คุณเป็นคนหนึ่งหรือเปล่าที่จะอยู่สู้ในกรุงเทพ?

ผมเชื่อว่าหลายๆท่านที่มีความเชื่อเรื่อภัยธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นในครั้งนี้แบบไม่มีข้อสงสัยใดๆอีก แต่หากว่าในใจนั้นยังติดอยู่ด้วยหลายๆเหตุที่ทำให้ไม่สามารถอพยพหรือย้ายออกไปในที่ๆปลอดภัยกว่าเช่น

1. แฟนไม่เชื่อและจะไม่ไปไหน ทำให้ลูกๆไม่ไปไหนด้วย ( ข้อนี้เกิดขึ้นกับหลายๆคนแน่)
2. ไม่ทราบช่วงเวลาที่แน่นอนเลยวัดดวงว่าถ้าเริ่มก่อนจึงจะไป แต่ถึงตอนนั้นคงไปไม่ได้แล้ว
3. ทำใจได้แล้วว่าอะไรจะเกิดก็เกิด
4. เชื่อว่าเหตุคับขันคงอยู่ไม่นานและพอรับได้
5. ไม่รู้จะไปไหนและไม่มีเงินซื้อที่
6. ห่วงบ้าน ที่ผูกพันกันมานาน
7. ลองจินตนาการว่าต้องย้ายไปต่างจังหวัดแล้วก็รู้สึกว่า คิดถึงบ้านเราที่กรุงเทพ (กรณีไม่มีบ้านต่างจังหวัด) ไม่มีของที่จะซื้อได้ ไม่มีคนรู้จัก กลัวความแออัด โรคระบาด การแย่งใช้ทรัพยากร

สำหรับผมเป็นคนหนึ่งที่จะปักหลักอยู่ที่กรุงเทพ ทั้งๆที่ผมเชื่อเต็มร้อย แต่ด้วยเหตุผลข้อที่ 1-7 ข้างต้น ผมจึงต้องปักหลักอยู่ที่นี่ แต่ก็เตรียมตัวเต็มที่นะครับ และก็เตรียมใจด้วยแล้ว บอกรักพ่อ แม่ เมีย และลูกแล้วว่าหากเกิดเหตุจริงใครเป็นอะไรไปขออย่าหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ ให้สู้เพื่ออยู่รอดให้ถึงที่สุด ผมจึงเป็นคนหนึ่งที่ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่อยู่ปักหลักกรุงเทพด้วยเหตุผลใดก็ตาม ว่าเราจะต้องสู้ให้ถึงที่สุด หากเกิดเหตุจริงหากเราได้มีโอกาสที่จะเจอหน้ากันบ้าง จงยิ้มให้กัน และช่วยกันให้มากที่สุดเท่าที่พวกเราจะช่วยกันได้ แหมตอนนี้อยากทำสติกเกอร์ติดเสื้อตัวใหญ่ๆว่า " พลังจิต" จังจะได้รู้ได้บ้างว่าเรามาจากที่นี่เหมือนกัน ที่ๆทำให้เราได้รู้ข้อมูล ที่ๆทำให้เราเกิดความเชื่อ และที่ๆทำให้พวกเราหลายๆคนเริ่มทำดีกันมากขึ้น และทำให้พวกเรารู้สึกล่วงหน้าถึงความรักความสามัคคีที่มีต่อกันในยามนั้น ผมเชื่อจริงๆนะครับว่าหากเราเจอกันจริงในยามนั้น เราคงจะดีใจมาก ผมชื่อไก่นะครับ สุดท้ายนี้ ขอให้เพื่อนโชคดีกันทุกคนนะครับ และเราอาจได้ลอยคอมาเจอกันเมื่อถึงวันนั้น

 

ผมขอยกมือคนแรกเลยครับว่าจะอยู่กรุงเทพฯ แม้ว่าผมสามารถไปหลบภัยที่ไหนก็ได้แทบจะทั่วประเทศ(เพื่อนสนิทเยอะมากๆ) แต่ไม่ไปเพราะญาติพี่น้อง,เพื่อนๆ(รวมบางท่านในเวบนี้ด้วย),วัดวาอาราม,สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และ ฯลฯ ยังอยู่กรุงเทพฯ ทั้งหลายเหล่านั้นไม่รู้จะไปไหน...ผมจะอยู่เป็นเพื่อนตราบวันพรากจากกัน

 

มาตอบว่า คงอยู่กรุงเทพเหมือนกันค่ะ ครอบครัว บ้าน กิจการ อยู่ที่นี่ เลยคอยดู
สถานการณ์เรื่อยๆ คิดว่าน่าจะมีข่าวอะไรมาก่อนนะ

อย่างตอนน้ำท่วมยังมีข่าวเลยว่าน้ำมาถึงไหนแล้ว ตรงไหนฝนตกหนัก ประตูน้ำแตก

ถ้าแผ่นดินไหว ก็คงเกิดแป๊ปเดียว หลังจากนั้นก็เก็บของ ล็อกบ้าน หนีสิคะ ไม่เคยได้ยินว่าแผ่นดินไหวเป็นชั่วโมงติดๆกัน

รัฐบาล เจ้าหน้าที่คงเตรียมพร้อมดีกว่าเก่า ประชาชนเค้าก็จับตามอง เห็นอะไรไม่ชอบมาพากล ก็น่าจะเตือนกัน ศูนย์พักพิง ที่ปลอดภัย คงมีจัดเตรียมให้

แต่แบบคงต้องหูไวตาไว ตามข่าวตลอด พอดีทำงานที่บ้านเลยพอมีเวลา ไม่ได้ไกลครอบครัวเท่าไร

แต่ยังไงก็พยายามหาลู่ทางออกจากกรุงเทพอยู่ค่ะ แบบอาจจะหาอีกร้านเปิดแถวเหนือ หรืออิสาน แต่มันก็เป็นเรื่องใหญ่

เท่าที่เราทำได้ก็แค่ประกัน เตรียมประกันแทบทุกอย่าง ก่อนเหตุการณ์จะเกิด เพราะถ้าเกิดแล้วเค้าคงไม่รับประกันเพิ่มแล้วล่ะ ที่เราอยู่รอดมาได้ เพราะเรากลัวเนี่ยละ ถึงได้ประกันมาตั้งแต่ก่อนน้ำท่วมแล้ว

ช่วงปลายปีนี่คงเครียดหนัก สังหรณ์ใจว่าจะมีอะไรแย่ๆนะ - -"

 

ลองคิดดูนะครับว่าถ้าเกิดภัยพิบัติจริง....แล้วมีคนส่วนหนึ่งในกรุงเทพฯที่รอดชีวิต ใครกันครับที่จะมาช่วยเหลือกันได้ใกล้ที่สุด ถ้าไม่ใช่พวกเราที่เหลืออยู่...!??! อย่าลืมนะครับสถานการณ์ย่อมสร้างวีรบุรุษ ขอคุณความดีจงดลบันดาลให้ทุกท่านและทุกสถานที่แคล้วคลาดปลอดภัยด้วยเทอญ

 

ต้องลองศึกษาสถานการณ์ภัยพิบัติจากต่างประเทศเป็นตัวอย่างนะค่ะ
จะเห็นว่าทุกสถานการณ์จะต้องมีคนที่รอดปลอดภัย แล้วบางสถานการณ์ถ้ามีการเตรียมพร้อมที่ดี ความสูญเสียของชีวิตก็จะน้อยลง
(หากว่าไม่ได้เลวร้ายขนาด แผ่นดินแยก) ตอนนี้เราก็พอจะรู้ว่ามีภัยอะไรบ้างที่อาจจะเกิดขึ้นได้ เช่น ภัยจากน้ำ ภัยจากแผ่นดินไหว
ศึกษาข้อมูลการเตรียมการณ์ไว้ พอเกิดสถานการณ์จริงก็จะได้ผ่านไปได้ ความรู้เบื้องต้นนั้นสำคัญมากนะค่ะ ตอนนี้เราอาจจะไม่สนใจ
แต่ถ้ามันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง เราได้ใช้แน่ๆ
ยกตัวอย่าง กรณีเกิดระเบิดห้างดังที่ภาคใต้ คนที่เคยได้ยินหรือศึกษามา ว่า ขณะที่เกิดไฟใหม้ ออกซิเจนจะอยู่ที่ต่ำ
การที่ไม่ให้สำลักควันควรหาผ้าชุบน้ำปิดจมูกไว้ ฯลฯ เป็นการแก้ไขสถานการณ์เบื้องต้น
(กรณีนี้คุณพ่อเป็นวีรบุรุษช่วยเหลือครอบครัวให้รอดชีวิตมาได้ด้วยสติจริง ๆ )

 

สู้ก็สู้ไป ถ้ามาเท่าภูเขา จะสู้ทำไม? 555

 

คงอยู่ กทม ไม่ไปไหนอะครับ แล้วค่อยๆใช้ปัญญาพิจารณา หาทางออกที่ดีที่สุดเอา
อย่างเช่น ตอน น้ำท่วม ปีที่แล้ว ถนนหน้าบ้านก็ท่วมประมาณ 70-80 ซม. แต่ภายในบ้านปลอดภัยดี น้ำไม่เข้า แต่ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยตั้งแต่ก่อนน้ำท่วมหมดแล้ว อาหารและน้ำดื่ม สามารถอยู่ได้นานกว่า 3 เดือน มีแก๊ส สำรองไว้3-4 ถัง สำหรับหุงต้มอาหาร จากการพูดคุยกับคนที่อพยพไปแล้ว เชื่อว่า อยู่ที่บ้านน่าจะสบายกว่า

จากกระแส อพยพ น่ะครับ ท่านต้องรู้ว่า เมื่ออพยพ ไปแล้ว จะต้องเจอ กับอะไรบ้างระหว่างทาง ถ้าท่านไม่มีความพร้อม ก็จะพบกับความยากลำบากอย่างมากในระหว่างที่ท่านอพยพอยู่นั้น ก่อนจะไป ขอให้ท่านทั้งหลาย จงชั่งใจ พิจารณาตามหลักความจริงว่า หากเกิดภัยขึ้น จะรุนแรงได้ขนาดไหน ที่อยู่ของท่านมีความสูง และแข็งแรงเพียงพอไหม ทุกออย่างท่านสามารถจำลองสถานการณ์ได้ก่อนน่ะครับ ว่า เมื่อเกิดเหตุจะเป็นอย่างไรบ้าง
ยกตัวอย่าง การจำลองสถานการณ์ ของครอบครัวผม ซึ่งอยู่ฝั่งธน กทม
เมื่อคาดว่า มีโอกาส ที่จะโดนน้ำท่วมในปีที่แล้ว จึงมานั่งคิดกันว่า จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
1. อุปกรณ์ สำหรับป้องกันน้ำเข้าบ้าน น่าจะมีราคาแพง และหายาก จึง เตรียมหาไว้ล่วงหน้าก่อนประมาณ 1 เดือน ได้ อิฐบล็อกในราคา ก้อนละ 4 บาท รวมทั้งหากระสอบทรายมาเตรียมไว้ ในราคาที่ถูกเช่นกัน
2. เช็คอุปกรณ์ ปั้มน้ำ ว่าต้องใช้ จุดไหนบ้างกี่ตัว สำรองอีกเท่าไหร่ เอามาทดสอบ ให้สามารถพร้อมใช้งานได้ พร้อม ติดตั้งลูกลอยสำหรับสูบน้ำ
3. กรณี น้ำท่วมพื้นบ้านชั้น 1 จะมีอะไรบ้างที่เสียหาย ก็วางแผนจัดการให้เรียบร้อย โดยรู้ว่าจะต้องทำอะไร ตอนไหน อย่างไร รอเพียงแค่น้ำมาในระดับที่ำกำหนด
4. สเบียงอาหาร เตรียมความพร้อมไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ก่อนน้ำท่วมประมาณ 15 วัน สามารถอยู่ได้ ประมาณ 2-3 เดือนเป็นอย่างน้อย น้ำดื่ม เร่งหาสำรองไว้มากที่สุด เพราะคิดว่า ถ้าน้ำท่วม ระบบประปาจะเสียหาย แล้ว ก็เป็นจริงแบบที่คิด น้ำประปา มาเน่ามากแถวฝั่งธน
5. แก๊สหุงต้ม สำรองไว้3-4 ถัง (ที่บ้านมีถังเยอะครับ 2ครอบครัว) กรณีเกิดไฟฟ้าดับ ก็สามารถทำอาหารทานได้อีกนาน
6. สำรวจรอบบ้าน ว่า ถ้าเกิดน้ำท่วมจะมีอะไรเสียหายบ้าง ย้ายรถยนต์ไปในที่ปลอดภัยให้ทันก่อนน้ำเข้าบ้าน ต้นไม้ชนิดไหน ที่สามารถย้ายได้ ก็เลือกๆ ไว้แล้ว จัดการให้ทันก่อนน้ำท่วม
7. เตรียม แพ โฟม ห่วงยาง ไว้กรณีต้องเดินทางไปข้างนอก
8. รอบบ้าน เตรียมการปิดผนึกกันน้ำเข้า เช่นยิงซิลิโคน ในจุดที่ไม่แน่ใจ ก่อปูนปิดบางจุด
ปิดระบบท่อน้ำทิ้ง พร้อมจะจัดการปิดห้องส้วมกรณีท่วมสูง แล้วหันไปใช้ ห้องน้ำชั้น2 รวมทั้งอาจจะปรับไปใช้ ถุงดำแทน กรณี ส้วมเต็ม

พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามแผนงานที่วางไว้ แค่จัดการ ตามลำดับเท่านั้นเอง ไม่ได้ยากเย็นอะไร ความเสียหายถือว่าน้อยมาก เพียงแต่เราอย่าตื่นตูม รู้จักใช้ปัญญาพิจารณาหาทางแก้ไขให้เป็นขั้นตอนครับ อะไร ที่หนัก มันก็จะเบาลงเอง ถือว่า อยู่แบบสบายใจ ปัญหาแทบจะไม่เจอเลยครับ

จากตัวอย่างที่กล่าวมา ขอให้ท่านของพิจารณา ปรับใช้ ตามสมควรกับท่านเถิด ถ้าเกิดเหตุใหญ่ และรุนแรง เช่น มีแผ่นดินไหว แล้วเขื่อนแตก ก็ต้องประเมิน สถานการณ์ก่อนว่า น้ำที่จะมีถึง สูงขนาดไหน ใช้เวลาเท่าไหร่ มาจากทิศทางไหน แล้วจะมีทางหนีไปที่ใดจึงปลอดภัย หรือมี สึนามิ มาจากอ่าวไทยต้องประเมินความสูง ได้ และระยะทางห่างจากทะเล ถ้ามาแค่ระดับ 20 เมตรเท่า ญี่ปุ่น ผมคงไม่ไปไหน เพราะในกรุง ตึกเยอะ มันจะลดแรงปะทะลงไปได้มาก ความสูง 20 เมตรคือ ความสูงตอนขึ้นฝั่ง แล้วจะลดความสูงลงอย่างรวดเร็วไม่น่า เข้ามาลึกถึงในตัว กทม มาก ที่เสียหายเยอะ คือคนที่อยู่ใกล้ทะเลเท่านั้นเอง
อันนี้เป็นตัวอย่างน่ะครับ พยาพิจารณา ตามข้อเท็จจริง และความเป็นไปได้ ว่า ถ้ามันเกิดเหตุ จะเป็นอย่างไรต่อไป เอาตามความเป็นจริงน่ะครับ ที่เกินจริง ไม่เอา เช่นคลื่นมา สูง100 เมตร อะไร แบบนั้น หรือ กทม โดนแผ่นดินไหว อย่างรุนแรง จนราบเรียบ อันนั้น ไม่ต้องคิดคับ เพราัะคิดไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ กรณีที่มันจะเกิดขึ้นคงตายเรียบไปหมดครับ

 

ข้อมูลเก่า 2554


วิกฤตน้ำท่วมตอน"กลียุคที่นวนคร"

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/fuJUJsdR4bU?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/ArlTdD_Ux_M?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/kvZZb_JA0bs?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>


ความผิดพลาดของศปภ ต่อการประเมินสถานการณ์น้ำท่วม

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/SHe8YjCMrs4?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>


ความเสียหายอื่นๆ

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/xnDLZ9-2vuk?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/2atUQysF4dQ?feature=player_detailpage" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

.

 

เล่าประสบการณ์อยู่สู้น้ำปี 54

ปีที่แล้ว วันที่ 26 กันยายน 2554 ได้ไปช่วยชาวบ้านอ่างทองที่น้ำท่วมแล้วก็เอาเรือไปบริจาค หลังจากกลับมาก็เตรียมตัวรับน้ำที่บ้านตัวเองที่บางใหญ่ เพราะไปเห็นน้ำที่อ่างทองแล้วประเมินสถานการณ์แล้วมันต้องมาถึงบ้านแน่นอน เพราะน้ำมันต้องลงมาแน่ ๆ

วันที่ 30 ขอทรายจาก อบต.บางม่วง 3 ลำรถ ได้กระสอบมา 600 ใบ (ฟรีนะค่ะ ตอนนั้นทุกคนใน อบต.ขำกันใหญ่ ว่าเราท่าจะบ้า เตรียมอะไรกันเยอะ น้ำไม่มาหรอก แต่ก็ให้นะค่ะ เพราะเราบอกเค้าว่า สินค้าของร้านเรา สต๊อกเป็นพวกนมผงเด็ก Mamy Poko ราคาสูง ไม่งันเสียหายแน่) ได้กำลังทหารมาช่วยใส่ทราย ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยดี กระสอบทรายสูง 1 เมตร เพื่อนบ้านหัวเราะ แต่เราไม่สน อิอิ หลังจากน้ำเริ่มมา ทรายไม่มี กระสอบหมดเพื่อนบ้านหาซื้อกัน กระสอบล่ะ 50 บาทเลยค่ะ

เตรียมข้าวสารอาหารแห้ง น้ำ สำหรับอยู่ได้ 2 เดือน ยกของขึ้นชั้น 2
10 ต.ค. พาลูกสาวกลับลำปาง เนื่องจากน้ำท่วมถึงหัวเข่า รถเล็กไม่สามารถเข้า-ออกได้
22 ต.ค. สามีบอกอยู่ไม่ได้แล้ว เพราะน้ำเหม็นมาก ยุงเยอะ 4-5 โมงเปิดประตูไม่ได้เลย ส้วมกดไม่ลง ต้องย้ายไปนอนที่ทำงาน

สรุป สุดท้ายอยู่กันไม่ได้ค่ะ สโตร์เก็บของน้ำดันพาเลทปูพื้นยกตัวขึ้น ชั้นวางของล้ม สินค้าเสียหายหมด ปิดกิจการ...

 

ผมก็เห็นด้วยนะครับอย่างน้อยสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมายที่อยู่ที่นี่ ผมไม่เชื่อว่าเทวดาจะไม่ปกปักรักษาที่นี่แต่กลับไปรักษาที่อื่น ไม่แน่นะครับ ที่ๆว่าปลอดภัยที่สุดอาจจะอันตรายที่สุด ที่ๆอันตรายที่สุดอาจจะปลอดภัยที่สุด ผมฝากข้อคิดไว้เท่านี้คับ

 

อีกอย่างตจว.เราไม่คุ้นน่ะ แล้วระหว่างทางถ้าเกิดดินสไล้ท์ แผ่นดินแยก ไฟดับ น้ำไม่มี จะทำไง หลงทางอีก ไม่อยากเสี่ยงตายเอาดาบหน้าอะ

แล้วใครรู้บ้างมีคอนโด หรือตึกไหนแข็งแรงๆบ้างมั้ย เผื่อไปหลบภัยได้ เรากลัวน้ำท่วมแบบท่วมหัว ท่วมบ้าน2ชั้น ว่ายน้ำก็ไม่เป็น กลัวถึงเวลาจริงเค้าปิดตึกไม่ให้เข้่า นี่ซวยเลย

 

เราอยู่นครสวรรค์ บ้านแม่เราอยู่บนเขา กะว่าถ้าหนีจะไปอยู่ที่นั่นไม่รู้จะปลอดภัยมั๊ย แต่ไม่กลัวทำใจได้ ขอเป็นกำลังใจให้คนกรุงเทพฯ ทุกคน

 

ควรศึกษาหาความรู้ทั้สองด้าน...ครับ

- อยู่...ต้องทำอะไรบ้างเพื่อให้อยู่ได้...ในสถานะการณ์ต่างๆ

- ไป (กรณีอยู่ไม่ได้แล้ว)....ต้องทำอะไรบ้างเพื่อไปอย่างปลอดภัย...จุดหมายปลายทาง...วิธีการต่างๆ

เราไม่จำเป็นต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง...แต่ควรเปิดโอกาส...หาความรู้...และเตรียมการทั้งสองด้าน

ในขณะที่ยังไม่เกิดเหตุ...ครับ


.

 

คิดเหมือนหลายๆท่าน ประสบการณ์น้ำท่วมปีที่แล้วก็แบบทดสอบอย่างหนึ่งให้รู้จักเตรียมตัว

ตัวผมและครอบครัว ณ วันนี้ ยังคงอยู่ กทม ด้วยเหตุผลของการดำรงชีพ คิดแต่ว่าคงไปอยู่บ้านนอกตอนบั้นปลายชีวิตเท่านั้น

 

กำลังฟังบรรยาย ที่ PSEMC SEMA on USTREAM: Private Secter Emergency Management Center is public sector for people who live in The Kingdom of Siam. อ.เทพพนม อยู่พอดีเลยครับ ถึงตรงนี้พอดี เรื่องเกี่ยวกับจะอยู่หรือไป ถ้าเกิดแบบแรงๆถึงขนาด พังหมดแล้ว ก็คงไม่อยู่

อย่างน้อยก็ต้องไปตั้งหลักก่อน ไม่ประมาท รอจนมันแก้ไขไม่ได้หรอกครับ อย่างน้อยๆถ้ามีเวลา 7-8 ชม.ก็คงต้องไปก่อน

 

<iframe src="http://www.youtube.com/embed/75B0AjS_tXg" allowfullscreen="" width="560" frameborder="0" height="315"></iframe>

ปีนี้คุณจะหนีหรือไม่ คลิปนี้มีคนอัพเมื่อวาน สดๆ ร้อนๆ เลยนะ

 

ปากกาเซียนคงเกิดหักขึ้นมา ปีนี้น้ำเลยไม่ท่วมแล้ว เห็นเค้าว่าเอาอยู่?.
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Cd5_aOjT3Wg]น้ำท่วม- ศรคีรี ศรีประจวบ - YouTube[/ame]

 

ขนาด พระแก้วมรกต ยังไม่ได้อัญเชิญไปไว้ที่อื่นเลย

ผมก็อยู่ที่นี่แหละ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

 

ไม่ครับ...ผมหนี...น้ำลดค่อยกลับมาใหม่ สบายยย

 

1. แฟนไม่เชื่อและจะไม่ไปไหน ทำให้ลูกๆไม่ไปไหนด้วย ( ข้อนี้เกิดขึ้นกับหลายๆคนแน่)
ถ้าเกิดขึ้นจริงๆ แฟนคุณอาจจะเป็นฅนแรกๆที่หนีก็ได้ ยังไม่ต้องซีเรียส
2. ไม่ทราบช่วงเวลาที่แน่นอนเลยวัดดวงว่าถ้าเริ่มก่อนจึงจะไป แต่ถึงตอนนั้นคงไปไม่ได้แล้ว
เวลาที่ใช้เดินทางไปต่างจังหวัดก็ไม่ได้ใช้เวลามากมายอะไรซะหน่อย
3. ทำใจได้แล้วว่าอะไรจะเกิดก็เกิด
4. เชื่อว่าเหตุคับขันคงอยู่ไม่นานและพอรับได้
อันนี้ก็ไม่มีใครรู้แน่
5. ไม่รู้จะไปไหนและไม่มีเงินซื้อที่
ถึงตอนนั้นหน่วยงานราชการต่างจังหวัดเค้าก็มีที่พักพิงให้อยู่แล้ว ภาษีของคุณก็มีส่วนอยู่ในนั้นด้วย...พอดีผมหนีภาษีอยู่
6. ห่วงบ้าน ที่ผูกพันกันมานาน
ชีวิตเรื่องเล็กว่างั้นเถอะ ไม่เคยได้ยินหรือไง พึงสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต พึงสละทรัพย์ อวัยวะ และชีวิตเพื่อรักษาคุณธรรม
7. ลองจินตนาการว่าต้องย้ายไปต่างจังหวัดแล้วก็รู้สึกว่า คิดถึงบ้านเราที่กรุงเทพ (กรณีไม่มีบ้านต่างจังหวัด) ไม่มีของที่จะซื้อได้ ไม่มีคนรู้จัก กลัวความแออัด โรคระบาด การแย่งใช้ทรัพยากร
แค่ความไม่คุ้นเคยถึงกับยอมแลกกับชีวิตตัวเอง ชีวิตลูกเมีย...ลองเก็บไปคิดดู