บันทึกของพระคุณลุงคนเชียงใหม่ถึงหลานๆ เรื่องภัยพิบัติ

เยี่ยมเลย... คำนับพี่ใหญ่ จะได้มีโอกาสได้พบพี่รอง พี่สามพี่สี่พี่ ๆ น้อง ๆ ของเราทั้งหมด
นัดหลังไมค์เลยครับ

 

ขอบคุณครับที่ติดต่อมาครับ

 

งานเข้าแร๊ะ :'(
เป็นห่วงเรื่องอะไรหรอค่ะ
ตามปกติแล้วบ้านเราอยู่ข้างล่างกัน เราก็กลัวว่าจะไม่พ้นน้ำ
เราก็เลยไปหาซื้อที่ที่คิดว่าจะปลอดภัยและใกล้บ้าน
คือที่บนเขา แก่งเจ็ดแคว ขึ้นทางอ.วัดโบสถ์ก็ได้ ไปทางซับไพรวัลย์และทางเขื่อนแควน้อยก็ได้น่ะค่ะ
และบ้านก็สร้างเสร็จแล้วด้วยอ่ะ หมดไปก็หลายล้าน
คุณภูขัดมาบอกว่าน่าเป็นห่วง จิตตกเลยนะคะเนี่ย pity_pig
เดี๋ยวสิ้นเดือนนี้จะขึ้นไปดูช่างเค้าทำทาง จากบ้านลงไปที่แม่น้ำแนวเขื่อน
ถ้ามีเวลาอาจจะเลยไปคุยและรบกวนปรึกษาคุณภูขัดด้วยนะค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ จะเตรียมเท่าที่ทำได้ค่ะ

 

จริงๆ พระอาจารย์ที่เคารพท่านหนึ่ง ท่านไม่ได้แนะนำให้มีที่ เพื่อหลบหนีภัยพิบัติ แต่ท่านให้มีโดยตั้งเจตนา เป็น การรักษาผืนแผ่นดินไทย ไว้ให้ลูกหลานไทยในอนาคต ไม่ให้ตกไปอยู่ในมือของคนต่างชาติ สมัยนี้ การเสียผืนแผ่นดินไทย ไม่ได้เกิดจากการรบราฆ่าฟันกันอีกต่อไปแล้ว แต่เกิดจากคนไทย เห็นแก่ได้ ขายที่ ขายชาติ ให้คนชาติอื่นเสียมากกว่า บรรพบุรุษไทย ต้องเหนื่อยยากขนาดไหน กว่าจะมีที่ไว้ให้ลูกหลานไทย แต่คนไทยปัจจุบันเล่า ทำอะไรกัน

ที่ที่เรามี ก็นำมาทำประโยชน์ ปลูกพืชผัก เกษตรพอเพียง เป็นทางเลือกในการใช้ชีวิต ความเป็นอยู่ในอนาคต ว่า ถ้าตกงาน ไม่มีคนจ้าง เราก็ยังมีกินมีอยู่ได้ ถึงไม่มีน้ำประปา มีไฟฟ้า เราก็ยังมีอาหารกิน

เราไม่ควรคิดว่า หนีภัยพิบัติ ไปอยู่ยังที่นั้นๆ เพราะถ้าได้ยินคำทำนาย แล้วคอยแต่วิ่งหนีไปเรื่อย ถ้าคำทำนายไม่ถูก ก็เสียเวลาปล่าว แต่ถ้าจะไป ควรเป็นการไป เพราะ เรามีหน้าที่ ต้องทำ ต้องดูแล ที่นั้นๆ คนไม่ถึงที่ตาย มันก็ไม่ตายหรอก เพราะกรรมเป็นเรื่องสลับซับซ้อน

ท่านไม่สนับสนุนให้มาคอยอ่านเว็ปเท่าไร เพราะคนยิ่งอ่านยิ่งฟุ้ง ยิ่งคิดมาก คนไม่รู้ จะสบายใจกว่า อิอิ แต่ เราอยู่ในแวดวงที่ต้องใช้คอม ก็อดไม่ได้ ที่จะแวะเวียนเข้ามาบ้าง

ที่น่าห่วงในปัจจุบัน คือเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่จะมาจากอาหาร ที่คนปลูก คนผลิตเห็นแก่ตัว ฉีดยาฆ่าแมลงกันมาก หรือใส่สารพิษ ที่ขนาดเจ้าของยังไม่กล้ารับประทาน ดังนั้น ปลูกพืช ผัก ผลไม้กินเองได้ ย่อมปลอดภัยกว่า ทำอาหารรับประทานเอง ก็ปลอดภัยกว่าซื้อเขาทาน คนจะไปเป็นหมู่ๆ เพราะกินอาหารจากแหล่งที่เสียๆ เหมือนกัน ทานน้ำจากแหล่งที่เสียๆเหมือนกัน แต่ถ้ามีแยก เป็นของเราเอง ก็ย่อมปลอดภัยกว่าค่ะ

แต่การอยู่ในความไม่ประมาท เตรียมข้าวของอุปกรณ์ต่างๆให้พร้อม ถ้าเกิดวิกฤต วิบัติมา ย่อมเป็นการดีค่ะ เพราะผู้นั้นก็จะสะดวก สบาย ไม่อด และยังเอื้อเฟื้อแก่ผู้อื่นได้ด้วยค่ะ

 

แก่งเจ็ดแคว อ.วัดโบสถ์ เข้าได้หลายทางเมื่อก่อนทางเข้าจากซับวัน(ทรัพย์ไพรวัลย์ อ.วังทอง) เละแทบจะเป็นคอกควาย หรือจะเข้าทาง อ.ชาติตระการก็ได้ ถ้าผมจะไปเยี่ยมคงไปเส้นทางนี้
ปัจจุบันเท่าที่ผ่าน ๆไป ป่าเขาเสียหายมาก ตอนที่ผมและเพื่อนนิสิตฯ ชมรมอาสาพัฒนาฯ มศว.พล ไปออกค่ายสร้าง รร. ที่บ้านแก่งเจ็ดแควก็ได้ซึมซับเอาความรักความห่วงแหนธรรมชาติไว้มาก แต่ชาวบ้านโดยเฉพาะผู้นำชุมชนในขณะนั้นก็อาศัยกิจกรรมของพวกเราบังหน้าตัดไม้ไปเสียเยอะเลย

พื้นที่แถวนี้ถูกบุกรุกแผ้วถางมาก เป็นที่ที่ผู้ว่าฯ พิโลก ดร.ปรีชา เรืองจันทร์กำลังเอาเรื่องนักเลย เพราะก็เป็นพื้นที่ป่าต้นน้ำลำธารเหมือนกัน

(ต้องไปสอนอีกแล้วครับ ค้างไว้ก่อน)

 

ท่านสมาชิกก็ทราบไว้ตามข้างบนนี้ด้วย

แล้วหวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับประเทศของเรา
บทความข้างบนนี้เชื่อว่าเป็นของจริง เพราะขณะนั้นก็ได้ทราบข่าวแบบเดียวกันจนทำให้ผู้นำเผด็จการในเวลานั้นต้องมาขึ้นศาลอาชญากรสงคราม

โลกนี้ยากจะพ้นความโหดร้าย

 

จบ มศว.พลศึกษา ปีไหนหรือครับ​

 

ไม่ได้จบพละ มีแต่ตีกับพละ 555 ขอโทษแซวกันเล่น
จบเคมี มศว พล ครับ ...

 

ยินดีที่ได้รู้จักครับ ที่จบที่เดียวกันครับ​

 

บ้านปู่ผมอยู่แถวห้าแยกโคกมะตูม ที่ผ่านมาปู่บอกว่าถ้าน้ำท่วมบ้านเราพิดโลกจมหมดทั้งเมือง จนถึงวันนี้น้ำท่วมตลาดกี่ปีๆที่ผ่านมาบ้านปู่ไม่เคยน้ำท่วมจริงๆครับ

 

ป้าก็เคยอยู่ โคกมะตูม พิดโลก แป็ปหนึ่ง ตอนนั้น สงบ สบาย วีคเอ็นด์ ไปเต้นระบำเสร็จ เดินกลับบ้านกลางดึก ซำบาย (เพราะสามล้อไปนอนแล้ว)เดินเล่นได้ทั่วเมือง

 

เรื่องที่พักคุณหมอไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ
เพราะว่าในรถของพวกเราจะมีอุปกรณ์ที่พักและของยังชีพพร้อม
และแม้กระทั่งห้องน้ำถ้าจำเป็นจริงๆ ก็...ในรถได้เลยค่ะ
ส่วนที่บ้านหนูก็น่าจะพักได้ประมาณสิบกว่าคนเหมือนกันค่ะ(อาจจะเบียดๆกันหน่อย)
ตอนนี้ก็รอคำสั่งจากคุณหมออยู่นะคะ

 

ป้าๆ...ระวังกลับดึกๆ น่ะ

ยิ่งไปเต้นระบำยามค่ำคืน ระวังแมงกะแง้ + แมงโม้ มันจะแซวเอา น่ะ...ป้า...55555:z5

 

หัวข้อการประชุม
13.30 พบกันเริ่มบรรยายเรื่อง Tactical Combat Casualty Care guideline
14.30 การใช้อาวุธกับการยังชีพในภาวะฉุกเฉิน ต่อด้วยการทำเกษตรยังชีพหลังภัยพิบัติ
15.30 ดูการเก็บเสบียงยาเคลื่อนที่ นำของจริงของหมอพรานและของชุดทหารลำเลียง มาเปิดเปรียบเทียบกัน , ดูอุปกรณ์ที่เตรียมในการหลบหลีกหลีกหนี แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน แล้วเข้าชมศูนย์วิทยุศูนย์ลำเลียงและรับทราบกำหนดความถี่ที่จะใช้ในการสื่อสารต่อไปในกลุ่ม
16.00 ชมโครงการที่แต่ละท่านได้ทำมาและนำมาโชว์ผลงานรวมทั้งหลักการของแต่ละท่าน ให้เวลาท่านละไม่เกิน15นาที ต่อจากนั้นร่วมกันวางแผนการเดินทางสำรวจเส้นทางและเข้าเยี่ยมชมสถานที่หลบภัยของแต่ละท่าน
เตรียมข้อมูลเป็นpowerpoint เป็นwindow97เน้นรูปชัดๆครับ
ที่ลี้จะแสดงเป็นRealtime Live show ประกอบครับ
เน้นขอรับ มาตัวปล่าวไม่ได้ครับ ท่านต้องเตรียมข้อมูลที่ท่านทำที่หลบภัยที่ท่านทำอยู่มาด้วยแล้วนำเสนอทุกคนครับ
อันนี้ซีเรียสมากครับเราเน้นความอยู่รอดไม่ได้เอามันส์ครับ ถ้าไม่ได้มีที่หลบภัยผมต้องขอโทษด้วยครับเอาไว้ผมจะจัดรอบผู้สนใจอีกรอบครับโดยเชิญทางศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินมาร่วมด้วยครับ

 

สิ่งที่ต้องการคือตั้งกลุ่มคนที่พร้อมหรือเกือบแล้วมาสร้างเครือข่ายตามจุดต่างๆเป็นที่ ที่เราน่าจะส่งกำลังบำรุงหรือรวบรวมผู้คนจัดตั้งชุมชนเป็นกลุ่มๆแยกไปตามตำแหน่งของแต่ละคน แล้วใครขาดเหลืออะไรมาแบ่งปันกันการส่งผู้ป่วยมารักษาตามจุดที่พร้อมกว่า สุดท้ายร่วมกันฟื้นฟูประเทศให้อยู่ต่อไปได้ เราไม่รอรัฐบาลมาจัดการเราไม่สนการเมืองเราไม่สนเงินตรา ถ้าเกิดเหตุเราสนแค่ว่า ทำยังไงจึงรอดครับ

 

ขอเป็นกำลังใจนะครับทุกๆคนผมจะคอยติดตามเรื่อยๆแล้วกันครับ ได้แต่คิดแต่ทำอะไรไม่ได้ครับ ใกล้เข้ามาแล้วครับ มีเวลาอย่างน้อย 2ปีนี้ รีบๆทำนะครับผม....สาธุ

 

ขอเริ่มกล่าวสวัสดีทุกท่านก่อนครับ
ผมได้ติดตามกระทู้นี้มาค่อนข้างนานมากพอสมควร แอบอ่านมาตลอดไม่เคยล๊อกอินโพส ที่ชื่นชอบกระทู้นี้ก็เพราะเรื่องการเตรียมการที่ไม่ได้หวังผลประโยชน์เหมือนที่อื่น ๆ หลัง ๆ ก็เห็นเริ่มมีการแบ่งปันความรู้ก็ยิ่งทำให้น่าสนใจขึ้น เลยอยากมาร่วมแบ่งปันด้วย โดยส่วนตัวแล้วผมมาสายอิเล็ค-คอมฯ แต่เคยไปทำงานกับบริษัทที่ปรึกษาด้านพลังงานมาพักหนึ่งก็พอรู้เรื่องพลังงานอยู่บ้าง ที่ถนัดก็คงเป็นเรื่องไฟฟ้าอิเล็คทรอนิคส์และคอมพิวเตอร์ ช่วงหลัง ๆ นี้ก็มานั่งทำสถานีตรวจวัดอากาศอัตโนมัติเสียส่วนใหญ่อย่างเช่นที่อุตรดิตถ์ก็จะติดตาม อบต. อยู่ 74สถานี นั่นละงานผมตั้งแต่ออกแบบยันติดตั้งใช้งาน สถานีตรวจวัดอากาศอัตโนมัติ แล้วพักหลังนี้ก็กลับไปเป็นวิทยุสมัครเล่นอีกครั้งแต่ไปพัฒนาระบบ APRS(Automatic Packet Report System) เป็นระบบรับส่งข้อมูลดิจิตอลเช่น ส่งข้อมูลตรวจวัดอากาศ ส่งข้อมูลพิกัดจีพีเอสแทรกกิงค์เป็นต้น ดูจากเว็บ Google Maps APRS ก็คงพอเข้าใจ ส่วนเว็บผมพัฒนาอยู่ที่ Automatic Packet Report System Thai ซึ่งผมก็ร่วมวางเครือข่ายไว้หลายจังหวัดก็หวังเพื่อใช้ยามฉุกเฉินเมื่อเกิดภัยพิบัติขึ้น(ถ้าไม่เกิดก็ใช้งานปกติเพื่อเตรียมพร้อม) จริง ๆ แล้วของเล่นผมค่อนข้างเยอะไว้จะมาเล่าทีหลัง... อ้อ..เกือบลืมไปว่าวันที่อุกกาบาตตกที่รัสเซียวันนั้น ผมยังอยู่บนแท่นน้ำมันสงขลาแอบเสียว ๆ อยู่เหมือนกัน เอาเป็นว่าผมก็มีความเชื่อในระดับหนึ่งว่า มันยังคงเกิดภัยพิบัติมากขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนทางผมเองก็เริ่มกลับบ้านเกิดไปสร้างระบบดำรงชีพแบบถาวรเช่นกัน พื้นที่ส่วนหนึ่งก็เอาไปสร้างวัดกว้างอยู่เหมือนกันแวะไปเที่ยวกันได้ ตามพิกัดนี้ครับ Google Maps APRS

 

Good morning sunday Krab วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของรอบงาน update เรือโนอาร์หน่อย เมื่อวานประกอบประตุชั้นในใด้แล้วหลังจากออกแบบอยู่นาน หน้าตาออกมาก็ไม่เลว งานติดตั้งเสร็จปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม ทำคนเดียวไม่ได้ ต้องเรียกแม่บ้านมาช่วย เฮออ..
กรรมแท้ ทำอะไรก็ไม่รู้เพราะมันคิดและเห็นมาไม่เหมือนชาวบ้านเขา ไอ้ที่เป็นแบบเราก็นับตัวได้เลยอย่างที่คุณหมอพูด มีพระท่านบอกมาว่ารอดประมาณ10% แต่ที่ผมทราบมา
มันแค่0.1%จากหกพันกว่าล้านคน ก็แล้วแต่ธรรมชาติจะจัดมา รับไหวก็ได้อยู่ รับไม่ได้ก็จากไปแล้วเิกิดใหม่กันไปเรื่อยๆเนาะ55 ผมได้แต่หวังว่าชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของผมเพราะชีวิตมันช่างน่าเบื่อหน่ายสะเหลือเกิน ว่ามะพี่น้อง(นี่แหละคือเหตุผลของผมและเป็นหลักประกันในการมีชีวิตต่อเพื่อทำตนเองให้บรรลุจุดประสงค์แห่งชีวิตและลมหายใจ ไม่ได้กลัวตายแต่กลัวการเกิด)

 

ในแง่ข้อมูลที่จะนำเสนอในวัน Meeting ครั้งแรกของเรา ผมมีแต่รูปประกอบคำบรรยายในส่วนต่างๆของเรือ และส่วนของเสบียงกับอุกรณ์Rescueต่างๆครับ ทำแบบpowerpointไม่เป็นเดียวลองทำดูก่อนถ้าได้ก็จะจัดให้ครับ