ธรรมะที่เหมาะกับท่านที่ชอบตั้งกระทู้เพื่อทำลายกันช่วงนี้

ธรรมะที่เหมาะกับท่านที่ชอบตั้งกระทู้เพื่อทำลายกันช่วงนี้<O</O
<O</O
<O</O

ครูบาอาจารย์ของผมคือพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีฯ(วัดท่าซุง)...ท่านได้เมตตาสอนพุทธบริษัทไว้เป็นแบบอย่างของมรดกพระดีและคนดี....เป็นพระธรรมที่เหมาะกับกระทู้แนวลักษณะนี้(ชอบขัดแย้ง ทำลายกัน)ที่เกิดบ่อยๆช่วงนี้ครับ...ลองอ่านและนำไปคิดพิจารณาดูดีๆจะมีประโยชน์มาก...การปฏิบัติธรรมจะก้าวหน้าดีขึ้นครับ...ขอโมทนา
<O</O
<O</O

“ตอนนี้เรามาพูดถึงปฏิฆะ คือ การที่ไม่ชอบใจอารมณ์ที่มันไม่ชอบใจที่มันเกิดขึ้นกับเราเราก็มานั่งคิดว่าทำไมเราถึงไม่ชอบใจวาจาที่เขากล่าว จริยาที่เขา แสดงออกมันมีเหตุมีผลอะไร และมันดีไหมการแสดงความไม่ชอบใจนี่มันดีหรือมันชั่วถ้าไม่ชอบใจเล็กมันก็บ้าเล็ก ไม่ชอบใจใหญ่มันก็บ้าใหญ่ คือว่าไม่ชอบใจเล็กจิตมันโกรธ อารมณ์ขุ่น หน้ามันชักนิ่ว ผมไม่สวย อาการที่แสดงออกก็ไม่งามนี่เริ่มบ้าเล็ก ถ้าไม่ชอบใจใหญ่ มันทนไม่ไหว ปากด่ามือตี”<O</O
<O</O


“นี่เป็นอันว่าบ้าใหญ่ คือไม่ชอบใจใหญ่และอารมณ์ที่ไม่ชอบใจมันเป็นปัจจัยของความสุขหรือความทุกข์นั่งนึกอารมณ์ที่ไม่ชอบใจนี่มันเป็นปัจจัยของ ความทุกข์ ไม่ใช่ความสุขทุกข์ตรงไหนล่ะถ้าโกรธเขาขึ้นมาแล้วกินไม่ได้นอนไม่หลับคิดไว้เสมอว่าเมื่อไรกูจะฆ่ามึงให้ได้หนอ เมื่อไรเราจะทำร้ายมันให้ได้เมื่อไรเราจะแกล้งให้มันฉิบหายเสียให้ได้ นั่งคิดนอนคิด คิดมากเท่าไรอารมณ์ฟุ้งซ่านใจก็ไม่เป็นสุขมีแต่ความเร่าร้อน นอนก็เลยไม่หลับ เมื่อนอนไม่หลับมันก็กิน ไม่ได้แล้วใครตายก่อนล่ะ คนที่ถูกโกรธตายก่อน หรือว่าคนที่โกรธตายก่อนถ้าบังเอิญคนที่เขาถูกโกรธเขายังไม่รู้ เขานอนหลับสบาย กินได้นอนหลับ จิตเป็นสุขเราก็มีแต่อารมณ์กระสับกระส่ายหาความสบายไม่ได้ มีแต่ความเร่าร้อนเมื่อนอนไม่หลับกินไม่ได้ ร่างกายมันทรุดโทรมผ่ายผอมลงไปทุกวันประสาทก็เริ่มมีอาการ เสื่อม จิตมีกำลังใช้มากเกินไป ประสาททนไม่ไหว ในที่สุดก็โทรมโทรมแล้วก็ตาย มีประโยชน์ไหม”

<O</O
<O</O
“นี่อาการที่เราโกรธและทำได้ตามความประสงค์ของเรา มันก็เป็นความทุกข์เราจะนั่งโกรธทำอะไรกันล่ะ ก็คนที่เขาทำไม่ดีเพราะทางกาย พูดไม่ดีเพราะ ทางวาจาก็คนผู้นั้นมันคนบ้า เราก็นั่งคิดว่าไอ้พวกคนบ้านี่จะไปถือมันทำไม โบราณท่านบอกว่า" อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา "เขาบ้าอะไร บ้าอำนาจวาสนา อยากจะ เป็นคนเก่งบ้าความอิจฉาริษยาคนอื่น อยากจะดีแต่ผู้เดียว”
<O</O
“ก็รวมความว่าบ้าทำลายความสุข คือ ทำลายความเป็นมิตร คนประเภทนี้ปัญญาไม่มีจะคิดมีแต่อารมณ์บ้าเข้าครองใจ ไอ้คนบ้าประเภทนี้ มันไม่มีความสุขมันมีแต่ความทุกข์ตลอดกาลตลอดสมัย ทำไมเราจะต้องบ้าตาม”

<O</O
<O</O


“ตอนนี้ต้องหันหาเมตตาตัวเราเองก่อนว่า โอหนอ คนนี้ช่างโง่เหลือเกินเขาไม่น่าจะทำลายความเป็นมิตรของเรา ถ้าเขาเป็นมิตรกับเราเขายังมีความสุขเขาจะไม่มีอะไรมาเป็นเครื่องทุกข์ เพราะเราไม่ได้เป็นศัตรูการที่เขาประกาศเป็นศัตรูกับเรานี่ เขาตัดความสุขกับคนไปพวกหนึ่ง ไม่ใช่เฉพาะเราเพราะพรรคพวก ของเราอีกหลายคนที่ต้องเกลียดเขา เป็นศัตรูกับเขาถ้าเราไปโกรธกับเขาด้วย มันจะช่วยให้มีความสุขไหม มันก็ไม่มีความสุขอาการที่เขาแสดงออกด้วยความ ไม่พอใจ มันสร้างให้เราแก่เร็วลงไปไหม ถ้าเราอ้วนอยู่มันทำให้ผอมหรือเปล่า เราเป็นคนร่างกายแข็งแรง ทำให้เราป่วยหรือเปล่าถ้าเราไม่รับเสียอย่างเดียว ทุกสิ่ง ทุกอย่างไม่มีอะไรมาถึงเรา เรานอนเป็นสุขแกอยากจะด่าบ้าไปคนเดียว แกก็ด่าไปคนเดียว มันบ้านี่ ยิ่งนินทาว่าร้ายเขามากเท่าไรชาวบ้านเขาก็เกลียดมากเท่านั้น เราก็เฉยเสีย”

<O</O
“ต้องดูตัวอย่างพระพุทธเจ้า ใครว่าอะไรท่านก็เฉย ตัวเฉยตัวนี้แสดงว่า พรหมวิหาร๔ ตัวสุดท้ายเราก็นำมาใช้ เรานึกเมตตาว่าคนนี้ไม่ควรจะสร้างศัตรู สงสารคิดว่าถ้าเขาเป็นมิตรกับเราเขาจะมีความสุขนี่เขาต้องมีความทุกข์เพราะประกาศตนเป็นศัตรูกับเรา ใช้ข้อท้ายอุเบกขาเข้ามาระงับกับอารมณ์ของใจ ว่าใคร จะบ้ายังไงก็ช่างเขาเราจะไม่ดีเราจะไม่ชั่วเพราะคนรักหรือคนเกลียด เราจะดีหรือจะชั่วจะมีความสุขหรือความทุกข์ ที่อาศัยความสงบในจิต คือไม่รับทั้งชั่ว ไม่รับทั้งดีคือว่า ไม่รับทั้งคำสรรเสริญ และนินทาเป็นสำคัญเราจะขอยึดคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระทรงธรรมบรมศาสดา คือ อุเบกขา ความวางเฉยทำใจให้เป็นสุข นึกสนุกว่า โอหนอ ... โลกนี้ยังมีคนบ้าอยู่มากถ้าหากว่าเราบ้าตามเขาเมื่อไร ตายเราก็ต้องกลับมาเกิดใหม่”



<O</O
<O</O
“ถ้าทำกำลังใจของเราเป็นสุข ไม่ถือคนบ้า ไม่ว่าคนเมา ช่างเขาเขาอยากจะตกนรกเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นคนที่ใช้การไม่ได้ต่อไปข้างหน้า มันเป็นเรื่องของเขา เราขอเอาความสุข คือ ยอมจิตสงบไม่ยอมรับนับถือวาจาของคนชั่วประเภทนั้นคิดตามแบบขององค์สมเด็จพระภควันต์ที่ตอบกับพราหมณ์ พราหมณ์ด่าพระพุทธเจ้าหาว่าพระพุทธเจ้าแพ้เพราะไม่ตอบ พระพุทธจ้าทรงตรัสว่า" ฉันคิดว่าคนที่ด่าฉันแล้วฉันด่าตอบ ฉันคิดว่าฉันเลวกว่าคนที่เขาด่าฉัน "นี่เป็น อันว่าคนที่ด่าเราว่าเรา ทำให้เราไม่ชอบใจเขาแล้ว เราจงอย่าเลวมากกว่าเขา ถ้าเราไม่ยอมรับเสียเพียงใดเขาก็เลวแต่ผู้เดียว” <O</O

 

ก็คิดในแง่บวกให้มากๆ คิดในแง่ดีมากๆ อะไรๆ ก็ดีไปหมดนั่นแหล่ะ

มโน --> วจี --> กาย

กระทู้ที่ตั้งๆกันนี้ เราคิดว่าคงไม่ถึงขั้นทำลายล้างอะไรกันมากนักหรอก เพียงแต่บางเรื่องบางอย่าง เราต่างมองคนละมุม หรือมองกันคนละมิติเท่านั้นเอง หากมีการอธิบายให้เหตุผลประกอบ ทุกอย่างก็น่าจะจบ ไม่น่าจะมีอะไรที่วิตกกังวล

 

สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ : สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

การขัดแย้งกันที่อันตรายมากที่สุด คือ ความคิดเห็น (ทิฏฐิ) การยึดมั่นในความเห็นของตนจนสร้างเป็น "อัตตา" ขึ้นมา จะทำให้เกิดความเป็นตัว "กู" แล้วใครเห็นแย้งไปจากที่เรายึด มันคือศัตรู อันตรายทางความคิดที่น่ากลัว และแก้ไขยาก

ความคิดเห็นเกิดจากการได้รับการศึกษามา อบรมมา สภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ นิสัยส่วนต้ว ฯลฯ แล้วสรุปเป็นหลักการ (อัตตา) ของตนเอง สิ่งเหล่านี้มีสภาพที่ไม่แน่นอน ต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ถ้าเรายึดมากจะสร้างความทุกข์ให้เราและคนอื่นมาก

พระท่านสอนว่า ให้ดูแต่ตัวเอง เตือนตัวเอง สอนตัวเอง พิจารณาที่ตัวเอง ผู้อื่นนอกกายอย่าไปมอง อย่าไปสนใจ เราแก้เขายาก ยกเว้น เขายอมให้เราเตือน แนะนำ สอน

เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา จงเลือกเอาส่วนที่ดีเขามีอยู่
เป็นคุณแก่โลกบ้างยังน่าดู ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย
พุทธทาส ภิกขุ

…………………….อ้าว ? แล้วเรามายุ่งอะไรกับเขาเนี่ย..........

 

ธรรม ที่เหมาะสมที่สุด คือ มองว่า มันไม่ใช่การทำลายสิ แต่มองว่ามันคือ การชี้แจงข้อเท็จจริง
คนหนึ่งบอกขาว คนหนึ่งบอกดำ จะไปบอกว่า ไอ้ขาว ทำลาย ไอ้ดำ แบบนี้มันไม่ใช่

ทีนี้ ก็เปิดเผยชี้แจง ตามข้อเท็จจริง ผมไม่เห็นว่ามันจะทำลายอะไรกัน
แต่ถ้ามุ่งทำลาย เช่น การออกมาหากิน โดยอาศัยความศรัทธาของผู้คน
การไม่เปิดเผย ข้อเท็จจริงให้ครบถ้วน
การหลอกลวงผู้คนโดยการ ขายของ
แบบนี้แหละที่เรียกว่า ทำลายกัน

ทีนี้ คนที่เขาเปิดเผย ข้อมูลเหล่านี้ เขาก็ไม่ได้ไปทำลายใคร เขาทำดีเสียด้วยซ้ำ

ธรรมที่เหมาะสมกับท่านที่ชอบตั้งกระทู้ทำลาย ผมขอบอกว่า ท่านที่ชอบตั้งกระทู้ที่คนอื่นคิดว่าทำลายว่า
พูดในสิ่งที่ควรพูด หากสิ่งนั้นเป็นข้อเท็จจริง และ เป็นธรรม เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น

ถ้ามันจะไปค้านกับกิเลส หรือ มิจฉา ก็ทำไปเถอะ

 

ความจริงที่ไม่เกิดประโยชน์ พระพุทธองค์ก็ไม่ทรงตรัส และไม่ทรงสรรเสริญ ดังนั้นการพูดความจริงต้องพิจารณาว่า มีข้อดี ข้อเสีย มีคุณ มีโทษ ประการใดหรือไม่ และที่สำคัญใจต้องไม่ขุ่นมัว ครับ ขออนุโมทนากับผู้ใฝ่ธรรมทุกท่านครับ

 

พวกนิครนถ์ และ เดียรถีย์ ในครั้งพุทธกาลก็มีฤทธิ์ แต่ไม่เป็นสัมมาทิฐิ ด้วยใช้เป็นเครี่องหาลาภสักการะ ความจริงแท้แม้มีฤทธิ์ก็ยังอยู่ในอำนาจกรรม พระพุทธองค์สอนให้ใช้ปัญญาดับทุกข์ แต่น่าแปลกคนเราชาวพุทธ ( โดยมรดก )กลับชอบเปลือกมากกว่าแก่น

 

ก่อนเพ่งโทษใส่ใครจงเพ่งตนเองก่อนว่าบริสุทธิ์จากโทษแล้วรึยัง

 

ความเงียบสงบ สยบ ความเคลื่อนไหว !!!

 

กลุ่มผลประโยชน์ มีจริง พวกนี้ไม่ได้ด้วยเลห์ก็เอาด้วยกล ปากก็พูด

ธรรมมะ ในใจกลับแช่งชักหักกระดูก ไม่บอกก็รู้พฤติกรรมเหมือน

หัวหน้าแก๊งส์ไม่มีผิด

หึ หึ


------------------------------------------

<TABLE class=tborder id=post761005 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">เมื่อวานนี้, 08:03 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #121 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>nirvana008<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_761005", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 07:50 AM
วันที่สมัคร: Aug 2007
ข้อความ: 28 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 281 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 436 ครั้ง ใน 27 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 0


</TD><TD class=alt1 id=td_post_761005 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->แวะเข้ามาดูครับ

เห็นแล้วว่า.........เหมือนเดิม

และก็..เหมือนเดิม ฮ่า ฮ่า

เหมือนที่พระท่านเมตตาสอนผมไว้เลย.....ไม่สงสัยแล้ว

เรื่องนี่ท่านว่า....อีกไม่นานกฎแห่งกรรมจะให้ผลเจ้าของกระทู้แล้ว

ผมยืนยันว่าก่อนปีใหม่นี้......แล้วดูว่าจะจริงไหม?
ผมไม่ได้แช่งใครนะ....แต่พระท่านบอกมาอย่างนี้จริงๆ
ถ้าผมพูดผิดเข้ามา post ต่อว่าผมได้เลย

แต่ถ้าที่ผมบอกคุณเป็นจริง...คุณเดือดร้อนทุกข์กาย-ใจจริง.....คุณต้องเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมนะ

ทั้งมโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม.....ให้ผลแน่นอนเสมอและไม่ผิดตัว
และคุณจะเข้าใจในสิ่งต่างๆดีขึ้น....ยังมีเรื่องอจินไตยอีกมากที่คุณยังไม่รู้และไม่สามารถสัมผัสได้....วันหนึ่งคุณจะเข้าใจครับ
<!-- / message --></TD></TR></TBODY></TABLE>

ผมไม่รับนะครับ ช่วยเอาใส่ห่อกลับไปฝากคนที่บ้านของคุณดีกว่า

เกรงใจ

หึ หึ

 

ดูผู้อื่นแล้วตามดูจิตตน

ปิเยหิ วิปปโยโค ทุกโข ไม่ได้สิ่งที่ตนพอใจก็เป็นทุกข์
อปิเยหิสัมปโยโค ทุกโข พบกับสิ่งที่ตนไม่พอใจก็เป็นทุกข์
ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง การไม่ได้รับอารมณ์ที่ปราถนาก็เป็นทุกข์

บทเรียนทางธรรมที่ทำได้จากการอ่านกระทู้ต่างๆนี้คือผมอ่านแล้วดูจิตตน ๆ รู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร ตามตนเองไป ไม่อาจจะไปเรียกร้องให้คนอื่น คิดคล้อยตาม หรือไม่ว่าใครเขาเพราะรู้ว่าเรายังคุมตัวเราเองยังไม่ได้เลย เพราะจิตและกาย เป็นอนัตตาแท้ ๆ

รู้ว่าสักกายะทิฎฐิตนเองยังมากอยู่ สะสมมากกว่าแสนๆ ชาติ ยังติดในวัตถุ ยังต้องข้องเกี่ยวในกาม ยังอยากได้สิ่งดีๆ สวยงาม อยากให้คนเห็นด้วยกับเรา ฟังเรา ไม่ขัดแย้งกับเรา แต่ก็รู้ว่าสิ่งนี้ก่อทุกข์ทั้งสิ้นตามธรรมะที่ยกมาข้างต้น

ขอขอบคุณคนที่เกี่ยวข้องทุกคน ทั้งคนที่ตั้ง คนต้าน คนตอบ และคนโต้ ที่ทำให้ได้ข้อธรรม หากไม่มีเขามาเขียนก็คงไม่ได้คิดใคร่ครวญสรุปบทธรรมตามเช่นนี้เลย

ขอให้อานิสงส์นี้จงมีแด่ทุกท่าน ให้เจริญในธรรมยิ่งขึ้น จิตมีแต่เมตตาต่อกันอกุศลทั้งสาม คือ โลภ โทสะและโมหะ ลดลง ๆ และเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง
ระหว่างนี้เข่าพรรษาการเจริญเมตตาต่อกันได้กุศลสูง
เขียนไปตามจิตตน
หากใครอ่านแล้วยังรู้สึกไม่สบายใจก็ต้องของอโหสิกรรมด้วยจะได้สำรวมวาจาให้ยิ่งขึ้นไปอีก เพราะรู้ว่าการสร้างอกุศลกรรมขึ้นใหม่แล้วตามแก้ไขนั้นยากเหลือแสน ทดแทนด้วยกุศลก็ไม่ได้ทุกวันนี้จึงต้องใช้กรรมเก่า ๆอยู่

 

ขออนุโมทนากับบทความของเจ้าของกระทู้ และความเห็นของคุณธัมมนัตตา

ขอขอบคุณจากใจจริงครับ ทำให้ผมเข้าใจตนเอง และรู้เท่าทันอารมณ์ได้ดียิ่งขึ้น อีกทั้งยังเข้าใจธรรมชาติของคนมากขึ้นครับ

ของสิ่งเดียวกัน แต่คนมองคนละคน ก็เห็นกันได้คนละอย่าง เป็นธรรมดาของโลกใบนี้...

 

นา ๆ จิตตัง ข้อเขียน และข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ มีมากมายประมาณไม่ได้ เราก็เลือกเอาตามที่เห็นว่าเป็นประโยชน์ ถูกจริตกับตนเอง และไม่เบียดเบียน ถ้ารู้แล้วก็กระทบอารมณ์เป็นธรรมดา คือ รูป แล้วก็เวทนา ใครรู้ทันก็ยั้งเอา ทำอะไรไม่ได้ก็อุเบกขา