บันทึกของพระคุณลุงคนเชียงใหม่ถึงหลานๆ เรื่องภัยพิบัติ

ผมก็ส่งลูกน้องไปเปิดบ้านที่ลี้รอไว้ครับ โชคดีมากๆที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วได้แต่หวังว่ามันจะไม่เกิดอะไรตามมาอีกนะครับ ผมมาคิดแบบส่วนตัวว่าตอนนี้มีสมาชิกที่พอจะมีความพร้อมมากขึ้นพอสมควร ผมเลยคิดเลยเถิดไปว่าน่าจะก่อตั้งแนวร่วมเฉพาะกลุ่มเพราะที่เห็นๆก็เริ่มมีคีย์แมนกันหลายท่านที่พอจะถูกคอกันแล้ว แล้วคิดต่อไปว่าเราน่าจะมีสัมนากันในเรื่องของการจัดการในส่วนต่างๆที่มันไม่ต้องไปยุ่งกับว่ามันจะเกิดหรือไม่แล้วจะเกิดเมื่อไรกัน มันไม่สร้างสรรค์แล้ว แถมเป็นมุขเก่าๆที่น่าเบื่อ เราน่าจะลงรายละเอียดกันเนื้อๆเฉพาะคนที่ทำไปแล้วจริงๆแล้วขาดเหลืออะไรก็มาแชร์กันแล้วคิดกัน ผมมีห้องประชุมที่จะจัดได้โดยไม่เสียเงินใดๆเลยครับ มีวิทยากรที่จะมาสอนยุทธวิธีและการยังชีพ การใช้อาวุธชนิดต่างๆ แล้วเรามาแสดงผลงานที่ต่างคนได้ทำไว้ แชร์พิกัดและร่วมกันวางแผนสู้กับเหตุการแบบไม่ได้อยู่ลำพัง สรุปคือจัดตั้งแก็งมาเฟียที่เอากันจริงๆจังๆกันเฉพาะ ไม่เอาที่มาชอบฟังแล้วไปนั่งบ้าบอ และไม่มีการขายของใดๆทั้งสิ้น แล้วอยากจะบอกว่าจะมีเครื่องทหารไปUSAสิ้นเดือนนี้ใครอยากจะได้อะไรที่ไม่ผิดกฎหมายก็อาจจะฝากกันได้ครับ แล้วมีLotยาและเวชภัณจากSingaporeมาเดือนหน้าชุดใหญ่มากหลักแสนครับ เป็นorderค้างจากปีที่แล้วครับ
แทนที่เราจะลุยลำพังเรามารวมพลังแนวร่วมช่วยกันแล้วหลังเหตุการก็มาตั้งศูนย์ช่วยผู้ที่รอดตายเป็นจุดๆแล้วประสานการทำงานกันดีไหมครับ สุดท้ายช่วงเมษานี้เราน่าจะจัดทัวร์เปิดตัวที่หลบภัยของแต่ละท่านแล้วมาวิเคราะห์หาจุดบกพร่องกันดีไหมครับ

 

อย่างนี้ แลผู้มีปัญญาดำรงตนอยู่อย่างไม่ประมาทพึ่งตนเองได้ และยังเผื่อแผ่ผู้อื่นด้วย ขอคารวะครับ

 

เห้นด้วยครับ..เอาด้วยสิครับ.. รวมแก๊งสืกันดีกว่าครับ..คุณหมอพราน

 

เย๊ รอคอยวันนี้มานานละค่ะ
เราจะไม่โดดเดี่ยว และแอบบ้าอยู่ตามลำพังแล้ว
ซึ่งจริงๆแล้วพวกเราเป็นผู้ที่ตั้งอยู่ในความไม่ประมาทต่างหากนะ
คิดดู ถ้าเกิดเหตุที่มันรุนแรงมากขึ้นมาจริงๆ
อย่างน้อยเราก็ได้ช่วยเหลือคนอื่นๆที่เค้าไม่ได้เตรียมอะไรเลย

 

เห็นด้วยครับ เริ่มเปิด WARROOM เมื่อไหร่ดีครับ​

 

ขอร่วมสมาชิคด้วยคนครับคุณหมอ แนวร่วมเชียงรายครับมีอะไรส่งข่าวด้วยนะครับ เตรียมตัวและไม่ประมาทตลอดครับโดยส่วนตัวคิดว่าเร็วๆนี้ได้ใช้งานของที่เตรียมไว้แน่นอนครับ

 

เห็นด้วยครับ ตาพอนขอนั่งฟังด้วยคน

 

ดีใจครับ

ต้องบอกว่า อ่านและติดตามมาตลอด ถุกใจครับ

 

ผมรอคำนี้มานานแล้วครับ !!! จัดมาว่างัยว่ากัน
(เดี๋ยวคงจะมีคนว่าพวกเราบ้า เข้ามากวนแน่ๆ. ขอเอาแค่กวนก็พออย่าเข้ามาร่วมเลย สาธุสาธุสาธุ)

 

ก็ต้องเตรียมข้อมูลง่ายๆของแต่ละท่าน ไม่ต้องมีพิธีรีตองกันมากครับ มาพบกันนั่งโต็ะกลมแล้วทำความรู้จักกันก่อน มาที่ทำงานผมเลยครับวันเวลาติดต่อกันหลังไมล์ ผมเอาจริงๆครับ ผมมีห้องประชุมอยู่4ห้องมีอุปกรณ์การนำเสนอพร้อม ฝากการบ้านให้ทุกท่านนำปัญหาที่ท่านได้ประสบมาคุยแลกเปลี่ยนกัน แล้วนัดวันออกเดินทางทัวร์ในพท.ของแต่ละท่าน เริ่มจาก ที่ใกล้กทม.ออกไปถึงลี้และชม.ครับ ว่าจะขับรถตามกันไปเป็นคาราวาน ที่ลี้ผมถ้านอนสบายๆน่าจะได้10-14คนครับ

 

ต้อง สกรีน สมาชิกหน่อยนะครับ เพราะพิกัดที่ตั้งของแต่ละท่าน อาจจะเป็นที่ถูกโจมตีในยามวิกฤติได้ครับ ระวังคนที่จ้องฉวยโอกาสด้วยนะครับ

 

ตัวอย่างครับ

Words from a Bosnian Survivalist
Translator's note: This tale had originally been recorded in French and then translated by two Russian survivalists who met the man. The Bosnian is anonymous for reasons which will soon be made clear from reading the articles. -MicroBalrog

I am from Bosnia. You know, between 1992 and 1995, it was hell. For one year I lived, and survived, in a city with 6,000 people, without water, electricity, gasoline, medical help, civil defense, distribution service, any kind of traditional service or centralized rule.

Our city was blockaded by the army, and for one year life in the city turned into total crap. We had no army, no police, we only had armed groups - those armed protected their homes and families.

When it all started, some of us were better prepared, but most of the neighbors' families had enough food only for a few days. Some had pistols, a few had AK-47s or shotguns.

After a month or two, gangs started operating, destroying everything. Hospitals, for example, turned into slaughterhouses. There was no more police. About 80% of the hospital staff were gone. I got lucky - my family at the time was fairly large (15 people in a large house, 6 pistols, 3 AKs), and we survived (most of us, at least).

The Americans dropped MREs every 10 days, to help blockaded cities. This was never enough. Some - very few - had gardens. It took 3 months for the first rumors to spread of men dying from hunger and cold. We removed all the doors, the window frames from abandoned houses, ripped up the floors and burned the furniture for heat. Many died from diseases, especially from the water (two from my own family). We drank mostly rainwater, ate pigeons and even rats.

Money soon became worthless. We returned to an exchange. For a tin can of tushonka, you could have a woman (it is hard to speak of it, but it is true). Most of the women who sold themselves were desperate mothers.

Arms, ammunition, candles, lighters, antibiotics, gasoline, batteries and food. We fought for these things like animals. In these situations, it all changes. Men become monsters. It was disgusting.

Strength was in numbers. A man living alone getting killed and robbed would be just a matter of time, even if he was armed.

Today me and my family are well prepared, I am well armed. I have experience.

It does not matter what will happen - an earthquake, a war, a tsunami, aliens, terrorists, economic collapse, uprising. The important part is that something will happen.

Here's my experience: you can't make it on your own. Don't stay apart from your family, prepare together, choose reliable friends.

 

ย้ำครับ choose reliable friends
ต่อครับ
1. How to move safely in a city

The city was divided into communities along streets. Our street (15-20 homes) had patrols (5 armed men every week) to watch for gangs and for our enemies.

All the exchanges occurred in the street. About five kilometers away was an entire street for trading, all well organized, but going there was too dangerous because of the snipers. You could also get robbed by bandits. I only went there twice, when I needed something really rare (list of medicine, mainly antibiotics, of French origin).

Nobody used automobiles in the city: the streets were blocked by wreckage and by abandoned cars. Gasoline was very expensive. If one needed to go somewhere, that was done at night. Never travel alone or in groups that were too big - always 2-3 men. All armed, travel swift, in the shadows, cross streets through ruins, not along open streets.

There were many gangs 10-15 men strong, some as large as 50 men. But there were also many normal men, like you and me, fathers and grandfathers, who killed and robbed. There were no "good" and "bad" men. Most were in the middle and ready for the worst.

2. What about wood? Your home city is surrounded by woods, why did you burn doors and furniture?

There were not that many woods around the city. It was very beautiful - restaurants, cinemas, schools, even an airport. Every tree in the city and in the city park was cut down for fuel in the first two months.

Without electricity for cooking and heat - we burned anything that burned. Furniture, doors, flooring - that wood burns swiftly. We had no suburbs or suburban farms. The enemy was in the suburbs. We were surrounded. Even in the city, you never knew who was the enemy at any given point.

3. What knowledge was useful to you in that period?

To imagine the situation a bit better, you should know it was practically a return to the Stone Age.

For example, I had a container of cooking gas. But I did not use it for heat - that would be too expensive! I attached a nozzle to it I made myself and used to fill lighters. Lighters were precious.

If a man brought an empty lighter, I would fill it and he would give me a tin of food or a candle.

I was a paramedic. In these conditions, my knowledge was my wealth. Be curious and skilled. In these conditions, the ability to fix things is more valuable than gold.

Items and supplies will inevitably run out, but your skills will keep you fed.

I wish to say this: learn to fix things, shoes, or people.

My neighbor, for example, knew how to make kerosene for lamps. He never went hungry.

4. If you had 3 months to prepare now, what would you do?

Three months? Run away from the country? (joking)

Today I know everything can collapse really fast. I have a stockpile of food, hygiene items, batteries... enough to last me for 6 months.

I live in a very secure flat and own a home with a shelter in a village 5 kilometers away. Another six-month supply there too. That's a small village, most people there are well prepared. The war had taught them.

I have four weapons, and 2,000 rounds for each.

I have a garden and have learned gardening. Also I have a good instinct - you know, when everyone around you keeps telling you it'll all be fine, but I know - it will all collapse.

I have strength to do what I need to protect my family. Because when it all collapses, you must be ready to do "bad" things to keep your children alive and protect your family.

Surviving on your own is practically impossible. Even if you're armed and ready - if you're alone, you'll die. I have seen that happen many times.

Families and groups, well prepared, with skills and knowledge in various fields - that's much better.

5. What should you stockpile?

That depends. If you plan to live by theft - all you need is weapons and ammo. Lots of ammo.

If not - more food, hygiene items, batteries, accumulators, little trading items (knives, lighters, flints, soap). Also alcohol of a type that keeps well. The cheapest whiskey is a good trading item.

Many people died from insufficient hygiene. You'll need simple items in great amounts. For example, garbage bags. Lots of them. And toilet paper. Non-reusable dishes and cups - you'll need lots of them. I know that because we didn't have any at all.

As for me, a supply of hygiene items is perhaps more important than food. You can shoot a pigeon, you can find a plant to eat. You can't find or shoot any disinfectant.

Disinfectant, detergents, bleach, soap, gloves, masks...

First-aid skills, washing wounds and burns. Perhaps you will find a doctor - and will not be able to pay him.

Learn to use antibiotics. It's good to have a stockpile of them.

You should choose the simplest weapons. I carry a Glock .45, I like it, but it's a rare gun here - so I have two TT pistols too (everyone has them and ammo is common).

I don't like Kalashnikovs, but again, same story - everyone has them, so do I.

You must own small, unnoticeable items. For example: a generator is good, but 1,000 Bic lighters are better. A generator will attract attention if there's any trouble, but 1,000 lighters are compact, cheap, and can always be traded.

We usually collected rainwater into 4 large barrels and then boiled it. There was a small river, but the water in it became very dirty very fast.

It's also important to have containers for water - barrels and buckets.

6. Were gold and silver useful?

Yes. I personally traded all the gold in the house for ammunition.

Sometimes we got our hands on money - dollars and deutschmarks. We bought some things for them, but this was rare and prices were astronomical - for example a can of beans cost $30-40. The local money quickly became worthless. Everything we needed, we traded for through barter.

7. Was salt expensive?

Yes, but coffee and cigarettes were even more expensive. I had lots of alcohol and traded it without problems. Alcohol consumption grew over 10 times as compared to peacetime. Perhaps today it's more useful to keep a stock of cigarettes, lighters, and batteries. They take up less space.

At this time I was not a survivalist. We had no time to prepare - several days before the shit hit the fan, the politicians kept repeating over the TV that everything was going according to plan, there's no reason to be concerned. When the sky fell on our heads, we took what we could.

8. Was it difficult to purchase firearms? What did you trade for arms and ammunition?

After the war, we had guns in every house. The police confiscated lots of guns at the beginning of the war. But most of them, we hid. Now I have one legal gun that I have a license for. Under the law, that's called a temporary collection. If there is unrest, the government will seize all the registered guns. Never forget that.

You know, there are many people who have one legal gun - but also illegal guns if that one gets seized. If you have good trade goods, you might be able to get a gun in a tough situation, but remember, the most difficult time is the first days, and perhaps you won't have enough time to find a weapon to protect your family. To be disarmed in a time of chaos and panic is a bad idea.

In my case - there was a man who needed a car battery for his radio, he had shotguns - I traded the accumulator for both of them. Sometimes I traded ammunition for food, and a few weeks later traded food for ammunition. Never did the trade at home, never in great amounts.

Few people knew how much, and what, I keep at home.

The most important thing is to keep as many things as possible in terms of space and money. Eventually you'll understand what is more valuable.

Correction: I'll always value weapons and ammunition the most. Second? Maybe gas masks and filters.

9. What about security?

Our defenses were very primitive. Again, we weren't ready, and we used what we could. The windows were shattered, and the roofs in a horrible state after the bombings. The windows were blocked - some with sandbags, others with rocks.

I blocked the fence gate with wreckage and garbage, and used a ladder to get across the wall. When I came home, I asked someone inside to pass over the ladder. We had a fellow on our street that completely barricaded himself in his house. He broke a hole in the wall, creating a passage for himself into the ruins of the neighbor's house. A sort of secret entrance.

Maybe this would seem strange, but the most protected houses were looted and destroyed first. In my area of the city there were beautiful houses, with walls, dogs, alarms and barred windows. People attacked them first. Some held out, others didn't - it all depended how many hands and guns they had inside...

I think defense is very important - but it must be carried out unobtrusively. If you are in a city and SHTF comes, you need a simple, non-flashy place, with lots of guns and ammo.

How much ammo? As much as possible.

Make your house as unattractive as you can.

Right now I own a steel door, but that's just against the first wave of chaos. After that passes, I will leave the city to rejoin a larger group of people, my friends and family.

There were some situations during the war... there's no need for details, but we always had superior firepower, and a brick wall, on our side.

We also constantly kept someone watching the streets. Quality organization is paramount in case of gang attacks.

Shooting was constantly heard in the city.

Our perimeter was defended primitively - all the exits were barricaded and had little firing slits. Inside we had at least five family members ready for battle at any time, and one man in the street, hidden in a shelter.

We stayed home through the day to avoid sniper fire.

At first, the weak perish. Then the rest fight.

During the day, the streets were practically empty due to sniper fire. Defenses were oriented towards short-range combat alone. Many died if they went out to gather information, for example. It's important to remember we had no information, no radio, no TV - only rumors and nothing else.

There was no organized army, every man fought. We had no choice. Everybody was armed, ready to defend themselves.

You should not wear quality items in the city - someone will murder you and take them. Don't even carry a "pretty" long arm, it will attract attention.

Let me tell you something: if SHTF starts tomorrow, I'll be humble. I'll look like everyone else. Desperate, fearful. Maybe I'll even shout and cry a little bit.

Pretty clothing is excluded altogether. I will not go out in my new tactical outfit to shout: "I have come! You're doomed, bad guys!" No, I'll stay aside, well armed, well prepared, waiting and evaluating my possibilities, with my best friend or brother.

Super-defenses, super-guns are meaningless. If people think they should steal your things, that you're profitable - they will. It's only a question of time and the amount of guns and hands.

10. How was the situation with toilets?

We used shovels and a patch of earth near the house. Does it seem dirty? It was. We washed with rainwater or in the river - but most of the time the latter was too dangerous. We had no toilet paper, and if we had any, I would have traded it away.

It was a "dirty" business.

Let me give you a piece of advice: you need guns and ammo first - and second, everything else. Literally EVERYTHING! All depends on the space and money you have.

If you forget something, there'll always be someone to trade with for it - but if you forget weapons and ammo, there will be no access to trading for you.

I don't think big families are extra mouths. Big families means both more guns and strength - and from there, everyone prepares on his own.

11. How did people treat the sick and the injured?

Most injuries were from gunfire. Without a specialist and without equipment, if an injured man found a doctor somewhere, he had about a 30% chance of survival.

It ain't the movies. People died. Many died from infections of superficial wounds. I had antibiotics for 3-4 uses - for the family, of course.

People died foolishly quite often. Simple diarrhea will kill you in a few days without medicine, with limited amounts of water.

There were many skin diseases and food poisonings... nothing to it.

Many used local plants and pure alcohol - enough for the short term, but useless in the long term.

Hygiene is very important... as well as having as much medicine as possible. Especially antibiotics.

 

สุดยอดครับ ถูกใจผมจริงๆ มีเนื้อหาที่ดีมากๆครับ ขอขอบพระคุณมากครับ

 

สำหรับท่านที่เคยไปบริเวณที่เป็นแหล่งระบาดของเชื้อมาลาเรีย และมีอาการไข้สูงหนาวสั่น ท่านต้องนึกถึงมาลาเรียเป็นอันดับต้นๆ เมื่อวินิจฉัยว่าเป็นมาลาเรียแล้วต้องรีบให้การรักษาอย่างรีบด่วน ในการรักษาจะต้องพิจารณาปัจจัยที่สำคัญได้แก่ มาลาเรียนั้นเป็นชนิดธรรมดาหรือมาลาเรียที่มีโรคแทรกซ้อน ความรุนแรงของโรค จำนวนเม็ดเลือดแดงที่มีการติดเชื้อ เชื้อนั้นเป็นเชื้อชนิดไหน แหล่งที่ติดต่อเป็นทีไหนมีการดื้อยามากน้อยแค่ไหน
การเลือกชนิดของยา วิธีการให้ยาเช่นยาฉีดหรือยารับประทานจะต้องพิจารณาจากปัจจัยดังกล่าวข้างต้น
มาลาเรียที่ไม่มีโรคแทรกซ้อนมักจะเกิดจากเชื้อ พี.ไวแวกซ์ และ พี.โอวาริอี และมักจะต้องสนองต่อ chloroquin สำหรับพื้นที่ที่ดื้อต่อ chloroquin หรือเกิดจากเชื้อ พี.ฟาลซิปารัมก็ให้เริ่มด้วยยา quinine ร่วมกับยา doxycycline หรือ Fabsidar ขนาดที่ใช้ตามที่สรุปดังนี้
ยาที่ใช้รักษาผู้ป่วยที่เป็นมาลาเรียที่ไม่มีโรคแทรกซ้อน
พื้นที่เชื้อไม่ดื้อต่อ Chloroquine
Chloroquine ผู้ใหญ่ 1000 มก.(เม็ดละ 250 มก. 4 เม็ด) อีก 6 ชมให้ 500 มก.หลังจากนั้นให้ 500 มก.ที่ 24 ชม. และ 48 ชม.

พื้นที่เชื้อดื้อต่อChloroquin
-Mefloquine ผู้ใหญ่ 1250 มก. (ให้ 750 มก. อีก 12 ชม.ให้อีก 500 มก.)
เด็กให้ขนาด 25 มก/กก ทันที
-Halofantrine    ผู้ใหญ่ 500 mg ทุก 6 ชม. x 3 ครั้ง. ให้อีกครั้งในวันที่ 7 
เด็ก (<40kg): 8 mg/kg ทุก 6 ชม x 3 ครั้ง ให้อีกครั้งในวันที่ 7
-Quinine ร่วมกับยาDoxycycline หรือ Fansidar(500 mg sulfadoxine, 25 mg pyrimethamine)
    Quinine    ผู้ใหญ่ 600 หรือ 650 มก. วันละ 3 ครั้ง 3-7 วัน
                   เด็ก 25 มก/กก/วัน วันละ 3 ครั้ง x 7 วัน
    Doxycycline     100mg วันละ 2 ครั้ง x 7 วัน; ห้ามใช้ในเด็กอายุน้อยกว่า 8 ปี
    Fansidar       ผู้ใหญ่: 3 เม็ดให้วันละครั้ง

การรักษามาลาเรียที่มีโรคแทรกซ้อน
มาลาเรียที่มีโรคแทรกซ้อนมักจะเกิดจากเชื้อ พี.ฟาลซิปารัมโดยมากมักจะเกิดการติดเชื้อรุนแรงคือมีการติดเชื้อของเม็ดเลือดแดงร้อยละ 1-2% และจะมีการแสดงภาวะที่มีโรคแทรกซ้อนดังต่อไปนี้

ถ้าผู้ป่วยโคม่าจะมีภาวะ cerebral malariaผู้ป่วยจะไม่รู้สึกตัวมากกว่า 30 นาทีหลังชัก

ชัก. มีอาการชักมากกว่า 2 ครั้งใน 24 ชม.

ภาวะซีด. ความเข้มข้นของเลือดลดลง(Hct) <15%, หรือ hemoglobin <5g/dl, โดยมีการติดเชื้อของเม็ดเลือดแดงมากกว่า 1-2%

มีเลือดออกผิดปกติ. เลือดออกจากจมูก เหงือก ทางเดินอาหาร

หายใจวาย. ผู้ป่วยหายใจเร็ว อาจจะมีตัวเขียว หายใจเสียงดัง

ไตวาย. ปัสสาวะออกน้อยกว่า <400 ซซ/24 ชม (<12 ml/kg per 24 hrs in children); เมื่อให้น้ำเกลือแล้วปัสสาวะออกไม่มากขึ้น serum creatinine >3.0 mg/dl (>265 mmol/l)

เม็ดเลือดแดงแตกทำให้มีhemoglobin ในปัสสาวะ. ปัสสาวะจะมีสีดำ หรือน้ำตาล

น้ำตาลในเลือดต่ำ Glucose <40mg/dl

ความดันโลหิตต่ำหรือช็อค  ความดันSystolic BP <50 ในเด็กอายุ1-5 or <80 ในผู้ใหญ่

มีความเป็นกรดในเลือด. Arterial pH <7.25 or plasma bicarbonate <15 mmol/l

หากมีผู้ป่วยมาลาเรียและมีอาการหนักดังข้างบน จะมีหลักการรักษาดังต่อไปนี้
ให้การรักษาเร็วที่สุด
คำนวณขนาดของยาตามน้ำหนักของผู้ป่วย
ให้ยารักษามาลาเรียทางหลอดเลือดดำ
ต้องให้ยาในขนาดสูงเมื่อเริ่มการรักษา
เปลี่ยนเป็นยารับประทาน เมื่อผู้ป่วยดีขึ้น
เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของโรคและผลข้างเคียงของยา

ยาที่ใช้รักษามาลาเรียที่มีโรคแทรกซ้อน
Quinine dihydrochloride เริ่มต้นให้ 20 mg/kg ผสมน้ำเกลือให้ในเวลา  4 ชม, หลังจากนั้นให้ยาขนาด 10 mg/kg ในเวลา 2-4 hrs ทุก 8ชม.(ขนาดสูงสุดไม่เกิน 1800 mg/วัน) จนกระทั่งเริ่มให้ยาทางปากได้
เมื่อเริ่มรับประทานได้ก็ให้ยารับประทานตามข้างบน
ในการให้ยา quinine ขนาดสูงต้องระวังภาวะแทรกซ้อนที่อาจจะเกิดขึ้นได้
ต้องวัดความดันระหว่างที่ให้ยา หากความดันโลหิตต่ำกว่า 80 มม.ปรอทต้องหยุดยา
ต้องวัดคลื่นไฟฟ้าหัวใจระหว่างที่ให้ยา หากผิดปกติอาจจะจำเป็นต้องหยุดยา
ให้ยาเร็วๆอาจจะเกิดอาการชัก ความดันต่ำ
สำหรับผู้ที่ติดเชื้อ พี.ไวแวกซ์ หรือ โอวาริอี นอกจากให้ chloroquine แล้วต้อง Primaquine เพื่อฆ่าเชื้อที่อยู่ในตับ โดยให้ครั้งละ 2 เม็ดวันละครั้งระหว่างการรักษาแพทย์จะเฝ้าติดตามการเปลี่ยนแปลงของโรคดังนี้
ตรวจสัญญาณชีพ
ตรวจปริมาณการติดเชื้อ
วัดปริมาณปัสสาวะที่ออก
ตรวจวัดระดับเกลือแร่ในเลือด
ระดับน้ำตาลในเลือด
ระดับความเข้มข้นของเลือด
ตรวจคลื่นไฟฟ้าของหัวใจ
หลังการรักษาปริมาณเชื้อควรจะลดลงใน 24- 48 ชม.หลังการรักษา




 

 

คุณหมอจะนัดพบปะครั้งแรกเมื่อไร..รบกวนแจ้งผมด้วยนะครับ.!!!
ช่วงนี้.. กำลังปล้ำเรื่องสร้างบ้านอยู่ครับ.. ได้ราวๆ70%แล้วครับ

กำลังมึนๆงงๆอยู่ครับ.. เพราะต้องผันตัวเองจากเจ้าของบ้านมาเป็นผู้รับเหมา, คนคุมงาน , คนหาวัสดุอุปกรณ์ ฯลฯ รวมทั้งวิศวกะ&สถาปนึกเสียเอง.. 555

เรื่องคน..ผมว่าเจอกันบ่อยๆ..มีกิจกรรมบ่อยๆ..
เดี๋ยวมันก็บอกมาเองหรอกครับ ว่าใครเป็นอย่างไร??

ผมไม่ซีเรียสเรื่องพิกัดกับคนในกลุ่มสักเท่าไรคับ.. เพราะผมคิดว่า..
คนที่น่ากลัวสำหรับผม..ก็คือคนที่อยู่รอบๆบริเวณบ้านผมนั่นแหละ !!!

โดยกลุ่มแรกที่ควรจะระวังก็คือ.. พวกอยู่ในรัศมี 1 km รอบบ้าน
กลุ่มถัดมาก็คือ..พวกที่อยู่ใรัศมี 3-5 km รอบบ้าน..ครับ

ช่วงนี้..เท่าที่ตรวจสอบจากแหล่งข้อมูลที่ไม่ได้อยู่ใน web นี้..
ยังไม่พบสัญญาณอะไรผิดปกตินะครับ.. !!!
และส่วนใหญ่จะกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า..
ต่างประเทศจะโดนก่อนไทยนะครับ.. !!!
แต่ตอนนี้ยังไม่มีอะไร...
นอกจากเตรียมตัวเผชิญภัยแล้งกันก่อนดีกว่าครับ..

 

พลซุ่มที่เป็นนักเตรียมตัวให้พร้อมตามกำลังทรัพย์ แต่ไม่มีพื้นที่ให้เตรียมเพราะเป็นมนุษย์เงินเดือน ก็รอวันที่จะมีการนัดรวมพลเหมือนกันนะครับ หากวันเวลาชัดเจนแจ้งด้วยนะครับ

 

ไม่รู้อะไรคือสัญญานบอกเหตุ ใครจะโดนก่อน-หลัง (อย่ารอเลยเนอะ เหตุร้ายไม่เคยเตือนใครก่อน)

ที่ผ่านมาบังเอิญจริงๆที่ไปลงประเทศอื่น คนในประเทศไทยเลยมีเวลาถกเถียงกันเรื่องเกิด- ไม่เกิด

เมืองไทยพื้นที่น้อยนิดมากเมื่อเทียบกับ สหรัฐอเมริกา รัสเซีย ถ้าโดนทีเดียวไม่อยากพูดถึงเลยนะ

เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะ ที่ต่างคนต่างพร้อมที่จะมาแชร์ไอเดียกัน

 

ยุ่งเรื่องเตรียมสอบปลายภาคนักเรียนเลยไม่ค่อยได้มาคุยด้วย
... must goon on and on ...555

 

สร้างบ้านที่แนวเขื่อนแควน้อย...
อืมม.. ข้อมูลของคุณอ้างอิงอย่างไรบ้างครับ
ผมเคยเดินเท้าตั้งแต่เทือกเขาที่เป็นต้นน้ำลำธารของธารแควน้อย สู่ห้วยแควน้อย มาคลองแควน้อย มาแม่น้ำแควน้อย จนมาบรรจบและรวมเข้ากับแม่น้ำน่านที่บ้านปากโทก
รู้สึกเป็นห่วงครับ