ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

อั๊ยยะ ชอบตอนนี้ครับพี่มดพงษ์
ไม่เคยคิดเลยมีเทคนิคนี้ด้วย

ขอบคุณครับ

 

รอผมด้วยครับคุณอา

ยอมรับตามเงื่อนไขครับ

 

...ถูกต้องครับ นับ ๔๗

 

......
........เอ้า..หนังรอบดึก..มาแล้าจ้า.......
....ที่มา..ที่ไป...แล้วทำ(เอง)..ยังไงละ
........................................................................
...ก่อนอื่นทำความเข้าใจก่อน....ว่า
....หลักการต่างๆ..ตามที่กล่าวต่อไปนี้..มีข้อไม่ควรทำดังนี้
๑. อย่าไปคิดทำ..กับเหรียญ.หลักหมื่น(หรือ หลักพันแก่ๆ)ขึ้นไป..
...เพราะเหรียญหลักดังกล่าว..นอกจากตำหนิทั่วไปแล้ว..เขาจะละเอียด
ขึ้น..และ..จะไปเก็บ..ตำหนิอื่นๆในเหรียญมากขึ้น..แต่งให้เหมือนจริงขึ้น
..ฉะนั้น..มันอาจจะไปตรงกับ..ที่คุณหาพบใหม่..ก็ได้...เพราะเหรียญหลัก
นี้..เขาก็จะปราบพวก..เซียนใหม่ๆ..ขึ้นไป..หรือ..นักเลงพระระดับ..มาตรฐาน
ขึ้นไป........
๒. อย่าไปเลือกเอา...ที่แกะแบบนูนต่ำมาก..ซึ่งส่วนใหญ่..จะเป็นเหรียญ
ที่เก่า..กว่าปี..๒๕๐๐ ขึ้นไป...เช่น..หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม...
...หรือ..หลวงพ่อศุข วัดโตนดหลวง...หลวงพ่อพุ่ม วัดบางโคล่วนอก..
(..ความจริง..เหรียญเหล่านี้..อยู่เกินหลัก..ที่ตามเกณฑ์..ของเราอยู่แล้ว)
....เพราะ..เมื่อเหรียญสึก..แค่..เหลือสภาพประมาณ ๘๐ เปอร์เซนต์...
..ส่วนที่นูน..ก็แทบจะราบ..กับพื้นเหรียญแล้ว...แถม..ถ้าอยู่ในสภาพ
เดิม..ไม่ทำความสะอาด...ตามส่วนต่อที่นูน..ขึ้นไปกับ..พื้นเหรียญ
...รวมถึง..ขอบเหรียญ..จะมีสนิม..หรือ..ขี้ไคล..มาอุด..มองลำบาก..
..........ตัวอย่างพวกนูนสูงที่เรา จะเลือก...เช่น..เหรียญระฆัง หลวงพ่อ
เกษม ปี ๒๕๑๖ ..เหรียญหลวงพ่อ พรหม วัดช่องแค คือ..ทั้งตัว
หนังสือ อักขระ เส้นยันต์ ทั้งหน้า-หลัง..จะสูง..ยิ่งองค์หลวงพ่อก็
ยิ่งสูงกว่า...ใส่สึก๗๐เปอร์เซนต์..ก็ส่วนต่อจากพิ้นเหรียญ(แนวราบ)..กับ
แนวตั้ง..(ที่เป็นองค์พระ..อักขระ..เส้นยันต์..ตัวหนังสือ)..ก็ยังมอง
เห็นได้..ไม่สึกไปตามเหรียญ..(ถ้าส่อง..แล้วเห็นรอยแต่งให้เนียน..
เหมือนกับ..สึกไปด้วย..ก็ฟันธง..ได้เลย..เก๊แน่นอน..เพราะผิดธรรมชาติ
..ยกเว้นเจ้าของ..เอาเหรียญไปแขวนคอสัตว์..บางอย่าง..ที่ไม่ใช่คน..)
๓. ถ้าเหรียญที่..เราจะเช่า..และเราหาจุดเด็ด..ไว้แล้ว..เกิดสึกเกิน
คือ..เหลือสัก ๕๐-๖๐ เปอร์เซนต์..แบบ..ลูกจ้างก่อสร้างรายวัน..หรือ..จับกัง
ใส่..ก็ไม่ต้องไปสน..เพราะ..ถึงเป็นของจริง..มันก็..ไม่เก๋..หรอกครับ..
...เพราะ..ตำหนิที่เราหาไว้..จะไม่แจ่มชัด..เสี่ยงด้วย....
...แล้ว..ไอ้เลือน..เพื่อจะปิดบังตำหนิต่างๆ..ให้หาไม่ได้..สำหรับ..เหรียญ
รุ่นโบราณ..นี่..วิธีการไม่ยากเลย..เขาทำไว้รับ..ไอ้พวกบ้าคลั่ง..คิดว่าตัว
เอง..เก่งดู..ผิวเหรียญ..ชัวร์..ตายมาเยอะแล้ว..วันหลังจะเล่าให้ฟัง..
.................................................................
...เสริมหน่อย...คือ..การเช่าเหรียญ..ระดับ...หลักพัน..หรือบางองค์
หลักหมื่น..นี่...คุณนึกว่า..จุดเก่งคุณ..จำตำหนิ..รอยหยักขอบตัด
ข้างเหรียญ..หรือ..ที่หูเหรียญ..ชัวร์...แต่..ความจริงคือ...
....คุณต้องไปเจอ..กับ..เหรียญที่เลี่ยมพลาสติกมา..แล้วคนจะ
ขาย..คุณ..เขาขายทั้งอย่างงั้นเลย...คุณไปขอให้เขาแกะออก
...เขาก็ไม่แกะให้..คุณหรอก...ซึ่งมีไม่น้อย..ที่เป็นแบบนี้...
(คุณส่องแล้ว..ตำหนิ..หน้า-หลัง..ตรงหมด..)
..คุณไม่เช่า..เขาก็ไม่สน..เขาไปปล่อยคนอื่น..ก็ได้..คนที่เขา
ดูเป็น..หรือ..พวกหมูชนบังตอ..ก็เยอะ....
....แล้วไอ้แบบนี้..มันมีทั้งจริง..ทั้งหลอก..
..ไอ้หลอก..คือ..เจตนาเลี่ยม..ไว้ดักไอ้พวกดูขอบเหียญ
...จริง...ก็คือ...เขาเลื่ยมมาแต่เดิม..บางทีไอ้คนขายมัน
ก็ขี้เกียจ..เสียเวลาไปแกะ...เพราะคนขายมันเป็น..มัน
ไม่ต้องดูขอบเหรียญ..มันก็รู้ว่า..แท้ไม่แท้...
.....แล้วอย่างนี้..เซียนที่ดูแต่หนังสือพระ..จะทำยังไง..
.........ก็..ง่อย..ไงครับ....

........เอ้ายังไปไม่ถึงไหน..เมื่อยมือแล้ว..ต่อตอนหน้าครับ..........

 

กำลังมันส์เลยครับพี่มด

 

ยอมรับตามเงื่อนไข ครับ

 

กำลังได้ที่เลยครับพี่มด ต่อตอนหน้าครับผม

 

..ถูกต้องครับ นับ ๔๘

 

..............
....รอบบ่ายเช่นเคย...เวลาเข้าห้องเรียน..จำนวนนักเรียน..ขยับเพิ่มเป็น ๔๘ คน.
.........ตอนนี้เราเริ่มเข้าส่วนวืชาการ..และ..ทางวิทยาศาสตร์แล้ว..ทุกคน
ต้องเพิ่มสมาธิ..เพื่อจะได้มีความเข้าใจมากขึ้น..อ่านช้าๆ..ค่อยๆทำความเข้าใจ
ไป..ไม่ต้องรีบ..ไม่เข้าใจ..อ่านใหม่อีกรอบ...เป็นเรื่องของยุคนั้น..คล้อยตามไป
ให้ได้.........
.........................................................................

..................................................................................
...เมื่อเริ่ม..มองครั้งแรก..ไม่ว่าพิมพ์ไหน..ของกรุนี้..คือ..พระต้นแบบ..ทั้งนั้น...
..เราจะพบว่า..พระต้นแบบ..เป็น..พระที่สร้างจาก..ผง..หรือ..ที่เราเรียกว่า..พระเนื้อผง..
...และ..พระต้นแบบ..จะเห็นได้ว่า..สีหลัก..คือ..”ขาวหม่น”..บางองค์..อาจจะ..สีจัดขึ้น
ออกเหลือง..หรือ..ออกเหลืองอมน้ำตาล..ไปเลย...เนื้อจัดอยู่ใน..ประเภท..แกร่ง..คือ..
แข็ง..และมีความเหนียว..พอประมาณ(แต่ไม่เท่า..วัดระฆัง..เพราะ..ส่วนผสม..ไม่เหมือนกัน)
..ถ้า..แข็ง..แต่..ไม่เหนียว..คือ..มีความยึดเกาะของมวลสารน้อย..เราเรียกว่า..”เปราะ”...การ
ที่มีเนื้อแกร่ง..ก็เกิดจากมวลสาร..และ..วิธีการ.(.อันนี้ผมเสริมให้นักเรียน..ที่ผมโมเม..ว่าท่าน
ไม่รู้อะไรเลย..ตามการบ้านที่ผมบอก)...ส่วนผสมหลัก..ก็คือ..ปูน..ที่เราได้มาจาก..การ”สตุ”
หรือ..การนำเอาเปลือกหอยมาเผา..จนเกิดเป็นผงสีขาว....ปูนเหล่านี้..เมื่อทำปฎิกริยา..กับ..น้ำ
..อัดตัว..ให้เป็น..รูป..แล้ว..ตากแห้งไว้..ถึงจะแข็งตัวเป็น..รูปได้..แต่มวลสารในตัวมันเอง...
(...โดยปกติ..ก่อนการการใช้งาน..จะต้องหมักปูนไว้ในน้ำ..ค้างคืน...ก่อนใช้)
มีการยึดเกาะกัน..ต่ำ..และตัวมันเอง..ก็ไม่สามารถจะอัดตัวกันได้แน่นมากได้...จึงจำเป็นที่จะ
ต้องหา..ตัวที่ฝรั่งเรียกว่า..additive bonding substance...หรือ..สารที่เพิ่มลงไปให้เกิดการ
การยึดเกาะที่ดีขึ้น..ในการทำพระผง..ยุคโบราณ..เราจะใช้กัน..โดยหลักอยู่..๒ ตัว..(ที่นิยม)...
ที่ผมพูดถึง..นี่ทำพระ..นะครับ..ไม่ใช่..ก่ออิฐ..ทำโบสถ์..ทำเจดีย์..สำหรับของ..วัดระฆัง..ผมจะ
ไม่กล่าวถึง..เพราะ..จะมีสารแบบนี้..หลายตัว..มากกว่า(อัตราส่วนมากกว่า)..ก็เลยทำให้พระ
แกร่งมาก.......
......๒ ตัว..หลักที่ใช้คือ....
............๑.น้ำมันตังอิ๊ว...ซึ่งจริง..คนไทยเรียกซ้ำศัพท์..เพราะ”อิ๊ว”..ภาษาจีน..ก็คือ..น้ำมัน....
หรือ..”น้ำมันตัง”..นั่นเอง..ก็ได้มาจากพืช...ตัวมัน..เมื่อแห้ง..จะแข็งพอสมควร..แต่เหนียวมาก..
แห้งเร็ว..จะเป็นของมาจากเมืองจีน..พระรุ่นก่อนหน้า..ทั้ง..พระกรุวัดพลับ..พระกรุวัดเงิน..ก็ใช้
..เพราะคุณสมบัติ..การยึดเกาะ..กับวัสดุแทบทุกชนิด..ดีมาก..แต่..กลิ่นแรง..และ..อยู่นาน...
เป็น..๕๐ ปี...ถึงจะจาง........แต่ข้อดีคือ..สีใส..และ..จาง...
..........๒. รัก ...เนื่องจาก..รัก..มีการใช้งานกันแพร่หลาย..ในเมืองไทย..อยู่แล้ว...หาง่ายกว่าด้วย
และ..ถูกกว่า..คุณสมบัติคล้ายกัน..แต่ถ้าลำพังตัวมันเอง..เฉยๆ..ถ้าเทียบกับ..น้ำมันตัง...แล้วมัน
จะแห้ง..และ..แข็งตัวช้ากว่า..และข้อเสียคือ..สีที่เข้มกว่า..ถึงแม้จะค่อนข้างใส(รักจีน..รักญี่ปุ่น...
...สีแดง..)....เมื่อผสมไป..จะทำให้เนื้อพระ..เปลี่ยนสี..ถ้าเป็น..รักลูกผสม..คือ..รักไทย(รักสมุก)..
ผสม..รักจีน..ก็ยิ่งเข้ม..เป็นสีน้ำตาล...ส่วนใหญ่..จะนำมาใช้กันในภาคตะวันออก..ที่เราเรียกกัน
ว่า..เนื้อผงคลุกรัก..นั่นแหละครับ.......
....ที่ผมนำมากล่าว..ก็เพื่อต้องการปูพื้นฐาน..เรื่องเนื้อ..และ..รูปแบบการแข็งตัวของมัน..เพราะ
มันมีส่วนเกี่ยวของ..กับ..การทำ................................
..................ส่วนผสมอื่น..ที่เห็น..นักเรียนจะเห็น..ได้ในรูปขยาย..ว่ามีหลายประการ..แต่ถ้าดู..
หลายๆ..องค์ในพระต้นแบบ..จะเห็นว่า..ส่วนผสม..นั้น..จะไม่คงที่..มีมาก..มีน้อย..ไม่เท่ากัน..
ก็เนื่องจาก..การผสม..จะผสมกันทีละมากๆ..เพราะมีพระเป็นจำนวนมาก..ตามที่ว่า..จำนวน
ถึง..๘๔,๐๐๐ องค์..ปริมาตรมหาศาล..เรียกว่า..ต้องใช้ใบพาย..ในการกวนผสม..กันเลย..ใน
แต่ละคราว..คนไม่ใช่เครื่องจักร..จึงเป็นธรรมดา..นักเรียนคงนึกภาพออก.........
......แต่..ผมจะพูดถึง..ส่วนผสม..บางอย่างที่นักเรียน..เห็นได้..แม้ตาเปล่าด้วยซ้ำ..ซึ่งไม่ได้มีมาก
แต่..เด่น..ด้วยขนาด..ของมัน..และมันมีผล..กับ..การทำขอบด้วย.....
........................................ต่อตอนหน้าครับ......................................

 

***เกาะตาม มาติดๆครับคุณอา ***

 

....คืนนี้..ผมไม่เขียน..ที่มา..ที่ไป..เพราะดูแล้ว
ไม่มีคนเข้ามาอ่าน....

 

เข้าห้องเรียนรอบดึกครับพี่modpong

เริ่มเรียนใหม่ตั้งแต่หน้าแรก ตอนนี้อ่านถึงหน้า20เองครับ

 

สวัสดียามดึกครับคุณอา มาตามอ่านบทความย้อนหลังครับ

 

ติดตามครับ แต่จะมาดึกๆ ครับ

 

ยอมรับตามเงื่อนไข ครับ

 

งั้นเช้านี้คงต้องไปรีของเก่าก่อนนะครับอ้ายมด
ร่วมทำบุญตักบาตร เวียนเทียนที่วัดกันนะครับมาฆบูชานี้

 

อรุณสวัสดิ์เช้าวันมาฆบูชาครับคุณลุงและทุกๆท่าน..

 

..ถูกต้องครับ นับ ๔๙

 

สวัสดีวันพระใหญ่ค่ะ คุณลุง และผู้ร่วมศึกษาทุกๆท่านค่ะ เมื่อวานได้แต่แว๊บมาแว๊บไป อ่านแต่ไม่ละเอียดและไม่ได้เม้นท์ วันนี้เลยกลับอ่านซ้ำและให้กำลังใจคุณลุง และผู้เข้าร่วมศึกษาทุกๆท่านด้วยค่ะ

 

..............
...หวัดดี..พลศิริ..Norr..และ..หลานลินน์....
....นักเรียนปัจจุบัน..มีทั้งหมด ๔๙ คน....ถึงตอนนี้...
..การทำความเข้าใจ..จะยากยิ่งขึ้นอีก..บางคนอาจจะไม่เข้าใจ..
ถ้าไม่คุ้นเคย..แต่ผมก็พยายามอย่างที่สุด..ในการอธิบาย..และเปรียบเปรย
ให้มันง่ายเข้า..หวังว่า..คงจะดีขึ้น..อ่านช้าๆ..แล้วกัน..อ้าน ๒ รอบ..ยิ่งดี..


..........ไอ้สิ่งที่ว่า...มันคือ..เม็ดปูน...ที่เกิดจาก..ผงปูนขาว..เกิดความชื้นขึ้น..จึงทำให้เกิดปฏิกิริยา
..เกิดการยึดเกาะกันขึ้น..ก่อนการ..ผสม...เมื่อเจอ..กับ..น้ำมันตังอิ๊ว..น้ำมันตั้งอิ๊ว..จะถูกดูดซับ..ที่
เม็ดปูนนี้..แต่มันจะ..อยู่แค่ภายนอก..(ภาษาทาง..วิศวกรรม..หรือ..ทางวิทยาศาสตร์..เราเรียก..
ขบวนการนี้ว่า..ADSORBTION..คือ..การดูดซับ..ของเหลว..แค่เพียงผิว..ไม่ใช่ ABSORBTION..
ที่เป็นการดูดซับ..เข้าไป..ภายใน)...และทำให้มันแข็งตัวก่อน..มันจึงไม่ละลาย..ไปผสมกับ..เนื้อ
ปูนทั่วไป..ที่เป็น..ผงที่ละเอียด....ถ้านักเรียนทั้งหลาย..เคยทำงานปูน..เคยเห็นถุงปูนซีเมนต์ที่ไป
ถูก..น้ำฝนบางส่วนเข้า..แล้ว..ข้างในชื้น..มันก็จะเกิด..เม็ดปูนเล็กๆ..แข็งๆ..กระจายปนอยู่กับ..ผง
ปูน..ในถุง..ก็ทำนองเดียวกัน...เวลาแม่ครัว..ทิ้งแป้งจะทำขนมปังไว้..แล้วยังไม่ได้เอามาทำ..ซักที..
พอจะเอามา..ทำเขาก็จะร่อนแป้งในกระชอนตาละเอียด..ก็จะพบ..ลักษณะเช่นนี้..เช่นกัน....
...............เนื่องจากเม็ดปูนเหล่านี้..ไม่รวมตัวกับเนื้อทั่วไป..มันก็จะ..กระจายไปทั่ว..เมื่อมันโผล่..
มาที่ผิว..เราก็จะเห็นมัน..ไม่ว่า..ด้านบน..ด้านข้าง..และ..ขอบ...ซึ่งไอ้เม็ดนี่..เป็นส่วนนึง..ที่สร้าง
ความลำบาก..ในการตัดขอบ..นอกจากส่วนผสมที่แข็งๆ..อื่น...ที่ผมจะกล่าวถึง..ในภายหลัง...
..............สำหรับ..พระต้นแบบ..บางองค์..ไอ้เม็ดนี้..มันไม่โผล่ออกมา..อาจไม่เห็นเลย..ก็มีไม่
น้อย...ของผมเอง..โชคดีที่..มีพระต้นแบบที่..หักครึ่ง..ทำให้ผมได้รู้อะไร..อีกมาก..และ..ก็ได้พบ
เม็ดนี้..แทรกอยู่กลางเนื้อ..แบบที่ไม่โผล่มาทั้ง..หน้าและหลัง..และการหักของพระ..ก็ไม่สามารถ
ทำให้..เกิด..รอยแตก..กับตัวมัน..โผล่ออกมา..มนๆ..ครึ่งใบเลย........
....นอกจากนี้..ผม..ก็ได้..เห็นส่วนผสม..อื่น..ที่..มีสีแตกต่าง..กัน..และ..รูปทรงต่างกัน..เป็นจุดเล็กๆ
เป็นแท่งสั้นๆ..เป็นเหลี่ยม..หลายรูปแบบ...นั่นแสดงให้เห็นว่า..ในเนื้อพระ..มีสว่นผสม..หลากหลาย
................ผมจะไม่กล่าวถึง..เพราะเราไม่ได้มุ่งเน้น..เรื่องนี้..เพียง..แต่ให้รู้ว่า..พระต้นแบบ..นั้นไม่
ใช่..พระที่มีเนื้อเนียนๆ..เฉย......และส่วนที่ผสมอยู่ในเนื้อ..นี่แหละ..ทำให้มีผล..กับ..รูปลักษณ์ภาย
นอก..ที่ปรากฏให้เห็น...ต่อไป..ผมก็มาดูเรื่องผิว...ส่วนที่แตกต่างกัน..ชัดเจน..ก็คือ..ทั้ง..สามด้าน..
........................ด้านบน.........................................
.....สำหรับ..พระที่แทบไม่ได้ผ่านการใช้งานมา...(กรุเก่า..ขี้กรุน้อยๆ)...ผิวนั้น..จะออกค่อนข้างมัน...
....ด้วยตามเหตุผล..ทางวิทยาศาสตร์..และ..ขั้นตอน..การสร้าง..จะตอบปัญหานี้ได้..เพราะ...
............สำหรับ..พระที่ใช้ส่วนผสม..หยอด..หรือ..อัด..ลงในแบบ(..แบบเย็น..ก็คือ..พระผง..หรือ..
พระเนื้อดิน...)..ตั้งแค่ยุคเก่า..มาเรา..จะใช้..แป้ง..โรย..และเกลี่ย..หรือ..ปัด..ไปจนทั่วทุกอณู..ของ
แบบ..เพื่อป้องกัน..การที่เนื้อพระ..ตอนที่ยังไม่แข็งตัว..ไปติดที่พิมพ์..ป้องกันการเสียหาย..กับรูป
พระ..และอีกอย่างที่..สำคัญ..คือ..ทำให้..ถอดพระออกจากพิมพ์..ได้ง่าย......
.......แป้งมัน..จะไปติดกับ..ผิวพระแทน..ทำให้..ส่วนที่เป็นน้ำในส่วนผสม..ที่อยู่ภายนอก..
และ..อีกส่วนที่ถูกแรงอัด..จากการ..เท..หรือ..น้ำหนักตัวของมันเอง..เค้น..ออกมาที่ด้าน
ล่างไม่ออกไป..ถึงผิวแบบ..หรือ..เล็ดลอดออกไปได้..ก็..น้อยมาก...น้ำที่เป็นลักษณะ..
เหมือน..น้ำปูนนี้..ที่ข้นจะประกอบไปด้วยส่วนผสมที่ละเอียดมาก..เมื่อแห้ง..แข็งตัวผิว
ด้านติดกับแบบ..นี้..จึงมีความมัน..(ถ้าปัดเอา...คราบ..หรือ..ฝุ่นผงออก)..กว่าทุกส่วน..
...คราบแป้ง..ที่ช่างใช้..โรยพิมพ์..นั้น..จะปรากฏ..อยู่ด้านนอกสุด..หรือ..บนสุดของผิว..
ซึ่ง..มี..มากน้อย..ในส่วนต่างๆไม่เท่ากัน..ขึ้นกับ..ช่างที่เอาแป้งมาโรย..บางองค์ก็กำลัง
ดี..แทบมองไม่เห็น..แต่..บางองค์..ก็ปรากฎให้เห็น.................
............................ต่อตอนหน้าครับ....................................................