พระเวียดนามที่เผาตัวตายนั้นจัดเป็นอริยะสงฆ์หรือไม่ ถึงไม่รู้สึกความเจ็บปวดใดๆเลย

และหลวงพ่อ ทิจ กวาง ดึ๊ก อยู่ระดับฌาณใดคะ ถึงไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆเลย










[ame="http://www.youtube.com/watch?v=XqHv2xBYJDc"]??????? ??? ???? ???? - YouTube[/ame]

 

ผมว่า อนาคามีขึ้นไปครับ..เพราะสามารถละการยึดติดในรูป ตัวตน สักกายะทิฏฐิได้.. ข้ามเวทนาได้นั่นเองครับ สาธุ (หากเป็นจริง-มิใช่กุศโลบาย หรือใช้ยา)

 

- ท่านเป็นอย่างไรบ้างครับ มรณะภาพ มั้ยแล้ว มรณะภาพ ตอนใหน

 

หัวใจของท่านติช กวาง ดึ๊ก ไม่ได้มอดไหม้ไปกับกองเพลิงปัจจุบันเก็บไว้ในสถูปทองคำ วัดเทียนมู่ เมืองเว้

��зԨ ��ҧ ���� �Ѵ���¹��� �Ѻ�˵ء�ó������ҵ���ͧ ���»�иҹҸԺ�� �� �Թ�� ����� �� 2506 �Ҿ���㨾�зԨ ��ҧ ���� �������١���

 

คนเรามักจะทำบาปโดยปริยายเช่น

ตัดสิน หรือทำให้คนอื่นเข้าใจว่า พระองค์นั้น
อาจารย์นั้น
อาจารย์นี่
ฆราวาสท่านนั้นท่านนี้ บรรลุธรรม ขั้นนี้ ขั้นโน้น จนถึงพระอรหันต์
โฆษณา หนังสือพิมพ์ หนังสือต่างๆ
ล้วนเป็นการตัดสินโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ทำให้เป็นวิบากกรรมตามหลัง

 

จิตเข้าไปยึดอรูปฌานไม่คลายได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นพระอริยเจ้า

การละ สักกายทิฎฐิ ไม่ใช่เรื่องของการเห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา ไอ้แบบนี้ ดวงจิตทุกดวงมันก็เห็นหมดนั่นแหละ ตอนมันตายวิญญาณออกจากร่าง มันไม่กลายเป็นพระอริยเจ้ากันตอนนั้นหมดแล้วรึ?

การหมดสิ้นสักกายทิฎฐิ คือ การได้เข้าไปเห็นว่า ตัวความคิด ตัวอารมณ์ ตัวจิตทั้งหลาย นี่มันก็ไม่ใช่เรา เราจริงๆ ไม่เห็นมีอยู่ที่ไหน
ไม่ใช่การยังยึดกับอาทิสมานกาย ครอบครองสภาวะของดวงวิญญาณ แล้วละออกจากกายหยาบ อันนั้นไม่ใช่การละสักกายทิฎฐิ

 

หาอ่านจากgoogleแล้ว ท่านสละชีวิตเพื่อให้ ทหารที่รักชาติ และศาสนา โค่นประธานาธิบดีเวียดนามที่บังคับประชาชนให้เปลี่ยนศาสนาด้วยวิธีการป่าเถื่อน สาธุๆๆๆ

 

เหมือนบางอย่างผิดปกติ ดูแล้วสลดหดหู่จัง บางอย่างไม่ถูกต้อง อะไรน้าาา

 

ตาแหลมนะนี่ ตาหวานด้วย คิดถึง..โกมีนัม ขอเจริญในธรรม

 

หากใช้หลักวิทยศาสตร์จับ มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่หัวใจอันเป็นเนื้อเยื่ออ่อนๆจะยังคงอยู่ แต่กระดูกที่แข็งกว่าไหม้สลายไปหมด
อีกประการหนึ่ง น้ำมันที่ลาดเผาตัวนั่น ไม่น่าจะเพียงพอให้กระดูกทั้งตัวจะไห้มสลายไปหมด..
หากเป็นเรื่องนอกเหตุเหนือผล เหลือโครงกระดูก ที่เป็นพระธาตุไว้เป็นหลักฐาน ยังจะดีกว่าเหลือเนื้อเยื่อที่เป็นหัวใจไว้ดู..เพื่ออะไรครับ
แค่ธรรมวิจัยด้วยเหตุผล เพื่อความรู้ มิได้มีเจตนาดูหมิ่นแต่ประการใด สาธุ:'(

 

เคยๆได้ยินมานะครับ.สมัยพุทธกาลที่มีพระสาวกรูปหนึ่งท่าน
เป็นพระอรหันต์ที่มีรูปกายงดงามมากจนสตรีชื่นชมนิยมชมชอบมากๆนะครับ
แต่จำไม่ได้ว่าท่านชื่ออะไรนะครับ.
..แล้วมีสตรีท่านหนึ่งมาถูกเนื้อต้องตัวท่านขณะที่ท่านกำลังบิณฑบาตรด้วยความเสน่ห์หา.
เป็นเหตุหนึ่งทำให้ท่านเบื่อโลกมนุษย์มากๆ
.ความสามารถท่านถึงขั้นยกจิตทิ้งร่างกายเนื้องดงามนี้ออกไปได้
.แต่ก็ต้องพบว่าดวงจิตท่านเองก็ไม่ได้เข้าสู่เขตที่ต้องไม่
กลับมาเกิดแต่ท่านไปได้สูงสุดเป็นระดับพรหมครับ..
วิธีนี้เผาตัวเองอาจจะดีที่สุด ณ เวลานั้นก็ตาม
.แต่ก็น่าจะยังมีวิธีอื่นๆที่ดีกว่านี้ถ้าทำได้นะครับ....
จิตเนี่ยถ้าร่างกายไม่เสื่อมสลายจากธาตุต่างๆที่เป็นไปตาม
วาระของมันหรือผิดธรรมชาติจนใช้ไม่ได้.เค้าจะไม่ทิ้งร่างกายนั้นๆ...
ปล.จิตที่ไม่มีกิเลสมาเกาะ.ออกก่อนเวลาไปเป็นพรหม
ลองไล่ระดับขั้นดูแล้วกัน.ที่เหลือคิดเอาเอง.ประมาณนี้หละครับ​

 

สำหรับเรื่อง พระเวียดนามท่านเผาตัวตาย ดิฉันทึ่งในเรื่องฌาณที่ทำให้ไม่เจ็บปวดมากกว่าคะ แต่ ถามว่า นั้นใช่พุทธจริตไหม ดิฉันว่าไม่ใช่คะ เพราะ ถ้าถึงระดับ อรหันต์ น่าจะเป็นผู้ที่ปล่อยวาง ได้แล้ว และมีความสุขตลอดเวลา คงไม่ต้องแคร์ว่า ศาสนาจะอยู่หรือ ถูกทำลาย

ป.ล วันนี้เพ่งกสิณไม่ได้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพราะไม้ขีดไฟหมดบ้าน และช่วงนี้ที่ตปท เป็นเทศกาลคริสมัต ปีใหม่ ร้านจึงปิดหมด เบื่อช่วงเทศกาลมากคะ ซือของไม่ได้เลย สั่งของไว้ตั้งแต่วันเสาร์ ไปรษนีย์ก็ไม่มาส่ง

 

ถ้าเป็นประเด็นเรื่องฌานก็ใช่คับ..ส่วนเรื่องพุทธจริตก็ประมาณนั้น
ส่วนกสิณถ้าไม่มีอุปกรณ์ก็ฝึกแบบหลับตาได้ครับ.มองผ่าน
ช่วงระหว่างคิ้วเพื่อซ้อมฝึกทิพยจักขุไปในตัวได้ครับ
หรือจะนอนๆลืมตามองไปในอากาศก็ได้สร้างทิพยจักขุไป
ในตัวได้.ถ้าเผลอหลับก็ไม่มีปัญหาอะไร
.แค่ไม่ต้องสนใจสิ่งที่ปรากฏในระดับอุคคนิมิตรว่า
เป็นอะไรก็ตามในนิมิตรกสิณ..บังคับให้ได้ก็พอ..ไม่มีปัญหาอะไร

 

มันแปลกตรงนี้แหละคะคุณนพกานต์ ถ้าฝึกแบบมองไฟนะมันจะเห็นกสิณได้ด้วยตาเปล่าอะคะ ลอยไปลอยมาบังคับได้ แต่ถ้าฝึกแบบมโณ มันจะดึงออกมาให้เห็นด้วยตาเปล่ายากกว่าอะคะ และต้องเข้าสมาธิลึก นิ่งพอสมควรเลยจึงจะดึงออกมาตาเปล่าได้ และพอดึงออกมาตาเปล่าก็ไม่ชัดและอยู่ไม่ทนเท่า แบบที่เพ่งจากไฟจริงๆอะคะ

ถ้าตอนใช้ไฟจริงเพ่งนะคะเดินไปที่มืดก็เห็นด้วยตาเปล่า และชัดด้วย มันจะขึ้นมาแทนไฟ อย่างดิฉันอยู่คนเดียวมันจะรู้สึกเหมือนมี สิ่งมีชีวิตอีกอย่างอยู่ด้วย ก็คือ ดวงกสิณที่ลอยไปมานั้นเอง

 

ปกติคับเป็นแบบนี้ทั้ง๒กรณีถูกแล้วคับ ถ้าอยากรู้เหตุไว้จะเล่าให้ฟังคับ จำที่บอกว่าอย่างน้อยขึ้นรูปให้ได้ก่อนไหมคับแบบพอมีโครงร่าง
หรือขอบแบบลืมตาที่คุณเรียกมโนเทียบกำลังระดับนี้
กับมีอุปกรณ์เห็นชัดเจนกำลังพอๆกันคับ ต้องอีกซักพักคับแบบมโนถึงจะเห็นสีเริ่มจากลางๆก่อน
ปล.พิมพ์ไม่สดวกเล่นผ่าน IOS

 

รออ่านคะ เออ มีเรื่องมารายงานเกี่ยวกับการฝึกกสิณไฟ ว่า ช่วงกลางคืนนี้ นิมิตมาให้เห็นเองด้วยตาเนื้อ แบบไม่ได้เรียก สามครั้งคะ แต่แป็บเดียวแล้วไป แบบกระพริบๆ หาย แล้ว มา แล้วหาย ๆ แต่แค่สามครั้งคะ แบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้เรียกด้วย และชัดมาก เหมือนแสงจากเครื่องบิน

 

เมื่อ ครึ่งชั่วโมงก่อนไปนอนมา แต่ในที่สุดต้องลุกมาเขียน จริงๆแล้วไม่ได้คิดจะเพ่งกสิณ เพราะหลับไปแล้ว พอถึงสภาวะหลับเท่านั้น ก็มีอาการเหมือนกับที่เคยเล่าไปกระทู้ก่อนคะ ว่า กลัวเหมือนวิญญาณและความรู้สึกมันจะสลายอันตรธานหายไป พอถึงตรงนี้มันก็ได้ยินเสียงของ คนรู้จักเราแต่ละคนในอดีตที่ตายๆ พูดประโยคที่เคยพูดๆในอดีตขึ้นมา ตอนนี้ติดในฌาณแทนแล้ว ไม่ได้นอนแล้ว และดวงกสิณก็ปรากฏขึ้นมา ในขณะที่เรากลัวว่ากำลังจะตาย พอกสิณปรากฏ ก็ตืนออกมาจากภวังค์ที่เราอยู่ในฌาณหลับ ทีนี้กสิณก็ติดตาเนื้อออกมาด้วยคะ อยู่ประมาณ 15 นาที ไม่คมชัดนักแล้ว ตอนนี้หายไปแล้วคะ

 

อืมดีแล้วครับ.และเป็นปกติ.ถ้ามาให้เห็นถึง ๓ ครั้งแสดงว่าสภาวะ
การสร้างภาพของจิตค่อนข้างดีคับ..ปกติทั่วไปจะชัดครั้งแรก.ครั้ง
ที่ ๒ จางลงหน่อยแล้วก็ลืม.ประมาณนี้.ส่วนระหว่างวันก็ให้ลอง
นึกๆภาพนิมิตรให้ขึ้นมาแต่ได้เป็นโครงร่างก่อนก็ถือว่าดี
.แสดงว่าจิตสามารถสร้างภาพเองพอได้แล้ว.ภาพในที่นี้เหมือนๆเป็นเครื่องมือ
เพื่อให้จิตไว้สร้างกำลังจิตต่อไปนั้นหละครับ.ส่วนการพัฒนาพอ
เป็นโครงร่างแล้วก็จะเป็นสีจางๆเพียงแต่ว่าจะมีสีเดียวก่อนในเบื้องต้น.​

เรื่องติดตาแบบนี้ถือว่าปกติคับ ระยะเวลาเท่านี้ถือว่านานแสดงว่าตั้งใจพอสมควรกับเรื่องนี้.
ส่วนภาพหายหลังจากนี้ก็ปกติครับ..เรื่องรู้สึกกลัวๆบ้างก็เป็นปกตินะครับ.
เพราะเสียงแปลกๆที่มาจากไกลๆ.แบบประเภทกระทบแล้วเสียงจบทีเดียว
ไม่มีคลื่นเสียงหลงเหลือเหมือนทั่วๆไปเสียงพวกนี้ก็ต้องเจอเป็นธรรมดา
และช่วงนี้คล้ายๆหูด้านขวาของเรามันจะเปิดๆรอเพื่อรับฟังเสียงจากภายนอก
ได้คล้ายๆว่าวงรูหูเรามันจะขยาย.บางครั้งความรู้สึกของจิตจะย้ายไปที่หูเลยทันที
ถ้าเหมือนๆว่าเราจะได้ยินอะไรนะครับ
แต่ถ้าเราไปตั้งใจฟังกำลังสมาธิเราจะตกลง.
และอารมย์การฝึกมันจะขาดช่วงนี่ก็ปกตินะ
..กรณีเสียงคนที่เราเคยรู้จักถ้าภูมิเค้าดีนะครับตอนนี้
เสียงพูดเค้าในประโยคแรกจะทำให้เรารู้ได้ทันทีว่าเค้าคือใคร.เสียงจะได้
ยินในระดับขนานกับใบหูด้านขวา.ในระยะห่างไปไม่เกิน ๑ เมตรโดยประมาณ
.ส่วนในขณะที่กำลังฝึกถ้าเป็นเสียงอื่นๆ.ที่ใกล้เหมือนได้ยินอยู่ข้างหูเลยแบบดังชัดเจนมาก.
ไม่ใช่ลักษณะเสียงของคนอาจเป็นเสียงกิริยาคล้ายเคลื่อนไหวต่างๆของสัตว์
.บางทีปีกแมลงบินยังได้ยินชัดเหมือนคนตะโกน
.พวกนี้เป็นสภาวะอาการระหว่างทางของหูทิพย์เป็นธรรมดาที่เกิดได้สำหรับคนที่ฝึกแบบนี้ครับ.
แต่ว่าออกมาแล้วมันก็จะยังใช้ไม่ได้ในสภาวะปกตินะครับ.
ถ้าจะใช้ได้ต้องได้ยินเสียงใสกิ๊กเลย.ถึงจะลืมตาเดินๆไปแล้วได้ยินเสียง
ส่วนนามธรรมสื่อมาหรือแอบไปได้ยินได้.หรือได้ยินเสียงจากที่ไกลๆตัวได้
บางครั้งถ้ามีคนพูดถึงเราในระยะ ๒o เมตรเราจะได้ยินเลยครับ.
แต่อย่าเดินไปถามเค้านะครับเด่วจะงานงอก ๕๕๕
แต่ถ้าเสียงมาทางด้านหูซ้ายแบบมีแต่เส้นเสียงเข้ามาแบบขาดตอนให้อุทิศ
ส่วนกุศลในใจให้เจ้าของเสียงทันที.ส่วนถ้าเสียงดังก้องกังวานในมุมสูง
เฉียงๆจากใบหูขึ้นไปทางมุมสูงด้านขวา ประมาณ ๒-๓ เมตร.
นั้นเป็นส่วนทางภพภูมิที่คอยมาช่วยเหลือและคอยสอนเราครับ
ส่วนเรื่องที่ได้ยินเสียงแล้วเราเข้าใจว่าติดในฌานนี้เป็นปกติเหมือนกันครับ
ถ้าเราไปตั้งใจฟังเสียงเค้าหรือมีกิริยาที่จะสื่อสาร ณ ขณะนั้น.จะกลายเป็น
การขวางการฝึกเราได้.เพราะมันจะน้อมไปทางสภาวะจิตเป็นทิพย์แบบตั้งใจ
เป็นการระลึกสติทางธรรมให้ตื่นอัตโนมัติแบบไม่รู้ตัว.ก็จะทำให้ร่างกายตื่น
อยู่อย่างนั้น.พวกนี้ต่อไปต้องไม่สนใจเสียงใดๆ แค่รับรู้ว่าได้ยินพอครับ.
ส่วนตอนฝึกก็แค่รับรู้แล้วฝึกของเราต่อ.ไม่งั้นจะจมอยู่ในระดับช่วงอุปจารสมาธิ
กับระดับฌานหนึ่งได้.อาจแก้ปัญหาด้วยการวิปัสสนาไปพลางๆก่อนได้ครับ.
ช่วงนี้ดีกว่าไม่มีอะไรทำ.หาเรื่องอะไรก็ได้แล้วเทียบกับสังโยชน์หรือพิจารณา
ความตายเป็นอารมย์ไว้จะได้ประโยชน์สำหรับช่วงนี้
เพราะว่าช่วงนี้จิตมันนิ่งๆสงบในร่างกายอยู่.ถ้ามันคลิ๊กวิปัสสนาได้
เรื่องใดเรื่องหนึ่งถือว่าเราได้กำไลเลยครับ.มันพอจะตัดกิเลสส่วน
หยาบๆได้ดีพอสมควรเลยครับ..
และช่วงนี้สภาวะต่างๆได้แค่ไหนก็แค่นั้น.
อย่างน้อยขอให้จิตสงบเป็นพอถือว่าใช้ได้แล้วครับ..ไม่มีปัญหาอะไร.
เอาประมาณนี้ก่อนเนาะ..เมอรี่คริสมาสต์และสวัสดีปีใหม่ไทย ​

 

ใช่ เราเองได้ยินมานานและอยากรู้มาก แต่ไม่กล้าเพราะเท่ากับปรามาส

ท้าวมหาพรหมชินนะบัญชะระ ท่านสำเร็จอรหันต์แต่ละกายสังขารก่อนเวลา เป็นไปตามอธิฐานว่าจะขออยู่บำรุงศาสนาต่อไป​

 

หลวงพ่อ ทิจ กวาง ดึ๊ก ท่านทิ้งปริศนาธรรม ครับ

จเช ธนํ องฺควรสฺส เหตุ
องฺคํ จเช ชีวิตํ รกฺขมาโน
องฺคํ ธนํ ชีวิตญฺจาปิ สพฺพํ
จเช นโร ธมฺมมนุสฺสรนฺโต ฯ

พึงสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ
พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต
แต่เมื่อจะรักษาธรรม..
พึงสละทุกอย่างทั้งทรัพย์ อวัยวะ และชีวิต
(มหาสุตโสมชาดก ขุ.ชา. อสีติ ๒๘/๑๔๗)

สาธุครับ