เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เอาการบ้านมาส่งครับ ไม่มี scaner ก็เลยวาดจากคอมซะเลย ใช้เมาส์วาด ดูรูปตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันโล่งๆ ดีแฮะ แต่ก็ไม่รู้จะวาดอะไรเติมลงไปแล้ว

 

ต่อเรื่องให้อภัยอีกที
อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกว่าโดนใจดี อ่านแล้วน้ำตาซึม แต่เอ... ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมือนกันด้วยหรือเปล่า
<hr>
ความรักของแม่
26 สิงหาคม 2007 เวลา 03.05-03.30 น.

วันนี้มีพี่น้องกลุ่มใหญ่จากโคราชมาสมทบกับพวกเราทำให้บรรยากาศหน้าถ้ำเต็มไปด้วยความอบอุ่น
ลมพัดเย็นสบาย แม้ต่อมาจะมีฝนตกจนพวกเราต้องย้ายมาสวดที่หน้าวัดแทนก็ตามแต่พวกเราก็ไม่ได้ถือว่าเป็นอุปสรรค์แต่อย่างใด ขณะที่ฝนกำลังตกหนักอยู่นั้น แม่พระทำให้ผมรับรู้ว่าแม่พระกำลังเดินมาจากถ้ำตรงมาที่พวกเรากำลังนั่งอยู่ ผมสีดำสลวย ปากสีชมพูสดใสที่ยิ้มให้พวกเราเพื่อให้กำลังใจอย่างเมตตาปรานี เป็นรอยยิ้มที่ผมจะไม่มีวันลืม ตลอดเวลาที่เราสวดภาวนาร่วมกันผมรู้ว่าแม่พระอยู่กับเราโดยตลอด สารที่แม่พระให้กับพวกเราในคืนนี้ ขณะที่อ่านให้พี่น้องทุกคนฟังนั้นผมมีความรู้สึกว่าแม่พระเศร้ามากเหลือเกิน ผมจึงได้ขอแม่พระว่า ขอให้ลูกได้มีส่วนร่วมในความทุกข์ของแม่ด้วย เพียงเท่านั้นผมก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เป็นน้ำตาที่ปราศจากเสียสะอื้นเพราะต้องข่มใจอย่างมากมาย เป็นความทุกข์ที่สลับซับซ้อนหลายชั้นเกินกว่าที่มนุษย์อย่างผมจะเข้าใจ เป็นความเศร้าสลดใจของแม่พระที่เห็นลูกของแม่ต้องตกอยู่ในอันตราย เป็นความเสียใจที่ลูกไม่ใส่ใจในคำขอร้องของแม่ และทั้งๆที่จิตใจยังเศร้าโศกแต่แม่พระก็ต้องฝืนใจให้เข้มแข็งเพื่อเป็นที่พึ่งพิงของลูกๆ เพื่อนำพาพวกลูกๆให้ได้รอดปลอดภัย ผมอยากให้พวกเราได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้จริงๆ เพื่อเราจะได้รู้ว่าแม่พระรักพวกเรามากขนาดไหน

 

ต้องขอโทษด้วยเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ค่อยได้พูดคุยด้วย แต่ก็รักเพื่อนร่วมจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ทุกคน เป็นคนพิมพ์ไม่เก่งต้องใช้จิ้มเอาทีละตัวพิมพ์ช้าเลยถนัดแต่อ่านอย่างเดียว เข้าเรียนทุกวันครับ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนฯทางจิตวิญญาณทุกคน

 

จินตวดี ขอส่งการบ้านคุณนักเขียนค่ะ ไม่ได้จับดินสอวาดรูปมานานมากแล้ว แต่พอร่างเสร็จ แปลกใจ ทำไมเหมือนตัวเองจัง ทั้งที่คิดเอาไม่ได้มีแบบเลย

http://img.icez.net/i/h6/seamy.jpg

 

(||)(||)(||)

วาดกันเก่งจริงๆครับ เส้นสายพริ้ววว..ไหวเหลือเกิน
คุณจินตวดีวาดด้วยอะไรครับเส้นคล้ายภู่กันเมจิก?

นี่ก็เพิ่งวาดเสร็จเหมือนกัน เอามาส่งด้วยครับสนุกๆ
แพคกระเป๋าเดินทางกับ Time machine แล้วกันครับ
ใครจะไปด้วยขึ้นเลยครับ ยานเล็กไปหน่อยเบียดๆกันไป หุหุ

 

อู้หู พี่ๆแต่ละคนวาดรูปสวยๆแจ่มๆทั้งนั้นเลย
การบ้านคราวนี้ ทำเอานกเหงื่อตก เปลี่ยนจากจับดินสอไปจับไมค์ง่ายกว่านะเนี่ย
แต่ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้อยู่แล้วใช่ม่ะ อิอิ วาดออกมาเป็นไงก็อีกเรื่องนึง
อ่านข้อความของทุกๆคนแล้ว ไว้สักพักจะมาโพสต์ต่อ นกว่าจะปิดคอมซักแป๊บ
ถ้าปิดคอมแล้วจะไปทำอย่างอื่นได้อย่างมีสมาธิ ไว้แว้บมาใหม่จ้า

"สุขสันต์วันพ่อ" รักพ่อมากที่สุดเลย -- รักในหลวงยิ่งชีพ ^_^

 

คุณzipper ปกติไว้ผมยาวแบบนี้หรือเปล่า สงสัย นกรู้สึกว่าได้เห็นคุณzipperในฝันตอนที่ฉลองครบ100วันบอร์ดห้องวิทย์เลย
แล้วผู้ชายที่ร้องเพลงสุรชัย ดูสนุกสนานน่าจะเป็นพี่mead กับผู้ชายที่ใส่แว่นดูขรึมก็น่าจะเป็นพี่เม้าส์ ยิ่งเจอตัวจริงพี่เม้าส์ก็ว่าใช่เลยแหล่ะ ถึงหน้าตาจะไม่ชัดเจนแต่บุคลิกใช่เลย

 

ขอบคุณค่ะคุณ ณ. ไว้เมื่อไหร่คุณ ณ. กลับอยุธยาจะไปกอดคุณแม่ของคุณ ณ.บ้างค่ะ.. อิอิ..(ping-love

 

ขอส่งการบ้านด้วยคนค่ะ.. แต่อย่าหัวเราะกันนะ.. โกรธจิงจิงด้วย..
ไม่รู้ว่าฝีมือวาดภาพจะสู้น้อง ๆ ชั้นประถมได้รึปล่าวก็ม่ายรู้..
ตั้งแต่เด็กมาแล้วค่ะความสามารถในด้านศิลปะนี่ใช้ม่ายล่ายเลยค๊า..
อันนี้คงต้องถามคุณเฉลยว่าเหมือนตัวจริงรึปล่าวค๊ะ.. ฮือ.. ฮือ..
(cry) (cry) (cry)

 

ปกติก็ไว้ผมยาวประมาณนี้แหล่ะครับ เคยตัดสั้นแล้วมีแต่คนบอกว่าไว้ยาวดีกว่า ตอนนี้ก็ยาวจนปิดหู และจอนก็ยาวลงมาเลยคางแล้วด้วย

บางทีนะ เคยไปรับพัสดุแล้วเค้านึกว่าเป็นคนอื่นมารับแทน นึกว่าเป็นผู้หญิงซะงั้น 555 สงสัยคงเพราะผมที่ยาวไปหน่อย เวลาตัดสั้นแล้วจะย้อนยุคปลอมเป็นนักศึกษาได้เลย ถ้าตัดสั้นแล้วใส่เสื้อขาวกางเกงดำไปทำงาน คนเค้าจะมองว่าเป็นนึกศึกษามาฝึกงานได้เลย

 

ได้ลองเปิดอ่านผ่านๆ ดูในเล่ม โลกแห่งความจริงหลากมิติ(ภาคปลาย) ก็ไปเจอข้อสงสัยเลยขออนุญาตกระโดดไปถามในเล่มนั้นหน่อยครับ

ขอยกข้อความในหนังสือมา หน้า 315-316

ในนัยอันจำเพาะกล่าวได้ว่าฉันคือบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนในอนาคตของนักเขียนผู้เป็นล่ามและเลขาของฉัน แต่ในขณะเดียวกันอดีตของเขาก็ยังคงดำเนินไปอย่างสร้างสรรค์ แต่ประสบการณ์ชีวิตของนักเขียนก็ไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉัน เพราะเมื่อฉันมีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปในชาติภพที่ฉันเป็นเขา ฉันก็มีประสบการณ์ชีวติที่แตกต่างไปจากเขา โลกแห่งความเป็นจริงของเขาไม่ได้ถูกกำหนดโดยฉัน และโลกแห่งความเป็นจริงของฉันก็ไม่ได้ถูกกำหนดโดยเขา

ฉันมีความจำว่าฉันเคยเป็นเขา แต่เขาในความทรงจำของฉันก็ไม่ใช่เขาในโลกแห่งความเป็นจริงของนักเขียน นักเขียนทำให้ฉันประหลาดใจเสมอๆ เพราะความคิดและการกระทำในปัจจุบันของเขาพลิกผันอดีตของฉัน

ในนัยของนักเขียน-ฉันคือบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนในอนาคตของเขาซึ่งมีความรู้มากมายกว่าเขาเป็นอันมาก แต่เขาก็ใช้ความรู้ของฉันพลิกผันโลกแห่งความเป็นจริงของเขาในปัจจุบัน เมื่อฉันเคยเป็นเขา-ฉันไม่ได้มีความรู้ความสามารถที่จะทำเช่นนี้ได้

กล่าวได้ว่าเมื่อนักเขียนนำความรู้จากฉันมาพลิกผันโลกแห่งความเป็นจริงของเขาในปัจจุบัน มันทำให้อดีตของฉันพลิกผันไปด้วย และประสบการณ์ชีวิตในปัจจุบันของนักเขียนก็พลิกผันประสบการณ์ชีวิตในปัจจุบันของฉันด้วยเช่นกัน

หน้า 320

หากเปรียบบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนที่เกิดในพ.ศ. ๒๓๒๓ ว่าเปรียบเสมือนพืชพันธุ์ที่งอกงามอยู่ ณ ตำแหน่งความสูงหนึ่งๆ ของภูเขาหรืองอกงามอยู่ ณ หน้าผาชั้นหนึ่งๆ บุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนที่เกิดในปี พ.ศ. ๒๓๒๓ ไม่จำเป็นจะต้องเกิดเวลาเดียวกันเสมอไป เธอนึกคิดถึงปีพ.ศ. ๒๓๒๓ เปรียบเสมือนฤดูกาลหน้าหนึ่งที่พืชพันธุ์งอกงามขึ้นบนหน้าผาดอกไม้ที่บานในฤดูร้อนของปีหนึ่งไม่อาจมองเห็นหรือปะปนกับดอกไม้ที่บานในฤดูร้อนของปีต่อมาหรือปีก่อนหน้านั้น ในนัยเดียวกันนี้บุคลิกภาพหรือตัวตนที่เกิดในปี พ.ศ. ๒๓๒๓ ในฤดูกาลหนึ่งๆ ก็ไม่อาจรู้เห็นหรือปะปนกับบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนที่เกิดต่างฤดู-ในปีเดียวกันได้

แต่ฤดูกาลของโลกก็อาจทำให้เธอเข้าใจอย่างผิดๆ เพราะในอุปมาอุปมัยของกาลเวลา หน้าผาแต่ละชั้นจะเปรียบเสมือนปีหนึ่งๆ แต่ละหน้าผามีไม้ดอกคุณลักษณะต่างๆ มากมายหลายหลากเกิดขึ้น ปีพ.ศ. ๒๓๒๓ ที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้ง และปีพ.ศ.อื่นเช่นปี พ.ศ. ๒๓๒๔ หรือปีพ.ศ.๒๓๒๕ มีเส้นทางของพัฒนาการของมันเอง

และหน้า 326-237

กลับไปสู่อุปมาอุปมัยของดอกไม้บนหน้าผาอีกครั้ง ดอกไม้บนหน้าผาแต่ละดอกมองเห็นหุบเหวที่อยู่เบื้องล่างจากมุมมองของมันและมันก็มองเห็นสภาพแวดล้อมที่มันคุ้นเคยได้ไกลออกไปพอสมควร กล่าวโดยรวมได้ว่า ดอกไม้ที่เบ่งบานในฤดูร้อนย่อมจะบานและเหี่ยวแห้งตายไปในเวลาใกล้เคียงกัน

ในฤดูร้อนปีต่อไปดอกไม้ดอกใหม่ที่เจริญงอกงามและเบ่งบาน ณ หน้าผาเดิมจะมีมุมมองที่แตกต่างไปเล็กน้อย แต่แบบแผนโดยรวมของมันก็จะคล้ายคลึงกับดอกไม้พันธุ์เดิม ต้นไม้พันธุ์เดิมจะกลับมาเจริญงอกงามในตำแหน่งเดิม บ้านเรือนและกระต๊อบหลังเดิมที่อยู่เชิงเขาจะดูเสมือนว่าอยู่ในตำแหน่งเดิม

หากเธอมองดูภูมิประเทศหนึ่งๆ ในฤดูร้อนปีนี้และปีต่อไป เธออาจกล่าวว่า "เออ! ต้นดาวเรืองกลับมาออกดอกใหม่ ตรงที่เดิมที่มันเคยอยู่เมื่อปีก่อน"

แต่เธอก็อาจจะกล่าวว่าดอกไม้ที่เธอเก็บมาเป็นคนละดอกกับที่เธอเก็บมาเมื่อปีที่แล้ว แต่ธรรมชาติการจดจ่อของเธอจะทำให้เธอเห็นความแตกต่างได้ก็ต่อเมื่อเธอถูกบังคับให้เห็นเท่านั้น มิฉะนั้นเธอก็จะคิดว่าดอกดาวเรืองก็คือดอกดาวเรืองมันกลับมาออกดอกทุกหน้าร้อน

ความแตกต่างของดอกไม้ที่มีอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปแต่ไม่อาจอธิบายได้เกี่ยวพันกับสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย ในขอบข่ายของดอกไม้ที่เธอเด็ดมาชื่นชม มันเป็นดอกไม้ในโลกแห่งความเป็นจริงของมันซึ่งเธอไปเก็บมันมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงของเธอ

หากดอกดาวเรืองสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมของมันเมื่อปีก่อนได้ ความแตกต่างทั้งหมดที่เธอมองข้ามไปจะกลายเป็นความแตกต่างที่เด่นชัดจนกระทั่งเจ้าดอกดาวเรืองอาจคิดว่ามันเกี่ยวพันกับโลกแห่งความเป็นจริงหลายโลก

หากเปรียบดอกดาวเรืองที่กลับมาเบ่งบาน ณ หน้าผาเดิมทุกฤดูร้อนกับบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนที่ถือกำเนิดในปีรศ.๑๑๒ กล่าวได้ว่าบุคลิกภาพหรือบุคคลตัวตนเหล่านั้นถือกำเนิดบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ที่หลากหลายเป็นอนันต์ ฤดูร้อนแต่ละปีเปรียบได้กับเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นหนึ่งๆ ดอกไม้ที่เบ่งบานในแต่ละครั้ง แม้ว่าจะเป็นเดือนเดียวกัน ปีเดียวกันก็แตกต่างกันไปไม่ใช่แต่เพียงในนัยของภาวะภายนอกเท่านั้น แต่แตกต่างกันในนัยของภาวะภายในด้วย

ตามความเข้าใจ อ. โนวา อนาลัย ก็คืออนาคตของพี่นักเขียนในอีกเส้นทางแห่งความเป็นไปได้นึง ที่มาติดต่อกับพี่นักเขียนในเส้นทางแห่งความเป็นไปได้นี้ อย่างในรูปที่วาดมา ใช่หรือเปล่าครับ??

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นจริงๆ ก็คือว่า อย่างนี้ก็หมายความว่า ชีวิตในชาติภพนี้ ไม่ใช่ว่าจบไปแล้วก็จบไปแล้ว แต่มันก็จะมีการ rerun ใหม่ เหมือนอย่างละครที่เรื่องเดียวกัน เอามาแสดงซ้ำหลายๆ รอบ แต่ละรอบก็อาจจะมีรายละเอียดปลีกย่อยอะไรแตกต่างกันไป อย่างนั้นหรือครับ??

ตัวอย่างเช่น อดีตในช่วงอยุธยา เราคิดว่ามันผ่านช่วงนั้นและมันจบลงไปแล้ว แต่ว่าจริงๆ แล้วมันก็จะยังสามารถวนไปดำเนินซ้ำอีกได้ โดยที่อาจจะมีรายละเอียดอะไรต่างกันไปอีก

หรือว่าจริงๆ แล้วเรื่องดอกไม้บนหน้าผาที่ยกมา ต้องการสื่อแค่ว่าในช่วงเวลานึงๆ จะมีเส้นทางแห่งความเป็นไปได้หลากหลาย โดยหน้าร้อนแต่ละปีก็เปรียบเหมือนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ในอีกเส้นทางนึง ไม่ได้หมายความว่าเหตุการณ์ในแต่ละชาติภพสามารถวนเกิดซ้ำๆ กันได้

จริงๆ แล้วมันต้องอ่าน โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ ภาคต้นมาก่อน แล้วค่อยมาอ่าน ภาคปลาย นี่ดันกระโดดมาอ่านภาคปลายมาก่อนเลย ถ้าอ่านภาคต้นมาก่อนอาจจะไม่งงก็ได้

<------------------------------------------------------------------>
คิดไปคิดมา อ.โนวา อนาลัย ก็เหมือนกับโดราเอมอนที่ย้อนอดีตมาหาโนบิตะเลย เพื่อมาทำให้อนาคตของโนบิตะดีขึ้น

 

สวัสดีครับพี่ๆทุกคน คิดถึงมากๆ และคิดถึงเสมอ
ผมหายไปหลายวันเพราะติดธุระ ไม่รู้ว่าพี่ๆเป็นอย่างไรบ้าง แต่ผมรู้สึกว่าได้เจอกับพี่ๆทุกคนในความฝันอยู่เสมอๆ และรู้สึกว่าพี่ๆทุกคนมีความสุข เพราะยิ้มหวานกันทุกคนครับ ยังไงก็ขอทักทายไว้เท่านี้ก่อน จริงๆแล้วอยากเข้ามาเพื่อบอกกับพี่ๆว่าช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นมากแล้ว ให้รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ เป็นห่วงนะคร้าบ
เหอๆๆ คืนนี้เราจะเลื้อยไปเข้าฝันทุกคน เยยยยยยย ฮ่าๆๆ
อย่าลืมรอต้อนรับผมด้วยนะครับ อิอิอิ

 

อืมครับเมื่อ 2 ปีที่แล้วอ่ะครับ ป้าผมเคยเห็นผมเลื่อนประตูรั้วหน้าบ้านเข้าบ้านพร้อมกับพูดประโยคที่ผมชอบคุยโทรสัพกับเพื่อนน่ะครับ แต่วันนั้นผมกับตอนกลางคืนและก็ส่งสัยกันมาตลอดว่าทำไมวันนั้นป้าถึงเห็นผมกลับบ้านตอนบ่ายสามหว่า ป้าบอกว่าถ้าไม่ใช่ผมก็ผีหลอกแล้ว
และก็มีอีกครั้งที่วันนั้นผมกลับบ้านเย็นแต่น้องผมเห็นผมเลื่อนกระจกหน้าบ้านและทักน้องผมวันนั้นน้องผมตอนแรกๆ น้องไม่เชื่อว่าผมกลับมาก่อนแล้วแต่อธิบายสักพักก็เชื่อว่าวันนั้นผมกลับห้าโมงเย็นจริงๆ
หลังจากสงสัยมานานพอมาอ่านกระทู้จึงคิดว่านั่นคงเป็นเพราะตัวตนของผมเรียนรู้เรื่องตัวตนต่างมิติมาก่อนผมแล้วกระมั้งครับ ทั้งน้องทั้งป้าผมเลยเห็นผมในตอนนั้นทั้งๆที่ตอนนั้นผมยังไม่กลับบ้าน
ก่อนเจอกระทู้นี้สองสัปดาห์ผมสวดมนตร์ขอพบครูอาจารย์ในชาติก่อนๆที่สอนผมฝึกสมาธิ ไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกับการมาเจอกระทู้นี้และหนังสือชุดนี้รึเปล่านะ รู้สึกว่าเหมาะกับผมมากเลย สามารถไขข้อสงสัยบางอย่างที่ผมสงสัยมาตลอดได้เยอะเลย

 

วันนี้ไปเที่ยว เซนทรัล รัตนาธิเบศร์ ตอนจะกลับบ้านประมาณ หกโมงเย็น เดินผ่านสาวไอโซ คนหนึ่ง หน้าตาเหมือนคุณ JINTAWADEE ในรูปเลยครับ
ขนาดผมเดินผ่านไปแล้วผมยังต้องเหลียวหลังมองเลยละ่

 

เหมือนตรับ แต่ผอมไปหน่อยนะ ยังงี้ต้องกินเยอะๆนะ
เดี๋ยวลมพัดปลิว
แต่ทำไมบ้าน และสวนเกษตร เหมือนโครงการที่พี่เหลยวางไว้เลยครับ

 

คุณหมอ นาคา อย่าลืมวาดรูป ตัวเองในแบบที่ต้องการในจินตนาการ
ส่งอาจารย์ด้วยนะ
หลายวันมาแล้วพี่เหลยฝันถึงน้องนาคามากินข้าว ด้วยกัน และน้องนาคาชอบกินไ่ข่ดาวด้วยละ

 

ดีใจครับ ที่ห้องเรียนนี้มีประโยชน์ หนังสือของอาจารย์อนาลัย ต้องอ่านหลายๆเที่ยวนะครับ
และน้องเด็กโชว์พาว ก็ทำการบ้านด้วยกันนะ
คุณ โอบนิธิ คุณวิหค น้องประสงค์ คุณ axon47 อีกหลายๆท่าน ก็ส่งการบ้านด้วยนะร่วมศึกษาด้วยกัน ไม่งั้นเดี๋ยวน้องมายด์ขึ้นยานอาวกาศหัวหน้า mead ไปตามถึงบ้านแล้วจะตกใจ

 

วันนี้วันพ่อแห่งชาติ

ขอพลังอันยิ่งใหญ่มหาศาลทั้งหลาย บันดาลให้องค์ในหลวงทรงมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน เกิน 120 ชันษา เทอญ
​

วันนี้ผมก็โทรศัพท์ไปบอกรักพ่อแล้วครับ

รักพ่อมากๆครับ ขอให้พ่อมีสุขภาพแข็งแร็ง มีความสุขกายสุขใจ กินข้าวอร่อย นอนหลับสบาย มีอายุไขเกิน 120 ปีครับ​

 

แต่ละคนวาดรูปเก่งๆท้างนั้นเลย นับถือๆ โดยเฉพาะพี่จิตต์ สุดยอดๆ

ไม่มีสแกนเนอ์ ใช้โปรแกรมไหนวาดรูปดีอ่ะครับเพื่อนๆ

 

จริงเหรอครับ ดีจังที่พี่ทราบของโปรดของผม
เห็นพี่ๆวาดรูปกันก็พอจะทราบครับว่ามีการบ้าน สวยๆกันทั้งนั้นเลยครับ ขอชม
ผมเองวาดรูปไม่ค่อยเก่งแต่ว่าจะลองพยายามวาดดูนะครับ อีกวันสองวันจะส่งการบ้านแน่นอนครับ ผมจะวาดรูปอะไรดีเนี่ย เอาเป็นทะเลแล้วกัน...