ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

แวะมาเข้าชั้นเรียนช่วงเย็นค่ะ ขอบคุณค่ะคุณลุง

 

สวัสดีวันมาฆฯนะครับคุณอา...
เข้ามาติดตามอ่านแล้วนึกภาพตามได้ชัดเจนเลยครับ....^_^

 

มาขอรอรับความรู้ดีๆ มีประสบการณ์ เหมือนเช่นเคยครับ

 

สวัสดีครับ ขออนุญาติศึกษาหาความรู้ด้วยคนครับ ขอบคุณครับ

ยอมรับตามเงื่อนไขครับ

 

..ถูกต้องครับ นับ ๕๐

 

เข้ามารอติดตามครับ ^^

 

..ที่มา..ที่ไป..หยุดไป ๑ วัน
เพราะ..เมื่อคืน..ไม่มีคนเข้ามาอ่าน...ผมก็เลยไม่เขียน..ไม่ใช่อู้...
....ผมจะเขียนก็ต่อเมื่อ..มีคนเข้ามาอ่าน..เท่านั้น....
......................
.....ก็มาว่ากันต่อ..จากตอนที่แล้ว...
...ที่มา..ที่ไป..แล้วทำ(เอง)ยังไงดีละ....
......................................................................................
.....เรากลับเข้ามาว่า..เรื่องหลักการ..ในการเลือกจุดเด็ด..ของคุณเอง
..กันต่อ...(ตอนนี้ หาเหรียญซักเหรียญ..มาไว้ในมือด้วย..เพื่อ
สะดวกในการอธิบาย)
๑.ทุกจุด..ที่เลือกต้องไม่ซ้ำ..กับที่..ลงในหนังสือ..ไม่ว่า
จะหน้า-หลัง..และข้าง
๒.หาให้ได้..อย่างน้อย..๑จุด..(ถ้าให้ดีซัก ๒)..ในแต่ละส่วนคือ
หน้า..หลัง..ด้านข้าง
........เหตุผล..ก็คือ..พระเลี่ยมพลาสติกทั้งองค์....
..พระเลี่ยมพลาสติกเฉพาะขอบ..(บางที..หุ้มทองด้วย)..เปิด
หน้า-หลัง...และ..ที่ใช้งานจนสึก...
๓. ตำแหน่งที่หา..ในส่วนของ..ด้านหน้า..และ..หลัง..คือ..
(ผมเคยเล่า..ไปบ้างแล้ว..ใน..ตอนก่อนๆนานแล้ว)....บริเวณ
ที่"พื้นเหรียญ"(บริเวณที่เป็นส่วนราบ..ไม่นับส่วนของอักขระ
ตัวหนังสือ..และที่เป็น..รูปหรือยันต์..ที่นูนขึ้นไป....)..กับขอบ
..ที่ตั้งดิ่งขึ้นไป..ที่เป็นอักขระ..ตัวหนังสือ..ยันต์..รูป..
..................มาบรรจบกัน..................................
....ซึ่งส่วนนี้..ในกรณีที่..เหรียญสึก..จะเป็นส่วนสุดท้ายที่..
คงอยู่....หรือ....
....กรณีที่..เหรียญที่เป็นแบบนูนสูง..มากๆ...ตามซอกหลืบ
ใน..รูปพระ..หรือ..หลวงพ่อ..เช่นร่องพับของจีวร..หรือ
สบง....
๔. ผมเคยอธิบายไปเมื่อ..ไม่นานนี้..ที่มีคนถามมา....
เรื่องหาจุดที่..ขอบเหรียญ..เวลาหา..ผมจะขอเรียกว่า.."ฟัน"..
คือ..ส่วนหยักของรอยตัดขอบ..ที่นูนออกมา..ส่วนที่ลึกลงไป
เรียกว่า "ร่อง"...ดังนั้น.."ฟัน" ก็จะ..สลับกับ "ร่อง"..ไปตลอด
จะตื้น..จะลึกก็แล้วแต่..แต่ฟัน..ผมแบ่ง..ง่ายๆ..เป็น..ฟันใหญ่
..ฟันกลาง..ฟันเล็ก...
...................ตำหนิตามหนังสือ..ส่วนใหญ่แล้ว..จะเป็นพวกที่
เห็นได้ชัด...เช่น..ฟันใหญ่มาก...ฟันใหญ่..หรือ..ฟันกลางติดกัน
หลายๆอัน..โดยไม่มีฟันเล็ก..แทรก..อะไรทำนองนี้....
..............ซึ่ง..สำหรับจุดเด็ด..ของคุณ..ไม่จำเป็น..เพราะรอบ
ขอบ..มันมี..รูปแบบการสลับขนาดแปลกๆ..เยอะแยะ..แค่คุณ
พิจารณาดังนี้
๔.๑ กรณีที่..เหรียญนั้น..ไม่มีตัว..หนังสือ..หรือ..อักขระใด
อยู่ใกล้ขอบเลย..ทั้งหน้า-หลัง..(ซึ่งมี น้อยมาก)....
............ให้ทำดังนี้.....(ยากหน่อย..แต่..ต้องละเอียดขึ้น)
จับเหรียญขึ้นมา(สมมุติ..ดูด้านหน้า.).ให้..หูเหรียญ..อยู่แนวตรง
กับสายตา...(รูปพระไม่เอียง)....เลือกจุดแรกดูก่อน..ก็คือส่วนบน
สุดของรูปพระ..ถ้าเป็นพระพุทธ..ก็จะเป็นปลายเกศ...ถ้าเป็นรูป
หลวงพ่อก็เป็น..กลางกระหม่อมด้านบน...
.....ลากเส้นสมมุติด้วยสายตา..ที่พาดสัมผัสจุดนั้น..ไปยันขอบตัด
ทั้งซ้าย..และ..ขวา.เหรียญ..โดยที่เส้นนี้..ให้ตั้งฉาก..กับ..เสันสมมุติ
ด้วยสายตา..จากปลายหูเหรียญ(ด้านบน)..มาที่ก้นเหรียญ(ด้านล่าง)
....ดูรูปแบบ..ของฟัน..และ..ร่อง..บริเวณนั้น(ทั้ง..ขอบซ้าย..และ..ขวา)
.....ว่ามันอะไร..ที่เป็นรูปแบบ..ที่น่าสังเกตเป็นพิเศษ..จดจำได้มั้ย..
..(ถ้าจะให้ดี..ก็เขียนเป็นรูปใส่กระดาษไว้..เพื่อเปรียบเทียบกับจุดอื่น)
.........ค่อยๆทำแบบเดียวกัน..ไล่ลงมา..เช่น..แนวตา...ปลายหู..ปลายจมูก..
ปาก..คาง...หัวไหล่...รวมถึง..ปลายห่วงด้นบนสุด..และ..ก้นเหรียญ..
ด้านต่ำสุด....(ถ้า..พระ..หรือ..หลวงพ่อนั่งเต็มองค์..ก็จะมีจุดเพิ่มให้
สังเกตได้อีก..)...
............ทำนองเดียวกัน..ด้านหลัง..ถ้าเป็น..ยันต์..ก็เลือก..เส้นยันต์..
...ตำแหน่ง..อักขระ..ในยันต์...ตรงไหนก็ได้..ที่จะเป็นไกด์..เพื่อลาก
เส้น..ไปที่ขอบเหรียญ....สรุป..ทั้งเหรียญ..คุณมีจุดสังเกตให้เลือกดู
เพียบไปหมด....แล้ว..คุณก็..มาเลือกเอาว่า..ที่เด่นที่สุด..ซัก๒ จุด..
แล้วก็จำไว้......ไม่ต้องรีบค่อยๆทำ..(แว่นส่องที่ใช้..ดู..ในหัวข้อต่อๆไป)
๔.๒ เหรียญมี..อักขระอยู่ใกล้ขอบเหรียญ..อาจจะมีแต่ด้าน
หน้า..อย่างเดียว..หลังอย่างเดียว..หรือ..มีทั้ง..หน้าหลัง...อันนี้..ก็ง่าย
กว่า..แบบแรกเยอะ....ก็ไล่ตามอักษร..หรือ..อักขระ..แต่ละตัวเลย
...เช่น..ตรงกับ.."น"..เป็นยังไง...ตรงกับ.."ล"..เป็นยังไง..ก็ไล่ไปทุกตัว
..จดรูปแบบไว้..ทั้งหน้า..และ..หลังเหรียญ..อันไหนดู..โดดเด่น ที่สุด
จำง่ายสุด..๒..จุด..ก็เลือกไว้..จำเป็นจุดเด็ดของเรา
๕. ไอ้ที่เรา..ทำตามข้อ๔ ได้..เพราะ..เรามี อาวุธ..สำคัญ..คือ
ใช้แว่นส่องพระ..ขนาด 20x-30x..ในการหา..จะทำให้หาเจอง่าย
..แล้วเวลาใช้งานจริง...ก็ใช้แว่นขนาดเดียวกัน..ส่องหาจุดเด็ดที่เราจำไว้
(ข้อเสีย..คือ..แรกๆอาจไม่ชิน..และมึนหน่อย..พอใช้ไปเรื่อยๆ...
จะชินเอง..ผมเคยเขียนไว้นานแล้ว..วิธี..เลือกคือ..ต้องลอง..ถ้าส่อง
แล้วโฟกัส..ไม่ค่อยวูบวาบ..ก็เอาอันนั้น..ยี่ห้อไม่ต้องไปสนมัน...
ให้มันดูแล้วค่อนข้าง..สบายตา..ก็พอแล้ว...ทั้งชีวิตที่เล่นพระมา
มากกว่า ๔๐ ปี..ไม่เคยมี..กล้องเยอรมัน..สวิส..ใช้แต่กล้องไม่มี
ยี่ห้อ..ราคาไม่เกิน ๑๐๐ บาท..)
....เหตุผล..ก็คือ..นักเลงพระทั่วไปใช้ 10x..เพื่อส่องหาตำหนิ....ทำให้..
ไม่พบทั้งหมด....เพราะกำลังขยายน้อยไป....
๖. ต้องจำไม่ให้..พลาดว่า..ตำหนินี้..ของบล็อกนี่(หน้า-หลัง)
๗. ตรวจสอบให้แน่ว่า..จุดที่เราพบนั้น..ไม่ใช่..เกิดจากกรณีอื่น
..ต้องเกิดจากการกระแทกแม่พิมพ์..เท่านั้น..
...............................ยังไม่จบ..ต่อตอนหน้า.....

 

โอ้เยี่ยมเลยครับ

 

เข้าชั้นเรียนรอบดึก ขอบคุณค่ะคุณลุง

 

ยอมรับตามเงื่อนไขครับ..

 

..ถูกต้องครับ นับ ๕๑

 

Ideal เจ๊งครับ กระทู้นี้ต้องขอร่วมศึกษาครับ

 

ผมนักเรียนรอบเช้าครับ รายงานตัวนั่งหน้าชั้นครับผม

 

สาธุๆ



สวัสดีครับอาจารย์ลุง
อ้าวอ่านเพลินเลยครับ รอต่อตอนหน้าเรื่องพระเหรียญครับ ส่วนพระผงไม่ค่อยถนัดเลย เดี๋ยวไปทำการบ้านต่อครับ เพราะว่าไม่มีอะไรในหัวจริงๆ ^^!

แต่เตรียมผงกะไว้ทำพระเหมือนกัน ^_^

 

ติดตามอยู่ตลอดครับคุณครู

 

...ตอนนี้..นักเรียนเพิ่มมาเป็น ๕๑ คนแล้ว...
..ก็อบอุ่นดีครับ...มาถึงตอนสำคัญ..ที่เป็นที่มาของเรื่อง..ซึ่งนักเรียนทุคน..ต้องตั้งใจ...
..เพราะ..ผมจะค่อยๆวิเคราะห์ให้เห็นอย่างละเอียดว่า..ทำไม..ถึงเป็นอย่างนั้น
...แล้วมันต่าง..จากที่เชื่อๆกันมายังไง..อ่านช้าๆ..๒-๓ รอบก็ได้..จะได้เข้าใจดีขึ้น...


............................................................
............เมื่อผมสังเกต..ที่..ขอบบน..ขององค์พระ..ตั้งแต่..ริมสุด..ถัดเข้ามา..จะเป็น..กรอบพิมพ์
..และเข้ามาอีก..จนถึง..ซุ้มพระ..จากหลายๆองค์ที่เห็น..มีส่วนที่เหมือนกัน..อย่างนึง..คือ..ที่ริม
สุด..ของ..ขอบบน..ก็คือ..ที่ต่อกับ..ขอบข้างนั่นเอง..เนื้อพระ..จะปลิ้นขึ้นมา..สูงจากพื้นขอบ..และ
ส่วนมาก..สูงกว่า.. กรอบพิมพ์..ด้วยซ้ำ..ซึ่งความจริง..ระดับผิว..ของ..ขอบบน..จากริม..ขอบบน
ไป..จนถึง..กรอบพิมพ์..นั้น..จะต่ำกว่า..ระดับจาก..กรอบพิมพ์ถึง..ซุ้มพระ..เพราะ..แม่พิมพ์จะ..
เริ่มแกะ..ที่..กรอบพิมพ์..ส่วนที่เลยกรอบพิมพ์ออกไป..จนถึงริมขอบ..ไม่ได้ถูกแกะ..แต่เป็น...
พื้นส่วนบนสุด..ของ..แม่พิมพ์..คือ..เป็นลักษณะ..ของ..แม่พิมพ์พระ..ซึ่งช่าง..เขาจะไม่แกะ..
ให้เป็น..หลุมลึกลงไป..นอกจาก..จะเป็น..การเสียแรงงาน..โดยใช่เหตุ..(..ผมเคยลองใช้..สิ่ว..
แกะ..ลงไปใน..หินลับมีดแบบเนื้อละเอียด(..ก็..แบบที่เขาใช้ทำ..แม่พิมพ์กันนี่แหละครับ...)..
โอ้โห..เสียแรงงานมาก..เป็นกรอบสี่เหลี่ยม..แบบพระต้นแบบนี่แหละ..ลึกลงไปแค่ ๒ มิล..ยัง
ต้องใช้เวลาตั้งนาน..แถมยังต้อง..เสียเวลามานั่ง..ลับสิ่วอีก..หลายรอบ..แล้วผมก็เลิกไปเอง)
..แล้ว..อีกข้อคือ..ถ้ามันเป็นหลุมลงไป..จะทำให้คุณแกะ..องค์พระได้ลำบาก...อีกข้อ..เวลา
คุณใช้งาน..ต่อเนื่องกัน..ผู้พิมพ์พระ..ก็ต้องเช็ดทำความสะอาด..แม่พิมพ์บ้าง..เพราะมันจะ
มีทั้ง..คราบแป้งโรยพิมพ์..ที่ค้างสะสม..และ..เนื้อพระ..หรือเศษมวลสาร..จากองค์พระติดค้าง
ในแบบ..เขาก็ต้องคอยเช็ดทำความสะอาด..ถ้าเป็นหลุมลงไป..การทำความสะอาดก็จะยาก
..และทำให้เสียเวลา..นานขึ้น..ในการพิมพ์พระ..นี่คือเหตุผล..ที่ช่างแกะแม่พิมพ์..เขาจึงแกะ
ตังแต่..กรอบพิมพ์..เรียกว่า..แกะให้พอเห็นเป็น..กรอบเพื่อกำหนด..ขอบเขต..ขององค์พระ...
มันจึง..ตื้นมาก(ไม่ถึง..ครึ่ง..มิลลิเมตร..)..เวลากดเป็นพระ..ออกมา..ระดับตรงนี้..จึงสูงกว่า
..ระดับจากริม..ขอบพระ..จนถึง..กรอบพิมพ์.......
..........ย้อนกลับไป..ที่ผมพูดถึง..ริมขอบบน..ที่ปลิ้นขึ้นมา..นี่คือ..โดยทั่วไปแล้ว..มันไม่ควร
จะเป็น..อย่างที่ผมบอก..ในทางทฤษฎี(ไม่ใช่ทางปฏิบัติ)..และ..มันมีส่วนเสริม..อีก..ซึ่งอันนี้
ต้อง..มองให้ดี..ถึงจะเห็น..และต้องมองใน..แนวนอนๆจะชัดเจนคือ..ระดับ..จากริมขอบบน
ถึง..กรอบพิมพ์(..ไม่นับ..ไอ้ที่ปลิ้น..ขึ้นมา)..มันจะไม่ราบเรียบ..เหมือนกับ..พระพิมพ์สมเด็จ
ที่ทำใหม่ๆ..ทั่วไป..รวมถึง..เมื่อเทียบกับ..จาก..ระดับที่อยู่ภายใน..ซุ้มพระ....
...ที่..ผมบอกอย่างนี้..เพราะ..ระดับจาก..กรอบพิมพ์..ไปถึง..ซุ้มพระ..ก็เป็นเช่นกัน...
.........คือ..มันจะ..นูนๆ..น้อยๆ..บ้าง..หรือ..ด้านริม..สูงกว่า..ด้านใน.....
..ทั้งๆ..ทางทฤษฎี..มันควรราบเรียบ..และเป็น..ระนาบ..เฉกเช่นเดียวกัน..กับ..ระดับ..ภายในซุ้ม
..เพราะ..เวลาเทเนื้อพระ..ลงสู่พิมพ์..ส่วนนี้ถูกบังคับอยู่ด้วยพิมพ์พระ...และถูกทิ้งไว้ให้แห้ง
..และเริ่มแข็งตัว..(เริ่มคงรูป)..พอที่จะทำการ..ปาดด้านหลัง..(ช่างจะไม่..เทให้..สูงพอดี..เพราะ
เมื่อ..แห้ง..เนื้อพระ..จะยุบลง..เขาจะเทให้สูงกว่าไว้..เมื่อค่อนข้างแข็ง..ทรงรูปได้..จึงจะ..ปาด
ด้านหลัง..ให้เสมอ..กรอบ..ไม่งั้น..หลังพระ..จะยุบต่ำกว่าที่..กำหนด..และเป็น..แอ่งครับ..ก็..
เปรียบ..เทียบกับ..ขนมหม้อแกงได้..เมื่อมันแข็งใช้ได้แล้ว..หน้ามัน..จะยุบลงไป..เพราะ...น้ำ
ระเหยออกไป..ปริมาตร..หดตัว..)........................................
........................ต่อตอนหน้าครับ......................

 

***มาลงทะเบียนเข้าเรียนครับ ***

 

ขอบคุณคร๊าบ....มาหาความรู้รอบบ่าย...

 

สวัสดีค่ะคุณลุง
มาเป็นนักเรียนด้วยคนค่ะ

 

มารออ่านบทความต่อไปนะครับ คุณลุง

^_^