จิตใฝ่ในธรรมไม่สม่ำเสมอ [ไม่มั่นคง]

บางวันอยากสวดมนต์ก็สวด บางวันอยากนั่งสมาธิก็นั่ง บางวันก็ไม่อยากทั้งสวดมนต์และนั่งสมาธิ บางวันดูพุทธประวัติและคึกหน่อยก็สวดมานต์ติดต่อกันหลายวัน บางทีก็หยุดสวดมนต์เกือบเดือนแล้วค่อยมาเริ่มสวดใหม่ ผมจะแก้อย่างไรดีในจิตใจที่ไม่มั่นคง อยากปฏิบัติก็ต่อเมื่ออยากทำ แต่ผมไม่ได้เห็นว่าเป็นสิ่งที่ควรปฎิบัติทุกวัน บางครั้งก็รู้สึกเบื่อตัวเอง เบื่อใจที่ไม่มั่นคง ปฏิบัติได้ไม่ถึงไหนทำได้ไม่ต่อเนื่องก็มาหยุดเองเป็นพักๆ

 

รักษาศีล 5 ให้บริสุทธิ์ก่อน เพราะถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ นิวรณ์จะคลุมใจมาก เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติ มีศรัทธา ต่อพระรัตนตรัย คือพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ สูงสุด ไม่มีสิ่งใดยิ่งกว่า ไม่ทำพิธีกรรมแปลกๆนอกศาสนา ไม่นับถือสิ่งใดนอกศาสนา นอกจากพระรัตนตรัย.. ตั้งความเพียร ตั้งจิตสูงสุดไว้ที่พระนิพพาน เพื่อพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด จากนั้นกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก เข้าพุทธ ออกโธ ทำได้ตลอดเวลาไม่จำกัดสถานที่ นั่งทำงานก็พุทธโธ เดินก็พุทธโธ กินก็พุทธโธ ทำให้ได้ตลอด ตัดนิวรณ์ออกไป กามราคะ พยาบาท คิดฟุ้งซ่าน ถีนมิทธะง่วงเบื่อเหงา ตัดทิ้งให้หมด มีสติรับรู้ลมหายใจเข้าออก และกายเคลื่อนไหว เท่านั้น ตั้งจิตทำความเพียรอย่างต่อเนื่องตลอดวัน ตลอดเวลา ทุกวัน

 

ขาดความเพียร ทำไงจะเพียร?

คนเราอยากได้อะไรมากๆ จะขยัน อดทนทำให้ได้สิ่งนั้น

ถามตัวเอง เจริญกรรมฐานเพื่ออะไร?

ถ้ายังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน ก็จะมาอีหรอบนี้แหละครับ เบื่อๆ อยากๆ ทำๆ หยุดๆ