" ปอบ " คืออะไร ? อาถรรพ์ ความเชื่อ เรื่องผี!!

.... ภัยมืดที่มองไม่เห็น ความตายที่มาเร็วแบบไม่รู้ตัว ... หลังจากงานทำบุญให้ยายแตเพิ่งเสร็จไปเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา .. น้ายูร ลูกพี่ลูกน้องของแม่เราก็ตายลงในวันนี้ 29/5/56 ด้วยอาการเป้นลมล้มลงไปตายอย่างไม่ทราบสาเหตุ .. แต่ชาวบ้านลงความเห็นว่าแกโดนปอบกิน และ จะมีการหาหมอผีมาจัดพิธีปัดรังควาญในอีกสองวันที่จะถึงนี้ .. ส่วนตัวเราคงจะเข้าไปถามข่าวเรื่องนี้อีกทีแล้วจะเอามาเล่าให้ฟังนะคะ ...

 

.... ก็คงมีสิทธิ์เป็นไปได้มั้งคะ .. เพราะตามที่หมอธรรมนั้งดูแล้วบอกว่า พวกนี้รวมตัวกันอยู่แถว ๆ ศาลากลางบ้านมีหลายตนรอคอยใครที่เหมาะ ๆ พอทำให้ล้มก็จัดการเลย กับไปหลบอยู่แถวริมแม่น้ำชี ... อันนี้ก็ต้องรอการตรวจสอบให้แน่ชัดละคะเพราะตรงหลักบ้านที่มีศาลากลางบ้านอยู่นั้นมันคือ หน้าบ้านเราเอง แต่ตัวเราไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั้นเรานอนที่ร้านนอกหมู่บ้านนาน ๆ จะเข้าไปทีหนึ่ง ศาลากลางบ้านนี้จะมีชาวบ้านผ่านไปมาบ่อย ๆ เพราะมีร้านค้าอยู่หลายร้าน และ ศาลากลางบ้านก็อยู่ตรงข้ามบ้านเราเองด้วยมันเป็นสี่แยกมีหลักบ้านอยู่ตรงกลางพอดี .... พรุ่งนี้น่าจะรู้ความเป็นไปมากกว่านี้คะ

 

วันนี้เข้าไปในหมู่บ้านมา .. คนกำลังเตรียมงาน ศพ และตั้งเต้นเพื่อจะทำพิธีไล่ปอบในวันอาทิตย์ ... ภาพภายในหมู่บ้านตรงศาลากลางประจำหมู่บ้าน .. และ บริเวณบ้านคนตายซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กัน

 

น่ากลัวจังเลยอะ เป็นดงเลย

 

....... อ้อคะ .. ขอบคุณนะคะที่เตือน .. สองคนนี้ไม่ได้ถุกล่าวหาว่าเป็นคะแต่เป็นผู้เสียหาย ที่ตายในช่วงนี้ที่มีข่าวแบบนี้และเป็นญาติของเราเองด้วย .. ส่วนคนที่โดนกล่าวหาว่าเป็นปอบคงไม่เอามาลงหรอกคะ .. เพราะบางพวกไม่มีเจ้าของหนีมาจากที่อื่น และ ถูกล่องตามแม่น้ำมาอาศัยแฝงเขาไปเรื่อย ..

 

... มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่เข้าใจทำไมชาวบ้านจึงเอาเสื้อสีแดงมาแขวนไว้หน้าบ้าน โดยเฉพาะบ้านที่มีผู้ชาย ... ถามหลานขายก็บอกว่าชาวบ้านเขาหามาแขวนกันเอง ... เรายิ่งงงเข้าไปใหญ่เพราะ " เสื้อสีแดง " เขาเอามาไล่ผีแม่ม่ายไม่ใช่เหรอ .. อันนี้ ปอบ นะเอามาแขวนกันทำไม ..

... แต่ยังไงวันอาทิตย์นี้เขาจะทำพิธีไล่ปอบกันแล้วน่าจะเป็นช่วงเช้า นิมนต์พระมาจากที่อื่น 4 องค์ และ ชาวบ้านที่ติดตามมาประมาณ 20 คน ใครเป็นใครอะไรจะเกิดขึ้นเดี๋ยวเราคงได้พิสูจน์กันอีกที ..

 

.... ผวาปอบ! ชาวกาฬสินธุ์รวมตัวทำพิธีไล่ เผยมีคนตายรายวัน .......

.... ชาว จ.กาฬสินธุ์ กว่า 2,000 คน ร่วมกันนิมนต์พระ-พ่อขะจ้ำ ทำพิธีไล่วิญญาณ เผยผีปอบทำคนตายรายวันใน 2 หมู่บ้าน รวม 5 ราย

เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม มีรายงานข่าวว่า ที่บ้านดอนขี - ดอนสวรรค์ หมู่ที่ 5 และ 6 ต.อิตื้อ อ.ยางตลาด จ.กาฬสินธุ์ ได้มีประชาชนกว่า 2,000 คน รวมตัวกัน นำโดยนายอดุลย์ จันทะพิลา ผู้ใหญ่บ้านดอนขี หมู่ที่ 5 และนางกาญจนา ภูชมศรี รองนายกเทศบาลตำบลอิตื้อ นิมนต์พระอาจารย์ธานินทร์ อนตธฺโร เกจิที่มีชื่อเสียงด้านพิธีกรรมพื้นถิ่นอีสาน รวมทั้งเชิญ พ่อทองสุข นนทะนำ พ่อขะจ้ำหมู่บ้าน มาทำพิธีกำจัดปอบในพื้นที่ หลังชาวบ้านผวาหนัก เนื่องจากมีคนตายติดกันเป็นรายวัน

ทั้งนี้ พิธีเริ่มต้นขึ้นจากการบวงสรวง ขอขมา และบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำหมู่บ้าน ก่อนที่จะปลุกเสก เซียงข้อง ออกไล่จับปอบในหมู่บ้าน โดยมีอาสาสมัครร่วมพิธีกรรมจนสามารถจับปอบใส่ในกระบอกไม้ไผ่ได้ถึง 6 ตัว จากนั้นเจ้าพิธีได้ทำพิธีส่งวิญญาณที่จับได้ที่บรรจุในกระบอกไม้ไผ่ด้วยวิธีฌาปนกิจตามประเพณี ด้วยความเชื่อว่าดวงวิญญาณที่เป็นผีปอบนั้นไม่ไปสู่สุคติจึงต้องหาตัวตายตัวแทนรับช่วงต่อจนเป็นสาเหตุให้มีคนเสียชีวิต

โดยนางกาญจนา นายกเทศบาลตำบลอิตื้อ กล่าวว่า ตั้งแต่วันที่ 1 สิงหาคม จนถึงวันที่ 5 สิงหาคม ทั้งบ้านดอนขี และบ้านดอนสวรรค์ หมู่ที่ 5 และ 6 มีผู้เสียชีวิตกะทันหันทั้งคนแก่สูงอายุ มีโรคประจำตัว และคนหนุ่ม รวมแล้ว 5 ราย โดยเสียชีวิตเรียงกันวันละ 1 คน ทำให้บ้านต่างหวาดผวา และมั่นใจว่าเป็นฝีมือของผีปอบ

ขณะเดียวกัน พ่อทองสุข อายุ 73 ปี หรือพ่อขะจ้ำของหมู่บ้าน ซึ่งเป็นผู้นำในการประกอบพิธีต่าง ๆ ระบุว่า หลังจากมีคนตายรายวันใน 2 หมู่บ้านที่อยู่ติดกัน โดยลักษณะการตายเป็นไปอย่างกะทันหัน เมื่อเช้าคุยกันอยู่ดี ๆ แต่พอตกบ่ายกลับนอนหลับตาย หรือช็อกตาย ตนจึงทำพิธีบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำหมู่บ้านเพื่อเสี่ยงทาย ก่อนลงความเห็นว่าเป็นฝีมือของผีปอบ ซึ่งทั้งหมดเป็นความเชื่อของคนในหมู่บ้านที่ถือปฏิบัติมาตั้งแต่โบราณกาลแล้ว

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมจาก ข่าวสดออนไลน์

 

วันเสาร์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2555

.................... เมื่อหลวงพ่อไล่ปอบ ...................................

.... ท่านเป็นพระเกจิ ที่รักษาคนโดนของ คนโดนผีโดนปอบเข้า แต่ละวันจะมีคนมาหาท่าน มาให้ดูดวง จารหลัง บ้างก็มารักษาตัว ที่มารักษาส่วนใหญ่แล้วจะโดนของ และเรื่องผีรองลงมา

.... วันนี้ก็เช่นกัน ประมาณช่วงค่ำ มีผู้หญิงวัยกลางคนและญาติมาด้วยกัน 4-5 คน มาให้หลวงพ่อดูดวงให้ แล้วผู้หญิงคนที่ป่วยเล่าอาการให้หลวงพ่อฟังว่ามักได้ยินเสียงคนลำ(หมอลำ)ให้ได้ยิน พอได้ยินเสียงลำแล้ว เขาจะทรมาน บ้างปวดหัว บ้างเหนื่อย บางครั้งได้กลิ่นขมิ้น กลิ่นใบกล้วยที่เขาทำบายสี เป็นอย่างงี้ตลอด ท่านดูแล้วก็ทักว่าเป็นผีบรรพ์บุรุษกระทำ(ผีฟ้า) ท่านถามว่าได้ไปรับเขามามั้ย ผู้หญิงคนนั้นตอบว่า "ไม่ได้ไปรับอะไรมาเลย" หลวงพ่อท่านเลยว่า เป็นผีที่ปู่ญ่าตายายเขาถือกัน พอตายแล้ว ผีเหล่านี้ไม่มีที่เกาะ เลยมาเกาะรุ่นลูกรุ่นหลาน และตอนนี้กลายสภาพเป็นปอบแล้ว ท่านเลยให้อยู่วัดอย่างน้อยสามวันเพื่อรักษาตัว

... พอตอนค่ำท่านก็อาบน้ำมนต์ให้ พออาบน้ำมนต์เสร็จแล้วกลับไปที่พัก ไม่นานเขาก็เริ่มมีอาการ สั่น ร้องทุรนทุราย อยากกลับบ้านท่าเดียว พอมีใครมาพูดด้วยก็จะพูดยาวพูดไปเรื่อยไม่ยอมหยุด ท่านเลยห้ามไม่ให้พูดด้วย ให้อยู่เฉยๆ เขาจะพูดอะไรก็ช่างดูอย่างเดียว และอย่าไปเปิดหมอลำให้ได้ยิน เดี๋ยวจะขึ้นไม่ยอมหยุด ซึ่งหลวงพ่อท่านไม่ใช้ไม้แข็ง ท่านใช้ไม้อ่อน คือเจรจาเป็นอันดับแรกเพราะบางครั้งการเจรจาก็สัมฤทธิ์ผล แต่รายนี้ไม่ยอมท่าเดียว ท่านเลยให้ลูกสิทธิ์ฝนว่านไฟและอีกหลายอย่าง ให้คนป่วยกิน เมื่อเจรจาไม่ได้ผลก็บีบให้ออก เริ่มแรกก็เผาข้างในก่อน บางตัวทนไม่ไหวก็ออก แต่ตัวนี้ แข็งมาก ท่านว่า มีถึง 29 ตัวมีตัวเป้งหนึ่งตัวกับลูกๆ ซึ่งบางสำนักจะใช้ไม้แข็งเลย คือฆ่าออก บ้างก็จับลงหม้อถ่วงน้ำหรือฝังดิน แต่ท่านไม่ทำรุนแรงถึงขนาดนั้น ท่านเจรจาแล้วก็ค่อยๆบีบให้ออก โดยการเผาข้างใน คือให้กินน้ำมนต์และยาที่ให้ลูกสิทธิ์ฝนให้กิน

.... ผ่านไปเกือบ 5 ทุ่ม ปอบก็ยังไม่ออก ไม่ไหวแล้วรบกวนชาวบ้าน รบกวนพระ ท่านพักผ่อน เมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผลก็ใช้ไม้แข็ง พูดกันดีๆไม่ได้แล้ว เห็นท่านจุดธูปเก้าดอกอธิษฐานกับครูบาอาจารย์ แล้วเดินเข้าห้อง ท่านปิดห้องเงียบ ซักพักนึง ผู้หญิงที่โดนปอบเข้าร้องทุรนทราย ปากก็บอกว่ายอมแล้วๆร้อนๆ ดิ้นพล่าน แต่ก็ยังไม่ออก ท่านยังไม่ออกจากห้อง ในที่สุด ปอบทนไม่ไหว ร้องทุรนทุรายแล้วผู้หญิงคนนั้นล้มตึงไปเลย อาการก็สงบลง.. ปอบออกแล้ว.. ไม่นานท่านก็ออกจากห้อง แล้วนำฝ้ายมาผูกแขนผูกขาเพื่อกันให้

.... มาตอนเช้า ท่านตรวจดูอาการอีกครั้ง เมื่อไม่มีอะไรแล้วก็ให้กลับบ้าน ....ซึ่งปอบที่เข้าสิงนั้นเป็นพวกผีฟ้าผีแถนที่ปู่ย่าตายายถือ พอคนที่ถือตายแล้วก็มาเกาะลูกหลาน ช่วงไหนที่เรายังแข็งแรงก็ดูปกติ แต่ยามใดที่เราอ่อนหรือเจ็บป่วย สิ่งเหล่านี้จะคอยซ้ำเติม....

เขียนโดย ud518 ที่ 09:31


*** หลวงพ่อท่านนี้อยู่ที่ วัดบุตาหนา อำเภอชุมพวง จังหวัดนครราชสีมา..

 

ปอบ

.... ปอบ คือวิญญาณที่อยู่ในรูปของหมา ลิง แมว ถ้าเป็นหมาก็จะมีสีดำ สีขาว สีแดง ก็มี ปอบมาจากไหน เท่าที่สอบถามผู้เฒ่าผู้แก่และผู้รู้ทั้งหลายนั้น มีที่มาจากสามที่หลักๆ คือ 1.คนที่เรียนของ 2.จากเครื่องรางทางมหานิยม มหาเสน่ห์ 3.จากผีฟ้าผีแถน และจากที่อื่นๆอีกอาจมีในที่นี้ไม่ขอกล่าวถึง ซึ่งทั้งสามที่มามีรายละเอียดดังนี้ครับ

...... 1.ที่มาจากคนที่เรียนของ เรียนมาแล้วทำผิดหรือรักษาไม่ได้ ของที่เขาเรียนมาก็จะแปลสภาพ เริ่มออกขน กลายเป็นสิ่งที่กล่าวมาแล้ว หรือที่เรียนมาเป็นมนต์ดำก็จะมีปอบติดมาอยู่แล้วเพื่อไว้ใช้งานเช่นมีลิงหนึ่งตัว หรือสองสามตัวเพื่อไว้ใช้งาน เพียงแค่ว่าสิ่งเหล่านี้ยังอยู่ในอำนาจของคนที่เป็นเจ้าของ ก็มีบ้างตอนที่คนนอนหลับสิ่งเหล่านี้ก็ไปทั่ว บ้างก็ไปอำ ไปหยอก หรือไปทำให้เด็กร้องๆแบบไม่มีสาเหตุ แต่เมื่อคนที่เรียนของนั้นเริ่มทำผิด รักษาไม่ได้ สิ่งเหล่านี้เริ่มแก่กล้าขึ้น เริ่มขยายพันธุ์คือ ออกลูก มีแม่มีลูก เริ่มกลายสภาพเป็นหมาดำ ในที่สุดก็เริ่มออกหากิน มันจะออกตอนกลางคืน ไปเข้าสิงไปแอบแฝงกับคนที่อ่อน เช่นคนป่วย จะเห็นว่าบ้านไหนที่มีคนป่วยแล้วตอนกลางคืนมักมีเสียงหมาเห่าหมาหอน นั่นล่ะสังเกตุได้ สงสัยสิ่งเหล่านี้เป็นอันดับแรก สุดท้ายก็กินตัวเองคือคนที่เรียนของนั่นล่ะ คนนั้นก็จะป่วยกระเสาะกระแสะ ตัวซีด ซึ่งเขาควบคุมไม่ได้แล้ว ในที่สุดก็โดนรุมทึ้ง....

..... 2.ที่มาจากเครื่องรางทางมหานิยม มหาเสน่ห์ ถ้าทางพุทธคุณล้วนนั้นไม่มีสิ่งเหล่านี้ แต่ถ้าเป็นสายดำแล้วจะมีสิ่งเหล่านี้แฝงมาด้วย ส่วนใหญ่จะเป็นลิง แมว หนู ทำไมต้องใช้สิ่งเหล่านี้ เพราะสิ่งนี้ ใช้ได้เร็ว แรง สมใจนึก เพราะต้องคุมจิตใจคน เปลี่ยนจิตใจคน ให้หลงไหล ให้รัก ให้นิยมชมชอบ ประเภทว่ารักเรา หลงเรา ทำนองนั้น เช่น มีเซลล์มาขายของให้เราและได้พกเครื่องรางทางมหาเสน่ห์ติดตัวมาด้วย ตอนแรกเราตั้งใจว่าจะไม่เอาเพราะไม่ได้ใช้ แต่พอเจอหน้าเซลล์แล้วใจอ่อนเขาพูดไม่กี่คำ จิตใจเปลี่ยนหมดหันมาซื้อของเขา พอเขาไปแล้วค่อยมานึกได้ ถึงกับงงตัวเอง ซื้อมาได้ไง แบบนี้ก็มี ถ้าเราเอาเครื่องรางเหล่านี้ไว้ในบ้านตอนกลางคืนก็จะกวนคนในบ้าน เทียวอำคนนั้นอำคนนี้ บ้างรังแกเด็กทำให้ร้องไห้ไม่ยอมหยุด จนคนในบ้านต้องนำเครื่องรางมาไว้นอกบ้าน ค่อยสงบลง แบบนี้ก็มี

..... 3.ที่มาจากผีฟ้าผีแถน ซึ่งก็คือ ผีที่บรรพบุรุษถือต่อๆกันมา เพราะสมัยก่อนคนไม่มีที่พึ่ง ยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็พึ่งผี โดยจะมีร่างทรงเป็นเจ้าพิธี เครื่องทรงของเขาก็จะมี ผ้าซิ่น กระจกใช้ส่อง แป้ง หวี หมากพลู ที่ขาดไม่ได้ก็คือ หมอแคน คอยเป่าแคน เมื่อแต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อย ร่างทรงก็ลำเพื่ออัญเชิญผีฟ้าหรือผีแถนมาเข้าร่าง หมอแคนก็เป่าไปเรื่อยตามสเต็ป พอผีเข้าร่างแล้วก็ลุกขึ้นฟ้อน หมอแคนก็ลุกตามพร้อมกับเร่งจังหวะ บ้างกระทืบเท้า บ้างเดินวนรอบคนที่ป่วย พร้อมกับส่องดูกระจกที่วางอยู่ในพานครู เพื่อดูว่าคนป่วยไปโดนอะไรมา ทำไมถึงป่วย ส่วนใหญ่ แล้วจะว่าโดนผีไร่ผีป่า หรือผีที่นาทำ สุดท้ายก็ดูว่า ทำไมเขาถึงทำ ลงเอยว่า เขาอยากกินเครื่องเซ่น เช่น เหล้าไหไก่ตัว หรืออยากได้ศาลใหม่ หรือข้าทาสชายหญิง แบบนี้เป็นต้น จบด้วยการผูกแขนเสร็จพิธี

..... เหตุที่เขาเป็นปอบ เพราะทำผิด หรือ ถือไม่ได้ ผีที่ทรงเขาก็จะแปลสภาพ ออกขน บ้างเป็นลิง บ้างเป็นหมาดำ แล้วมีการออกลูก ขยายเพิ่มไปเรื่อยๆ ซึ่งเคยดูหลวงพ่อท่านไล่ปอบ ที่มาจากผีฟ้าผีแถน ท่านว่ามีถึง 29 ตัว ก็มี

การลำผีฟ้า

...... สุดท้ายก็ออกแนวเดียวกัน คือ ออกหากินตอนกลางคืน ซึ่งคนที่เป็นเจ้าของหรือร่างของผีฟ้าผีแถนก็ดี ไม่สามารถควบคุมสิ่งเล่านี้ได้กับตกอยู่ในอำนาจของสิ่งเหล่านี้แทน และลงเอยด้วยการถูกสิ่งเหล่านี้กินเสียเอง คนก็ค่อยๆซีดลง ป่วยตลอด ในที่สุดก็ถึงแก่ชีวิต.......


เขียนโดย ud518 ที่ 09:53

 

สาง

... คงเคยได้ยินคำว่า "ผี สาง เทวดา" นะครับ จากคนเฒ่าคนแก่ได้เล่าให้ฟัง ทั้งจากผู้รู้ทั้งหลาย สาง คือ อสุรกาย หรือ เป็น ปอบ แต่แก่กล้ากว่า ซึ่งส่วนใหญ่มักจะแฝงอยู่ตามศาลเจ้าหรือศาลปู่ตา ว่ากันว่าเป็นบริวารของเจ้าพ่อหรือเจ้าปู่ที่เลี้ยงไว้รักษาสถานที่นั้นๆ หรือผู้ที่มีวิชาอาคมเลี้ยงไว้ใช้งานเป็นต้น

... ส่วนรูปร่างของสาง จากผู้รู้บอกว่า รูปร่างใหญ่ ตัวสีดำ มีขนเต็มตัว ตาสีแดงเล็บยาวซึ่งจะเป็นสัตว์ เช่น หมี หรือ ลิงตัวใหญ่ๆ เหมือนคนแต่ไม่ใช่ สิ่งเหล่านี้จะกินของดิบของคาว หรือเลือด เป็นอาหาร

... เมื่อถูกสิ่งเหล่านี้กระทำ จะทำให้ปวดหัว ปวดตา เหนื่อย บางครั้งปวดตามแขนขา(อาการจะมีมากกว่านี้ บางครั้งถึงชีวิต) คือ เป็นแบบไม่มีสาเหตุ กินยาก็ไม่หาย นอกจากเขาจะหยุดกระทำหรือขยับออก อาการก็จะคลายไปเอง

... สำหรับคนทีjถูกสิ่งเหล่านี้เข้าสิง จะไม่สู้หน้าคน คอยก้มหน้าก้มตา มักเก็บตัวไม่สุงสิงกับใคร หงุดหงิดไม่เข้าใกล้พระหรือสิ่งศักสิทธิ์...เป็นต้น

.... การป้องกัน ให้หาพระเครื่อง สิ่งศักสิทธิ์ หรือเครื่องราง พกติดตัวเพื่อปกปักรักษา ที่สำคัญให้หมั่นทำบุญสวดมนต์ไหว้พระจะดีมาก กรณีที่เราไม่สามารถช่วยตัวเองได้คือถูกสิง ขอแนะนำว่าให้หาครูบาอาจารย์ที่ท่านรักษาทางด้านนี้ช่วยรักษาให้จะดีครับ...

เขียนโดย ud518

 

**** บือบ้าน

... เรียกว่ามีกันแทบจะทุกหมู่บ้านคือบือบ้าน (ทางอีสานเขาเรียกกัน ) คือเสากลางหมู่บ้านหรือเสาหลักเมือง เป็นเรื่องที่เกิดมานานแล้วยี่สิบกว่าปีได้ คือเสากลางบ้านโดน

...... รถแบคโฮชนหัก หลังจากเสากลางบ้านหัก ไม่นาน ก็มีแต่เรื่องวุ่นๆ ทั้งชาวบ้านแตกสามัคคีแบ่งเป็นฝักเป็นฝ่าย ทั้งตอนกลางคืนประมาณช่วงสามทุ่มกว่าๆจะมีคนเห็นหมาดำตัวใหญ่สูงเท่าม้าตาสีแดง บางคนเห็นตัวเดียว บางคนเห็นเป็นฝูงวิ่งมาจากนอกหมู่บ้านเข้ามาในหมู่บ้าน ทางไหนที่หมาดำเคยผ่านก็จะผ่านทางนั้นประจำ ผ่านไปทางไหนหมาที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ก็จะเห่าไปเป็นทาง บางคนอยากรู้ก็จะ แอบส่องดูตามช่องฝาเรือนก็จะเห็น อย่างเพื่อนข้างบ้านนอนเล่นที่ใต้ถุนบ้าน แล้วเผลอหลับมาตื่นอีกทีคือมีเสียงหอบเหมือนวิ่งมาแต่ไกลตาแดงๆ ยืนมองอยู่ใกล้ๆ พอรู้สึกตัวถึงกับผวา กระโดดขึ้นบ้านโดยไม่ห่วงบันได และพี่สาวก็เจออีกเช่นกันคือเขานอนแล้วไม่ได้ปิดหน้าต่าง บ้านจะเป็นบ้านสองชั้น ตรงบันไดบ้านจะเป็นชานระเบียงและหน้าต่างอยู่ตรงระเบียงพอดี ประมาณตีสามกว่าๆ หมาเห่ามาเป็นทางแล้วมาหยุดที่หน้าบันได พอดีพี่สาวรู้สึกตัวแล้วได้ยินเสียงขึ้นบันไดมาบนบ้าน(ตรงบันไดไม่มีประตูกั้น)มาที่ระเบียงมายืนตรงหน้าต่าง เป็นหมาดำตัวสูงเท่าม้า ตาสีแดงลิ้นห้อยยาวน้ำลายไหลยืดเป็นทาง....กำลังกวาดสายตามองไปทั่วบ้าน พอดีตรงที่พี่สาวนอนจะมีตู้เสื้อผ้าบัง เลยพ้นสายตา ตอนนั้นเขาร้องแต่ไม่ให้ได้ยินเสียง กลัวหมาดำได้ยิน ยืนมองอยู่พักนึงพอไม่เห็นอะไรแล้วก็วิ่งลงบันไดตรงเข้าไปในหมู่บ้าน ได้ยินเสียงหมาเห่าไปตลอดทาง

.... ซึ่งหมาดำก็คือ ปอบ ถ้าแก่กล้ามากเขาเรียกว่า ห่าก้อม (ทางอีสานเขาเรียกกัน ) และสาเหตุที่เป็นอย่างงี้ ผู้เฒ่าผู้แก่ท่านว่าเกิดจาก อักขระและเวทมนต์ที่ประจุในเสากลางบ้านเสื่อม เลยทำให้ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยปกปักรักษา เหมือนบ้านที่ไม่มีรั้วอะไรอยากเข้าก็เข้าได้ ในหมู่บ้านเลยมีการตั้งเสากลางบ้านใหม่และทำบุญบ้านนิมนต์พระมาสวดตามพิธีกรรม

... หลังจากทำบุญบ้านแล้วการพบเจอสิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีอีกเลย..ความสงบกลับคืนมาดังเดิม..

เขียนโดย ud518

 

... ตอนนี้ใรนหมู่บ้านเรากำลังวุ่นวายกับการเตรียมพิธีพรุ้งนี้ แม่เราก็จะเตรียมอาหารไปเลี้ยงพระเพลพรุ้งนี้เหมือนกัน ข้าวหม้อแกงหม้อเพราะโชคดีถูกหวยหลายตังค์ .. ลุง ๆ น้า ๆ เราได้ขึงสายสินญ์โยงตามบ้านคนตอนนี้มาถึงร้านเราแล้ว ... พรุ้งนี้จะเป็นยังไงบ้างไม่รู้ ... แต่แม่สั่งว่าห้ามเปิดประตูบ้านทิ้งไว้เด้ดขาด และ ให้ หาด้ายสายสินญ์มาล้อมบ้านเราไว้ เพราะไม่รู้ว่าเขาไล่แล้วมันจะหนีไปทางไหนบ้างให้กันไว้ก่อน จะมีพระ หมอธรรม กับชาวบ้านมาอีก เกือบ 30 คนจากที่อื่น ...

 

...เมื่อเย็นนี้เกิดเรื่องน่าตกใจเล็กน้อยว่าสายสินญ์ที่ต่อมาผ่านหน้าร้านเราเกิดขาดตรงทางแยกเข้าที่จอดรถเพราะมีรถปูนวิ่งผ่านมาเทปูนหลังร้านใกล้ ๆ กันทำให้สายสินญ์ขาดลง ... เราต้องหาสายสินญ์มาต่อให้วุ่นเพราะของเรามีแต่สั้น ๆ แต่สุดท้ายก็ต่อจนได้เรียบร้อยแล้ว .. เดินไปร้านใกล้ ๆ กันเขาก็เล่าให้เราฟังเรื่องลิงกังสองตัวไม่รู้มาจากไหนไต่สายไฟฟ้าเล่นคนมาดูเยอะแยะ .. เราเลยจำได้ว่าสักสองเดือนที่แล้วนี้เองที่มีลิงกังหลงมาเดินแถวเขียงเนื้อ .... อันนี้เราก้เห็นมันไต่ผ่านหน้าร้านเราไป ...

.... และที่น่าตกใจที่สุด คือ แม่เล่าว่าหมอธรรมที่จะมาทำพิธีให้บอกว่ามีคนในหมู่บ้านเราเรียน .. ครูของใหญ่ .. ด้วยเป้นหญิงกลางคนทาปากสีแดง ๆ บอกบริเวณที่อยู่เรียบร้อย ปรากฏว่าเป็นคนมาจากบ้านอื่นแต่มาเปิดร้านขายของที่ในเขตหมู่บ้านของเราเอง .. งานนี้เท็จจริงยังไงพรุ้งนี้เราจะไปร่วมพิธีด้วยเพราะนานแล้วที่ไม่เคยได้เห็นพิธีแบบนี้ ..

 

พอดีไปอ่านเจอมาน่าสนใจขอเอามาลงนะคะ ....

******** พรายผีตายโหง *********

.... พรายผีตายโหง คือวิญญานที่มากับของที่ผู้กระทำได้ส่งไปยังผู้ถูกกระทำ(โดนของ) เช่นโดนน้ำมันพราย กระดูกผีตายโหง หรือผงพรายที่อัดลงในเครื่องรางของขลัง ซึ่งวิญานเหล่านี้จะถูกใช้หรือบังคับด้วยเวทมนต์ ให้ตามสิ่งเหล่านี้มาเพื่อทำงานให้ มีตัวอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง ครับ

.... เป็นเรื่องที่เกิดมานานแล้ว ซึ่งโดนกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน โดยเขาจะปวดท้องตลอด กินยาก็พอบรรเทาซักพักก็ปวดอีก เขาว่าจะมีเสียงคนคุยกัน เสียงหัวเราะกล่อมอยู่ในหูตลอด ช่วงที่ปวดท้องแรงๆ เหมือนมีอะไรหนักๆทับเอาไว้ บางครั้งเหมือนกับมีอะไรมุดไปตามตัว ตามแขน และก็ดิ้นตุ๊บๆ อยู่ใต้ผิวหนังจนต้องเอามือกดไว้ ผู้เขียนเห็นว่าอาการเหมือนเคยเจอเลยพาไปหาหลางพ่อที่สำนักสงฆ์ท้ายหมู่บ้าน และนำไข่ไปด้วยสามฟอง

..... พอไปถึงก็แต่งขันห้า ท่านหยิบขันขึ้นแล้วหลับตา พอคนป่วยบอกว่าปวดท้องท่านเลยเอาไข่แตะที่ท้อง พอแตะที่ท้องท่านถึงกับอุทานว่า "ของแรง!.." แล้วท่านก็กลิ้งไข่ไปตามแขน ตามขา ครบทั้งสามใบแล้วเคาะให้ดู ไข่ใบแรกที่เจอ คือ แมลงตัวเท่าปลายนิ้วก้อยมีเลือดติดมาด้วย ปีกสีดำมีหนวด ท้องสีขาวขุ่น ตอนที่เจอแมลงได้ตายแล้ว ใบที่สองมีน้ำดำๆและมีจุดสีขาว ใบที่สามมีจุดสีขาวจางๆ ท่านว่าแมลง คือ พรายที่เขาปล่อยมาพร้อมกับพรายผีตายโหง น้ำดำๆคือน้ำมันพราย จุดสีขาวคือตำแหน่งที่พรายผีตายโหงกินในส่วนต่างๆของร่างกาย ท่านว่ามันกินเลือดและกินลึก ที่เป็นเสียงคนพูดกล่อมในหูคือเสียงพรายผีตายโหง ซึ่งมีทั้งชายและหญิง
..... หลวงพ่อเล่าว่า คนทำพอเขาทำแล้วเขาก็ปล่อยพรายผีตายโหงมาด้วยเพื่อมาคุมของ คือจัดการแทนคนทำทุกอย่าง ซึ่งคนที่โดนกระทำจึงเหมือนโดนผีเข้า และสิ่งเหล่านี้ก็ต้องกินเพื่อให้อยู่ได้ ก็คือกินเลือดของคนป่วยท่านว่าอย่างงั้น

..... พอถอนเสร็จท่านก็ผูกแขนและประพรมน้ำมนต์ให้ เมื่อกลับมาบ้านอาการปวดท้องก็หายไปเอง และรู้สึกโล่งเป็นปกติ

.... ครับ..ที่เล่ามาเป็นเรื่องที่ตามองไม่เห็นจับต้องไม่ได้ เป็นเรื่องของความเชื่อ..ดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยครับ...สำหรับผู้เขียนแล้วเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จริง...

.................................................. เขียนโดย ud518

 

....... ผ่านไปแล้วสำหรับพิธีการไล่จับปอบในหมู่บ้านของเราวิ่งไล่กันสนุกสนานเลยมีแบบลงน้ำ บุกป่า ไล่ต้อน บางตัวแรงจนเชือกที่มัดไม้ไล่ขาดเลยก้มี ... แต่ก็จบลงด้วยดีพอสมควร คืนนี้คงได้เอามาลงให้อ่านกันคะไปถ่ายรูปมาด้วย ...

 

โอ้โห

คุณกาลีนะ เปิดบริษัทปราบผี มห่าชน ไหมคะ


ยังกะในหนังเลย ๕๕๕๕

 

5555555555555 ในหนังนั้นชาวบ้านวิ่งหนีปอบนะคะ .. แต่งานนี้ไม่ใช่ ปอบวิ่งหนีคนจร้า ... กาลีนะไม่ได้ร่วมทำพิธีคะวิ่งไม่ไหวแต่เป็นช่างภาพได้มา 50 กว่ารูป เพราะบางที่ก้ตามไปไม่ไหวอากาศก็ร้อนแดดก็แรงจร้า ... แต่พอทำพิธีเจิมหลักบ้านใหม่ฟ้าก็ครึ่มมาเลยตกเย้นฝนตกยิ่งกว่าห่าฝนคะ .. อิอิ

.... แต่งานนี้ขอบอกว่าจับได้ 28 ตนคะ ยังไม่หมดนะคะเพราะเจ้าตัวเขารู้ตัว และ ทำพิธีกันของตนเองไว้ก่อนคะ .. เห้อ ๆ เด้วเอารูปมาลงให้ดูนะคะ

 

... วันนี้ชาวบ้านรวมตัวกันแต่เช้าเพื่อจัดพิธีไล่ปอบกัน ทุกคนรวมใจกันมากวันนี้เราไปส่งแม่แต่เช้าเพื่อเอาอาหารไปร่วมงานแล้วเราค่อยตามไปตอนห้าโมงกว่า เราไปถึงเขากำลังวิ่งไล่ปอบกัน .. เราเอารถหลบแทบไม่ทันเลยทีเดียว " เซียงข้อง " วิ่งมาเร็วมาก เห้อ ๆ

 

... พอเราไปถึงที่ศาลากลางหมู่บ้านก็พบว่ามีชาวบ้านเยอะแยะมารวมตัวกันที่นี้ ม้าพาเซียงข้องวิ่งรอบที่เราไปถึงเป็นเด็กชายสองคนในหมู่บ้าน .. วิ่งหน้าตั้งกันเลยทีเดียวพร้อมกับชายแปลกหน้าถือมีดดาบยาวเฟื้อยแบบสปาต้าร์วิ่งคุมตามมาตามด้วยชาวบ้าน .. เป็นที่สนุกสนานของเด็ก ๆ

... เซียงข้อง ทำมาจากไม้มะขามสองท่อนพอดีมือเอาเชือกมัดปลายผูกกันไว้ทั้งสองข้างไว้ติดกันห่างประมาณคืบหนึ่ง ไม่ทั้งสองได้ลงอีกขระอาคมไว้โดยเกจิอาจารย์ที่เป็นพระผู้มีวิชา .. เวลาม้าทรงลงมันจะแกว่งไปมาตามแรงของฤทธิ์ปอบที่มันจับได้เหมือนมีเรด้าจับปอบติดอยู่ที่ปลายไม้

 

...เราเดินไปหาชาวบ้านอีกฝั่งของศาลาเพื่อหาข่าว อิอิ พอดีกับมีเซียงข้องพาม้าทรงที่จับปอบมาได้พอดีพร้อมกับพลดาบที่ตามมา .. เราเห็นมีม้าทรงมาถึงวิ่งไปยังคอกไม้ไผ่ที่ทำไว้ล้อมด้วยสายสินญ์ มีคนรออยู่ในคอกพร้อมมีดดาบเขาเอากระบอกไม้ไผ่ที่เตรียมไว้เปิดจุกออกเอาเท้าเหยียบกระบอกไม้ไผ่หันปากไปทางหน้าคอกรอม้าทรงเซียงข้องพาปอบมาเข้ากระบอกไม้ไผ่ ... โดยมีคนคุมถือมีดดาบอยู่ใกล้ ๆ อีกคน ชาวบ้านต่างโห่ร้องทุกครั้งที่ม้าทรงเซียงข้องวิ่งมาที่คอก .. ถ้าลองสังเกตให้ดีจะเห็นจำนวนกระบอกไม้ไผ่ที่มีเยอะ .. นั้นคือ จำนวนปอบที่จับได้ในวันนี้ .. เห็นละเครียดเลยจริง ๆ