ประสบการณ์ การฝึกสมาธิ ด้วยตัวเองที่บ้าน

ก่อนอื่นต้องบอกกันก่อนนะครับว่า มาเล่าให้ฟังเฉยๆว่า ฝึกเองแล้วเจออะไรมาบ้าง ไม่ได้บอกว่าที่เจอมานี่ ผิดหรือถูกนะครับ

เล่าให้ฟังเฉยๆว่า ได้ประสบการณ์แบบนี้มาจากการฝึก
แล้วก็ต้องย้ำอีกทีนะครับ สำหรับคนที่เคยอ่านเรื่องเล่าของผมมาบ้างแล้ว ว่าไม่ได้เก่ง ไม่ได้รู้อะไรมาก ผิดถูกแค่ไหนก็ไม่รู้ แค่เอาที่เคยผ่านๆมา มาเล่าให้ฟังเฉยๆ

 

ปิติ
อันดับแรก เล่าเรื่องปิติที่เจอมาให้อ่านเล่นๆนะครับ

ปิติ ตัวที่ผมเจอบ่อยสุดจะมี 2-3 อาการ คือ ขนลุกทั้งตัว และ อาการเหมือนร่างกายแกว่งไปแกว่งมา ตามด้วยอาการที่รู้สึกว่าร่างกายมันหดและขยายสลับกันไปมา
อาการแบบนี้จะเจอบ่อย สมัยหัดนั่งสมาธิตอนเด็กๆ

หลังจากเจอปิติแบบนี้หลายครั้งเข้า ก็พบว่าปิติตัวแรกมันสามารถสั่งได้
เมื่อหลับตาลง สูดลมหายใจเข้า พอหายใจออก ก็กำหนดขนตามตัวลุกได้ แล้วกำหนดได้ว่าจะให้เคลื่อนไปที่ไหนในร่างกาย
ตอนที่อดอาหาร จะกำหนดให้อาการฟูของปิติ เข้าไปที่ช่องท้องเพื่อดับหิวได้ด้วย

ส่วนตัวที่ร่างกายแกว่งไปมา ถึงจะกำหนดได้บางครั้ง แต่ก็หาประโยชน์ไม่ได้ก็เลยไม่ได้สนใจมาก

อยู่มาวันนึง ได้อ่านหนังสือของหลวงตามหาบัว ท่านว่าท่านนั่งสมาธิจนปวดขา จนรู้สึกเหมือนขาของท่านโดนไฟเผา แล้วมีค้อนมาทุบ...
อ่านเสร็จเราก็เอาบ้าง (ตอนนั้นอยากเก่งเหมือนท่าน)

นั่งซักพัก ขนก็ลุกซู่ไปทั้งตัว แล้วก็หายไป ตามด้วยเหน็บกิน จิตก็คลายตัวออกมา
แต่ไม่ยอมแพ้ยังนั่งต่อ ซักพัก มีอาการเหมือนตัวแกว่งไปมา
ตามด้วยอาการที่รู้สึกเหมือน ร่างกายหดและขยายสลับกันไปมา พักนึงแล้วก็หายไป ตามด้วยอาการปวดขาตึงๆ จิตก็คลายตัวออกมา
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เลิกไปแล้ว แต่วันนั้นไม่เลิก ซักพักก็รู้สึกว่าร่างกายกำลังจะลอย

ตามที่เคยอ่านหนังสือมา ก็พอจะรู้อยู่ว่านี่เรียกว่าปิติโลดลอย แต่ก็ยังสงสัย มันจะลอยได้ไง ทำไมมันรู้สึกเหมือนกำลังจะลอยไปหาพัดลมเพดาน
ก็กำหนดจิตดูว่า อะไรลอย ลอยเพราะอะไร ก็เลยกำหนดภาพหน้าตัดของขาขึ้นมาข้างหนึ่ง แล้วดูว่าแรงยกที่ทำให้ลอยตัวมันมาจากไหน
ก็พบว่า ทุกๆอณูเนื้อ แม้แต่แกนกระดูกแดงๆ มันก็พร้อมใจกันลอยตัวขึ้นไปหมด เรียกว่ามีแรงลอยตัวอยู่ในทุกๆเซลล์เลยทีเดียว
พอหายสงสัยว่ามันลอยได้ยังไง ประกอบกับในใจลึกๆกลัวว่าหัวจะหลุด เนื่องจากเปิดพัดลมอยู่บนหัวพอดี จิตก็คลายตัวออกมา
พร้อมกับอาการที่ปวดและร้อนนิดๆ ถ้าตอนนั้นไม่พยายามเลียนแบบหลวงตามหาบัว คงได้เลิกนั่งมานอนดิ้นแทนแน่นอน

พอนั่งไปอีกซักพัก ก็ปรากฏว่า รู้สึกเหมือน ตัวใหญ่ขึ้นมีอารมณ์เหมือนมีอะไรซ่านไปมาเบาๆพอสบายอารมณ์
ก็กำหนดดูว่า ที่รู้สึกว่าตัวใหญ่นี่ ใหญ่เท่าไหน อยากรู้
ก็ปรากฏภาพจางๆเป็นตัวเรากำลังนั่งอยู่คู่กับตึกอาคารพานิชย์ ขนาดไล่เลี่ยกันมาก
จากนั้นอาการปวดมากบวกกับร้อนเหมือนโดนไฟเผาก็ตามมา จิตก็ถอยออกจากสมาธิ คราวนี้มานอนดิ้นจริงๆ โคตรปวด!!! ขอบอก

ตกลงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่า ที่หลวงตาท่านว่า เหมือนถูกค้อนทุบที่กระดูกขา ที่ทั้งปวดและร้อนอยู่ เป็นยังไง
แค่นี้ก็แย่แล้ว....

ตอนหลังไม่ได้นั่งแบบนี้อีกแล้ว คือไปเจอเทคนิคบางอย่างตอนฝึกสติปัฎฐาน 4 ที่ทุ่นเวลานั่งสมาธิได้เยอะ ก็เลยไปทางนั้นแทน

ปิติทั้งหมดนี่นะครับ ที่เกิดเรียงกันรายตัวแบบนี้ เจอครั้งเดียว วันเดียวในชีวิต แลัวไม่เคยเจอแบบนี้อีกเลย
ถึงกำหนดให้ปิติเกิดได้ก็แค่ 2 ตัวแรกเท่านั้น ตัวที่เหลือไม่เคยเจอซ้ำอีก ไม่เคยมาให้เห็นแบบพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้อีกเลย

 

อาการของฌาน

ย้ำอีกทีนะครับ นี่เป็นประสบการณ์ตรง เจอมาจากการฝึกสมาธิแล้วก็เอาไปเทียบเคียงกับหนังสือ
ดังนั้นนี่เป็นความเห็นส่วนตัว ที่ผมเข้าใจเอาเอง ว่ามันเป็นแบบนี้แบบนี้นะครับ ห้ามตัดตอนเอาไปอ้างอิงที่ไหนเด็ดขาด

ฌาน 1...รู้ได้ยังไงว่ากำลังเข้าฌาน 1 อยู่
ถ้าอ่านหนังสือมา ปฐมฌานประกอบด้วย วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัคคตาจิต แล้วมันคืออะไร ใช้สังเกตุยังไง
สั้นๆแบบของผมนะครับ ให้สังเกตุที่วิตก กับวิจาร สองตัวนี้เท่านั้น
สังเกตุยังไง...คือ มันต้องเป็นวิตก กับวิจาร ที่ถูกเอกัคคตาจิตคุมไว้เท่านั้น
คุมยังไง...ถ้าเอกัคตาจิตเกิดแล้ว คือกำลังเข้าฌานอยู่ วิตกกับวิจารมันจะข้องแวะกับองค์กรรมฐานอย่างเดียว ไม่มีอย่างอื่น ไม่วิ่งไปวิ่งมาระหว่างองค์กรรมฐานกับอย่างอื่น

ตัวอย่าง เช่น การภาวนาพระคาถาเงินล้าน...ใครอ่านหนังสือของวัดท่าซุงมานะครับ เงินจะเริ่มขังตัวที่ฌาน 1 น่าสนใจนะครับ
ฌาน 1 ของคาถาเงินล้านจะมีสภาพแบบนี้นะครับ
แต่ละพยางค์ของพระคาถา จะเว้นวรรคเท่ากันหมด โดยไม่มีอะไรเนื่องกับการหายใจเข้าออก
ตัวคาถาจะถูกว่าไปเรื่อยเหมือนเราเปิดเทปอยู่ในหัว ไม่มีการห่วงหน้าพะวงหลังว่า ตอนนี้ถึงท่อนไหน ท่อนต่อไปอะไรน้า สักครู่ที่ผ่านมานี้ ข้ามท่อนนี้ท่อนนั้นไปหรือเปล่า
ไม่แม้แต่จะสนใจว่า ตอนนี้กำลังหายใจเข้าหรือออก ลมหายใจส่วนลมหายใจ (จิตมันจะไม่สนโดยอัตโนมัติเมื่อเข้าฌาน 1)
คำภาวนาส่วนคำภาวนา (จิตจะจดจ่ออยู่เรื่องนี้เรื่องเดียว) ทุกพยางค์จะปรากฎขึ้น ชัดเจน มีจังหวะแน่นอน แม่นยำ สม่ำเสมอ
และไม่รู้สึกว่ามีเรื่องอะไรในชีวิต นอกจากพระคาถาที่ปรากฏอยู่ซ้ำไปซ้ำมาในใจ(วิตก วิจาร) เรื่องเดียวเท่านั้น(เอกัคคตา)

ฌาน 2...รู้ได้ยังไงว่าฌาน 2
สั้นๆนะครับ คำภาวนาหายไปแล้ว ความคิดโน่น คิดนี่ ยังไม่กลับ เอกัคคตาจิตที่ไม่มีวิตก วิจาร เข้าประกอบอยู่ จะชัดขึ้นว่ามันดิ่งอยู่นิ่งอยู่ (ธรรมเอกผุดขึ้นชัดเจนที่นี่)
ถ้าคำภาวนาหายไป แล้วมีอย่างอื่นปรากฏขึ้น เช่น เอ๊ะอาการแบบนี้มันคืออะไร ให้รู้ไว้นะครับ ว่าคิดได้เมื่อไร คือต่ำกว่าฌาน 1 แล้ว

ฌาน 3...รู้ได้ยังไงว่าฌาน 3
ไม่มีคำภาวนา ถ้ามีเมื่อไรแปลว่า ร่วงไปอย่างน้อยฌาน 1 แล้ว
อาการทางกายอย่างหนึ่งจะปรากฏชัดที่นี่ คือร่างกายมีอาการแข็งเกร็งน้อยๆทั่วตัว อาการดิ่ง นิ่งยังปรากฏชัดอยู่
ถ้าใครฝึกสติปัฎฐาน 4 มานะครับ จะได้เปรียบที่นี่มาก เพราะเวลาเข้าสมาธิจะกำหนดอาการทางกายเลียนแบบฌาน 3 นำไปก่อน แล้วสงบใจตามเข้าไปในกายเป็นฌาน 3 ทันที
อีกอย่างหนึ่งคือ แม้รู้สึกว่าร่างกายมีอาการเกร็งน้อยๆอยู่ทั้งร่างกาย แต่ไม่รู้อย่างอื่นนอกร่างกายไปแล้ว รู้แค่ว่าร่างอยู่นี่ จิตสงบอยู่อย่างนี้ แค่นั้น

ฌาน 4...รู้ได้ยังไงว่าฌาน 4
รู้ว่า รู้อยู่นี่ แค่นั้น ถ้ารู้มากกว่านั้น แปลว่ายังไม่ถึง

เอฟเฟคหลังออกจากฌาน 4
จะมีอาการคล้ายกับ นิ่งๆ สงบๆ ไม่มีอารมณ์ใดๆเข้าแทรกได้ไปซักพักหนึ่ง ดีไม่ดีจะพาลคิดไปว่าบรรลุธรรมขั้นใดขั้นหนึ่งไปแล้ว

 

ทีนี้เรื่องนิมิต...จะเห็นว่าไม่ได้พูดเรื่องนิมิตเลยนะครับ
คือที่ผมทำประจำจะมีขั้นตอนแบบนี้นะครับ
1.กำหนดรู้ที่กาย เลียนแบบฌาน 3 บีบความขอบเขตุความรู้สึก ให้รู้แค่ว่านี่กาย
2.กำหนดความว่างเปล่า ความไม่มีอะไร ขึ้นมาเป็นอารมณ์กรรมฐาน
3.สงบใจตามเข้าไปรู้อยู่ 2 อาการ คือ นี่กาย และนี่ความว่างเปล่าที่เป็นองค์กรรมฐาน พอเข้าที่ปุ๊บ ก็เข้าฌาน 3 ปั๊บ
4.กำหนดรู้แค่องค์กรรมฐาน คลายความรู้สึกว่านี่กายออก เหลือแต่ความว่างที่เป็นองค์กรรมฐาน พอเข้าที่ปุ๊บ ก็เข้าฌาน 4 ปั๊บ
ถึงจุดนี้รู้ตัวอีกทีถ้าไม่ออกจากสมาธิ ก็ออกมานอกร่างเนื้อแล้วทุกครั้ง เลยไม่มีอะไรอธิบายมาก

เนื่องจากอารมณ์กรรมฐานที่ผมใช้ประจำมันคือความว่าง มันเป็นอรูป มันเลยไม่มีนิมิต
แต่ถ้าเข้ากรรมฐานตัวอื่น เช่นอานาปานุสติ ไล่มาตั้งแต่ อุปจารสมาธิ มันก็จะมีนิมิตตามปรกติ
เพียงแต่ความที่เป็นคนขี้เกียจ ก็เลยใช้วิธีลัดจนนิสัยเสีย ทำให้ไม่ได้เรื่องในกรรมฐานตัวอื่นๆซักเท่าไร

 

เป็นสมาชิกมาก็ระยะเวลาหนึ่งนานพอสมควรแล้ว

เพิ่งเจอของถูกใจวันนี้เอง

ผมไม่ได้อย่างที่ท่าน จขกท. ทำได้ แต่รู้ว่าที่เล่ามาไม่ผิดแน่

 

ขอบคุณมากครับ ผมจะได้ลองวิธีนี้ไปใช้ดูบ้าง อยากรู้วิธีการออกมานอกกายเนื้อแบบละเอียดบ้างครับ

 

มีแบบแนวเหาะได้ไหม อิอิ อยากฝึกบ้าง

 

ขอบคุณจขกทค่ะ ที่มาแบ่งปันประสบการณ์ ตอนนี้ก็ฝึกเองที่บ้าน กำลังเกี่ยวเกี่ยวประสบการณ์ ยังต้องเรียนรู้ศึกษาอีกเยอะค่ะ

 

ติดตามทุก กระทู้ ค่ะ เพราะเข้าใจง่ายดี รบกวนช่วยสอนอย่างละเอียด เกี่ยวกับฝึกเคลื่อนไหวมือ ขอบคุณค่ะ