ธนูไม้ไผ่ ไว้ใช้ยามจำเป็น (ทำไว้ซ้อมมือก่อน)

จะเป็นนายขมังธนู แต่ไม่รู้อะไรเลย ดูทีท่าแล้วดูเหมือนว่าคันธนูคงจะแข้งกระด้างไร้ความอ่อนตัว

แล้วจะรู้ตัวหรือป่าวก็ไม่รู้ ว่าสหบาทาที่เหยียบพื้น เหยียบอะไรไว้ เพราะดูแล้วสติสตังค์ก็ไม่มั่น

อย่างนี้ ไม่ใช่วิสัยแห่งนายพราน ที่ออกล่าสัตว์เล็ก สัตว์น้อย

เพื่อใช้ยิงปลาหาอาหาร เอาเลี้ยงครอบครัว หรือ ป้องกันตัวและครอบครัวก็ไม่ได้

 

อ่านนิยายกำลังภายในมากไปนะเนี่ยนะ...

...จะมาแสดงธรรม กลับบอกจุดบกพร่องในการล่าสัตว์ได้...ช่างเสแสร้งเป็นพระได้ บาปนะคร้าบบบ ท่าน...

 

ผมว่าทุกคนมีจุดยืนของตัวเองครับ บอร์ดนี้ก็เป็นเรื่องของ "ภัยพิบัติ และการเตรียมการ" การเตรียมการของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันครับ ควรเคารพและให้เกียรติกันและกัน ในการตอบกระทู้ด้วยครับ อย่างเรื่องญาณหรือสมาธิ จะมาให้ฝึกกันตอนนี้ มันคงยากครับ ทำเท่าที่ทำได้ แล้วก็เตรียมตัวในด้านอื่นๆด้วย ผมว่าหลายๆท่านที่ชอบมาบอกว่าเตรียมสั่งสมบุญไว้เยอะๆ แต่ไม่เตรียมเสบียงด้านอื่นๆ เวลาเกิดเหตุขึ้นจริงๆ ก็คงจะไปไม่รอดเป็นภาระคนอื่นๆที่เค้าเตรียมตัวกันไว้อีกตางหาก

 

ที่ว่า สติไม่มั่น ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะ จนลืมไปว่า ที่โพสก่อนหน้า ปักจิตปักใจเจตนาอะไรไว้

พื้นดินที่เหยียบคงจะเป็นหลุมยุบ
v

เรื่องธนู กับ ธรรม สงสัยคงไม่เคยผ่านหูผ่านตาเลยละมั้ง เกี่ยวกับ อุปมากถาปัญหา

ว่าแต่พิจารณาเรื่ององค์ของพื้นดินที่เหยียบหรือยัง

เอามาให้อ่านให้ได้พิจารณา องค์ ๔ แห่งนายขมังธนู ลองสดับ

แล้วจะรู้ว่า ธนู กับ ธรรม คือ เนื้อเดียวกัน

ไม่ใช่การแสดงจุดบกพร่องในการล่าสัตว์...หรือเสแสร้งเป็นพระแต่อย่างใด ไม่บาปนะขอรับ

ไม่ต้องถึงกับองค์ทั้ง4 เอาแค่ 1 องค์ก็เพียงพอแล้วครับ สำหรับจุดยืนในการยิงธนู

จึงจะสมกับวิสัยแห่งนายพราน ที่จะสามารถเลี้ยงครอบครัว และรักษาตนได้


http://www.dharma-gateway.com/dhamma/dhamma-25-26.htm

 

ใช่ ตอนแรกผมบอกว่า ใช้ธนู เพื่อล่า และหาอาหาร

แต่เรื่องเอาชนะนี่ ผมขำ ถึงเวลานั้น คงหวังแค่เอาตัวรอดก่อนเหอะครับ...

สรุปแล้ว ท่านพยายามจะบอกว่า การใช้อาวุธไม่ถูกต้องซินะครับ ต้องไม่ใช้ "อาวุธ" ต้องใช้ "มือเปล่า" แทน...

ป.ล. ไม่ต้องโพสลิงค์อะไรมานะครับ ยาวไปไม่อ่านครับ ถ้าเข้าใจในธรรมดี ก็อธิบายสั้นๆ ก็ได้

 

ธนู กับ ธรรม เหมือนกัน แต่ต่างกันคือคนถือครับ ผมเป็นแค่คนธรรมดาๆ ยังติดอยู่ในกรรม เรียนธรรมก็แค่ระดับชั้นเตรียมอนุบาล ก็คงต้องเดินตามกรรมกันต่อไป (จะอยู่อย่างไม่เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น แต่ถ้ามีผู้อื่นมาเบียดเบียนชีวิตเราก็คงไม่อาจจะยืนเฉยๆไม่ได้เหมือนกัน)

 

เอาน่า ลองอ่านทำความเข้าใจแล้วนำไปพิจารณาดู สละเวลาอันมีค่าสักนิด

 

มีใครบ้างที่ไม่ติดอยู่ในกรรม กรรมคือการกระทำทั้งดีและไม่ดี

หากมันต่างกันที่คนถือ ก็อยู่ที่ว่าเราจะ ถือธนู หรือถือธรรม ดีล่ะ

เมื่อจะเดินไปตามกรรม อย่างวิสัยพุทธบุตร ก็ต้องเลือกแล้วว่าจะถืออะไรดี

ถึงตอนนั้น คงหยุดเดินด้วยการ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

 

ได้แล้วครับ..

สรุปคือ จะบอกว่า

"ธรรมดา นายขมังธนู เมื่อจะยิงธนู ย่อมเหยียบพื้นด้วยเท้าทั้งสองให้มั่น ทำเข่าไม่ให้ไหว ยกธนูขึ้นเพียงหู ทำกายให้ตรง วางมือทั้งสองลงที่คันธนู จับคันธนูให้แน่น ทำนิ้วให้ชิดกัน เอี้ยวคอ หลิ่วตา เม้มปาก ทำเครื่องหมายให้ตรงแล้วเกิดความดีใจว่า เราจักยิงไปในบัดนี้ ควรเหยียบพื้นดินด้วยเท้าคือให้มั่น ทำให้เกิดความร่าเริงว่า เราจักยิงด้วยลูกศรฉันนั้น อันนี้เป็นองค์ที่ ๑ แห่งนายขมังธนู "

 

แหม....ร้ายจริง เอาเป็นว่าคุณรู้แล้วล่ะ

ระวังคันหักล่ะกัน เพราะมันจะยิงไปไม่ได้ไกล ลูกธนูจะตกลงบนพื้นที่เหยียบ

ไม่สมกับการตั้งท่าของนายขมัง ไปไม่ถึงเป้า

 

แล้วแน่ใจเหรอครับ ว่าพวกผมจะยิงจริงๆ

คนที่ได้รับการเตือนภัยพิบัติ ตระเตรียมเสบียงกรัง ย่อมไม่จำเป็นต้องล่าสัตว์

มีอาวุธไว้ หากมีผู้ประสงค์ร้าย ใช้ธนูข่มขู่มิให้เข้าใกล้ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องทำร้ายฝ่ายตรงข้าม

แต่เมื่อจำเป็นต้องใช้ ก็ต้องใช้ได้จริงๆ

"คัมภีร์ธรรม" ใช้ทำให้จิตใจสงบลงได้ ไม่ต้องฟุ้งซ่าน ใช้สติแก้ปัญหา ลดความขัดแย้งได้ แต่ทานไม่ได้นะครับ

 

เรื่องกินเป็นเรื่องที่ต้องแสวงหา สงสัยไม่เคยเป็นเด็กวัด

ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ธนู มัวเสียเวลาทำคันธนู ตั้งท่าเอี้ยวคอ หลิ่วตา เม้มปาก ยิงปลา ทำไมเล่า

เมื่อนั้น บุญ ย่อมจะเป็น แพ ลอยหนีน้ำท่วมได้ ฉันใด
บารมี ย่อมจะเป็น ไฟแช็ค ก่อกองไฟแก้หนาวได้.ฉันนั้น

เพราะคัมภีร์ธรรมน้อมลงสู่ใจ มีศีล วิริยะ ขันติโสรัจจะ รู้จักสำรวมตนคือสติ

 

555

ผมยอมรับนับถือท่านอย่างนึง เรื่องความใจเย็น ที่ผ่านมาเคยเจอ ที่เค้าเรียกว่า "อวดอุตริมนุษยธรรม" ใช้ชื่อ "ศรีอารีย์" ห้ามกราบไหว้พระพุทธรูป

ของเลยขึ้น จัดไปซะ

ดูแล้ว ท่านก็พยายามสอนอยู่ แต่บังเอิ๊ญ บังเอิญ กระทู้นี้เกี่ยวกับทางโลก อยู่ดีๆ มีทางธรรม มันไม่มิกซ์แอนด์แมทช์

เรื่องธรรมะ ใช่ว่าจะไม่ยอมรับอะไรเลย เพียงแต่ว่า ผมมันคนธรรมดา คุยกับ จขกท ก็แบบเรื่องทางโลก เหมือนคนคุยกันเรื่องมีด ว่าจะเอาไปทำอะไรถึงดี ทำยังไงถึงจะคม แล้วพระโผล่มากลางวง....

เฮ้อ...อยากชวนเจ้าของกระทู้ไปตั้งกระทู้กันใหม่ เอาชนิดเรียกว่า คนละโพสต์ ขืนต่อความยาวสาวความยืด จะจืดชืดเพราะเดี๋ยวมีระดับเจ้าอาวาส เจ้าคณะมาอีก...

คิดแล้วปวดกระบาล ถ้าเอาธนูไปยิงมะม่วง มะพร้าว ตรูจะบาปมั๊ยเนี่ย..

 

หากจะเปรียบว่าคุยกันเรื่องมีด กระผมก็พยายามเอาหินลับมีดมาให้เข่น

ส่วนเรื่อง เอาจะเอาธนูไปยิงมะม่วง มะพร้าว

มันจะบาปได้ยังไง หากมะม่วง มะพร้าวนั่นเป็นของตน ของตนนะ

จะเอามากินหรือล้างหน้าก็ตามสบาย ไม่มีพิษเป็นภัยในภายหลัง

ลูกเมียเป็นสุขเพราะไม่ได้ลักขโมยใคร

อย่าลืมว่าเรื่องโลกกับธรรม มันเกี่ยวเนื่องกัน โลกมิใช่กลมกลึงดั่งลูกมะพร้าว
หรือธรรมก็มิได้บิดเบี้ยวดั่งลูกมะม่วง

ทั้งโลกและธรรม ต่างแสวงหาจุดมุ่งหมายอันเดียวกันนั่นคือความสุข

ส่วนโลกต้องการกอบโกยเอาแต่ประโยชน์ส่วนตน และพวกพ้องเครือญาติครอบครัว โดยไม่คำนึงถึงบาปบุญคุณโทษ

ส่วนธรรมต่างเห็นอกเห็นใจกันในสรรพชีวิต คำนึงอยู่ในกรอบแห่งศีล
นั่นแหละทั้งโลกและธรรมมีจุดมุ่งหมายอันเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่คุณค่าของชีวิตที่จะได้มา


ห่วงเอ่ยห่วงนำมาให้ผูกรัดมัดตึง จึงต้องดิ้นรนแสวงหาเพื่อความอยู่รอด ตลอดรอดฝั่ง โดยไร้ภัยที่จะตามมา

อยู่ที่ใจเราจะพลิกไปฝั่งทางโลกหรือทางธรรม มากกว่ากันเท่านั้นเอง

เพราะโลกกับธรรมมันสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกันอยู่เป็นนิจ คือธาตุ4 ขันธ์5

อยู่ที่ว่าเราจะหาอุบายผ่อนคลาย หรือกอดยึดเหนี่ยวรั้งไว้อยู่ร่ำไป กับการประกอบกรรมทั้ง3

จะบอกว่าโลกกับธรรม ก็ไม่ได้ต่างไปจาก ธนูกับธรรม อย่างที่สนทนากันในกระทู้นี้เลย

 

555

ของมีเจ้าของอยู่ จะไปยิงมากินเหรอครับ....จะได้โดนยิงกระบาลแยก
ผมก็พูดเปรียบเปรยไป เพราะตั้งใจว่า ถ้าหนีภัย อาจจะต้องหนีไปทางป่า อยู่ในที่ชุมชน มีสิทธิโดนภัยมนุษย์แน่ๆ

ผมว่านะ ท่านวางคัมภีร์ลง แล้วมองโลกนะครับ
ลำพังแค่จะเอาตัวรอด แล้วก็รักษาครอบครัวให้รอดเนี่ย มันยากนะครับ

ยิ่งท่านมาสั่งสอน โดยไม่ดู "กาลเทศะ" เนี่ย... ผมว่า คนจะพาลดูหมิ่นเอานะครับ ท่านจะปลงสังขารหรืออะไรก็ตาม ก็แล้วแต่ท่าน ไม่มีใครว่า แต่มาเบียดเบียนการสนทนาของผู้อื่นนี่ บาปอย่างหนึ่งแน่ๆ

แล้วที่ว่า ผมจะยิงมะม่วง มะพร้าว แล้ว "เอาไปกินหรือไปล้างหน้า" ตามสบาย เอามะพร้าวไปล้างหน้า แสดงว่า แช่งให้ผมตาย อืมมม์

ใช้วาจาส่อเสียดเช่นนี้ บาปหรือไม่ครับ...

 

ของมีเจ้าของอยู่ หากไปขอเค้าดีๆ มีหรือโดนยิงกระบาลแยก

หากคนที่เค้าพอมีพื้นฐานในการฟังธรรมมาบ้าง เขาจะไม่เห็นว่าเป็นการแช่งกันเลย

ควรที่จะมุ่งไปที่ มรณานุสติ นี่แหละคือการเตรียมตัวรับภัยพิบัติของสังขาร

คนเราเมื่อยังเป็นคนธรรมดาๆ หากทิ้งคัมภีร์ ก็จะแสวงหาแต่ลูกธนูคมๆ ไล่ยิงกันตลอดสุดซอยสี่ห้ากิโล ล่ะน่ะ

เพราะไม่มีแผนที่ในการเดินทางที่ถูกต้อง

 

ถ้าเกิดภัยพิบัติจริงๆ อาหารจะมีคุณค่ามากกว่าทรัพย์สินเงินทอง...
คิดว่าขอ แล้วเขาจะให้ง่ายๆ หรือครับ โลกนี้ไม่สวยปานนั้นครับ
เอาธนูยิงผลไม้ในป่า ต้นที่อยู่สูง ยังมีโอกาสได้กินมากกว่า

เรื่องเอามะพร้าวล้างหน้า เป็นใครอ่านแล้วก็ต้องเข้าใจเหมือนกันน่ะครับ อย่าเอาธรรมะบังหน้าเลยครับ ธรรมะจะหมองเอา...

เรื่องเตรียมตัวตายเนี่ย... ไหนๆ ตอนนี้ โลกยังไม่มีภัยพิบัติ ก็ตายให้จบๆ เลยไหมครับ แต่ผมก็ยังไม่รีบตายครับ...ถ้าท่านรีบก็เชิญก่อนแล้วกันนะครับ แล้วทางโน้นเป็นยังไง ก็ส่งข่าวคราวมาบ้างนะครับ...

อ้อ ถึงจะทิ้งคัมภีร์ ทำอย่างอื่นก็ได้ ไปปลูกผัก ทำการเกษตรก็ได้ จริงๆ ไม่จำเป็นต้องแสวงหาธนูหรอกครับ แต่พอดี ที่นี่คุยกันภาษาคนเรื่อง "ธนู"

โลกมันกว้างนะครับท่าน อย่าตัดสินคนอื่นว่าต่ำกว่า เพราะตัวเองถือคัมภีร์อยู่นะครับ ถ้าเปรียบกระทู้นี้กับสถานที่ กระทู้นี้คงเหมือนที่อโคจร ผู้ที่บรรลุธรรมจริงๆ จะไม่แวะมาหรอกครับ ถ้าสั่งสอนผมที่กระทู้อื่น พอได้ แต่ที่นี่ หุหุ
พูดไปแล้ว นึกถึงเรื่อง หลวงพ่อแก่ๆ ที่เคยเล่าว่า มีพระธุดงค์หนุ่ม คิดว่าตนเองมีบารมีถึงขั้น ไปขวางช้างป่า สุดท้ายโดนช้างเหยียบจนมรณภาพ...ตัวท่านเองก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก

ปล. ถ้าท่านยังอยู่นี่ ไม่มีใครไล่ครับ แต่ว่า...เราได้ลงดราม่าของจ่าแน่ๆ

 

5555 เอาล่ะครับ ผมทำธนูพร้อมลูกเสร็จหมดละ.. ว่างๆก็จะไปซ้อมยิงเล่นๆไว้ สเบียงก็เตรียมไว้พอสมควร
เดี๋ยวรอขุดบ่อบาดาล จะเอากล้วยมาปลูกไว้อีกสัก 40-50 หน่อมีเวลาจะไปขุดหลุมทำห้องกึ่งใต้ดินไว้นั่งเล่น
ก่อนนอนก็สวดมนต์ละลึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่าที่ตัวเองจะนำมาปฏิบัติได้ ตื่นมาก็ใช้ชีวิตตามปรกติด้วยความไม่ประมาท ^^

 

เยี่ยมครับ

เห็นสมาชิกท่านที่(พยายาม) สั่งสอนผมเนี่ย...ไม่รู้ว่า ไปเมาอะไรมาจากไหน ผมละเพลีย...

อ้อ เค้าว่า พวกมันเทศ ถั่ว งา ก็มีประโยชน์นะครับ ให้แป้งและโปรตีน พืชผักสวนครัวหลายชนิดปลูกไว้ก็ยิ่งดีครับ จะได้มีวิตามินให้แก่ร่างกาย

ธนูนี่ ลับคมไว้นะครับ เดี๋ยวเกิดภัยพิบัติจริง คนบ้าจะเยอะ เพราะขาดสารอาหารไว้เลี้ยงร่างกาย มีแต่อะไรก็ไม่รู้...

 

หวัดดีสหาย เราจะทะเลาะกันทำไม ใครชอบธรรมอะไร ก็ทำไปเถอะ ใครไม่ชอบก็หลีกหลบไปก็Happy
ผมก็ปฎิบัติธรรมครับ ปัจจุบันก็วัยกลางคนแล้ว ผมก็มีอาวุธติดบ้านไว้คราจำเป็น เมื่อถึงที่สุดแห่งธรรม
ที่ตนเองมี จักได้ใช้เพื่อยับยังหรือ? แต่..อย่าขาดสตินะครับ แล้วเราจะผ่านทุกๆอย่างไปได้ครับ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับชีวิตทีเหลือครับ