ศีล 5 กับการทานยาถ่ายพยาธิ การทานยาปฏิชีวนะ และการทานโยเกิร์ต

การรับประทานยาถ่ายพยาธิ การรับประทานยาปฏิชีวนะ และการรับประทานโยเกิร์ต เป็นปาณาติปาตหรือไม่ ด้วยเหตุผลใดครับ

ขอขอบคุณ/กราบอนุโมทนา ล่วงหน้ากับทุกคำตอบครับ

 

เจตนารักษาโรค ไม่ใช่เจตนาฆ่า

 

๓. อันภิกษุผู้อุปสมบทแล้ว ไม่พึงแกล้งพรากสัตว์จากชีวิต โดยที่สุดหมายเอาถึง
มดดำมดแดง. ภิกษุใดแกล้งพรากกายมนุษย์จากชีวิต โดยที่สุดหมายเอาถึงยังครรภ์ให้ตก
ไม่เป็นสมณะ ไม่เป็นเชื้อสายพระศากยบุตร. เปรียบเหมือนศิลาหนาแตกสองเสี่ยงแล้ว
เป็นของกลับต่อกันไม่ได้. ภิกษุก็เหมือนกัน แกล้งพรากกายมนุษย์จากชีวิตแล้ว ไม่เป็นสมณะ
ไม่เป็นเชื้อสายพระศากยบุตร. การนั้น เธอไม่พึงทำตลอดชีวิต.

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๔
พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑
หน้าที่ ๑๕๙/๓๐๔

 

.
.
.
.
...เห็นพยาธิแล้วฆ่า..รู้ว่าพยาธิตายบาป ศีลขาด แต่กินยาเพื่อระงับการเจ็บป่วย ป้องกันสุขภาพร่างกาย ไม่มีเจตนาเจาะจง ศีลไม่ขาด

ต้องพิจารณาองค์ของปาณาติบาต (การฆ่าสัตว์) มี ๕ ประการตัดสิน
คือ
-สิ่งมีชีิวิต
-รู้ว่า เป็นสิ่งมีชีวิต
-มีจิตคิดจะฆ่า
-มีความพยายามฆ่า
-สัตว์ตายด้วยความพยายาม ดังกล่าวนั้น

ถ้าครบทั้ง ๕ นี้เป็นปาณาติบาต เป็การล่วงศีลข้อที่ ๑ เป็นอกุศลกรรมบถ
ที่ครบองค์ สามารถนำเกิดในอบายภูมิ มี นรก เป็นต้น ได้


จุลินทรีย์และแบคทีเรียในโยเกิร์ต ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตประเภทสัตว์หรือพีช เป็นเพียงชีวิตรูป..คือรูปกายที่ไม่มีวิญญาณครอง เช่นเดียวกับน้ำเชื้อของสัตว์เพศผู้ทุกชนิดรวมทั้งมนุษย์ จัดเป็นรูปกายที่ไม่มีจิต ไม่มีเจตสิก เหมือนหางจิ้งจกที่ขาด หรือหนวดปลาหมึกที่ถูกตัด ฉะนั้นการทำลายจุลินทรีย์ หรือการทำลายพีช จึงไม่ชื่อว่าเป็นการฆ่าสัตว์ในความหมายของสัตว์ ที่พระพุทธองค์ทรงหมายเอาว่า สัตว์มีชีวิตที่เกิดจากกรรม มีจิต มีเจตสิก

 

ถ้ากินด้วยเจตนาฆ่าเชื้อโรค ไม่ผิดศีล เพราะเชื้อโรคไม่มีจิต (เช่นเดียวกับต้นไม้) แต่การกินด้วยเจตนาฆ่านั้นจิตจะเศร้าหมองเป็นอกุศล

ถ้ากินด้วยเจตนา รักษาโรค ไม่ผิดศีลและไม่ทำให้จิตเศร้าหมองด้วย

ตอนก่อนหลวงตามหาบัวละสังขารไม่นาน ท่านเป็นแผลติดเชื้อที่นิ้วเท้า
นพ.จอมจักร บอกท่านว่าจะทายาฆ่าเชื้อให้ ท่านชักเท้าหนีไม่ให้ทา

 

จุลชีพ ไม่มีจิตครอง ไม่บาปครับ

 

ตั้งจิต เพื่อเป็นการป้องกันโรค เพื่อขับของเสียออกจากร่างกาย ไม่ได้มีจิตจะฆ่าทำร้ายใคร เพื่อไม่ให้ลำไส้ร่างกายสกปรกมีเชื้อโรค อยู่ที่เจตนาครับ.. ถ้าเจตนาคิดว่าจะฆ่าให้พยาธิตายก็อาจจะบาป ตั้งจิตไว้ก่อนว่าไม่ได้มีเจตนาฆ่าแต่เพื่อสุขภาพตนเอง( และเราก็ไม่รู้ว่ามีพยาธอยู่หรือไม่ จึงไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิต ).. เหมือนกับเราจะทำความสะอาด ปัดกวาด เราก็ตั้งจิต เจตนาทำความสะอาด ไม่ได้จะตั้งใจฆ่า มดแมลง.. ถ้าเราไม่เห็น แต่เผลอไปโดนมันตาย ก็ถือเป็นอายุขัย เป็นวาระกรรมของสัตว์โลก เราไม่ได้มีเจตนาแต่อย่างใด