เรื่องเด่น ห้องประสบการณ์หลวงพ่อเกษม เขมโก สามารถเข้ามาคุยกันได้ครับ

ขอนุโมทนากับกิจกรรมด้วยนะ เยี่ยมเลยครับพี่ป๋อง

ขอเชิญศิษย์หลวงพ่อทุกท่านครับ กิจกรรมแบบนี้ไม้ได้จัดขึ้นบ่อยๆนะครับ สาธุ ผมรอฟังอยู่ครับ

 

อ้าว พิมพ์ผิดหรือเปล่าครับ ผมว่าต้อง งั้นเดี๋ยวผมประเดิมเรื่องให้ ยังนี้ไม่ใช่หรือครับ ^^

 

ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขออนุญาติบอกเล่าประสบการณ์ส่วนตัว เพื่อระลึกถึงหลวงปู่เกษมที่มีต่อผมก่อนแล้วกันนะครับ

ตอนเด็กๆผมก็ไม่ได้สนใจใยดีกับ พระเครื่อง อะไรมากมาย แต่น้าเป็นคนที่สนใจธรรมมะ สวดมนต์ และรู้จักหลวงปู่เกษม ต่อมาในปี 35 หรือ 36 จำได้ไม่ค่อยดีนัก น้าได้บูชาและให้เหรียญนั่งพานหลวงปู่เพื่อให้ผมแขวนคอไว้ 1 องค์ ผมก็นำมาแขวนเสียมิได้ ซึ่งแขวนแบบลืมตามคือเลี่ยมกันน้ำไม่เคยถอดออกจากคอ อยู่ไปอยู่มาวันหนึ่ง ได้เดินไปซื้อของให้ทางบ้าน ผ่านหน้าบ้านร้านขายข้าวต้ม ซึ่งมีหมานอนอยุ่ เน้นว่านอนอยู่ครับ(ขีด เส้นใต้สองเส้นเลย) พอเดินไปยังไม่ทันจะถึงตัวหมา อยู่ๆมันก็ลุกขึ้นมาแล้วงับเข้าที่ขาอย่างจัง งับเสร็จก็เดินไปเฉยๆแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น(เดินแบบช้าๆ ค่อยๆ เดิน ออกไปแบบไม่ใยดี ) ทีนี้ขอกลับมาที่ขาผมต่อครับ ด้วยความตกใจก้มลงไปดูที่ขา เออ ไม่มีไรนี่หว่า ด้วยความที่เป็นเด็กไร้เดียงสา ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็เดินต่อไปเพื่อไปซื้อของให้ที่บ้าน แล้วกลับบ้านปกติ *** นี่คือประสบการณ์ที่ 1 ครับที่ผมเจอครับ (แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าคือประสบการณ์ ดั๊นน คิดไปด้วยความไร้เดียงสาว่าหมามันคงอยากเล่นด้วย เลยแกล้งวิ่งมางับขาผมเล่น เหมือนหมาเด็กๆที่เล่นงับสิ่งของเล่น แต่เปล่าเลย หมาตัวนั้นเป็นหมาที่ดุมาก กัดคนเดินผ่านไปมาหลายคนและเจ้าของไม่ได้รับผิดชอบ จนตอนหลังโดนยาเบื่อตายไปครับ อันนี้แม่กับน้ามาเล่าให้ฟังทีหลัง)

ประสบกราณ์ที่สองในองค์เดียวกันนี้ ตอนสมัยเรียนจบใหม่ๆ ได้รับชีวิตอิสระมากขึ้นก็เที่ยวไปตามที่ต่างๆ จนมาวันหนึ่งที่จำได้ไม่เคยลืมจนทุกวันนี้ เป็นหลังวันสงกราณ์ในปี43 คือวันครอบครัวนั่นเอง ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนย่านศิริราชจนเลยไปท่าพระอาทิตย์ ที่มีร้านขายโรตี คนเยอะๆ(ใช่พระอาทิตย์ไหมครับ) หลังจากดูเด็กเล่นสเก็ตบอร์ด เต้นเบรคเด้นเสร็จเวลาซักบ่ายสองโมง ก็เริ่มหิว ซึ่งในขณะนั้นก็ยังมีฝรั่งดื่มเหล้าและเมาอยู่ 2-3 คน ซึ่งผมคาดว่าคงจะเมาตั้งแต่สงการณ์แล้ว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เดินไปหาร้านข้าวกิน เมื่อเดินไปเจอที่นั่งว่างก็ได้รีบปรีเดินดุ่มๆเข้าไปนั่ง โดยผมได้นั่งหันหลังออกนอกร้าน และเพื่อนอีกสองคนนั่งฝั่งตรงข้าม (หน้าร้านมีฝรั่งเมาและคงจะทะเลาหรือเถียงกันกับเจ้าของร้านอยู่ เพราะได้ยินเสียโวยวาย แต่ผมไม่ได้สนใจ เพราะหิว หรือเห็นแก่กินทุกวันนี้ยังแยกไม่ออก) พอพวกผมสั่งอาหารเสร็จพร้อมน้ำก็ตั้งหน้าตั้งตาโซ้ยเต็มที่ แต่เหตุกราณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ฝรั่งที่เมาคนหนึ่งได้ปาขวดเบียร์ขนาดเล็กเข้ามาในร้าน โดยผ่านกลางโต๊ะก่อนผมนั่งหันหลังมาอย่างฉลุย จะติดก็ตรงที่กะบานหรือหัวผมอยู่ตรงกลางของปลายโต๊ะแนวเส้นละติจูดเดียวกะ ที่ขวดเจ้ากรรมนี้กำลังวิ่งตรงมานี่หละ ปรากฎว่าขวดได้วิ่งผ่านหัวผมไปเหมือนไม่มีผมอยู่ตรงนั้น มาตกที่โต๊ะถัดไปเสียงดังสนั่น เพลี๊ยง.. (ผมตกใจอะไรวิ่งผ่านหัวไปว่ะ) เพื่อนผมสองคนที่นั่งตรงข้ามวงแตกกระจาย(ตั้งแต่เห็นขวดพุ่งมาทางผม ไม่งั้นอาจจะโดนหัวเพื่อนผมแทน) เราเลยรีบจ่ายเงินและจากไปอย่างรวดเร็ว และเพื่อนผมกับผมก็สงสัยว่าขวดนั้นได้ผ่านหัวผมไปได้อย่างไรกัน ทั้งๆที่แนวขวดต้องโดนหัวผมแน่ แน่ และแน่นอนหากโดนเลือดอาบต้องมีอย่างน้อย 4 เข็มเป็นแน่แท้ (ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอีกนะว่านี่คือประสบการณ์ และความเมตตาของหลวงปู่เกษมที่ช่วย หัวกบาลเอ็งไว้ นายโมทนา)

เมื่อกาลเวลาผ่านไปก็ได้ขัดเกลาวัยคึกคะนอง ให้มีสติมากขึ้นพอมานั่งย้อนกลับไปคิดๆดู นี่หละคือสุดยอดประสบการณ์ของผมที่หลวงปู่ได้เมตตาช่วยผมไว้ และเป็นแรงความศัทธาที่ผมก่อเกิดต่อหลวงปู่เกษมไม่มีวันลืมเลือน

อันนี้แถมอีกประสบการณ์ตรงจากจากบุคคลในครอบครัว เอาสั้นๆแค่มีสายสินธิ์ที่หลวงปู่ปลุกเสกพกติดตัวคือท่านนำไปเลี่ยมแขวนคอ บูชาไว้ วันหนึ่งเอามือไปล้วงรูหรือหยิบอะไรจำไม่ได้แล้ว(เขาเล่าให้ฟัง) หนูตัวใหญ่จะกัดนิ้ว แต่กัดไม่เข้าขากรรไกรค้างงับไม่ได้ ทั้งหนูทั้งคนตะลึงตรึงๆกันอยู่แป๊บหนึ่ง พอคนได้สติกริ๊ดเพราะนึกว่าโดนกัดแล้ว หนูก็ได้สติตามว่าต้องหนีแล้ววู้ย ก็เลยวิ่งหนีจากไป... สรุป ไม่ได้แผล และ ไม่ติดเชื้อโรค ครับ

ทั้งหมดทั้งสิ้นคือเรื่องจริงที่ผมนำมาบอกเล่าผ่านตัวอักษร เพื่อระลึกถึงหลวงปู่เกษมและร่วมบันทึกเรื่องราวประสบการณ์ครับ หากทุกท่านได้อ่านจะรู้ว่าทำไมผมถึงเคารพและศัทธาท่านมาก แม้บางครั้งผมแวะเวียนมา(ซึ่งบอกได้เต็มปากว่าเกือบทุกวัน)แต่ก็ไม่ได้โพสอะไร แต่ก็ต้องแวะเวียนเข้ามาไม่รู้ว่าเพราะอะไร นอกจากศัทธาท่านจากใจ

ปล. ที่จริงหน้าต้นๆตอนกระทู้นี้ ผมเคยเล่าไปทีแล้วแต่ไม่ละเอียดขนาดนี้ครับ ^^

สุดท้ายขอเชิญเพื่อนๆบอกกล่าวประสบการณ์กันนะครับ

ทำงานยังไม่ตั้งใจเท่านี้นะนี่ 555

 

สวดยอด ไม่เห็นเล่าผมเลยนิ

 

กราบหลวงพ่อด้วยความเคารพ
อรุณสวัสดิ์เช้าวันสุขครับผม
ซำบายดีกันนะครับพี่น้อง
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ลมหนาวมาเยือนแล้ว

 

น่าจะเรียกว่า ประสบการณ์ เล่าสู่กันฟังละกันครับ

มีวัตถุมงคลของหลวงพ่อติดตัวอยู่อย่างเดียวไม่เคยคิดว่าจะไปตรวจเช็คอะไรกะเขา ห้อยไว้เป็นชุดใหญ่ร่วมกับครููบาอาจารย์ที่นับถืออื่น ๆ รวมเ้ก้าเหรียญ ต่อมาไม่นานเท่าไร น้าบอกช่วงหลัง ๆ มาไม่รู้เป็นไร ตั้งแต่ปู่-ย่าเสียชีวิตไป นอนไปวันพระนอนไม่ค่อยหลับสนิท อึดอัดรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับ ก็เลยขอสร้อยเส้นนั้นไว้แขวน จากนั้นมาก็ไม่มีไรเกิดขึ้นเลย จนเมื่อเดือนที่แล้วไปขอหลวงพ่อมาให้พี่ๆ ดูให้ บอกฝีมืออนุบาล แต่ถ้าเรานับถือหลวงพ่อแล้ว เชื่อว่าหลวงพ่อคงช่วยเราครับ พี่ใจดีเลยให้วัตถุมงคลที่ทันหลวงพ่อมาแระ หากได้กลับบ้านคงเอาไปให้น้าแขวนแทนองค์เก่า ส่วนองค์เก่าฝีมืออนุบาล จะเก็บไว้เป็นครูครับ ขอบคุณที่ตามอ่านนะครับ เล่าสู่กันฟัง

 

กราบหลวงพ่อเกษม เขมโก

สวัสดียามเช้าคุณพลศิริ และเพื่อนๆ ทุกท่านครับ

 

เล่าต่อครับ...

ตอนที่ผมเป็นวัยรุ่นเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยใหม่ๆ ตอนเย็นๆก็ไปเรียน A.U.A ช่วงหน้าหนาวปีนั้นเพื่อนที่ A.U.A ชวนไปเที่ยวภูกระดึง ผมไม่รู้ว่ามันจะต้องเดินขึ้นเขาที่ชัน และไกลขนาดนั้น แค่ซำแฮ่กก็เกือบตาย แข้งขาหมดแรงล้าไปหมด ไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน ถ้ารู้ก็คงจะฝากเป้ และกีตาร์ไปกับลูกหาบแล้ว

ผมคิดในใจว่าขอให้ขึ้นไปถึงยอด (หลังแป) ให้สำเร็จ หมดโค๊กไปขวดกัดฟันเดินต่อ ตอนแรกก็เดินรวมกลุ่มไปกับเพื่อน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นพี่ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เดินไปได้สักพักรู้สึกว่าความล้า ความอ่อนแรง อาการเหนื่อยต่างๆหายไปไม่รู้ตัว ผมเริ่มเดินเร็วขึ้น เดินไป รอไป จนเพื่อนบอกว่าไม่ต้องรอก็ได้ ไปเจอกันข้างบนเลย ปกติเดินขึ้นภูกระดึงสมัยก่อนใช้เวลาประมาณ 6-7 ชม. (10.00-17.00 น.) ผมเดินไปเรื่อยๆ แซงหน้าไปหลายกลุ่ม ทั้งๆที่แบกเป้ และถือกีตาร์ เดินสนุกไม่ได้หยุดกินน้ำอีกเลย ถึงหลังแปแล้วจึงพักกินน้ำ นั่งรอเพื่อน กะว่าไม่น่าเกิน 15 นาที

ผมนั่งรอจนถึงห้าโมงเย็นเพื่อนก็ขึ้นมาถึงหลังแป ถามว่ามาถึงนานแล้วยัง ผมบอกว่านั่งรอมาชั่วโมงกว่าแล้ว ไม่มีใครเชื่อหัวเราะกันใหญ่ บอกว่าขี้โม้ เป็นไปไม่ได้หรอก เดินตามมาติดๆ พักตามทางแต่ละที่ก็ไม่เกิน 10 นาที ผมก็ไม่ได้เถียงหรือคิดอะไรมาก นึกว่าเดินจนชินแล้วก็เลยไม่เหนื่อย พอไปถึงที่พักของกรมป่าไม้ ข้างบนอากาศเย็นจัด อุณหภูมิประมาณ 8-10 องศา เข้าที่พักผู้ชายนอนรวมกัน ผู้หญิงก็แยกไปนอนอีกหลัง ไม่มีใครอาบน้ำเพราะหนาวกันทุกคน บอกว่าจะอาบวันพรุ่งนี้ แต่ผมทนไม่ได้เคยอาบน้ำก่อนนอน จะไปอาบน้ำเพื่อนรุ่นพี่ที่แก่กว่าผมสัก 5-6 ปี ก็ขออาบด้วย อาบพร้อมกันเลย..

เอาล่ะซิ เจอเกย์เข้าแล้ว (สมัยนั้นยังไม่รู้จักคำว่าตุ๊ด) เกิดมายังไม่เคยอาบน้ำกับใครเลย เอายังไงก็เอากันวะ แก้ผ้าอาบน้ำ เหมือนเอาเข็มมาแทงทั้งตัว น้ำเย็นเจี๊ยบ ผมรีบอาบให้เสร็จเร็วๆเพราะเขินรุ่นพี่ หันหน้าเข้าฝาตลอด พอกำลังจะเช็ดตัว ได้ยินเสียงดังตุ๊บ หันไปดู อ้าว!! รุ่นพี่ล้มลงไปแล้ว เป็นชีเปลือยยังไม่ได้ราดน้ำสักขันเลย ผมรีบเข้าไปพยุง เอาผ้ามาพันตัวเอาไว้ พี่เขาบอกว่าขยับตัวไม่ได้มันแข็งไปหมด ช่วยพาไปที่พักหน่อย

พอถึงที่พัก ความอุ่นในบ้านทำให้พี่เขาพอจะขยับตัวใส่เสื้อผ้าเองได้ ตอนนั้นพวกผู้หญิงมาตามไปกินข้าวเย็น (ไปเที่ยวคราวนี้มีผู้ชายอยู่ 2 คนคือผมกับพี่คนนี้เท่านั้น) พี่เขาบอกให้ผมไปกินก่อนเดี๋ยวจะตามไป กินข้าวเสร็จกลับมาพี่เขานอนห่มผ้าอยู่ ผมถามว่าดีขึ้นหรือยัง พี่เขา (ผมจำชื่อไม่ได้แล้ว) บอกว่าแข้งขา มือไม้ชาไปหมด ขยับไม่ได้ ผมก็บอกว่าจะเอายาหม่องพระมาทาให้พรุ่งนี้เดินตัวปริวเลย ปกติพี่คนนี้เขาบอกว่าเค้าไม่มีศาสนา ดูจากภายนอกก็พอจะรู้ เพราะไว้ผมยาว แต่งตัวคล้ายฮิ้บปี้ เป็นนักร้องด้วย

ผมบอกว่ายานี้จะได้ผลก็ต้องเชื่อในพุทธคุณของท่านเสียก่อน พี่เขาลังเลอยู่พักนึงก็ตอบ O.K. ผมเลยหยิบยาหม่องประจำตัว เป็นยาหม่องของหลวงพ่อเกษม พ่อเอามาจากวัดทีนึงเยอะๆ ผมจะแบ่งเอามาใช้ตลอด ทาแก้ปวดท้อง ปวดหัว ปวดเมื่อย ฟกช้ำ ครั้งเดียวอยู่ แต่ต้องท่องคาถาที่พ่อบอกทุกครั้ง คือ "พุทธทัง สูญหาย - ธรรมมัง สูญหาย - สังฆัง สูญหาย" ผมทายาหม่องให้พี่เขาทั้งตัวเกือบหมดขวด เหลืออยู่นิดหน่อยเก็บเอาไว้ทาให้ตัวเองคืนนี้

ตื่นตอนเช้าพี่หายไปไหนก็ไม่รู้ ผมไปอาบน้ำกลับมาเจอพี่เขายืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าบ้านพัก บอกว่าอาบน้ำแต่เช้าแล้ว ไปเดินเล่นแถวนี้ ผมถามว่าเป็นยังไงบ้าง พี่เขาบอกว่าหายดีแล้ว หลับเป็นตาย วันนี้ไปเที่ยวได้แน่ เราอยู่บนภูกระดึง 2 วันก็เดินทางกลับ ตอนจะกลับพี่เขาถามว่ายาหม่องหมดหรือยังขอยืมทาก่อนลงเขาได้หรือเปล่า ผมบอกว่าหมดแล้วครับ พี่เขาหน้าเสียไปเลย ตอนลงเขาก็ใช้ไม้เท้าช่วยพยุงไปตลอดทางเลย และถึงข้างล่างเป็นคนสุดท้าย จบแล้วครับ ยาวไปหน่อยต้องขอโทษด้วย..

"ยาหม่องหลวงพ่อเกษม" หมดไปหลายปีแล้ว แต่คาถาของท่านยังศักดิ์สิทธิ์อยู่ ผมใช้ยาหม่องยี่ห้อไหนก็ได้ เวลาทาท่องคาถาของท่าน หายทุกครั้งเลยครับ อ้อ!! เวลาทาให้ "ทาลง" อย่างเดียวนะครับ อย่าทาขึ้นลง หรือซ้ายขวา เจอกันคราวหน้า..นะครับ!

ผมลืมบอกไปว่า เที่ยวภูกระดึงครั้งนั้นนอกจากยาหม่องแล้ว ผมยังมีเหรียญหลวงพ่อเกษม ติดตัวไปด้วย..ครับ

 

จะเป็นการเล่าเรื่องความประทับใจหรืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับหลวงพ่อครับ ขอให้ท่านได้เล่าก็พอครับจะเขียนสั้นเขียนยาวได้ทั้งนั้นครับ ขณะนี้มีผู้เข้าร่วมรายการ 3 ท่านแล้วครับ สนุกๆ ครับ :boo::boo::boo:
- คุณmotana2008
- คุณพลศิริ
- คุณพรเกษม

 

...จำได้ว่าไปกราบท่านไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้ง...เพราะไม่ไกลจากที่พักมาก ไม่มีโอกาสได้กราบขณะท่านมีชีวิต เมื่อปี 2551 ตอนนั้นอยากรับราชการมาก และได้ไปสอบหลาย ๆ แห่งไว้ ได้เข้าไปกราบขอพรจากหลวงพ่อเกษม เขมโก หลังจากเข้าไปกราบขอพรหน้าสรีระหลวงพ่อ หลังจากนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ ผมฝันว่าหลวงพ่อท่านมาลูบหัวผม จำได้ติดตาว่าองค์ท่านผอมมาก ลูบหัวผมแล้วยิ้ม ถัดจากนั้นไม่กี่วัน ได้รับหนังสือ จากสำนักงาน ก.พ. ให้ไปบรรจุเข้ารับราชการ...ความรู้สึกในขณะนั้นรู้ได้ทันทีว่าความฝันนั้น คือสิ่งที่ได้ขอไว้กับหลวงพ่อ...พระอรหันต์หนึ่งเดียวในดวงใจของผม จนต้องไปเปลี่ยนชื่อของผม ตามชื่อไอดีนี้ในเว็บพลังจิตครับ....

 

กราบหลวงปู่เกษมครับ...
สังฆะรูปัง วันทามิหัง สังฆังนะมามิ.
<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ขอเล่าประสบการณ์ จากเหรียญ ระฆังเงิน ที่แถม มากับหนังสือศักสิทธิหลายปีแล้ว นะครับ
ปกติผมเองเป็นคนชอบเอาพระ รูปและหรียญเล็กๆไว้ในกระเป๋าสตางค์มาหลายปีแล้ว และมีช่วงนึง ผมนำเหรียญระฆังเงิน(รูปพ่อเกษม+พระสังกัจาย)ไว้ในกระเป๋า แล้ว มีอยู่วันนึง กระเป๋าหายไป แล้ว มีคนเก้บได้ ตอนหายผม ร้อนใจเพราะมีบัตรต่างๆ+เงิน อยู่ในนั้น ผมเองได้ระลึกถึงหลวงพ่อเกษมและอีกหลายท่าน ว่าขอให้ผมได้กระเป๋าเงินคืน พอบ่ายๆ มีคนโทรมา จากนามบัตรสมัยผมทำงานผมจะเอาไว้ด้านบน ว่าพบเจอกระเป๋าผม ที่คูน้ำ และทรมาให้ผมไปรับ โดยพี่เขาเป็นคนขับรถแท๊กซี่อยู่ แล้วผมก็ไปเอากระเป๋า ในเย็นวันนั้นโดยนัดเจอและได้มอบเงินจำนวนนึงเป็นค่าน้ำมันที่พี่เขานำมาให้ไปด้วยโดยของในกระเป๋า เรียบร้อยดีครับ เงินหายหมด...แต่กระเป๋าแค่มีรอยนิดหน่อย ยังถือว่าโชคดีที่ท่านช่วยและได้พบน้ำใจของพี่เขาด้วยครับ

 

กราบหลวงพ่อเกษม

สวัสดีทุกท่านครับ อ่านประการณ์ของพี่หลายๆท่านแล้ว เป็นประสบการณ์ตรงที่เยี่ยมมากเลยครับ ส่วนผมไม่มีประการณ์ให้เล่าล่ะครับต้องรอก่อน 555 แต่ก็รู้สึกมีการเปลี่ยนแปลงในตัวเองและเรื่องอื่นๆไปในทางที่ดีขึ้น เอาหลักๆเลยตอนนี้ผมคิดว่าผมมีอารมณ์มีความสงบมากขึ้น อารมณ์ดีหัวเราะง่าย(เหมือนคนบ้าหรือเปล่า) จากที่เคยนอนดึกๆตื่นเช้าๆมายังง่วง เดี๋ยวนี้ไม่นะครับ หมั่นทำหมั่นปฎิบัติ จะรู้เองครับ

แล้วเมื่อวานผมถามน้องดูสารคดีหลวงพ่อแล้วเป็นไงบ้าง น้องบอกว่าจะร้องไห้เลย ถามชวนไปงานวันเกิดหลวงพ่อเดือนซะอีกนั่นๆๆ วันก่อนผมแค่ชวนเล่นมาเมื่อวานจะไปจริงๆซะงั้น ก็เลยคัดลอกหนังสืออัตตชีวประวัติหลวงให้น้องไปอ่านอีก

แถมครับแถมครับ เมื่อวานตอนเย็นน้องผมไปแถวหน้าวัดแถวบ้านผม มีคนเค้าหลวงพ่อมาปล่อยเป็นรูปหล่อหลวงพ่อเกษม น้องผมก็อธิบายลักษณะคร่าวก็พอจะนึกออก เลยค้นหารูปให้ดูเพื่อความแน่ใจ เป็นรูปหล่อหลวงพ่อปี 35 ปล่อย 1แดง(หาไม่ได้อีกแล้ว) ผมนึกในใจ หลวงพ่อมาโปรดแล้ว เย็นเลิกงานกะว่าจะไปกับน้องไปบูชาหลวงพ่อครับ สาธุ

(เรื่องของผมไม่นับนะครับ เป็นเรื่องความประทับใจ)

 

สวดยอดครับ ของแสดงความยินดีด้วยนะครับ
บารมีหลวงพ่อแผ่ไพรศาล ^^

กราบหลวงปู่เกษมครับ

 

เรื่องเล่าแต่ละท่านสุดยอดเลยครับ หากท่านใดต้องการเข้าร่วมรายการรบกวนช่วยแจ้งด้วยครับ
ขณะนี้มีผู้เข้าร่วมรายการ 5 ท่านแล้วครับ สนุกๆ ครับ
- คุณmotana2008
- คุณ huyakorn
- คุณพลศิริ
- คุณพรเกษม
- คุณ dinso

 

กราบหลวงพ่อเกษม สังฆัง นะมามิ

สวัสดีทุกท่านด้วยครับ อนุโมทนาบุญ กับพี่ป๋องด้วยครับที่นำสิ่งดีๆ มาสู่ห้องนี้อีกครั้ง

 

นึกออกแล้วครับ ถือว่าเป็นเรื่องเล่าสู่กันฟังละกันนะครับไม่ใช่ประสบการณ์อะไรครับ คือผมได้รับความเมตตาจากพี่นิติกูล มอบวัตถุมงคลของหลวงพ่อ รุ่น อย. และบารมี 81 มาพร้อมตลับเลย.... ผมก็เลยอาราธนาขึ้นคอเลยเหมือนกัน ถ้าสังเกตุช่วงสัปดาห์นั้น ผมได้รับรางวัลจากการเล่นเกมส์หรือทายเกมส์ในเว็บพลังจิตนี้ประมาณ 3-4 เกมส์ติดๆกันเลยครับ...... ไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะความเมตตาของหลวงปู่ครูบาเกษมรึเปล่าครับ.....เล่าสู่กันฟังครับ.....

 

เห็นเลข 8 ชัดๆ 555

 

นอกจาก 8 แล้วมีเลขอะไรอีกครับพี่ เผื่อมีลุ้น อิอิอิ

 

สะมะณัง วันทามิ กราบหลวงปู่เกษม เขมโก ครับ
มองตรงไหนครับว่าเลขแปด อิอิ มองกี่ทีก็ดูไม่ออก