ขอคำแนะนำด่วนค่ะ ไม่อยากเป็นคนสติไม่ดี

แต่ก่อนก็เป็นคนปกติ มีสติสัมปชัญญะดี มีสมาธิดี มีความจำดี แต่พออายุครบ25 หลังหนึ่งอาทิตย์ ก็เริ่มมีอาการเหมือนคนสติไม่ดี คือ หวาดระแวงคนรอบข้าง เวลาออกไปข้างนอกเจอคนเยอะๆจะตกใจ บางทีก็ตัวสั่น ไม่ทราบสาเหตุ เป็นคนปกติ แต่ท่าทางไม่ปกติ เหมือนคนบ้า ชอบตาลอย เหม่อ แต่รู้ตัวว่าตัวเองมีสติ หรือจิต ไม่ค่อยปกติ พยายามฝึกจิตให้สงบด้วยการนั่งสมาธิบ้าง แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ
ไม่สามารถควบคุมสติตัวเองได้ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เคยไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่ง
เพราะเชื่อว่าคงเป็นเวรกรรม พอดีไปกับพี่สาวพระท่านบอกกับพี่สาวว่า "ให้เค้าทำบุญให้ตัวเอง" พอทำบุญเสร็จกำลังจะกลับรู้สึกว่าตัวเองได้รับความรู้สึกบางอย่างที่จุดสูงสุดของศรีษะ มันเป็นความรู้สึกโล่ง สบาย จากที่สมองตื้ออยู่ก็รู้สึกมีสติ สมาธิ จิตปกติ มันอธิบายไม่ถูกค่ะ มันรู้สึกระยิบระยับที่ศรีษะ เหมือนอะไรที่ครอบงำเราอยู่ แล้วมันก็หายไปค่ะ ถ้าดิฉันตายแล้ว ดิฉันคงบอกว่าเหมือนได้รับส่วนบุญส่วนกุศลอะไรประมาณนั้นค่ะ คิดว่าตัวเองดีขึ้นแล้ว
เลยไม่ได้ไปทำบุญอีกเลยจนถึงวันนี้ค่ะ

รบกวนทุกท่านที่มีหรือไม่มีประสบการณ์ช่วยแนะนำด้วยนะคะ หรือท่านใดมีคำแนะนำในเรื่องของการทำบุญ ก็ยินดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

อยากให้ทำเหมือนครั้งแรกนะคะ " ทำบุญให้ตัวเอง" อยากให้ทำให้บ่อยเท่าที่จะทำได้ค่ะ จริงๆ จขกท ได้ประสปการณ์เฉพาะตัวมาแล้วนะคะ ถ้าเคยทำแล้วดีขึ้น ให้รีบๆทำต่อๆๆไปเลยค่ะ ... แถม นั่งสมาธิ และกรรมฐานด้วยนะคะ สาธุ..

 

อาการนี้ ต้องเจริญสติ เยอะๆ นะครับ
อะไรจะเกิดขึ้น ก็รับรู้ตามไป เกิดอารมณ์อะไรขึ้น มีสติรับรู้ รู้ให้ทันมัน อย่าหลงไปตามมัน
ตัวต้นเหตุที่แท้จริง อยู่ในใจเรานี่แหละ ถ้าอยากจะหายจากอาการพวกนี้ ต้องเจริญสติ ค้นลงไปในใจ หามันให้เจอ ครับ

 

โรงพยาบาล

 

การเจริญสติ คือ การรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา ตามความเป็นจริง โดยไม่แต่งเติมความคิดเข้าไป
จะเดิน ก็รู้สึกตัวว่าเดิน นั่งก็รู้สึกตัวว่านั่ง เย็น ร้อน ก็รู้สึก เย็น ร้อน โดยไม่คิดเพิ่มเติมไปว่า เย็นเพราะอะไร ร้อนเพราะอะไร

อันนี้คือวิธีการฝึกเจริญสตินะครับ

ตัวอย่างการเจริญสติในชีวิตประจำวัน - ธรรมะทั่วไป - www.indraphong.com - Powered by Discuz!

 

..ถ้าจากที่คุณเล่าอาการมา..คิดว่าคุณ คงจะมีอาการเหมือนๆคนที่สามารถแยกความคิดออกจากจิตได้เองโดยที่คุณไม่รู้ตัวครับ..ถ้าใครเป็นแบบนี้..ทั่วไปจะมีอาการคล้ายๆคุณ..แต่ความจริงก็คือ จิตเค้าเหงา เค้าขาดเพื่อน เพราะเพื่อนเก่าก็คือความคิดที่เกิดจากจิต ดันออกไปโดยที่คุณเองก็ไม่รู้ตัว..เลยทำให้คุณมีอาการอย่างนั้น บางครั้งจะรุ้สึกกลัวไปซะทุกสิ่งทุกอย่าง โดยที่คุณก็ไม่ทราบสาเหตุ..​

วิธีแก้นะครับ..

คุณสังเกตุดูได้นะครับ..แม้คุณจะรุ้สึกกลัว แต่ใจคุณก็ไม่ได้เต้นตุ๊บๆอะไร..สภาวะตอนนี้หละครับ..ที่คุณต้องคอย พร่ำสอนจิต คอยคุยกับเค้า คุยในใจนะครับ.สอนเค้าไปในทางที่ดี.เช่น อย่างนี้ไม่ควรนะ ไม่ใช่ทาง อย่างนี้อกุศลนะ ไม่ควรทำ.เพื่อเป็นการป้อนแนวทางเดินให้จิตเค้ามีวิธีคิด แต่เราต้องป้อนวิธีคิดให้กับเค้าแต่ในเรื่องที่ดีๆนะครับ...ส่วนที่ทำบุญนั้นก็เป็น กุศลชนิดหนึ่งที่คุณรับได้ง่าย ก็เพราะอาการที่บอกว่า ใจคุณมักไม่เต้นตุ๊บๆนั่นหละครับเป็นอาการที่เค้าเรียกว่า เป็นกลางเลยรู้สึกดีพิเศษ และรับสัมผัสได้มากขึ้นกว่าคนปกติ เพราะกรณีแบบคุณเนี่ยนับคนได้เลยนะครับ..ประมาณนี้ครับ.​

.

 

โดยปกติคนบ้า มักว่าตัวเองไม่บ้า
คนไม่บ้า มักว่าตัวเองบ้า
5555

ขอขำๆ นิดนึงนะคะ

พี่เห็นว่าน้องเขียนกระทู้นี้ขึ้นมา เรียงลำดับความได้ค่อนข้างชัดเจน บอกเล่าเรื่องราวได้เห็นภาพ เขียนได้แบบนี้ เชื่อว่ายังมีสติสัมปชัญญะที่ใช้การได้ดีอยู่


ที่บ้านมีพระพุทธรูปมั้ยคะ พี่ชอบนั่งคุยกะพระท่านนะ มีอะไรพูดคุยบอกท่าน (อย่าคุยให้ใครเห็นน๊า เด๋วเค้าว่าเราบ้าเอาเจงๆ 5555) บอกพระท่าน ขอพึ่งบารมีพระรัตนตรัย บารมีของพ่อแม่ครูบาอาจาร์ย และบุญกุศลของเรา ขณะนี้ลูกเป็นอย่างนี้ๆๆๆ ....เล่าอาการ ขอบารมีท่านได้โปรดคุ้มครองและช่วยให้ลูกมีสติตั้งมั่น ขอให้หายจากอาการต่างๆ เหล่านี้

ขณะนี้ถ้านั่งสมาธิแล้วจิตไม่สงบ ฟุ้งๆๆ ก็เปลี่ยนมาสวดมนต์แทนก็ได้นะคะ ใช้บทสวดมนต์จูงจิตใจของเราได้เช่นกัน สวดช้าๆ อย่าสวดเร็ว สวดก็รู้ว่าสวด ปากขยับตามบทสวด สวดบทแปลก็จะทำให้ใจได้น้อมพิจารณาความหมายแห่งพระธรรมพระคาถาที่อยู่ในบทสวดมนต์นั้นๆ ขณะสวด หากใจเผลอไปคิดเรื่องอื่น ก็ดึงเค้ากลับมา อย่าไปใจตก ใจเสียว่าเผลออีกล่ะ เพราะของมันเผลอกันได้ สวดมนต์เสร็จแล้ว แผ่เมตตาให้ตัวเอง ให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย และถวายบุญกุศลที่ทำแด่คุณพระรัตนตรัย คุณพ่อแม่ครูบาอาจาร์ยและเทวดาประจำตัว และก็อุทิศให้กับท่านเจ้ากรรมนายเวร

ระหว่างวัน อยากให้ลองกำหนดภาวนา "พุทธโธ" ค่ะ เช่น ขณะไปเรียนหนังสือ หรือไปทำงาน ปกติจิตเราก็ฟุ้งไปโน้นไปนี้เป็นร้อยๆ เรื่อง ใช่มั้ยคะ ทีนี้เราลองหัดใหม่ อย่างที่คุณอินทรบุตรบอกไว้ คือการเจริญสติ เราเดิน เรารู้อาการเดินของเรา กินช้าๆ รู้อาการกินของเรา พูดช้าๆ มีสติรู้ว่าจะพูดและพูด เมื่อไม่พูดไม่ทำอะไรก็ภาวนา "พุทธโธ" ไปในใจนะคะ ใช้พุทธโธเป็นฐานแห่งใจ

การทำบุญให้กับตัวเองนั้นมีมากมาย ทาน ศีล ภาวนา ค่อยๆ สั่งสม ค่อยๆ ทำไปนะคะ ทำให้สม่ำเสมอ สังเกตุตัวเอง สติหายไปอีกมั้ย กลัวโดยไม่มีสาเหตุอีกมั้ย เมื่อดีขึ้นแล้วลองค่อยๆ สำรวจค้นเข้าไปอีก หาสาเหตุที่เกิดขึ้น จะได้ดับมันได้ถูกต้องอย่างแท้จริง

อย่าทิ้ง ทาน ศีล ภาวนา

เป็นกำลังใจให้เนอะ (f)

ปล.ตอบตรงคำถามมั้ยเนี่ย อิอิอิ

 

ผมก็เป็นคล้ายๆคุณนี่หล่ะครับ ต้องคอยปรับเรื่อยๆเหนื่อยจังหว่า

5555555++++

 

สติ สัมปชัญญะของแต่ละคนมีไม่เท่ากันแต่เราสามารถจะฝึกและพัฒนาขึ้นมาได้ ก็เจริญสติบ่อยๆ ไม่ว่าเป็นหนักขนาดไหนก็หายได้ มันจะรู้และเห็นการเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเอง

 

ขอให้ทบทวนดูว่าี่ที่ผ่านมา เคยประสบอุบัติเหตุที่ทำให้ศีรษะถูกกระแทกหรือกระทบกระเทือนรุนแรงหรือไม่...หากเคย ควรรีบพบแพทย์ให้เช็คระบบประสาทครับ เพราะตรงนี้อาจมีส่วนทำให้เกิดอาการดังที่ท่านผู้ถามเล่ามาได้..

ส่วนเรื่องการทำบุญ ควรทำต่อเนื่อง ทั้งทาน การประพฤติศีลและการภาวนาตามที่ถนัด ไม่ควรคิดว่าจะทำเพื่อให้หายโรค แต่ให้ตั้งเจตนาเพื่อการสิ้นทุกข์และสิ้นกิเลสเป็นที่สุด..นะครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำจากทุกท่านนะคะ
ขอยืนยันว่าไม่เคยประสบอุบัติเหตุค่ะ
หลังจากที่ได้เข้ามาอ่านคำแนะนำจากทุกท่านแล้ว เลยลองค้นข้อมูลการทำบุญให้ตัวเองดู
คงเป็นเรื่องของบุญของกรรมจริงๆล่ะค่ะ เพราะตอนที่ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปทำบุญ และอุทิศให้เทวดาประจำตัวของตัวเองพ่อแม่น้อง และญาติที่ล่วงลับไป รวมถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราเคารพ ที่เราเคยลบหลู่โดยที่ไม่รู้ตัว เจ้าที่เจ้าทาง ดวงวิญญาณที่เรามองไม่เห็นด้วย (อุทิศให้หมดเลย) ตอนนี้รู้สึกตัวว่าสติกลับคืนมาแล้ว นิ่งขึ้น รู้สึกสงบ ดีขึ้นแล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทุกท่านค่ะ

 

คุณจิตวลี
เออ...ตอนแรกอ่านเจอก็กำลัง
จะให้ไปหาหมอปัจจุบันหรือหมอจิตแล้วเชียว...คือตรวจทางวิทยาศาสตร์ก่อน
แล้วจึงมาปฏิบัติทางใจต่อไป
การปฏิบัติทางใจ ที่คุณเล่ามา น่าเป็นห่วงเล็กน้อย
คือคุณไปเกี่ยวหมดบรรดาผู้ที่ล่วงลับ บรรดาเทวดาต่างๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ
ขอเรียนให้ทราบว่า เป็นเรื่องเหลวไหลทั้งสิ้นบรรดามี เพราะที่คุณเล่ามา ล้วนตกอยู่ใต้กฏอนิจจัง ทั้งสิ้น
ทำไมคุณไม่พึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์(อริยะสงฆ์)ซึ่งดีกว่า เหนือกว่าอื่นใดทั้งมวล ก็ฝากให้พิจารณาด้วยละกัน