ขอวิธีตัดใจจากเเฟนเก่า

อกหักค่ะ จะสองเดือนเเล้ว ยังไม่ดีขึ้น ท่านใดมีวิธีตัดใจจากเเฟนเก่าบ้างคะ เเละวิธีทำอย่างไรจะได้เจอคนดีๆ

 

ใช้เวลาค่ะ และข้อเสียที่เค้ามีอยู่ และธรรมะช่วยได้ค่ะ
ส่วนวิธีจะได้เจอคนดี ไม่มีความเห็นค่ะเพราะตัวเองก็ยังไม่เจอคนดีที่เหมาะสมกับตัวเองเหมือนกัน

 

เวลาเท่านั้นครับ
อื่นๆไม่ช่วยอะไรครับ
ถ้าคิดจะเอาตังไปดูดวงแนะนำให้เอาไปทำบุญเอาไปกินไปเที่ยวดีกว่าครับ
ของผม 5 ปี
ตอนนี้โอเคละ ช่างหัวมันแกว

 

จงแสวงหาสติเถิด เพื่อให้เกิดเป็นสมาธิ อันเป็นจิตหนึ่งจริง ๆ คือ ความสงบที่แท้จริง..ณ ที่นั้นจะพบคำตอบสำหรับตนเองนะคะ สติ เป็นแม่ทัพใหญ่ ในกองทัพธรรม สติเป็นมรรค สติเป็นผล

การปฎิบัติธรรม สามารถช่วยได้เพื่อให้ใจพ้นทุกข์ได้เท่านั้นเอง ใจพ้นทุกข์คือ การทำใจให้ได้ต่อการได้ลาภยศเกียรติ์ สรรเสริญจิตก็ไม่หลงยินดี ได้พบรักและมีความรัก ไม่หลงและยึดติดในสิ่งที่ได้ที่มี ในขณะเดียวกันถ้ามีการสิ้นลาภยศ สิ้นสรรเสริญ สิ้นคนรักอกหัก อีกทั้งยังมีคำตำหนินินทาอันเรียกว่าโลกธรรม ๘ ใจก็ปกติ ไม่ตื่นเต้นหวั่นไหว เสียใจจนเกินเหตุไปกับเหตุการแห่งการสูญเสีย เมื่อใดยังทำใจไม่ได้ ก็ต้องทุกข์ใจอยู่ร่ำไป หากทำใจได้แล้ว ก็สบายใจจริงๆนะคะ ธรรมะแห่งพุทธะ ทั้งหมดอยู่ที่ความปล่อยวางของใจ ธรรมะแห่งพุทธะเป็นเรื่องของใจ.. พระพุทธเจ้าตรัสรู้ที่ไหน.. พระองค์ท่านตรัสรู้ที่ในใจของพระองค์ด้วยการกำหนดสติเฝ้าดูกายดูใจอยู่ตลอดเวลา..ด้วยอาศัยความเพียร..

การที่เราจะได้เจอคนดีๆ หรือไม่นั้นคืออนาคตเป็นเรื่องของบุญทำ กรรมสร้างมาอีกด้วยค่ะ...หากถามอนาคต จะได้เจอคนดีๆ ได้ไหม คงต้องเพียรสร้างแต่กรรมดีนะคะในปัจจุบัน เพราะดิฉันเชื่อว่าไม่ว่าจะได้เจอคนที่ดีหรือไม่ กุศลกรรมดี จะช่วยให้ได้พบคนที่ดีได้นะคะ..ต้องสร้างจากตัวเราเองก่อนเป็นสำคัญค่ะ..^^

 

เวลาที่เราอกหัก เราก็มักจะครุ่นคิดถึงวันเก่าๆ ความสุขที่เคยอยู่ด้วยกัน ความผูกพันที่มีต่อกัน
สิ่งเหล่านี้ทำให้ไม่สามารถดึงจิตดึงใจออกมาได้ เมื่อคิดก็ทุกข์ใจ เมื่อทุกข์ใจก็ยิ่งคิด กลายเป็นวังวนเวียนวนอยู่กับความคิดความรู้สึกเดิมๆ ทุกวัน
หากจิตใจยังมีกุศล เราก็จะสามารถคลายความคิดเหล่านี้ไปได้เป็นพักๆ ไม่นานก็กลับมาคิดอีก

การที่จขกท ได้มีสติที่จะค้นหาทางออกจากวังวนนี้ถือว่ามีสติมีปัญญาแล้ว
การจะตัดใจจากสิ่งใดๆก็ตาม ให้คิดถึง โทษ ภัย ความเปล่าประโยชน์ ของสิ่งนั้น
เช่น เตือนตัวเองว่า คิดไปก็มีแต่จะเสียสุขภาพจิต
หรือ คิดไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
หรือ บอกตัวเองว่า อนาคตของเรายังมีอะไรอีกมากมาย
หรือระลึกว่า เรายังมีอะไรที่ต้องทำประโยชน์มากกว่านี้ อย่าเสียเวลามากเกินไป
แล้วเตือนตนเองอีกว่า เราจะเศร้าใจทุกข์ใจอย่่างไรก็ตาม ได้นอนได้พักผ่อนเต็มอิ่มแล้วสุขภาพจิตดีขึ้น เดี๋ยวอารมณ์ดีขึ้น ก็หายเศร้าเอง คนเศร้าไม่ใช่เราคนเดียวในโลกทำไมเขาหายเศร้าได้

แล้วสร้างกำลังใจให้ตนเองว่า เราจะต้องเข้มแข็ง เพื่อตัวเราเองจะได้ยืนหยัดต่อไป

คอยเตือนตนเองอย่าไปคิดถึงอดีต คิดเมื่อไร รู้ตัวแล้วเลิกคิด หันไปหาสันทนาการอื่นๆทำ

วิธีที่จะได้พบเจอกับคนดีๆ เราก็ต้องทำตัวเราให้ดี มองโลกในแง่ดี ใจกว้าง เป็นผู้ให้ ไม่ใจเร็วด่วนได้ แล้วดวงจิตของเราจะกลายเป็นคนที่มีเสน่ห์ขึ้นมา แล้วเราจะพบเจอกับคนดีๆครับ

 

การตัดใจจากคนรักได้เป็นเรื่องที่ต้องอาศัย"ปัญญา" เพราะเยื่อใยแห่งตัณหาอันตนผูกไว้อย่างแน่นหนานั้น ไม่มีอาวุธใดๆในโลกจะตัดให้ขาดได้ มีแต่ปัญญาเท่านั้นที่จะสามารถตัดเยื่อใยนี้ได้...เมื่อตัดใยนี้เสียได้ ท่านจขกท ย่อมเป็นอิสระ เมื่อเป็นอิสระความทุกข์โทมนัสย่อมไม่มีไม่ว่าเวลาใด..

ที่ชื่อว่าปัญญาคืออะไร คือความรู้ในความจริงอย่างแจ่มชัดว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยง ย่อมมีการแปรผันได้ตลอดเวลา...การยึดถือมั่นหมายว่าทุกสิ่งจะมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงเลยจึงเป็นการสวนกระแสความจริงในธรรมชาติที่มีอยู่เป็นปรกติ..การพลัดพรากจากของรัก เป็นเรื่องปรกติในโลก ถ้าเขาไม่จากเราในเวลานี้ ก็ต้องจากไปเมื่อเราหรือเขา หมดลมหายใจในที่สุด...

หากเราตรวจดูตนตามจริงว่า เขาจากเป็นเพราะความพร่องของเขา เพราะเขามีทางเลือกใหม่ ก็พึงยินดีที่เขาได้พบทางที่จะเป็นไปเพื่อความสุขของเขา...ด้วยเมตตา..เพราะเขาอยู่กับเราแล้วไม่มีความสุข เขาจึงต้องแสวงหาที่พึ่งอื่นต่อไป เห็นใจสงสารเขาที่ต้องดิ้นรนจากไป ...ด้วยความเข้าใจ..ยอมรับได้ในการตัดสินใจของเขา ไม่คาดหวังว่าเขาจะหวนคืนมาเพื่อจะเดินจากไปอีกเป็นครั้งที่๒,๓,๔หรือ..ฯลฯ ..ดีใจที่ตนไม่ต้องเสี่ยงในการถูกทิ้งจากเขาในอนาคต เมื่อทุกอย่างสายเกินไป เพราะมีชีวิตน้อยๆมาร่วมทุกข์พร้อมหนี้สินที่ร่วมกันทำไว้แต่ถูกปัดมาให้ท่านรับภาระเพียงคนเดียว...ในเวลานั้น ท่านจะอาดูรชอกช้ำกว่านี้สักปานใดกันเล่า..?

...หากตรวจแล้วพบว่าเรานั่นเองมีปัญหา มีข้อบกพร่อง เขาจึงไม่อาจทนอยู่กับเราได้...ก็ยิ่งควรยินดีปราโมทย์ที่เขาพ้นไปสู่ความไม่มีปัญหา แม้เราเอง ย่อมไม่ประสงค์จะแขวนตนเองไว้กับใครๆที่มีปัญหา เช่นกัน ..ย่อมเข้าใจ..ยอมรับได้ด้วยใจเป็นธรรม ที่เขา เลือกเดินออกไปจากชีวิต..แล้วขวนขวายแก้ไขข้อผิดพลาดของตนเสีย เพราะยังมีคนดีอื่นๆที่พร้อมจะมองเห็นคุณค่าของเราอีกมากมายในอนาคต..

ความทุกข์เศร้าใจไม่เคยทำประโยชน์อะไรแก่ใครในเวลาใหนๆเลย พึงยุติความโศกสลดลงเสีย ฝึกการรักตนเองให้เป็น อยู่กับตนให้เป็นให้ได้ เพราะตนเท่านั้นคือที่พึ่งของตน..แม้เราคิดว่าเรารักใครมากมายเหลือเกิน แต่ในความจริงไม่มีใครรักคนอื่นมากกว่าตนเองทั้งนั้น..

บัดนี้ ท่านจขกท ได้อิสระเสรีอันมีมาตั้งแต่แรกเกิดแล้ว ท่านไม่ต้องมีภาระที่จะพยายามแต่งตัวสวยๆ เพื่อเอาใจใคร หรือต้องแต่งกิริยาให้น่ารักน่าดูเพื่อผูกใจใคร ไม่ต้องลนลานดูแลจัดแจงอะไรๆให้ใครเมื่อเขามาหา อันล้วนเป็นภาระและความเสียเวลาอันมีค่าของท่านอีก.. ท่านพึงสนใจในสิ่งที่มีประโยชน์แก่ตนอย่างยิ่ง ยิ่งกว่าการคอยพยายามทำให้ถูกใจใครๆตลอดเวลา..เพื่อที่เขาจะมาบอกภายหลังว่า ..ขอลาจาก..ด้วยเหตุผลที่ไม่สมควรต่างๆ....ท่านมีเวลาเพื่อการได้ศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้าอันเป็นของที่หาได้ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร...เพราะการได้ศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้า ย่อมเป็นปัจจัยแก่การได้ปัญญาโดยตรง ชื่อว่ามีปัญญาแล้ว ย่อมรู้วิธีรักษาตนให้พ้นทุกข์ได้ทั้งในปัจจุบันและสัมปรายภพ คนรักย่อมไม่อาจนำท่านเิกิดในสุติภูมิได้ แต่พระธรรมสามารถนำเกิดในภพที่ดีเสมอ..นี่คือประโยชน์สูงสุดที่ท่านควรมีและได้ในอัตภาพนี้..

อนึ่ง แม้การคิดขวนขวายจะผูกไมตรีกับชายคนใหม่ ก็อย่าได้เร่งรีบเกินไป ตรวจดูว่าเขานั้นเป็นคนมีศีลบ้างหรือไม่ หากท่านตระเวณจนทั่วแล้วหาศีลไม่พบในชายใดๆเลย การอยู่กับตนเองย่อมไม่ลำบากและไม่ทุกข์..เพราะตนย่อมรักตนมาก ที่จะคิดเบียดเบียนตนย่อมไม่มี..ขอให้ท่านจขกท ทราบว่า ท่านไม่ใช่คนเดียวในโลกที่พบเจอเรื่องเช่นนี้ มีคนนับร้อยล้านคนที่พบปัญหาสาหัส ทั่วโลก แม้ในเว็บนี้ ท่านอาจได้อ่านปัญหาสาหัสของชนผู้ถูกรักกระทำเอาแล้วหลายปัญหา...ท่านอาจพบว่าปัญหาของท่านช่างเล็กน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับของชาวบ้าน แต่เพราะเรารักตนที่สุด..ปัญหาและทุกข์ของเราจึงมักใหญ่โตกว่าใครๆทั้งหมดเสมอ..ขอท่านอย่าได้วาดภาพนี้จนเกินจริงเลย..

กลับคืนสู่สภาวะปกติโดยเร็วเถิดครับ ไม่มีใครทำร้ายเราได้เท่ากับเราทำตนเองหรอก..

เป็นกำลังใจให้พ้นทุกข์ไวๆครับ..

 

ผมก็อกหักล่ะครับ.แต่ทุกวันนี้ผมก็มีความสุขดี..สุขที่ได้อกหัก.(พูดจริงๆนะฮะ.)

 

เกิดมาว่าจะมาหาแก้ว
พบแล้วไม่กำ จะเกิดมาทำไม
สิ่งที่อยากก็หลอก
สิ่งที่หยอกก็ลวง
ทำให้จิตเป็นห่วงเป็นใย
เลิกอยากลาหยอก
รีบออกจากกาม
เดินตามขันธ์สามเรื่อยไป


เสร็จกิจสิบหก ไม่ตกกันดาร เรียกว่านิพพานก็ได้

พอดีเห็นพี่ ดาบหัก ลงกระทู้เกี่ยวกับหลวงพ่อสด เห็นว่าเป็นธรรมที่สอนใจได้ดีเลยหยิบมาฝากเจ้าของกระทู้ค่ะ

ที่มันยังไม่ดีขึ้นก็เพราะยังไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แล้วจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้อีกนานไหมคะ ...
วันแรกที่โดน มันหนักขนาดไหน คุณก็ผ่านมันมาได้ถึงตอนนี้ ถามตัวเองได้แล้วค่ะว่าพอแล้วหรือยัง...

ถือโอกาสนี้เป็นจุดเริ่มต้น หรือเกิดใหม่ในชีวิตดีกว่าค่ะ
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คือของแท้ค่ะ

ขอให้เจอแสงสว่างในชีวิตโดยเร็วนะคะ สาธุ

 

555555+++++ ....

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Y9nlyPXHV6k]จะตัดใจจากคนรักเก่าได้อย่างไร? - YouTube[/ame]​

 

วิธีตัดใจจากคนรักเก่า

ถาม – จะตัดใจจากคนรักเก่าได้อย่างไรคะ?

พยายามทุกวิถีทางแล้ว ทั้งอ่านหนังสือ ทั้งสวดมนต์ ทั้งทำใจคิดต่างๆนานา พอใช้อุบายอย่างหนึ่งๆก็เหมือนจะได้ผลบ้าง

แต่พอเวลาผ่านไป ใจก็วกกลับมาที่เก่าอีก กลุ้มใจมาก เหมือนจะไม่สามารถตัดได้ขาดอย่างแน่นอนตลอดไป




ดังตฤณ - ที่ คุณอ่านหนังสือ สวดมนต์ หรือพยายามนึกคิดไปต่างๆเพื่อให้เกิดการตัดใจนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นแค่ยาแก้ปวดชั่วคราว คุณไม่ได้กำจัดตัวเชื้อโรคที่ฝังอยู่ในตับไตไส้พุงออกไปเลย ฉะนั้นพอยาแก้ปวดหมดฤทธิ์ เชื้อโรคก็มาผลัดเวรแผลงฤทธิ์ต่อ


อาการ ที่ถูกต้องของการถอนพิษรักนั้น ไม่ใช่ความพยายาม ‘ตัดใจ’ เพราะใจเป็นสิ่งที่ไม่มีคมมีดชนิดไหนๆตัดได้ขาด พฤติกรรมทางจิตที่ถูกต้องคือ ‘สละออก’


ซึ่ง เป็นอาการที่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคย เนื่องจากเคยชินที่จะ ‘เอาเข้าตัว’ กันทั้งนั้น ซึ่งนั่นแหละครับคือการเพาะชำนิสัยหวงทุกข์ หวงยางเหนียวยึดติดกับปฏิกูลทางอารมณ์โดยแท้


แต่ละคนมีพลังหรือศักยภาพในการสละออกแตกต่างกัน และศักยภาพดังกล่าวนี้ไม่ใช่มีกันด้วยความบังเอิญ กับทั้งไม่ใช่ความสามารถเฉพาะทาง


จิต ที่มีดี ที่สามารถสลัดขยะหรือปฏิกูลทางอารมณ์ออกได้ง่ายนั้น คือจิตของผู้ที่เคยชินกับการสละออกเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่เฉพาะเรื่องรักใคร่หรือเรื่องเงินๆทองๆอย่างใดอย่างหนึ่ง


นี่เป็นการมองภาพกว้างภาพรวม ถ้าคุณ
อ่านเกมของจิตออก จะเห็นความสัมพันธ์ทั่วถึงกันหมด


ไม่มีใครฝึกเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางในการตัดรัก แต่ทุกคนสามารถฝึกที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการสละอารมณ์ส่วนเกินกันได้ทุกแง่


เมื่อ พูดถึงการฝึก คุณจะต้องนึกถึงการทำไปตามลำดับขั้น จากง่ายไปหายาก ในที่นี้คุณจะฝึกสละ ก็ต้องไล่ลำดับจากการให้ในสิ่งที่สามารถให้ได้ง่ายๆก่อน


สำคัญคือคุณต้องทำเป็นประจำ จนกระทั่งจิตเกิดความชินในอารมณ์อยากให้ อยากสละออก


ตาม หลักการแล้ว การสละทรัพย์เล็กๆน้อยที่เป็นส่วนเกินของตนให้ผู้อื่นหรือสัตว์อื่น จัดเป็นอุบายฝึกจิตคิดสละขั้นพื้นฐาน ยกตัวอย่างเช่นถ้ามีหมาแมวจรจัดมาเข้าบ้าน (ซึ่งพบได้เป็นปกติทั่วทุกหัวระแหง)

คุณ เหลือเศษอาหารเช้าหรือเศษอาหารเย็นที่จะทิ้งอยู่แล้ว ก็แค่เอาใส่จานให้พวกมัน หรือแม้ถ้าคุณอยู่ในเขตที่มีน้ำมีบ่อซึ่งสัตว์เล็กๆอาศัยอยู่ เพียงสาดน้ำล้างจานอาหารที่มีเศษข้าวเศษเนื้อติดอยู่ลงไป โดยคิดว่าดีแล้ว เศษอาหารนี้จะตกถึงปากถึงท้องพวกสัตว์ในน้ำ นี่พระพุทธองค์ก็ทรงตรัสว่าเป็นที่มาแห่งบุญเช่นกัน


อย่า ดูถูกว่าการให้ของเล็กน้อยเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะเมื่อคุณให้จนเป็นอารมณ์ชินที่จะสละแล้ว ก็เป็นการเพาะนิสัยในทางทาน เป็นผู้สามารถให้โดยไม่จำเป็นต้องให้ ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน


อานิสงส์ของการเป็นบุคคลเช่นนั้นแหละ คือที่มาของกำลังของใจ ที่มาของความสามารถสละขยะส่วนเกินออกจากใจโดยง่าย

หากคุณยังไม่มีกำลัง ยังไม่รู้จักความสุขในการสละออก การทิ้งขยะย่อมยาก แต่เมื่อเริ่มเป็นสุขกับการทิ้งขยะบ้างแล้ว พอเกิดอารมณ์อาลัยบุคคลหรือวัตถุไร้ค่าใดๆ ใจก็ฉลาดพอจะเริ่มเห็นตัวอารมณ์นั้นเป็นส่วนเกิน


ตรง นี้ต้องฝึกด้วย คือฝึกเห็นว่าตัวอารมณ์อาลัยนั่นแหละเป็นส่วนเกิน ทำนองเดียวกับเห็นเศษอาหารเหลือทิ้ง หรือเสลดสกปรกในปากที่ไม่จำเป็นต้องอมไว้


ยัง ไม่ต้องหวังว่าจะทำได้อย่างดีในระยะเริ่มต้น แต่คุณจะพบว่าหากหมั่นฝึกสละของเล็กๆน้อยๆ ฝึกสละความถือโกรธผูกใจเจ็บ ฝึกกระทั่งเจียดเงินส่วนเกินของรายได้เพื่อทำบุญทั้งกับคนอนาถาซึ่งอยู่ต่ำ กว่า เรื่อยไปจนถึงพระสงฆ์องค์เจ้าผู้มีศีลสัตย์ผู้อยู่สูงกว่า ในที่สุดจิตจะมีอานุภาพมากขึ้นเรื่อยๆ


เพราะ เกิดพลังความสว่าง มีศักยภาพสูงในการคิดสละ ซึ่งเมื่อบวกกับการฝึกหัดมองให้เห็นชัดว่าอารมณ์อาลัยเป็นเพียงปฏิกูลของจิต ในที่สุดคุณก็จะสลัดได้ราวกับคนถ่มเสลดลงพื้นโดยปราศจากความหวงแหนแม้แต่ น้อยครับ


ถาม – เวลาใครพูดถึงแฟนเก่าให้ฟังก็คิดมากขึ้นมาอีก หรือฝันถึงเขาอีก ทั้งที่คล้ายตัดใจได้เด็ดขาดไปแล้ว อย่างนี้แปลว่าใจเราลึกๆยังมีเขาอยู่ใช่ไหมคะ?



ดังตฤณ - ไม่ ใช่อย่างนั้นหรอกครับ การคิดว่าส่วนลึกยังตัดไม่ขาดนั้นออกแนวลึกลับ ไม่ก่อให้เกิดความเข้าใจอะไรตรงตามจริงขึ้นมา พิจารณากันสดๆตามเรื่องที่เกิดขึ้นดีกว่า


คนเรานั้นเดิมทีมีดวงจิตที่เป็นอิสระอยู่ แต่พอคิดถึงใคร พอพูดถึงใคร ใจก็เกิดกระแสโยงไปเชื่อมกับคนๆนั้นทันที


ขอ ให้คุณลองนึกถึงภาพตัวเอง เห็นในใจราวกับเป็นใครอีกคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตามลำพังในที่โล่งๆ จากนั้นจินตนาการดูว่าถ้าภาพนั้นคิดถึงใคร หรือพูดถึงใครขึ้นมา ก็จะมีกระแสผูกพันเข้ากับบุคคลนั้นเกิดขึ้นทันที

อย่าง ไรก็ตาม พอคิดจบ หรือพูดจบ กระแสความผูกพันนั้นจะหายไป เว้นแต่คุณจะยังคงคิดพะวงถึงใครอีกคนอยู่เรื่อยๆ กระแสความผูกพันก็จะยังมีอาหาร ยังมีตัวหล่อเลี้ยงเอาไว้ไม่ให้ขาด


พูด ง่ายๆว่าคุณสร้างพันธะขึ้นมาด้วยความพะวงคิดถึง ถ้ายังตัดนิสัยความพะวงคิดถึงไม่ได้ พันธะก็เกิดขึ้นใหม่ได้เรื่อยๆ ต่อให้ตัดใจจากคนเก่าไปนานแค่ไหนแล้วก็ตาม


สิ่งที่ล่อให้เกิดความพะวงคิดถึง มักเป็นญาติหรือบุคคลใกล้ชิดกับแฟนเก่า หรือไม่ก็เป็นการเจอตัวแฟนเก่าตรงๆ


ภาพที่กระทบตา เสียงที่กระทบหูในขณะหนึ่งๆนั่นเองจะสะกิดให้นึกถึงเรื่องดีๆในหนหลัง


เว้น เสียแต่จะมีความทรงจำที่เลวร้ายมาหักลบ หรือจิตใจหันเหไปทางคนอื่น หรือใจผูกพันกับภาวะโสดอิสระแน่นแฟ้นกว่าภาวะมีห่วงคล้องคอ อันนั้นเองภาพและเสียงที่เกี่ยวข้องกับแฟนเก่าจึงจะหมดอิทธิพลกระทบใจคุณ อย่างสิ้นเชิง


หากสังเกตอาการทางจิตของตัวเองอย่างใกล้ชิด คุณจะพบว่าการคิดถึงใครสักคนมี ๒ ขั้นใหญ่ๆ

๑) ขั้นที่สักแต่คิดถึงเฉยๆ ความผูกพันเบาบาง ขั้นนี้พอมีสิ่งอื่นมากระทบหูกระทบตา ใจคุณจะหันเหไปทางใหม่ทันที โดยไม่รู้สึกหลงเหลือเยื่อใยตกค้าง


๒) ขั้นที่เกิดปรากฏการณ์เสมือนมียางเหนียวยื่นออกจากใจคุณไปแปะติดกับบุคคลอัน เป็นเป้าหมาย ขั้นนี้ต่อให้มีสิ่งอื่นมากระทบหูกระทบตา ใจคุณคล้ายเรือที่ถอนสมอไม่ขึ้น ต้องแช่นิ่งอยู่ที่เดิมนั่นเอง
พันธะ หรือยางเหนียวเป็นสิ่งที่หน่วงเหนี่ยวให้ใจขาดอิสรภาพ ขาดความโปร่งสบาย ขาดความเป็นตัวของตัวเอง ยิ่งเหนียวแน่นเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกคับแคบ ทึบแน่น และมีชีวิตที่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น


ใน กรณีของคุณ หากทราบว่าพันธะเกิดจากความพะวงคิดถึงหรือพูดถึง ดังนั้นวิธีตัดวงจรความผูกพันอย่างง่ายๆก็คือเลิกพูดถึงเขาเสีย และเมื่อใดรู้ตัวว่าคิดถึงเขา ก็หาเรื่องอื่นมาเปลี่ยนความคิดเสียแทน

หรือถ้าหลีกเลี่ยงที่จะคิดถึงและพูดถึงไม่ได้ ก็ให้รู้เท่าทันตัวเองว่ากำลังคิดในขั้นเฉยๆหรือคิดในขั้นที่มียางเหนียว


เรื่อง พื้นๆ ธรรมดาๆ แต่คนส่วนใหญ่จะนึกไม่ถึงกันครับ ความผูกทางจิตทางใจนั้นเกิดขึ้นง่ายแสนง่าย และต่อเยื่อต่อใยติดใหม่ไม่ยากเย็นเลย ไม่จำเป็นต้องอาศัยพลังลึกลับหรือไสยศาสตร์ใดๆเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งสิ้น แต่ในทางกลับกันก็อาจตัดเยื่อตัดใยได้สบายๆเหมือนกัน ขอเพียงคุณมีสติเท่าทันขณะของการเกิดความคิด สังเกตเข้าไปเห็นได้ชัดๆว่าปฏิกิริยาทางใจของตัวเองเป็นอย่างไร เกิดยางเหนียวหรือยัง ยางเหนียวเป็นคุณหรือเป็นโทษ


เมื่อ ใจยอมรับว่ายางเหนียวเป็นโทษ ทำให้เกิดความอึดอัดคับข้อง ในที่สุดก็เกิดปัญญาด้วยตนเอง เห็นว่าไม่น่าคิดมากให้เกิดยางเหนียวไปเปล่าๆ


คุณ จะเป็นนักตัดใจ หรือเป็นคนอกหักที่ได้ดีรวดเร็วกว่าใครๆ กับทั้งมองออกไปเห็นความจริงที่เกิดขึ้นกับคนทั้งโลก คือคนทั้งโลกไม่รู้ตัว ไม่รู้เท่าทันกลอุบายตื้นๆของกิเลส ไม่เห็นกันเลยว่าเพียงปราศจากอาการทางใจที่ยื่นยางเหนียวไปเชื่อมกับใคร สายใยก็จะหลุดไปเอง

และขอเพียงมีสติ มีความเข้าใจกลไกของจิตตรงจุดนี้ดีๆ คุณจะแก้ปัญหาได้ครอบจักรวาลทีเดียว ไม่เฉพาะเรื่องคนรักเก่าเท่านั้น



ถาม – เรากำลังทรมานมาก แฟนเราเพิ่งบอกเลิกด้วยเหตุผลระหว่างเราที่ไม่มีทางอยู่ด้วยกันได้ เนื่องจากมีความสัมพันธ์แบบยากที่จะถูกยอมรับ เราเข้าใจเหตุผลดี แต่การมีเขาอยู่ทำให้เราอุ่นใจมากกว่าอยู่คนเดียว ทรมานใจเหลือเกินกับการต้องอยู่ไปวันๆโดยไม่มีเขา ถ้าไม่เหนี่ยวรั้งเขาไว้เราจะอยู่ยังไง


ดังตฤณ - อย่าคิดว่าเราเป็นฝ่ายถูกทิ้ง ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกที่จะทิ้งขยะชิ้นหนึ่งออกจากใจ


อย่าคิดว่าเราต้องเป็นฝ่ายเหงา ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกพักร้อนอย่างสบายใจสักระยะ

อย่าคิดว่าเราเป็นฝ่ายทรมาน ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกทำความสุขให้แก่เขา


อย่าคิดว่าเราควรเหนี่ยวรั้งเขา ให้คิดว่าเราควรเป็นฝ่ายให้อิสระเป็นทานแก่คนอื่น


ถ้า เปลี่ยนมโนกรรม (กรรมทางความคิด) จากมืดเป็นสว่างได้ ชีวิตก็จะสว่างเองครับ จิตที่สว่างย่อมอบอุ่นเป็นสุข มีแต่ใครๆวิ่งมาหา มีแต่ความอิ่มเต็มเบิกบาน มีแต่อยากได้อิสระให้ตนเองและใครๆทั้งโลก

จำไว้ว่าทำใจได้ก็เจอคนใหม่ได้ แต่ถ้าทำใจไม่ได้ก็เจอแต่น้ำตากลิ่นเก่าท่าเดียว


ให้ตัวคุณในวันนี้เป็นคนเลือก อย่าให้ตัวคุณที่ตายไปแล้วเมื่อวานเป็นคนเลือก




ที่มา: http://dungtrin.com/prepare/archieve/prepare033.htm และ

 

สัญญาณที่บอกว่าคุณตัดใจจากเขาได้แล้ว
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม



1. ในที่สุดคุณก็ตัดสินใจเอา “หนังรัก” ชนิดที่ดูกี่ครั้งก็ร้องไห้ ไปคืนร้านเช่าวีซีดี และหาเรื่องใหม่ที่สนุกๆ สดใส หรือหนังแอคชั่นมันส์ๆ มานั่งดูแทน

2. คุณไม่รู้สึกเสียดายเลยสักนิด ที่อีเมล์หรือข้อความเก่าๆ ที่เคยส่งหากันนั้น โดนลบไปด้วยความบังเอิญ

3. คุณเพิ่งจะรู้ตัวว่าพฤติกรรมบางอย่างของเขานั้น ช่างน่ารำคาญเสียจริง ทั้งๆ ที่ตอนคบกันคุณคิดว่ามันน่ารักเสียเหลือเกิน

4. คุณเลิกคิดถึงสถานการณ์ที่จะทำให้เขากลับมาขอคืนดี และรักคุณเช่นเดิม นั่นล่ะ!! คุณยอมรับว่าคุณเลิกกันโดยดีแล้ว

5. เมื่อจะออกไปข้างนอกคุณไม่ต้องแต่งตัวให้สวยเช้ง เพราะกลัวว่าอาจจะเจอเขาและเขาเห็นคุณแต่งตัวเป็นยายเพิ้ง

6. คู่เดทคนใหม่ของคุณหอมแก้มคุณ และคุณไม่ได้หันหน้าหนี แต่คุณกลับรู้สึกดีเสียด้วยสิ

7. เมื่อคุณบังเอิญไปเจอแม่ของเขาที่ไหนสักแห่ง คุณไม่ต้องหลบหน้าอีกต่อไปแล้ว

8. คุณเกิดชอบใครเข้าจริงๆ แล้ว

9. ตอนนัดเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน และคุณเพิ่งรู้ว่าเพื่อนๆ ของคุณก้าวหน้าในเรื่องต่างๆ มากมาย ขนาดไหน ก็แหงล่ะ คุณมัวแต่ร้องไห้นอนซมในห้องคนเดียวหนิ

10. ชายหนุ่มที่เคยเรียกคุณว่าหนูน้อย ตอนนี้เปลี่ยนมาเรียกคุณว่า สาวเซ็กซี่ เพราะคุณไม่โทรมเป็นยายแก่แล้วน่ะสิ

11. เมื่อคุณลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน คุณไม่กังวลเลยสักนิด เพราะแต่ก่อนคุณกลัวว่าคุณจะพลาดรับสายของเขา

12. สุดท้าย... คุณเพิ่งรู้อย่างจริงจังว่า เขาต่างหากที่เสียคุณไป ไม่ใช่คุณเสียเขาไปซะหน่อย



แล้วเพื่อนๆ ล่ะคะ ตอนนี้... “ตัดใจ” จากเขาได้หรือยัง?

 

อย่าหลงโง่งมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไป ใจเป็นของเรา ตัวเป็นของใคร จงรักผู้อื่นเสมอเหมือนการรักตนเอง ขณะนี้เราว้าวุ่นไปหรือเปล่า เราเดือดร้อนไปเอง เราคิดทุกข์ไปเอง แล้วเราจะมัวเพ้อฟันฟูมฟาย ไปทำไม

 

ไม่เคยอกหักคับ
เคยแต่ ตัดใจจากรัก ที่ให้โทษกับตัวเอง
ถามว่าได้อะไรจากรักบ้าง
เขาให้อะไรแก่คุณบ้าง
คุณได้อะไรจากรักบ้าง
ชั่งตวงวัดดู
สูญเสียตัวเองไป
จนถึงตอนนี้
คุ้มใหม
ที่ได้รัก
ถ้ารักคือการให้ คุณก็ให้ ชีวิตเขาคืนไป
น้านละคุณได้รักแล้ว

 

=========

เราเกิดมาคนเดียว เวลาตายจากไปก็คนเดียว พอตายไปเขาก็ไม่เห็นจะตายนอนโลงเดียวไปกับเรา

แล้วทำไมเราจึงต้องคิดถึงผูกพันธ์กับเขา เขาทำอะไรให้เรารู้สึกอย่างนั้น แล้วเขา วันข้างหน้าต้องแก่ชรา หย่อนยาน ต้องตาย เน่าพุพองเหม็นน่าเกลียด ไม่เกิน50ปีก็ต้องตายจากกัน ถามจริงๆคือเราอยากได้อะไรจากเขา
และในเมื่อสิ่งต่างๆในโลกนี้ ต่างไม่สามารถควบคุมให้ได้ดังหวัง แล้วเราจะไปยึดติดทำไม แม้ตัวเราเอง เรายังไม่สามารถควบคุมหรือทำให้ได้ดังใจเรา มันก็เป็นทุกข์มากพอแล้ว ทำไมเราต้องเอาจิตเราไปฝากไว้กับเขา เพื่ออะไร สรรพสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราหรือเขา ถึงเวลาชีวิตย่อมดับไป ย่อมพลัดพรากและเป็นทุกข์ นี่แหละคือความจริง เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ทำไมเราไม่ละปล่อยวางทุกอย่างลง แล้วหันกลับมาดูจิตใจของเราหันมาปฏิบัติธรรมเพื่อชำระจิตใจเราเองให้สะอาดบริสุทธิ์ไม่ดีกว่าหรอ หรือรู้ทั้งรู้ว่าทุกข์ว่าเป็นไฟ แต่เรายังเดินเข้าไปหาทุกข์อย่างนั้นหรือ

ขอให้พิจารณาให้ดี ชีวิตเราเขานี้สั้นนัก อย่าโง่หลงในกามราคะหรือสุขที่จอมปลอมอยู่เลย คืนความสะอาดและความสุขสงบให้แก่จิตของตนเถิดครับ
อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลยครับ ขอให้คิดใหม่ทำใหม่แล้วจะพบกับความสุขที่ยิ่งกว่าสุขในกามราคะที่เราประสพมาครับ

ขอเจริญธรรม

 

ขอตอบแบบ เล่าประสบการณ์ ประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว

เราอกหัก เสียใจ เพื่อนไม่รู้ทำไง เลยพาเราไปพักที่วัด ตจว. (จำไม่ได้ )
จะว่า ปฎิบัติธรรมก็ไม่ใช่ เพราะไม่รู้อะไรเลย แต่เราต้องตื่นแต่ตี 4 มาสวดมนต์ แล้วต่อด้วย กวาดวัด แล้วค่อยกินข้าวก้นบาตร
พอตกเย็นเจ้าอาวาส ท่านก็เทศน์อย่างคล้ายๆ ที่สมาชิกตอบ เรารู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ร้องไห้ไปบ้าง ฯลฯ
ท่านเลยพาเราเดิน(คล้ายๆ เดินธุดงหรือเปล่าไม่ทราบ) บนภูเขา ให้พระอีกรูปเดินหลัง กันเราตกเขา
ท่านพาเดินผ่าน แล้วถามเราว่า รู้จักต้นปลงหรือเปล่า (จริงแล้วเขียนว่า ปรง ตามภาพที่แนบนะค่ะ) คิดว่า เป็นมุขตลกเสียอีก เพราะเรา ไม่รู้จัก ฟังท่านยังไงก็ทำใจไม่ได้

เป็นครั้งแรก ที่ได้เริ่มเข้าใจคำว่า วัด/พระ/ข้าวก้นบาตร/กวาดลานวัด/สวดมนต์/ฟังเทศน์กับพระตอนเย็น แบบภาษาบ้าน หรือ คำว่า นั่งสมาธิ
ประสบการณ์อกหักครั้งนี้ มีค่าสำหรับเรามากๆ ที่ทำให้เรามีโอกาสเข้าวัด แล้วกลับบ้านได้อย่าง ลืมได้ทุกอย่าง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หายร้องไห้แบบสนิท ทั้งๆ ก่อนหน้าเข้าวัด ยัง งง / ร้องไห้

ประสบการณ์ครั้งนี้ ทำให้เราเริ่มรู้สึกว่า คำว่า วัด/พระ/ธรรมะ ช่วยเราไว้ได้มาก แม้จะยังไม่ได้เริ่มปฎิบัติธรรม อ่านกระทู้คุณแล้วนึกได้นะค่ะ

 

เรียกอาการนี้ว่าติดสุข สุขที่ติดเป็นสุขที่ละเอียดตัดยาก
นึกถึงกฎไตรลักษณ์ เกิด ตั้งอยู่ ดับ ทุกสิ่งทั้งนั้น แม้แต่พระพุทธองค์ก็ไม่พ้นกฎนี้
ดินสอเขียนแล้วกุดหมดฉันใด สิ่งใดๆย่อมมีวันสิ้นสุดฉันนั้น
เทียนจุดแล้วสุกสว่างจนไหม้หมดฉันใด ความรักสุขสว่างก็ย่อมมีวันดับไปฉันนั้น
อนิจจัง วัตตสังขารา เป็นความจริง เป็นสิ่งที่หนีไม่พ้น จงยอมรับในความจริง จบคือจบ อย่าไปติดสุข คิดได้ก็ตัดได้ ไม่คิดจะตัดให้ได้ก็ไม่มีวันตัดได้ จงเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจ มันจะทุกข์จะเจ็บบ้างช่างหัวมัน

 

เห็นจากรูป..หน้าตาแบบเลือกได้เลยน๊ะเนี่ย.

มีเรื่องเล่านายร้อยทหารเรือ..เรื่องฝึกกบซึ่ง

เป็นหลักสูตรขั้นสุดยอดต้องมีกำลังใจ..และกาย

อย่างมาก..มีเพื่อนร่วมรุ่นอยู่คู่หนึ่งคนหนึ่งเตรียม

ตัวฟิต..ร่างกายตั้งใจเป็นปี..เเต่ปรากฎว่าไม่ผ่าน

ส่วนอีกคนผ่านซึ่งเป็นที่สงสัย..ของเพื่อนร่วมรุ่น

ไม่มีวี่แวว..อยู่ดีๆก็มาสมัคร..นายทหารท่านนั้น

เขาบอกว่า..เขาอกหัก.


ลองดูเรื่อง.." สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก" อาจได้มุมมอง

หรือธรรมนิยายเรื่อง..พุทธอนุชาพระอานนท์ตอน

นางโกกิลา..อาจได้ข้อคิดครับ.


ส่วนเรื่องคู่ปล่อยไปเรื่อยๆ..เรามีหน้าที่ทำตัวเราให้ดีก่อนครับ

เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ..เราจะได้มีข้อมูลไว้ดูและเลือกคนไหน

ดีหรือไม่ดีครับ..แหมม.สวยเลือกได้เลยน๊ะเนี่ยยยยย.
.

 

หน้าตา ช่วยไม่ได้ หรอกพี่
จิตใจที่เข้มแข็งเท่านั้น
ที่จะพาเรารอด
จากพวกชอบสะสม

หน้าตาเอาไว้หลอกเด็กๆๆกันพี่
พวกที่ยังตัดไม่ขาด.......
555+