การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

เจอแล้วจะบอกครับ

 

ทุกวันนี้เป็นข้อ3 อยู่จารย์ 555 ส่วนข้อ4 ที่โดดเดี่ยวเนี่ย เป็นมานานแล้วนะ

 

" 3.คุณจะโดนดลใจให้ไม่อยากทำต่อด้วยประการทั้งปวง กว่าผมจะผ่านได้ผมใช้เวลาถึง 2 ปี และทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ "

ตอนนี้ผมก็กำลังโดนเรื่องนี้หนักสุดครับ

 

ยินดีในบุญหลายอย่างที่คุณขอจิตว่างได้ทำนะคะ
************
เพิ่งกลับมานั่งอีกครั้ง หลังจากหายเคล็ดขัดยอกอย่างหนักกับขาซ้าย
ตื่นมานั่งตอนดึกสงัด เสร็จแล้วก็นอนต่อ นิ่งมั่งไม่นิ่งมั่ง ตกรันเวย์ก็บ่อย
สู้ต่อไป เดี๋ยวตามเขาไม่ทัน :VO

 

จะบอกว่าเจอทุกข้อเลยมั๊งเนี่ย

1.เยอะค่ะ เจอสารพัด เหนื่อยมากกกกกค่ะ ปัจจุบันเท่าที่คุยกะอาจารย์น่าจะเบาบางลงแล้ว
2.ส่วนมากมาทางฝันค่ะ จะฝันบ่อยมากเกี่ยวกะผีๆๆเนี่ย โดยเฉพาะพ่อตัวเอง และคนรู้จักที่ตายไปแล้ว ส่วมมากจะฝันเห็นในคืนที่นั่งสมาธิแล้วจิตสงบ มีความสุข เลยแบ่งปันให้เค้ามีความสุขด้วย และอุทิศบุญให้เค้าด้วย
3.อันนี้ก็เป็นค่ะไม่อยากทำไม่อยากนั่ง แต่อาศัยดื้อด้านไง คิดเสมอว่าเรายังอ่อนด้อยต้องมานะ ต้องฝึกต้องอดทน ช่วงใหนที่นั่งได้สงบนิ่งเดี๋ยวก็มีญาติมาค้างบ้างไรบ้าง ทำไห้ต้องงดไป
4.โดดเดี่ยวเพราะเพื่อนชอบคิดว่าเราเพี้ยน ไปหาแต่พระ ไปแต่วัด เลยไปใหนไปคนเดียวซะเลย

 

...........................
สงสัยจะเป็นทุกข้ออย่างที่อาจารย์เขียนมาแน่ๆ
เลยค่ะอาจารย์

แต่ช่วงที่บอกว่า นั่งแล้วฟุ้งสุดๆช่วงนั้น
บอกตามตรงว่า รู้สึก "กลัว"เหมือนกันค่ะอาจารย์
(คือ กลัวจนสะท้านเลยค่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน)

เพราะมัีนเหมือนมีอะไรวูบๆ แวบๆมาหลายระลอกเหมือนกัน
ก็คิดว่าตัวเอง คงเว่อร์ "ปอด"ไปเอง

แต่ในใจก็ขอความเมตตาจากท่านท้าวเวสสุวรรณ
ช่วยคุ้มครอง (กันไว้ก่อน)
แบบว่า กลัวเจอในสิ่งที่ยังไม่อยากเจอค่ะ....

ก็คงต้องเดินหน้าฝึกต่อไป เพราะคิดๆแล้ว
ตัวเองก็ยัง มีความเพียรในการฝึกค่อนข้างน้อย
แถมยังจิตอ่อน กลัวโน่น กลัวนี่ อีก เลยไม่ไปไหนซักที

ทั้งๆที่ก็รู้สึกเหมือนจะได้ยกเ้ท้าเดินตลอดเวลา
แต่เดินจนเมื่อยขา เพิ่งจะรู้ว่า
ตัวเองยังเดินย่ำอยู่กับที่ อยู่เลย เฮ้อ...

 

ช่วงแรกๆๆที่ฝึกจิตยังไม่แข็งเหมือนกันค่ะ เจอแบบแวบไปแวบมา ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าเลยขอท่านท้าวเวชสุวรรณเหมือนกันค่ะ ปัจจุบันดีขึ้นมาหน่อยเพราะสวดมนต์หลายบท ช่วยในเรื่องของความกลัวไปได้เยอะ เพราะเชื่อว่าบทสวดมนต์มีอานุภาพจะคุ้มครองเราเสมอ

 

เมื่อวาน ไปถวายเพลที่วัดหลวงพ่อ (ของพี่) ที่แปดริ้วมา แล้วก็เลยไปไหว้หลวงพ่อโสธร ไหว้พระจีน ที่โรงเจ ทำบุญหยอดตู้ต่างๆ อนุโมทนากันนะจ๊ะ

 

ส่งการบ้านครับ จากที่ซุ่มเงียบไปหลายวัน บทที่ 1 ครับ

การนั่งขอผมจะเป็นลักษณะเดียวกันกับ คุณ Stradale

ลักษณะ เห็นตัวนึงกำลังว่าง นานๆทีจะมีแวบเข้ามาแล้วยังไม่ทันได้ดูก็แวบหายไป
อีกตัวนึงคือนั่งตามลมหายใจไป จะรู้สึกจับอารมย์ได้แม่นยำขึ้น
สองอย่างนี้จะเป็นพร้อมๆกัน แต่ยังแยกไม่ออกว่าอันใหนเกิดก่อนเกิดหลัง

ส่วนอีกตัวผมแยกไม่ออกจริงๆ คือเวทนาว่าหลบอยู๋ตรงใหน

โดยรวมยังไม่ไปถึงใหนครับอาจารย์ ตอนนี้กลับมาอยากปฏิบัติมากขึ้นแล้วครับ

 

จะแจ้งให้ทราบในส่วนที่ทำเสาไปและสายไปของศูนย์ปฏิบัติธรรมเทวสถานที่กาญจนบุรีตอนนี้ไม่ต้องโอนมาแล้วนะครับ

ผมได้ทยอยเอาไปให้แล้วครับ

แต่จะมีเรื่องมาให้อนุโมธนา คือทางกลุ่มบูทตาที่สามหลังจากที่อาจารย์อาชวินเสียไปทางชาวสมาชิกได้คิดที่จะสร้างพระ

คือจริงๆอาจารย์อาชวินกะจะสร้างตั่งแต่ที่ท่านมีชีวิตอยู่แต่ยังไม่ได้ทำท่านก็เสียลง เราจึงเหมือนสืบทอดต่อมา

ยังไม่ได้เปิดรับร่วมบุญแต่ก็ได้ยอดเกิบแสนบาทแล้ว ขอทำกันแบบเงียบๆก่อนนะครับ คือไม่อยากให้คิดว่ามาเรียไร

อาทิตย์หน้าถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเราจะไปดูหินเพื่อแกะ พระศรีอาริยเมตไตรกับกับชาวขณะครับแล้วยังไงจะนำภาพมาให้ชม

 

สอบถามอาจารย์อีกเรื่องครับ

การโดนปลุกออกจากการฝึกสมาธิอยู่นั้น ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกอย่างรุนแรง และใจสั่นอย่างมาก

เกิดลักษณะนี้มา 3 ครั้งแล้วครับ ทั้งๆที่นั่งตามดูอยู่ แต่เป็นเสียงที่หนัก

ครั้งแรก น้องสาวเล่นกันกับเพื่อนกระแทกผนังกระจกเสียงดัง แล้วหลุดออกมา

ครั้งที่สอง นั่งสมาธิที่บ่อปลาในบ้าน กำลังเป็นสมาธิ ปลากระโดด หลุดออกจากสมาธิ

ครั้งที่สาม นั่งสมาธิอยู่ แล้วเกิดเข่าสั่น สบัดรัวๆ หลุดออกจากการนั่งสมาธิ แต่ครั้งที่

สามนี้พอจะตามรู้เห็นอยู่แต่ก็ยังหลุดครับ เจ็บน้อยกว่าสองครั้งแรกครับ

ไม่ทราบว่าจะแก้ยังไงไม่ให้ตกใจหลุดออกมาครับ แล้วเวลาเจ็บที่หัวใจสั่นจะกำหนดอย่าง

ไรให้หยุดได้ง่ายครับ

 

สิ่งที่ทำให้ถ่วงอยู่คือการที่คิดว่าอาการจะต้องเหมือนหรือคล้ายของเดิม ว่าจะต้องนิ่งเหมือนกันทุกครั้ง

หรือจะต้องสงบอย่างเดิมทุกครั้ง แท้จริงแล้วจิตคุณไปไกลกว่าที่คุณคิด อาการจะไม่เหมือนเดิมทุกครั้ง

จะบอกไงดีให้ไม่งง คืออย่าไปสนใจว่าจะก้าวหน้าไม่ก้าวหน้าขอให้นั่งไปก่อนครับแล้วส่งการบ้านเรื่อยๆครับ

ถ้าได้เจอกันจะปรับให้ครับ

 

ส่งการบ้านด้วยคนค่ะหลังจากลองฝึกมาหลายแบบ ขั้นตอนที่1 นับลมเข้าออก 100 มีหลงบ้างค่ะแต่พยายามดึงกลับและฟุ้งซ่านบ้าง
ขั้นที่ 2 นับพุทโธ 100 มีหลงช่วงเลข1กับเลข2 จะนับเลยเลข 1 บ่อยค่ะเช่น 11 21 31 จะนับเป็น 12 22 32 แต่ก็พยายามดึงกลับมา ขั้นที่ 3 เริ่มจาก เกษา รู้สึกขนหัวลุก มาโลมาก็ขนแขนลุก ช่วงฝึกใหม่สามวันแรกค่ะเป็นเอามากรู้สึกได้เลย ประมาณ 5 ครั้ง แต่จะไม่ได้นับถึง 100 จะกะประมาณเอา แล้วก็มาท่องเป็น ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ประมาณสิบครั้ง แล้วก็นับลมหายใจสิบครั้ง แล้วก็ค่อยแผ่เมตตา แต่จะทำช่วงตื่นนอนตอนเช้าเท่านั้นค่ะ ก่อนนอนก็สวดมนต์ไหว้พระไม่ได้นั่งค่ะเพราะฟังธรรมมะจากคอมแทนค่ะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไรบ้าง

 

นั่งไปเลื่อยๆก่อนครับให้มีสติ ไม่งั้นจะง่วง แล้วไม่ต้องมานั่งท่อง ผม ขน เล็บ มีให้ท่อง เกศา โลมา นขา ก็ให้ท่องอย่างงั้น

ถ้าท่องไม่ได้ก็ไม่ต้องท่องแต่ไม่ให้เปลี่ยน เหมือนคุณสวดมนต์คุณไปเปลี่ยนนะโมตะสะบอกท่องไม่ได้

แล้วจะสวดไปเพื่ออะไร คนเราชอบเอาวิชาทาโลกที่เรียนมามาใช้กับวิชาทางธรรม

เอาหลักมาให้ใช้เพื่อให้ง่าย คนสมัยนี้ถึงสำเร็จธรรมกันน้อย เข้าถึงสื่อธรรมได้ง่ายจริง แต่เข้าถึงแต่เปลือก

ข้อแม้เยอะเกิน ในสมัยโบราณถ้าเค้าจะขอเรียนกันต้องไปก้มไหว้เฝ้าหน้าบ้านกันเป็นวันๆ

สมัยนี้ยากฝึกอยากเรียนก็เรียนไม่พอใจก็ไป ไม่ได้ว่าใครเจาะจงนะครับพอดี ขึ้นจิตแล้วมันมีเรื่องมากระทบเลยกล่าวโดยรวม

 

ส่งการบ้านครับอาจารย์ บทที่ 1

- นับลมหายใจ 1-100 นับไปได้ตลอดครับ ไม่ค่อยนับผิดแล้ว ความคิดฟุ้งเข้าเป้นระยะ

- ช่วง พุท-โธ 1-100 นับไปได้ตลอดครับ

- ช่วง เกษา โลมา 1-100 จะติดขัดอยู่ นับวนเลขเดิม หลง ข้ามบ้างครับ ฟุ้งปนมาเรื่อยๆครับ

- ช่วง พุท-โธ 1-100 นับได้ดีครับ

แล้วนั่งต่ออีกนิด แล้วแผ่เมตตาครับ

วันนี้พยายามนั่งสะสมไปสามรอบครับ แล้วแต่เวลาเอื้ออำนวยครับ อีกอย่างก็เอาคำสอนเรื่องอย่าไปสนใจว่าจะต้องเป็นสมาธิ หรือไม่เป็นสมาธิมาใช้ ก็เลยนั่งไปนับไปดูไป ครับ

 

ต้องขอโทษด้วยค่ะที่นอกกรอบทำตามใจแบบไม่รู้ตัว แต่ไม่ได้ตั้งใจจะเปลี่ยนคำจากเกศานขาเป็นผมขนนั้นต้องขอโทษจริงๆค่ะ เพื่อให้มีสมาธิในการนั่งบ้างเพราะมันฟุ้งมากๆ ตั้งใจทำสมาธิให้ได้ทุกวันแต่ไม่เคยที่จะสงบจิตมันวอกแวกคอยแต่คิดโน่นนั่นนี่ บางทีพอดึงกลับมาได้ก็นาทีสองนาทีไปอีกแล้ว ที่จริงก็เป็นตามที่อาจารย์ว่าแหละค่ะ ได้แต่เปลือกแต่เนื้อแท้ไม่สามารถเข้าถึงได้รู้มาแบบงูๆปลาๆศึกษาจากสื่ออินเตอร์เน็ทบ้างจากหนังสือบ้างเอาหลายๆอย่างมารวมกันเผื่อจะเหมาะกับเราอันไหนสักอัน แต่พอมองดูแล้วมันก็เหมือนไม้หลักปักเลนใช่ไหมค่ะ เขาว่าอะไรดีก็ทำแต่ไม่ได้ดีสักอย่างหนึ่ง แล้วเวลามาทำเองไม่เข้าใจบางทีก็ไม่รู้จะไปถามใครเพราะคนรอบข้างก็ไม่มีใครเขาเป็นเหมือนเราที่สามารถคุยเรื่องธรรมะหรือปฏิบัติได้แถมมองว่าเราเป็นยายแก่หรือแม่ชีก็ว่ากันไป มีที่พึ่งทางใจคือซื้อหนังสือธรรมะมาอ่านและอ่านในเวปพลังจิตนี่แหละค่ะ ชอบไปวัดปฏิบัติแต่ไม่เคยก้าวหน้าแถมยังมีมารผจญบอกมากไปรึเปล่าเลิกไปได้แล้วมั้งแถมเปลืองเงินประมาณนั้น ทั้งที่เราตั้งใจไปตั้งใจทำของเราแท้ๆเป็นอย่างนี้ก็เลยคิดว่าสวดมนต์นั่งสมาธิอยู่ที่บ้านแทน แต่ตั้งใจทำนะค่ะถึงแม้ว่าจะทำได้ไม่มาก คิดว่าสักวันเราต้องถึงเป้าหมายให้ได้ให้กำลังใจตัวเอง ถึงแม้ในสายตาคนอื่นเป็นยังไงตอนนี้ก็พยายามไม่สนใจค่ะทำเท่าที่เราทำได้ใช่หรื่อไม่ค่ะอาจารย์ ถ้าข้อความข้างบนนี้ได้ล่วงเกินใครก็ขออภัยด้วยนะค่ะไม่ได้จะกล่าวให้ใครหรอกค่ะ แค่อยากพูดถึงความจริงที่เคยเป็นมาค่ะ

 

ส่งการบ้านที่ 1 หลังจากสวดมนต์ไหว้พระ

นับลมหายใจ 1-100 ครบถ้วนดีขึ้น มีฟุ้งแว๊บเข้ามาให้ดูแล้ว แต่ยังนับได้ต่อเนื่อง

พุท-โธ 1-100 นับได้ครบถ้วนดีครับ จะมีความคิดแว๊บออกนอกบ้าง

เกษา โลมา 1-100 นับไปนับมาหลง วนกลับมานับใหม่หลายรอบ พอเริ่มนับเร็วขึ้น ตั้งใจขึ้น ก็รัวยาวจน จบ ครับ

พุท-โธ 1-100 นับได้ครบถ้วน ไม่หลง ลมหายใจค่อยๆเบาลงๆ เริ่มนิ่งมากขึ้น ยาวนานขึ้น ช่วงนี้จะรู้สึกอยากหยุดการนั่งมาก เหมือนมีมดเข้าไปในหู และอีกตัวที่หน้าฝาก
รู้สึกรำคาญอยากแคะหูมาก แต่ก็อดทนเอา จนจบ แผ่เมตตา แล้วนั่งแบบไม่กำหนดไปอีกซักพัก รอบนี้ได้รู้สึกถึงบ่า และขาขวาเริ่มออกอาการเมื่อยให้รู้สึก ชา แล้วก็แผ่เมตตาอีกรอบครับ ออกจากการนั่งสมาธฺิ

ปล. จากที่อาจารย์ แนะนำไว้ว่า สิ่งที่ทำให้ถ่วงอยู่คือการที่คิดว่าอาการจะต้องเหมือนหรือคล้ายของเดิม ว่าจะต้องนิ่งเหมือนกันทุกครั้ง

หรือจะต้องสงบอย่างเดิมทุกครั้ง แท้จริงแล้วจิตคุณไปไกลกว่าที่คุณคิด อาการจะไม่เหมือนเดิมทุกครั้ง

จะบอกไงดีให้ไม่งง คืออย่าไปสนใจว่าจะก้าวหน้าไม่ก้าวหน้าขอให้นั่งไปก่อนครับแล้วส่งการบ้านเรื่อยๆครับ

เลยทำให้การนั่งไม่มีความคาดหวังเข้ามาปน ดูลมเข้าออกอย่างเดียว อะไรเข้ามาก็ดู ดูแล้วก็ไม่สนใจ จดจ่ออยู่กับการนับครับ

 

อาจารย์บาสเคยบอกผมว่า "ทางไปเชียงใหม่ไม่ได้ไปได้ทางเดียว"

สู้ๆนะครับ ;k04

 

ส่งการบ้านครับ

ช่วงนี้ก็เรื่อยๆครับอาจารย์

มีเหตุการณ์ต่างๆมากมาย เกิดขึ้น

เรื่องบังเอิญไม่มีจริง

ด้วยสติปัญญาที่มีผมจะตั้งใจผ่านมันไปให้ได้ครับ

 

ส่งการบ้านว่าจะเลื่อกใครดีหรือเหมาะหมดเลยดีใช่ไหม 55555