ทำไมเป็นแแบบนี้

:'( อยากถามผู้รู้หน่อยครับ คือว่าผมสวดมนต์เสร็จแล้ว นั่งสมาธิต่อเลย นั่งไปซักพัก ผมไช้ ภาวนา พุท โธ ครับ พอเคลิ้มๆ มีความรู้ใจมันอยาก ยกแขนขึ้นมา รำ น่ะครับ แต่ผมฝืนใจไม่ยกแขนขึ้นมา รำ ครับ ผมไม่รู้เป็นเพราะอะไรครับ วอนผู้มีความรู้ช่วยตอบหน่อยนะครับ ขอบพระคุณมากนะครับ:'cool:

 

มันก็เป็นหนึ่งในอาการที่ไม่มีประโยชน์ จากการฝึกสมาธิ หนะครับ

ตลอดที่ผ่านมาเราเกิดตายมาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ เก็บขยะสะสมไว้เยอะเหลือเกิน

ถ้าจะปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นจากการเกิด ก็มีสติรู้ให้ทันมันเข้าไว้ ครับ

แต่ถ้าอยากเวียนว่ายตายเกิดต่อไป ก็ตามไปก็ได้ครับ จะเจออะไรแปลกๆ อีกเยอะ แต่ไม่เป็นประโยชน์กับการหลุดพ้นสักอย่าง

 

ขอบคุณนะครับ คุณอินทรบุตรครับ

 

ง่ายมากสำหรับปัญหานี้ สิ่งที่เกิดกับคุณเกิดจากมีองค์มาครอบร่าง คุณลองหลับตาถามซิครับ ว่าเป็นใครแล้วคุณลองเอ่ยชื่อ ถ้าใช่ให้พยักหน้าไม่ใช่ให้ส่ายหน้า แบบนี้น่าจะได้คำตอบนะ
...ต่อให้นั่งกรรมฐานอีก 100 ปีก็ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้

 

ท่านนางวิสาขามหาอุบาสิกาก็ร้องรำทำเพลงครับ
หลังจากสร้างวัดบุพพารามเสร็จท่านก็ร้องรำทำเพลง
ภิกษุก็ไปถามพระพุทธเจ้าว่าพระโสดาบันร้องรำทำเพลงได้หรือ
พระพุทธเจ้าตรัสตอบว่านั่นเป็นเพราะอาการแห่งปีติความอิ่มเอิบใจ

 

เป็นปิติอย่างหนึ่งครับ บางคนเต้น บางคนรำ ทำสติสัมปชัญญะรับรู้อารมณ์นั้นแล้วภาวนาต่อไปครับ

 

ถึงตรงนี้ ถ้าติด ก็จะติดขัด ขาดความก้าวหน้าในการปฎิบัตินานเลยครับ

ถ้าเราไปปรุงแต่งเพิ่ม เช่น เราเป็นโน่น เป็นนี่ มันปรุงไปได้เรื่อย ไม่จบ ปรุงอย่างไหน ท่าทางมันก็จะมาอย่างนั้น ด้วยธรรมชาติแล้ว ส่วนใหญ่ ยิ่งอยากรู้อยากเห็น

ถ้าไม่ปรุงแต่งว่าตนมีความพิเศษ วิเศษจำพวกเทพอะไรต่าง ๆ ก็จะไม่มีปัญหา จุดนี้ ถ้าข้ามได้จะไปไวมาก เข้าสมาธิได้ สมาธิอย่างเร็วเลย

ต้องปล่อยวางนะครับ อย่าไปให้ความสำคัญกับอาการนี้มาก ทำไม่สนใจไป ก็จะไม่มีอะไรมาหลอกให้เราเสียเวลาได้

 

ที่นี่เขาก็รำ

สวดมนต์แล้วรำ


กำหนดจิตตามอาการ ไม่ต้องฝืน กำหนดรู้ตามอาการที่รู้สึก ฯลฯ

 

+++ ตรงภาษาที่ใช้คำว่า "ใจมันอยาก ยกแขนขึ้นมา รำ" และ "ผมไม่รู้เป็นเพราะอะไร" นั้น ลองใช้วิธีตรวจสอบตามนี้ดูนะครับ

http://palungjit.org/posts/6458989

 

กำหนดรู้แล้ว ยกไตรลักษณ์มาพิจารณาในการปลงบ่อยๆคับ จะนิ่งขึ้นเอง