จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

งั้นถ้าพร้อมมาหาครูดัชที่ dutchaneerover@hotmail.co.uk
นะคะ ครูดัชจะมีครูท่านอื่นเข้ามาช่วยด้วยค่ะ
โมทนาสาธุค่ะ

 

หวัดดีจ้า ๆ น้อง ISSA ส่งเมล์ได้เลยจ้า ๆ ครูน้องหมูหว้ารอต้อนรับอยู่นะคะ..ปฏิบัติได้เลย ไม่ต้องรอ ๆ ๆ แล้วนะคะ..
...............................................................................

(k)คุณเอ๋ กลางไพร พี่ใจเอาใจช่วยเสมอ ๆ การปฏิบัติก้าวหน้า ๆ ๆ เรื่อย ๆ นะคะ..พี่ใจดีใจด้วยค่ะ

 

โมทนากับจิตบุญดวงที่ 86 ด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ กับจิตบุญ ดวงที่ ๘๖ และครูจิตบุญทุกท่านค่ะ

 

เมื่อเหตุดับ ผลจึงดับไปด้วย..

ความพึงพอใจเกิดจากเหตุปัจจัยมาปรุงแต่ง
สิ่งใดปรุงแต่ง สิ่งนั้นไม่เที่ยง ล้วนต้องแปรปรวนด้วยอาการใด
สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นทนอยู่ไม่ได้ จึงเป็นทุกข์ถ้าเข้าไปอยากไปยึด
สิ่งใดทนอยู่ไม่ได้สิ่งนั้นไม่มีแก่นถาวร(ไม่มีค่า) ให้ยึดมั่นถือมั่นพึงพอใจ
ล้วนเกิดแต่เหตุปัจจัยเท่านั้น
นิพพานขาดเสียแล้ว ซึ่งเหตุปัจจัยอันมาปรุงแต่งด้วยตนเอง
นิพพานคือภาวะดับสูญเสียแล้วซึ่งทุกข์
คือภาวะดับสูญอุปาทาน
คือภาวะดับเสียแล้วซึ่งความพึงพอใจยินดีแห่งตัวตน
คือภาวะซึ่งดับเสียแล้วซึ่งการเกิด "ภพ" และ "ชาติ"​

ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ..สาธุสวัสดี

 

​

คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล
คบกับใครมันไม่ได้อยู่ที่คน แต่เพราะตนนั้นล่ะว่าเลือกอะไร

จริงๆ แล้วคนรอบข้างเราต่อให้จะดี จะเลวแค่ไหนมันไม่ได้อยู่ที่เขาเหล่านั้นนะ
ว่าจะพาชีวิตเราไปในทิศทางใด เพราะเราไปคบเขาน่ะ
มันอยู่ที่จิตเราต่างหากว่าเลว หรือดี

หรือต่อให้มีเพื่อนเลว แต่ตัวเองคิดดี ทำดี แบบนี้ก็ว่าไปอย่าง
หรือต่อให้มีครูดี แต่ตัวเองกล้าๆ ถอยๆ อืดอาด แบบนี้ก็แย่นะ
ครูดีแค่ไหนก็ช่วยใครไม่ได้
มีบ้าน มีรถ มีเงินซื้อสื่อ ซื้อหนังสือเยอะแค่ไหน
ก็ทำให้จิตตัวเองมีปัญญาขึ้นมาไม่ได้
หากเราไม่เรียนรู้ด้วยจิตเราเอง


เพราะฉะนั้นขอบอกว่าไม่มีใครง้อเราให้ทำอะไร
หรือไม่มีใครบังคับให้เราให้ทำอะไร
แต่มันอยู่ที่จิตเรานั่นล่ะว่าจะเลือกทำอะไร
และจริงจังกับมันแค่ไหน
แล้วเมื่อเลือกที่จะก้าวเข้ามาเรียนรู้แล้ว
เราพร้อมที่จะเรียนรู้สิ่งนั้นจริงๆ หรือยังได้โปรดถามใจตนเองดีๆ

ทุกวันนี้อุปสรรคปัญหาในชีวิตเราก็เยอะอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เรากำลังมาเรียนรู้จิตให้เข้าใจชีวิตมากขึ้น
มันก็ย่อมจะมีบททดสอบเป็นธรรมดา

เวลาเจออะไรเข้ามาก็อย่าได้ถอย
เดินหน้าต่อไป ด้วยสติ และจิตที่มั่นคงในพระรัตนตรัย

บทเรียนในแต่ละวันมันไม่ได้ทำให้ใครได้อะไร
นอกจากแค่ว่าบทเรียนนั้นมันจะทำให้จิตเราแกร่งขึ้น
ก็ขอให้รักษากำลังใจตนเองไว้


อย่ารอเวลาที่จะไปทำอะไร
แล้วเมื่อมีโอกาสจงคว้ามันไว้
ก่อนที่จะไม่มี "โอกาส" ได้ทำอีก

 

ขอแสดงความยินดีและโมทนากับน้องเฟิร์นจิตบุญดวงที่86และหลวงพ่อด้วยนะค่ะ. สาธุค่ะ

 

ขออนุโมทนาบุญกับจิตบุญดวงที่๘๖ด้วยคะ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งขึ้นไป
ขออนุโมทนาบุญกับครูจิตบุญผู้ฝึกสอนด้วยคะ
ขอเป็นกำลังใจให้ผูปฎิบัติจิตเกาะพระและผู้ที่อยู่ขอบกระทู้ปฎิบัติถึงมรรคผลในชาตินี้ด้วยเทอญ

 

ปัญญาเกิดขึ้นได้โดย
๑. สุตามยปัญญา ความรู้ที่เกิดจากการฟัง
๒. จินตามยปัญญา ปัญญาสำเร็จด้วยการนึกคิด
๓. ภาวนามยปัญญา ปัญญาสำเร็จด้วยการปฏิบัติ

ภาวนามยปัญญา ก็หมายถึงการเจริญในวิปัสสนาญาณนั้นเอง วิปัสสนาญาณเกิดขึ้นจริง แต่ไม่ได้เกิดขึ้นจากสมาธิความสงบที่หลายคนมีความเข้าใจกัน
ฐานของวิปัสสนาญาณจะต้องเริ่มจาก สุตมยปัญญา ฟังธรรม ศึกษาธรรม เกิดเป็นสัมมาทิฏฐิ อันจะเกิดเป็นปัญญา มีความเห็นชอบในภาคการศึกษา แล้วนำมาปฏิบัติต่อไปเป็น จินตามยปัญญา เพื่อเป็นอุบายในการเจริญวิปัสสนาต่อไป เมื่อปฏิบัติให้เป็นไปในวิปัสสนา เกิดเป็นสัมมาทิฏฐิ เกิดปัญญาความเห็นชอบ เกิดความรู้เห็นในสัจธรรมความเป็นจริง มีความละเอียดมากขึ้น จะมีความสมบูรณ์ในการเจริญในวิปัสสนาอย่างเต็มที่ จากนั้น ก็จะเชื่อมโยงขึ้นสู่ใน ภาวนามยปัญญา หรือเรียกอีกคำหนึ่งว่า วิปัสสนาญาณ ผลก็เรียกว่า มรรคผลนิพพานนั่นเอง
นี้เป็นเพียงการเรียบเรียงการเกิดขึ้นของปัญญา มิใช่ว่าปัญญาเกิดขึ้นจากสมาธิแต่อย่างใด สมาธิเป็นเพียงอุบายเสริมให้แก่ปัญญา ได้พิจารณาในสัจธรรมนั้น ๆ ให้เกิดความรู้เห็นชัดเจนมากขึ้น จนถึงในระดับขั้นวิปัสสนาญาณ
การทำสมาธิก็ทำเพื่อให้เป็นพลังหนุนให้แก่วิปัสสนาญาณ จึงเกิดความรู้แจ้งเห็นจริงตามความเป็นจริงอย่างทั่วถึง ไม่มีสิ่งใดในสามภพจะปิดบังในวิปัสสนาญาณนี้ได้เลย
"นตถิโลเก รโหนาม ความลับที่ซ่อนเร้นปิดบังให้เกิดความหลงอีกต่อไปไม่มี" กิเลสตัณหาน้อยใหญ่ในขั้นละเอียดขนาดไหน วิปัสสนาญาณก็ได้ชำระล้างให้หมดไปจากใจให้หมดสิ้น

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ pporjai
หวัดดีจ้า ๆ น้อง ISSA ส่งเมล์ได้เลยจ้า ๆ ครูน้องหมูหว้ารอต้อนรับอยู่นะคะ..ปฏิบัติได้เลย ไม่ต้องรอ ๆ ๆ แล้วนะคะ..
.............................................................................
ทักทายภาคค่ำค่ะ...555++ (กำลังคุยกับครูหมูอยู่จร๊าา.. ท่าทางครูหมูจะใจดีและน่ารัก..ส่วนตัวดิฉันเองจะชอบครูปากร้าย ใจดีค่ะ เพราะที่เคยเจอ เป็นเช่นนั้น)

..พรุ่งนี้จะส่งถึงอจ.วิทย์ฯนะคะ อ้อ..ครูฟ้าคนไหนคะ? ดิฉันไม่รู้จัก..

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ISAA


คนนี้ไงคะ อย่าลืมส่งเมล์มาให้ฟ้าด้วยนะคะ คุณ ISAA
เมลล์นี้ aiifar_thesun@hotmail.com


คุณพี่ ISAA เรียนบนกระทู้ก็ได้นะคะ
ถ้าอีเมลมีปัญหาน่ะค่ะ
เดี๋ยวครูจะเวียนมาตอบการบ้านให้
สนใจไหมคะ?


ถ้าส่งเมลให้ส่งถึงครูผู้สอนทุกคนพร้อมกันรวมทั้งพี่เพ็ญด้วยค่ะ ไม่ใช่วันนี้นึกจะส่งถึงใครก็ส่งไปเรื่อยเปื่อยนะ ฝากครูหว้าจัดให้หลังไมค์ค่ะ ว่าจะไม่รับแล้วเชียวน๊า ก็พี่เพ็ญยังปิดงานอยู่นิ

แต่ถ้าจะส่งการบ้านบนกระทู้ก็ยินดีค่ะ เพราะจะมีครูโคจรมาช่วยกันตอบการบ้านให้เยอะเลย การบ้านไม่ว่าในเมลหรือบนกระทู้เขียนมาให้ละเีอียดนะคะ ทั้งเรื่องการจับภาพพระ ลักษณะพระ อารมณ์และอาการที่เกิดทางกายทางใจ สติตาม/สติทันจิตไหม และอย่าลืมบอกเล่าเรื่องราวการปฏิบัติธรรมที่ผ่านมา ช่วยเขียนให้ละเอียดเท่าที่จะเขียนได้ด้วยค่ะ

ส่งข้อมูลที่แนะนำข้างต้นมาที่...
loukwaah@hotmail.com, (หมูหว้า)
aiifar_thesun@hotmail.com, (ครูน้องฟ้า)
fuji_fuji@hotmail.com, (ครูพี่วิท)
ppojaia@gmail.com (ครูพี่พอใจ)

 

แต่งเล่นๆ เลยนำมาฝากค่ะ
ปล. อาจไม่เพราะนะคะ สัมผัสสุดท้ายไม่ลงด้วย.. ฮ่าๆ.. แต่ไม่อยากแก้ เพราะมันตรงใจสุดแล้ว

​

ที่แห่งนี้ไม่ได้มีดอกไม้ให้เธอชม
มีแต่ลมให้เธอได้รับไออุ่น
ที่แห่งนี้ไม่ได้ปูด้วยปุยนุ่น
ไม่ได้หวังให้เธอมาหนุนเพื่อผลใด

ที่แห่งนี้ไม่ได้มีไว้ให้พัก
มีแต่จะผลัก ผลักจิตเธอ ให้สดใส
หากวันนี้ตัวเธอไม่จริงใจ
คงมอดไหม้ด้วยอัตตาตนเร็ววัน

ที่แห่งนี้ไม่ได้มีไว้ดับทุกข์ (กาย)
แล้วหลงสุขอยู่ในโลกอันสรวลสันต์
ที่แห่งนี้ไม่ได้มีให้หยอกกัน
เพราะฉะน้ันถ้าไม่มั่นจงหลบไป

หากตัวเธอจริงจังกับทางนี้
ขอให้มีความตั้งมั่น และเผาไหม้
เผาไหม้สิ่งไม่ดีในจิตใจ
สุมฟืนใส่ เผามันไป ให้ดับลง

หากจะถามเหตุ หาผล อันหลงโลก
มันน่าโศกหากเธอคิด ติดประสงค์
จิตของเธอมันช่างหยาบแล้วเหลือทน...
ได้โปรดเถิด วางลงเถอะ "อัตตา"...


ณ มหาสารคาม
๐๐.๒๗ น.
๑ ต.ค. ๕๕

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนา จิตบุญใหม่ดวงที่ ๘๖และครูผู้สอนด้วยค่ะ

 

พยายามทำให้จิตมันวาง ว่าง กลาง เบา ใส เข้าไว้
ถึงกายจะหนัก หรือภาระหน้าที่ทางโลกจะหนักหรือจะมากสักปานใด เราจะต้องแยกแยะหน้าที่ระหว่างกายกับจิตให้ชัดเจน ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว โลกไม่ได้ยุ่ง คนอื่นไม่ได้ยุ่ง หรือเราไม่ได้เป็นทุกข์เพราะคนอื่นทำให้หรอก แต่ตัวเราเองนี่แหล่ะ! ไปยุ่งกับโลก ไปยุ่งกับคนอื่น หรือจิตตนเองที่ขยันส่งออกนอกนั้น ไปรับเอาทุกข์มาจากที่อื่นเข้ามาสู่จิตใจของตนเอง โดยมิรู้ตัว
เพราะฉะนั้น ผู้ที่ฝึกจิตมาดีแล้ว จิตก็สามารถตามทันกิเลสทัน ตามทันความทุกข์ที่เกิด-ดับอยู่ทุกขณะจิตได้ แต่กว่าจิตจะตามทันกิเลส หรือความเกิด-ดับของทุกข์หรือของธรรมเหล่านั้นได้ เราจะต้องคอยหมั่นฝึกสร้างสติของตนเองอยู่บ่อยๆเนื่องๆ นี่ไงหล่ะ ถึงว่าครูบาอาจารย์ทำไมถึงเน้นกับผู้ปฎิบัติมาก เพราะถึงจิตจะดีแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีสติ ก็ตกม้าตายได้ง่ายๆเหมือนกัน อย่าเพิ่งไปคิดโดยเฉพาะผู้ที่ได้แต่ฌาน ต่อให้ได้ฌาน๘ จิตก็ยังไม่พ้นสังสารวัฎไปได้อยู่ดี นอกจากจิตปฎิบัติหรือสอบผ่านวิปัสสนาและวิปัสสนาญาณไปได้ จิตถึงจะรอดพ้นจากที่กล่าวไปแล้วนั้น

รีบๆ ฝึกกันนะ อย่ามัวตั้งท่านาน เตรียมจิตรับภัยธรรมชาติกันตั้งแต่เนิ่นๆ ส่วนใครที่ยังมีคำถามมาก หรือเกิดความลังเลหรือมีความสงสัยมาก หรือติดตัวรู้มาก(อีโก้ หรือใครๆบอกไป ได้แต่พูดว่า..กรูรู้แล้ว มรึงไม่ต้องมาบอก มาสอนหรอก)นั้น ปล่อยเขาไปก่อน ปล่อยให้เขาหลงไปก็ตามใจเขา ดั่งดอกบัวสี่เหล่าก็มีให้ดู ให้เห็นกันแล้ว ใคร(จิต)ที่พอจะสอนหรือแนะนำกันได้ ก็ขอให้แนะนำกับเขาไป ตัวเราเองก็อย่าไปคิดเอง เออเอง ให้โอกาสเขาก่อน เมื่อให้แล้ว เขามองไม่เห็นคุณค่า ก็เป็นกรรมหรือเรื่องของเขาไป แต่ใจเราต้องวางอุเบกขาให้เป็น วางให้ได้ อย่าหลงไปตำหนิพวกเขา แม้นกระทั่งผู้ที่มีความเห็นต่างกับตนเอง ก้าวข้ามซะ มันเสียเวลา อย่าไปคิดว่าจะต้องมีคนเห็นด้วย หรือรักเรา100%เต็ม ฝันไปเถอะ ไม่มีวันหรอก มีคนรัก ก็ต้องมีคนเกลียดคนชัง หรือมีคนนินทาด่าว่าอยู่ดี เพราะโลกนี้หนีไม่พ้น คำว่า "โลกธรรม ๘" ไปได้หรอก แต่ถ้าผู้ปฎิบัติสามารถนำจิตตนเองให้อยู่เหนือขันธ์ ๕ ของตนเองได้กันนะ สบายแล้ว ใครไม่หลุดพ้นก็เรื่องของเขา ถึงใครจะนินทาว่าร้ายเราก็เชิญ เพราะจิตเรามันไปไกลมากแล้ว จิตเข้าสู่ความละเอียดแล้ว แล้วไยจะมาเอาของหยาบๆอยู่อีกหรือ...ผู้ปฎิบัติถึง ซึ่งความสงบ ความสว่าง หรือถึงธรรมแล้ว จะไม่มีสิ่งใดไปกระทบจิต แค่รู้ แล้ววาง และเฉย(แบบสติปัญญา) ทำอะไรจิตเราไม่ได้เลย หรือกระทบก็แค่กายหยาบเราเท่านั้น เพราะกายหยาบมันมีองค์ประกอบไปด้วยอายตนะ๖ ทั้งภายในและภายนอกอยู่ครบเลย แต่ขอจิตเฉยตัวเดียวเท่านั้น ก็เพียงพอแล้ว เราไม่ได้รู้สึกว่าเป็นทุกข์ทางใจอีกต่อไปแล้ว ก็น่าจะพอใจแล้ว ส่วนคำว่า จิตอรหันต์หรือนิพพานนั้น เป็นออฟชั่นหรือของแถม แต่เรามิได้ให้ความสนใจในคำสมมุตินั้น แต่เราสนใจจิตตนเองมากกว่า เพราะฉะนั้นผู้ปฎิบัติที่สำเร็จจากที่นี่แล้ว ท่านจะต้องเป็นฝ่ายตอบคำถามตนเอง แต่ถ้าท่านสามารถตอบคำถามตนเองได้ ต่อไปก็สามารถตอบคำถามกับผู้อื่นได้เช่นเดียวกัน

ว่าจะพร่ำให้น้อยๆแล้วนะ..อ่ะนะ

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 29 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 25 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]
ภูทยานฌาน2, ทิวลิปขาว, PlaiifarPP

คนที่ไหนมาดูเยอะแยะ สมาชิกพรรคจิตเกาะพระหายหมด เหลือแต่พรรคยังไม่มีสังกัด หรืออาจจะมี แต่กลัวจะรู้ว่า ฉันคือใคร ใครคือฉัน ฮ่าๆ ไม่ต้องเกรงใจ ใครอยากลองของใหม่ หรือใครคิดว่าเป็นของเก่าๆ ไม่อยากลองก็ตามแต่ใจของท่านนะครับ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว ปากก็พร่ำไป แต่จิตมันสบายดี มันเฉยดีครับ ใครที่กำลังมีทุกข์ ออกจากทุกข์ไม่ได้ ที่นี่มีคำตอบ หรือใครมีคำถามแต่หาคำตอบไม่ได้สักที ที่นี่มีคำตอบ แต่จะต้องมาปฎิบัติก่อนนะ เพราะคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตนเองนั้น ไปหาที่อื่นไม่มี ที่จะได้คำตอบดีเท่ากับคำตอบที่ออกมาจากจิตตนเอง ที่นี่ปฎิบัติเพื่อให้จิตเกิดปัญญา ที่นี่จิตต้องพร้อมจริงๆถึงจะสามารถปฎิบัติผ่านพ้นไปได้ ลองมาหาคำตอบดูกันนะครับ เผื่อคุณจะหาจิตเดิมแท้จริงๆของตนเอง จากที่นี่ก็เป็นได้ ผมมิได้ชักชวนนะ แต่บอกกันเฉยๆ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับจิตบุญน้องใหม่ดวงที่ 86 และครูผู้สอนด้วยจ้าาาา

 

พอดีคุณแนทUK (จบ.๘๕) พูดถึงเรื่องอภิญญาของสายบุญของเธอพอดี
ผมก็กำลังจะบอกว่า ผู้ที่มีอภิญญาอาจจะได้เปรียบผู้ที่ไม่มีอภิญญา แต่...มีแต่นะ ไม่ใช่แต่ช้าแต่ เขาแห่อะไรมา อันนั้นไม่ใช่ ไม่ทันไรเลยพี่ภูเริ่มจะออกทะเลแย๊ววว คุณแนทดึงหูผมหน่อยนึงนะ กล่าว ผู้ที่มีอภิญญาน่ะดีแล้ว แต่จะต้องใช้ไปในทางที่ถูกด้วย อย่าลืมนะว่าผู้ที่อภิญญา ๑-๕ นั้น มิใช่ไปหมายถึง อริยบุคคล หรือผู้ที่หลุดพ้น หรือมิใช่จิตอรหันต์แต่อย่างใด แต่เป็นของสาธารณะหรือเป็นโลกียฌาน คือใครๆก็สามารถฝึกกันได้ แต่ต้องอาศัยจิตที่ได้ฌานละเอียด(ฌาน๔) ยกเว้นผู้ที่ได้อภิญญาข้อที่ ๖(อาสวักขยญาณ) ก็คือ รู้การทำอาสวะให้สิ้นไป

เพราะฉะนั้น เมื่อจิตของผู้ปฎิบัติเข้าถึงความละเอียดแห่งจิตแล้ว ย่อมเกิดฌาน เห็นนิมิต หรือได้อภิญญา เป็นต้น มิได้เป็นเรื่องแปลกแต่อย่างใด เป็นเรื่องปกติธรรมดา เป็นได้แค่เปลือกเท่านั้น ใครอย่าได้หลงไปยึดเอากันนะ แต่สำหรับผู้ปฎิบัติใหม่ต้องยึดเพื่อจะได้ไปละหยาบ แต่พอจิตไปถึงขั้นละเอียด จิตก็ต้องละให้หมดเหมือนกัน เช่น ฌาน หรือว่าบุญก็ตาม หรือละทุกข์ได้ก่อน แล้วต่อมาภายหลังจึงละสุขจากฌานทีหลัง เป็นต้น แต่แก่นธรรมมันอยู่ที่การปฎิบัติจิตให้หลุดพ้น ได้แก่ วิปัสสนาญาณ หรือปัญญาญาณ เป็นต้น

ปล.ใครมีธรรมผุดขึ้นที่กลางจิต ก็นำมาแชร์กันนะ ผิดถูกก็แก้ไขกันได้ ไม่ต้องกลัวผิดถูก ไม่มีคนผิด100% ไม่มีคนถูก100% แต่พยายามเปลี่ยนจากผิดให้มาเป็นถูกให้มากที่สุดก็พอ คนที่ไม่เคยทำผิดพลาดก็คือ คนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย หรือมัวแต่ไปจับผิดแต่คนอื่นเขา อันนี้จิตขาดทุน เพราะจิตไปตั้งอกุศลกันแล้ว
และขอให้เราปฎิบัติเพื่อความหลุดพ้น จะต้องให้คนอื่นๆตำหนิเราได้เช่นกัน แต่ถ้าผิดก็ยอมน้อมรับไปปฎิบัติ หรือนำไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นไป เขาเรียกว่าติเพื่อก่อ แต่อย่าติอย่างเดียว โดยไม่บอกวิธีที่ถูกต้อง แต่อย่านำเหตุผลทางโลกมาเอาเพื่อชนะกัน เพราะเหตุผลทางโลกไม่มี ไม่มีเหตุผลทางโลก มีแต่เหตุผลของข้าคนเดียว ฮ่าๆ ขอให้พวกเราใช้เหตุผลทางธรรม หรือทางสติปัญญา เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวผิดถูกกัน ไม่ต้องอายกัน ขอให้ทำใจยอมรับเมื่อรู้ว่าตนเองผิด และจะได้แก้ไขให้ถูกต้องต่อไป ผมไม่ใช่พระอรหันต์ ผมเป็นฆราวาสไม่หลงตนเองเด็ดขาด แต่ผมจะเลียนแบบจิตอรหันต์ว่าท่านปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบกันอย่างไร

 

สวัสดีค่ะ คุณแพท อ้าว..แล้วตกลง คุณแพทไม่ได้เรียนกับพี่แนทเหรอค่ะ ครูเกษชักงง:boo: