เวลาจะตายไม่อยากทรมานจะทำยังไง

โยม เวลาจะตายไม่อยากทรมานจะทำยังไงครับ

หลวงตา ก็อย่าทรมานซิ เป็นบ้าหรือ ทั้งๆ ที่ไม่อยากยังไปฝืนทรมาน

โยม มันอยากจะไปเฉยๆ

หลวงตา ทำจิตให้บริสุทธิ์เถอะไม่ทรมาน ธาตุขันธ์จะเป็นอะไรมันก็ดีดอยู่ตามขันธ์ จิตนั้นไม่มีอะไรทรมานได้เลย สมมุติหมดโดยสิ้นเชิง เพราะฉะนั้นพระอรหันต์ท่านจึงบอกว่าท่านตายง่ายมากนะ พอว่าจะไปแล้วผึงเลย ท่านไม่ยาก ปล่อยปุ๊บปึ๋งเลย เวลาอยู่ก็อยู่ไปก่อน เช่นท่านช่วยบ้านช่วยเมืองช่วยโลกช่วยสงสาร พระพุทธเจ้า สาวกทั้งหลายช่วย เราก็ช่วย ถึงกาลเวลาแล้วปั๊บเข้าในป่าในร่มไม้ชายคาที่ไหน ภูเขาที่ไหนท่านปั๊บเข้าไปแล้วดีดผึงเลย เพราะฉะนั้นพระอรหันต์ท่านนิพพานในครั้งพุทธกาลจึงไม่ค่อยมีในตำรา มีแต่องค์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เช่น พระอานนท์ พระสารีบุตร พระโมคคัลลาน์ เป็นต้น เหล่านี้มีชื่อเสียง นิพพานที่ไหนๆ รู้กัน นอกนั้นท่านเงียบ

อย่างนี้ละท่านตายง่ายพระอรหันต์ ท่านไม่มีอะไรท่านตายง่ายมาก ท่านพิจารณา จิตของท่านบริสุทธิ์เรียบร้อยแล้วดูขันธ์เฉยๆ ขันธ์นี้จะประคองตัวไปได้แค่ไหน พอเยียวยารักษาได้แค่ไหนท่านก็รักษาไปๆ มันไม่ไหวแล้วเหรอทิ้งปั๊วะไปเลย นั่น ก็ท่านไม่มีอะไรเสียดาย อุปาทานขันธ์ไม่มี เป็นแต่เพียงรับผิดชอบเฉยๆ พวกเรานี่ทุกข์ทางใจมากกว่าร่างกายเป็นทุกข์นะ ร่างกายเป็นโรคนั้นโรคนี้ ทุกวันนี้ยิ่งเขาว่าเป็นมะเร็งด้วยแล้ว โอ้โห จะตายก่อนแหละ มะเร็งยังนอนไม่ตื่นเลย เจ้าของจะตายก่อนแล้ว นี่เป็นทุกข์ทางใจ โรคภายในใจนี้หนักมากนะ ถ้าโรคภายในใจไม่มี อะไรจะเป็นทุกข์ขนาดไหนมันไม่เลยขันธ์เป็นทุกข์ จะให้ถึงใจเป็นทุกข์ไม่มี

http://www.luangta.com/thammathamma_talk_text.php?ID=3407&CatID=2
(คัดลอกมาบางส่วน)

 

กราบพระพุธท กราบพระธรรม กราบพระสงฆ์ กราบหลวงตาบัวคะ

 

ถึงตอน(จะตาย)นั้น ล่ะ ที่ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนของจริงล่ะ

 

ถ้ายังทำไม่ถึงที่องค์หลวงตาท่านสอนไว้

อย่างน้อยก็...พระโสดาบัน..ปลอดภัยไว้ก่อนหล่ะ

ถึงถ้าต้องทรมาน..แต่แค่ก่อนดับ..ไม่ต้องไปทรมาน

อีกนาน.." ในอบายภูมิ ๔ ".

 

โห เหมือนจะรู้ใจเลยค่ะ กะลังคิดอยู่ว่าพระอริยบุคคลระดับสูงท่านละได้ไม่ยากอยู่แล้ว ส่วนปุถุชนอย่างเราล่ะ ก็คงต้องหัดวางจิตไว้แต่เนิ่นๆ แล้วสิเนี่ย (ตนย่อมเป็นที่พึงแห่งตน อยู่ดี )

 

หัดตายเสียก่อนตาย...
กราบพ่อแม่ครูอาจารย์ครับ

 

การเตรียมตัวตายก่อนตาย คือ การหมั่นเจริญภาวนานุสติ ว่าคนเราเกิดมาแล้วต้องตาย ไม่มีใครหนีความตายไปได้ เรารู้วันเกิด มิรู้วันตาย จะตายวันตายพรุ่งเสียก็ไม่รู้ เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็หมั่นกระทำความดีอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก ทั้งกายกรรม มโนกรรม วจีกรรม ให้หมุนเวียนอยู่กับบุญกุศล เป็นกุศโลบายฝึกหัดจิต ปลูกฝังจิตให้ซึมซับแต่สิ่งดีงาม จนเกิดความเคยชิน ครั้งถึงเวลาต้องเดินทางจิตก็ยังคงตั้งมั่นอยู่ในสติ มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นเป็นที่พึ่ง เป็นสรณะ จิตยามนั่นย่อมสว่างไสว พร้อมที่จะดำเนินไปยังสุคติภูมิเป็นที่หมาย นี่เรียกว่าตายก่อนตาย เพราะไม่ประมาทในสังสารวัฏ

 

เคยอ่านเจอว่ามีคาถาพญายมใว้ระงับเวทนา จากหลวงพ่อฤาษีลิงดำ คือให้ท่องนะโมพุทธายา

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ ทุกโพสนั้นแนะนำไว้ดีแล้วค่ะ ในอีกแง่นึงซึ่งดิฉันคัดลอกมาบางส่วนจากหนังสือ เพื่อนนอกเพื่อนใน ของพระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ ท่านได้เทศน์เรื่องความตายไว้ว่า

อะไรเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในโลก เป็นคำถามที่คนหนึ่งเคยถามนักปราชญ์ที่ประเทศอินเดีย พวกเราทุกวันนี้ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร บางคนอาจพูดถึงเทคโนโลยีที่ทันสมัยต่างๆ และโดยมากมักจะพูดถึงวัตถุ ส่วนคนที่สนใจและมีศรัทธาในพระทุทธศาสนา อาจจะพูดถึงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของผู้ที่มีจิตใจอบรมได้ดีแล้ว แต่นักปราชญ์ชาวอินเดียท่านนั้น ตอบว่า สิ่งที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในโลก คือ คนที่เคยเกิดมาในโลก ล้วนแต่เคยตายมาแล้วทั้งสิ้น แต่ไม่มีใครเชื่อว่าตัวเองจะตายวันนี้ นี่จึงเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์

ถ้าหากเราไม่เคยเห็นใครตาย ไม่เคยได้ข่าวว่าใครตาย ไม่เคยได้ยินคำว่า "ตาย" เหมือนเทวดา พรหม ก็คงเป็นเรื่องธรรมดา เพราะการที่เราจะไปคิดหรือไปกลัวในสิ่งที่เราไม่รู้จัก ก็คงจะยาก แต่มนุษย์เราอยู่ท่ามกลาง "ความตาย" ทุกคนที่เกิดมาในโลกล้วนแต่ต้องตายทั้งสิ้น ไม่มีใครได้ยกเว้นกฏธรรมชาติข้อนี้เลย..

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ.....