เขาเรียกว่า "ผีอำ" หรือ "ฝันไป"

คุณกาลีนะ คิดเหมือนกับดิฉันมั้ยค่ะว่า คนที่เขาตายเพราะจมน้ำนี้เขาคงทรมานน่าดูเลยเชียว


ดิฉันเคยจมน้ำตอนเด็กๆ ก็สำลักน้ำเกือบตายกิน้ำไปก็ตั้งเยอะ แต่โชคดีหน่อยที่มีคนช่วยไว้ได้ คนที่


เขาตายในน้ำคงจะหนาวและเย็นน่าดูเลยนะคะ น่าสงสารจังเลย " เขาคงเคยทำกรรมนี้มาก่อนในหลาย

ๆชาติ พอมาชาตินี้ จึงต้องมาทำแบบนี้อีก สงสาร เจี๊ยบกับพี่เอก จังคงจะทรมานน่าดูเลย

 

.... ทรมานแน่นอนคะ เพราะทุกครั้งที่เขาต้องมารับกรรมฆ่าตัวตายเขาต้องรับรุ้ความรู้สึกก่อนตายทุกครั้ง .. ส่วนเราก้เคยจมน้ำมาหลายครั้งเหมือนกันประมาณ 7 ครั้ง มีที่เดินลงน้ำโขงไปเองครั้งหนึ่งตอน 9 ขวบ เพราะน้อยใจแม่ตอนนั้นมีเด็กอายุเท่ากันตายใกล้กับที่เราจมน้ำด้วยเวลาใกล้เคียงกัน กับ เดินลงทะเลตรงหาดแม่รำพึงที่เขาตายกันบ่อย ๆ นะคะ ตรงท้าย ๆ ที่มีสวนสาธารณะลานกว้าง ๆ มีโขดหินใหญ่ ๆ ยื่นลงทะเล แถวนั้นแหละคะ เดินลงไปจนถึงคอแล้วก้ถามตัวเองว่า .. จะทำไปทำไมปัญหามันไม่ได้น่าหมดหนทางขนาดนั้น แล้วก้หันกลับมาเห็นเพื่อนทุกคนยื่นตาค้างหมดคะ เพราะเขารุ้ว่าที่ตรงนี้คนตายเยอะมาก แล้ว เราก็เดินขึ้นมาเฉย ๆ คะ ... พอขึ้นมาเขาก็ถามว่าเดินลงไปทำไมรู้ไหม๊อันตรายมากแล้วตอนกลางคืนตีสองตีสามด้วยลมทะเลก้แรง ... ดิแันก็บอกแค่อยากลองเดินลงไปเฉย ๆ ดูสิมันจะตายไหม๊ ... ทุกคนไม่มีใครกล้าพุดอะไรต่อเลยคะ ... ช่วงนั้นห้าวมากคะ

 

.. วันนี้เราจะไปเยี่ยมพ่อที่อ.บ้านผือ จ.อุดร และ อาจได้แวะไปดูบ้านเก่าเราด้วย ... ถ้ามีอะไรจะเอามาเล่าให้ฟังนะคะ แต่ก็ไม่อยากมีหรอกเพลียหัวใจ

 

ติดตามอ่านอยู่สนุกดีคะ เหมือนเรื่องการพจญภัย ดิฉันจะชอบตอน ที่ มีรถทัวร์ผีขับผ่านมา ตอนนั้นคุณกาลีนะอยู่ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่น หรือว่า เห็นจะจะเลยคะ

 

.... เรียกว่าจิตออกจากร่างดีกว่าไหม๊คะ เพราะตอนนี้เท่าที่คุยกับพี่ ๆ ที่เขาฝึกมาเขาว่าอย่างนั้นนะคะ เหมือนเราหลับแล้วเราลุกขึ้นมาแล้วเห็นร่างตัวเองกับคนอื่นนอนอยู่ แต่ตัวเราที่ลุกออกมาสามารถมองเห็นทุกอย่างเป็นปกติได้ยินทุกอย่างรอบตัวเพียงแค่เพิ่มในส่วนของภพภูมิเข้าไป ความรู้สึกมีไหม๊เท่าที่จำได้คือ มีคะ เพราะตอนเขาจับแขนเราก็รู้สึก ตอนที่โดนเหวี่ยงกลับมาที่ร่างก็รู้สึก แถมกระตุกด้วยคะ แค่ลุกยังไม่ขึ้นมันเหมือนจุก ๆ แค่มันรู้สึกว่าตัวเบากว่าปกติ เมื่อสองสามวันที่แล้วก็เป็นเดินวนรอบเตียง

 

... ก่อนจะนอนคืนนี้ขอเล่าประสบการณืการกลับบ้านที่หนองบัวลำภูมาให้ฟังแทนแล้วกันนะคะ และการไปเยี่ยมพ่อที่อ.บ้านผือ จ.อุดร

... เราออกเดินทางจากมหาสารคามประมาณเกือบเที่ยงมุ่งสู่ ต.กุดดินจี่ อ.นากลาง จ.หนองบัวลำภู แต่ตอนแรกแม่จะไปหาพ่อเลยแต่โทรศัพทืพ่อติดต่อไม่ได้เราเลยไปบ้านเก่าแทน เราแวะถ่ายรูปกันที่ภูขาดเหนือเขื่อนอุบลรัตน์กันตรงนั้นจะมีศาลปู่หลุบอยู่ ตั้งแต่ 9 ขวบเราจะเดินทางผ่านเส้นนี้ประจำเพราะบ้านเก่าพ่อแม่เราพื้นเพเป็นคนมหาสารคาม ทุกครั้งต้องบีบแตร 3 ครั้ง เพื่อเป้นการแสดงความเคารพ หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าสู่บ้านเก่าที่กุดดินจี่ทันที พอเริ่มย่างก้าวสู่หมู่บ้านเรา ก็มองเห็นถึงความเจริญที่เปลี่ยนไปมากจนตกใจเลยคะ ตอนแรกเราตกลงกันว่าจะไปบ้านลุงซึ่งอยู่วอยใกล้ ๆกันแต่ปรากฏว่าเลี้ยวเข้าไม่ได้มีรถคันใหญ่ขวางเต็มวอยเลยต้องเอารถไปจอดหน้าบ้านเก่าเรา ซึ่งตอนนี้กลายเป็นโกดังเก็บปุ๋ยโดยสมบูรณ์แล้ว เราไปกัน 4 คน มีเรา แฟนเรา ลูกชาย แม่เรา ..

... เราแยกตัวจากแม่เราเพื่อไปบ้านลุงไปบอกให้มากินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้านเพื่อนแม่หมู่บ้านใกล้กัน เราเดินไปกับแฟนเราที่เขาชอบเห็นผี เราบอกแฟนแค่ว่า นี้ไงบ้านเก่าเรา .. คำแรกที่แฟนเราทัก บ้านนี้มีคนอยู่ไหม๊มีคนมองพวกเราจากทางหน้าต่าง .... เอาละสิ เราเลยบอกว่าไม่น่าจะมีนะ เราถ่ายรูปบ้านแล้วรีบเดินไปด้านหลังเจอยายดอกไม้ เราเลยได้โอกาสถามถึง "หัวว่าน" ที่เราตั้งใจมาเอาพอบอกลักษณะย่าดอกไม้ก็บอกว่ามีสิอยู่แถวเขตบ้านเขามันลามออกมา ต้นคล้ายบอนใช่ไหม๊ เข้าใกล้แล้วคัน ๆ ใช่ไหม๊ เราบอกว่าใช่ .. เรากำลังตามหา ว่านผีขี้เดียจ ซึ่งพ่อเราเคยเอามาปลูกสมัยเราเป็นเด็ก ๆ เพราะเราชอบเห็นผี ฝันเจอผี ประจำ พ่อเราสอนว่าถ้าเอาไปปลูกที่ไหนผีจะกลัวไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่เจ้าที่ก็อยู่แทบไม่ได้นี้คือคำพ่อสอนไว้ เราเดินไปในสวนที่รกของย่าดอกไม้ข้างบ้านเราเองได้มา 3 หัว เราใส่ถุงไว้ แล้วมาคุยกับย่าดอกไม้ตรง ๆ ว่าพ่อไปทำอะไรบ้างตอนที่เสาตะเคียนตกน้ำมัน ย่าบอกว่าพ่อเอาตะปูลงอาคมไปตอกไว้ แต่ไม่รู้ว่ามาเอาออกรึยังเพราะขายบ้านไปแล้ว และเขายกบ้านย้ามมาไว้ด้านท้าย ๆ ที่ โดยไม่ได้ทำพิธีอะไร และ ไม่มีคนอยู่ เราเลยไปบ้านลุงคุยสักพักก้ถามอีกป้าบอกว่ามันชื่อ ว่านหนุมานนั้งแท่น เขาก้เอามาปลูกเหมือนกัน แล้วเราก้ไปเยี่ยมลุงสมบูรณ์กับป้านุชซึ่งลุงแกป่วยเป็นอัมพฤกมา 9 ปีแล้ว สภาพบ้านดูวังเวงน่ากลัวมาก เราเข้าไปไหว้ลุงเราจำท่านแทบไม่ได้ จากคนอ้วนกลายเป้นผอมลีบหนังติดกระดูก พูดไม่ได้นอนเหมือนคนพิการ ป้านุชปกติเป็นคนที่เคร่งมากธรรมธรรมโมเข้าวัดนั้งสมาธิบ่อยมากเท่าที่จำได้ แต่สภาพตอนนี้หน้าตาเศร้าหมองน่าสงสาร เราเข้าไปอยู่กับลุงในบ้านแกจับมือเราไว้พยายามบีบมองหน้าเราแปลก ๆ หลายครั้ง เรารู้สึกสงสารลุงมากพยายามแผ่เมตตาให้ช่วงนั้นขนลุกมาก ลุงบีบมือเราแน่นสักพักเกร้งแววตามีอาการตกใจกลัว เราพยายามยิ้มให้ พออกมาป้าบอกว่าลุงเขาป่วยเพราะมีภพภูมิมารบกวนด้วยนอกจากโรค ทำให้เราเอาน้ำมนตืที่เก็บมาให้ไปลองใช้ ก่อนจะลากลับบ้านเพื่อนแม่ ..

 

นี้คือภาพใกล้เคียงกับว่านที่เราเอามา ซึ่งตอนแรกเราเข้าใจว่า คือ ว่านผีขี้เดียจ แต่กลายเป็นว่าเราไปเอา "ว่านผีโพรง" มาเห้อ ๆ แต่เราจำได้ว่ามันสวยมากที่พ่อเอามาปลูกต้นสูงเกินสองเมตรพ่อปลูกไว้ตรงท้ายบ้านเรามุมสุดด้านซ้ายมือ งามมาก ๆ ..... มัน คือ ว่านหายาก 1 ใน ว่าน 108 มีคุณทางยารักษาระบบเลือด อาการปวด ฯ แต่ถ้าเลี้ยงด้วยเลือดมันจะกลายเป้น "ผีโพรง" ที่ออกหากินเลือดคะ หรือ ที่เรียกว่า ว่านกระสือ ว่านผีปอบ ใช้ทำคุณ ฯ ได้เพราะเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ ... ที่สำคัญเวลาวันพระมันจะออกแสงแถมมันจะขายหน้าเจ้าของคนที่ปลุกมันด้วยคะ ... น่ากลัวมาก 5555

... เกือบไปแล้วคะเกือบเอากลับมาด้วยเพราะเข้าใจว่าเป็นว่านอีกตัวที่เอามาไว้กัน ผี กลายเป้นจะเรียก ผี แทน ... คิดแล้วสงสารตัวเองไม่น้อย เลยจำต้องยกให้พ่อคืนไป ให้พ่อเลี้ยงแทน ...

... ก่อนหน้านี้สักเดือนเศษ ๆ เคยฝันว่าไปบ้านเก่าตรงนี้มา ลิงดำยักษ์ล้อมบ้านเต็มไปหมด มันแบบนี้นี้เองเพราะญาติเราเอาหัวพวกนี้ไปปลุกไว้หลังบ้านที่ของยายอีกคนนี้เอง เห้อ ๆ

 

ต่อ นะคะ
... หลังจากเรามาพักที่บ้าน แม่นางพ่อศักดิ์ เพื่อนพ่อแม่เราแล้วก็หาข้าวปลากินกัน เรานอนไม่ได้ไหว้พระก่อนนอนแค่อธิฐานจิตในใจบอกว่ามาขอนอนที่บ้านนี้ ปละว หลับไปเพราะความเหนื่อย เราฝันประหลาดมากแต่มันชัดเจนจนน่าตกใจ .. เราฝันว่าเราได้ขี่หลังมังกรข้ามน้ำไปวัดหนึ่ง ซึ่งเราเข้าใจว่าเป็นเหมือนสะพานสีเขียวแต่ต้องตกใจเมื่อก้มมองลงไปในน้ำหลังจากมีชาวบ้านร้องทักว่ามี พญานาคมาเล่นน้ำ เราตกใจมากแต่จำได้ว่าชาวบ้านเรียกมันว่า ตะกร่ำ ... และเหมือนเขาจะเป็นสัตว์ที่เฝ้าทางเข้าวัดนี้ เราขึ้นไปบนกุฏิไม้ทรงไทยเราเจอแต่คนนุ้งขาวในวัดนั้น พระท่านพอเห้นหน้าเราท่านก็ถามว่า เอ้ามาแล้วเหรอแป๊บหนึ่งนะ ท่านเดินไปในกุฏิหยิบอะไรไม่รูให้เรามาใส่มือก่อนเราจะไป (ตื่นนอน)

.... แต่แฟนเรา ไอ้อ้วน มันกลับนอนแทบไม่ได้เลย มันได้ยินเสียงคนเดินกระทืบเท้าบนบ้านตลอด แถมยังมีผู้ชายแก่มายืนมองหน้ามันอีก ... น่าสงสารมากกลางวันก็เจอนางไม้หลอกกลางคืนมาเจอผีเจ้าที่หลอก อิอิ มันไม่กล้าลืมตาหลับตาอยู่แบบนั้นด้วยความกลัว ... ตอนเช้าเจ้าของบ้านบอกว่าเหนือตรงที่เรานอนชั้นสองเป็นที่เก็บพระบ้านเขา ไม่มีใครกล้าขึ้นไปนอนนอกจาก วุฒิ ลูกชายคนเล็กของเขาเท่านั้นนาน ๆ จะมาทีหนึ่ง .. แล้วตอนไปหาพ่อเราจะเจออะไรอีกไหม๊กันนี้ เริ่มกลัวละ

 

.. พอดีผ่านไปไหว้พระที่วัดหินหมากเป้งผ่านพอดีแต่ไม่ได้เข้าไปบ้านหลังนั้นจำไม่ค่อยได้คะ แต่อยู่บริเวณใกล้แม่น้ำโขงเข้าไปในซอย ชื่อหมู่นะคะ บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย เป็นบ้านไม้สองชั้นข้างล่างเป็นปูน ไปจากศรีเชียงใหม่บ้านเขาจะเลยร้านค้าขายส่งขนาดใหญ่ไปไม่ไกลมีซอยเลี้ยวขวาเข้าไปตรงที่บ้านอยู่เป็นแยกคะ เข้าซอยไปบ้านอยู่ฝั่งซ้ายมือของแยกเข้าไปไม่ลึก บ้านนี้ลูกชายเขาตายแล้วคะ แล้วมีห้องนอนด้านล่างห้องหนึ่งคะติดเสานั้นแหละคะ เขาซื้อต่อมาจากญาติผู้หญิงคนนั้นอีกทีแล้ส ถอดสูตบ้านกลับหัวกะไดแก้เคล็ดอีกที หาข้อมูลได้แค่นี้จริง ๆ คะขอโทษด้วยคะไม่สะดวกไปถ่ายรูปเพราะมีญาติไปด้วยหลายคนคะ

 

แล้วตะกร่ำต่างกับพญานาคมีลักษณะ คล้ายกันเหรอค่ะ... พอดีพึ่งเคยได้ยินชื่อนะคะ

 

มารอติดตามตอนต่อไปค่ะ(deejai)

 

... ไม่ทราบเหมือนกันคะ .. แต่ถ้าให้อธิบายลักษณะพอได้ที่เจอในนิมิตรนะคะ หน้าตามังกรชัด ๆ มี 4 ขา ตัวยาวเหมือนงู มีครีบที่หลังแบบของมังกรในหนังจีนนี้แหละคะ มีสีเขียวคล้ายใบตอง มีเกร็ด อาศัยอยู่ในน้ำ .. ตอนเจอก็ร้องออกไปเพราะตกใจเรียกเขาว่า มังกร ... แต่ไหงชาวบ้านเรียกแบบนั้นก็ไม่ทราบ ... แต่แฟนเราเขาชอบฝันแปลก ๆ บ่อยพักหลัง และเขาจะเล่าเราคนเดียว เขาบอกว่าบางทีภพภูมิอื่นเขาก็เรียกต่างจากเรา แต่มันคือสิ่งเดียวกันคะ ...

 

... ตื่นนอนมาเราไปตลาดนัดกันซึ่งอยู่ตรงข้ามศาลปู่หลุบบ้านกุดดินจี่ และ วัดสว่างวนาราม อยากบอกว่าสมัยก่อนน่ากลัวมากเพราะด้วยความที่ตั้งหมู่บ้านมานานตรงที่ตั้งตลาดนั้นเลยเป็นทั้งป่าช้าเก่า โรงเรียนประถมที่มีถึง ป.8 (ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกไหม๊นะคะ) และ มีวัดอยู่ติดกัน ด้วยความที่เกิดมาจำความได้ก็อยู่ที่นี้ทำให้รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงจากสถานที่นี่เคยน่ากลัวตอนนี้กลับกลายสลายหายไป .. ท้งที่แต่ก่อนตอนนั้นแถวนี้เหมือนมีอาถรรพ์เพราะเป็นโค้งที่อันตรายมากคนตายมากมาย ...

.. หลังจากนั้นเราก็พาทุกคนไปเยี่ยมพ่อที่ บ้านเขาขาด ต.กลางใหญ่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ไปกัน 8 คน ถึงที่หมายประมาณเที่ยงทั้งที่โทหาพ่อตลอดแต่ไม่ติด เจอพ่อแล้วท่านก็ต้อนรับอย่างดี หลังจากกินข้าวเสร็จก็มีโอกาสคุยกันจึงถามท่านเรื่องว่านที่เราเอามากลายเป็นว่านผีโพงไปสะงั้น ... เลยเอาให้พ่อไปเลี้ยงแทนหลังจากที่ฟังสรรพคุณเกินความสามารถที่เราจะดูแลว่านนี้ได้จริง ๆ มาคราวนี้เราได้ของฝากจากพ่อเยอะมาก พ่อให้เรากับเพชร 2 คน เหรียญ ลป.ผาง ลป.เครื่อง พุทธจารย์โตลป.จันทร์ พระขุนแผน พระโบราณ เหล็กก้อนหนึ่งสีดำมีฤทธิ์คงกระพัน .. แต่ไม่กล้าลองคะ ลป.ปาน และ เหรียญโบราณจำนวนหนึ่ง .... ทำให้นึกถึงความฝันเมื่อคืนที่หลวงพ่อองค์นั้นท่านเอาของมาให้ใส่มือเรา ... แสดงว่านั้นคือของที่เราควรจะได้จริง ๆ และ มังกรที่เราเจอในฝันก็เป็นสัตว์ที่เฝ้าวัดนั้นด้วย

... หลังจากเยี่ยมพ่อแล้วเราพาทุกคนไปเที่ยว วัดหินหมากเป้ง และ ก็เจออีกจนได้ ... พวกเราไปที่ศาลากุฏิหลวงปู่เทสก์ พวกเรากำลังถ่ายรูปกันแม่ไปนั้งกราบตรงห้องกระจกใต้กุฏิแล้วอยู่ ๆ ไอ้อ้วนก็ถามเราว่า ... "อ้วนมีใครอยู่ในนั้นหรือเปล่า พระที่นั้งบนโซฟานั้นคือใครเหรอ เห็นเขากวักมือเรียกให้เข้าไปหา " เห้อ ๆ เอาแล้วไง ลูกชายก็ถามว่า "แม่พระนั้นคนจริงหรือหุ่นทำไมกระพริบตาได้ด้วย" นี้เด็ก 12 ปีนะคะ แล้วหลานอายุ 7-8 ขวบก็บอกว่าขนลุกซู่ .. เราเลยต้องบอกว่านั้นแหละ หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี และ ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้น ... เงียบคะทุกคนเงียบกราบแบบเงียบ ๆ แล้วรีบไป อิอิ ได้มีโอกาสเข้าไปกราบพระในอุโบสถของวัดด้วยเพราะเขากำลังบูรณะพอดีเลยได้เข้าไปข้างใน มีเพียงช่างที่บอกว่าให้สำรวมหน่อยนะเพราะปกติมีแต่ให้พระเข้าไปเท่านั้น ดีใจมากเลย อิอิ

... การเดินทางกลับบ้านก็ราบรื่นสวัสดีคะปลอดภัยถึงประมาณ 4 ทุ่มกว่า แล้วพระที่เอามาก็ลองให้พี่ที่รู้จักกันดูให้ว่าแต่ละองค์มีพุทธคุณอะไรบ้างแบบที่เรียกว่า รัศมี กราบขอบพระคุณพี่ที่ช่วยดูให้มา ณ ที่นี้ด้วยคะ ... สาธุ

 

โอ้โห หลังจากเยี่ยมพ่อแล้วเราพาทุกคนไปเที่ยว วัดหินหมากเป้ง และ ก็เจออีกจนได้ ... พวกเราไปที่ศาลากุฏิหลวงปู่เทสก์ พวกเรากำลังถ่ายรูปกันแม่ไปนั้งกราบตรงห้องกระจกใต้กุฏิแล้วอยู่ ๆ ไอ้อ้วนก็ถามเราว่า ... "อ้วนมีใครอยู่ในนั้นหรือเปล่า พระที่นั้งบนโซฟานั้นคือใครเหรอ เห็นเขากวักมือเรียกให้เข้าไปหา " เห้อ ๆ เอาแล้วไง ลูกชายก็ถามว่า "แม่พระนั้นคนจริงหรือหุ่นทำไมกระพริบตาได้ด้วย" นี้เด็ก 12 ปีนะคะ แล้วหลานอายุ 7-8 ขวบก็บอกว่าขนลุกซู่ .. เราเลยต้องบอกว่านั้นแหละ หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี และ ไม่มีใครอยู่ในห้องนั้น ... เงียบคะทุกคนเงียบกราบแบบเงียบ ๆ แล้วรีบไป อิอิ เห็นแล้วเสียวสันหลังดีนะคะ

 

... เรื่องที่ 8

***** ก่อนจะเล่าเรื่องนี้ เราขอบอกก่อนว่า มันเป็นความคิดเห็นส่วนตัว และ เป็นเรื่องค่อนข้างซุ่มเสี่ยงกับเรา แต่มีเพื่อน ๆ ในนี้สนใจอยากให้เล่าไว้เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่หลาย ๆ คนที่ได้มาอ่าน .. ก็ขอเล่าเป็นธรรมทานแล้วกันนะคะ .. อนาคตข้างหน้าก็สุดแต่กรรมจะกำหนดแล้วกัน ... แต่บอกก่อนว่า ... มันยาวมากคะ 55555

.... เรื่องนี้ขอเริ่มจากเมื่อประมาณปี 52 เรากำลังจะกลับมาเปิดร้านที่สารคามตามที่แม่เราต้องการ .. เราต้องขึ้นล่องกรุงเทพ สารคาม บ่อย ๆ และ เวลาว่างเราจะไปหาเพื่อนเราคนหนึ่งซึ่งสนิทกันมากตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย สมมติชื่อ อ. แล้วกันนะคะ เธอคนนี้เป็นคนที่สวยหุ่นดีมีเสน่ห์ที่สำคัญพูดจาอ่อนหวานสะด้วยสิ เธอแต่งงานแล้วมีลูกสองคนเป็นสะใภ้คนจีน และ เพื่อนอีกคนทำร้านเสริมสวย ชื่อ ย แต่งงานแล้วมีลูกคนหนึ่ง ทุกครั้งที่มาจะนัดกันไปสมาคมที่ร้านเสริมสวยตามประสาเพื่อนสาวต่างเม้าท์กันสนุกสนาน ...

.... เพื่อนที่ชื่อ อ. เธอป่วยด้วยโรคติดเชื้อในกระแสเลือด จนกลายเป็นฝีในสมองทั้ง ๆ ที่ท้องก็ชักหลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ตลอด อันนี้ไม่แน่ใจว่าตอนที่เข้าไปรักษาอาการนั้นเธอคนนี้คลอดแล้วหรือยัง เพราะตอนนั้นเราไม่ได้ติดต่อกันมีเพียงเพื่อนบอกและคำบอกเล่าเท่านั้น เธอคนนี้เป็นเพื่อนที่เรารักมากช่วยเหลือกันมาตลอดตอนที่เรียน ..

... อาการของเธอคนนั้นมี ดังนี้ เกิดอาการชักจนสลบกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา 14 วัน ต้องใช้เครื่องมือแพทย์เพื่อรังชีวิตไว้ แล้วเธอก็ฟื้นขึ้นมาเหมือนปาฏิหาร .. แต่เธอต้องกลายเป็นอัมพาธครึ่งซีกขวามือเท้าใช่้งานไม่ได้ ความจำบางส่วนหายไป ต้องทำ คีโม จนผมหลุดร่วงหมด สภาพที่เคยสวยงามไม่มีเหลืออีกแล้ว ดีที่มีครอบครัวดูแลพร้อมกับฐานะที่ถือว่าดีทำให้รอดมาได้ แต่เกิดแผลเป็นที่สมองข้างที่เป็นฝีนี้สิ เธอเคยบอกว่าตอนที่ผมร่วงเกือบหมดทั้งหัวเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง ทำอะไรไม่ได้จากคนที่เคยแต่งตัวสวยงามเดินเฉิดฉายตลอดเวลาทำงานโรงแรมโก้หรูต้องมาอยู่ในสภาพที่แม้จะเดินเข้าห้องน้ำยังทำไม่ได้เลยต้องให้สามีอุ้มไป จนวันหนึ่งหลังจากฟื้นได้ไม่นานสามีหลับเธอ เธอคนนี้ก็คลานไปเข้าห้องน้ำเองด้วยมือข้างเดียว เห้อ ๆ คงไม่ต้องบอกนะคะว่าจะเป็นคนใจเด็ดแค่ไหน ตอนนั้นจำได้ว่าเสียใจมากร้องไห้เพราะเรารักเพื่อนคนนี้มาก

.... หลังจากที่เจอกันบ่อย ๆ ก็ได้รับรู้เรื่องราวมากขึ้นจึงทราบว่าเพื่อนคนนี้จากคนที่ไม่เชื่ออะไรเรื่อง ผี คุณไสยย์ต่าง ๆ เธอคนนี้ได้ไปที่ตำหนักแห่งหนึ่งที่จังหวัดที่เธอทำงานเพราะรุ่นน้องที่ทำงานด้วยชวนไป เธอก็ตามไปเพราะความอยากรู้อยากเห็นจนเกิดศัทธาและได้ไปขอความช่วยเหลือต่าง ๆ จากเจ้าของตำหนักนี้บ่อยครั้ง .. แถมสมปราถนาที่อยากได้เสียด้วย .. หลังจากนั้นประมาณ 1 ปีผ่านไปเธอก็มีสภาพแบบนี้ และ ได้ออกจากงานโรงแรมเพราะทำงานไม่ได้แล้ว แถมเด็กคนนั้นที่พาไปก็ออกจากงานเหมือนกันไปรับตำแหน่งเมียน้อยนายตำรวจใหญ่ด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าของตำหนัก มาทราบข่าวล่าสุดของน้องคนนี้ คือ ชีวิตพบความวิบัติ ตกกระป๋องแถมด้วยโรคร้ายก้เกิดแก่กายตนโรคอวัยวะเพศติดเชื่อจนเน่า (อันนี้เพื่อน อ. บอกมาอีกที) มีชีวิตแบบตายทั้งเป็น .. ไม่ต้องบอกว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกยังไง มันแช่งชักหักกระดูกน้องคนนี้ตลอดเพราะมันคิดเสมอว่า ที่ตัวเองต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะน้องคนนี้ .. ..

 

... เราไปมาหาสู่กันบ่อยมากเพื่อนคนนี้ก็จะชอบเล่าเรื่องพี่คนที่เป็นเจ้าตำหนักให้ฟังบ่อย ๆ ด้วยความชื่นชมพร้อมกับอวดสิ่งของต่าง ๆ ที่ไปบูชามาจากตำหนักนี้หลายชิ้น ไม่ว่าจะเป็น ตุ๊กตาบรายสองตัวที่เธอบอกว่าพี่คนนั้นได้ปลุกเสกอย่างดีมีองคืเทพมาสถิตย์อยู่นามว่า พระพิฆเนตร .. อึ้งไป 2 วิ พระพิฆเนตรในตุ๊กตาบรายเกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน ... เห้อ ๆ ลูกแก้วไฟฟ้าที่เวลาเอามือไปจับมันจะเหมือนมีแสงไฟเหมือนเวลาฟ้าแล็บ ๆ ตามมืดเรา (อันนี้เราชอบมาก ) รูปถ่ายขนาดใหญ่ใส่กรอบอย่างดีของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน สิงห์บุรี แถมรถมือสองที่ที่ขับก็ให้พี่คนนั้นเจิมให้ .. คราวนี้เราอ้าปากค้างไปเลยคะ ... มันท่าจะอาการหนักแล้วละ แถมทุกครั้งที่เธอคนนี้เล่าเรื่องพี่เจ้าตำหนักให้ฟัง เราจะหงุดหงิดตลอดเลยไม่ชอบเขาเอามาก ๆ แต่เราเงียบไว้เพราะรู้ว่าเพื่อนเราไปไกลแล้วพูดอะไรไปคงไม่เชื่อ ... ลืมบอกว่าของอาถรรพ์พวกนี้มีเหตุการณ์ระทึกทุกชิ้นคะ 55555 เครียดเลย ไม่ใช่แต่เราที่หงุดหงิดสามีเธอก็หงุดหงิดไม่ชอบพี่คนนี้เหมือนกัน .. เธอคนนี้ยังเล่าต่อไปอีกว่าได้นำเอาดวงตัวเอง และ คนในครอบครัวพร้อมรูปถ่ายไปให้พี่เขาทำพิธีให้ด้วยทุกคน .. เอากับเธอสิ .. พอถึงตรงนี้เราฟังแล้วใจเราบอกทันทีเลยว่ามันไม่ใช่แล้ว เพื่อนเราเสียท่าเขาแล้วแน่นอน นับเวลาก็เกือบ 3 ปีแล้วด้วยความหนักใจมันเริ่มทำให้เราคิดมาก และ เก็บข้อมูลจากเพื่อนมากขึ้น เธอบอกว่าที่เล่าให้ฟังเพราะรู้ว่าเรามีความรู้เรื่องนี้อยู่มาก และ ยังนับถือองคืแม่อุมา กาลี ด้วย เธอเลยอยากชวนไปกราบพี่เขาสักครั้ง .. แค่นั้นแหละคะ เราตอบทันทีโยไม่ต้องคิด "ไม่ไป" .. ในใจโกรธมาก ๆ ไม่รู้ทำไมมันต่อต้านพี่เจ้าตำหนักมากทั้งที่ปกติเราชอบไปตามที่แบบนี้มาก แต่กับคนนี้เรารู้สึกถึงความน่ากลัวอันตรายที่รออยู่ .. ช่วงที่ดิฉันเปิดร้านได้ไม่นานเธอกับสามีก็มาเปิดร้านเน็ตเหมือนกัน เราเลยเป็นที่ปรึกษาเรื่องการจัดสถานที่ให้เหมาะสมกับร้าน และแนะนำช่วงที่จะเปิดร้านให้เพื่อน ในช่วงเวลานั้นเอง เธอคนนี้ก็ยังคงทำตัวแบบเดิม ๆ เหมือนตอนที่ทำงานโรงแรม คือ การผิดศีลข้อ 3 เพื่อนหลายคนได้เตือนเธอไว้แต่เธอไม่ฟัง ช่วงนั้นเธอไปติดพันวิศวกรหนุ่มคนหนึ่งที่เลย และได้เดินทางไปหาเขาโดยไม่บอกเราเลยมารู้อีกทีก็เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น คือ รถที่เะอขับไปหาวิศวะกรหนุ่มคนนั้นไปเสียกลางทางเพราะเธอให้เขาแตะรถ ปกติจะหวงมากสเกริตพัง รถสตารย์ไม่ติดดับไปเฉย ๆ กลางถนนที่มืด ๆ แถมทะเลาะกันด้วย ดีแต่มีนายตำรวจหนุ่มระดับสารวัตรมาช่วยถึงกลับมาได้ เราด่าเพื่อนตลอดเวลาที่โทมาด้วยความโกรธ และ เป็นห่วง เธอบอกว่ากิ๊กเธอคนนี้มือไม่สุขไปจับของในรถเล่นเะอโกรธมากที่มาจับ พิศิร่า ของเธอแถมขับรถเธอพังอีก เธอบอกว่าตุ๊กตาของเธอไม่ชอบให้ใครมาจับเจอดีไปหลายคนแล้ว ... น่านว่าแล้วงานจะงอก .. แถมบ่นว่ากิ๊กไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยใช้ให้เธอไปโบกรถที่ผ่านไปมาดีนะมีรถสารวัตรผ่านมาเธอเลยใช้ความสวยให้เกิดประโยชน์ และ แอบหว่านเสน่ห์ใส่สองคนนั้นด้วยเขาให้นามบัตรมาแล้วเกี้ยวพาราสีเธอด้วย เธอมั่นใจในความสวยมากทั้งที่สภาพตัวเองตอนนี้ถึงจะทำกาภาพบำบัดมาสองปีแล้วสามารถเดินได้แต่เหมือนคนขาเป๋ดี ๆ นี้เอง

... เรื่องน่าแปลกที่เราสังเกตเพื่อนได้ คือ เธอไม่เหมือนคนป่วยเลยถ้าไม่เดิน อาจเป็นเพราะเธอแต่งตัวให้สวยอยู่ตลอดเวลา ...

... หลังจากนั้นไม่นานเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเธอโทมาชวนเราให้ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยเพราะจะเอาของไปไหว้พี่เขาที่ตำหนักไม่มีคนช่วยถือของ เราก็ไปตอนซื้อของด้วยความสงสัยเลยถามเธอไปตรง ๆ ว่า แกจะทำอะไรทำไมต้องไปไหว้เขาด้วยของแบบนี้แก " รับขันธ์ " เขามาเหรอ .. มันบอกว่าเปล่าเขาเรียกว่า " พานเสริมบารมี " พี่เขาให้ทำไปไหว้ปีละครั้ง ........... นั้นไง .. ว่าแล้ว .. เพราะของแบบนี้เขามีไว้ไหว้ครูรับขันธ์แถมมันยังล้อเอาขันธ์สูงซะด้วยใช้กรวย 108 แถมของอย่างอื่นอีก (ไม่ขอบอกนะคะ) เราก็เตือนเพื่อนด้วยความหวังดี มันโกรธเราซะงั้นปล่อยไป เสร็จแล้วมันก็ไปเตรียมข้าวของเพื่อไปไหว้พี่เขาแน่นอนมันลากเราไปด้วย .. จากบ้านเราไปตำหนัก 40 กว่าโลด้วยรถของเพื่อนที่ชื่อ ซูซี่ เรารู้สึกไม่ดีเลยแต่ก็ต้องไป พอไปถึงเป้นบ้านชั้นเดียวติดศูนย์รถ เราขับรถไปจอดข้างหลังตอนแรกเราไม่ลงไปเพื่อนขอร้องให้ช่วยยกของหน่อยเราเลยต้องช่วยยกไป แต่เราไม่เข้าไปข้างในเพราะเราไม่ชอบมันต่อต้านมาก ๆ แว็บเดียวที่เรามองเข้าไปมีคนนั้งอยุ่สามสี่คนมีผู้หญิงใส่ชุดขาวนั้งอยู่เขามองหน้าเรากวักมือเรียกให้เข้าไป แต่เราไม่สนใจวางเสร็จเราก็กลับไปรอที่รถ สักพักเพื่อนเดินมาบอกว่าพี่เขาเรียกเราเข้าไปหาแกไม่ลองไปละแกมีองค์ไม่ใช่เหรอไปให้พี่เขาดูให้สิพี่เขาเก่งนะ คำตอบเดิมคะ " .. ไม่ไป " พอเสร็จแล้วก็เดินทางกลับบ้านคะ เพื่อนมันก็เล่าทุกอย่างให้ฟังว่าพี่เขานะเก่งนะแกแถมเป็นเมียเจ้าของโรงพยาบาลด้วยนะรวยอะแต่เขามาช่วยคน ตละกูลเขาก็มีวิชามาตั้งแต่บรรพบุรุษ มีเป็นพระด้วยนะพี่เขาเรียนวิชามาทางนี้ .. ทำได้หลายอย่าง เสน่ห์ หาของหาย แก้คุณ ฯ เราก็ฟังไปแต่ใจกำลังคิดว่าจะช่วยเพื่อนยังไงดีเพราะมันไม่ใช่แล้วละ ไม่งั้นมันไม่ป่วยแบบนี้หรอก .. พอตัดสินใจได้ก็คุยกับเพื่อนว่า แกรู้ไหม๊ว่าเขาหลอกให้แกรับขันธ์แล้วนะ เขาให้แกรักษาอะไรบ้าง มันอึ้งไป 3 วิ ไม่บอกอะไรนะ เราเลยอธิบายให้ฟังว่ารับขันธ์คืออะไร รักษาไม่ได้จะเกิดอะไร มันแทบจะร้องไห้ มันบอกแค่ว่า " พี่เขาให้รักษาศีล 5 มีอะไรก็ให้ไปหาพี่เขา" เห้อ ๆ ศีล 5 จะบ้าตายมันผิดไปกี่ข้อแล้วเนี๊ยะ .. ผิดเกือบหมดทุกข้อเลยโดยเฉพาะข้อ 3 ผิดมหันต์นับครั้งไม่ถ้วน ไม่รู้กี่คน ... คิดแล้วเครียดจริง ๆ ... แล้วตั้งแต่ถวายพานพี่เขามาเป็นยังไงบ้าง มันบอกว่าดีมากได้ทุกอย่างของานที่ไหนได้หมดเปีตั้งแต่ถวายพานแล้วจากนั้นก้ป่วยชักเข้าโรงบาลเป็นเจ้าหญิงนิททรา ... โอ๊ยยยยยยย เราอยากบ้าตายทำไม ๆ มันเชื่อเขาง่ายขนาดนี้นะ เห้อ ๆๆ

 

กิเลนหรือป่าวครับ คล้ายมังกรแต่ตัวสั้นกว่า

ดีจังครับ ลป. ท่านสงเคราะห์ มีของเก่าติดมาเยอะ คงได้พวกกสินไฟมาก่อน

เรื่องตำหนักนี่ได้เคยฟังมาจากคนอื่น น่ากลัวมากครับบางที่เค้าจะให้รับขันธ์เพื่อให้ไปเป็นสาวกเค้า ใช้ไสย์บังคับจิตให้คนๆนั้นต้องไปหาเค้า เอาเงินทองไปให้ การถอนขันธ์ยากด้วย คนที่ถอนให้ต้องเก่งจริง เพราะการไปถอนขันธ์เป็นการประกาศตัวเป็นศัตรู พลาดมาตายครับ

 

ประสบการณ์คุณ กาลีนะ เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ
จะว่าไปแล้วเนี่ย ''ศาลปู่หลุบ'' ก็เคยผ่านและได้ฟังตำนานเกี่ยวกับปู่หลบมาเหมือนกันค่ะ...

สำหรับ ว่านผีขี้เดียจ เมื่อก่อนก็เคยปลูก ด้วยเหตุที่มักจะเจอประสพการณ์เร้นลับบ่อย (เกิดวันราหู) จึงมีผู้รู้ได้ให้มาปลูก ปัจจุบันได้ถวายหลวงพ่อที่เคารพไปค่ะ เห็นท่านว่าจะเอาไปปลูกไว้เพื่อนำมาทำยา ประมาณนี้ค่ะ

ติดตามผลงาน อยู่นะคะ

 

คนบ้านเดียวกันเนาะครับ

 

............. ว๊าววววววว จริงเหรอคะ อยู่แถวไหนอะคะ ..