คุณเป็นคนหนึ่งหรือเปล่าที่จะอยู่สู้ในกรุงเทพ?

ผมไม่สู้เพราะสู้ภัยคงไม่ไหว ขอหลบไปพึ่งหลวงปู่,หลวงพ่อในที่สูงๆกว่านี้

อยู่ที่ไหนก็ตาย(ถ้าไม่ตายล่ะ!)
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด(ปลงได้จริงหรือ!)
ให้เกิดเหตุการ์ณเสียก่อน(เวลานั้นก็หมดทางแก้ไขแล้ว!)

เป็นตัวอย่างของความประมาท.........จากคู่มือเตรียมพร้อมรับภัย..

 

คงยังตั้งหลักที่กรุงเทพคะ เพราะพื้นเพเป็นคนกรุงเทพ เติบโตที่นี่ ทำงานก็ที่นี่ และไม่มีญาติพี่น้องอยู่ตจวเลย แต่ถ้า่จะให้ลาออกจากงานก็คิดหนักเพราะยังต้องกินต้องใช้ และก็ไม่มีมรดกกิน แต่ถ้าน้ำมาจริง ๆ ก็ไปไวเหมือนกัน และก็ยังไม่รู้จะที่ จว ไหนด้วย คงไปเรื่อย ๆ

 

ท่าน Marine เป็นพวกเดียวกับผมเลย ผมส่งครอบครัวกลับบ้านที่พิจิตร ส่งพ่อกับแม่ไปอยู่กับญาติแถวสมุทรปราการ ชลบุรี ตัวเองค่ำไหนนอนนั้น เพราะบริษัทไม่หยุด Apartment หรือ คอนโด เต็มหมดทุกที่ แต่ตัวเองยังต้องไปทำงานทุกวัน ลุยเดี่ยว กว่าจะเข้าที่เกือบเดือน ต่อไปแก้ตัวใหม่ เตรียมพร้อมด้วย Sport Rider 4WD ของอย่างอื่นครบหมด เรือยาง เครื่อง ฯลฯ พร้อมลุย!! มาเล้ย

 

ครั้งต่อไปจะไม่ปักหลักเพราะเท่าที่รู้ ไตรภาค พอภาค 2 - 3 มันแสนสาหัสเกินคาดการได้ อพยพอย่างเดียว แต่มีปํญหาเรามีงานประจำ คนที่ประกอบอาชีพอิสระ หรือเป็นเจ้ากิจการเอง เขาขยับตัวกันแล้ว หลายคน ขายบ้านอพยพไปแล้วก็มี

 

ถ้าคนมันจะตายจะอยู่ที่ไหนมันก็ตาย

 

ถ้าจะปักหลักอยู่ ก็ต้องพยายามปฏิบัติธรรม วิปัสสนากรรมฐานให้ได้ขั้นอภิญญา หรืออย่างน้อยบำเพ็ญศิล ภาวนา รักษาศิล5 อย่างเคร่งครัด แล้วรอวัดดวง แต่ผมเชื่อและปฏิบัติตามครูอาจารย์ที่ท่านแนะนำครับ

 

หากพอมีหนทาง ก็ควรหาทาง

ไม่ใช่รออยู่เฉยๆ จนมันเกิดขึ้น

จะอ้างว่า คนจะตายอยู่ที่ไหนก็ตาย ไม่ถูกต้อง

อุปมาเดินป่าแล้วเห็นเสือ ก็ควรหลบหนี ไม่ใช่รอให้มันมากิน

แต่หากไปไหนไม่ได้ ก็ต้องทำตามที่คุณมารีนบอก คือ ปฏิบัติธรรมให้มากๆเข้าไว้

ปลายปีนี้ผมเองก็จะลาออกจากงานประจำในกรุงเทพ ไปเริ่มต้นธุรกิจใหม่ที่ต่างจังหวัด

ที่ไปเพราะมีหลายสาเหตุ หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับภัยพิบัติตรงๆ คือเหตุหนึ่ง...

 

ชอบแล้ว ครับ.....

 

ปรากฎว่าเสือที่เห็นเป็นแค่ภาพหลอน หรืออุปทานคิดไปเองว่าเป็นเสือ เพราะตัวลายๆเหมือนกัน

สุดท้าย ก็แค่แมวเชื่องๆตัวนึง ที่เล่นกับมันแล้วโดนกัดโดนข่วนบ้างเป็นธรรมดา

ปล. เจ้าของแมวตัวดังกล่าวได้ทำการฉีดยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าทุกปี

 

เดินป่า แล้วเจอแมวเชื่องๆ มีเจ้าของ และฉีดยาแล้ว ดูจะผิดวิสัยไปหน่อย

การอุปมา เพื่อจะบอกว่า สิ่งที่เราหลีกเลี่ยงได้เราก็เลี่ยง ใช่ว่าต้องปล่อยไปตามยถากรรม

ผมไม่ได้เชื่อเรื่องนี้ร้อยเปอร์เซ็น แต่เหตุที่ออกจากกรุงเทพ เพราะมีเหตุผลอื่นประกอบ ต่อให้ไม่เกิดภัยพิบัติอะไร ก็คิดจะออกไปอยู่แล้ว

กรุงเทพน่าอยู่เสียที่ไหน พื้นที่ต่ำ โอกาสน้ำท่วมแบบปี54ก็อาจเกิดขึ้นได้อีก การจราจรก็แย่มากๆ ต่างคนต่างอยู่ ขาดความเอื้ออาทรต่อกัน คอรัปชั่นก็สูง มลภาวะก็มาก

ที่กล่าวมาใช่ว่าจะไม่มีส่วนดี แต่การเลือกที่จะใช้ชีวิตในเมืองที่คนน้อยหน่อย มีมิตรไมตรีต่อกันช่วยเหลือกันมากหน่อย รถไม่จอแจจนเกินไป อากาศก็บริสุทธิ์กว่า
มันก็เป็นแค่ทางเลือกหนึ่งเท่านั้น

 

อุปาทาน จินตนาการ แม้เหตุร้ายไม่เกิด จิตใจก็หวั่นไหว ฝันร้าย สับสนวุ่นวาย นับแต่วันที่รับฟังและเชื่อว่าจะเกิด ไปจนถึงวันกำหนดในคำทำนาย และก็วันเลื่อนการทำนาย จากวันก่อนมาวันนี้ จากวันนี้ไปวันนั้น ไปวันโน้น ไปปีหน้า ไปปีโน้น ไปเรื่อยๆ ไปเนียนๆ

ดีไม่ดี อาจตายเพราะภัยอื่นก่อนคำทำนายก็ได้ ด้วยเหตุ โลกนี้ไม่เที่ยง โลกนี้อนิจจัง มนุษย์มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มนุษย์มีกรรมเป็นเครื่องกำหนด ไม่มีมนุษย์หน้าไหนจะฝืนกรรมนี้ไปได้....เป็นสัจจธรรมความจริงแท้แน่นอน

 

หมายถึงคนหลงป่าน่ะครับ ไม่รู้หรอกครับว่าตัวเองอยู่ที่ไหน บางทีไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหลง เดินวนไปวนมา หลงไปแล้ว งงๆ มึนๆ หาทางออกอยู่ เห็นอะไรแปลกๆก็อุตริหวาดระแวงเป็นภัยอันตรายไปเสียหมด

โดยไม่รู้แม้กระทั่งว่า แถวนั้นมันก็อยู่ไม่ไกลจากแหล่งชุมชนที่มีแม้กระทั่งโรงพยาบาลสัตว์

 

" จะเชื่ออะไรต้องใช้ปัญญาให้รอบครอบ
ไม่ใช่ใครพูดไรก็เชื่อ
หลงกระแสไปกับเขา
พระพุทธเจ้าท่านให้พิสูจน์ ท่านไม่ได้ห้าม
พิสูจน์ให้เห็น ความศรัทธาจึงเกิดได้
ถ้าไม่พิสูจน์ไม่ทำให้เห็น ก็ไม่ต่างกับการ งมงาย"

เครดิต : ยายทองคำ

 

มีอคติกับคนที่อยู่กรุงเทพมากไปหรือเปล่าขอรับ...วันไหนมีโอกาส ลองลงจากรถเก๋งคันงามๆ เดินตามตรอกซอกซอย หรือลองนั่งรถสาธารณะดู แล้วเปิดใจให้กว้าง แล้วคุณจะเห็นภาพอีกมุมมองหนึ่ง....ภาพของคนยิ้มแย้มทักทายกัน ภาพของคนช่วยจูงคนตาบอด ภาพของคนสละที่นั่งแล้วช่วยถือของให้กัน ภาพของคนบริจาคให้ทานขอทาน และอื่นๆอีกมากมาย.....เพราะคุณไม่ได้เป็นผู้ให้ก่อนหรือเปล่า คุณจึงพบแต่สิ่งเลวร้ายเช่นนั้น

 

กรุงเทพมหานคร....เมืองแห่งพระราชวังของในหลวง เมืองแห่งศาลหลักเมือง เมืองแห่งวัดวาอารามสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ เมืองแห่งเศรษฐกิจเทคโนโลยีและความรู้ ที่ผมลืมตาอ้าปากมีอยู่มีกินได้ก็เพราะกรุงเทพนี่แหละ......แต่ถ้าพวกท่านมีเงิน มีบ้านอยู่ต่างจังหวัด หรือคนชราลูกเด็กเล็กแดงที่ต้องเป็นห่วง ก็เชิญเถิด....พาพวกเขาเหล่านั้นไปอยู่ที่คุณคิดว่าจะปลอดภัย ( ถ้ามันเกิดภัยภิบัติจริงๆ...??? )

 

กรุงเทพฯ เป็นเมืองน่าอยู่ที่สุด ในปัจจุบัน
มีสรรพสิ่งตอบสนองทุกความต้องการ
มีหลายคนบอกว่า การได้อยู่กรุงเทพฯ เหมือนเป็นผู้ชนะ เพราะคนที่อยู่ได้ต้องต่อสู้ แย่งชิง สารพัดศาสตร์ (อาจรวมถึงวิชามาร)

สรุปแล้ว ก็ควรจะอยู่ต่อ อย่าไปไหนเลยเนอะ กรุงเทพฯ ดีที่สุดแล้ว

แต่ธรรมชาติคนเรา ชอบแสดงว่าตนเหนือคนอื่น
การทะเลาะกัน ขัดแย้งกัน คงมีต่อเรื่อยๆ

 

ก็อย่างที่บอกครับ ส่วนดีก็มีอยู่ การมาทำงานของผม ก็นั่งรถเมล์เป็นประจำ เดินทางตรอกซอกซอยอยู่บ่อยๆ เช่าอพาร์ทเม้นท์เก่าๆ ใกล้ๆที่ทำงานสำหรับพักอาศัย การใช้ชีวิตก็เรียบง่าย สมถะมาก
ที่กล่าวไปนั้น เป็นข้อเท็จจริงที่มีอยู่
สังคมนี้มันใหญ่ มันก็ปะปนไปด้วยความหลากหลาย มีข้อดีข้อด้อยมากมาย เพียงแต่ข้อความก่อนหน้านี้ ผมเพียงชี้ให้เห็นแง่มุมหนึ่งเท่านั้น ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง
และสิ่งที่คุณกล่าวมา ก็เป็นเรื่องจริงอีกเช่นกัน ไม่ได้แย้งอะไร
แต่พอมีทางเลือก ก็เลือกไปอยู่ที่ที่เหมาะกับเรามากกว่า เท่านั้นเอง ผมก็รักกรุงเทพมหานครเช่นกัน และเป็นห่วงมากๆๆๆๆถ้าต้องเกิดอะไรขึ้นกับเมืองหลวงของพวกเรา ผลกระทบมันไม่ใช่แค่ในเมืองหลวง แต่มันกระทบกันเป็นวงกว้าง ขออย่าให้เกิดอะไรรุนแรงเลย...

 

รอวัดดวง 21 ธ.ค.2555 - 20 ก.พ.2556

 

ผมเองก็โตมาใน กทม. บ้านผมอยู่ ปลูกมาตั้งแต่สมัย ตา ยาย 40-50 ปีมาละ จริงๆก็ไม่ได้อยากไปอยู่ที่อื่น แต่ก็ต้องยอมรับความจริง ความสูงจากระดับน้ำทะเลแค่ 2 เมตร อีกไม่กี่ปีมันก็กลายเป็นทะเลอยู่ดี ตอนนี้ก็ขายบ้านที่ให้เค้าเช่าอยู่ไป 2 หลังแล้ว เหลือแค่ที่อยู่ตอนนี้ ซึ่งคงจะยังไม่ขาย แต่ก็ขนของส่วนใหญ่ไป ต่างจังหวัดหมดละ ช่วงธันวาก็คงออกมาอยู่ต่างจังหวัดกันทั้งบ้าน มาทำไร่ทำสวน อยู่กับคำว่า พอเพียง อยู่ต่างจังหวัด ดีกว่าอยู่ กทมเยอะ... แม้ว่าเงินเดือนจะหายไปพอสมควร (จาก 20000+ เหลือ 10000+) แต่ค่าครองชีพถูกกว่าเยอะ ได้เวลาคืนมา อยู่ กทม.ตื่น 6 โมงไปทำงาน กลับถึงบ้านเกือบ 2 ทุ่ม อยู่ต่างจังหวัด ตื่น 6 โมงมาใส่บาตร แล้วไปเดินออกกำลังกาย กลับมานั่งจิบกาแฟ ดูข่าวตอนเช้า เกือบๆ 8 โมงค่อยไปอาบน้ำเตรียมไปทำงาน ตอนเย็นเลิกงานก็แวะตลาดหรือไม่ก็ไปเก็บผักจากสวนมาทำกับข้าวกินชิลๆ กับครอบครัว สบายกว่าอยู่ กทม. เยอะ....

 

ท่านกล่าวได้ถูกต้องแล้วครับ นี่คือความจริง ในเมืองใหญ่เราต้องเสียเวลาไปกับการเดินทางมากเกินไปหรือเปล่า ?
ถ้าเรามีเวลาตรงนั้น เราทำอะไรได้อีกบ้าง ?
ตอนนี้ผมเช่าอพาร์ทเม้นท์ใกล้ๆ ที่ทำงาน ห่างจากที่ทำงานประมาณ 2 กิโลเมตร (5-6 ป้ายรถเมล์) ตื่น 7 โมง ออก 7.45 ถึง 8.15 ใช้เวลาเดินทาง เกือบครึ่งชั่วโมง +-10 นาที
หากเป็น ตจว 1 นาที ก็ถึงแล้ว
ยิ่งขากลับ หากวันไหนเอารถไป ต้องมี u-turn ใช้เวลากลับที่พัก 30-45 นาที
เสียเวลากับตรงนี้ไปมากแล้ว ถึงเวลาแล้วที่ต้องเลือกใช้ชีวิตที่ดีกว่าเดิม
เรื่องรายได้ ตอนนี้ 20000+ แต่เมื่อไปอยู่ ตจว ประกอบธุรกิจส่วนตัว คาดว่า น่าจะมากกว่าเดิมได้อีก 2-3 เท่าตัว ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็อยู่ที่เราเลือก ที่จะใช้ชีวิตอย่างไร ต่อให้ไม่มีภัยพิบัติ การอยู่ในที่ที่มีมลภาวะน้อยกว่า รถติดน้อยกว่า ค่าครองชีพต่ำกว่า มันก็ช่วยให้มีอายุยืนมากขึ้น มีเวลาไปปฏิบัติธรรมตามวัดป่าต่างๆตามแต่โอกาสจะอำนวย

ปล. หากอนาคตเกิดภัยใหญ่จริงๆ คงได้ตามท่านไปอยู่สระแก้วแน่ๆ....