คืนพระแก้วมอระกด

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ลาวกับล้านนาคือสายเลือดเดียวกันที่ใกล้ชิดกว่าทางสยามกับลาวเรื่องนี้เราทราบกันดีอย่างกว้างขวางถ้าตัดคำว่าลาวออก แผ่นดินฝั่งขวาและฝั่งซ้ายแม่นํ้าโขงก็จะเสื่อมกันอีสานกับล้านนาและล้านช้าง จริงอยู่ในแหลมสุวรรณคือสายเลือดเดียวกัน ทั้งไทใหญ่(พวกกระเหรี่ยงทั้งหลาย) ทั้งไทน้อย(สยาม มลายู มอญ) แต่ว่าเร็วๆนี้ทางล้านนากับล้านช้างใกล้ชิดกันทางสายเลือดของผู้ปกครองกับประชาชนมากกว่าลาวกับสยาม และเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นในแผ่นดินกัมโพชธานี กับแผ่นดินล้านช้างร่มแดง

แต่หลังจากที่สิ้นสมัยของพระเจ้าปทุมสุริยวงศ์ เจ้าเมืองเขมรพระองค์ใหม่ คือพระยาพาล ขึ้นครองราชย์สืบแทน และไม่ยอมรับนับถือพญานาคผู้เป็นต้นวงศ์แห่งเขมรทั้งปวง ดังนั้นจึงได้ทำสงครามสู้รบกับพญานาคขึ้นมา ปรากฏว่าพระเจ้ากรุงพาล หรือพระยาพาลจับตัวพญานาคได้ และใช้ดาบตัดหัวนาคทิ้งทันที
เรื่องราวของลานพระเจ้าขี้เรื้อนจึงเกิดขึ้นที่ตรงนี้....
เพราะทันทีที่เลือดนาคกระเด็นออกมากระทบพระวรกายของพระเจ้ากรุงพาลเข้า เลือดนาคที่มีพิษก็สำแดงฤทธิ์ กัดกร่อนร่างกาย ทำให้กลายเป็นโรคเรื้อนลุกลามไปทั้งตัว
แล้วโรคเรื้อนนั้น ว่ากันว่าก่อนหน้านี้หายง่ายเสียที่ไหน ร้อยทั้งร้อย รักษาให้ตาย ก็ไม่สามารถที่จะกลับกลายมาเหมือนเดิมได้อีก ดังนั้น เมื่อกษัตริย์มาเป็นโรคเรื้อนเสียเอง พระเจ้ากรุงพาลก็เกิดความอับอายให้ทหารป่าวประกาศไปว่าถ้าใครรักษาพระองค์หายก็จะยกเมืองให้ปกครองครึ่งหนึ่ง
ในยามนั้นมีฤาษีองค์หนึ่งซึ่งบำเพ็ญตบะอยู่ในกรุงอินทรปัตถมนครได้เดินทางมาช่วยรักษาให้กับพระองค์ด้วยจิตใจที่เมตตา หากแต่ไม่รู้ว่าด้วยความเป็นคนสันดานพาลหยาบช้าหรือว่าอย่างไร กลับทำให้พระเจ้ากรุงพาลเกรงว่าถ้าหากฤาษีรักษาตนเองหายขึ้นมาก็จะต้องเสียเมืองไปครึ่งหนึ่ง
อย่าว่าแต่กระนั้นเลย จำต้องฆ่าฤาษีทิ้งไป แล้วเอาตัวยาที่ฤาษีให้มารักษาเองดีกว่า เรียกว่าไม่ต้องสูญเสียอะไร ว่าแล้วก็สั่งให้ประหารชีวิตฤาษีทิ้งเสียที่ทางใต้พระนครนั่นเอง
หลังจากที่พระเจ้ากรุงพาลรับสั่งให้ประหารชีวิตฤาษีที่มารักษาตนเองทิ้ง ทำให้ฤาษีอีกองค์หนึ่งซึ่งเป็นสหายกันเกิดความเคียดแค้นชิงชังพระยาพาลยิ่งนัก จึงได้สาปแช่งว่าเมืองอินทรปัตถมนครแห่งนี้มีคนพาลหยาบช้าครองเมือง ขออย่าให้ชีวิตรุ่งเรือง เจ้าเมืองคนใดขึ้นครองราชย์ก็อย่าให้ได้อยู่ในความสบายให้พบกับความวิบัติฉิบหายด้วยเวรกรรมที่มีต่อกัน
เรื่องจาก ประวัติศาสตร์เขมรที่ฮุนเซ็นจะต้องศึกษา

อันนี้คือคำสาปของกัมพูชา

ส่วนเจ้าศรีโคตรตะบองของลาวก็รู้กันดี ว่ากันว่ามีหินลอยนํ้า งูใหญ่ ช้างเผือก พญาเหยียบแผ่นดิน สี่อย่างนี้มีครบในลาวหมดแล้ว โดยว่ากันว่างูใหญ่คือรถไฟ หินลอยนํ้าคือสะพานมิตรภาพ ช้างเผือกก็ช้างเผือกที่เวียดนามให้ลาว พญาก็ในหลวงเสด็จเยือนลาว
จะจริงหรือไม่มีใครทราบ ช้างเผือกอาจจะหมายถึงของคู่กับเจ้ามหาชีวิตเจ้ามหาชีวิตที่มีช้างเผือกอาจหมายถึงทศพิศราชธรรมหรือธรรมของพระราชาอื่นๆ ส่วนงูใหญ่ว่ากันว่าพระธาตุหลวงสร้างครอบทางขึ้นจากบาดาลของพญานาคที่มาช่วยสร้างเมืองไว้เวียงจันทน์จึงมีชื่อ สัดตะนาก (นาคเจ็ดเศียร=สัตตนาค) ส่วนหินลอยนํ้าอาจหมายถึงลักษณะที่หินนั้นยากต่อการลอยนํ้าแม้ลอยได้ก็ต้องจมลงและลอยขึ้นอยู่ทุกๆเวลาเป็นลักษณะการเจริญและเสื่อมลงตลอดเวลา ท้าวศรีโคตรอาจกำลังบอกว่าเมืองใดที่เป็นอย่างเหตุการณ์ที่ว่ามาไม่รักษาคำสัตย์เมืองนั้นย่อมเป็นไปในลักษณะการลอยนํ้าของหิน หากมีธรรมเกิดในแผ่นดินบ้านเมืองก็จะสงบดั่งหินลอยนํ้าซึ้งเป็นการยากที่หินจะลอยนํ้า ลักษณะเช่นนี้เกิดได้กับทุกเมือง บ้านเมืองใดที่ขาดธรรมย่อมร้อนกันทุกที่

เห็นไหมว่า ลาวกับกัมพูชาก็คำสาปกัน แต่ไทยจะมีไหมก็ไม่ทราบได้ แต่ว่าทางเวียงจันทน์มีการบันทึกและเข้าในกันว่าสยามสาบานไว้ว่าจะรักษาพระแก้วไว้ที่เมืองสงบเพราะลาวแตกกันเอง หากวันใดที่เวียงจันทน์สงบก็จะคืนให้ บัดนี้เห็นด้วยกันไว้เวียงจันทน์อาจจะกำลังสงบ หรือสงบแล้ว ไทยควรอาราธนาไปประดิษฐานที่เวียงจันทน์หรือไม่ โดยหากเวียงจันทน์สงบแต่ทางสยามมิให้ จะมีห้าอย่างเกิดขึ้นในสยามตามคำที่สยามได้ให้สัตย์สาบานไว้
คือ 1. นาคาสะดุ้งตื่นทำให้น้ำท่วมบ้านท่วมเมือง
2. ไม่มีความสงบ เจริญรุ่งเรือง การเมืองขอให้สับสนอนละแวง
3. อาณาจักรเดี่ยวขอให้แบ่งแยกเชื้อชาติ
4. ราชบัลลังก์ขอให้โค่นล้ม
5. ดินแดนส่วนหนื่งขอให้จมลงแม่น้ำ

หากเหตุการนี้เป็นจริงก็เกิดขึ้นแล้วไปสามอย่าง เหตุที่สี่ กำลังส่อแววอยู่แต่ว่าคงยากแต่อาจเกิดขึ้นได้ ส่วนเหตุการณ์ที่ห้ามีความเป็นไปได้มากที่แผ่นดินจะจมนํ้า เหตุการณ์ทั้งสามอย่างเกิดขึ้นมาแล้วและเกิดขึ้นตามลำดับ และบ้างก็เกิดพร้อมกัน ถ้าเป็นจริงจะไม่มีใครมาสาปเราไว้แต่เป็นฝ่ายเราที่ผิดคำสัตย์เอง เราเรียนประวัติศาสตร์ว่าเราเป็นใหญ่ก็จริงแต่เราคงลืมคนเราจะอยู่ได้เพราะการเกื้อกูลกันไม่ใช่การปกครองกัน ในการเรียนรู้ถ้าท่านทำใจให้กว้างจะเห็นว่าเราเรียนรู้ประวัติศาสตร์เฉพาะเมืองเรา เมืองอื่นนอกจากขวนขวายหาเองก็แถบไม่มีให้เห็นเลย เรามีแต่ประวัติศาสตร์การทำการค้าอย่างราบรื่นกับเมืองใดเลย แต่ทางไมตรีที่มีต่อกันอย่างยั้งยืนด้วยนํ้าที่รินมาจากใจแทบบหามิไม่ได่เลย อย่างที่อีสานไม่มีประวัติศาสตร์ของอาณาจักรโบราณเลย ทั้งๆที่อยู่ยุคเดียวกับทวารวดี เช่น ศรีโคตรบูรณ์ อีศาณปุระ เป็นต้น

จริงอยู่อีสานความรู้ไม่ไพบูลย์คนโง่ ถ้าเป็นบันฑิตจะเข้าใจว่าคนพาลควรเรียนรู้อย่างไรจะให้คนพาลเรียนรู้อย่างบันฑิตจะได้หรื๊อ เด็กผู้ใหญ่ก็ไม่รู้จะเรียนทำไมเรียนไปไม่เข้าตนเองเลย ยิ่งเรียนยิ่งไม่มั่นใจว่าระหว่างการยอมตายดีกว่าการทำให้คนอื่นเดือดร้อนที่บรรพบุรุษในหลังคาบ้านสอนมากับมีอำนาจในการสงครามอันไหนมันดีกว่ากันแน่ จริงอยู่เราต่อสู้เพื่อได้มาซึ้งอิสระภาพไม่ต้องเป็นข้าเขา แต่อดีตในมีส่วนที่จะเรียนรู้ถึงความอ่อนโยนประเภทความห้าวหาญยอมตายดีกว่าให้เราทำบาป นี้ทำให้เราเรียนรู้ที่จะต่อสู้หากเราถูกรังแกหรือไม่ แต่ไม่มีประวัติศาสตร์ส่วนไหนที่เรียนรู้กันอย่างกว้างขวางเลยว่าเราจะทำตัวอย่างไรไม่ให้เป็นที่ชังของคนอื่น แล้วมันให้ผลอย่างไรยาวนานตราบฟ้าดินสลายไหม ตราบใดที่เรายังยังไม่หัดมีความไม่มีที่ให้คนอื่นชัง

เราก็จะต้องต่อสู้เพื่อเรียกร้องอย่างนี้เรื่อยๆไป เพราะเขาหมายใจในตัวเรา เพราะเรามีสิ่งยั่วใจเขา เพราะเราทำให้เขาชัง เขาจึงต้องประหัดประหารเรา
ถ้าเราทำให้เขาไม่ชังเราได้ อยู่กันแบบมีสังคหวัตถุสี่ ก็จะตัดเหตุอันเราทำตัวให้เป็นที่ชิงชังไป เราก็ไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรอีก


เอาล่ะเรามีหลักฐานว่าพระแก้วอยู่ในไทยมาก่อน ก็จริงจริงอย่างปฏิเสธไม่ได้เลย ส่วนเรื่องตำนานมาจากศรีลังกาก็ว่ากันไปไม่มีหลักฐานสักนิดก็ไม่มี อาจจะเป็นการสร้างเรื่องราวเพื่อเพื่อให้เกิดการรักชาติ ชาตินิยมหรือป่าวก็ไม่รู้ พระแก้วศักดิ์สิทธิ์ใครก็รู้ท่านอยากอยู่ที่ใดท่านจะไปที่นั่น ถ้าหากเราเกื้อกูลสงเคราะห์ผู้ที่ด้อยกว่าเราก็จะดี พระแก้วนั่นมิได้สถิต ณ เวียงจันทน์แต่เดิมก็จริงถ้าเราจะสงเคราะห์เขาก็จะดีอยู่ เหมือนพระเวรสันดรคนก็ไม่เห็นด้วยมากมาย แต่ท่านก็ยังสงเคราะห์ผู้อื่น ไม่แน่ภายหน้าหากพระพุทธศาสนาเสื่อมลงจะแผ่นดินนี้เราอาจได้เชื้อจากลาวมาเติมให้ฟื้นฟูก็ได้ ถ้าเราสงเคราะห์เขาเราจะอยู่ในสถานะมิตรกัน ถ้าไม่ยอมให้ภายหน้าลาวเติบใหญ่นอกจากจะให้แล้วเรายังจะมองหน้ากันติดอยู่หรือ ถ้าตกลงให้ไว้สถิต ณ เวียงจันทน์ ภายหน้าอาจมีการเชิญไปสถิต ณ กรุงเทพ 50 ปี เวียงจันทน์50 ปีก็เป็นไป

ส่วนมีเรื่องว่าคำสาปท้าวศรีโคตรจะมลาย เมื่อนั้นแผ่นดินลาวกับไทยจะเกิดรวมเป็นแผ่นดินเดียวกัน แต่ต้องผ่านวิกฤตก่อน เรื่องนี้ไม่รู้บางตำนานว่ามา

คนลาวเวียงจันทน์ที่รู้เรื่องนี้อาจไม่ชอบไทย ไทยก็ว่าไม่ใช่ของลาว แต่ในความเป็นจริงเราทะเลาะกันจริงหรือ แต่ทางจำปาศักดิ์กับเมืองอุบล(เมืองที่เป็นเหตุให้ลาวทั้งสามอาณาจักรตกเป็นของสยาม)ก็ยังฮักแพงกันดีอยู่โดยไม่มีการรักกันเพราะต้องเป็นบ้านพี่เมืองน้องแต่รักกันเพราะมันมาจากนํ้าในใจที่ไหลออกมาเอง จะบอกว่าผิดกันเพราะเรื่องพระแก้วก็อาจจะใช่ ที่วัดเดิมพระแก้วในลาวมีพระพุทธถูกทำลายจอมพระเกศเพื่อเอาของมีค่าข้างใน และพุทธูปทุกองค์ถูกทำลายดวงตา(คิดว่าน่าจะเป็นพลอย)ด้วยการแซะทำลายในตาทุกองค์เป็นรอยบากใหญ่อย่างชัดเจน ยกเว้นองค์เดียวที่ไม่ถูกทำลายตาเพราะมีชาวลาวมาล้อมพระองค์นี้ไว้ ถ้าท่านเป็นลาวทั้งถูกทำอย่างนั้น ท่านจะรู้สึกอย่างไร นี้แหละที่เขาว่าผู้น้อยย่อมโดนกระทำขอได้แต่เพียงผู้เป็นใหญ่จะเมตตาบ้างก็คงจะเป็นบุญ







ภาพจาก .....เวียงจันทน์..วันนี้เปลี่ยนไป..... จากบล็อก โอเคเนชั่น oknation.net
หลังจากอ่านจบควรเปิดเพลงนี้ฟังมาก
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=R69o3Se_0og"]Om Mani Padme Hum - YouTube[/ame]

PHP:

http://www.youtube.com/watch?v=R69o3Se_0og

 

ที่หอพระแก้วมรกต (เวียงจันทน์) ที่ซึ่งเคยประดิษฐานองค์พระแก้วมรกต
ก่อนเข้าไปนมัสการภายในจะมีป้ายประวัติ
ถึงแม้จะไม่สันทัดภาษาลาวแต่ก็พอจะจับใจความได้
เราก้อได้แต่ยิ้มแหยๆ กับมัคคุเทศ์ท้องถิ่นอ้ะ

 

.............

เส้นทางดำเนินองค์พระแก้วมรกต ....



1. ไชยา ( ปาฏลีบุตร ) พ.ศ. 1260 – 1400 รวม 140 ปี
2. นครศรีธรรมราช ( ตามพรลิงค์ ) พ.ศ.1400 – 1432 รวม 32 ปี
3. นครวัด ( เขมร ) พ.ศ. 1432 – 1545 รวม 113 ปี
4. ลพบุรี ( ละโว้ ) พ.ศ. 1545 – 1592 รวม 47 ปี
5. อโยธยา ( อู่ทอง ) พ.ศ. 1592 – 1730 รวม 138 ปี
6. กำแพงเพชร พ.ศ. 1730 – 1900 รวม 170 ปี
7. เชียงราย พ.ศ. 1900 – 2019 รวม 119 ปี
8. ลำปาง พ.ศ. 2019 – 2022 รวม 4 ปี
9. เชียงใหม่ พ.ศ. 2022 – 2095 รวม 73 ปี
10. หลวงพระบาง ( ลาว ) พ.ศ. 2095 – 2107 รวม 12 ปี
11.เวียงจันทน์ ( ลาว ) พ.ศ. 2107 – 2322 รวม 215 ปี
12. ธนบุรี พ.ศ. 2322 – 2327 รวม 5 ปี
13. กรุงเทพฯ พ.ศ. 2327 – ปัจจุบัน
ภาพเส้นทางพระแก้วมรกต และจำนวนปีประดิษฐาน เรียบเรียงโดย พล.อ.ต. วินิจ หุตะเจริญ

รายละเอียด : 卍 ธรรมศาลา - ศรีวิชัย กับ พระแก้วมรกต

......................................

 

ถ้าผมเป็นคนลาวก็คงจะแค้นคนไทย เหมือนที่ไทยแค้นพม่า

 

ถ้าคิดจะทวงคืนกันด้วยเหตุเรื่องคำสาปหรืออะไรทำนองนี้

ต่อไปคงจะต้องมีเรื่องการคืนแผ่นดินกันด้วย
ทีนี้ล่ะก้อ ไฟลุกทั้งแผ่นดินทุกหย่อมหญ้า
สงครามที่ไม่เกิดก็ต้องเกิด เพราะผู้คนเอาอดีตมาเป็นข้ออ้างในปัจจุบัน

ถูกผิดอย่งไร วิญญูชนไปคิดกันเองได้ ครับ

 

อ่านตำนานมาก็เยอะ เห็นหนังสือเก่า ๆ มาก็มาก
เรื่องคืนพระแก้วมรกตกับคำสาป ๕ ประการนี้พึ่งโผล่มาให้เห็นวันนี้แหละ

บอกได้คำเดียวว่า มั่ว

ถ้าคืนพระแก้วมรกตให้ลาว ถ้าอย่างนั้นไทยก็ต้องคืนปราสาททุกหลังให้กับเขมร
และต้องคืนดินแดนอิสานให้กับลาวด้วยเพราะมีไทยเชื้อสายลาวอยู่มาก่อน
และต้องคืนภาคใต้ตอนล่างด้วย คืนพื้นที่ภาคเหนือให้พม่าด้วยเพราะเคยอยู่
ภายใต้การปกครองของพม่ามาก่อน

และโดยเนื้อแท้ตามประวัติศาสตร์แล้วต้องคืนพระแก้วมรกตให้เชียงใหม่ ไม่ใช่ลาวเพราะพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชเอาไปจากเชียงใหม่ไปหลวงพระบาง

ไปอ่านประวัติศาสตร์มาใหม่ดูให้ดี ๆ ก่อนที่จะอ้างมั่ว ๆ ด้าน ๆ

 

ไร้เหตุผลรองรับ

 

เคยได้ยินเรื่องนี้ว่าพระแก้วเป็นของลาวมาเหมือนกันครับแต่มามาได้ฟังจากปากของเพื่อนชาวลาวตอนไปภูเขาควายนี่แล่ะ

รวมทั้งเรื่องอื่นๆที่เราไปทำกับเขาไว้ ส่วนจะจริง เท็จ แค่ใหนนั้น ไม่ทราบได้ แต่ฟังแล้วให้รู้สึกไม่ดีเลย

แต่ต้องยอมรับว่าทุกวันนี้ ที่ลาวสงบสุขกว่าบ้านเราเยอะ โขมย-โจรปล้นชิงวิ่งราวนั้นแทบไม่มีให้เห็น

ที่ลาวเสียงปืนดังเพียงหนึ่งนัดถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ ใครพกปืนถือว่าเป็นกบฎ ประชาชนทุกคนห้ามพกปืน

ด้วยเหตุเหตุผล ที่ว่าเมื่อบ้านเมืองสงบประชาชนไม่จำเป็นต้องพกปืน..

ผู้คนส่วนใหญ่มีชีวิตเป็นอยู่แบบเรียบง่ายและสงบมากกว่าจะวิ่งตามกระแสวัตถุ ด้วยนิสัยพื้นเพของผู้คนที่นี่พอใจในสิ่งที่เป็นอยู่

ด้วยความเจริญทางด้านวัตถุ ทำให้เราคิดว่า เราเหนือกว่าลาว ซึ่งต้องยอมรับว่าเราคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่พอมอง

ในมุมกลับกัน เมืองยิ่งเจริญเท่าไร จิตใจคนกับต่ำลง ยิ่งเจริญเท่าไร บ้านเมืองก็ยิ่งสกปรก ไปด้วยขยะ แต่ก่อนหมาเคยขี้ในกอง

หญ้ากองมูลทุกวันนี้มันขี้กลางถนนทางเดิน ใครอยู่ในโซนชุมชนแออัด หรือสลัม จะรู้ดี ฝนตกมา แทบไม่อยากเดิน กลิ่นเน่าเหม็น

ขยะมูลฝอย น้ำคลำนี่มันนรกหรือไร คนแต่ก่อนพูดจากันฟังลื่นหู ทุกวันนี้ มีแต่สัตว์วิ่งออกจากปากสารพัดจะสรรหาคำมาด่ากัน ทั้ง

คนแก่และเด็กทีเอาเยี่ยงอย่าง เราเช่าบ้านอยู่หลังคาเดียว กัน ห้องตรงข้ามกันแต่ ไม่รู้จักชื่อกัน เด็กๆทุกวันนี้ฉลาดแต่ปราศจาก

คุณธรรมเหมือนเด็กแต่ก่อนหรือฉลาดแต่ขี้โกง เพราะเราสอนให้เด็กแข่งกันเรียนมากกว่าแข่งกันเป็นคนดี

ทุกวันนี้เราทะเลาะกันเพียงเพื่อ นักการเมืองกลุ่มเดิมๆที่แย่งกันเป็นใหญ่ในแผ่นดินที่ไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น

เสมือนเราเห็นเพื่อนบ้านใกล้กัน ที่วันๆ เอาแต่ทะเลาะกัน ผัวด่าเมีย เมียด่าลูก

บางวันตีกันข้าวของแตกกระจาย จนข้างๆบ้านเอือมระอา

ขืนยังเป็นยังงี้ต่อไป ก็ไม่ต่างอะไรกับบ้านเรา ถ้ามองในมุมเพื่อนบ้านในตอนนี้ประเทศเรา

กลับเป็นประเทศที่น่าสงสาร หรือจะน่าสมเพชก็ว่าได้ เฮ้อ ...

 

ไร้สาระ

 

ผมเห็นด้วยครับแกร่งแย่งชิงดี โดยไม่สนความรู้สึกกันและกัน ไม่สนถึงความเสียหาย ไม่สนส่วนรวม หาคำว่าเงินจนไม่สนคำว่ากฏหมาย ตำรวจก็ทำตัวต่ำ นักการเมืองยิ่งต่ำกว่า แล้วเด็กได้ตัวอย่างจากไหน ก็ผู่ใหญ่ทั้งหลายนั่นแหละ เส้นสายใต้โต๊ะสำคัญกว่ารู้ รวยก็ยกหาง จนก็เหยียบลง

 

ในหลวงสอนให้พอเพียง เพราะพอเพียง ก็เพียงพอที่จะมีชีวิต ถ้าเป็นความสุขก็จะเห็น แต่เราอยู่ในสังคมแข่งกันมีวัตถุนิยม ใครไม่มีไอโฟนคือไอฟาย คนที่พอไม่เป็นนั่นแหละว่าพ่อหลวงไม่ดี คนที่ว่าในหลวงคุณเคยสอนอะไรที่ดีให้กับประชาชนบ้าง ทักวันนี้ไม่พอใจก็ม็อบด่ากันไปมา มีใครเห็นพ่อหลวงอยู่เหนือหัวบ้าง สงสารท่าน

 

เลิศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศมากคะ
เอาๆไปเลย 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10

 

คืนเชียงใหม่เหรอครับ ถ้าคืนลาวคงไม่ใช่เรื่องอ่ะ ฮาๆๆๆๆ

 

แผ่นดินแท้จริงไม่มีใครเป็นเจ้าของ
เขตแดนรัฐชาติเกิดมีสมมติกันไปตามยุคสมัยแห่งอำนาจและแรงอุปาทาน
ความเป็นจริงเชื้อชาติผู้คนในแดนสุวรรณภูมิล้วนสืบเชื้อสายไทย ทุกวันนี้ยังมีคนไทยอาหมใช้ภาษาไทยในแถวรัฐอัสสัมของอินเดีย แถบสิบสองปันนาของจีนในปัจจุบันมีคนเชื้อสายไทย พูดไทยโบราณอาศัยอยู่ ในรัฐฉานของพม่ามีผู้นำกู้ชาติคือเจ้ายอดศึกยังใช้ภาษาไทยอยู่ ส่วนไทยน้อยคือคนลาวกับไทยเดิมก็สืบเชื้อสายรากเดียวกัน แบ่งแยกกันไปมีแต่จะทำให้เกิดโทสะเปล่า ๆ เรื่องเดิมก็ผ่านไปแล้ว มองไปข้างหน้า ช่วยกันพัฒนาศาสนาสองฝั่งโขงไม่ดีกว่าหรือ ในเขตลาวเองปัจจุบันการศาสนายังถูกฝ่ายรัฐกดข่มอยู่มาก พระสงฆ์ยังกลัวๆ กล้าๆ ทำอะไรมากไปก็จะกระทบความมั่นคงของชาด

 

เกิดเป็นคนไทย เชื้อชาติไทยบนดินแดนของสยามประเทศ ต้องรู้จักทดแทนคุณแผ่นดิน แต่ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าเนรคุณแผ่นดิน

 

ปัจจุบันอะไรที่อยู่ในแผ่นดินไทยก็ต้องเป็นของคนไทย ถ้ามัวคิดถึงแต่อดีต คนไทยก็คงไม่มีแผ่นดินอยู่ เราควรปกป้องทรัพย์สมบัติที่บรรพบุรุษให้ไว้ ไม่ใช่มาขุดคุ้ยว่าอะไรเคยเป็นของใคร แล้วคืนเขาไปหมด

 

เขาก็จะเอาไปนั่นแหละ แต่ช้างที่บรรทุก ไม่ยอมไป เดินมาสยาม
ต้องไปโทษช้าง ที่ไม่ยอมไปลาว เรื่องมันนานมาแล้ว พระอยู่ที่ไหน
คนนั้นก็เป็นเจ้าของ ทะเบียนไม่เกี่ยว .......ถามพระก่อนว่าพระท่าน
จะอยู่กรุงเทพฯ หรือ ไปอยู่ลาว

พวกลาวยังอยากมาอยู่ กรุงเทพกันทั้งนั้น ไม่ว่าเขมร พม่า เต็มบ้าน
เต็มเมืองไปหมด เลิกแต่งเรื่องเหอะ .....อายบรรพบุรุษเจ้า อยากได้
ก็ไปเอาทองคำที่พม่ามันขนไปตอนตีอยุธยามาคืนก่อน แล้ว ค่อยว่ากัน.

 

คงต้องให้ท่านตัดสิน เชื่อว่าถ้าถึงเวลาท่านอยากไปประทับอยู่ที่ใด ก็จะมีเหตุอันชอบธรรมให้ไปเอง และคงเป็นที่อันสมควรแก่ปัจจุบันของท่าน
ถ้าให้คนตัดสินยังไงก็มีแต่ยุ่ง เพราะคนนั้นก็อยากได้ คนนี้ก็อยากได้ สุดท้ายก็จะอ้างเหตุผลต่างๆนาๆมาเอาชนะกัน ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร

 

ถ้าหาก มีหลักฐานว่าไทยได้เคยให้คำมั่นสัญญาไว้จริง ก็ควรคืนให้เขาไปเพราะไม่เช่นนั้นก็ต้องยอมรับว่าเราปล้นของเขามา เหมือนที่ไปแงะตาพระพุทธมา

เรื่องประวัติศาสตร์ ควรต้องมีการชำระกัน เพราะถ้าจะเป็นประชาคมอาเซียน เรื่องพวกนี้ต้องเคลียร์ให้เข้าใจเหมือนกัน อาเซียนจึงจะเป็นปึกแผ่นได้