงค์ส่งผล ดอกไม้ได้ออกดอกบานชูช่อไสวสพรั่งระรานตา ใครก็อย่ามาว่ากันซี

เช้านี้วันพระ แก้วเล็กถวายอาหารและน้ำพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม ทำสมาธิเจริญพระกรรมฐาน นำข้าวเก่าจากการบูชาพระ ไปให้ทานต่อกับสัตว์ทั่วไปที่หน้าโรงงาน
เรื่องบารมีสิบ แก้วเล็กของผมทำแบบนี้ทุกวัน โดยที่แก้วใหญ่เป็นพี่เลี้ยงตลอด

นี่ตามตำราบอกว่า ต่อไปในอนาคตกาล พี่น้องคู่นี้พลาดกันยาก และถึงพร้อมไปด้วยประการทั้งปวง เมื่อเราพอระรู้ว่าอนาคตว่าเขาจะเป็นไง ไม่รีบทำดีต่อพวกเขาได้ไง เผื่อว่าในชาติต่อๆไป ผมยังจะแส่เสือกเกิดเป็นคนยากไร้อนาถาอีก น้องแก้วของผมทั้งหลาย เขาไปเกิดในศักดิ์ตระกูลสูง เขาขับเฟอรารี่ผ่านมาเห็นผมเป็นกรรมกรก่อสร้างอยู่ เขาเกิดจำได้ เพราะความกตัญญูรู้คุณ แล้วเก็บเอาไปเลี้ยง แหมมันเท่นะ การที่เรามีเมียรวย ถึงพร้อมไปด้วยประการทั้งปวงนี่

ใครไม่ต้องการ ก็ไม่เป็นไรนะ แต่ผมต้องการผมจะให้ทุน แก้วทุกดวงแก้ว ของผมแบบนี้ โดยฉะเพาะแก้วเล็กนี่เป็นนิสัยเลยชอบทำบุญประเภทตัดชีวิต คือให้หมด ตัวเองจะมีกินไม่มีกินไม่นึกถึง ให้ทานก่อนทันที ที่มีโอกาส ห่อข้าวมีห่อเดียวให้คนอื่นก่อนนี่เป็นประจำเท่าที่สังเกตมา ตัวเองบางวันทั้งอดข้าวอดอาหาร เพราะให้เขาไปหมดแล้ว ให้คนในปกครองก่อนได้มีกินกันก่อนนี่เป็นนิสัยปกติของแก้วนี้เลย แม้แต่สัตว์ทั่วไปแกก็ให้ทานไปทั่ว เท่าที่มีโอกาส ตามตำราบอกว่าคนประเภทนี้ในอนาคตจะรวยจัด มีลาภสักาวรามิสมาก หลวงพ่อท่านว่าไว้อย่างนี้

ไม่พาเขาทำไม่ได้ดันไปขอกับท่านแม่ใหญ่สุพรรณวดี ศรีโสภาค ท่านปู่ท่านย่า และพระเดชพระคุณหลวงพ่อมา ขอแก้วใหญ่ ท่านแถมแก้วเล็กมาให้อีกหนึ่งแก้ว ทีนี้เป็นไง ก็จบเห่ ไม่ต้องออกซ้ายออกขวาเลยรู้ทันหมด เมื่อรู้แล้วเป็นไง แก้วเล็กก็เลยเป็นคนจัดการหาดอกไม้มาให้ซะเอง ผมไม่ต้องทำอะไร เขาจัดการของเขาเอง

 

..นางแก้วแท้ๆ !! เทอออจะไม่ลอกไม่ดำ คงทนถาวรอยู่กับเราเสมอ.. (^^*)

แต่ตอนนี้ไม่รู้เทอออ ไปอยู่ไหน (โลกตอนกลางวัน มองไม่เห็นพระจันทร์ แต่ ไม่ใช่ไม่มี)

 

เธออยู่ตรงหน้าแม้รัก แต่กอดไม่ด้ายยยยย ทำไงดี:'(

 

น่าจะรักษาอุโบสถอยู่ที่วัด แบบนี้ต้องปลอมตัวเป็นสาธุชนคนรักจะดี ออกตามหา ตามวัดวาอารามต่างๆ

แบบนั้นไม่ค่อยลอกไม่ค่อยดำง่ายๆ ดวงจันทร์น่ะมีแต่นี่อาจจะเป็นกลางวัน เลยไม่รู้ว่าพระจันทร์อยู่ทิศใหน

 

ผมไม่ชอบพิธีรีตรองอะไร ชอบง่าย ๆ ไม่ยุ่งยาก..ไม่อยากเห็นคนกินเหล้าในงานผม...พ่อแม่ ผม ฝ่ายหญิงก็พ่อแม่ ญาติอีกสองสามคนเท่านั้นเอง....ฟังพระสวดมนต์ก็ไม่นาน พอดีฝ่ายหญิงนับถือหลวงพ่อที่วัดเป็นพ่อบุญธรรมอีกคน.....พอดีอะไรมันไวไปหน่อย ขนาดหลวงพ่อก็เป็นห่วงลูกสาวจะช่วยออกเงินให้ค่ารถหมื่นหนึ่งเลย ไปดูผมว่ามีตัวตนอยู่จริงไหม....มันไวไปนิ พบกันครั้งเดียว พูดคุยครั้งเดียว ไม่ทันได้รู้จักบ้าน เป็นคนที่ไหน ทำอะไร หลอกลวงไหม....แต่ไม่ทัน ผมไว......รู้จักกันไม่ถึง 20 วัน...ผมก็พอมั่นใจ เห็นเธอครั้งแรก ผมมองเห็นแสงสว่างจ้าไปหมด สว่างทั้งตัว....รู้สึกแปลกใจอยู่ว่านั่นคืออะไร....แต่งแล้วก็ถามซิ...เขาบอกช่วงนั้นทำบุญตลอดหลังเรียนจบป.ตรี....ไปไหนก็ไม่ได้ไม่รู้เป็นอะไร....ก่อนพบผม เขาก็ฝันว่า ได้มองดูฟ้าเห็นดาว ดาวนั้นก็ลอยลงมาอยู่ในมือเธอ....อีกวันก็ฝันเห็นหน้าผม และผมก็เอาดอกมะลิมาให้เธอ....นี่พบกันแค่ครั้งเดียวนะ เราไม่รู้จักอะไรกันเลย..ผมบอกผมไม่มีอะไร ผมไม่จบปริญญาตรีนะ ผมยังไม่ได้ทำงาน แต่ถ้าแต่งงานแล้วผมจะทำงาน....ผมเป็นคนอย่างไรผมบอกก่อนเลย ก่อนแต่งงาน...รับได้ไหมแปลกนี้ รับได้ก็ไปแต่งงานกัน.....มี จม.ฉบับเดียวที่เขียนถึงเธอ ก็เก็บไว้หลังแต่ง ไว้อ่านดู อิอิ...บ้านผมกับเธอห่างกัน 750 กิโลเมตร ไกลพอได้ ขับรถนี่หลับแล้วหลับอีก.

 

ก็ให้ออกมาจากห้องกระจกก่อน แล้วก็ถามเขาสักคำ ว่าแม่นวลอิ่ม ขอกอดได้ไม๊ อย่างระครเรื่อง ชิงชังนั่นแหละ แม่นวลน่ะอาจจะรออ้อมกอดอยู่ตั้งนานแล้วก็ได้

 

ขอบคุณท่านพี่ ขอถามต่อ แล้วจะออกจากห้องกระจกได้อย่างไร โปรดชี้แนะ

 

เดี๋ยวขอดูตำรา แล้วก็ขอปรึกษาแก้วผมก่อน แล้วก็จะถามอ้ายคนที่มาลาผมบอกว่าจะเข้าพระนิพพานชาตินี้ก่อนนะครับ แหมใจคออ้ายจ้าวนี้จะปล่อยให้ผมกระเซอะกระเซิงระเหเร่ร่อนไปตามลำพัง ดูว่าวันนั้นเขาทำยังไงถึงได้เสดาะกุญแจห้องกระจกออกมาได้ แล้วก็มานั่งตาแป๋ว แต่น้ำตาไหลเป็นทางห่างผมแค่หนึ่งคืบ อย่างนั้นไม่ขอกอดเขาได้ไง


ลองฟังน้องนางรำพันบอกลา ยกมาจากอีกกระทู้ดูว่าผมทำอย่างไร้น้องนางจึงเสดาะกุญแจออกมาหา ใครที่อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ไม่ขอกอดเขามันก็โหดร้ายมาก สำหรับคนที่เคยรักซื่อสัตย์จงรักภักดีกันมา

ผมเองก็ได้ลองๆทำมั่งสมัยเมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านยังทรงขันท์ห้าอยู่ น้องนางบ้านนาก็ตาม น้องนางในเมืองก็ตามใครที่เขาคล่องตัวจริยาดี เอาเป็นว่าดีแบบไทย สวยแบบไทยๆ เมื่อเขาทำบุญก็ตามถวายสังฆทานก็ตาม ผมก็ไปถวายทับหลัง ทั้งที่วัด ทั้งที่บ้านซอยสายลม และทุกที่ที่มีโอกาส แล้วก็อธิฐาน แบบที่องค์สมเด็จท่านทรงอธิฐานมาแล้วในอดีต ต่อหน้าหลวงพ่อ ท่านก็มองหน้าผมแล้วท่านก็ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง

ท่านก็ให้พรตามมาตรฐานของท่าน รวยๆๆ ปรารถนาสมหวังลูกเอ๊ย ทำอย่างนี้หลายสิบนาง แม้แต่หยอดสตางค์ใส่ตู้ทำบุญ หรือสตางค์ใส่บาตรทำบุญ น้องนางในชาติปัจจุบันนี่เสียท่าผมไปเยอะแล้ว ไม่ใช่อะไรจะพิสูจน์คำสอน ก็ไปชนเอาพวกตาดีที่เขาได้มโนมยิทธิ เขาก็มาเข้าฝันหลายราย ว่าเสียใจนะพี่ทิศถึงพี่จะบวชเรียนแล้ว แต่น้องนางจะไปรักษาอุโบสถอยู่กับแม่ นั่นก็หมายความ เขามาในฝันมาถึงก็ยกมือไหว้เอาซะที่อกเลยบอกว่ากราบขอบพระคุณในความเมตตาปราณี แต่น้องหญิงตัดสินใจเข้าพระนิพพานชาตินี้ คงไม่ได้ไปต่อกับพี่แล้วนะ ไอ้รายนี้มากับแม่เลยมาในฝันนะ นี่เป็นเรื่องการฝัน

อีกรายอ้ายนี่ตัวเป็นๆมาเลยได้มโนมยิทธิ มาที่วิหารน้ำน้อย นี่มาหลายวันช่วยงาน ช่วยอะไรต่อมิอะไรต่างๆที่วิหาร วันสุดท้ายผมนั่งกราบพระอยู่ที่ชั้นล่างของวิหารอยู่คนเดียวน้องนางนี้ชื่อแซ่ก็ไม่รู้จัก วันหลังมาอ่านพบที่ตรงนี้ก็บอกชื่อแซ่ให้จดจำบ้างเด๊อ ก็มานั่งกราบพระข้างๆ กราบพระเสร็จก็หันมาทางผมแล้วก็กึ่งไหว้กึ่งกราบลงมาที่ตักแล้วก็ไม่เงยหน้าสอึกสอื้น อยู่พักหนึ่งผมก็เอามือลูบหัวถามว่าเป็นไงร้องไห้ ก็สอื้นตอบบอกว่าคุณพี่เจ้าขาน้องกราบขมาทั้งหมดในอดีตขอจงงดโทษ กราบขอบพระคุณทั้งหมดที่ผ่านมา และมากราบลาวันนี้ น้องจะเดินทางย้ายที่ทำงานตามคำสั่ง

ปัจจุบันมาทำงานที่หาดใหญ่ประจำอยู่ที่นั่นสองปีแล้ว น้องมาช่วยงานที่น้ำน้อยแทบจะทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ วันนี้มาลาไม่ใช่แค่ย้ายที่ทำงาน แต่ที่มาลาเพราะ จะไม่ขอติดตามคุณพี่อีกในชาติต่อๆไปเรื่องงานของพระโพธิญาณ จะขอเจริญสมณธรรมเพื่อเข้าถึงพระนิพพานชาตินี้ ขอจบชาตินี้ ก็ดึงเขาให้ลุกขึ้นนั่งขอดูหน้าชัดๆ น้ำตายังเป็นสาย ก็บอกว่า เอ คนเขาจะไปพระนิพพานเขาไม่ขี้แยแบบนี้ แกก็หัวเราะทั้งน้ำตานั่นแหละ (หากจะเล่าตอนนี้ก็ยาวมาก) เพราะมันเป็นการบอกลากันชาติสุดท้าย เอาสั้นๆก็ประคองหน้าเขาดูอย่างเต็มตา เรื่องใจไม่ต้องบรรยาย

ก็ปาดน้ำตาให้เขาแล้วก็บอกโมทนาสาธุอย่างยิ่ง การที่พี่ปรารถนาพระโพธิญาณทนลำบากยากเข็ญทุกอย่างทุกเมื่อเชื่อวันอยู่นี่ ก็เพื่อรอทุกคน เพื่อที่จะพาทุกคนที่ติดตามกันมาแต่เดิม ไม่เคยเน้นคนใหม่ เขาจะไปกับเราหรือไม่ไปไม่สำคัญ ขอแค่พาคนที่เคยรักคนที่เคยมีคุณเกี่ยวเนื่องกันมาแต่หนหลังเป็นหลัก ไม่เคยมองคนใหม่ดีกว่าคนเก่า คนใหม่ที่เพิ่มเข้ามาทั้งหมดหากเขาจะไปกับคณะเราก็ยินดีต้อนรับ แต่ไม่เคยเหยียบย่ำคนที่อยู่ก่อนให้เสียใจ พูดถึงตอนนี้น้องนางกลายเป็นร้องแงๆ

ที่อธิฐานขอกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ขอเอาแต่คนที่เคยเกี่ยวเนื่องกันมาในอดีต คนที่ตระกูลเผ่าพันธุ์เดียวกันเท่านั้น เพราะคนอื่นนี่มันพูดกันไม่รู้เรื่อง ก็บอกว่ายินดีเป็นอย่างมากที่ตัดสินใจแบบนี้ พี่เองหมดห่วงไปทีละคนสองคน หากทุกคนไปได้หมดก่อน แล้วเหลือแค่พี่คนเดียว เมื่อบรรลุแล้ว เหลือคนให้สอนห้าคนสิบก็ยิ่งดีสบายมาก ไม่ต้องเหนื่อยมาก ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อนอะไร ถือว่าสวยมากคนหนึ่งคล่องตัวทำงานท่าอากาศยานเอาแค่นี้พอ แล้วแกก็ฟุบหน้าอยู่ที่ตักต่อตอนนี้ชักจะอายๆ ความจริงเห็นเขามาเป็นปีแล้วแต่ไม่ได้คิดอะไรชาตินี้ เข้าใจว่าแต่งงานมีครอบครัวแล้ว

ถามเขาว่าแล้วแต่งงานหรือยัง แกบอกว่ายัง แล้วก็ไม่คิดมีครอบครัว ถามว่าทำไมแกบอกว่าหาไม่พบ เมื่อพบแล้วก็ไม่ว่าง ก็บอกแกว่ารู้ใช่ไหมว่าคุณพี่นี่ปรารถนาพระโพธิญาณ มันไม่ค่อยจะว่างเมียแกก็หัวเราะคิก บอกว่ารู้ แล้วก็รู้ว่าไม่ค่อยจะว่างสักชาติ เจอเมื่อไรไม่ว่างเมื่อนั้น เพราะรู้นี่แหละ ถึงได้ช่วยพี่ใหญ่ทำงานทุกอย่างที่นี่ เคยคิดว่าจะพูดกับพี่ใหญ่หลายครั้ง แต่ว่าเพราะใจตอนนี้อยากไปพระนิพพานมากกว่า เลยไม่รายงานตัวได้แต่ช่วยพี่ใหญ่

นี่เมื่อกลางวันไปอ่านบันทึกของตัวเองมาค่อยจำรายละเอียดได้มากขึ้น

อ่านเรื่องราวของท่านแม่เจ้าพิมพาดูนะครับ

ในอดีตกาลพระนางพิมพาได้เกิดเป็นสตรีผู้เป็นพี่สะใภ้ส่วนพระโพธิสัตว์เกิดเป็นน้องสามีทั้งสองอยู่ร่วมบ้านกันเนื่องจากพระโพธิสัตว์นั้นยังไม่มีภริยา

วันหนึ่งพี่สะใภ้ได้ทอดขนมที่มีรสชาติอร่อยยิ่งนักและแจกบริโภคกันจนหมดโดยแบ่งส่วนหนึ่งเก็บไว้ให้น้องสามีที่ไปป่า

ขณะนั้นมีพระปัจเจกพุทธเจ้ามาบิณฑบาตพี่สะใภ้จึงนำขนมที่เก็บไว้มาถวายพระปัจเจกพุทธเจ้าเสีย คิดว่าเดี๋ยวค่อยทำให้ใหม่แต่ขณะที่ยังไม่ได้ทำ น้องสามีก็กลับมาจากป่านางบอกกับน้องสามีว่า

“น้องชายเอ๋ย จงทำจิตใจให้ผ่องใสเถิดขนมอันเป็นส่วนของน้องพี่ได้ถวายแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว”

ฝ่ายน้องสามีกลับโกรธว่า
“เจ้ากินขนมอันเป็นส่วนของเจ้าหมดแล้วกลับมาเอาขนมอันเป็นส่วนของข้าไปถวายพระชิชะแล้วข้าจักกินอะไรเล่า”

แล้วเขาก็รีบตามพระปัจเจกพุทธเจ้าไปทวงขนมในบาตรกลับคืนมาฝ่ายพี่สะใภ้ก็รีบไปยังเรือนมารดา ไปเอาเนยใสที่ยังใหม่และใสสะอาดมีสีคล้ายดอกจำปามาใส่บาตรพระปัจเจกพุทธเจ้าแทนจนเต็มบาตรและเมื่อได้เห็นเนยใสแผ่เป็นรัศมีออกไปนางจึงตั้งความปรารถนาว่า

“ข้าแต่ท่านผู้เจริญในที่ที่ดิฉันจะเกิดแล้วข้างหน้า ขอให้ร่างกายของดิฉันจงเกิดมีรัศมีเปล่งปลั่งและมีรูปร่างสดสวยงดงามเป็นอย่างยิ่งเถิดอนึ่งขออย่าให้ดิฉันได้อยู่ร่วมในที่แห่งเดียวกันกับคนที่เป็นอสัตบุรุษดังน้องผัวของดิฉันคนนี้เลย”

ฝ่ายน้องสามีเห็นดังนั้นจึงเอาขนมของตนใส่ลงในบาตรที่เต็มด้วยเนยใสแล้วตั้งความปรารถนาว่า

“ข้าแต่ท่านผู้เจริญ พี่สะใภ้ของข้าพเจ้าคนนี้แม้จะอยู่ในที่ไกลแสนไกลตั้งร้อยโยชน์ก็ตามขอให้ข้าพเจ้าพึงมีความสามารถไปนำมาเป็นบาทบริจาริกาของข้าพเจ้าให้จงได้เถิด”

ว่าจะไม่ลงรูปเขา แต่ก็เป็นการระลึกถึงเขา เอาแบบไม่ต้องเห็นหน้าก็แล้วกัน คนกลางข้างแม่ใหญ่ของผมนั่นแหละ ขอปิดหน้าของเขานะครับอายุน้อยกว่าแม่ใหญ่หลายปีคนนี้ก็ถูกชะตากันกับแม่ใหญ่ของผมมาก ความจริงแม่ใหญ่ของผมแกก็รู้ก่อนผมด้วยซ้ำไปก็เดาๆว่าฤทธิทางใจของแม่ใหญ่นั่นแหละ แม่ใหญ่นี่ไม่มีอาการรังเกียจน้องคนใหน ยิ้มแย้มแจ่มใสแกรับของแกได้หมด

 

เสริมอีกนิดเล่าสู่กันฟังเฉย ๆ ...พบเธอที่วัด...พอดีตอนนั้นผมอาสาขับรถให้แม่ ไปงานหล่อสมเด็จองค์ปฐมสี่ศอก หล่อทองเหลือง (ตอนนั้นเป็นจังหวัดหนองคาย..ตอนนี้อำเภอนี้ เป็น จังหวัดบึงกาฬ แล้ว ผ่านมาเกือบสิบสองปีแล้ว)...ผมก็แอบอธิฐานถ้าเนื้อคู่มาเกิดขอให้ได้พบด้วยเถิด...ตามหามาตั้งแต่จบ ป.หก ยังไม่เจอเลย หรือจะไม่มีเนื้อคู่....วันนั้นแหละได้เห็นเธอ เห็นแวบเดียวยังไม่ได้คุยกัน ตอนค่ำๆ ถึงกล้าไปูคุยด้วย..พอดีเธอมาช่วยงานวัด....พบรักในวัดก็แต่งในวัดและก็ทำงานในวัด ทำงานในวัด 9-10 ปี(ตอนนี้หยุดแล้วทำสวน หน้าที่จบแล้ว) แต่แต่งอีกวัดหนึ่งที่ทางบ้านเธอนับถือ และเธอนับถือเป็นพ่อบุญธรรม.

 

นั่นแหละถูกแล้วหาคนที่อยู่ในศีลในธรรม หากไม่ไปหาที่วัด แล้วจะไปหาที่ใหน ลูกหลานเชื้อสายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านพาเข้าวัดมาแล้วในอดีตทั้งนั้น หากจะพบเนื้อคู่มันก็ต้องไปวัดนั่นแหละ

ผมน่ะเสียท่ามาซะตั้งนาน ดันไปดักรอเขาตามสะพานลอยข้ามถนนบ้าง หน้าโรงหนังบ้าง มันจะเจออะไร ก็เขาไปวัดกันกับยาย กลับมาบ้านเขาก็อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนช่วยแม่ทำงานบ้าน ไอ้เราดันขี่แมงกะไซบิดแว๊นๆก่อกวนชาวบ้านเขาอยู่บนถนน มันถึงได้ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา โธ่PCOเอ๊ยโง่มาซะตั้งนาน

ยินดีด้วยนะครับที่ได้หยุดงาน แล้วอยู่บ้านทำสวน ผมเองก็ตั้งใจไว้นานแล้วบั้นปลายชีวิต อยากจะอยู่กับไร่กับนา อยู่กับสวน เจ้าของอู่หญิงของผม ผมก็เตรียมสวนไว้ให้เขาสามสิบกว่าไร่นานแล้วตอนนี้ก็ปลูกอะไรมิอะไรมั่วไปประสาคนไม่มีเวลาทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เอาไว้พักผ่อนทางใจ

ในอดีตกาลอันไกลโพ้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเคยเป็นช่างมาก่อน ไอ้ผมก็ติดพ่องอมแงม พ่อเลิกเป็นช่างไปซะตั้งนานแล้ว ผมจะเลิกมั่งแต่กฏแห่งกรรมมันบอกว่ายังเลิกไม่ได้ ต้องแบกปูนต่อไปก่อน

 

ผมก็ว่าปลายชีวิตแล้ว....ทำสวนยางยี่สิบห้าไร่(พึ่งปลูกไว้สองปีกว่า ๆ อีกสี่ปีเหนื่อยได้กรีดยาง) สี่ห้าไร่ ปลูกมั่ว ๆ ไป....มะม่วง มะยม ต้นยอ ไฝ่ กาแฟ มะนาว เยอะปลูกมั่วไปอย่างล่ะต้นสองต้น...ชีวิตมีความสุขมาก...ไม่ต้องไปรับความรู้สึกใคร...เดินดูต้นไม้รดน้ำ....อยู่แต่บ้านไม่ได้เที่ยวไหนแล้ว...ดูทีวี เล่นเน็ต...เล่นเกมออนไลน์.

เรื่องเนื้อคู่ ก็เคยพลาดคิดว่าใช่ ตอนเด็ก แต่ก็ไม่ใช่หลงรักตั้งนานหลายปี....แต่ตอนหลัง มารู้วันเดือนปีเกิด วันเดียวกับกับแฟนคนปัจจุบันเลย พลาดกันแค่วันเดียว อายุเท่ากัน เดือนเดียวกัน....ต่างวันเกิดวันเดียว......เมื่อก่อนก็หาไปทั่วทุกที่ทุกภาค...ไม่เจอ...แต่หาในวัดถึงเจอ อิอิ.

มันก็ดีแต่งงานแล้ว เราก็เป็นผู้เป็นคนบ้าง เริ่มทำงาน...แต่ก่อนแต่งไม่ค่อยทำงาน คือไม่ทำงานสะเลย...ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน..เรียนก็แทบไม่จบสักที่(ทั้ง ๆที่เรียนเก่ง) ไม่รู้เรียนไปทำไม เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เอาแค่อ่านออกเขียนได้พอแล้ว...มันพอรู้อนาคตเราไม่ได้เป็นหมอ เป็นทหาร เป็นครู เป็นวิศวะ...ไม่ค่อยได้อยู่ในกรอปเหมือนชาวบ้าน คนนอกกรอป.

ดอกไม้ ดอกมะลิก็คงเป็นดอกมะลิที่ผมปลูกไว้เป็นพุทธบูชา ปลูกไว้เต็มที่ ที่ถมดิน แม่จะสร้างโรงงานสร้างพระ....แม่จะสร้างอาคาร ก็ค่อย ๆ ตัดต้นมะลิออก...เดี๋ยวนี้ไม่มีต้นมะลิที่ผมปลูกแล้ว เป็นอาคารหมดแล้ว...พอดีแฟนเขาฝันเห็นก่อนที่ผมจะให้แม่ไปขอ....เรื่องควาหลัง ๆ.

 

นี่ถ้าหากพวกเรารู้ซะตั้งแต่ทีแรก อยู่ใกล้วัดท่าซุงเราเห็นใครเรียบร้อยจริยาดีเราก็คอยอยู่ข้างหลัง พอเขาถวายหลวงพ่อเสร็จ เราถวายตามทับหลังอธิฐานแบบองค์สมเด็จท่านสมัยโน้น คงไม่กำพร้าเมียกันนานมากนัก อย่างน้อยคงได้มีเมียบุญธรรมคอยดูแลเอาใจใส่แม้ไม่ใช่ แก้วมณีรัตน แก้วจักรพรรดิ แต่เป็นแก้วมณีแบบที่หลวงปู่ชุ่ม มอบให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อแก้วที่ประเสริฐแก้วนี้ ก็เกินกว่าคำว่ามีกินมีใช้

ผมก็ชอบเรื่องปลูกต้นไม้ บ้านของรองอันดับสองเนื้อที่บ้านสามไร่กว่าเป็นบ้านสวน บ้านนี้ก็น่าอยู่มาก แต่ผมนานๆจะกลับไปบ้านสักที เขาอยู่คนเดียวกับพ่อแม่ลูกๆไปเรียนกันหมด ดูแลบ้านได้ไม่ทั่วถึง รองคนนี้มีนา หกสิบกว่าไร่ รูปของลูกๆสมัยเด็ก แก้วเล็กเธอเป็นคนดูแลลูกให้กับรองอันดับสอง ดูแก้วเล็กสมัยวัยรุ่น เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ มีนาหกสิบกว่าไร่เหมือนกันทิ้งให้คนอื่นทำ หน้าตาแบบนี้ แต่ยอมมาอยู่ด้วยแบบไม่มีเหตุผลจนทุกวันนี้ มาอยู่กับแก้วใหญ่

 

มีประสบการณ์เจอที่วัดเหมือนกัน

ผมเคยไปชอบผู้หญิงคนนึง เจอกันที่วัด เธออายุมากกว่าผมประมาณ 3 ปี เธอช่วยงานที่นั่น ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าโยมอุปัฏฐาก รึเปล่า นั่นแหละ เธอออกตังค์ซื้อนั่นซื้อนี่ ให้วัด ให้พระท่าน แพงๆก็ออก ผมงี้อึ้งเลยเธอเลื่อมใสพระธรรมมาก แถมหน้าตาดี ผิวพรรณดี ฐานะดี อีกตะหาก แค่นั้นก็ดูดีแล้ว นี่ยังไม่มีแฟนอีกเป็นไปได้ไง แล้วก็ดันเรียน ป.โท อยู่ ซึ่งจากการคำนวนคร่าวๆ รู้สึกว่าผมห่างจากเธอมากมายทีเดียว ตัวผมชาติก่อนคงทำบาปมากไป ทำบุญน้อยไปถึงได้มาเป็นแบบนี้ เสียโอกาสในการจีบเลยทีเดียว แต่! เรื่องก็คือ พี่ผมดูสนใจเธอ เธอก็พูดดีตามประสาคนอัธยาสัยดี(ซึ่งต่างจากการทอดสระพาน) ก็คุยด้วยดี ผมก็เลยคุยกับพี่เลยว่า ผมชอบผู้หญิงคนนี้ ดูเขาอึ้งไปเลย (ซึ่งแต่ไหนแต่ไร ทุกคนเข้าใจว่าผมไม่กล้า และไม่สนใจผู้หญิงแต่ผิดถนัด) ผมไปถึงบ้านผมก็บอกแม่ว่าผมเจอเนื้อคู่แล้ว แล้วผมชอบพี่คนนี้(พูดไปเพื่อกันท่า) ออ ลืม ในวัดมีพระฝรั่ง แอบดูเว็ปโป๊ ผมโมโหมากวันนั้น เดินเข้าไปถามตรงๆเลยว่า ท่านเปิดเว็ปโป๊ดูเหรอ โน๊ตบุ้คอันนั้นทำผมคิดไปไกล เพราะพระที่เป็นเจ้าของเป็นพระที่พี่คนนี้อยู่ด้วยตลอด แล้วพระฝรั่งก็ยืมไปดูเว็ปโป๊ซะงั้น ...หลังจากผมกันท่าพี่ชายผม พี่ผมก็ไม่ไปที่วัดนั้นอีก พร้อมกับที่ผมก็ไม่ได้ไปเช่นกัน สมน้ำหน้ามั้ยล่ะ แต่ก็ดีแล้วให้เขาไปเจอคนที่ดีๆกว่านี้เถอะ

ออ เธอชื่อ นิว วัดนั้นเป็นวัดป่า

โทษทีเล่าเรื่องไม่เกี่ยวซักเท่าไหร่