ผมจะบาปมากไหมครับที่โกรธเกลียดแม่

รักแม่ทุกวัน อย่าโกรธทานเลย ใช้สติประคองใจไว้ จะได้ไม่เผลอไปในอบาย

 

บุญคุณต้องทดแทนนะคะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไปเถอค่ะ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

 

จะร้องให้ถ้าเป็นผมผมคงจะไม่ยอมแน่
(แต่ก็รู้ว่าบาป)
แต่ก็ขอให้คุณประสบความสำเร็จตามที่หวังนะครับ:'(

 

ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก ว่ามันทำใจลำบากแค่ไหน ผมก็เจอเหมือนกัน แต่ไม่หนักเท่า
ทุกวันนี้ก็ได้แต่วางอุเบกขา และคิดเสียว่ามันเป็นกรรมที่เราเคยทำไว้ชาติก่อน และพยายามเร่งสร้างบุญกุศลชาตินี้ให้มากๆ
แนะนำว่าให้คุณทำหน้าที่ ที่บุตรพึ่งมีแต่มารดา แม้ใจจะโกรธเกลียดยังไงก็ตาม หน้าที่ก็คือหน้าที่ ตราบจนวันตายสิ้นกรรมต่อกันเท่านั้นถึงจะหมดหน้าที่นี้

 

อ่านแล้วก็รู้สึกหดหู่ คิดซะว่าชาติก่อนคุณอาจทำสิ่งนี้กับแม่ของคุณ ชาตินี้ก็ชดใช้ท่านไปแล้วกัน ถึงไม่รักก็อย่าไปโกรธหรือเกลียดท่านเลย อโหสิให้ท่านกับสิ่งที่ผ่านมาซะ มองโลกในแง่ดี การที่ท่านทำสิ่งที่ไม่ดีกับคุณในอดีตมันก็มีส่วนทำให้คุณบากบั่น ต่อสู้ชีวิตมากกว่าคนอื่น จนคุณสามารถมีกิจการเป็นของตัวเองได้ วันนั้นมันผ่านไปแล้ว วันนี้ท่านก็ดีกับคุณ ถึงแม้มันจะมีเหตุผลอื่นก็ตาม ก็อย่าไปใส่ใจเลย ขอให้ภูมิใจในสิ่งที่คุณได้ทำเพื่อแม่ ผมเชื่อว่าความดีจะตอบแทนคุณในกาลข้างหน้าแน่นอน

 

ถ้าหากคุณปฏิบัติธรรม แล้วถือศีลห้า รู้จักเมตตากรุณา กลัวบาป
กลัวกรรม แม้ไม่ดีเลิศ แต่คุณก็ได้เข้าถึงกระแสบ้าง แล้ววงจรชีวิต
พาคุณไปพบคนๆหนึ่ง อาจเป็นที่ทำงาน หรือ ที่มหาลัย คนๆนั้น เป็นคน
เห็นแก่ตัว เป็นคนมิจฉาทิฐิ โมโหง่าย พูดอะไรพล่อยๆ ขี้โกหก เป็นคนที่
หลงว่าตนรู้ดีกว่าคนอื่น หาแต่ข้อตำหนิคนอื่น ขยันยกตนว่าเก่ง พูดจา
เหลวไหล ไร้สาระ ชอบตวาด ตระหนี่ถี่หนียว
หากเปรียบตามพระคัมภีร์ ที่พระพุทธเจ้าดำรัสไว้ คนนี้คือ บัวเหล่าสุดท้าย
คือ ปทปรมะ คือสอนไม่ได้ ตักตือนไม่ได้เปลี่ยนไม่ได้ ระหว่างคุณกับเขา
ศีล ธรรม ความเห็นแก่ตัว ศรัทธา ไม่มีอะไรเสมอกันสักอย่าง
เป็นคนที่คุณนึกประนามในใจ เป็นคนที่คุณประเมินแล้ว พบว่า สิ้นสุดทาง
เขาจะไปอบาย อาจเป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือ อะไรก็แล้วแต่
คุณรู้ว่าคุณกับคนๆนี้ สวนทางกัน ไม่มีทางเข้ากันได้ .....คุณจะทำอย่างไร
ง่ายมาก ก็แค่ห่างๆไว้ ไม่ข้องเกี่ยวหรือเข้าไกล้ ปล่อยเขาไปตามทาง
เขาจะไปอบาย จะเป็นอะไรมันก็เรื่องของเขา คนพาลเราไม่คบ มิใช่มงคล
ชีวิต
แต่หากคนๆนั้น เป็นแม่ของเราหล่ะ
เป็นคนที่เรา "ห้ามเกลียด ห้ามรู้สึกแย่ ห้ามโกรธใส่" เป็นผู้ที่เราต้องยกไว้
เป็นผู้มีพระคุณสูงสุดเหนือเกล้า ทั้งๆที่จริงๆแล้ว หากไม่ใช่เพราะ เราอาศัย
ครรภ์เขาเกิด เขาคือคนพาลคนหนึ่งที่ชาตินี้เราไม่อยากพบเห็นเลยด้วยซ้ำ
ดิฉันมีอารมณ์โกรธและเกลียดแม่บ่อยๆ และนึกเสมอว่าไม่อยากมาเกิด
กับเขา ขอให้เป็นชาติสุดท้ายที่ต้องมาเกิดร่วมกันเถอะ ดิฉันบาปมากๆ และ
รู้ตัวว่าบาปจริงๆ ลูกทุกคนไม่มีใครเลี้ยง ไม่มีใครเอา แต่ดิฉันเลี้ยง และ
ทำงานหนักเพื่อจะมึบ้านให้เขา มีอาหารมาวางบนโต๊ะเพื่อเลี้ยงเขา ทำงาน
7 วันต่อสัปดาห์ ไม่มีวันหยุด สิ่งที่เขาตอบแทนเป็นประจำคือการใจร้ายกับ
ลูกน้องดิฉัน คนดีๆแค่ไหนก็อยู่ไม่ได้ เกลียดและด่าเขาในเรื่องไม่มีเหตุผล
ดิฉันทะเลาะด่าเขาเป็นประจำเพราะเขาใจร้าย และเห็นแก่ตัวกับลูกน้องมาก
บ่อยครั้งที่เขาสร้างปัญหาให้กิจการ งานที่หนักอยู่แล้วก็มากขึ้นเพราะเขา
เรียกว่ามือไม่พายยังเอาเท้าราน้ำ ดิฉันเหนื่อยใจกับเขา และเมื่อสำรวจใจตน
ก็พบว่า ความเมตตาสงสารมีให้เขา เพราะรู้ว่าเขาอยู่กับใครก็ไม่ได้ ก็ตั้งใจ
จะเลี้ยงเขาไปจนตายจากกันไปข้าง แต่ไม่พบว่า รักหรือเคารพเขาเลย
ดิฉันเข้าใจคุณดีค่ะ เราต่างก็บาปด้วยกันทั้งคู่ เรื่องที่เขียนข้างต้น คือหาก
เป็นคนอื่น เราก็แค่เลิกคบเลิกยุ่ง ไม่ต้องสนใจว่าความเป็นตายร้ายดีของเขา
แต่ที่เราต้องมีพันธะทางสายเลือดอย่างนี้ มันเป็นสายเชือกผูกเราไว้กับเขา
ให้หนีไม่ได้ เลิกคบไม่ได้ อันนี้แหล่ะค่ะ เจ้ากรรมนายเวร
ด้วยกฏแห่งกรรมบังคับ แม่อยู่เหนือลูกแบบเหนือเหตุเหนือผล
แบบที่ไม่สามารถโต้แย้งได้ การณ์อันใดแม้เป็นการไม่ยุติธรรมอย่างเห็นได้ชัด
ก็ไม่สามารถใช้การณ์นั้นกับกฏข้อนี้ได้ ..ไม่ยุติธรรม แต่เป็นกระบวนการของ
กฏแห่งกรรมค่ะ ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ระมัดระวังเรื่องการทำบาป ศีลนั้นแทบ
จะเรียกได้ว่า ไม่พร่อง แต่หากจะมีเหตุที่ต้องลงนรก เรื่องที่นึกออกมีอยู่สอง
เรื่อง หนึ่งคือเรื่องการจ่ายภาษีไม่ครบ (อเมริกาภาษี businessหนักมากค่ะ)
และอีกเรื่องก็คือ เรื่องแม่นี่เอง หากไม่เช่นนั้นแล้ว ดิฉันก็สามารถมีจิตใจที่
ปลอดโปร่ง ว่าตนเป็นผู้เว้นแล้วจากกรรมหนักทั้งหลาย
หวังว่าคุณจะมีทางออกสำหรับเรื่องนี้สักวัน ดิฉันก็หวังเช่นกันว่าจะเป็น
ผู้ละเว้น ปลอดจากบาปกรรมทั้งปวงอย่างแท้จริง

 

คนไม่เคยเจอเองไม่รู้รสชาติหรอก เวลาเราได้ยินคำว่าพ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูกเราจะงงๆ ว่าแบบไหนนะไม่เคยสัมผัส ทุกวันนี้ทำตามหน้าที่แต่ความรักความห่วงใยเฉยๆ บางครั้งอยากถามว่าเราเป็นลูกหรือเปล่า เคยมีความคิดจะรักเราไหม บางครั้งเรายืนมองเหมือนเห็นคนแปลกหน้าเสียด้วยซ้ำไป เราเข้าใจคุณยอมรับสุดหัวใจเลย เราไม่ทำกับลูกเราแบบนั้นแน่เพราะมันเจ็บปวดทางใจเหลือเกิน ฆ่าให้ตายดีกว่าถ้าจะทำแบบท่ีเคยโดนกระทำมา วันพ่อวันแม่เราไม่เคยรู้สึกอะไรเลยเพราะเราไม่เคยรับรู้ถีงวันลูก

 

ทุกวันนี้ผมไม่เคยโทรไปหาท่านเลยครับ เพราะเวลาผมกลับบ้าน ท่านไม่เคยชื่นชมยินดีในสิ่งที่ผมสำเร็จ ชอบยกคนโน้นคนนี้เพื่อมากลบ ให้ผมดูเหมือนไม่มีค่า แม้ผมจะเอาใบประกาศต่างๆเพื่อมาให้ท่านชื่นชมยินในตัวผมบ้าง ท่านก็จะเมินเสีย และทำเป็นมองไม่เห็น ผมเลยตั้งใจต่อไปนี้ผมจะไม่คุยกับท่านอีกแล้วถ้าไม่จำเป็น เพราะท่านไม่เคยมองว่าเป็นลูก ที่ตั้งท้องเรา เป็นเพราะความต้องการของตัวเอง ถ้าผมพูดคำนี้จะบาปมากไหมครับ

 

ยอมรับเอ้ย ล่วงมาถึงวันนี่แล้ว ทำใจยอมรับเหมือนผมเถอะ วางความโกธร น้อยใจไว้ในใจตัวเองแล้วเลิกคิดเรื่องนี้สักที ทำตามหน้าที่ไปเถอะ เพราะชาตินี้พ่อแม่ก็ต้องเป็นคนนี้นั่นแหละเปลี่ยนไม่ได้ เปลี่ยนที่ใจเราเองเถอะจะได้ไม่ทุกข์ ตั้งใจทำมาหากินดีกว่าครับ

 

อันนี้ก็แน่นอนครับ แต่อย่างน้อยคุณก็สงสัยในการกระทำของตนเอง แสดงว่าจิตกำลังตื่นจากความมืดมิด เราเป็นลูกไม่มีสิทธิแม้กระทั่งคิดในใจว่าจะโกรธ หรือจะเกลียด คุณพ่อ คุณแม่

 

สู้กับอุปสรรคนะครับ...

 

เข้าใจเลย ความรู้สึกเดียวกัน

จะว่าบาปมันก็บาป แต่มันเป็นไปตามลิขิตชีวิตที่เรากำหนดไม่ได้
มีคนเป็นล้านที่พ่อแม่ ทำกับลูกเหมือนไม่ใช่ลูก เราก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นเดียวกับคุณจขกท.

คุณยังดีที่ไม่โดนตบตี และแม่คุณก็ไม่ทำร้าย ตายาย เราและตายายกอดคอกันร้องไห้มาแล้วนับไม่ถ้วน
ถือซะว่า ใช้หนี้กรรมเราอาจเคยทำไว้กับแม่คนปัจจุบันในอดีตชาติที่แล้ว
พระสนอง กตปุญโย เคยกล่าว ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประสบ ล้วนแล้วแต่ผูกพันเชื่อมโยงจาก กรรมที่เราก่อไว้ทั้งสิ้น
ทุกวันนี้เราก็เฉยๆนะ ไม่รัก ไม่เกลียด
แต่ให้เงิน จ้างคนใช้ให้ พาไปเที่ยวตามโอกาส แต่จ้างคนขับรถเช่าให้นะ ไม่ไปเอง
แค่นั้น จะรักหวานรักแม่คิดถึงแม่ ไม่มีความรู้สึกอย่างนั้นน่ะ มันเฉยๆ

การตอบแทนเค้าโดยไม่คิดถึงอดีต จะช่วยให้เราได้ดิบได้ดี อนาคตไม่ลำบาก
ที่สำคัญพยายาม ลืมๆๆๆ อดีต สวดมนต์ภาวยาแผ่เมตตาให้แม่

แค่นั้นที่เราทำ และอยากให้คุณ จขกท รู้ว่ามีคนที่ชะตากรรมคล้ายกับคุณมากมาย
ทำใจไม่ได้ก็ทำเฉยๆ เหมืนเราก็ได้ค่ะ และตอบแทนเท่าที่ทำได้ อาจไม่ดีมาก แต่ก็ทำไป

ขอให้โชคดี กิจการรุ่งเรืองนะคะ

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะเพราะเราก็ไม่ต่างจากคุณ

 

บาปครับ...แค่คิดว่าแม่-พ่อไม่ดีนี้ ก็ทำอะไรไม่ขึ้นแล้วครับ ตามที่หลวงพ่อจรัญสอนนะครับ ท่านจะเน้นเรื่องการกตัญญูมาก แต่ก็มีวิธีนะครับ คือการขอขมาต่อผู้มีพระคุณของเรา
เอาน้ำไป
ขันหนึ่ง เอาดอกมะลิโรย กายกัมมัง วจีกัมมัง มโนกัมมัง
โยโทโส อันว่า โทษทัณฑ์ใด ความผิดอันใด ที่ข้าพเจ้า
พลั้งเผลอสติไป ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี
ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ขอให้คุณพ่อ คุณแม่ คุณปู คุณย่า
คุณตา คุณยาย คุณพี่ คุณน้อง อโหสิกรรมให้ด้วย แล้วเอา
น้ำรดมือ รดเท้าฯ


หน้าที่ของลูกโดยย่อ
หน้าที่ของลูกนี้เมื่อกล่าวโดยย่อ มีอยู่ ๗ ข้อ คือ
๑. พ่อแม่ได้เลี้ยงเรามาแล้ว ก็เลี้ยงท่านตอบ
๒. ช่วยทำกิจการงานของพ่อแม่
๓. ดำรงวงศ์ตระกูลของพ่อแม่
๔. ประพฤติตนให้เป็นคนสมควรรับทรัพย์มรดกของพ่อแม่
๕. เมื่อพ่อแม่ล่วงลับไปแล้วก็ทำบุญอุทิศให้ท่าน
๖. มั่นอยู่ในกตัญญูกตเวทีต่อพ่อแม่
๗. เชื่อฟังและปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพ่อแม่ในทางที่
ถูกต้องโดยเคร่งครัด
ปุพฺพาจริยาติ วุจฺจเร
บิดามารดา... เป็นบุรพาจารย์ของบุตร (๒๐/๔๗๐)
http://wpc.mod.go.th/Wpc Intra/km/dhamma.pdf นี่นะครับ ธรรมะคุ้มครองครับ

 

ถ้าจิตขุ่นข้องใจก็บาปแล้วค่ะ แค่คิดว่าพ่อแม่ไม่ดีก็แย่แล้วค่ะ เพราะเราคือผลผลิตของความแย่ไงค่ะ ลืมความทุกข์ความเจ็บปวดเมื่อหนหลังซะ และให้อภัยท่านกลับไปขอขมาขออโหสิกรรมกับแม่นะค่ะ ถ้าคุณยอมรับไม่ให้อภัยและไม่ลืมเรื่องเก่าแล้วจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อย่างไร ยังมีคนที่มีชีวิตเลวร้ายกว่าเราอีกค่ะ เลิกน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตัวเองที่แม่ไม่รัก จงคิดในแง่ดีถ้าไม่มีวันที่เลวร้ายแล้วคุณจะมีวันที่ดี ชีวิตที่ดีในวันนี้ได้อย่างไร แล้วคุณจะเป็นคนที่เกร่งได้อย่างไร จงเป็นผู้ให้มากว่าผู้ที่ร้องขอนะค่ะ หมั่นสร้างคุณงามความดีเอาไว้ ดีกว่าสะสมบาปกรรมกับแม่นะค่ะ จงทำหน้าที่ของลูกที่ดีเอาความดีเข้าสู้นะค่ะ แม่อาจจะไม่เห็นคุณงามความดีที่เราทำ แต่จงทำต่อไปแม้นจะเป็นเพียงแต่ปิดทองหลังพระนะค่ะ เพราะมันคือความดี เราเข้าใจความรู้สึกของคุณยอมรับ เพราะเราผ่านจุดที่เลวร้ายมาก่อน สู้ด้วยความดีนะค่ะ

 

ผลบุญที่คุณได้ทำดี ทำให้คุณได้รับสิ่งดีๆตอบแทน (และน่าจะเป็นบุญเก่าด้วยครับ)

คือคุณ ได้ทำงานที่ดี คุณได้แฟนที่ดี มีฐานะ แถมยังจะเปิดกิจการให้อีก
ทำให้คุณไม่ต้องลำบากในการดำรงชีวิตมาก


แต่ส่วนกรรมชั่วเราทุกคนก็ต้องเคยทำกรรมชั่วไว้ตั้งแต่อดีตชาติยันปัจุบันชาติ
ทำให้เราต้องมารับกรรมแบบนี้

และเป็นบททดสอบของชีวิตคุณว่าจะผ่านมันไปได้หรือไม่
ถ้าคุณยอมแพ้มัน คือ ถ้าคุณยังสั่งสมจิตที่โกรธเกลียดแม่คุณ ไว้ในใ่จ
เมื่อเราตายไป จิตก็จะเป็นตัวนำไปเกิด ก็คือไปเกิดภพภูมิที่ไม่ดี

แต่ถ้าคุณผ่านบททดสอบนี้ไปได้ คือ ว่าแม้ คุณแม่ของคุณจะแสดงอาการอย่างไรกับคุณ
จะด่าว่า โกรธเกลียดอย่างไร คุณก็ สามารถรักษาจิตของคุณให้บริสุทธิ์ไว้ได้
คืออาจจะมีรู้สึกแย่ๆบ้างเวลาแม่ ไม่สนใจหรือด่าว่าต่างๆ
แต่ถ้าเราดูจิตให้ัทัน ว่าเรากำลังโกรธ หรือไม่พอใจอยู่ แล้วเราตัดอารมณ์ไม่ดีนั้นออกไปได้
(คือไม่ใช่ให้หนีอารมณ์นะครับ) คือว่า เมื่อเราพิจารณาว่าอารมณ์ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ดี เรารู้ทันอารมณ์ พอเรารู้ว่ามันไม่ดี มันก็ไม่สามารถตั้งอยู่ได้
เหมือนกับเรา ไม่ชอบกินอาหารแบบนี้ แต่เรายังทนกินอยู่เพราะว่าสั่งมาแล้ว หรือไม่มีอย่างอื่นกิน เมื่อเรารู้ว่าเราไม่ชอบอาหารแบบนี้ เราก็จะไม่กินมันอีกต่อไป


อีกกรณีเหมือนกับเราไม่ชอบความจน เราก็ไม่อยากจะจนไปตลอด
เราก็ขวนขวายเพื่อให้พ้นจากความจน
จนสุดท้ายเราก็พ้นจากความยากจน
(แต่คนที่ทำไม่ดีหรือไม่ได้ทำ ขึ้นอยู่กับบุญกรรม เก่าที่สั่งสมมาด้วยนะครับ)
ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคน



พอถ้าคุณทำได้ จิตใจของคุณก็จะสะอาด สว่าง ใส ใจสงบเยือกเย็น
ไม่มีอารมณ์ขุ่นมัว

เมื่อตายไปก็ไปสู่สุคติ

แล้วเราทุกคนก็คงไ่ม่มีใครอยากไปเกิดในนรก หรือไปเป็น เปรต ฯลฯ หรอกใช่มั้ยครับ
เพราะฉะนั้น
อะไรที่ไม่ดี เราละได้เราก็ละ

ผมว่าชีวิตนี้เกิดมาต้องใช้ให้คุ้มครับ

( ใช้ให้คุ้มในทางที่สั่งสมบุญมากๆนะ หมั่นละกิเลสต่างๆที่ละนิดๆ ไม่ได้มากก็ได้บ้างแหละน่า ผมว่าใช้ชีวิตแบบนี้คุ้มมากเลยครับ ถ้าจะให้คุ้มที่สุดต้อง ละกิเลสทั้งหมดให้ได้ภายในชาตินี้(อาจจะยากไปหน่อยแต่ก็ไม่เกินความสามารถของคนเรา) )

 

บางทีตอนเด็กคุณอาจจะดื้อหรือซน เลี้ยงยาก เลยทำให้ท่านไม่รักคุณ
เมื่อก่อนตอนเด็กก็ไม่ชอบแม่เหมือนกัน คิดว่าแม่ไม่รัก แม่ตีเราด้วยไม้เรียว
ใช้เราทำแต่งาน ล้างชาม ซักผ้า ถูบ้าน
ร้องให้แม่ก็ไม่โอ๋ แต่พอโตมาถึงได้รู้ว่า
แม่ตีทำให้เราไม่เกเร ใช้งานเราทำให้เราทำงานเป็นไม่ขี้เกียจ
ลองคิดกลับด้านสิคะ ถ้าแม่โอ๋คุณตามใจคุณทุกอย่าง
คุณอาจจะเกเร ไม่มีมานะ ทีจะสู้ชีวิต และมีได้อย่างทุกวันนี้
อย่าโกรธท่านเลยค่ะ และยามที่คุณมีลูก
คุณจะเข้าใจเองนะคะ ว่าเด็กน่ะเลี้ยงยากหรือง่าย
อยากให้คิดได้ก่อนที่ท่านจะจากคุณไป
ทุกสิ่งทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว
วางเถอะค่ะถือไว้มันหนัก ^-^

 

ลองมอง และสมมุติ ว่าตนเอง เป็นแม่

มองแบบไม่ อคติ

แม่ก็เป็นคนธรรมดา มีโกรธ มีเสียใจ มีสุข ทุกข์ ผิดหวัง
มีต้องดิ้นรน มีโง่ มีผิด
แม่อาจจะไม่ได้เป็นแม่แบบที่ดีที่สุดในโลก หรือ ติดหนึ่งในร้อย
เพราะท่านก็เป็นคนธรรมดา เราไม่ช่วยท่านแล้วใครจะช่วย

เราเกิดมาด้วยกรรม มีกรรมเป็นแดนเกิด

อาศัยเลือดท่านท่านเลี้ยงจนเป็นตัวเป็นตน

แม่ เป็นครูของลูก
แม่หวังทั้งยังตื่นและหลับจะได้พึ่งลูก

คนทุกคนทำผิดกันได้ ก็ลองตัด อคติ ดู และ รักท่านแบบไม่มีข้อแม้ดูบ้าง

 

อ่านแล้วเห็นใจมากๆค่ะ แต่ที่แน่ๆยกย่องและทึ่งความสามารถและความโชคดีที่คุณได้รับข
คิดอีกแง่นะคะ อาจเป็นเพราะคุณแม่ของคุณที่ทำให้คุณเติบโตเป็นนักสู้
รักษาสิ่งดีๆไว้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ผใ