ทำไมฝึกกสิณจึงไม่เกิดฤทธิ์

ในส่วนตัวผมสาเหตุน่าจะมาจาก
1.ฝึกไม่ถูกวิธี
2.ไม่มีครูที่จะชี้แนะหรือเก่งด้านนี้จริงๆ
...เพราะโดยส่วนมากเท่าที่เห็นมีแต่พวกหลอกลวง หรือหลงตัวเองคิดว่าตนเองเก่ง ฝึกมาดีแล้ว แต่ไม่เคยสงสัยเลยหรือ ว่าทำไมใช้ฤทธิ์หรือบุญ-บารมีไม่ได้ ไม่ใช่ว่าทำไมฝึกแล้วต้องเกิดฤทธิ์ อยากจะบอกว่าถ้าฝึกหรือมาถูกทางแล้วละก็ฤทธิ์ย่อมเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ (ฤทธิ์เป็นของแถม) กสิณทุกชนิดต้องรู้จักการกำหนด ถ้าไม่รู้จักการกำหนดย่อมใช้พลังกสิณไม่ได้ และเมื่อกำหนดแล้วจะต้องเกิดตามที่เรากำหนด ถึงจะเรียกว่ารู้จักการกำหนดที่ถูกต้อง...
และสุดท้ายผมต้องการให้ทุกท่านที่ฝึกกสิณอยู่นี้ ช่วยชี้แจ้งสาเหตุที่ฝึกกสิณแล้ว ทำไมไม่เกิดฤทธิ์ให้ด้วยครับ ขอบคุณ

 

โดยความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่าพวกเราขาดกำลังใจ เพราะไปคิดว่าอภิญญานั้นเป็นของยากบ้าง เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้บ้าง ตัวเราไม่มีทางทำได้แน่ๆ หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
พอเรามีความคิดแบบนั้น มันก็เหมือนกับการปิดกั้นจิตใจ ปิดกั้นตัวเอง จากผลของอภิญญา

ผมอยากจะให้มีใครสักคนที่ทรงอภิญญา ออกมาประกาศ และยืนยัน ว่าอภิญญานั้นมีจริง ทำได้จริงๆ ตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

อภิญญาไม่ใช่ของยาก ไม่ว่าใครก็สามารถทรงอภิญญาได้ ถ้าฝึกอย่างถูกวิธี

ผมว่าอภิญญาสามารถใช้พิสูจน์นรก สวรรค์ ได้ดีกว่าวิชชา3 หรือ ทิพจักขุญาณ เพราะเราสามารถไปเห็นนรกสวรรค์ ได้ด้วยตาของเราเองแบบ 100% ถ้าได้เห็นแบบจะจะขนาดนั้นแล้วยังอยากจะทำความชั่ว อยากจะลงนรกอีก ก็ตัวใครตัวมันแล้วล่ะครับ


ตอนนี้เห็นแต่พวกฝรั่ง ที่กล้าออกมาแสดงอภิญญาอย่างเปิดเผย ผ่านทางyoutube
ผมดูแล้วก็ได้แต่คิดว่า คนไทย ไม่มีเลยเรอะ สักคน ใครก็ได้ โชว์ให้พวกฝรั่งมันเห็นซะบ้างเซ่ ไม่รู้ว่าฝรั่งพวกนี้เค้าไปเรียนอภิญญามาจากที่ไหน และใครเป็นคนสอนพวกเค้า

เท่าที่สังเกต ใช้วิธีคล้ายๆกัน บางทีก็ทำเหมือนกัน ลีลาเดียวกัน แสดงว่าน่าจะเรียนมาจากที่เดียวกัน
แสดงว่าที่เมืองนอกมีที่เรียน หรืออย่างน้อยก็ต้องมีคนสอน แล้วทำไม ที่เมืองไทย ไม่มีอย่างนั้นบ้างฟะ เซ็งเป็ด

 

ฤทธิ์นั้นจะเกิดใด้  ๑๐  ประการคือ
๑   เกิดจากการอธิฐาน
๒   เกิดจากบันดาล
๓   เกิดจากใจ
๔   เกิดจากการแผ่ฌาน
๕   เกิดจากการแผ่สมาธิ
๖    เกิดจากการที่เป็นอริยะ
๗    เกิดจากผลของกรรม
๘    เกิดจากผู้มีบุญ
๙    เกิดจากวิชชา
๑๐   เกิดจากการประกอบถูกส่วนปัจจัย
   สาเหตุที่ผู้ฝึกกสิณแล้วไม่เกิดฤทธิ์นั้น  มีหลายเหตุป้จจัยด้วยก้นครับ
เช่น  ฝึกมาไม่ถูกต้อง  ความเพียรไม่พอ   ความเพียรมากเกินไป
จิตไม่รวมตัวเป็นสมาธิในขณะที่จะแสดงฤทธิ์  มีความอยากที่จะให้เกิดฤทธิ์
มากเกินพอดี   ผิดเวลา    ผิดสถานที่  จิตตก  มีเสียงรบกวนสมาธิขณะ
ที่จะแสดงฤทธิ์   ไม่ขออนุญาดิจากครูอาจารย์ ก่อน   และ  ทำผิดขั้นตอน
ลองตรวจสอบดูครับว่าผู้ที่ฝึกกสิณนั้นบกพร่องตรงใหน
ท้ายนี้หวังว่าคำตอบนี้จะ เป็นประโยชน์ และให้ความรู้ แก่ผู้ฝึกกสิณ  ตาม
สมควร แก่ภูมิธรรมของท่าน และ เป็นกำลังใจให้ ครับ

เจริญธรรมมาด้วยเมตตาจิต

 

ฤทธิ์เป็นของแถม... สำหรับผู้ฝึกฝนกสิณเพื่อมีฤทธิ์ย่อมไม่คิดเช่นนั้น
ตั้งใจปฏิบัติตนเพื่อการใดแล้ว จะไปคิดว่าผลที่ได้เป็นของแถมได้อย่างไร

ผมเองก็ไม่มีฤทธิ์ (ไม่เกี่ยวกับมโนมยิทธินะครับ)
การมีฤทธิ์ได้ต้องทรงฌานได้นวสี ผมทำไม่ได้ครับ ไม่คล่องแบบนั้น

อนึ่ง ฤทธิ์ก็คือฤทธิ์ ฤทธิ์ของเรา ก็ของเรา
ฤทธิ์ของคนอื่นก็ของคนอื่น

 

อาจเป็นเพราะ เลือกกสิณไม่ถูกจริตกับตัวเองจิตเลยไม่รวมเป็นสมาธิก็เป็นได้
แต่อย่าลืมนะครับ ถ้าฝึกกันได้ง่ายๆ คนที่มีอภิญญาคงเต็มบ้าน พระอรหันต์คงเต็มเมือง

 

ถ้าจะให้แบบบังคับได้..ต้องเพิ่มความเพียรให้มากๆ.ซ้อมให้คล่องจริงๆ.
.เพราะถ้าจิตยังไม่ถึงขั้นตกกระแสธรรมจริงๆและยังมีกิเลสส่วนละเอียดด้วยแล้ว.
..ยังไงๆของแบบนี้ก็ต้องเสื่อม..เอาเป็นว่าทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
..ก็ไม่ต้องซีเรียสอะไร..

 

ผมคิดว่าสมาธิ ไม่พอ คนเราแต่ละคนเวลาฝึกจิตให้เปนสมาธินั้น มีเวลาในรวมจิต ได้ไม่เท่ากัน แม้จิตนิ่งได้แล้ว ก้ประคองให้นิ่งต่อไปอีก ก้นิ่งต่อได้อีกไม่เท่าไร ก้ถอนจิตออกมาหรือ
จิตเริ่มกระสับกระสาย ไม่ว่างติดต่อกันเปนชม. ที่บอกอย่างนี้นอกจากการฝึกฝนแล้ว มันก้อาศัยบารมีเก่าที่ฝึกมาในชาติก่อนด้วย
1.มีอาจารย์1
2. มีการฝึกฝน1
3. และก้มีบุญเก่าจากสมาธิที่เคยฝึกมา 1
อย่บนพื้นของไตรสิกขาด้วย

 

.........ขอขอบคุณทุกความเห็น.........

 

อภิญญามีอยู่จิงคับ มีพระหลายสิบรูปได้แล้วคับที่ผมพบมา เพียงแต่ไม่อยากเปิดตัว รั้งแต่จะมีความวุ่นวายเข้าหา คนไม่เห็นหรือไม่มีอภิญญาก็จะไม่เชื่อหาว่าเพ้อเจ้อบ้าง เลยฝึกกันไปแบบไม่เปิดตัว แต่ที่แน่ๆคนหายของหายนี้รู้หมด ผมไปทำกรรมอะไรมาเมื่อหลายสิบปีก่อนก็รู้ และเห็นความคิดผมโดยตลอดโดยที่ผมไม่ได้บอก ผมหลับตานั่งสมาธิเห็นอะไรไม่ต้องบอกพระท่านก็รู้หมดและถูกต้องด้วย แบบนี้เรียกว่าของจิงไหมคับ ชี้แนะให้ผมฝึกสมาธิจนเข้าออกฌานระลึกชาติได้เองในไม่กี่เดือนคับ พระท่านบอกเสมอได้มาแล้วต้องตั้งอยู่ในธรรม ไม่งั้นเป็นวิบากกรรมอีก

 

หลวงพ่อที่สอนคุณอยู่ที่ไหนครับ ท่านชื่ออะไร ท่านสอนผู้อื่นด้วยหรือไม่ครับ ตอบทาง พีเอ็มก็ได้ครับถ้าไม่สะดวก

 

ฤิทธิ์มีได้ก็เสื่อมได้เป็นธรรมดา ที่สุดแห่งธรรมนั้นสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ธาตุขันฑ์นี้แม้จะต้องแตก ต้องดับไปเพราะการปฎิบัติธรรมเจริญภาวนา จะขอยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเป็นทางสายเอก ข้าพเจ้าตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแน่แท้แล้วว่าจะขอจบนิพานในชาตินี้ คำว่าไม่สำเร็จอย่าได้เกิดกับข้าพเจ้าตราบเข้าสู่นิพานเทอญ

 

มีฤทธิ์นั้นแค่เริ่มต้นคับ ที่วัดนั้นหลายท่านเข้าสู่ขั้นละฤทธิ์แล้วคับ มีฤทธิ์ละฤทธิ์ ไม่งั้นก้าวสู่ขั้นสูงสุดไม่ได้ อีกประการคือธรรมมะไม่ใช่ของเร่ขายตามตลาด ผมจะแนะนำสำหรับคนที่ตั้งใจปฏิบัติแต่ไม่มีครูอาจารย์รู้จิงแนะนำเท่านั้น PMมาได้คับไม่เก็บค่าใช้จ่าย ถ้าใครได้ญานแล้วอย่าไปใช้ในทางที่ผิดนะคับจะเป็นวิบากกรรมหนักอีก

 

ใช่คับ อาสวัขยญานคือที่สุด แต่การจะไปถึงที่สุดแห่งอภิญญาล้วนผ่าน อภิญญาอื่นๆมาก่อน

พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญเพียร ที่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ทรงเริ่มบำเพ็ญสมาธิให้เกิดในพระทัย
ในปฐมยาม : ทรงบรรลุ “ปุพเพนิวาสานุติญาณ” คือทรงระลึกชาติในอดีตทั้งของตนเองและผู้อื่น
ในมัชฌิมยาม : ทรงบรรลุ “จุตูปปาตญาณ” คือการรู้แจ้งการเกิดและดับของสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ในปัจฉิมยาม : ทรงบรรลุ “อาสวักขยญาณ” คือ รู้วิธีกำจัดกิเลสด้วย อริยสัจ ๔ คือทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า


หรือใครจะเก่งบรรลุอาสวักขยญานในตอนแรกเลยก็ไม่ว่ากันคับ

 

มารอเรียนกับคุณกสิณอยู่ไงคะ เชิญบอกวิธีมาได้เลยรอฟังอยู่จะได้นำไปปฏิบัติตาม

 

สำหรับผู้หญิง..ผมจะสอนกสิณแสงสว่างเป็นกสิณแรก เพื่อทดสอบคุณว่าเวลามีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย(การปรับธาตุ)คุณจะทนได้ไหม ทนได้นานเท่าไหร่ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย ให้บอกผมว่ามีอะไรบ้าง เมื่อถึงเวลานั้นผมจะให้แฟนผมเช็คญาณของคุณ เพื่อประหยัดเวลาเรื่องการสวดมนต์เพราะผมคิดว่าคุณต้องสวดมนต์ก่อนนั่งสมาธิ ถ้าอยากสวดแค่ พระไตรปิฏกเท่านั้น หลังจากนั้นก็เริ่มนั่งสมาธิ เริ่มแรกให้ยกมือไหว้นึกถึงครูบาอาจารย์ของผมให้ช่วยชี้แนะแนวทางการปฏิบัติ แล้วก็กราบ 9 ครั้ง หลังจากนั้นจึงเริ่มนั่ง โดยการนั่งให้นั่งที่ที่มีแสงสว่างส่องตาเรา เมื่อหลับตาคุณจะมองเห็นเป็นแสงสีส้ม ให้มองไปเรื่อยๆ(มองตาในคือการหลับตาเนื้อลืมตาใน เข้าใจนะครับ) เมื่อมองจนเกิดสมาธิ นิ่งแล้ว ให้นึกว่าแสงสว่างนั้นคลุมตัวเรา เรานั่งอยู่กลางแสงสว่าง เอาแค่นี้ก่อนทำไปเรื่อย ๆประมาณ 1 อาทิตย์ หลังจากนั้นคุณค่อยมารายงานผลให้ผมทราบ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับร่างกายคุณบ้าง ผมจะไม่บอกว่าจะเกิดอะไร เพราะกลัวคุณจะคิดไปเอง ผมอยากให้มันเป็นตามธรรมชาติ เมื่อถึง 1 อาทิตย์แล้ว ผมจะสอนให้คุณรู้จักการกำหนดเพื่อนำกสิณไปใช้ประโยชน์ เมื่อปฏิบัติแล้วอย่าพะวงแม้จะมีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องสงสัย สงสัยได้ก็ต่อเมื่อผ่าน 1 อาทิตย์ตามที่บอกไปแล้ว....หวังว่าจะตั้งใจปฎิบัติตามที่พูดนะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำมาให้ทิ้งไว้ข้างหลัง ทำตามที่ผมบอกแล้วคุณจะรู้ด้วยตนเอง ว่าผมพูดจริงไม่มีโกหกหรือหลอกลวง

 

มารายงานผลการฝึก เพื่อจะบอกว่า ยังคงสนใจและไม่ล้มเลิกคะ วันนี้ลองทำตามวิธีที่คุณนายกสิณแนะนำดู ประมาณ 15นาที ผล คือ แสงที่ดิฉันเห็น ยังเป็น วงกลมดวงใหญ่สีชมพูอมม่วง ซึ่งคาดว่าคงจะเป็นนิมิต จากกสิณสี แดง ที่เคยฝึก มันกลับมาทุกครั้งเวลาเข้าสมาธิ อย่างนี้จะให้กำจัดเขาไปด้วยหรือเปล่า และกำจัดอย่างไรคะ แสงสีม่วงนี้อยู่กับดิฉันมานาน เวลาจิตว่าง หรือเข้าสมาธิ เขาก็จะลอยมาให้เห็นเอง.....ส่วนอารมย์ ก็ดีมาก มันเหมือนกับว่าเราไม่อยากลืมตาอยากเพ่งนานๆเดี๋ยวพรุ่งนี้วันเสาร์ว่างทั้งวันจะเพ่งตามที่คุณกสิณสอนดู ทั้งวัน

 

หลังจากพยามดูอีกรอบ เอาแบบนั่งใกล้ๆแสงจากหน้าต่างและมองเฉพาะแสงสีสมที่ส่องเข้าตามาหังจากทำได้ 1ชั่วโมง พอลืมตาขึ้นมาหจากนั้น อาการทางกายคือ แทบอยากอาเจียนออกมา คงเพราะแสงเข้าตานานมากจน เวียนหัว ไม่เคยมีอาการแบบนี้กับวิธีการฝึกกสิณบบอื่นๆ แต่จะรอให้หายเวียนัวแลวมาลองดูอีกสักรอบคะ

 

ลองดูเล็กน้อยเมื่อกลางวัน แต่ผมปรับไปนิดหน่อย เพราะผมเริ่มจากกำหนดพุทธานุสสติ กำหนดพุทธนิมิตก่อน จนกำหนดได้ชัดจึงกำหนดแสงสว่าง ช่วงแรกมืด สักระยะเกิดนิมิตสว่างเพิ่มาทีละน้อย จนนิมิตสว่างใหญ่ เมื่อนึกให้คลุมกายก็สว่าง มีอาการวูบวาบในจิต แต่ทรงไว้ยังไม่ได้นาน...

 

ผู้ที่ฝึก กสิณ สมาธิ มโนมยิทธิ ปฏิบัติ ตามหนังสือหรือตำรา แล้วฝึกอย่างไร ก็ไม่สำเร็จ ฝึกเท่าไรก็ไม่มีฤทธิ์ เพราะว่าท่านยังไม่มีบารมี หรือสะสมบารมีมาแต่ยังไม่เพียงพอ

ผู้ที่สะสมบารมีมาตั้งแต่ชาติก่อน ๆ จะปรากฏลักษณะนรลักษณ์ต่าง ๆ หรือว่าตำราจีนเรียกว่า โหงวเฮ้ง บ่งบอกว่าผู้นั้น ต่อไปจะฝึกสมาธิสำเร็จ แม้แต่กระทั่ง ลักษณะของดวงตา ใบหู ยังบ่งบอกลักษณะของคน ที่มีตาทิพย์หูทิพย์ มาตั้งแต่กำเนิด

บุคคลเหล่านี้ จะมีฤทธิ์ติดตัวมา เรียกว่าอริยทรัพย์ ติดตัวไปทุก ๆ ภพชาติ คือจะเป็นลักษณะตามธรรมชาติของบุคคลเหล่านั้น เมื่อถึงเวลา คนเหล่านี้จะสามารถนั่งสมาธิได้ง่าย ๆ แค่หลับตาก็สามารถเป็นไปโดยอัตโนมัติ บังเกิดสมาธิ ญาณ ฌาณสมาบัติ มโนมยิทธิ ตามลำดับ มีฤทธิ์ และสามารถแสดงฤทธิ์ต่าง ๆให้เห็นได้ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ เราเรียกว่า โลกีย์ฌาณ

ถ้าท่านจะมีฤทธิ์ ไม่ต้องฝึกอะไรเลย อยู่เฉย ๆ เมื่อถึงเวลาที่สวรรค์เบื้องบนกำหนด ก็จะเป็นไปแบบอัตโนมัติ

อย่าไปเร่งรัดสวรรค์ ให้ถึงเวลาก่อน อำนาจญาณฌาณสมาบัติเป็นของสูง เป็นของเบื้องบน เมื่อถึงเวลาก็จะมีขึ้นมาเอง

 

พยายามจับความรู้สึกไว้ ค่อยเป็นค่อยไป