<<<<<<<______คนส่องพระ ______>>>>>>>

[Chang_oncb]

พระสมเด็จของหลวงปู่สีสวยครับพี่ช้าง รอติดตามชมพระเครื่องของหลวงปู่ครับ ^__^

 

ประวัติและปฏิปทา หลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่านศรัทธาอุดม ปราจีนบุรี


ชาติภูมิ

ประวัติพระครูสังวรกิตติคุณ (หลวงพ่อเอีย) เกิดที่บ้านด่าน
หมู่ ๕ ต.เกาะลอย อ.ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี
เมื่อวันอังคารที่ ๙ พฤษภาคม ๒๔๔๘ บิดาชื่อ เธียว
มารดาชื่อ มา ขยันคิด ทั้งสองถึงแก่กรรมตั้งแต่หลวงพ่อเอียยังเยาว์


บรรพชา อุปสมบท

หลวงพ่อได้บรรพชาเป็นสามเณร เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2465
ตอนนั้นอายุได้เพียง 17 ปี เพราะจิตใจเลื่อมใสศรัทธาในพระศาสนา
ศึกษาปริยัติธรรมเป็นที่เข้าใจดีแล้ว จึงได้ธุดงควัตรไปศึกษา
กฤตยาคมศิลปศาสตร์ จากหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า จ.ชัยนาท
และได้ถวายตัวเป็นศิษย์ปรนนิบัติรับใช้ และศึกษาวิชาไสยเวทย์อยู่กับหลวงปู่ศุข
พอเข้าพรรษาก็กลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านด่าน

หลวงพ่อเอียเล่าว่า ท่านได้ศึกษาพุทธาคมกับหลวงปู่ศุของค์เดียว
ในระยะที่ท่านเล่าเรียนไสยเวทย์กฤตยาคมกับหลวงปู่ศุขอยู่นั้น
ท่านเห็นกรมหลวงชุมพรเขตต์อุดมศักดิ์ เสด็จไปๆมาๆหาหลวงปู่อยู่เสมอเป็นประจำ
พร้อมกับ พ.ต.อ.พระกล้ากลางสมร ก็ได้ไปศึกษาไสยเวทอยู่กับหลวงปู่ศุข

หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า จ.ชัยนาท ท่านสำเร็จวิชา ธาตุทั้ง 4 ดิน น้ำ ลม ไฟ
ท่านสามารถผูกหุ่นให้เฝ้าวัดได้ สะเดาะกุญแจ ล่องหนหายตัวได้ ระเบิดน้ำได้
ซึ่งครั้งหนึ่งท่านเคยระเบิดน้ำ ไปทำตะกรุดให้กับกรมหลวงชุมพรเขตต์อุดมศักดิ์
ท่านสามารถทำได้สารพัดอย่าง

เมื่อหลวงพ่อเอียอายุได้ 20 ปี จึงอุปสมบทเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา
เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม 2468 ณ.พัทธสีมาวัดสัมพันธ์ ต.สัมพันธ์  
อ.ศรีมหาโพธิ ปราจีนบุรี พระครูสังวรกิจ เป็นพระอุปฌาย์ พระอธิการอ้วน
วัดชัยมงคล เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการเคน เจ้าอาวาสวัดบ้านด่าน
เป็นอนุสาวนาจารย์

นอกจาก ท่านจะเล่าเรียนกฤตยาคมกับหลวงปู่ศุขแล้ว
หลวงพ่อเอียยังเล่าว่าท่านได้พบอาจารย์อีกองค์หนึ่ง ซึ่งเชี่ยวชาญในด้านไสยเวทย์
เหมือนกันชื่อ โกลั่นฟ้า เป็นการพบกันโดยบังเอิญ เป็นพระธุดงค์มาจากประเทศลาว
ได้ธุดงค์รอนแรมมาปักกลด บริเวณวัดบ้านด่าน หลวงพ่อได้นิมนต์ให้จำพรรษาอยู่ที่วัด
อยู่ได้ 6 เดือนกว่า ท่านก็กลับไป ขณะที่จำพรรษาอยู่ที่วัด ท่านได้ศึกษาวิชาไสยเวทย์
จากพระอาจารย์ โกลั่นฟ้ามากมาย เมื่อครบกำหนดท่านกลับขณะที่หลวงพ่อกำลังครองจีวรอยู่
เพื่อที่จะออกไปส่ง ปรากฏว่าพระอาจารย์โกลั่นฟ้าหายไปแล้ว หลวงพ่อรีบติดตามเท่าไรก็ไมทัน
นับว่าพระอาจารย์โกลั่นฟ้า องค์นี้สำเร็จวิชา ย่นระยะทางได้อย่างแน่นอน

เพราะเหตุที่หลวงพ่อเอีย ท่านเชี่ยวชาญในกฤตยาคมด้านไสยเวทย์
โดยศึกษามาจากอาจารย์ต่างๆหลายท่าน ประกอบกับท่านมีวิชาอาคมแก่กล้า
ในทางเพ่งกสิณทำน้ำมนต์อีกด้วย ชื่อเสียงเกียรติคุณของหลวงพ่อเอีย
จึงเลื่องลือระบือไกล ผู้คนต่างหลามไหลไปให้ท่านรักษาแม้แต่คนบ้า
เสียจริต สติฟั่นเฟือน ตลอดจนผู้ถูกคุณไสย ภูตผีปีศาจ
หรือถูกกระทำย่ำยี ซึ่งต่างก็พากันหาย มานักต่อนักแล้ว
หลวงพ่อไม่เคยเรียกร้องเงินทองเป็นค่ารักษาเลยแม้แต่รายเดียว
บางรายเป็นหนักรักษาอยู่ที่วัดเป็นแรมเดือนก็มี บางรายเป็นไม่มากรักษาสาม
สี่วันก็หาย แต่ทางวัดเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด หลวงพ่อต้องรับภาระ
ใช้จ่ายเดือนละหลายหมื่นบาท นับว่าหลวงพ่อเป็นเทพเจ้าผู้สูงส่ง
ด้วยเมตตาธรรมโดยแท้จริง

หลวงพ่อเอีย ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบ้านด่านตั้งแต่ พ.ศ.2482
จนถึงวันมรณภาพ วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ.2521 สิริอายุรวม 73 ปี.

Credit ชมรมมหาอุตม์

 

เหรียญหลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่านศรัทธาอุดม อ.ประจันตคาม ปราจีนบุรี

มังกรคู่ บล๊อก รุ่นที่ 11 ปี 2517 สมาคมพ่อค้าชาวจีนสร้างถวาย

และเป็นเหรียญหลักของปราจีนฯ ที่มีประสบการณ์คือ

ด.ญ.บุศรา งามสิงห์ อายุ13 ปี ประถม 5 กำลังไล่ต้อนควายเพื่อกลับคอก ขณะที่ท้องฟ้ากำลังครึมไปด้วยเมฆฝนที่กำลังตั้งเค้ามา

ปรากฏว่าได้มีฟ้าแลบขึ้นและพร้อมกันนั้น สายฟ้าก็ผ่าลงมาที่ตัวด.ญ.บุศรา ด้วยความแรงของสาบฟ้า ทำให้ด.ญ.บุศราสิ้นสติไปต่อหน้า ต่อตาชาวบ้านหลายคน

ซึ่งต่างก็เชื่อกันว่า ด.ญ.บุศราต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอน ต่อเมื่อควันจางลงและตั้งสติกันได้ จึงรีบช่วยกันอุ้มด.ญ.บุศรากลับไปปฐมพยาบาลกันที่บ้าน

บิดา มารดาของด.ญ.บุศราได้ว่าจ้างเหมารถพาไปหาหลวงพ่อเอีย เพื่อช่วยปัดเป่าพิษไฟหรือกระแสไฟฟ้า

หลวงพ่อเอียก็เมตตาช่วยปัดเป่าให้และพรมน้ำพุทธมนต์ จนฟื้นคืนสติดีแล้วจึงตรวจดูร่างกาย ไม่ปรากฏว่ามีอะไรผิดปรกติไป

พระที่ด.ญ.บุศราห้อยคออยู่เป็น เหรียญหลวงพ่อเอีย รุ่นมังกรคู่

ปรากฏว่าผู่ที่ทราบข่าวต่างพากันหลั่งไหลไปขอเช่าบูชาเป็นการใหญ่

และ เหรียญหลวงพ่อเอีย รุ่นมังกรคู่ ก็หมดไปในเวลาอันรวดเร็ว

 

 

[ksongrit]





ไม่ได้โพสต์รูปซะนาน เพิ่งได้มาวันนี้ครับ
กรรมการ
เทพรักษา
สำริด
---------------------------------------------------------------------------------------
พระกริ่งงามครับคุณหมอksongrit รอชมพระเครื่องของคุณหมอเช่นกันครับ ^__^

 

เหรียญมังกรคู่ พ.ศ. 2517
โค๊ตวัด บล็อคสายฝน (นิยม)
หลวงพ่อเอีย วัดบ้านด่าน ปราจีนบุรี

 

[charoen.b]ชุดใหญ่...................


ว้าว.....ชุดใหญ่ของพี่เจริญ แต่มีพระอะไรบ้างครับพี่ ^__^

 

วันนี้มีคนตื่นเ้ช้าหลายแมะ
หวัดดีคนตื่นเช้าทุกคนเลยนะครับ
บ่ค่อยว่างมาคุยนำเลย เวลาบ่ค่อยตรงกันครับ
ตื่นเช้าได้เวียกหลายดีครับผม

 

ย้อนบ่ทันแล้ว ต่อที่ทำงานเด้อ:'(

 

[ลูกคุณย่า]เหรียญเศรษฐีหลวงปู่ดู่ วัดสะแก เนื้อทองแดง


เหรียญเศรษฐีหลวงปู่ดู่สวยมากๆครับพี่ลูกคุณย่า ^__^
(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)(ping)

 

ขออาราธนา บารมี คุณพระศรีรัตนตรัย มีสมเด็จองค์ปฐม และพระศรีอาริยเมตตรัย เป็นประธาน เมตตาประธานพร อันประเสริฐให้กับ ท่านสาธุชน ทั้งหลาย มีความสุข ความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป สาธุ

 

[คนอวดพระ;]ใส่กรอบพร้อมแขวน... ^_^

ปล. ย่าผมเวลามอบพระให้ลูกให้หลาน..มักจะเปรยๆเสมอว่า..

" ย่าให้ไปแขวนไว้คุ้มครองตัวนะ..ไม่ใช่เอาไปเก็บเฉยๆ " ^^















ยอดเยี่ยมมากเลยครับคุณนอร์ มีพระของหลวงพ่อเกษมตั้งหลายองค์เลย ^__^ (||)(good)(||)(good)(||)(good)

 

[บางแสน]พระที่พ่อเคยห้อยคอและมีประสบการณ์ และตกทอดมาถึงผม ผมให้น้องชายไป ภายหลังน้องชายนำมามอบให้ผมเก็บรักษา
พระของขวัญหลวงพ่อวัดปากน้ำ


เนื้อจัด สวยมากๆครับพี่ไพศาล สุดยอดเลยครับ ^__^
(ping-love(ping-love(ping-love(ping-love(ping-love

 

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับคุณพล พี่Amuletism คุณJirLe คุณกูน ^__^
;aa1 ;aa44 ;aa44 ;aa1

 

สวัสดีเช้าวันพฤหัสบดีครับพี่บอยและทุกท่านครับ..:z2

 

[FONT=trebuchet ms,sans-serif]กำนันจัน >> พระยาศรีสิทธิสงคราม>> หลวงพ่อฤาษี[/FONT]

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน


[FONT=trebuchet ms,sans-serif] (คัดลอกเฉพาะบางตอนจากหนังสือ เรื่องจริงอิงนิทานพิเศษตั้งแต่ย่อหน้า ๒ ของหน้า ๘๔-๑๐๐)[/FONT]


[FONT=trebuchet ms,sans-serif]...ฯลฯ ท่านเกิดเป็นพระยาโกษาเหล็ก บั้นปลายชีวิตท่านลาราชกิจราชการ เพราะเป็นคนแก่ ไปจำศีลภาวนา เจริญพระกรรมฐานวิปัสสนาญาณ ให้ทาน ตามปกติของคนแก่ ตายจากพระยาโกษาเหล็ก ด้วยกำลังฌานไปเกิดเป็นพรหมตามเดิม นอนสบายพักได้หนึ่ง ก็ต้องเสด็จลงมาอีกแล้ว กรุงศรีอยุธยาแตกยับเยิน

วาระที่ ๑๑ นี้ท่านพรหมพระเจ้ามังรายมหาราชก็มาเกิดเป็นขุนดาบของพระเจ้าตากสินมหาราช คือ พระยาศรีสิทธิสงคราม อยู่ในกองทัพหลวงประจำองค์พระเจ้าตากสินมหาราช สมัยกรุงธนบุรี ก่อนกรุงศรีอยุทธยาแตกท่านผู้นี้เป็นหัวหน้า พร้อมด้วยคณะนายทหารของชาติ เป็นกำนัน ชื่อว่า กำนันจัน หนวดเขี้ยว มีรูปร่างหน้าตาสวยมีเสน่ห์ กินหมาก สูบบุหรี่ ร่างท้วมนิดๆ เนื้อเต็ม หน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เป็นที่รักของบรรดาประชาชนทั้งหลายที่ปกครอง ชาวบ้านรักท่านกำนันมาก ถึงกับตั้งให้เป็น "ขุนบานไท" ซึ่งเป็นตำแหน่งของชาวบ้านตั้งให้ ไม่ใช่ตำแหน่งข้าราชการ แต่ทุกคนเรียกว่า "พ่อ" มีอำนาจมาก อำนาจของท่านคือ ความดี วันทั้งวันใครๆ ก็จะเห็นกำนันจันหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ ถ้าเราจะพูดกันแบบคนเลวๆ ก็จะหาว่า ท่านกำนันจันเป็นคนอ่อนแอ แต่เนื้อแท้จริงๆ ลูกรักท่านกำนันจันเป็นคนเข้มแข็ง เป็นคนชนะใจคนทั้งตำบล และก็ชนะใจคนหลายๆ ตำบลทุกคนที่พบกำนันจันก็จะหมอบราบคาบแก้ว ไม่ใช่กลัวลานด้วยอำนาจ แต่กลัวด้วยอำนาจความรัก ซึ่งความจริงท่านก็เป็นทหารนั่นเอง ไม่งั้นจะสู้พม่าอยู่ได้ยังไงที่ค่ายบางระจัน

ต่อมาเมื่อสงครามเกิด เพราะพม่าจะเขาตีกรุงศรีอยุทธยา ท่านกำนันจันหนวดเขี้ยว กับบรรดาเพื่อนที่รัก รวบรวมกำลังของคนไทยในชาติเท่าที่จะพอหาได้ ตั้งค่ายสู้รบกับข้าศึกทั้งๆ ที่รัฐบาลไม่มีโอกาสจะสนับสนุนกำนันจันได้เลย เขาเรียกว่า ค่ายบางระจัน คำว่าบางระจันนี่คงไม่ได้หมายว่า เอาชื่อกำนันจันมาตั้งชื่อค่าย หรืออาจจะมีความหมายอย่างนั้นพ่อก็ไม่รู้ แต่ตำบลนั้นเขาอาจจะชื่อตำบลบางระจันมาก่อนก็ได้>>>
[/FONT]​

 

ความจริงเวลานั้น ถ้ารัฐบาลฉลาด พ่อคิดว่า ข้าศึกไม่สามารถตีกรุงศรีอยุทธยาได้ทั้งนี้ เพราะกำลังประชาชนส่วนใหญ่ต่อสู้กับข้าศึก มันเป็นโอกาสดีที่เราจะสร้างกองโจรได้ดี ทางฝ่ายรัฐบาลเวลานั้นหาคนดียาก เป็นสมัยของข้าราชการที่โง่ที่สุด ถ้าหากว่าประชาชนเขาสู้ เราเป็นรัฐบาลก็เอาทหารไปในนามของประชาชน มันก็ไม่ยากไปช่วยกัน หรือมิฉะนั้นก็ยาตราทัพเข้าไปโจมตีเบื้องหลังของข้าศึก หรือทำเป็นหน่วยกองโจรก็ได้ สนับสนุนคนในค่ายบางระจัน

แต่นี่คนในค่ายบางระจันจะขอปืน ทางราชการก็เกรงว่า ข้าศึกจะแย่งปืนในระหว่างทาง จนกระทั่งพระยาอะไรท่านหนึ่ง ท่านอุตส่าห์ไปช่วยหล่อปืนให้ ท่านยังเดินทางไปได้ แล้วทำไมทหารจึงไปไม่ได้ นี่ความโง่ของรัฐบาลสมัยนั้น มันก็เท่ากับความโง่ของรัฐบาลสมัยหนึ่ง หรืออาจจะเป็น สมัยที่ทำให้ชาติล่มจมเกือบทรงตัวอยู่ไม่ได้ จะเป็นสมัยใดบ้าง พ่อไม่พูด หวังว่าลูกๆ คงเข้าใจดี และคงจะจำหน้าและชื่อคนในคนในสมัยที่พ่อพูดนี้ได้ดีกว่าพวกนี้ ถ้าเข้ามาบริหารประเทศเมื่อใด เมื่อนั้นแหละประเทศเราก็ย่ำแย่ แต่ทว่าพวกเราแย่ เขารวย บางรายจะเป็นผู้แทนสักที ลงทุนกันเป็นล้าน เงินเดือนผู้แทนเท่าไหร่ เป็นอันว่ารัฐบาลสมัยนั้นซวยที่สุด มันเป็นชะตาของประเทศ

ในที่สุดค่ายบางระจันก็แตก ตามประวัติศาสตร์เขาเรียกว่า คนในค่ายบางระจันตายทั้งหมด แต่พ่อว่า คนในสมัยนั้นเขาไม่โง่เท่าคนเขียนประวัติศาสตร์ คนลงแต่งค่ายได้ เกณฑ์คนมาร่วมรบได้โดยไม่มีเงินดาวน์ เงินเดือน เบี้ยหวัด ก็ไม่มี สมารถตั้งเป็นกองทัพต่อสู้ข้าศึกได้เป็นเดือนๆ แล้วจะคนที่ไหนเขายอมตายทั้งหมด>>>

 

[FONT=trebuchet ms,sans-serif] พ่อเคยพบนักเลงคนหนึ่ง เขาคุยเรื่องตีรันฟันแทงเก่ง ถามเขาว่า คุณเคยหนีบ้างไหม แกยิ้ม แกบอกว่า ผมพูดมาตั้งหลายชั่วโมงไม่มีใครถาม มีท่านองค์เดียวถาม และบอกว่า ถ้านักเลงจริงๆ ต้องมีหนี ถ้าไม่หนีไม่ใช่นักเลง เพราะถ้าเราสู้เขาไม่ได้เราก็ต้องถอยก่อน ถอยเพื่อไปตั้งหลักต่อสู้กับเขาใหม่ นี่จึงจะเป็นนักเลงได้ แต่ว่าถ้าถือตัวว่าเป็นนักเลง แต่ตัวเองไม่สามารถจะถอยในเมื่อกำลังสู้เขาไม่ได้ ยังงั้นไม่ใช่นักเลงแท้ เขาถือว่าคนโง่ [/FONT]
[FONT=trebuchet ms,sans-serif]
ค่ายบางระจันมีกำนันจันพร้อมด้วยเพื่อนๆ เมื่อพม่าตีค่ายแตกก็เป็นของธรรมดาที่จะต้องเสียกำลังไปประมาณ ๑ ใน ๔ ของกำลังทั้งหมด แต่ว่าเมื่อสถานที่ตั้งมั่นแตกยับเยิน อยู่ไม่ได้ก็ต้องสลายตัว การสลายตัวคราวนั้นก็ไม่ปรากฏชื่อเสียงเรียงนามมาอีก เก็บเงียบปิดเป็นความลับ ฉะนั้น นักบันทึกประวัติศาสตร์จึงเขียนว่า ค่ายบางระจันแตกพร้อมด้วยทุกคนตาย ถ้าปล่อยให้ตายแบบนั้นก็ไม่ใช่กำนันจันขุนดาบฝีมือดี

กำนันจันคุมกำลังส่วนใหญ่ที่เหลืออยู่ถอยออกจากค่ายไป ในเมื่อข้าศึกมีกำลังมากกว่า จะสู้แบบประจันหน้ากันไม่ได้จึงได้แยกย้ายออก ตั้งเป็นกองโจรทำลายข้าศึกที่ออกหาเสบียง เห็นข้าศึกมามากกว่าก็ใช้ธนูหน้าไม้ยิงตัดกำลัง ถ้าข้าศึกมาน้อยก็เข่นฆ่าเสียพินาศ เป็นอันว่าสมัยนั้นแม้กกรุงจะแตก แต่ว่ากำลังของประชาชนที่อยู่นอกกรุงยังรวมกำลังกัน อยู่เป็นจุดๆ แบบเสรีไทย ตั้งกลุ่มกันอยู่เรียงรายตั้งแต่จังหวัดสิงห์บุรี ถึงสุพรรณบุรี มีกำลัง ๑๐ จุด ต่อมาขยายไปถึงราชบุรี เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ตั้งเป็นกำลังใหญ่เข้าไว้>>>
[/FONT]​

 

ต่อมาเมื่อประเทศไทยหวังในการกู้ชาติ โดยการนำของพระเจ้าตากสิน ก็ได้กำลังพวกนี้นี่แหละเข้ามาเป็นกำลังใหญ่ช่วยกู้ชาติ เขาไม่ได้เป็นทหารของรัฐโดยตรง แต่ว่าเขาเป็นทหารของประเทศ เป็นกันทั้งผู้ชายผู้หญิง เมื่อเลิกศึกสงครามแล้วก็ฝึกปรือกันสอนกัน พวกนี้แก่ไป คนใหม่เกิดขึ้น สั่งสอนยุทธวิธีกันตั้งแต่เด็ก จึงมีความชิน ความชำนาญยุทธวิธีในการรบ รบบนหลังช้าง รบบนหลังม้า รบบนหลังควาย รบในทางเดินราบ เขาทำกันละก็สร้างความสามัคคี ตั้งหมวด ตั้งหมู่ ตั้งกองไว้ ที่เรียกกันว่า กำนัน ใครเป็นกำนันก็ชื่อว่า เป็นผู้บังคับกอง ใครเป็นผู้ใหญ่บ้านก็ชื่อว่า ผู้บังคับหมวด ใครเป็นสารวัตรคนนั้นเป็นผู้บังคับหมู่ ใครเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน ก็เป็นผู้บังคับหมู่ จัดกำลังกองทัพประชาชนกันไว้เงียบๆ ฝึกยุทธวิธีสั่งสมเสบียงอาหาร

เมื่อเราหวังในการกู้ชาติ กำลังท่านพวกนี้ก็พยายามตัดกำลังข้าศึกนับตั้งแต่เดินทัพเข้ามา หน่วยไหนแหลมออกไปหาอาหาร หรือลาดตระเวน ชาวบ้านธรรมดานี่แหละจะทำท่าไปหากินตามปกติ แต่อาวุธอยู่ไม่ไกลนัก อาวุธสำคัญคือ ธนู กับหน้าไม้ ใช้เป็นอาวุธยาว ติดยางน่อง ซึ่งถูกแล้วเลือดออกนิดเดียวก็ตายได้ ยางน่องที่ติดปลายธนูนี่เข้าทำลายกำลังข้าศึกด้วยการตัดอาหารการบริโภค เพราะข้าศึกมันมีเสบียงมาไม่ไพอ ยังออกตระเวนกวาดเสบียงจากชาวบ้านด้วย เราก็ค่อยๆ ริดรอนไป ถ้ากำลังมากก็ริดรอนทีละคน ๒ คน ถึง ๑๐ คน แอบตามสุมทุมพุ่มไม้แบบกองโจร ถ้าข้าศึกมากลุ่มน้อย นั่นหมายถึงตายทั้งหมด แล้วทุกคนหลบเข้าป่า ทำท่าเป็นชาวไร่ชาวนาปกติ

เมื่อพระเจ้าตากสินกู้ชาติสำเร็จแล้ว กรุงศรีอยุธยายับเยินจนไม่สามารถบูรณะเป็นเมืองหลวงต่อไปได้ พระองค์จึงตั้งกรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวง แต่สงครามก็ยังไม่เสร็จสิ้น>>>

 

[FONT=trebuchet ms,sans-serif]ตอนนี้พรหมพระเจ้ามังรายมหาราชหายสาบสูญจากกำนันจัน มาเป็นขุนดาบคู่พระทัยของพระเจ้าตากสินมหาราช ชื่อว่า พระยาศรีสิทธิสงครามประจำกองทัพหลวง

ในเวลานั้นแบ่งเป็น ๓ ทัพ คือ ทัพของวังหน้า หนึ่ง ทัพของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก สอง และทัพหลวง สำหรับทัพหลวงนี่เป็นทัพซ่อม เมื่อข้าศึกมา ทัพของพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก และเจ้าพระยาสุรสีห์ก็ต้องนำทัพออกไปก่อนตามกำลังทหารที่มีอยู่ พระเจ้าตากสินอยู่ข้างหลัง พระองค์ก็ใช้ให้นายทหารคู่พระทัย ๑๐ คน นำกำลังออกไปตามสมควร หรือไม่พระองค์ก็เสด็จเอง นายทหารคู่พระทัย ๑๐ ท่านนี้ฝีมือดีมาก การรบ คำว่า "แพ้ไม่มี" เข้าที่ไหนพังที่นั่น สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชจึงทรงรับสั่งให้ "ชะตา" ของประเทศไทยอยู่ในตำแหน่ง "กูผู้ชนะ" นักรบทั้ง ๑๐ ท่านนี้ พ่อถามท่านบอกว่ามี

[/FONT][FONT=trebuchet ms,sans-serif]๑. พระยาศรีสิทธิสงคราม

๒. พระยาปราบอริราชศัตรู (เสริม)

๓. พระยาศัตรูพินาศ (ประชา)

๔. พระยาองอาจราชสงคราม (ไม่เกิด)

๕. พระยาสามเมืองระย่อ (ไม่เกิด)

๖. พระพนอราชบาท (ไม่เกิด)

๗. พระยาไพรีพินาศ (ไม่เกิด)

๘. พระยาปราบราชปัจจามิตร (ไม่เกิด)

๙. พระยาราชมิตรราชา (ไม่เกิด)

๑๐. พระยามหาพิชัยสงคราม (ไม่เกิด)>>>

[/FONT]

 

พูดถึงการสิ้นอำนาจของพระเจ้าตากสินมหาราชนี่ ตามประวัติศาสตร์เห็นจะเป็นเขียนผิด ความจริงคนเขียนประวัติศาสตร์เขียนไม่ผิด แต่เขียนถูกตามรับสั่งของพระเจ้าตากสินมหาราช กับสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก เพราะถ้าหากเขียนถูกตามเรื่องราว ประเทศไทยเราอาจจะต้องย่อยยับเพราะเวลานั้นเป็นการแสดงละครอย่างดีมาก

สมัยนั้นบ้านเมืองเรายับเยินมาก คนไทยแตกกระจัดกระจาย ไทยไม่เป็นไท ท่านจำต้องมารวบรวมไทย การเกิดเป็นพระยาศรีสิทธิสงคราม นายทหารเอกก็ต้องทำหน้าที่นี้

อยุทธยาเราแตกครั้งหลังเพราะอะไร เพราะคนไทยเราแตกความสามัคคี ไม่รักความเป็นไท คล้ายๆ กับคนไทยใกล้ๆ สมัยปัจจุบันที่ชาวบ้านไม่รู้จักคำว่า รัฐธรรมนูญเป็นยังไง ก็เรียกร้องรับธรรมนูญ ชาวบ้านเขารังเกียจสมาชิกสภาผู้แทนราษฏร เพราะมาเคี่ยวเข็ญเขา เข้าไปแล้วไม่ได้เป็นผู้แทนจริงๆ ไปกอบโกยอำนาจ กอบโกยทรัพย์สิน ทำให้เขาเสียหายมาก คนที่อยากจะเป็นผู้แทนราษฏรก็ให้คำมั่นสัญญากับบรรดาประชาชนไว้ยังไง แต่เวลาเข้าไปในสภาแล้วก็อยากเป็นรัฐบาล แทนที่จะเข้าไปควบคุมรัฐบาล กลับอยากเป็นรัฐบาลซะเอง ความมุ่งหมายปลายทางที่ประกาศให้สัญญากับประชาชนไว้ก็ไม่เป็นไปตามความมุ่งหมาย การเมืองของประเทศใดก็ตาม ที่ยังมีพรรคการเมืองอยู่ เราก็ยังไม่เรียกประชาธิปไตย ถ้าเป็นพรรคเป็นกลุ่มเขาเรียกคณาธิปไตย แต่อย่างไหนจะดีไม่ดีไม่ขอวิจารณ์>>>