เวรกรรมที่ผมทำไปครับ

ผมมีเรื่องที่บาปอยู่หลายเรื่องครับ วันนี้ผมจะมาเล่าให้ฟังครับ

... คือ ตอนเด็กๆผมอยากรู้อยากเห็น ทำเป็นซ่า เก๋า เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นผมมีปืนอัดลมอยู่ พอดีวันนั้นออกไปเล่นนอกบ้านโพ้เพ้แล้ว ผมก็เอาปืนอัดลมติดตัวไปด้วยเพื่อจะหาเพื่อนเล่น ก่อนที่จะเจอเพื่อน ผมก็เจอจิ้งจกที่อยู่ตามกำแพง ผมก็เลยเอาปืนยิงไป ปรากฎว่าผมเห็นจิ้งจกที่ผมยิง เลือดมันซิบๆออก หลังจากนั้นไม่กี่เดือนแม่ซื้อปลาหางนกยูงมาเยอะผมเอามือไล่จับมันแล้วเขวี้ยงปลาออกไปกลางถนนแล้วปล่อยให้มันแห้งตาย แล้วหลายปีถัดมาผมยังซ่าอยู่ ผมเห็นหมาหน้าหมู่บ้านเห็นมันกำลังปฏิสนธิกันอยู่ผมเลยเอาหินไปเขวี้ยงจนมันหลุดออกจากกันเลย แล้วผมเคยดูในรายการกรรมลิขิต ตอนที่ตั้งใจขี่รถไปชนหมาที่กำลังปฏิสนธิ หลังจากนั้นมาประสบความล้มเหลวในเรื่องความรัก ผมกลัวเป็นอย่างงั้น ผมจะทำอย่างไรดีครับ ตอนผมอายุ 10 ขวบผมได้บวชแล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำมา แล้วเวรกรรมมันจะหมดหรือป่าวครับ ขอบคุณครับ

 

นี่เป็นวิถีชีวิตวัยเด็กของคนจำนวนมาก .. ที่อยู่กันด้วยความคึกคะนอง..เพราะไม่มีบุญให้ได้คบบัณฑิต..

ท่านจขกท พึงทราบว่า บาปกรรมที่ทำไว้เเล้วสำเร็จไปแล้วไม่อาจลบล้างอะไรๆได้ แม้ด้วยบุญมีการบวช ผลแห่งบาปนั้นตั้งขึ้นแล้ว ย่อมมาส่งวิบากให้ได้เสวย เมื่อเหตุปัจจัยประชุมพร้อม ..

เวลานี้ ท่านจขกท สำนึกได้ในบาปนั้น คิดเกรงกลัวภัยนี้เป็นหิริโอตตัปปะเป็นกุศลท่านจขกท พึงหมั่นสมาทานรักษาศีลให้มั่นคง ไม่คิดเบียดเบียนสัตว์สังขารใดๆอีกขวนขวายในทาน ศีลภาวนาสม่ำเสมอ แผ่อุทิศกุศลแก่สัตว์เหล่านั้นเนืองๆ ย่อมได้บุญอุปถัมภ์คุ้มครองตนให้พ้นภัยจากบาปเหล่านั้นได้..

ส่วนความวิตกหวั่นกลัวที่มีอยู่ พึงกำจัดละวางเสีย หาไม่จะเป็นบาปทางใจที่ต่อเนื่อง มีแต่จะชักนำให้บาปเก่าอื่นๆมาส่งผลท่วมทับได้

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

สงสัยจะเข้าใจอะไรผิด

กฏแห่งกรรม

สร้างกรรมอะไรไว้ย่อมได้รับผลกรรมนั้น ครับ


บาป ส่วน บาป

บุญ ส่วน บุญ ครับ


.

 

อ่าอย่าไปคิดความชั่วสิ่งที่เคยทํา ส่วนความรักนี่ ในของชาวโลก(โลกนี่แปลว่ามีอันจะฉิบหาย หรือแปลว่ายุ่ง) รักด้วยราคะ แต่ถ้าความรักแบบพระพุทธเจ้าคือรักแบบพรหมวิหาร4

บุญส่วนบุญบาปส่วนบาปครับ แต่ ตอนนี้รู้ตัว่าผิดก็ขอขมาเจ้ากรรมนายเวรแล้วทําบุญตลอด เป็นเนืองๆปกติ ทาน ศีล สมาธิภาวนา (ตัวสุดท้ายนี่สําคัญมาก สมาธิภาวนาเนี่ย)

ส่วนทานนี่ให้ตามทีมี อย่าเดือดร้อน

 

"กรรมเก่าไม่มีใครลบล้างได้ กรรมปัจจุบันจะช่วยเจ้าเอง"
จงจำไว้ลูกเอ๋ย...! กรรมที่ทำด้วยเจตนาไม่ว่าจะดีหรือชั่ว ย่อมมีผลต่อผู้กระทำทั้งสิ้น ไม่มีพรหมเทพองค์ใดช่วยเจ้าลบล้างกรรมนั้นได้ เจ้าต้องช่วยเหลือตนเอง ด้วยการสวดมนต์ภาวนา แผ่เมตตา ผลแห่งบุญอันเป็นกรรมปัจจุบันนี้ จะช่วยเจ้าเอง

ในทางพุทธศาสนา กรรมไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว เห็นผลในทันทีทันใดนั้นแล้วหมดสิ้นไป แต่จะติดกับตนหรือวิญญาณของผู้นั้นตลอดไป ทั้งภพนี้และภพต่อ ๆ ไป จนกว่าบุคคลนั้นจะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

ฉะนั้นท่าน จขกท. ควรศึกษาและพิจารณาเป็นอย่างมาก เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของคนเราทุกคน เป็นกฎทางธรรมชาติ ว่าด้วยเหตุและผล สามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเอง อย่างน้อยก็ทางด้านจิตใจของผู้ประกอบกรรมนั้นๆ เอง พระพุทธองค์ทรงเรียกว่า "กรรมนิยาม" พุทธศาสนิกชนที่แท้จริง ย่อมมีความเชื่อมั่นในกฎแห่งกรรม เรียกว่า "กัมมสัทธา - เชื่อกรรม"


การมาวัดจำศีลภาวนาก็จะทำให้ท่าน จขกท. ค่อย ๆ เห็นโทษของบาป และเข้าใจเรื่องของกฎแห่งกรรมมากขึ้น พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า เพื่อดับทุกข์ เราต้องละเหตุ ละเหตุที่ใจเรา เมื่อละได้ ความดับทุกข์ก็ปรากฏ จะละเหตุได้ก็ต้องเจริญมรรค คือ ศีล สมาธิ ปัญญา มรรคมี สัมมาทิฏฐิเป็นข้อต้น ก็คือความเห็นถูก คิดถูก เพื่อเจริญมรรค เราต้องสนใจพัฒนาสร้างกำลังของใจ การสร้างกำลังใจของใจที่สำคัญคือ สร้างสติ คือความระลึกได้ ต้องสนใจสร้างให้เกิดขึ้น สร้างสมาธิ คือความตั้งใจมั่น สร้างปัญญา คือความรอบรู้สังขาร..

ขอความสุข..ความเจริญ จงบังเกิดขึ้นกับท่าน
สาธุธรรมค่ะ ^^

 

ผิดมากผิดน้อยมันไม่ได้ขึ้นอยู่ตรงนั้นมันสำคัญที่คุณจะสึกนึกผิดรึเปล่า คุณสำรึกผิดได้ก็ดีแล้ว ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นเพื่อเป็นประสบการณ์ ผิดเมื่อรู้แล้วก็ไม่ทำอีก. ชีวิตคนไม่เคยมีใครไม่ทำผิด แต่อยู่ที่ว่าเราจะสำนึกมันหรือไม่ เมื่อสำนึกได้แล้วไม่ทำอีกมันก็เป็นสิ่งที่ดี ทุกคนเคยพลาดพลั้งหมด มันเป็นกรรมแล้วเราก็ควรเก็บกรรมไว้เป็นบทเรียน ชีวิตคนเราไม่มีสายเริ่มใหม่ได้เสมอ ดูองคุลีมาลย์เป็นตัวอย่างครับ

 

เวรกรรมไม่มีวันหมดครับ
พระอรหันต์ก็ยังต้องประสบพบกรรมอยู่เนืองๆ
สุดท้ายแล้วถ้าไม่อยากเจอเคราะห์กรรมใดๆอีก กรุณาเข้านิพพาน

 

ถ้ายังไม่ถึงสภาวะของนิพพานหมั่นทำความดีให้มากทำความชั่วให้น้อยลง ชีวิตจะมีแต่ความสุขมากกว่าความทุกข์ครับท่าน


ขออนุโมทนาสาธุนะครับท่าน การสำนึกได้และไม่ทำความผิดนั้นซ้ำอีกถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่เลยทีเดียวครับ

 

ตายแล้ว ผมทำไปเยอะกว่าคุณอีก ฆ่าหมาโดยไม่ได้ตั้งใจ(โดยเอายางรัดคอ) ฆ่าจิ้งแหลน 2 ตัว จิ้งจกเอาเข็มแทงทะลุ และสารพัดวิธีฆ่า กิ้งก่า ฆ่าสารพัดวิธี แมลงด้วงกว่างฆ่าตัดคอและสารพัดวิีฆ่า ฆ่าปลาดุก(ทุบหัว) หมาติดพันธิ์กันผมเห็นที่ไหนปาที่นั่นถ้าจะนับคงเป็น 10 คู่ที่แยกได้ เอาประทัดยัดปากคางคกแล้วจุดระเบิดเลย ประทัดยัดตูดหมาแล้วจุด ฆ่าไก่ฆ่าเล่นๆเป็นสิบ ฆ่างู ฆ่าตุ้กแก ทำร้ายนกสาหัส และสารพัดจนจำไม่ได้เพราะเด็ก ณ ตอนนั้น กรรมที่ผมรับตอนเด็กๆผมป่วยทุกวันตลอดเวลา ร่างกายอ่อนแอ แต่ป่วยธรรมดาๆก็เลยฆ่าต่อได้ แต่พอโตขึ้นเลิกทำก็ไม่ป่วยอีกเลยเป็น 5-6 ปี ป่วยครั้ง ส่วนที่คุณว่ากรรมแยกหมาสืบพันธุ์ทำให้ไม่มีคู่ครอง ผมว่าไม่น่าจะใช่เพราะผมก็มีอยู่(ที่ผ่านมา) แต่กรรมอื่นมากกว่าที่ทำให้ไม่มีคู่ครองนะ มันอาจจะเป็นช่วงเวลาชีวิตด้วยนะ รอต่อไปไม่นานก็คงเจอเองหล่ะ สู้ๆเราต้องสำนึกและขออโหสิกรรมกับเขา แผ่ส่วนกุศลให้เขาด้วย

 

วันนี้วันคุ้มครองโลก ช่วยกันดูแลโลกในทุกๆวันด้วยนะครับ

 

โมทนาสาธุค่ะ ..........