เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

มีเพื่อนท่านหนึ่งโทรมาหาผม บอกว่าได้ฟังเพลง"เหมือนเดือน"ของพี่นักเขียนแล้ว..น้ำตาแทบไหล..เค้าเห็นภาพพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เป็นท่วงทำนองแห่งจักรวาลที่เต็มไปด้วยความรักอันบริสุทธิ์ เป็นบทเพลงที่จริงใจ ไม่เสแสร้ง..เหมือนกับว่าเป็นบทเพลงเตือนสติส่งข่าวสารถึงจิตวิญญาณภายใน..โดยเฉพาะตัวโน๊ต C# ตัวหนึ่งเสียงนั้นทำให้จิตสั่นสะเทือนได้ละเอียดมาก..จนจิตวิญญาณเค้าแทบร้องไห้ อยากกลับคืนสู่บ้านเกิดไวๆ คิดถึงบ้านครับ

เค้าฝากบอกนักเขียนว่าได้เข้ามาอ่านแล้วยอมรับว่าผู้เขียนรับข้อมูลมาละเอียดถูกต้องทั้งหมด มีเพียงไม่ถึง 400 คนในโลกที่ทำแบบนี้ได้ บางท่านรับรู้ได้แต่ไม่เผยความรู้นั้นออกมา ถือว่าท่านนักเขียนได้บรรลุหน้าที่สำคัญนี้แล้ว เค้าฝากคำขอบคุณมา ณ.โอกาสนี้ด้วยครับ

 

คุณขจรวรรณคะ เหตุหนึ่งที่แก้วเริ่มสนใจคำสอนของท่านอาจารย์อนาลัย จากหนังสือเล่มแรกของท่าน "ธรรมชาติของชาติภพ คือบางสิ่งบางอย่างในคำสอนของท่านเป็นสิ่งที่แก้วทำได้มาก่อน ตั้งหลายปีเพียงแต่แก้วรู้ว่าไม่ใช่ปาฏิหาริย์ แต่แก้วไม่ทราบเหมือนกันว่าเกิดจากอะไร พอแก้วมาอ่านเล่มนี้เข้าถึงได้กระจ่าง ถึงบางอ้อ และเพิ่มความเชื่อมั่น ความลังเลสงสัยก็หดตัวลง พวกเราโชคดีที่พี่นักเขียน ท่านลงมาอธิบายสิ่งที่พวกเราสงสัยในกระดานนี้ ชวนพวกเราพิสูจน์โดยการทำตามที่ท่านอาจารย์หรือพี่นักเขียนแนะนำ ให้เรามั่นใจว่าใครๆก็ทำได้ ถ้าตั้งใจสนใจจริง แก้วเข้ามาอ่านตั้งนาน เพิ่งจะเป็นสมาชิก แก้วยังชื่นชมที่เห็น(นักเรียน)คนเก่งๆของพี่นักเขียนตั้งหลายคน แก้วก็กำลังกระเตาะกระแตะพยายามออกวิ่งตามพวกรุ่นพี่ แก้วเป็นกำลังใจนะคะ

 

คุยแล้วขยายความรู้ได้จริงๆครับ
ดูเหมือนไม่ง่ายก็จริงแต่สามารถทำได้ทุกๆคนครับ เริ่มต้นจากการเปลี่ยนมุมมองของเราเองให้เปิดกว้างขึ้น เข้าใจกฎเกณฑ์ของโลก เข้าใจจักรวาล เห็นความเกิด-ดับ เข้าใจจิตใจตนเองและผู้อื่น เนื่องจากมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนมีความสูงส่งของจิตวิญญาณอยู่ในตนเองอยู่แล้วทั้งนั้น ถ้าเราปราถนาที่จะข้ามพ้นเพื่อเข้าสู่สภาวะของจิตเดิมแท้ให้ได้ มีหลัก(ง่ายๆ)ดังนี้ครับ

1.ละวางกิเลส -ปฎิเสธความมีตัวตน
2.ฝึกสติสัมปชัญญะ
3.ทำจิตใจให้บริสุทธิ์

เพื่อปรับเข้าหาพลังงานต้นกำเนิดสูงสุด..ทำให้ตัวเราและพลังงานรอบๆตัวเราสะอาดบริสุทธิ์มีความเป็นหนึ่งอันหนึ่งอันเดียวกันให้ได้ครับ ถ้าจะถามว่าสิ่งในคือพลังงานสูงสุดของจักรวาล จริงๆแล้วคงไม่มีสิ่งใดในโลกเสมอเหมือน สี่งที่ใกล้เคียงที่สุดของพลังในจักรวาลก็คือ"พลังงานความรักอันบริสุทธิ์" ถ้าหากเรายังสงสัยว่า"ความเชื่อ"ของเราจะถูกหรือไม่? ลองใช้จิตส่งคำถามขึ้นไปบ่อยๆวันหนึ่งคำตอบจะกลับมาหาเราเองเหมือนบูมเมอแรงครับ บางคำตอบอาจได้เดี๋ยวนั้น บางคำตอบอาจต้องรอนานหน่อย..แล้วคำตอบมันจะปิ๊งแวปขึ้นมาตอนเราทำอะไรเพลินๆอยู่ หรือมีคำตอบที่ต้องการรออยู่ในหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่ง หรืออยู่ในกระทู้เรียบร้อยแล้วครับ

 

หนูอยากได้อิทธิฤทธิ์และอำนาจไปยึดเว็บพลังจิต
ขอหน่อยค่ะ หนูอยากได้เว็บนี้ อยากได้อำนาจ อยาก...


http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=89023

 

หายไป2วันนั่งอ่านกระทู้แทบไม่ทันเลย ก่อนไปตั้งใจจะเอาหนังสือของอาจารย์โนวาไปด้วยสักเล่ม สุดท้ายก็ลืมจนได้ ตอนนั่งบนรถทัวร์เลยได้แต่นั่งทบทวนคำสอนของอาจารย์และพี่นักเขียนเท่าที่พอจะจำได้ เวลาได้เดินทางไกลนี่มีความสุขดีจังทั้งในยามตื่นหรือยามหลับ

เมื่อคืนฝันถึงฟาโรห์ เห็นเป็นโลงแล้วหน้ากากสวยๆ ถึงฝันแค่แว้บเดียวก็รู้สึกตื่นเต้นและดีใจมาก ก่อนนอนอธิษฐานขอทุกคืนขอให้มีโอกาสได้ไปเดินเที่ยวในปีรามิด ได้เห็นรูปปั้นspinx เห็นภาพวาดตามผนังกำแพง เห็นหน้ากากฟาโรห์ที่สวยงาม ไว้ต่อไปพยามยามฝึกสติให้คมชัดได้กว่านี้คงจะได้เห็นครบหมดทุกอย่างแน่ๆ

ได้เข้าไปอ่านสาระเนื้อหาการฝึกฝัน บทที่5 เผชิญกับตัวตนในความฝัน
ที่ว่าในฝันถ้าเราเห็นกระจกแล้วให้เข้าไปดูตัวเองค่ะ เลยนึกขึ้นได้ว่ามีครั้งนึงฝันว่ามีกระจกอยู่ในห้องแล้วตัวเราก็เดินเข้าไปยืนข้างหน้าแล้วพยายามเพ่งว่าเราเป็นใคร ปรากฎว่าหน้าที่เห็นในกระจกไม่ใช่หน้าเราตอนปัจจุบันเลย เป็นหน้าผู้หญิงที่ต่างอายุต่างวัยกันออกไป เท่าที่จำได้เห็น5คนค่ะ ตอนที่เห็นก็แปลกใจ ตกใจ สงสัย มีหลายอารมณ์มากแต่ก็นึกอยู่ว่าคงเป็นตัวเราต่างมิติ

คืนนี้จะพยายามทำสมาธิฝึกสติให้คมชัด เผื่อจะได้ตามพี่นักเขียนไปดูปีรามิดบ้าง อยากเห็นจังเลย

 

เมื่อพี่นักเขียนฝันว่าไปในห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยดวงดาว แล้วเก็บดาวมาแต่งเพลง ความรู้สึกในขณะนั้นคือ รู้สึกว่าได้กลับบ้าน
เมื่อตื่นขึ้นมายังได้ยินเพลงนี้อย่างชัดเจนอยู่ภายใน จึงลุกขึ้นเล่นเปียโน สามีซึ่งฟังเราเล่นเปียโนอยู่ทุกวัน เดินมาจากห้องไหนไม่รู้ ถามว่าเล่นเพลงอะไรน่ะ ทำไมฟังแล้วหัวใจจะละลาย ไม่อยากให้เพลงจบ ขอให้เล่นซ้ำๆเป็นสิบรอบ บอกว่าอย่าเลิกเล่นเพราะฟังเท่าไรก็ไม่เบื่อ ตกเย็น ลูกๆแวะมาเยี่ยม เขาก็ขอให้เล่นให้ลูกฟังอีก ก็เลยต้องเล่นอีกหลายรอบจนจำได้ สามีกับลูกๆบอกว่าอยากให้แม่เล่นจนจำได้ดี จนกว่าเขาจะหาอุปกรณ์มาทำให้อัดเสียงได้ เราก็กลัวว่าต่วเองจะเหลิง เพราะเวลาทำอะไร คุณพ่อคุณลูกมีแต่ชมจนต้องขอร้องให้ติอยู่เสมอ กลัวว่าตัวเองจะไม่พัฒนา

ห้องที่พี่นักเขียนเล่นเปียโน มีหน้าต่างทางด้านทิศตะวันตก ชอบเล่นเปียโนตอนใกล้พระอาทิตย์จะลับฟ้า เนื่องจากว่า บ้านอยู่บนเนินเขา หลังบ้านไม่เห็นบ้านอื่น จะแลเห็นท้องฟ้าสีแดงเสมอๆใกล้เคียงภาพที่คุณ Mead นำมา post

ดีใจจังที่มีญาติมิตรทางจิตวิญญาณเป็นเพื่อนร่วมทางกลับบ้านด้วย อยากให้มีอีกหลายๆคนจะสุขแสนสุขด้วยกันนะคะ

 

เห็นคุณ mead บอกว่าเพื่อนของคุณ mead ฟังแล้วรู้สึกน้ำตาแทบไหล ก็เลยลองโหลด quick time เพื่อจะมาลองฟังบ้าง ทีแรกว่าจะไม่โหลดมาฟังแล้ว เพราะว่าที่เครื่องมีโปรแกรมฟังเพลงหลายโปรแกรมมากแล้ว real time, KM Player, Jet Audio แต่ว่าเห็นมีคนชมกันมากเลยทนไม่ไหล ลองโหลดเพื่อมาฟังบ้าง

หลังจากที่ฟังเพลงเหมือนเดือนแล้ว รู้สึกสงบดี เหมือนมองแสงจันทร์ เย็นๆ สงบๆ ตามรูปปนะกอบเพลงเลย

 

เห็นครอบไซเคิล แล้วนึกถึงเมื่อก่อนเคยฝันว่า มีคนเอาหนังสือแทกบุคมาให้อ่าน พอเปิดหนังสือดู มีรูปหน้าคนกระพริบตาให้และบอกว่าให้ไปอ่านหน้านี้ๆ
เปิดไปดู เห็นมีแต่รูป พวกรูปกาแลกซี่ พวกแกนพลังงานอะไรพวกนี้ แล้วก้เรื่องดีเอ็นเอของคน แต่จำรายละเอียดไม่ได้ ครับ ในความฝันหนังสือเป็นปกแข็งสีเขียวมีรูปภาพมากมาย ดูแล้วคุ้นๆแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

 

ฟังเรื่องของน้องนกแล้วขนลุกหมดเลย เหมือนว่ากำลังอ่านความฝันของตนเอง พี่นักเขียนเผชิญกับความฝันที่ตนเองรู้ตัวว่ากำลังเป็นตัวตนอื่น เดินตรงเข้าไปที่กระจกเพื่อมองดูตัวเราแต่เป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ต่างวัยกับเรา แต่ตระหนักว่าเป็นเรา มีความจำคนละชุด และมีประสบการณ์ชีวิต อารมณ์และความรู้สึกนึกคิดแตกต่างไปจากเราโดยสิ้นเชิง เป็นภาวะที่ กระชากความรู้สึกอย่างรุนแรงที่สุดในชีวิตยามฝันก็ว่าได้

และก็ไม่ได้ฝันเช่นนี้เพียงครั้งเดียว แต่เมื่อฝันครั้งต่อๆไป พอตระหนักว่า เราเป็นบุคคลตัวตนอื่น สิ่งที่ทำแล้วได้บอกกับพวกเราไว้ว่า จะแชร์ว่า จะทำอย่างไรที่จะเรียนลัด คือนำเอาความรู้และทักษะของตัวตนอื่นๆของเรามาใช้ได้ยามตื่น คือ เมื่อเผชิญกับตัวตนอื่นๆในความฝัน แทนที่จะเพียงแค่เห็นตัวตนอื่น หรือยอมรับตัวตนอื่นๆว่าเป็นเรา คิดต่อว่า เขามีความรู้ทักษะอะไรที่เราไม่มีบ้าง

เมื่อมีสติที่ฉุกคิดขึ้นมาได้ดังนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราเป็นเขา เขาเป็นเรา อย่างฉับพลัน แต่ในขณะเดียวกัน ก็ยังไม่ได้สูญเสียตัวตนใดๆไปในนัยของสติสัมชปัญญะ ความจำ หรืออารมณ์และความรู้สึกนึกคิด แต่เหมือนไปสวมจิตวิญญาณของเขา รู้เห็นการเป็นเขาอย่างหมดเปลือก

ครั้งแรกสุดที่เผชิญกับภาวะนี้ กำลังเผชิญกับปัญหาที่ว่า ทำอย่างไรเราจึงจะตัดผมให้สามีและลูกได้ถูกใจเขา เพราะอยู่ที่นี่หาช่างตัดผมฝรั่งที่รู้จักธรรมชาติผมคนเอเซียไม่ค่อยได้ เพราะผมพวกเรามักจะเส้นโตและตรง ตัดไม่เก่งจะเป็นขั้นบันได

ตั้งจิตก่อนนอนหลายครั้งก็ไม่ฝัน แต่คืนหนึ่งไปฝันว่าเป็นแขกซาอุ นั่งรถเมล์อยู่ในเมืองริยาร์ด เห็นตลาดกลางเมืองเป็นอาคารใหญ่ยักษ์ หลังคาโค้งเป็นโดม สีขาว เราส่งภาษาท้องถิ่นบอกคนขับรถเมล์ว่าจะลงข้างตลาด พอถึงก็โดดลงแล้วเดินไปตามถนน เห็นเด็กกำลังจับปลาเป็นๆที่ดิ้นอยู่กลางถนน ก็บอกพวกเขาว่าอย่าทำปลาตาย ให้ไปเอากระป๋องใส่น้ำมาแล้วจับปลาไปปล่อยที่หนองน้ำใกล้ เมื่อพูดออกไป สตืสัมปชัญญะยามตื่นเหมือนเงี่ยหูฟังตัวตนในฝันพูดแขกอย่างงงงๆ เหมือนดูหนัง ฟังภาษาต่างชาติที่ไม่รู้จัก แต่กลับฟังรู้เรื่องหมด พอเด็กๆจับปลาไปปล่อยแล้ว ต้วเองก็เดินไปตามทางเท้าผ่านหน้าร้านที่เรียงกันไปเหมือนตึกแถว พอถึงหน้าร้านที่มีกระจก ก็จงใจเดินไปยืนหน้ากระจกเพื่อจะมองดูให้รู้ว่า เราคือใคร พบว่า ตนเองเป็นผู้ชาย เป็นแขกโพกผ้า มีหนวดเคราเต็มไปหมด ไม่หล่อเอาเล้ย

เดินตรงไปยังห้องสุดท้ายแล้วเขาไปในนั้น พบแขกอีกคนกำลังตัดผมให้ลูกค้าอยู่ และพบหนังสือการ์ตูนบนเก้าอี้ตัดผมอีกตัว เราก็ไปหยิบการ์ตูนแขกมาอ่าน สักครู่แขกช่างตัดผมผู้นั้นก็ตัดผมให้ลูกค้าเสร็จ เขากระพือผ้าคลุมลูกค้าออก ปัดเก้าอี้แล้วส่งภาษาแขกบอกเราว่า เอ้า เอาเก้าอี้กับเครื่องมือของนายคืนไป เราก็รับเอาโดยปริยายว่า เก้าอี้ตัดผมตัวนั้นเป็นของเรา เราคือช่างตัดผมเหมือนกัน เมือตระหนักได้ดังนี้ สติสัมปชัญญะยามตื่นก็รับเอา เราเป็นเขา เขาเป็นเรา เรามีความรู้และทักษะเหมือนเขา เขาเหมือนเรา

ตื่นขึ้นมารุ่งขึ้น บอกสามีว่า ต้องเอาเครื่องมือตัดผม ไปเปลี่ยน ที่ตอนนี้ตัดไม่เก่งเพราะมันไม่ถูกมือ ไปที่ร้าน เลือกจนได้อันที่จับแล้วเหมาะมือเหมือนในความฝัน

ตัดผมให้สามีกับลูก ไม่กี่วันหลังจากนั้นเป็นครั้งแรก ก็ทำได้ดี ถูกใจเขามาก ราวกับว่าเราตัดผมด้วยเครื่องมือนี้เป็นมานานแสนนานแล้ว

ชีวิตจริงตัวเองชอบอ่านการ์ตูน ชอบวาดการ์ตูน ชอบหัวเราะ แขกซาอุเขาก็เหมือนเรา

ภาวะนี้เป็นสิ่งที่พี่นักเขียนทำเสมอๆ เมื่ออยากจะเรียนรู้และมีทักษะที่จะทำบางสิ่งบางอย่างที่ยังไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต และอยากเรียนและทำได้ดีในระยะเวลาอันสั้น ความฝันชนิดนี้ ทำให้สามารถเรียนลัดได้จริง เพราะเมื่อสติสัมปชัญญะจดจ่อได้ในความฝันจนเห็นตัวตนอื่นๆแล้ว ก้าวไปอีกก้าวเดียวด้วยการยอมรับเขาเป็นเรา เราเป็นเขา ก็ทำให้การรับเอาแค่เปลือกนอก กลายเป็นการรับเอาที่ลุ่มลึกกว่านั้นได้

ทั้งนี้พี่นักเขียนขอย้ำว่า ไม่ใช่สิ่งที่ยากเกินไป เราทำได้ทุกคน พี่นักเขียนขอรับรอง เราเพียงแต่ไม่เคยมีใครบอกเรา และสนับสนุนว่ามันเป็นสิ่งที่เราทุกคนทำได้ และเป็นไปได้ง่าย ๆ อย่างเป็นธรรมชาติ แม้แต่การที่เราเติบโตมา เรียนรู้ที่จะเดิน พูด วิ่ง อ่านหนังสือ และทำทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต เราก็ไม่เคยตระหนักว่า เราเรียนรู้มาด้วยวิธีการเดียวกันนี้ แต่เราไม่ได้รู้เท่านั้นเอง เพราะเราตามรู้ตามเห็นไม่ทัน

 

น่าทึ่งมากเลยค่ะ การเรียนลัดจากตัวตนอื่น ทำให้เราเรียนรู้สิ่งนั้นได้อย่างชำนาญและรวดเร็ว ขอเอาวิธีเรียนลัดนี้ไปฝึกทำบ้างนะคะได้ผลยังไงจะมาเล่าให้ฟัง

ว่าแต่พี่นักเขียนเดินทางไกลแล้วแต่ยังใจดีมาอ่านและตอบคำถามให้อีก น่ารักที่สุดเลย ^_^

 

เห็นหลายๆคนเข้าไปฟังเพลงก็มีอารมณ์ความรู้สึกแตกต่างกันไป

สำหรับนกชอบเพลงอาดูร นั่งฟังไปมองภาพท้องฟ้า(ยามตะวันจะตกดินหรือเปล่า) ความรู้สึกคือถอนใจ คิดถึงข้างบน คิดว่าเรามาทำอะไรอยู่ที่นี่ตรงนี้ ไม่รู้ว่าจากมานานเท่าไหร่แล้ว

ก็บรรยายไปตามความรู้สึกค่ะ ใครฟังแล้วรู้สึกยังไงก็มาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ

 

ที่ว่ามีเรื่องแปลกหรือบังเอิญ อย่างมีความหมายจะเล่าให้ฟังคือ เมื่อไปถึง airport พี่นักเขียนพูดกับสามีว่า ไม่ทราบว่าเดินทางวันนี้ไปคนเดียวหรือเปล่า เขาหัวเราะแล้วบอกว่า เดี๋ยวก็รู้

ปรากฏว่าเมื่อได้ boarding pass แล้วพบว่า ได้ seat - 17F Flight 1726 gate 77 รู้สึกขนหัวลุก

พอไปถึง Dallas เครื่องลดระดับลงก็เห็นเรือบินเล็กเหมือนที่คุณ Mead post ไว้วันก่อนบินว่อนอยู่ต่ำกว่าเครื่องที่เรานั่ง เติมไปหมด เหมือนเห็นผีเสื้อบินในสวน

เช้านี้เพื่อนพาขับรถเที่ยวไปเมือง Fortworth และ Haltom อยู่ๆเพื่อนก็ถามว่า ครบรอบแต่งงานเมื่อไรและจะไปไหนกัน พี่นักเขียนกับสามีมองหน้ากัน เหมือนถูกตีหัวอย่างจัง เพราะเพิ่งจะตระหนักว่า วันครบรอบแต่งงานของเราคือ วันที่ 17 เดือนหน้า

คิดถึงตัวเลขที่คุณ Mead ทำให้สะดุดใจขึ้นมา ทั้งๆที่ตัวเองอยู่กับตัวเลขเหล่านี้มาตลอดแต่ไม่เคยนำมาคิดเลย เหมือนคิดไม่เป็น จนกระทั่งคุณ Mead มาคิดให้ ต้องขอบคุณ คุณ Mead มากๆ เพราะทำให้ได้ข้อมูลเพิ่มหลายอย่าง ที่เป็นสัญญลักษณ์บอกเหตุที่เราอาจไม่รู้ไม่เห็น ถ้าไม่รู้จักมองเห็นความบังเอิญที่มีความหมายและความสัมพันธ์ของมันกับสิ่งอื่นๆ(rose)

 

สวัสดีครับพี่นักเขียน

ผมมีเรื่องแปลกๆอยากจะเล่าให้ฟังไม่ทราบว่าเป็นความบังเอิญหรือเพราะอะไรรบกวนพี่นักเขียนช่วยไขข้อข้องใจให้ด้วยนะครับ

เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากที่ผมอ่าน"ธรรมชาติของชาติภพ" จบเมื่อประมาณหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมก็มีข้อสงสัยอยากจะให้พี่นักเขียนหรือ อ.อนาลัยช่วยอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำกล่าวที่ว่า อดีต-ปัจจุบัน-อนาคตเกิดขึ้นและดำเนินไปพร้อมๆกัน และคำกล่าวที่ว่าโลกของจิตวิญญาณไม่มีช่องว่างระยะทาง และกาลเวลาให้เห็นภาพที่ชัดเจนอีกครั้ง หลังจากนั้นผมก็มาพิมพ์คำถาม แต่ว่าเผอิญส่งไม่ผ่าน ก็เลยไม่ได้ส่งมา

เรื่องแปลกมีอยู่ว่าในตอนช่วงหัวค่ำของวันศุกร์ที่24 ส.ค.50ที่ผ่านมา ผมนั่งดูหนังจากเคเบิลทีวี(ท้องถิ่น)อยู่ที่บ้าน แต่จู่ๆภาพก็หายไปและทางเคเบิลทีวีก็ขึ้นข้อความว่า"ขออภัยแผ่นขัดข้อง" หลังจากนั้นอีกสักครู่ก็มีหนังเรื่องใหม่ขึ้นมาโดยไม่มีtitle ตอนแรกเหมือนว่าจะเป็นหนังสงครามแต่พอเข้าเรื่องแล้วไม่ใช่กลับเป็นหนังเกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่ถูกส่งเข้าไปยังสถานบำบัดเพราะถูกตัดสินว่ามีปํญหาเกี่ยวกับระบบประสาทหรือสมอง ที่สถานบำบัดแห่งนี้ชายคนนี้ถูกทรมานโดยการฉีดยาบางยางเข้าร่างกายและนำไปขังในตู้ที่เป็นลิ้นชักแคบๆ ซึ่งกลายเป็นการทำให้ประสาทสัมผัสภายในของชายคนนี้ทำงานขณะที่ประสาทสัมผัสทั้ง5ของชายคนนี้ถูกปิดกั้น ณ จุดนี้เองที่ทำให้ชายคนนี้เข้าไปอยู่และรับรู้ถึงเหตุการณ์ต่างๆในอนาคตที่เกี่ยวกับตัวเองและคนที่เกี่ยวข้อง จากการที่ได้รู้อนาคตที่เลวร้ายของคนที่เกี่ยวข้องรวมทั้งตัวเองทำให้ชายคนนี้พยายามค้นหาปัจจัยต่างๆที่เป็นเหตุ และนำมาบอกคนที่เกี่ยวข้องให้แก้ไข รวมทั้งตัวเอง เพื่อไม่ให้ทุกคนต้องประสบกับชีวิตที่เลวร้ายในอนาคต ซึ่งในที่สุดเขาก็ทำได้

เมื่อดูจบผมก็ได้รู้คำตอบและเข้าใจในสิ่งที่ผมเคยคิดจะถามพี่นักเขียนและ อ.อนาลัยแต่ไม่ได้ถาม อย่างแจ่มแจ้งชัดเจน และรู้สึกประหลาดใจว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

ไม่ทราบว่าพี่นักเขียนพอจะบอกอะไรเพิ่มเติมกับเหตุการณ์ดังกล่าวได้หรือไม่ครับ หรือเป็นแค่ความบังเอิญที่ลงตัวพอดีเท่านั้น

 

คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ และเหล่าพี่น้องแล้วละซิ แม่จะให้เจ้าอยู่ในมิตินี้อีก100 ปี แล้วเจ้าไม่ต้องลงมาอีก แล้วพบกันที่งาน ชุมนุมหลงฮวา นะ เหอ ๆๆๆๆๆ

 

อ้าวคุณเฉลยรู้จัก"งานชุมนุมหลงฮวา"ด้วย..ไปครับไป..แล้วพบกันนะคร๊าบ
พี่ๆน้องๆที่นั่นคงรอคอยการกลับมาเซียนน้อยนานโขเลยครับ

 

ว่าแต่งานชุมนุมหลงฮวานี่คืออะไรเอ่ย
แต่ถ้าจะให้เดา คงเป็นงานสำหรับผู้รับธรรมมะแล้วใช่ไหมอ่ะคะ
แบบว่าเตรียมตัวกลับขึ้นสู้เบื้องบนกัน
ขออยู่อีก100ปีอย่างพี่ว่า ทำประโยชน์ให้คนอื่นก่อนค่อยกลับล่ะกัน อิอิ

 

ก็รู้จักแบบสลึมสลือ มา 7 ปีแล้วครับ ไม่ตื่นซักทีครับอาวุโสเคี่ยวก็แล้วขัดก็แล้วยังไปไม่ถึงไหนครับ แต่ก็สู้ตลอดครับ

 

คุณ Bassate ไงครับ..เค้าสัมผัสได้ถึงเสียงเรียกของจักรวาลได้จากบทเพลงครับตัวเค้าก็รับสื่อแบบ Inner Self จากจักรวาลได้เป็นบางครั้ง ตอนมีสมาธิ
เค้าได้คำตอบเหมือน Zipfile แล้วมาเปิดไฟล์อีกทีครับ เมื่อวานเค้าว่าโทรมาคุยกัยอยู่เกือบ 3 ชั่วโมง..คุยกะเค้าแล้วได้เหมือนได้จูนอะไรดีๆนะ..เค้าเป็นคริสต์ครับ เค้าบอกว่าความเชื่อแบบผิดๆของคริสต์ก็มีอยู่ แต่พูดตรงไม่ได้ เช่นห้ามบูชารูปเคารพนี่ เค้าบอกผมว่าพระบิดาไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น บอกว่ามนุษย์เรายุคนี้แทบจะไม่มีใครเข้าถึงพลังงานต้นกำเนิดได้เลย ต้องอาศัยพระพุทธรูปเป็นสื่อกลาง เหนี่ยวนำพลังงานลงมาให้..ท่านไม่ต้องการให้เรายึดติดวัตถุ แต่ให้รับรู้ว่าพระพุทธรูปหรือรูปแทนองค์ท่านนั้นเป็นตัวแทนของพลังงานจากแก่นแท้เท่านั้นเองครับ..

มีอีกหลายเรื่องแม้แต่เรื่องพระพุทธเจ้าในสมัยนั้นท่านก็ไม่ได้ฉันท์เนื้อสัตว์แบบที่เราคิดกัน..เรื่องพระเยซูท่านลดอัตตาลงเป็นตัวอย่างโดยการล้างเท้าให้บรรดาสาวกของท่านทุกๆองค์.. รวมไปถึงความลับพิเศษ องค์ความรู้ของแอตแลนติสที่ถูกซ่อนอยู่ใต้ปิรามิดองค์ใหญ่ ซึ่งมีความสัมพันธ์กับสฟิงค์ ที่ต้องใช้จิตอ่านองค์ความรู้เหล่านั้น ยุคนี้ก็ถูกทำลายไปเรียบร้อยแล้วด้วยความรู้เท่าไม่ถึงกาลครับ แต่ยังมีอีก 2 แห่งที่มนุษย์ยังไม่รู้..รวมทั้งจุดที่แอตแลนติสจมอยู่ก็มีหินกลมๆก้อนหนึ่ง แหล่งพลังงานสำคัญที่ว่านี้ยังคงมีพลังงานเข้มข้นอยู่เหมือนเดิม วันนึงจะโผล่ขึ้นมาครับ อันนี้คุณ Bassate เองก็รู้มานานแล้วซึ่งตรงกับที่คุณ 12 ปันนาพูดไว้ครับ..ยังมีอีกเหลายเรื่อง เอาเล่าให้ฟังเป็นความรู้นะครับ..ว่าเรื่องนี้เราเองสามารถฝึกฝนสื่อกับองค์ความรู้สากลเหล่านี้ได้ครับ

 

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า สิ่งที่เราเรียนกันว่าความบังเอิญทั้งหมดล้วนมีความหมาย หากเรารู้จักที่จะสังเกตและเรียนรู้จากมัน กล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่า ความบังเอิญนั้น ไม่มี ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปด้วยเหตุผลจำเพาะที่สำคัญและมีความหมายยิ่ง

ความเชื่อ อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราทั้งหลาย ก่อเกิดประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดของเรา ความนึกคิดของคุณมโนกรรมที่ต้องการได้คำตอบเกี่ยวกับภาวะของจิตวิญญาณ ว่าอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ของช่องว่าง ระยะทางและกาลเวลา เหนี่ยวนำให้ได้ดูหนังที่ให้คำตอบนั้นแก่คุณ มีคนอีกหลายแสนหรือแม้แต่ล้านคนที่กำลังดูรายการทีวีอยู่เช่นเดียวกัน แต่หากความเชื่อของเขาไม่เป็นไปในทิศทางที่เหนี่ยวนำให้เขามีอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ปรารถนาในคำตอบเช่นเดียวกับคุณมโนกรรม คนเหล่านั้นก็จะไม่ได้ดูหนังเรื่องนั้น หรือแม้จะเปิดไปพบช่องนั้นๆก็เปลี่ยนใจไม่ดูต่อ หรือต่อให้ดู ก็ดูผ่านๆ ไม่สนใจสาระและก็ไม่ได้คิดหรือสะกิดใจในทิศทางเดี่ยวกับคุณมโนกรรม

ดังนั้นความบังเอิญที่ว่านี้มีความหมายต่อคุณมโนกรรมแต่ผู้เดียว ท่านอาจารย์อนาลัยพยายามทำให้พวกเราทั้งหลายเข้าใจถึงธรรมชาติและพลังอำนาจของจิตวิญญาณของเราว่า จิตวิญญาณมีธรรมชาติอันใฝ่รู้ และมีเป้าหมายอันสูงสุดในการมาถือกำเนิดเป็นร่างกายเนื้อหนังเพื่อเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เราตั้งคำถามไปในทิศทางที่จะช่วยให้จิตวิญญาณได้เรียนรู้ หรือเปลี่ยนความเชื่อที่ฝังรากลึกให้กลายเป็นความรู้ พลังอำนาจของจิตวิญญาณเอง จะเหนี่ยวนำประสบการณ์และปัจจัยทั้งหลายที่สนับสนุน ให้เกิดขึ้นเพื่อทำให้จิตวิญญาณบรรลุเป้าหมาย

พี่นักเขียนขอแสดงความยินดีกับคุณมโนกรรมเป็นอย่างยิ่ง ที่ความละเอียดของอารมณ์ของคุณ ทำให้มองเห็นความหมายและความสำคัญของความบังเอิญที่คนส่วนมากมักมองผ่าน และเรียกได้ว่าขาดทุนบ่อยๆกับภาวะเช่นนี้ ที่ต้องแสดงความยินดีด้วยจากใจจริง เพราะพี่นักเขียนเชื่อว่า นับแต่นี้ต่อไป คุณมโนกรรมจะตระหนักว่า ความบังเอิญไม่มีจริง และจะไม่มีการขาดทุนด้วยการปล่อยให้สิ่งที่สำคัญต่อพัฒนาการของจิตวิญญาณผ่านหูผ่านตาไปโดยไม่ตักตวงให้เป็นประโยชน์ต่อจิตวิญญาณ

เมื่อคุณมโนกรรมเผชิญกับคำตอบ จิตวิญญาณซึ่งรอคำตอบอยู่จะรับรู้ผ่านสติสัมปชัญญะที่คมชัด เพราะความเชื่อ เจตนาและความปรารถนาอย่างแรงกล้าเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้บรรลุผลสำเร็จ หรือเหนี่ยวนำให้อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดกลายเป็นความเป็นจริงเสมอ ในที่นี้ ความเป็นจริงที่ได้คือ คำตอบที่พึงปรารถนา

 

อ้อคุณ Bassate นี่เอง คุ้นๆ ว่าเค้าเคยมาเล่าเรื่องแอตแลนติส เรื่องความเชื่อนี่บางทีมันก็ผ่านมาหลายต่อหลายปี บางทีอาจจะมีคลาดเคลื่อน หรือตีความไปในทางความคิดความเชื่อของบุคคลก็ได้ก็เลยเข้าใจกันผิด (หรือเปล่า) คุณ Bassate เล่าอะไรมาก็ชอบอ่านเหมือนกัน

เรื่องพระเยซูเจ้าสอนเรื่องลดอัตตาโดยการล้างเท้าให้อัครสาวกนี่ อ่านไปก็นึกถึงคำสอนของเซนหรือเต๋าหนอ น่าจะเต๋า ที่สอนว่า ข้าวที่มีเมล็ดมากย่อมโน้มต่ำติดดิน คือว่าคนที่มีความรู้มาก(หรือยิ่งใหญ่มาก)ก็ยิ่งต้องทำตัวอ่อนน้อม

หลังๆ มานี่เริ่มรู้สึกฝันได้บ่อยขึ้น ก่อนหน้านี้ก็ฝันแหล่ะ แต่จำไม่ได้ แต่หลังๆ ชักจะจำได้ ก็มีคิดจะจดบันทึกฝัน แต่บางเรื่องก็ยาวเหลือเกิน ตอนที่ตื่นใหม่ๆ ก็ยังพอจำได้ แต่พอเริ่มขยับตัวเริ่มทำกิจกรรมทางร่างกาย ความจำเรื่องความฝันก็เริ่มจะลางๆ ลงไป อย่างเช้านี้ก็จำได้ว่าฝัน 3 เรื่อง แต่ละเรื่องก็พอจำได้บ้างนิดๆ หน่อยๆ ก็นับว่ายังดีที่ยังพอจำได้ จากที่ไม่เคยจำได้เลย

ระยะนี้ก่อนหน้าที่จะนอนก็จะตั้งใจว่าจะทำสมาธิ แต่พอลงไปนอนได้แป๊ปเดียวก็หลับซะแล้ว ทั้งที่ยังทำสมาธิไปได้แค่แป๊ปเดียวเอง วันหลังคงต้องตั้งสติให้มากกว่านี้

พูดถึงเรื่องความบังเอิญที่คุณ มโนกรรม พูดถึง
เมื่อวานพึ่งอ่านหนังสือของโนวา อนาลัย เรื่องชีวิตนอกเหนือชาติภพ มีพูดถึงเรื่องบังเอิญพอดี ซึ่งเรื่องที่เราเห็นว่าบังเอิญนั้น จริงๆ ไม่มีความบังเอิญหรอก แถมยังยกตัวอย่างเรื่องของพี่นักเขียนมาด้วย

แล้วก็เลยพลอยนึกถึงทฤษฏีความบังเอิญของนักจิตวิทยาท่านนึง ทฤษฏีนี้ก็สรุปว่าไม่มีความบังเอิญ แต่ว่าคนคงไม่ค่อยให้ความสนใจกับทฤษฏีนี้เลยไม่ค่อยมีคนพูดถึงเท่าไหร่