การเตรียมการรับมือภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ

[FONT=&quot]2. [FONT=&quot]ในการเซ็นต์สัญญา มีข้อตกลงกันระหว่างห้างฯ
กับผู้ผลิตว่าจะสั่งของจำนวนเท่านี้[/FONT][/FONT][FONT=&quot] คิดราคาส่ง
อย่างไร ซึ่งเราเป็นผู้ผลิต ด้วยความยินดีที่ห้างฯใหญ่
มาสั่งสินค้าของเราเอง[/FONT][FONT=&quot] ก็จะลดให้ในราคาส่งแบบที่
สั่งของกันจำนวนมากหรือ ล็อคใหญ่นั่นเอง ซึ่งราคานี้
เรียกได้ว่า[/FONT][FONT=&quot] เป็นราคาที่กำไรนิดหน่อย แต่อาศัย
ขายของจำนวนมาก อาจจะบวกกำไรไปแค่
สิบสตางค์[/FONT][FONT=&quot] ยี่สิบสตางค์ต่อชิ้น ซึ่งคำนวณดูแล้ว
ยอดสั่งซื้อเดือนละแสนชิ้น ผู้ผลิตก็อยู่ได้แล้ว[/FONT]

 

[FONT=&quot]3. [FONT=&quot]ในการทำราคาขายส่งนั้น มีข้อตกลงกันว่าห้าม
ผู้ผลิตขายสินค้าต่ำกว่าราคาที่ตกลงกันไว้กับทางห้าง
คือ สามารถจำหน่ายไปยังตลาดอื่นได้ หรือจะนำ
สินค้ายี่ห้อของตนเองมาจำหน่ายในห้างฯ ก็ได้
แต่ห้ามขายราคาต่ำกว่าที่ตกลงกันไว้ เช่น กระดาษ
ทิชชูยี่ห้อ [/FONT]AA [FONT=&quot]ตกลง[/FONT][/FONT][FONT=&quot]ขายส่งให้ห้างฯ นี้ในราคาม้วนละ
2 บาท แต่ถ้านำมาวางขายที่อื่น ๆ หรือในห้าง จะต้อง
ขายในราคา 3 บาทขึ้นไป จากราคาปกติ 5 บาท
ห้ามขายต่ำกว่าราคานี้เด็ดขาด ซึ่งเมื่อมีการวาง
จำหน่าย สินค้ายี่ห้อของเราที่วางขายแต่เดิมก่อน
ที่ห้างจะติดต่อเป็นคู่ค้ากับทางเรานั้น เราวางขาย
ที่ห้างนี้ในราคา 3.50 บาท
[/FONT]

 

[FONT=&quot]แต่เมื่อทางห้างค้าส่งนำสินค้าของเราไปขายแต่
ให้ใช้ตรายี่ห้อของเขา[/FONT][FONT=&quot] โดยเขาจะนำมาขายในราคา
2.50 บาท เห็นภาพหรือยังค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น
สินค้าแบบเดียวกัน [/FONT][FONT=&quot]ทำแพคเกจจิ้งคล้ายกัน เพียงแต่
เปลี่ยนตรายี่ห้อ ของเราขาย 3.50 บาท ของเขา
นำมาขาย 2.50 บาท เกิดอะไรขึ้นค่ะ ลูกค้าทุกคน
ที่มาซื้อก็ทราบดีค่ะว่า เป็นสินค้ามาจากผู้ผลิตเดียวกัน[/FONT]
[FONT=&quot]หรือบางคนไม่ทราบ แต่สินค้าแบบเดียวกัน แต่ราคา
ถูกกว่ากันเยอะ เขาก็ซื้อสินค้าที่เป็นตราห้างไม่ดีกว่าหรือ
ถูกกว่ากันเกือบเท่าตัว
[/FONT]

 

ปัญหาเกิดขึ้นแล้วใช่หรือไม่ ทุกคนก็จะแห่กันไป
ซื้อของ ๆ เราเหมือนกัน แต่เป็นของที่เราส่งให้กับ
ห้างค้าส่งนั้น ๆ ส่วนของเราเองกลับขายไม่ได้เลย
จะขายได้ก็เมื่อไม่มีห้างนี้มาลง แต่ความเป็นจริง
ห้างฯ แบบนี้มีทั่วเกือบทุกจังหวัดแล้วค่ะ และ
คิดดูว่า ถ้าเราเปิดสหกรณ์ร้านค้าสนับสนุนธุรกิจครัวเรือน
ให้เติบโต จะเป็นไปได้หรือไม่ เพราะเราพลาดไป
เซ็นต์สัญญาผูกมัดตนเองแบบนั้น ดังนั้นสินค้าของเรา
ก็ขายได้แค่ภายในชุมชนของเราเท่านั้น ไม่มีทาง
ขยายตลาดไปยังชุมชนอื่นได้เลย เพราะร้านค้าชุมชน
แต่ละชุมชน ต่างก็พากันไปซื้อของที่ห้างฯ แห่้งนี้
มาขายเช่นเดียวกัน

 

[FONT=&quot]4. [FONT=&quot]แล้วเราจะแก้ปัญหาได้อย่างไร ผู้เขียนตอบให้เลยว่า
แก้ไม่ได้แล้วค่ะ เพราะการเซ็นต์สัญญานั้น ทางฝ่าย
ห้างฯ เป็นบริษัทใหญ่ มีทีมนักกฎหมายชั้นนำเป็น
ที่ปรึกษา เขาปิดจุดอ่อนทั้งหมด[/FONT][/FONT][FONT=&quot] การเซ็นต์สัญญา
ต้องอยู่ในราคาแบบนี้ กำหนดระยะเวลาเป็นหลาย ๆ ปี
จะแก้สัญญาก็ไม่ได้ [/FONT][FONT=&quot]ต้องรอจนกว่าจะครบกำหนด
สัญญาที่เซ็นต์ไป บางเจ้าเซ็นต์ไปเป็น 5 ปี 6 ปี ก็มี [/FONT]
[FONT=&quot]ทีนี้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วสำหรับผู้ผลิตที่ทำธุรกิจครัวเรือน
ซึ่งเป็นชาวบ้านธรรมดา[/FONT][FONT=&quot] จะหาเงินที่ไหนมาต่อทุน
เพราะกว่าจะไปวางบิล เก็บเงินได้ ก็ต้องไปติดต่อ
ยัง[/FONT][FONT=&quot]ตัวจังหวัดที่ห้างฯ นั้นเปิดทำการ บางชุมชน
อยู่ห่างไกลตัวเมืองมาก และการเข้าคิววางบิลก็มี
กำหนด[/FONT][FONT=&quot]ระยะเวลา เลยเวลาก็ต้องไปต่อรอบบิลใหม่
เป็นเดือนหน้าไป [/FONT]

 

[FONT=&quot]ถึงแม้เราอาจจะให้[/FONT][FONT=&quot]เครดิตห้างแค่ 30 วัน 60 วันก็จริง
แต่กว่าจะได้รับเงิน อาจจะต้องไปหลายเที่ยว[/FONT][FONT=&quot] เพราะ
ส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านธรรมดา พึ่งทำธุรกิจ ยังไม่เข้าใจ
ระบบบัญชี[/FONT][FONT=&quot] ระบบการวางบิล ต้องเทียวไปเทียวมา
กว่าจะได้เงินจากห้าง ฯ ซึ่งเขาก็ไม่ได้จ่ายเป็นเงินสด
ส่วนมากมัีกจะจ่ายเป็นเช็ค ลงวันที่ล่วงหน้าทั้งนั้น
พอดีกว่าจะขึ้นเงินได้ เจ้าของธุรกิจครัวเรือน
ทุนหมดเสียก่อน ซึ่งห้างพวกนี้[/FONT][FONT=&quot] มีข้อกำหนดว่า
ผู้ผลิตต้องส่งของให้เขาได้ตลอด ถ้าไม่มีสินค้า
มาส่ง จะโดนปรับ[/FONT][FONT=&quot] ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียหายกับ
ธุรกิจครัวเรือนตามมาเป็นอันมาก[/FONT]

 

ดังนั้น ธุรกิจครัวเรือนถ้าคิดจะทำธุรกิจกับห้างฯ
หรือนายทุนรายใหญ่ก็ตาม ต้องปรึกษาผู้รู้ และ
ฝ่ายกฎหมายให้แน่ชัด ไม่เช่นนั้นคุณจะเสียเปรียบ
ได้ง่าย ๆ ดังนั้น จึงต้องมีศูนย์ธุรกิจุชุมชนไว้เป็น
ที่ปรึกษาให้กับธุรกิจครัวเรือนได้นั่นเอง หลายท่าน
เห็นผู้เขียนเขียนแบบนี้แล้ว ก็เกรงไม่กล้าติดต่อ
ทำธุรกิจหรือคิดจะขยายธุรกิจ ซึ่งเจตนาที่เขียน
เพื่อให้ผู้คิดที่จะทำธุรกิจ ต้องรู้เท่าทันธุรกิจทางการค้า
ถึงแม้เราจะตรงไปตรงมา แต่คนอื่นอาจจะใช้ความ
ได้เปรียบทางกฎหมายและกลไกทางธุรกิจมาเอาเปรียบ
เราได้ ดังนั้น เราต้องรู้เท่าทันทุกแง่มุมด้วยเช่นกัน
ถ้าไม่รู้ ให้ปรึกษาผู้รู้ อย่าคิดเอง ทำเองคนเดียว
เพราะความเชี่ยวชาญและประสบการณ์ของเรา
อาจจะยังไม่เพียงพอ

 

[FONT=&quot]ผู้เขียนนำข้อมูลตรงนี้มา เพื่อเตือนคนที่คิดจะทำ
ธุรกิจต่าง ๆ รวมทั้งธุรกิจครัวเรือน[/FONT][FONT=&quot] ที่ผู้เขียนมุ่ง
เป้าหมายไปแบบนี้ เพราะคนที่ทำธุรกิจครัวเรือนนั้น
คือผู้ที่อยู่อาศัยในชุมชน[/FONT][FONT=&quot] ดังนั้น ข้อมูลทางการค้า
และชั้นเชิงทางธุรกิจ ยังมีไม่เพียงพอ อาจรู้
ไม่เท่าทันก็ได้[/FONT][FONT=&quot] ศูนย์ธุรกิจชุมชนจึงเป็นสิ่งสำคัญ
สำหรับการทำธุรกิจในชุมชน และระบบเศรษฐกิจ
จุลภาค[/FONT][FONT=&quot] เขียนเสียอย่างนี้แล้ว นายทุนรายใหญ่
หรือห้างฯ ต่าง ๆ จะพากันเคืองผู้เขียนไปเสียเปล่า ๆ [/FONT]
[FONT=&quot]หาว่าเอาข้อมูลไม่เป็นความจริงมาเขียน ซึ่งเรื่องนี้
จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ทุกฝ่ายย่อมรู้แก่ใจดี[/FONT]

 

[FONT=&quot]และไม่ต้องเกรงไปว่า การที่ผู้เขียนแนะนำให้
ชาวบ้านประกอบอาชีพทุกครัวเรือนแล้ว[/FONT]
[FONT=&quot]ทางนายทุนใหญ่ ๆ จะเสียโอกาสทางธุรกิจไป
ผู้เขียนเพียงเขียนเรื่องเศรษฐกิจจุลภาค[/FONT][FONT=&quot] ยังไม่ไป
ถึงเศรษฐกิจมหภาค อันหมายรวมถึงธุรกิจใหญ่ ๆ
ระดับประเทศ จะอยู่ได้อย่างไร[/FONT][FONT=&quot]และจะทำมาหากิน
สอดคล้องไปกับเศรษฐกิจจุลภาค หรือธุรกิจ
ภาคครัวเรือนได้อย่างไร[/FONT]

[FONT=&quot]ผู้เขียนเวลาเขียนมักจะคำนึงถึงผลประโยชน์ของ
ทุกฝ่ายให้สอดคล้องกัน และเอื้อประโยชน์[/FONT][FONT=&quot]ซึ่งกันและกัน
ไม่ใช่ฝ่ายหนึ่งโต แต่อีกฝ่ายกลับล้มระเนระนาด
ซึ่งนั้นเป็นความคิดแบบเดิม ๆ [/FONT][FONT=&quot]ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว
ไม่มีใครอยู่ได้เพียงลำพังหรอก เพราะถึงอยู่บน
หอคอยงาช้าง [/FONT][FONT=&quot]มีทรัพย์สินบริวารเพียบพร้อม
แต่ก็โดดเดี่ยวมิใช่หรือ[/FONT]

 

ระยะหลัง ๆ เศรษฐกิจเมืองไทยย่ำแย่มาก ไพร่ฟ้าหน้าแห้ง เพราะหาเท่าไหร่ก็
ไม่พอกับรายจ่าย ส่วนใหญ่มักจะกู้หนี้ยืมสินมาโป๊ะตรงนั้น หมุนมาตรงนี้
เปรียบเสมือนงูกินหาง สิ่งที่ผู้เขียนได้เขียนไว้หลายปีมาแล้ว ก็ได้แต่เขียน
แต่หาผู้ปฏิบัติได้จริงจังไม่ ถ้าทำได้กันทุก ๆ คน ประเทศไทยคงไม่ลำบากลำบน
แบบนี้ เพราะเรามัวแต่หวังพึ่งคนอื่น ชอบของฟรี อยากได้โดยที่ไม่ต้อง
ลงทุนลงแรง ถ้าคิดกันแบบนี้ คอยหวังพึ่งรัฐบาล พึ่งนักการเมือง ที่ดีแต่
เอาประโยชน์เข้าตัว คอยหวังพึ่งผีสางเทวดา หวังถูกรางวัลที่ 1 พอวันที่
1 กับวันที่ 16 ก็ไม่ทำอะไร หูคอยฟังว่าหวยออกอะไร สิ่งที่ในหลวงท่าน
พร่ำบอกพร่ำสอน มีเพียงไม่กี่คนที่นำมาปฏิบัตอย่างจริงจัง นอกนั้นรู้ค่ะ
ว่าทำอย่างไร แต่ไม่มีเวลาทำ ไม่คิดจะทำ ทั้ง ๆ ที่เป็นสิ่งที่ไม่ได้ทำยากเย็น
จนเกินความสามารถตรงไหน ถ้าเราคิดแต่ไม่่ลงมือทำก็เปล่าประโยชน์
และถ้าลงมือทำ ใจที่เป็นกุศลต้องทำเผื่อแผ่คนอื่นด้วย ถึงจะได้ประโยชน์
อย่างถูกต้องสมบูรณ์ ผู้เขียนเขียนบทความมามากแล้ว อยากให้ทุก ๆ ท่าน
ย้อนกลับไปอ่านและนำไปปฏิบัติบ้าง ถ้าขาดที่ปรึกษาว่าจะทำอย่างไร หรือ
ทำแล้วสามารถนำไปทำธุรกิจได้หรือไม่ ถามมาได้เลยค่ะ จะถ่ายทอดความรู้
ที่มีให้หมดทุกอย่าง รวมทั้งแนะแนวทางในการคิดจะมีพื้นที่หลบภัยยามเกิด
ภัยพิบัติ ว่าจะอยู่ที่ไหนดี โดยไม่ต้องเสียเงินทองซื้อที่ดินสักบาท
ผู้เขียนแนะนำให้ได้ค่ะ ไปอยู่แบบสบาย ๆ ในสิ่งแวดล้อมดี ๆ แต่ต้องมี
จิตใจดีนะค่ะ ไม่ใช่คิดแต่จะไปเอาแต่ได้อย่างเดียว ถ้าทำได้
ผู้เขียนยินดีแนะนำให้กับทุก ๆ คนค่ะ บริการฟรีเป็นธรรมทานและ
วิทยาทานนะค่ะ ไม่เก็บตังค์

แจ้งข่าวนิดหนึ่ง วัด, สถานธรรมหรือมูลนิธิที่เป็นองค์กรการกุศล
ต้องการมีเวปไซด์เป็นของตนเอง ผู้เขียนยินดีทำให้เวปไซด์และโฮสให้ฟรีค่ะ
อาจจะไม่หรูเลิศอลังการงานสร้าง แต่รับรองใช้งานได้ เพื่อที่จะได้
เผยแผ่และประชาสัมพันธ์ให้กับทุก ๆ สถานที่นะค่ะ
ติดต่อได้ทาง pm หรือ Email : thaimoneynetwork@hotmail.com

 

เห็นรูปภาพจากการนำของเหลือใช้ ของทิ้งแล้ว นำมาปลูกต้นไม้ ปลูกผัก
อยากให้ทุก ๆ ท่านลองทำดูบ้าง จะได้ประหยัดเงินในการซื้อผักกำละ 5 บาท
10 บาท ผักชีได้ 2-3 ต้น บางทีนำมาทำไม่หมด ก็เน่าเสีย ผักทีเราปลูก ๆ ไว้
เหลือก็ไม่เสีย มีเยอะมาก ก็แจก ๆ เพื่อนบ้านบ้าง นำไปขายเป็นรายได้เพิ่มบ้าง
ได้ทั้งเงิน ทั้งกล่อง อย่างเวปไซด์เกษตรพอเพียง.คอม ก็มีพันธ์ผักแจกฟรี
ลอง search เข้าไปดู สำหรับผู้เขียนก็ทยอยลงปลูกอยู่ แต่เด็ก ๆ ที่บ้าน
หวังดีเกินพอให้ไปตัดหญ้าทีไร เผลอตัดต้นผักที่ปลูกไว้ทุก ๆ ที วันก่อนก็ตัด
ต้นมะนาว ตอนนี้เลยเหลืออยู่ต้นเดียว ถ้าใครอยู่จังหวัดตรัง อยากได้พันธ์ผัก
มาเอาได้เลยนะค่ะ แต่ถ้ารอเป็นต้น คงอีกสักพัก ให้มันโตกว่านี้ก่อนค่ะ
ถ้านำไปปลูกแล้ว ก็เอาเก็บเมล็ดพันธ์คืนกลับมาบ้างก็แล้วกันค่ะ จะได้นำไป
แจกให้ท่านอื่น ๆ ต่อไป บางคนอาจจะหาขวด หาพลาสติกลำบาก ก็ถุงหิ้ว
ที่ใส่ของ ใส่กับข้าวนั่นแหละค่ะ อย่าไปทิ้งถังขยะ ให้เจาะรูและนำดินใส่
เอาพันธ์ผักลงปลูก อยากให้ใคร ก็ให้เขายกไปทั้งถุงได้เลยค่ะ
ช่วยลดโลกร้อนอีกต่างหาก

ที่มา 40 กระถางต้นไม้ ที่ทำได้ด้วยมือเรา

 

ปัจจุบันผู้เขียนอยู่ที่จังหวัดตรัง เราเป็นคนเหนือแท้ ๆ กลับมาอยู่เสียทางใต้
แต่คนทางใต้หนีขึ้นเหนือ-อีสานกันเป็นแถว ๆ สงสัยจะเป็นธรรมะจัดสรร
หรือไม่ก็กรรมจัดสรร อย่างไรก็ตาม ขออนุญาติเป็นศูนย์กลางการเตรียมการ
รับมือทุก ๆ ภัยพิบัติก็แล้วกัน เพราะสถานที่พร้อม คนก็พร้อมเสมอค่ะ
ถ้าเพื่อน ๆ ที่อยู่ทางใต้ ต้องการที่ปรึกษา สามารถติดต่อได้ที่นี่เลยค่ะ
12/4 หมู่ 8 ถนนเลี่ยงเมือง ตำบลนาพละ อำเภอเมืองตรัง จังหวัดตรัง

ถ้าใครมาเที่ยวเมืองตรัง ไม่มีที่พัก ยินดีต้อนรับนะค่ะ
มาพักกันได้เลย หรืออยากจะมากางเต้นท์นอนดูดาว สนามหญ้าหน้าบ้าน
ก็ตามสะดวก ที่นี่เวลาฝนไม่ตก ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาว สวยมาก ๆ ค่ะ

แผนที่ : http://www.upfile2day.com/uploads/1334516994.xls

 

บ้านที่จังหวัดตรัง อยู่ห่างจากเขาช้างหายประมาณ 5 นาที ซึ่งเขาช้างหาย
จะเป็นสถานที่สำหรับหลบภัยในเรื่องของภัยพิบัติ โดยใช้้บ้านของผู้เขียน
เป็นจุดรวมพลก็แล้วกันนะค่ะ เพราะว่าปลอดภัยที่สุด แต่ถ้าผู้ใดอยากจะมี
ที่หลบภัยทางภาคเหนือ ขอ start ที่เชียงใหม่ก่อนแล้วกัน เพราะเป็น
ที่อยู่ของผู้เขียนเอง ทางหนีทีไล่ ผู้เขียนรู้พอสมควรค่ะ เพราะไปตระเวณ
สำรวจพื้นที่ไว้แล้ว อีกทั้งยังมีที่มีทางพอรองรับคนอื่น ๆ ได้
พกใจงาม ๆ ไปก็พอค่ะ

 

แนะนำเวปไซด์ http://<cite>www.kasetporpeang.com
หรือ search ที่ Google พิมพ์คำว่า
เกษตรพอเพียง.คอม</cite> เป็นเวปไซด์เกี่ยวกับ
การเกษตรพอเพียงและมีพันธ์พืชพันธ์ผักแจกฟรี
ลองเข้าไปศึกษาและเรียนรู้กันบ้างนะค่ะ

 

ผมก็เป็นสมาชิกครับและใช้บริการสินค้าทางการเกษตรในราคาถูกและมีความรู้ที่ไม่มีสอนในสถาบันการศึกษาตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงและปราญชาวบ้าน

 

มีหลาย ๆ ท่าน อยากให้ผู้เขียนรวมเป็นเล่มขึ้นมา
คาดว่าคงได้จัดทำแน่นอน และแจกฟรีเป็นวิทยาทาน
เพราะผู้เขียนจะนำความคิดนี้ ไปใช้กับคนในชุมชน
โดยมีวัดนาเมืองเพชร อำเภอเมืองตรัง จังหวัดตรัง
เป็นต้นแบบในการทำงาน ซึ่งตอนนี้ได้เริ่มดำเนินการ
ไปบางส่วนแล้ว แต่ช่วงนี้ทางวัดกำลังจัดงานบุญ
ทอดกฐินสามัคคี อย่าลืมไปแวะไปทำบุญและ
เที่ยวชมงานกันนะค่ะ

ขอเชิญเป็นเจ้าภาพร่วมทอดกฐินสามัคคี ณ วัดนาเมืองเพชร
http://palungjit.org/threads/ขอเชิญ...พ-ย-2555-ณ-วัดนาเมืองเพชร-จังหวัดตรัง.367685/

 

ต้องขอกราบขอบพระคุณในความเมตตาของ
ท่านพระครูปัญญาวัชราภรณ์ เจ้าอาวาสวัดนาเมืองเพชร
เจ้าคณะตำบลนาโต๊ะหมิง อำเภอเมืองตรัง จังหวัดตรัง
และคุณชาลี เชยชื่นจิตร (นายหัวเสรี) เจ้าของ
หจก. ชาลีเสรีวัสดุภัณฑ์ ที่เป็นกำลังหลักในการทำงานในครั้งนี้

 

คุณไอยน่ารักมีนํ้าใจจริงๆ(f)

 

ไม่ได้ up date เสียนาน กลับมารายงานตัวแล้วค่ะ

หลายปีกับการทำงานที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องปากเรื่องท้องของคน
ยิ่งทำงานที่่ต้องพบปะผู้คนมากมาย ก็ยิ่งสะท้อนใจกับสภาพสังคมไทย
ในทุกวันนี้ ซึ่งผู้เขียนไม่อยากคาดเดากับอนาคตของประเทศไทย
นับต่อจากนี้ไปเลย ยิ่งคิด ก็ยิ่งสยองขวัญ ทำไมนะหรือค่ะ
ด้วยความที่ทำงานกับชาวบ้าน อยู่ในท้องถิ่น สังคมไทยทุกวันนี้
มีแต่ภาระหนี้สินล้นพ้นตัว ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน หรือนักธุรกิจก็ตาม
ระบบสถาบันการเงินล้มเหลว คนที่กู้หนี้ยืมสินกับสถาบันการเงิน
พอส่งช้า ก็ขึ้นบัญชีดำ ติดแบล็คลิส พอเคลียร์หนี้สินได้ สถาบัน
การเงินก็ไม่ปล่อยเงินให้ ผลสุดท้ายก็ต้องไปกู้หนี้ยืมสินกับพวก
นอกระบบ ร้อยละ 20 หักดอกอีกต่างหาก เมื่อหนี้สินรุงรังก็หวังน้ำบ่อหน้า
พากันไปเล่นหวย เล่นบอลล์ ถ้าคนกรุงเทพฯ ก็จะถนัดเล่นบอลล์
แต่ถ้าคนต่างจังหวัด หวยออนไลน์ระบาดมาก แพ้หวยกันเป็นล้าน ๆ
ขนาดคนรู้จัก ถูกหวยกินไปหลายล้าน เป็นหนี้สินท่วมหัว ไม่มีปัญญาใช้
ผลสุดท้าย หนีไปผูกคอตาย ให้ลูกผัวร้องไห้กันเป็นแถว เฮ้อ..
ทุกวันนี้คนไทยอยู่กินกันไปวัน ๆ จริง ๆ เลยค่ะ ดิ้นรนหาเงินเลี้ยงปาก
เลี้ยงท้อง เอาตัวรอดให้ผ่านพ้นไปวัน ๆ เท่านั้น เห็นแล้วนึกสงสาร
และนึกถึงพระราชดำรัสของในหลวงท่านจริง ๆ ว่า ให้เราตั้งอยู่บน
ความพอเพียง ถ้าเรารู้จักพอ เราก็จะไม่จน อย่างน้อย ๆ เราก็ได้
ชื่อว่า "รวยน้ำใจ ซึ่งเริ่มหายากแล้วในทุกวันนี้

สิ่งที่ผู้เขียน เขียนบทความเรื่องนี้มาหลายปีแล้วก็จริง แต่ไม่ใช่ว่า
จะเป็นเรื่องล้าสมัยนะค่ะ ถ้ารู้จักคิด รู้จักทำ ก็เกิดผลกับตัวเราได้
ถ้าคิดจะเริ่มต้นทำจริง ๆ เสียที

 

หลาย ๆ คน หวาดกลัวเรื่องภัยพิบัติ กลัวโลกจะแตกบ้าง
กลัวตัวเองจะตาย ถ้าหนีภัยน้ำท่วมโลกไม่ได้บ้าง
แต่หารู้ไม่ว่า ภัยที่ใกล้ตัวที่สุด และเห็นได้ชัดเจนที่สุด
ก็คือมหันตภัยทางเศรษฐกิจ ที่เราต้องอยู่ ต้องกิน ต้องใช้
ในทุกวันนี้ ตอนนี้ประเทศไทย มีภาระหนี้มากมายมหาศาล
แต่ทุกคนไม่ตระหนักว่า ทำอย่างไรจึงจะหมดหนี้ได้
แต่กลับไปห่วงและคาดการณ์ในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นทั้งสิ้น
ถามเถอะว่า ถ้าประเทศเรามีหนี้สินล้นพ้นตัว เหมือนเช่น
กรีซ หรืออาร์เยนติน่า เราจะเป็นอย่างไร เราจะอยู่ได้หรือไม่
เมื่อครั้ง IMF ผ่านมาเป็นสิบ ๆ ปี แล้ว ป่านนี้ประเทศไทย
ยังไม่ฟื้น เดิน 1 ก้าว ถอยหลัง 10 ก้าว เป็นอย่างนี้มาตลอด
ผู้เขียนอยากให้ทุกคนคิดถึงพระราชดำรัสของในหลวงว่า
"สามัคคี" ให้คนไทยทุกคนมีความสามัคคี ความสามัคคี
ในที่นี้หมายถึง มีความสามัคคีในสิ่งที่ถูกต้อง และกล้าทำ
ในสิ่งที่ถูกต้อง เหมาะสม ไม่ขัดแย้งกับความดีงามของส่วนรวม
จริง ๆ นะค่ะ ผู้เขียนอยากให้ทุกคน ย้อนกลับไปนึกถึง
สังคมไทยสมัยก่อน ทำไมรุ่นปู่รุ่นย่า รุ่นพ่อรุ่นแม่ มีลูกเป็นสิบคน
ก็ยังสามารถเลี้ยงลูกได้จนเติบใหญ่ เพราะสังคมไทยสมัยก่อน
ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ใช่หรือไม่ ในเมื่อเรารู้แล้วว่าปัจจุบันนี้
ทุกอย่างอะไร ๆ ก็ต้องซื้อด้วยเงิน ซึ่งทุกคนต่างก็ต้องตะเกียก
ตะกาย แสวงหาแต่เงิน เพื่อตอบสนองตัณหาของตัวเอง ถ้าเรา
ทุกคนหยุดคิดและนิ่งเสียบ้างว่า การอยู่อย่างพอเพียง จะเป็น
สิ่งที่เราอยู่รอดได้ในภาวะปัจจุบันนี้ แล้วเราจะทำได้อย่างไร
อยากให้อ่านทุกคนติดตามกระทู้นี้หน่อยก็แล้วกันนะค่ะ เพราะว่า
ผู้เขียนเริ่มต้นการทำงานอย่างเป็นรูปธรรม เพื่อที่ทุกคนจะได้มี
ตัวอย่าง ไว้เป็นกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปอย่างผู้ที่คิดได้
อย่างพอเพียง โปรดติดตามตอนต่อไปก็แล้วกันนะค่ะ