วิญญาณทหารพม่า

ทุกอย่างย่อมมีที่มาที่ไปครับ

ทุกอย่างย่อมมีที่มาที่ไปครับ ในสังสารวัฏอันยาวไกล
เกิด ตาย เกิด ตาย เวียนว่ายหลายภพภูมิ
จนกว่าจะจบกิจครับ

 

ทำบุญทำทานทั้งทีต้องแผ่ส่วนกุศลไปให้ครอบคลุมจะได้เป็นการฝึกให้ทาน สละออก สำคัญที่สุดคืออภัยทาน ถ้าไม่อยากผูกกรรมผูกเวรกันไป การมีพลังจิตส่วนหนึ่งคือเคยฝึกมาแล้วทั้งในอดีตหรือปัจจุบัน หรืออาจมีผู้คอยคุ้มครอง แต่เมื่อใดก็ตามที่รับรู้ด้วยพลังจิตแล้วว่ามันมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นอย่าได้วางใจให้รีบทำบุญด่วน เพราะบางครั้งมันคือการเตือนว่าถึงเวลาที่เจ้ากรรมนายเวรกำลังมาเอาคืนแล้ว ปัจจุบันสำคัญที่สุดใช้สติประคับประคองชีวิตให้ยึดมั่นในความดีเถิด

 

กรรมเป็นตัวกำหนดครับ เมื่อยังไม่ถึงเวลาอันควรจะยังไม่ได้รับบุญ แต่เมื่อถึงเวลาแล้วก็จะมีผู้ที่ใจบุญส่งบุญไปให้

 

วัดพระศรีสรรเพชญ์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ขอบคุณภาพที่แสนงดงามนี้ ที่มาจากเว็บนี้ค่ะ: วัดพระศรีสรรเพชญ์ อยุธยา

ดิฉันเคยเกิดเหตุการณ์คล้ายๆ คุณมากิ เลยค่ะ ตอนที่ไป วัดพระศรีสรรเพชญ์

จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ครั้งแรก พอเสียค่าผ่านประตู แค่ก้าวเข้าไปได้ไม่ถึง

สิบก้าว จู่ๆ ก็ร้องไห้ เหมือนพ่อตาย ต้องบอกแบบนี้ค่ะ (คุณพ่อดิฉันเสียแล้วค่ะ)

เพราะร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำตาไหลพรากๆ คือไม่มีสัญญาณอะไรเลย จนตัวเอง

ที่กำลังร้องไห้อยู่ ก็ตกใจตัวเองนะคะ แฟนเขาก็เลยพาเดินเข้าไปในมุมสงบหนึ่ง

ที่ไม่มีคนพลุกพล่านค่ะ ดิฉันก็เลยแผ่เมตตา ระลึกถึงผู้ที่อยู่ ณ ที่นั้น ทุกๆ ท่าน

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ที่จะมารับเอาบุญกุศลที่ดิฉันได้แผ่เมตตาไปให้ หลังจากนั้น

สักพักอาการร้องไห้ก็หยุดลง ดิฉันคิดว่าตัวเองคงไม่ร้องไห้แล้ว เราเพิ่งเข้ามา

ยังไม่ทันได้ชมอะไร เลยเดินต่อค่ะ พอเดินมาสักพัก เดินผ่านเจดีย์ทั้งสามองค์

ดังภาพข้างบน อาการร้องไห้แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ก็กลับมาอีกครั้ง ดิฉันก็เลย

เดินร้องไห้ไปแบบนั้น เดินดูไป ร้องไห้ไป แผ่เมตตาไป จนในที่สุดก็สงบไปเอง

นี่คือ ครั้งแรกที่เกิดอาการแบบนี้ กับตัวดิฉัน หลังจากนั้น ยังเกิดอีกหลายๆ ที่ค่ะ

ส่วนใหญ่จะเป็นสถานที่ ที่เกี่ยวข้องกับ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช หรือ

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เวลาไปสถานที่เหล่านี้ จะร้องไห้แบบนี้เสมอๆ

ตอนแรกก็ไม่ได้สังเกตค่ะ แต่พอเกิดซ้ำอีกก็เลยนึกย้อนค่ะ ว่าแต่ละสถานที่นั้น

มีความสัมพันธ์เกี่ยวโยงกันอย่างไร ในแต่ละที่ๆ ร้องไห้ ก็อย่างเช่น

วัดอรุณราชวราราม ราชวรมหาวิหาร วัดวรเชษฐ์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ค่ายบางกุ้ง จังหวัดสมุทรสงคราม และอีกหลายๆ ที่ค่ะ..... เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น

ในครั้งแรกที่ วัดพระศรีสรรเพชญ์นี้ ทำให้ดิฉัน ทุกครั้ง เมื่อได้ทำบุญ กรวดน้ำ

จะอุทิศบุญกุศล ให้กับ กษัตรา กษัตริยา เหล่าทหารหาญ ผู้กล้า วีรบุรุษ วีรสตรี

ผู้ใดก็ตาม ที่ได้ทำคุณประโยชน์ต่อแผ่นดินนี้ ผู้ใดก็ตามที่อยู่ ณ ที่นั้นๆ

ให้มารับบุญกุศลนี้ไปด้วยเถิด หากท่านมีทุกข์

ก็ขอให้พ้นทุกข์ มีสุขก็ให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป ขอให้ท่านไปสู่ภพภูมิ ที่สูงยิ่งๆ ขึ้นไป

 

มิได้เข้ามาพลังจิตเสียเนิ่นนาน
มาครานี้พบความกระทู้นี้น่ายินดีเสียยิ่งนัก
เราใคร่ขออนุโมทนาในกุศลแห่งท่านราชองครักษา
ที่ได้นำมาลงให้ได้ประจักษ์

เขาเหล่านั้น
คือนักรบผู้กล้า
ที่ต้องมาทุกข์ยากแสนเข็ญ
ดวงจิตที่มืดมิด
มิรู้แสงธรรม
มิอาจมีผู้ใดกล่าวชี้นำ
ให้ออกมาจากกองทุกข์
ที่จมอยู่ในบ่วงแค้นความเจ็บปวดมากมายเป็นสำคัญ
เพราะทุกข์ที่เขายึดอยู่นั้น
เป็นห่วงร้่อยรัดตราตรึงชาติภพเขา
มิอาจเคลื่อนออกมาจากตรงที่จิตเขาพันธนาการไว้
ผู้มีปัญญาผู้มีธรรมหากได้สนทนากล่าวความ
เขาเข้าใจย่อมจากจรไปสู่ภพภูมิใหม่แห่งเขาเอง

อันเขาแลเรานี้
หาได้มีจิตที่แค้นชิงชังมาก่อนไม่
เราแลเขา
จำต้อง
มาประหัตถ์ประหารต่อกัน
เพราะด้วยเหตุแห่งหน้าที่
เหตุแห่งข้ารองบาทแห่งองค์กษัตริย์เจ้าที่เราต่างถวายชีวีเป็นราชพลี
ด้วยเหตุแห่งหน้าที่
เรากับเขา
จึงจำต้องมาประหัตถ์กัน
เขาเป็นผู้มาเยือน
เขากระทำการอาจหาญอย่างสมเกียรติชายชาตินักรบแห่งองค์กษัตริย์ของเขา
เราเป็นผู้ป้องปกขอบขัณฑ์สีมา
ก็ได้กระทำการอย่างสุดกำลัง
เผื่อป้องกันผืนดินไว้ให้ลูกหลาน
เรากับเขา
ต้่างมีหน้าที่
ที่ต่างกัน
การศึก
ย่อมมีแพ้พ่ายมีชำนะ
แม้นวันนี้
เขาได้แพ้พ่ายต่อคมหอกดาบแห่งกรุงศรีอโยธยา
มิได้หมายว่าเขาจักพ่ายในหัวใจของเขา
เราก็เช่นกัน
มิได้หมิ่นแคลนความปราชัยต่อเขา
หากวันนั้น
ทุกดวงจิตเลือกได้
คงมิเลือกที่จักเดินหนทางแห่งความทุกข์ทรมารเยี่ยงนี้เลย
แต่จักกระทำเยี่ยงไรได้เล่า
กาลเพลาผ่านมามิอาจหวนคืนกลับไปแก้ในสิ่งใดได้
วันนี้
มีเพียงกุศลจิตที่เมตตาออกไป
เกลื้อหนุนเหล่านักรบผู้มาเยือน
เหล่านักรบผู้ป้องปกขอบขัณฑสีมา
ให้ดวงจิตเขาเหล่านั้น
เคลื่อนภพเคลื่อนภูมิ
ไปสู่ภพภูมิแห่งสุขคติของเขา
ตามครรลองที่เขาเหล่านั้นพึงมีวาระตามกุศลแห่งเขา

 

แม่หญิงสองศักดิ์ท่าน
หากมีเพลาว่าง
ก็ขอท่านลองไปที่
แผ่นดินยุทธหัตถี
ต.หนองสาหร่าย
อ.พนมทวน
จ.กาญจนบุรี

หากมีโอกาสวาระ
ก็ลองไปแวะถวายปัจจัยสร้างเมรุเผาศพที่สำนักสงฆ์หัวรัง
เราขออนุโมทนาต่อ่าน

 

ต้องหาโอกาสไปค่ะ แผ่นดินยุทธหัตถี ต.หนองสาหร่าย อ.พนมทวน จ.กาญจนบุรี ขอขอบคุณ คุณ weruwan มากๆ นะคะ ที่ได้ชี้ทางให้ ถ้าได้ไปร่วมทำบุญ ร่วมถวายปัจจัยสร้างเมรุที่สำนักสงฆ์หัวรัง คงจะดียิ่งค่ะ

 

ได้ไปกราบเจดีย์ยุทธหัตถีสมเด็จพระนเรศวร รวมทั้งศาลบูชาสมเด็จพระวันรัตน์ ที่ต.หนองสาหร่าย อ.พนมทวน กาญจนบุรี เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้วค่ะ

ตอนไปกราบก็น้ำตาจะไหล ตั้งใจจะไปกราบพระองค์ท่านนานมากแล้ว แต่ไม่มีโอกาส แต่อยู่ดีๆ ก็ได้ไปแบบฟลุ้คๆ โดยไม่มีแผนว่าจะไปมาก่อน (ต้องไปทำธุระในพื้นที่หนองสาหร่าย )

ปลายดือนธันวาคมนี้ ตั้งใจว่าจะไปกราบสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ที่พระบรมราชานุสาวรีย์กับที่พระราชวังเดิม (ฝั่งธน ฯ) เพราะไม่ได้ไปนานแล้ว ซึ่งทางกองทัพเรือจะจัดงานรำลึกถึงพระองค์ท่านทุกปี ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกรักและระลึกถึง 2 พระองค์ท่านเป็นพิเศษ

 

คุณ mahamettayai ดิฉันเคยไปที่นี่ ก็ต้องไปหาที่หลบมุมร้องไห้ เหมือนที่อื่นๆ ที่เคยได้กล่าวมาเช่นกันค่ะ ไม่ได้ไปมา 2 ปี แล้วค่ะ ติดภารกิจ อยากไปเหมือนกันค่ะ

 

คงจะมีอดีตชาติผูกพันกับที่นั้นมั้งครับ

 

ได้รับความรู้เรื่องเมตตาจิต แท้จริงแล้วไม่มีการแบ่งใด ๆ เลย

 

สงสารทหารพม่าเหมือนกันนะคะ เคยอ่านในประวัติศาสตร์พม่า
นั้นเจรญรุ่งเรืองกว่าไทยมาก และใหญ่โตแทบๆจะรุ่เรืองเท่า อินเดีย
เช่นภาพพระราชวังมันดาเลย์ แต่โดนระเบิดสมัยสงครามโลกไปเสีย
ก่อน มิเช่นนั้นใหญ่มากเป็นวังแวร์ซายด์เลยคะ

 

ที่มัณฑะเลย์เป็น 1ใน 5 สถานที่สำคัญของพม่า ที่ถ้าไปพม่าแล้วต้องไปเยือน เพราะเป็นราชธานีสุดท้ายก่อนตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ สมัยก่อตั้งราชธานีโดยพระเจ้ามินดง มีความเจริญรุ่งเรืองมาก

มาถึงยุคเสื่อมในสมัยพระเจ้าธีบอ ตอนที่พระนางศุภยลัต (พระมเหสี)รวบอำนาจ ซึ่งว่ากันว่าพระนางสังหารพี่สาวตัวเองขึ้นเป็นใหญ่ แล้วฆ่าหมู่เจ้านายเชื้อสายราชวงศ์ที่คิดว่าจะเป็นศัตรูเสี้ยนหนาม และแข็งข้อขึ้นมาแย่งชิงอำนาจ ซึ่งจริงๆ พวกที่ถูกสังหารก็เป็นพี่น้องร่วมพระบิดาเดียวกับพระนางนั่นเอง

เหล่าเพชฌฆาต สังหารอยู่ 3วัน 3 คืนโดยมีการวางแผนให้วงปี่พาทย์รัวเสียงดนตรีให้ดังกระหึ่มเพื่อกลบเสียงหวีดร้องของเหยื่อที่ถูกไล่ฆ่า ไม่ทราบเท็จจริงประการใด ว่ากันว่าช่วงนั้นเมืองมัณฑะเลย์ตอนกลางคืนระงมไปด้วยเสียงร้องโหยของวิญญาณพยาบาท ชาวบ้านต้องนอนคลุมโปงกันแทบทั้งเมือง

เรื่องการแย่งชิงอำนาจ จนนำไปสู่ตำนานโศกนาฏกรรม ก็รันทดไม่แพ้ สมัยกรุงศรีอยุธยาของเราเลย

 

สาธุคับ