22 ธันวาคม ไทย = 21 ธันวาคม แม็กซิโก

ชนเผ่ามายัน เป็นชนเผ่าที่อาศัยอยู่ในประเทศแม็กซิโกในปัจจุบันนี้ ซึ่งมีเวลาต่างกับประเทศไทย ประมาณ ครึ่งวัน ดังนั้น วันที่ 21 ธันวาคมในไทย จึงไม่ใช่วันที่ระบุในปฏิทินมายัน อย่าพึ่งดีใจไปครับ (สงครามยังไม่สงบ อย่าพึ่งนับศพทหาร) รอลุ่นระทึก ดึกๆ คืนนี้ ระวังหมาหอน ^^

 

เค้าว่า 21 คือวันสิ้นยุค 22 จึงจะเริ่มศักราชใหม่

ผมเชื่อว่า โลกยังอยู่

แต่ที่อาจเกิดขึ้นได้ คือ ภัยพิบัติต่างๆ ซึ่งก็อาจะมีผลกระทบต่อเรา หรือไม่ก็เป็นได้

อย่าลืมว่า มันมักจะมาทีเผลอ ถ้าเฝ้าระวัง มักไม่ค่อยเกิดอะไร

และเหตุการณ์ก็ไม่จำเป็นต้องระบุวันว่าเป็นวันไหน มันอาจกินระยะเวลาช่วงหนึ่งก็ได้

ผมขอเตรียมพร้อมด้านจิตใจเอาไว้ก็พอ ส่วนด้านการแสดงออก คงเลือกใช้ชีวิตตามปกติ

คือ รู้ อยู่ กับ ปัจจุบัน

เจริญมหาสติปัฎฐานให้มากๆ...

 

จากที่ได้ติดตามข่าว หลายๆ ที่ก็มีภัยบางอย่างเกิดขึ้น ทั้งเรื่องความหนาวเย็น น้ำท่วม แผ่นดินไหว

ผมเชื่อตาม ดร ก้องภพว่า พายุสุริยะ มีผลกระทบต่อโลก ไม่มากก็น้อย

หลังจากวันที่ 21 ธค เรายังต้องค่อยติดตามข้อมูลข่าวสารอย่าให้ขาด แล้ววางแผนทางหนีทีไล่เอาไว้บ้างก็ดีนะครับ...

 

หลอนนิดๆ กังนัม น่าจะครบ1000ล้านก่อนเที่ยงคืนนี้ไม่ห่างกันเท่าไหร่
เอามามั่วๆ ปนๆกันตามหลักฮวงจุยบ่อปลากัดครับ

 

ลุ้นหลังเที่ยงคืนนี้เป็นต้นไป ถึงจะเข้าสู่ 21 ธันวาคม

 

ผมอ่านในหนังสือมา หนังสือเล่มนี้เขียนดีมากนะครับ แปลจากต่างประเทศอีกที เขาบอกว่าปฏิทินมายันสิ้นสุดตอนเที่ยงคืนของวันที่ 21/12/12 แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเวลาของ Mexico หรือเปล่า ไม่ใช่เริ่มต้นของวันที่ 21/12/12 นะครับ วันที่ 22/12/12 คือการเริ่มนับใหม่หรือก้าวสู่ยุคใหม่ของมายัน คือคิดว่าน่าจะบ่าย 3 โมงของวันนี้คือ 22/12/12 ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ในหนังสือเขาบอกว่าระบบสุริยะของเราจะเกิดคราสกับศูนย์กลางแกแล็คซี่ทางชา้งเผือก คล้ายๆว่าเราไม่ได้รับพลังงานอะไรบางอย่าง เพราะศูนย์กลางแกแล็คซี่ก็คือหลุมดำที่เป็นเหมือนจุดกำเนิดของสิ่งต่างๆของระบบ และก็เป็นเหมือนส่วนที่คอยยึดดวงดาวทุกดวงไว้ ลุ้นกันต่อครับ ตื่นเต้นดี

 

ยังจะมีก๊อกสองอีกหรอออ อ้าวติดตามลุ้นต่อ นึกว่ารอดแร๊ววว

 

ไม่ต้องกังวลกันหรอกครับ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไปตามธรรมชาติ..ซึ่งผมว่ามันมีโอกาสเกิดขึ้นได้ในทุกๆวันน่ะในเรื่องของภัยพิบัติ ซึ่งไม่จำเป็นจะต้องเป็นวันที่
21/12/12หรือ 22/12/12 น่ะ ถ้ามนุษย์เรายังประมาทอยู่ ผมว่าเราทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่าดูแลพ่อแม่ดูแลครอบครัว หมั่นสร้างบุญกุศลให้กับตัวเองเสมอตามหลักเวียนว่ายตายเกิดในพระพุทธศาสนา...ในท้ายสุดแล้วร่างกายของทุกคนก็ต้องดับสูญครับ

 

สรุปว่า ปฏิทินในโลกนี้มีกี่ชุดครับ คราวนีเจอของชาวมายัน ถ้าคราวหน้าเจอของชาวมายืน หรือชาวมายืนยันล่ะครับ เราจะใช้ปฏิทินอันไหนกันแน่ ผมจะได้ตั้งวันที่ใน คอม ในมือถือ ที่นาฬิกาถูก

 

ชอบใจจัง..ชาวมายัน , ชาวมายืน , ชาวมายืนยัน
แล้วจะมีต่อด้วย..ชาวมานอนยัน มั้ยเนี่ย

 

โลกดวงนี้มันไม่เที่ยง คล้ายๆ กับดาวอื่นอีกเยอะแยะนั่นแหละ มีการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติเรื่อยๆ เพราะงั้น บรรพบุรุาคนเราตั้งกะโบร่ำโบราณ ก็เลยต้องปรับตัวตามสภาพการเปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อยๆ

ถ้าว่ากันอย่างเก๋ากึ๊กหน่อยก็ ตำนานน้ำท่วมโลก รึตำนานการพบเจอเทพเจ้าที่มาโดยยานจากท้องฟ้า เป็นที่น่าสังเกตว่า เรื่องทำนองนี้ มีอยู่ทั่วโลก

มันก็เป็นไปได้ว่า โลกเคยเจอภัยธรรมชาติครั้งใหญ่มา รึชาวโลกสมัยก่อน เคยเจอชาวดาวอื่น ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์เหนือธรรมชาติ มันเป็นไปได้ แต่มันเป็นอดีตล่วงมาแล้ว ควรจะเอาบทเรียนจากอดีต มาทำให้เกิดประโยชน์กับปัจจุบันมากกว่า

เช่น ถอดบทเรียนว่า ทำอย่างไร น้ำจึงจะไม่ท่วมถิ่นที่อยู่อาศัยของผู้คนอีก จะใช้วิธีสร้างฟลัดเวย์ รึจะใช้วิธีไม่ไปปลูกสร้างที่อยู่ขวางทางน้ำ รึจะรักษาสภาพแวดล้อมให้ดี ก็ว่ากันไป

ส่วนวิธีปรับใจให้อยู่ได้กับภัยพิบัตินั้น พระสงฆ์สุปฏิปันโณหลายต่อหลายรูป ท่านสอนให้วางเรื่องที่ล่วงมาแล้ว ไม่ยึดติดกับปัจจุบัน ไม่พะวงกับเรื่องที่ยังไม่เกิด ยังมีลมหายใจอยู่ก็ทำให้ใจมันชิลๆ

แต่ควรเร่งสร้างบุญกุศลคุณงามความดีให้มาก หาโอกาสทำ เท่าที่จะทำได้ในแต่ละวัน ไม่ต้องใช้สตางค์ซักบาทก็ทำได้ เช่น เดินเข้าไปในวัด จับไม้กวาด มากวาดลานวัด ขัดห้องน้ำ รึเห็นคนถือของหนักๆ บนรถเมล์ เขาไม่ได้นั่ง ก็ลุกให้เขานั่ง

ดีกว่าเอาเวลาไปนั่งนึกนอนนึก ว่าเมื่อไร จะเกิดภัยพิบัติอะไรสักอย่าง มาถล่มโลกสักที แต่ละคนมาคนเดียว ไปคนเดียว เร่งทำความดีเข้า เกิดเป็นคนแต่ละครั้งมันยากหนักหนา

ไหนๆ ก็มีคะแนนบุญจำนวนหนึ่ง เป็นต้นทุนที่จะอัพเลเวลแล้วชาตินี้ ก็รีบอัพเพิ่มเข้า นาฬิกาชีวิตแต่ละคน มันเหลือเวลาไม่เท่ากัน อย่ามัวใช้เวลาที่เหลืออยู่ ด้วยความพะวงหวาดกลัว กริ่งเกรงอยู่แต่กับภัยพิบัติอะไรต่อมิอะไรเลย

ที่ว่ามาทั้งหมมด ไม่ใช่บอกปัดปฏิเสธว่า ภัยพิบัติไม่มี จริงอยู่มันมี ทุกวันแหละ เดี๋ยวที่นั่น ที่นี่

มันเป็นธรรมดาที่จะมีอยู่แล้ว ไม่ใช่เพิ่งยุคนี้ เป็นมานานตั้งแต่ไหนแต่ไร เพราะดาวโลกมันมีการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติอยู่เรื่อยๆ มันตั้งอยู่บนฐานของคำว่า ไม่เที่ยง

เอาง่ายๆ ถึงแต่ละคน จะไม่จากภพภูมินี้ไปด้วยภัยพิบัติ ก็ต้องจากไปด้วยโรค รึด้วยสาเหตุอื่นๆ อยู่ดี ในวันใดวันหนึ่ง เดือนใดเดือนหนึ่ง ปีใดปีหนึ่ง โมงยามใดโมงยามหนึ่ง มีใครหนีพ้นยังงั้นรึ ต่อให้พยายามแสนพยายามแค่ไหนก็เหอะ

สมมติกรณีมีความตระหนกมากกว่าความตระหนัก เช่น ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่แห่งใหม่ โดยขาดการหาข้อมูล หรือไตร่ตรองอย่างรอบด้าน ก็อาจไปซื้อที่ดินในจังหวัดที่ตั้งอยู่บนรอยเลื่อนแผ่นดินไหว เช่น บางจังหวัด ทางภาคเหนือตอนบน รึภาคอีสานตอนบน

แต่ก็ไม่เป็นไร พออยู่ได้ เพราะคาบอุบัติการเกิดแผ่นดินไหวซ้ำ มักกินเวลาเป็นร้อยปี ส่วนที่จะเป็นอยู่ในปัจจุบัน คือการเขย่า รึไม่ก็สั่น ให้รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนอยู่เรื่อยๆ