พระโสดาบัน เคยทำบาป ก็ไม่ตกนรก

โสดาบัน เคยทำบาป ก็ไม่ตกนรก
<!-- creat picture --->




<CENTER>
</CENTER><!-- creat poll ---><!-- creat detail ---><O</O
- ๓. พระโสดาบันทำให้ไม่ตกอบาย (เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย นรก)อีกจริง หรือ? จะเป็นไปได้อย่างไร
<O</O
ตอบ. จริง ..เมื่อเจริญวิปัสสนาจนวิปัสสนาญาณขึ้นถึงญาณที่ ๑๔ โสดาปัตติมรรคจะทำหน้าที่ประหารตัวมิจฉาทิฏฐิที่นอนเนื่องอยู่ในจิตสันดานได้อย่างเด็ดขาดสิ้นเชิง มิจฉาทิฏฐินี่แหละที่เป็นตัวเชื้อให้เราต้องตกอบาย (คือ กำเนิดเตรัจฉาน เปรต อสุรกาย ตกนรก)อีก(1)
<O</O
เมื่อเราบรรลุโสดาบันได้แล้ว ไม่ว่าในอดีตชาติหรือชาติปัจจุบัน เราได้เคยทำบาปอกุศลไว้มากมายเพียงใดก็ตาม ก็ไม่ต้องไปชดใช้กรรมในนรกอีกต่อไป และจะเกิดในสุคติภูมิ (โลกมนุษย์, สวรรค์) ได้อีกไม่เกิด ๗ ชาติเป็นอย่างยิ่ง สัตว์โดยทั่วไปต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน ๓๑ ภูมิ (คือ อรูปพรหม ๔ ชั้น รูปพรหม ๑๖ ชั้น เทวดา ๖ ชั้น มนุษย์ เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย และนรก(2) หาเบื้องต้นและที่สุดไม่พบ ต้องตกอบายทุกข์ทรมานในนรกอยู่เป็นอาจิณ เหมือนบ้านเก่าทีต้องแวะเวียนไปอยู่เสมอ แต่ถ้าเราสามารถบรรลุโสดาบันได้ภายในชาตินี้ ก็ไม่ต้องตกอบายอีก จะไปเกิดในสุคติภูมิอีกไม่เกิน ๗ ชาติแล้วบรรลุอรหันต์ เข้าถึงความดับภพชาติโดยสิ้นเชิง ไม่เกิดใหม่อีกต่อไป เมื่อไม่เกิดอีกก็ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย ไม่ต้องตกนรก, ตกอบาย และไม่ต้องเป็นทุกข์อีกแล้ว<O</O

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

เอ่อ แล้วจะปฏิบัติวิปัสสนาได้ที่ไหนบ้างคะ อีกอย่างคืออยากทราบว่าต้องปฏิบัติทั้งวันหรือเปล่า เพราะตอนนี้เรียนหนังสืออยู่ค่ะ

 

มหาโมทนาครับ ถ้ายังไม่จบกรุณานำมาลงต่อนะครับเป็นประโยชน์มากๆ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

มีบารมี ก็คือ มีความเพียรครับ

 

วิปัสสนาญานจะได้ผลจําเป็นต้องฝึกทําสมถภาวนา(คือการทําสมาธิ)ให้ได้ ฌานก่อน
โดย ฌานที่พระโสดาบันควรจะได้คือ ปฐมฌาน หรือ ฌาน ที่หนึ่ง ขึ้นไป

เมื่อได้ฌานแล้วก็ทําการเข้าฌานออกฌานให้คล่อง และทําการวิปัสสนาญาน

ตามหลัก อริยสัจสี่ หรือ ตามหลัก ขันธ์ห้า มองเห็นว่า คนเราทุกคนเกิดมาต้องตาย (เป็นอารมณ์ของพระโสดาบันในสังโยชน์ข้อที่หนึ่ง) ร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีในร่างกาย
ร่างกายไม่มีในเรา
เมื่อปฎิบัติเช่นนี้แล้วข้อต่อไป พระโสดาบันต้องตัดสังโยชน์ สามข้อเเรกให้ได้ และต้องมีใจรักพระนิพพาน

 

อนุโมทนาครับ
เป็นคำตอบได้ในระดับหนึ่งสำหรับผู้ที่ยังมีความสงสัย หรือยังไม่มีความเพียรมากพอ