แนวทางปฏิบัติธรรมของ หลวงปู่ต่างๆ

โอวาทธรรมหลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ ต.เขือน้ำ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

สมัยก่อน ๆ คนไม่มีความรู้มากขนาดนี้ ก็เป็นพระอริยเจ้ากันได้มากมาย พระพุทธเจ้าสอนประโยคสองประโยค ท่านเอาไปปฏิบัติ
สมัยนี้รู้มาก ลังเลมาก เรียกว่ารู้มากยากนาน เหมือนอาหารมากเครื่องปรุงมากกลับไม่อร่อย เพราะเครื่องปรุงไม่สมบูรณ์แบบ

หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ
วัดป่าบ้านค้อ ต.เขือน้ำ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ อ.เมือง จ.เลย



".... สมมุติ กับ วิมุตติ มันก็มานำกัน
เมื่อวางสมมติออกได้แล้ว จิตก็วิมุตติ จิตก็หลุดพ้น
ถ้ามีสมมุติอยู่ มีเขา มีเราอยู่ มีดี มีชั่ว ก็ยังอยู่ในสมมุติ

ถ้าเลยดี เลยชั่ว ไม่มีดี ไม่มีชั่ว มันก็หลุดพ้นจากสมมุติ

สมมุติกันเอาเองว่ามันดี สมมุติกันเอาเอง ว่ามันชั่ว
ถ้าดีมาก็ถูกใจ ถ้าไม่ดีมาก็เสียใจ อยู่แค่นี้แหละ
สมมุติทำให้ดีใจ เสียใจ ร้องไห้ หัวเราะ

ถ้าวิมุตติแล้วไม่โศกเศร้า โศกาอะไรเลย
วางเฉยได้ อะไรดีก็ไม่มี อะไรชั่วก็ไม่มี
ไม่มีดีใจ เสียใจ ร้องไห้ หัวเราะ ไม่มีภาคภูมิใจอะไรเลย
เหมือนขอนไม้ที่ตายแล้ว มันไม่ทุกข์ร้อนกับอะไร ทั้งนั้น.."

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ศรี มหาวีโร
วัดประชาคมวนาราม (ป่ากุง) อ.ศรีสมเด็จ จ.ร้อยเอ็ด



...มอง..แต่ไม่เห็น..
...คนเราส่วนมาก เมื่อความผิดพลาดเกิดขึ้น มักไม่โทษตนเอง ไปโทษคนอื่น
มากกว่า หรือมากจนเกินไป แต่..มองไม่เห็น(โทษ)ตัวเอง
โดยแท้จริงแล้ว สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นล้วนมีตัวเองเป็นเหตุทั้งสิ้น
คนอื่น, สิ่งอื่น, ภาวะลักษณะอื่น ถือว่า เป็นเหตุต่อเนื่องเท่านั้น

...เหมือนกินส้มตำเผ็ด ไปโทษคนตำ แท้จริงแล้ว ถ้าตนเองไม่กิน แล้วจะเผ็ดได้อย่างไร

...จงมอง "ตนเอง" เพื่อแก้ไข
...และ มอง "คนอื่น" เพื่อให้อภัย
...จะอยู่สุขใจ และเป็นอิสระ..

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
(๔ พ.ค. ๕๕, ๑๓.๕๙ น.)

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี



"อาตมาเคยบวชนาคมาหลายองค์ เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ นาคที่เคยเป็นนักศึกษาคงนึกหัวเราะว่า ท่านอาจารย์เอาอะไรมาสอน นี่ เอาผมที่มันมีอยู่นานแล้วมาสอน ไม่ต้องสอนแล้ว

รู้จักแล้วเอาของที่รู้จักแล้วมาสอนทำไม นี่คนที่มันมืดมากมันก็เป็นอย่างนี้ คิดว่าเราเห็นผม อาตมาบอกว่าคำที่ว่าเห็นผมนั้น คือ เห็นตามความเป็นจริง เห็นขนก็เห็นตามความเป็นจริง เห็นเล็บ เห็นหนัง เห็นฟัน ก็เห็นตามความเป็นจริง จึงเรียกว่าเห็น ไม่ใช่ว่าเห็นอย่างผิวเผิน เห็นตามความเป็นจริง อย่างไรๆ

เราคงจะไม่หมกมุ่นอยู่ในโลกอย่างนี้ถ้าเห็นตามความจริง ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นอย่างไร ตามความเป็นจริงเป็นของสวยไหม เป็นของสะอาดไหม เป็นของมีแก่นสารไหมเป็นของเที่ยงไหม เปล่า...มันไม่มีอะไรหรอก ของไม่สวยแต่เราไปสำคัญว่ามันสวย ของไม่จริงไปสำคัญว่ามันจริง "

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

โอวาทธรรมท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต
วัดเทพศิรินทราวาส จ.กรุงเทพมหานคร



"ถ้ามีสติคุ้มครองกาย วาจา ใจ อยู่ทุกขณะ
จะทำอะไรไม่ผิดพลาดเลย ที่ผิดพลาดเพราะขาดสติ
คือ เผลอ เหม่อ เลินเล่อ ประมาท ระเริง หลงลืม จึงผิดพลาด"

ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ศรี มหาวีโร
วัดประชาคมวนาราม (ป่ากุง) อ.ศรีสมเด็จ จ.ร้อยเอ็ด



โดยมากคนเรามักเชื่อจิตใจตัวองนะ ถ้าหากขี้เกียจ ก็ขี้เกียจเลย หยุดเลย หยุดทำงานเลย ถ้าง่วงนอน ก็นอนเลย ถ้าเหนื่อย ก็เหนื่อยเลย เชื่อแต่ใจตัวเองอยู่อย่างนั้นนะ ถ้าอยากไปในด้านฝ่ายต่ำ ไปได้ง่ายนะ มันเป็นอย่างนั้นนะ แต่อะไรพอที่จะเป็นประโยชน์แก่ตัวเองแล้ว จึงค่อยเชื่อมัน ถ้าทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง แม้มันไม่อยากทำก็ข่ม บังคับฝืนกระแสมันเลย ถ้าด้านเสียประโยชน์ ด้านมัวเมาลุ่มหลง ด้านเพลิดด้านเพลิน

นี่เราตัดกระแสไว้บ้าง ตรงนั้นฝืนไว้บ้าง ส่วนมากไม่รู้จักวิธีฝืนวิธีข่มนะ เวลาควรที่พยุงท่านก็ให้พยุงเรื่องจิตใจ เวลาควรข่มก็ให้ข่ม เรียกว่า ทมะ ไม่ใช่ว่าจะปล่อยไปตามยะถาใจของเรานะ ปล่อยไปตามเรื่องของใจไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องฝึกหัดจิตใจมันผิดจากทำนองครองธรรมคำสอนของท่าน เราต้องพยายามทวนกระแสอยู่เรื่อยนะมันจึงค่อยได้

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
เทศนา เรื่อง ทวนกระแส : ๘ พฤศจิกายน ๒๕๑๓

 

โอวาทธรรมหลวงปู่หลุย จันทสาโร
วัดถ้ำผาบิ้ง บ้านนาแก ตำบลผาบิ้ง อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย

"....จิตของปุถุชนมันดื้อมันด้าน ดื้อด้าน มันไม่ลงรอย
จิตชนิดนี้ต้องทรมานด้วยกำลังศีลหนึ่ง กำลังทานหนึ่ง
ทานของอวัยวะนะ ไม่ใช่ทานอามิสนี่
ทาน...ขี้เกียจมาเอาทานมันให้ขยันนั่น

...คิดอดีตมาเอ้า ! ทานมันนะ บริจาคนั้น
ง่วงเหงาหาวนอน ทานมันนะ...ไม่ต้องนอนนั่น หัดมันนะนั่น
ทานละไอ้ความชั่วนะนั่น..นี้แหละฉันใดก็ดี ให้ตั้งอกตั้งใจ...."

หลวงปู่หลุย จันทสาโร

 

พระโอวาทธรรมสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
วัดบวรนิเวศวรวิหาร จ.กรุงเทพมหานคร



“ความคิดเป็นเหตุแห่งความทุกข์
และความคิดก็เป็นเหตุแห่งความสุขได้
พึงรอบคอบในการใช้ความคิด
คิดให้ดี คิดให้งาม คิดให้ถูก คิดให้ชอบ
แล้วชีวิตในชาตินี้ก็จะงดงาม
สืบเนื่องไปถึงชาติภพชาติใหม่ได้ด้วย”

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม อ.สามโคก จ.ปทุมธานี



" พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนไว้ถูกที่สุดว่า ผู้ใดขยี้กามราคะ ตัณหา อันเป็นเหมือนเปือกตมได้ ขยี้หนามคือกามราคะ ตัณหาไปเสียได้ ผู้นั้นนับได้ว่าเป็นผู้หมดโมหะ ไม่สะทกสะท้านในนินทา สรรเสริญ ทุกข์หรือสุข ถ้าใครปฏิบัติได้มันก็เป็นอย่างนั้น”

หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่บุญจันทร์ กมโล
วัดป่าสันติกาวาส ต.ไชยวาน อ.ไชยวาน จ.อุดรธานี



"ที่อยากพ้นทุกข์ในวัฏสงสารนั้นไม่ค่อยมีหรอก
มีแต่อยากร่ำอยากรวย ต่อจากนั้นไปร่ำรวยให้ถึงที่แล้ว
จึงจะหาทางหนีจากทุกข์

มันหนีไม่ได้หรอก มันติดแล้ว มันติดกองทุกข์
มันติดร่ำติดรวย ติดยศฐาบรรดาศักดิ์
แก้ไขก็ยาก ถ้าไม่ฝ่าฟันเอาจริงๆ แล้ว มันไม่ได้"

หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ
สวนโมกข์พลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฏร์ธานี



จิตเดิมแท้ ต้องเมื่อ ยังไม่มีความรู้สึกยึดถือ
ว่าคุณ มีตัวคุณ....

จิตเดิมแท้ ถ้ามันมีได้
ก็หมายถึง เมื่อมันยังไม่มี โลภะ โทสะ โมหะ.

...
ใครก็ต้องรับว่า กิเลสเหล่านี้ มันเพิ่งจะเกิด....

………………………………

ถาม :- กระผมภาวนาบริกรรมอยู่เสมอว่า พุทธบริษัท ไม่โกรธ
ถ้าโกรธ ไม่เป็นพุทธบริษัท คนโกรธ ไม่อาจเป็นพุทธบริษัท
เพราะไม่อาจนั่งแวดล้อมพระพุทธเจ้า.
ถ้าไม่อาจนั่งแวดล้อมพระพุทธเจ้า ก็ไม่เป็นพุทธบริษัท
เพราะคำว่าพุทธบริษัท แปลว่าผู้นั่งแวดล้อมพระพุทธเจ้า.

บางคนแกล้งหาเรื่องด่าผม ผมยังนึกได้ และไม่โกรธ
แล้วผมจะมาโกรธใต้เท้า ซึ่งช่วยเป็นหมอรักษาโรคเรื้อรัง ให้ผม
ผม ก็กลายเป็นอะไรไปเสียแล้ว เท่านั้นเอง.

ตอบ :- ก็อ้ายที่ กำลังเป็นกระผม กระผมที่ถูกด่า กระผมที่
พยายามจะไม่โกรธ นั่นมันก็มากอยู่ไม่น้อย เทียวนะ.

ถาม :- เพราะเหตุไรเล่า ขอรับ?

ตอบ :- เพราะนั่น ก็ยังไม่ใช่ จิตเดิมแท้.

ถาม :- ได้การแล้วขอรับ นี่ก็เหมือนกัน
อีกคำหนึ่ง ที่ผมยังมืดมัว มันเข้าใจยาก.

ตอบ :- ไม่เห็นมืดมัว หรือเข้าใจยาก ที่ตรงไหนเลย.
ที่เขาว่านิพพาน เป็นเมือง เป็นนคร เป็นศิวาลัย
เป็นแก้วโชติช่วง อะไรทำนองนี้,
อาตมาเห็นว่า มันเข้าใจยากกว่า จิตเดิมแท้ เป็นไหนๆ.

จิตเดิมแท้ หมายเอาตามตัวหนังสือ ก็แล้วกัน
คือถ้ามันมีได้ ก็หมายถึง เมื่อมันยังไม่มี โลภะ โทสะ โมหะ.

ใครก็ต้องรับว่า กิเลสเหล่านี้ มันเพิ่งจะเกิด.

คุณยังยึดถืออยู่ ว่าคุณไม่โกรธ
อาตมาว่า นั่นก็ยังมิใช่จิตเดิมแท้.

จิตเดิมแท้ ต้องเมื่อ ยังไม่มีความรู้สึกยึดถือ ว่าคุณ มีตัวคุณ.


(ชุมนุมปาฐกถา ชุดพุทธธรรม, พุทธทาสภิกขุ, สำนักพิมพ์ สุขภาพใจ,
พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ. ๒๕๓๕, หน้า ๒๓๔ – ๒๓๕)

 

โอวาทธรรมหลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฺฑิโต
ที่พักสงฆ์สวนทิพย์ อ. ปากเกร็ด จ.นนทบุรี

ต้องทำภาวนากันนะ อย่าทอดทิ้ง อย่าผัดวันนะ
มันจะทำให้เราวุ่นวาย ตายไปแล้วมันจะได้ยาก
มันจะหลงชาติหลงภพ ไปตกสภาวะกรรม จงรีบเร่งเถิด...

หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฺฑิโต

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



"การกิน การนอน การร่าเริงมหรสพต่างๆ เป็นเพียงสุขชั่วคราว ไม่ยั่งยืน ย่อมแตกดับไปเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นทุกคนที่ปฏิบัติธรรม อย่าไปหลงไหลในความสุขชั่วคราวนั้น"

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี



ไม่ต้องรู้จักใครอื่นหรอก จงระลึกรู้อยู่ที่จิตในใจตนนั้นแลดีที่สุด

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

โอวาทธรรมท่านพ่อลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ



ร่างกายมีสภาพแต่จะต้องตกไปในกระแสของความเสื่อมถ่ายเดียว
แต่ส่วน "จิต" จะไม่ตกไปอย่างนั้น
จะต้องไหลไปสู่ความเจริญได้ตามกำลังของมัน
ถ้าใครมีกำลังแรงมากก็ไปได้ไกล

ถ้าใครไปติดอยู่ในเกิด เขาก็จะต้องเกิด
ใครไปติดอยู่ในแก่ เขาก็จะต้องแก่
ใครไปติดอยู่ในเจ็บ เขาก็จะต้องเจ็บ
ใครไปติดอยู่ในตาย เขาก็จะต้องตาย
ถ้าใครไม่ไปติดอยู่ในเกิด ไม่ติดอยู่ในแก่
ไม่ติดอยู่ในเจ็บ และไม่ติดอยู่ในตาย
เขาก็จะต้องไปอยู่ในที่ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่เจ็บ และไม่ตาย

เรียกว่า มองเห็นก้อน "อริยทรัพย์" แล้ว คือ ชาติ ชรา พยาธิ มรณะ
ผู้นั้นก็จะไม่ต้องกลัวจน ถึงร่างกายเราจะแก่ จิตของเราไม่แก่
มันจะเจ็บก็เจ็บไป ตายก็ตายไป แต่จิตของเราไม่เจ็บ จิตของเราไม่ตาย
พระอรหันต์นั้นใครจะตีให้หัวแตก แต่จิตของท่านก็อาจไม่เจ็บด้วย

"จิต" เมื่อมันสุมคลุกเคล้ากับโลก ก็จะต้องมีการกระทบ
เมื่อกระทบแล้วก็จะหวั่นกลอกกลิ้งไปกลิ้งมา
เหมือนก้อนหินกลมๆ ที่มันอยู่รวมกันมากๆ ก็จะกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างเดียวกัน

ดังนั้น ใครจะดีจะชั่ว เราไม่เก็บมาคิดให้เกิดความชอบความชัง
ปล่อยไปให้หมด เป็นเรื่องของเขา

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม อ.สามโคก จ.ปทุมธานี



แต่ก่อนมีค่าเป็นร้อยเป็นชั่ง...

ในปัจฉิมวัย ไม่ว่าในคราใดท่านประสบอาพาธหนัก นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง ท่านไม่แสดงความหวั่นไหว บ่งบอกความแข็งแกร่งนิสัยอาชาไนย อีกทั้งยังแสดงธรรมสอนลูกศิษย์ที่ไปเยี่ยมด้วยการเอาร่างกายของท่านเป็นเครื่องเปรียบเสมอว่า


“ตอนเป็นหนุ่มเป็นสาว มีค่าเป็นร้อยเป็นชั่ง พอเดี๋ยวนี้ ๕๐ สตางค์ก็ไม่มีใครเอา”



จาก หนังสือ ประวัติ พระครูสุทธิธรรมรังษี หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ อ.เมือง จ.เลย



“ความโมโหพาตัวตกต่ำ อย่าไปโมโห โกรธผู้อื่น
มันเป็นไฟ มันจะไหม้หัวใจเจ้าของเอง
ถ้าเขาไม่ดีมันเป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา”

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อวันชัย วิจิตโต
วัดภูสังโฆ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี



"จิตขาดความสงบ ก็เหมือนคนตาบอด...."

"ฝึกหัดใหม่ๆ กำหนดจิต จิตที่ว่ามันดิ้นรนอยู่ตลอดเวลานั่น เหมือนกับสัตว์ตัวพยศ จับม้ามาจากป่าใหม่ๆ มันไม่อยู่นิ่งๆ ดอก มันพยศ ดิ้นรน อยากกลับคืนสู่ป่าของมัน ที่ๆ มันเคยชิน จิตใจก็เหมือนกัน จะให้อยู่นิ่งๆ ไม่ได้...

มันพยศ มันมีตัวพยศอยู่ในนั้น มันพยายามดิ้นรนไปสู่อารมณ์ที่มันเคยชิน ผลักดันออกไปทางตา ทางหู ไม่สำรวมว่างั้น ไม่ยอมสำรวม ผู้จะฝึกหัดจิต ซักฟอกจิตให้บริสุทธิ์ จึงต้องหาอุบาย ทำยังไงจิตดวงนี้จึงจะไม่ดิ้นรน เค้าจับม้ามาใหม่ๆ เค้าต้องเอาเชือกมัดไว้ หาหลักดีๆ ตอกหลักดีๆ ไม่ให้โยกคลอน หาเชือกดีๆ มัดตำแหน่งที่เหมาะสม ได้สิ่งเหล่านี้ครบแล้วก็มัดเข้าไว้ ได้ตำแหน่งเหมาะสมแล้วมัดเข้าเลยม้าตัวนั้น มันก็ดิ้นรนไปไหนไกลไม่ได้ ดิ้นรนอยู่ในวงหลักนั้น กระโดดโลดเต้นร่ำร้องอยู่ที่หลักนั้นแหละ จิตใจเราเหมือนกัน ท่านให้ตั้งสติไว้ให้ดี หาคำบริกรรมมา หากรรมฐานมา คำบริกรรม อานาปานสติ พุทธานุสติ อะไรก็ตามเถอะ เมตตาภาวนา ได้หมด ! นี่ มัดจิตเข้าไว้กับสิ่งเหล่านี้ เช่น กำหนดบริกรรมพุทโธๆ เป็นต้น จิตใจจดจ่ออยู่กับนั่น ! สติจดจ่ออยู่ที่นั่น ! ทำงานอยู่อันเดียว ไม่ให้ส่งส่ายไปไหนเลย บังคับ !

ภาคนี้เป็นภาคสำคัญที่สุด ในขั้นเริ่มแรกนี่ ถ้าจิตขาดความสงบอย่างเดียว เหมือนกับคนก็เป็นคนตาบอดเสีย เห็นอะไรไม่ได้ ! ได้แต่ลูบแต่คลำ อะไรถูกก็ไม่ทราบนี่ ! มันลูบมันคลำนี่ มันไม่เห็นด้วยตา อะไรผิดก็ไม่ทราบ ! ลูบคลำ ไม่เห็นชัดๆ จิตที่ไม่สงบ ฟุ้งซ่านรำคาญ จะจับให้พิจารณาอารมณ์อะไรก็ตาม จะจับภาวนาบทไหนก็ตามเถอะ มันจะดิ้นอยู่อย่างนั้นแหละ เมื่อดิ้นอยู่จะเห็นความจริงของอะไรไม่ได้เลย นี่ที่เปรียบเหมือนคนตาบอด ได้สัมผัสสัมพันธ์กับอะไรก็ตามเถอะ มันไม่เห็น ! มันได้แต่ลูบแต่คลำไป แล้วก็เดาส่งไปแล้วคราวนี้ ไอ้นั่นเป็นนั้น ไอ้นั่นเป็นนี้ ซึ่งไม่ถูกกับความจริงเลย เพราะความตาบอดของตัว ! นี่ชำระตาให้มันดีขึ้นมาเสียก่อน ! ชำระจิตให้ผ่องใสด้วยอำนาจสมถภาวนา ให้เกิดสมาธิขึ้นมา เพื่อประโยชน์จะเห็นสิ่งอะไรได้ชัดเจน ! คนตาบอดรักษาตาเสียก่อน หาหยูกหายามาใส่ พอตามันดีขึ้นมาแล้วก็จะเห็นอะไรต่างๆ ได้ชัดเจน ไม่ลูบคลำอีกต่อไป !"

หลวงพ่อวันชัย วิจิตโต

 

โอวาทธรรมหลวงปู่สิม พุทธาจาโร
สำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่



"ในอดีต ไม่ต้องไปคิดถึง เอาชาติปัจจุบันเดี๋ยวนี้เวลานี้
อันอดีตนั้นถ้าปัจจุบันดี มีตาดี หูดี ร่างกายดี
มีจิตใจไม่ได้เป็นใบ้บ้าเสียจริตผิดมนุษย์ประการใดแล้ว
ก็แสดงให้เห็นว่า บุญบารมีเราทุกคนได้บำเพ็ญทาน รักษาศีล
ภาวนามาพอสมควร

ถ้าชาตินี้เวลานี้เราเร่งเข้าไป ภาวนาไม่ท้อถอย
ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอันใดก็ตาม
มันไม่ได้ขึ้นกับอายุ ไม่ได้ขึ้นกับพรรษา
ไม่ได้ขึ้นกับเพศหญิงเพศชาย
ไม่ได้ขึ้นกับคฤหัสถ์และบรรพชิต
มันขึ้นกับสติปัญญาความตั้งใจของแต่ละบุคคล แต่ละจิตใจ"

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล ซ.101 ถ.สุขุมวิท บางจาก พระโขนง กรุงเทพมหานคร

โกลาหลของโลกนี้ ธรรมดา
เพราะทุกคนในโลกา กิเลสล้น ท่วมใจ
เห็นแก่ตัวอิจฉา มายมาก
หากดับได้จักพ้น วิกฤตินั้น จริง ๆ

หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร