เชื่อหรือไม่เราเป็นส่วนหนึ่งของพลังงานในจักรวาลนี้

จะขออธิบาย ตรงนี้ให้ละเอียด นิดนึงนะจ๊ะว่า
การเรียนรู้การใช้มรรคให้เป็นผล ก็คือ การใช้กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ กระทำกรรมเช่นไร ถึงไม่สร้างภพ สร้างชาติ สร้างเวรสร้างกรรม ให้กับตนเองหรือให้กับผู้อื่น นั่นเองนะจ๊ะ ดังที่เคยพูดว่า เป็นการเรียนรู้กฏแห่งกรรม ด้วยตนเองจริงๆ ไม่มีตัวช่วย ไม่มีตัวแสดงแทน ไม่มีสลิง นะจ๊ะ เพราะ ทุกท่านต่างก็รู้ว่า กรรมเวรกรรม ที่มันมีผลได้ มันมีเหตุปัจจัยครบ ก็คือ ผู้กระทำ ผู้รับผลกระทบ เป็นลูกโช่ เกิด อดีต เกิดอนาคต และเป็นวัฏจักร เกิดชาติภพ แล้วไม่หยุดหย่อน ดังนั้น ทั้งหมด ล้วนเกิดจาก เจตนาในกรรม นั้นๆ
ทีนี้ ถ้า เจตนาของคนที่เข้าถึงอนัตตาธรรม นั้น ท่านคิดว่า เขาจะมีเจตนาที่เป้นอกุศลหรือไม่ ล่ะจ๊ะ เพราะ ที่ผมบอกคือ การเรียนรู้ กฏแห่งกรรม ของผู้ที่เข้าถึงอนัตตาธรรม กรรมมันไม่รอวันพรุ่งนี้หรอกนะจ๊ะ กระทำเมื่อไหร่ มันได้รับทันทีนะจ๊ะ รวดเร็วว่ากามนิตหนุ่มเสียอีกนะจ๊ะ ฟ้าแล็บที่ว่าเร็ว ยังไม่เท่ากรรมที่สนองตอบของผู้ที่เข้าถึงอนัตตาธรรม นั่นก็คือ การรับรู้พลังงานที่มันออกไปจากตนเอง และที่มันสะท้อนกลับมาที่ตนเอง อย่างรวดเร็วนั่นเองนะจ๊ะ
ดังนั้น การเรียนรู้การใช้มรรคแปด เพื่อผลที่เรียกว่า ตนเองพ้นทุกข์จากความเป็นโลกได้จริงหรือ ตนเองไม่ทุกข์กับ ความคิดความอยากของคนอื่นที่ยังเข้าไม่ถึงอนัตตาธรรมได้จริงหรือ นี่เองจ้า
ทุกกรรมของผู้ที่เข้าถึงอนัตตาธรรม มันจะได้คำตอบในทันทีทันใด
ดังนั้น นี่จึงเป็นการบอกโดยตรงและชัดเจนว่า กรรมทั้งสาม ที่ท่านทำ ท่านทำถูกหรือทำไม่ถูก ถึงเจตนาจะดีอยู่แล้ว แต่ท่านทำถูกมั้ย

ผู้ที่เข้าถึง อนัตตาธรรม เจตนาดีนั้นเป็นจริง เพราะเป็นกลางเป็นธรรม อยู่แล้ว เป็นมรรคแปดอยู่แล้วนะจ๊ะ แต่ การกระทำ ต่อผู้อื่นที่เขา ยังมีกิเลสตัณหา นั้น จะต้องใช้มรรคแปดให้เป็น หรือทำให้ถูกต้อง ไม่มีเงื่อนไข ไม่เข้าใคร ไม่สร้างภพสร้างชาติ นี่คือ เพื่อเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐหรืออริยะนั่นเองนะจ๊ะ นี่คือสิ่งที่ทุกคน ต้อง เข้าใจและทำเป็นนะจ๊ะ

 

ดังนั่นเมื่อมาถึงตรงนี้ สิ่งผมได้รู้มาแล้วอีกอย่าง ก็คือ

พุทธะคือจุดสูงสุดของ พุทธศาสนา นะจ๊ะ ไม่ไช่แค่นิพพานนะจ๊ะ
ดังนั้น คำว่า มนุษย์ผู้ประเสริฐ ไม่ไช่ หยุดลงแค่ นิพพาน ที่แปลว่า ดับกิเลสได้แล้ว เท่านั้นนะจ๊ะนั่นเพราะ มีคำกล่าวที่ว่า เมื่อประโยชน์ตนหมดแล้ว ที่เหลือก็อยู่เพื่อ ประโยชน์ท่านหรือ ประโยชน์ของโลก ดังคำที่ว่า เมตตาธรรมคำจุนโลก นั่นเองนะจ๊ะ

และ พุทธภูมิที่แท้จริง ก็คือ โลกมนุษย์ คือ การเข้าถึงความเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐนั่นเองนะจ๊ะ พุทธภูมิ หมายถึง ภูมิหรือที่อยู่ของพุทธะ ที่อยู่ของมนุษย์ผู้ประเสริฐ นั่นเองนะจ๊ะ
ดังที่ว่าพระพุทธเจ้า ท่านตรัสรู้ธรรม จากความเป็นมนุษย์ นั่นเองนะจ๊ะ

 

ต่างคนต่างความคิด เหมือนพลังงานที่กระจัดกระจายในจักรวาลนี้
จะมีโอกาสคืนดีกันดังเดิมได้มั้ยเนี่ย รอผู้มีบุญมาปลดปล่อยต่อไป
ไม่ก็ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

 

แค่ความคิดดีดีของคุณ ก็สามารถเปลี่ยนให้มันดี ได้ตามที่คุณเข้าใจดี นั่นเองนะจ๊ะ เพราะมันเป็นไปได้แล้ว จากที่คุณคิด คำตอบในใจคุณมันมีอยู่ นามธรรมได้คำตอบแล้ว เดี๋ยวรูปธรรม จะตามมานะจ๊ะ
เพราะคุณรู้สมการ เพราะคุณรู้เหตุและผลของมัน เพราะคุณรู้ว่าคำตอบที่ได้มาจาก สมการอย่างไร
เพราะคุณรู้สิ่งนี้ สิ่งนั้นจึงมี นะจ๊ะ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ....

 

เราลองมาเรียนรู้เรื่องจิตทางวิทยาศาสตร์กันอย่างง่าย ๆ อย่างคนยุคใหม่กันไหมจ๊ะ พร้อมรับคำแนะนำจ๊ะ



จิตทางวิทยาศาสตร์(Psychology)


พลังจิต คือ คลื่นพลังงานของความคิด (Pranic Energy) ซึ่งมีพลังงานไฟฟ้าลบ (Electron) และพลังงานไฟฟ้าบวก (Proton) เป็นพลังงานที่เกิดจากต่อมในสมอง ชื่อ ต่อมไพเนียล (Pineal Gland) ต่อมไพเนียลจะอยู่บริเวณสมอง

เมื่อจิตเป็นวิญญาณธาตุ ธาตุพิเศษชนิดหนึ่ง

อนุภาค 3 ชนิด ในอะตอมประกอบด้วย
1.อิเลคตรอน
2.โปรตอน
3.นิวตรอน

อิเลคตรอน เป็น อนุภาคประจุ ลบ (-)
โปรตอน เป็นอนุภาคประจุ บวก (+)
นิวตรอน มีความเป็นกลาง


คุณสมบัติของจิตที่มีมวลอนุภาค จะมีขั้วบวก (+) ขั้วลบ (-) ติดเป็นคุณสมบัติของจิต


เมื่อการกำเนิดเอกภพอันไพศาลนี้เกิดมาจากสสารและพลังงาน พระพุทธศาสนาพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า โลกนี้คือโลกธาตุ แสดงว่าทุกสรรพสิ่งต่าง ๆ กำเนิดมาจากธาตุต่าง ๆ และจิตเป็นธาตุรู้ ในทางพระพุทธศาสนา บอกว่า จิตเดิมเป็นอมตธาตุ ธาตุชนิดพิเศษก็ต้องเป็นจิตเดิมที่บริสุทธิ์มีความเป็นกลางไม่มีมวลอนุภาคใดติดเป็นคุณสมบัติของจิต คลื่นพลังงานจิต อยู่ในรูปของคลื่นความถี่ทางไฟฟ้าแม่เหล็ก ที่มีผลึกแห่งการคิดรู้

เมื่อจิตอุบัติขึ้นจากเหตุปัจจัยของธรรมชาติ ในโลกสมมุติบัญญัตินี้ สร้างตัวอวิชชาธาตุ เป็นวิญญาณธาตุ ที่เรียกว่า กายใจ(ขันธ์ห้า) จึงมีการกระทำเกิดขึ้น ถ้าเป็นการกระทำที่ดี เรียกว่า เป็นพลังงานบวก(+) ถ้าเป็นการกระทำที่ไม่ดี เป็นพลังงานลบ(-) จึงทำให้จิตไม่บริสุทธิ์ เพราะมีอนุภาค + และ – เป็นคุณสมบัติของจิต จึงทำให้จิตมีน้ำหนักมวลอนุภาค ที่ไม่สามารถหลุดพ้นจากแรงโน้มถ่วง หรือ แรงดึงดูดของโลกได้

 

จิตที่มีเจตนา


1.วิญญาณขันธ์ เปรียบเสมือนตัวแทนจิตที่มีการกระทำได้รับเฉพาะตอนที่เกิดมาเป็นมนุษย์
2.ภวังคจิต องค์ที่อยู่แห่งภพ ตัวศูนย์รวมเก็บความดี ความชั่ว
3.ธาตุรู้ จิตตัวรู้ (สัมมาทิฐิ)


กรรมเกิดจากจิตที่มีเจตนา เพราะความไม่รู้ ความหลง จึงเกิดการกระทำที่มีตัวตน ที่มีความยึดถือว่าเป็นตัวเป็นตนเพราะเรามีอุปาทานยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ทั้ง ๕ เมื่อเรามีขันธ์ทั้ง ๕ จึงมีอาตยนะภายนอกและภายในมากระทบกัน จึงเกิดผัสสะรับรู้เป็นอารมณ์ คือ เวทนา ความรู้สึกว่า สุข ว่าทุกข์ หรือ ไม่สุขไม่ทุกข์ จึงมีความยินดี ยินร้าย พอใจ ไม่พอใจ เกิดการกระทำสนองตอบอารมณ์เหล่านั้น เรียกว่ามีกิเลส จึงมีกรรม จึงได้รับผลแห่งกรรม



อาการของจิตทั้งที่เป็นไปในกุศล และ อกุศล หรือ การทำกระทำที่มีเจตนาดี (+) การกระทำที่มีเจตนาร้าย (-) เมื่อใดที่จิตมีอาการต่าง ๆ เหล่านั้น เกิดจากวิญญาณขันธ์ (ขันธ์ทั้ง ๕) ที่เราไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวเป็นตน ทุกการกระทำจะถูกไปเก็บบันทึกข้อมูลไว้ที่ภวังคจิต หรือเรียกว่า ที่อยู่แห่งภพ จะสั่งสมเป็นอุปนิสัย หรือที่เรียกว่า สันดานที่มนุษย์แสดงออกทางนิสัยและพฤติกรรมจนเกิดความเคยชิน เมื่อตายไป จิตที่เก็บข้อมูลเรื่องราวที่เป็นบุญ หรือ เป็นบาป ก็จะนำพาไปเกิดในภพภูมิต่าง ๆ เวียนว่ายตายเกิดในวัฎจักรสงสาร

 

ความบริสุทธิ์ของจิต

ในทางพระพุทธศาสนา ให้เห็นว่าอุปทานขันธ์ทั้ง ๕ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่น ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากเหตุและปัจจัย จึงมีผลการเหตุนั้น
อายตนะภายใน อายตนะภายนอก ผัสสะ
1. ตา รูป เห็น
2. หู เสียง ได้ยิน
3. จมูก กลิ่น ได้ดม
4. ลิ้น รส ได้ลิ้ม
5. กาย อ่อน นุ่ม แข็ง ได้สัมผัส
6. ใจ อายตนะ รู้อารมณ์

เมื่ออายตนะภายนอกภายในกระทบกัน จึงมีการปรุงแต่งออกมาเป็นอารมณ์ต่าง ๆ อยู่ตลอดเวลา จึงเรียกว่า กองขันธ์นี้ มีการเกิด และ ดับ เกิดเหตุใด ก็จะทำให้เกิดปัจจัยนั้น และผลจึงตามมา เมื่อหมดเหตุหมดปัจจัยนั้น ผลนั้นก็ดับตามไปด้วย เช่น

ตาเห็นรูป เป็นเหตุให้เกิดขึ้น
กระทบกัน วิญญาณขันธ์ทำงาน เกิดอารมณ์ต่าง ๆ ตั้งอยู่
เกิดผลการกระทำทางกาย วาจา ใจ แล้ว ดับไป


และทุกครั้งไปที่เกิดอารมณ์ต่าง ๆ มาจากจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ได้พบเจอ จึงมีการกระทำตามเวทนาความรู้สึกที่ได้รับทุกครั้งไปที่ทำให้เกิดกิเลส ราคะ โลภ โกรธ หลง และมีการกระทำก่อกรรมขึ้น มันจึงขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย ที่มาสนองต่ออารมณ์ จึงมีการเกิดดับตลอดเวลา เมื่อเหตุที่เจอดับ ผลที่ได้กระทำแล้วก็ดับตามเหตุ มันจึงไม่เที่ยง มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา และไม่ตัวใช่ตน จึงไม่มีใครบังคับบัญชาได้


เมื่อเวทนาต่าง ๆ ที่ออกมาเป็นสุข เป็นทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์ จึงเกิดอารมณ์พอใจ ไม่พอใจ ยินดี ยินร้าย เห็นการเกิดขึ้นแล้วดับไป วนเวียนอย่างนี้ไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงเกิดการเบื่อหน่ายในเวทนาเหล่านั้น เห็นว่าบาปอกุศลทั้งปวงเป็นความทุกข์ จึงเพียรทำความดี ละความชั่วซึ่งเป็นบาปอกุศลทั้งมวล ทำจิตใจให้ใสบริสุทธิ์ ละความยึดมั่นถือมั่นเสียในตัวตนเสียได้ จึงเป็นหนทางแห่งการดับทุกข์อย่างแท้จริง

 

อิเลคตรอนลบ คือโลกเบื้องล่าง นรก
โปรตรอนบวก คือโลกเบื้องบน สวรรค์
นิวตรอนกลาง คือโลก คือ มรรค คือธรรมชาติ คือกลาง คืออนัตตาธรรม ที่รองรับได้ทุกสมมุติ ทุกวิมุติ นะจ๊ะ
และนิวตรอนกลางนี้ มีอยู่ในทุกที่ ในอะตอม ในรูปนาม ในสามภพ ในจักรวาลหรือนันตจัรวาล นะจ๊ะ

 

ในทางวิทยาศาสตร์ จิตที่มีการทำดี (+) ในการทำชั่ว (-) แล้วยึดมั่นทำให้เกิดขึ้นมีอนุภาคประจุไฟฟ้า + และ – เข้าเป็นคุณสมบัติของจิต



จิตวิญญาณเป็นธาตุรู้ชนิดหนึ่ง ที่มีคลื่นการสั่นสะเทือน เดินทางไปยังจุดเป้าหมายที่ต้องการได้ มีการสื่อภาษาจิตได้ และมีการรับเข้า-ส่งออกข้อมูลได้ คุณสมบัติของธาตุ คือ อะตอม ที่ภายในนิวเคลียสมีโปรตอน(+) และนิวตรอน( ) อยู่ และมีอิเลคตรอน(-) วิ่งวนอยู่รอบ ๆ อะตอมจะมีช่องคอยรับเข้าและส่งออกของสัญญาณ


เมื่อบุคคลหนึ่งทำความดี หรือมองโลกในแง่ดี เรียกว่า มีอารมณ์ความรู้สึกด้านบวก หรือ คิดบวก จึงมีอนุภาคเป็นประจุไฟฟ้า บวก (+)
เมื่อบุคคลหนึ่งทำความชั่ว หรือ มองโลกในแง่ร้าย เรียกอารมณ์ความรู้สึกด้านลบ หรือ คิดลบ จึงมีอนุภาคเป็นประจุไฟฟ้า ลบ (-)

 

ดังนั้น ผัสสะ ของรูปนามที่เกิดมานี้ เกิดจากอวืชชาธาตุ มันจึงเกิดเวทนา ตัณหาอุปาทาน สร้างภพชาติไปเรื่อยๆ การดับกามตัณหาหรืออวิชชาธาตุ คือดับขั้วบวกขั้วลบ ให้เหลือแต่ นิวตรอน และทำลายเส้นรอบวงของนิวตรอนให้ ไม่มีอัตตาตัวตน นะจ๊ะ ให้เหลือความเป็นกลางที่ ไม่มีขอบเขตนะจ๊ะ ถึงรู้ว่าไกลไป แต่ต้องพูดจ้า

 

ความที่กระแสจิตเป็นคลื่นพลังงาน จึงมีแรงดึงดูดทางอารมณ์ ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ที่ได้เจอ อย่างเช่น พบเหตุการณ์ใด ๆ ที่ทำให้เราโกรธ หรือ บุคคลอื่นโกรธเรา เป็นธรรมดาบุคคลย่อมโกรธตอบตามกระแสแห่งการดึงดูดต่อเหตุการณ์นั้น

จึงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา ว่าเราจะโกรธตอบหรือไม่ ถ้าเราโกรธตอบต่อเขา เพราะเรามีความคิดไม่ดีต่อเขา คิดต่อสู้หรือต่อต้าน จะเกิดกระแสอนุภาคประจุไฟฟ้าพลังงานลบ(-) วิ่งเก็บไปเก็บไว้เป็นคุณสมบัติของจิต จะทำให้มวลจิตมี

อนุภาคลบ เมื่อกระทำบ่อย ๆ ก็จะติดเป็นอุปนิสัยหรือที่เราเรียกว่า สันดาน เมื่อเราเจอเหตุการณ์แบบเดิม ๆ เราก็จะเป็นผู้มักโกรธ เพราะเรากระทำจนเคยชิน จึงทำให้เราโกรธตอบได้ง่าย ต่อมาเกิดเหตุการณ์แบบเดิม ๆ อีก ถ้าเราเปลี่ยนการ

กระทำเสียใหม่ เราเปลี่ยนมุมมองใหม่มองโลกในแง่ดี ไม่โกรธตอบต่อเขา เพราะเรามีความรักความเมตตาต่อเขา มีความอดทน อดกลั้น ให้อภัยแก่เขา คือ เรามีความคิดบวก ก็จะทำให้กระแสอนุภาคประจุไฟฟ้าบวก (+) ที่เกิดจาก

การตัดสินใจใหม่ วิ่งเข้าไปเปลี่ยนคุณสมบัติของจิตเดิมที่เคยเป็นลบให้เป็นบวก อนุภาคประจุไฟฟ้าลบ(-)เดิม ที่เคยเก็บเป็นคุณสมบัติของจิตที่เราเก็บไว้สำหรับเรื่องนั้นๆ เจอ กับกระแสอนุภาคประจุไฟฟ้าบวก (+) ที่เป็นคุณสมบัติใหม่

เพราะเราได้เปลี่ยนแปลงแก้ไขอุปนิสัยใหม่ จึงจิตมีคุณสมบัติเป็นกลางสำหรับในเรื่องนั้น ๆ ดังนั้นการแก้ไขอุปนิสัยที่ไม่ดีไปที่ละเรื่อง โดยกระทำไปเรื่อย ๆ ความเป็นกลางหรือความบริสุทธิ์ของจิตก็จะมีมากขึ้น ความเบาของจิตหรือ

มวลอนุภาคที่แบกรับน้ำหนักไว้นั้นก็มีจะมีมวลเบาลง หรือที่เรียกว่า มีความเป็นบริสุทธิ์เป็นกลาง ไม่มีอนุภาคประจุไฟฟ้าบวก หรือ ลบ หลงเหลืออยู่ในจิต จิตจึงบริสุทธิ์ หากว่าทางวิทยาศาสตร์ เรียกว่า อนุภาคจุด คือ อนุภาคในอุดมคติ

ที่ไม่มีปริมาตร

 

แรงดึงดูดทำให้โลกและดวงดาวต่าง ๆ อยู่ด้วยกันได้ โลกดึงดูดดวงจันทร์ ดาวบนท้องฟ้าโคจรร่วมกันเป็นระบบ และวัตถุอื่นในจักรวาลดึงดูดกันและดัน คือแรงดึงดูดเดียวกัน เรียกว่า จากแรงโน้มถ่วง


แรงโน้มถ่วงที่เรามีต่อโลกนั้นขึ้นอยู่กับน้ำหนักของเรา น้ำหนักของเราขึ้นอยู่กับมวลของเรา แรงโน้มถ่วงเป็นแรงดึงดูดซึ่งกระทำต่อวัตถุทุกชิ้น นิวตัน ค้นพบว่า แรงโน้มถ่วงเป็นแรงดึงดูดสากลมีทั่วไปทั้งจักรวาลไม่มีแต่โลกของเรา เมื่อจิตของเราไม่บริสุทธิ์ไม่มีความเป็นกลางจนทำให้ต้องแบกรับน้ำหนักมวลอนุภาคไว้ จิตจึงไม่สามารถหลุดพ้นจากแรงโน้มถ่วงได้ หรือไม่สามารถหลุดพ้นจากแรงดึงดูดของเอกภพได้ นั่นก็หมายความว่า จิตที่มีอนุภาคกระแสไฟฟ้าประจุไฟฟ้าบวก หรือ ลบ เป็นคุณสมบัติของจิตที่มีอยู่ ทำให้เราต้องแบกรับภาระนั้นไว้ จึงต้องมีการปรุงปรุงแก้ไขการกระทำใหม่เสียใหม่ก่อน เพื่อให้มีความเป็นกลาง หรือ มีความบริสุทธิ์ จนไม่มีมวลอนุภาคใด ๆ หลงเหลืออยู่ จิตจึงไร้มวลน้ำหนักใด ๆ ทำให้จิตอิสระใสบริสุทธิ์ ทำให้จิตหลุดพ้นจากแรงดึงดูด หรือ แรงโน้มถ่วงจากโลก แรงโน้มถ่วงจากเอกภพ เข้าสู่นิพพาน อันเป็นสมบัติของจิตเดิม หลุดพ้นเป็นอิสระจากอารมณ์ทั้งปวง มีความสงบ เย็นระงับ ไร้ความกังวล ไร้ทุกข์ ไปสู่ดินแดนสุญญตา ดินแดนแห่งความว่าง ที่ไร้การดึงดูดจากสนามพลังงานเอกภพในห้วงจักรวาลนี้

 

การดำรงตนอยู่บนโลกนี้นั้น สิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย คือ การเกิดมาเพื่อ

สร้างสมความดี หรือ สร้างบารมี เพราะการเกิดของเราทุกคนมีสิ่งที่เกี่ยวข้อง

กันอยู่ ยิ่งเราทำดีกับตัวเองและก่อกรรมกับคนอื่นน้อยลงมากเท่าไร ก็เหมือนว่า

เรามีอวิชชาหรือโมหะความหลงน้อยเท่านั้น เท่ากับว่าเรากำลังเดินทางไปหา

แสงสว่าง เริ่มมีวิชชามีปัญญา รู้ว่าสิ่งใดเป็นประโยชน์ สิ่งใดเป็นโทษ จึงมี

การกระทำที่ถูกต้อง เพราะโลกนี้สอนให้เรารู้ว่า หากเราทำตัวให้สอดคล้อง

เหมือนกับธรรมชาติไม่ฝืนธรรมชาติ ก็คือ โลกหรือจักรวาลนี้อยู่กันด้วยต่างต้อง

พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เรากับมนุษย์คนอื่นก็เช่นเดียวกัน เราต้องช่วยเหลือ

เกื้อกูลซึ่งกันและกัน พึ่งพาอาศัยกัน มีความรักสามัคคีให้แก่กัน เพื่อให้ตนเอง

หรือหมู่คณะ มนุษยชาติให้ดำรงอยู่ร่วมกันได้ เพื่อความอยู่รอดของทุกคน

เหมือนดังธรรมชาติที่สร้างปรากฎการณ์ให้เราเห็น

 

การละชั่ว คือ ไม่คิดลบ
การทำดี คือ ไม่คิดลบ
ทำจิตให้ขาวรอบ คือไม่ยึดมั่นถือมั่น ทั้งลบและบวก
แต่ความเป็นกลางมีคุณสมบัติที่เป็นสัมมาทั้งแปด จะว่าดีหรือบวกก็ไม่ไช่
ชื่อที่สมควรเรียกชื่อสัมมาทั้งแปด ก็คือ ธรรมชาติ

 

เห็นด้วยกับท่านวงกลมจุด...

จิตที่บริสุทธิ์ ไม่มีขั้ว... ดังนั้น จึงไม่มีขอบเขต สามารถส่งพลังงานไปรับรู้สภาพภายนอก ได้ตามที่เป็นจริง เพราะปราศจากอัตตาที่เป็นธรรมอันคับแคบ
...อนัตตาธรรม จึงเป็นธรรมชั้นสูง เพราะพลังงานเบา แต่มีพลานุภาพมาก

เปรียบเทียบได้กับ พลังงานจักรวาล เหมือนดั่งแม่น้ำในมหาสมุทร ที่มีความลึก ความกว้าง มีพลัง...
แต่มนุษย์กลับไม่เข้าใจสภาวะอันกว้างขวาง และทรงพลังนั้น ไปสร้างอัตตาขึ้นมาเพื่อครอบพลังอันกว้างขวางไว้ด้วยความไม่รู้....ประดุจ ไปสร้างอ่างเก็บน้ำกลางมหาสมุทร แม้เก็บน้ำไว้ได้ แต่กลับสูญเสียความเป็นธรรมชาติ ความเป็นหนึ่งเดียวของมหาสมุทร... น้ำในอ่างที่คับแคบ จึงลดความบริสุทธิ์ เพราะไม่มีการถ่ายเทพลังงาน...

การเข้าถึงอนัตตาธรรมได้ ก็เท่ากับการรับรู้ว่าตนเองเป็นเพียงส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ไม่ได้มีความยิ่งใหญ่เหนือกว่าธรรมชาติ...
และในฐานะที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ก็ควรให้ความเคารพต่อธรรมชาติ และเกื้อกูลต่อธรรมชาติเช่นเดียวกัน

 

พูดได้ประทับใจมากนะจ๊ะ เพราะใจความสำคัญคือพึ่งพาอาศัยกัน เกื้อกูลกัน เห็นคุณค่าของกันและกันจ้า อิสระภาพของชีวิตที่แท้จริงจ้า นะจ๊ะ

 

การฝืนธรรมชาติเพราะไม่ยอมรับความจริง เหตุเพราะรับผัสสะมาแล้วไม่ยอมรับในเวทนาที่รับมา ก็เลยก่อให้เกิด กามตัณหา คือ โลภะ โทสะ และโมหะ นะจ๊ะ

 

<IMG src='http://image.free.in.th/v/2013/it/140808023718.JPG' width=650>​

หัวใจสำคัญของการปฏิบัติอยู่ที่นี่

ข้างบนนั้น เป็นข้อความการตั้งกระทู้ของกลายแก้ว ตัวจริง

ในสมัยที่ได้ย่างก้าว เข้ามาในพลังจิต เมื่อปีที่แล้ว

และในวันนั้น เขาก็ได้มาพบกับ "วงกลมจุด"

จนทำให้ ในวันนี้กลายแก้ว ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวงกลมจุด ไปเสียแล้วด้วยการถูกครอบงำ

วงกลมจุด เป็นใครนั้น คงไม่มีใครอาจรู้ได้

ยังมีอีกคนหนึ่ง เป็นที่น่าสงสัยกับการหายไป นั่นคือ "นว ลปราง" ซึ่งก็คือFriends ของกลายแก้ว

ส่วนข้อเท็จจริงอย่างไรนั้น คงไม่มีใครจะให้คำตอบได้ อีกเช่นกัน เพราะ...