ขอเพียงที่พักใจ

ขอเนื้อที่ระบายความอึดอัดหน่อยนะคะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนชีวิตไม่มีใครเลย ไม่ได้ออกไปไหนเกือบอาทิตย์แล้ว มีแฟนก็เหมือนไม่มี อยู่ด้วยกันมาปีกว่าๆแล้วล่ะคะ ยังไม่ได้แต่ง เขาเคยบอกว่าจะไปขอ แต่เร็วๆนี้ถามเขาว่ายังคิดเหมือนเดิมอยู่ไหม เขาบอกก็อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ เราก็34 เเล้วจะให้เรารอ เราก็จะรอ แต่การรอแบบไม่มีจุดหมาย บางครั้งมันก็ท้อ เขาเองก็ไม่ค่อยจะใส่ใจความรู้สึกของเรา เงินเขาก็ไม่เคยให้เราใช้และไม่เคยถามเราว่ามีไหม ถึงเราจะไม่ได้ทำงานแต่การเงินเราก็ดีกว่าเขาเพราะเรามีตังค์เก็บบ้าง เขาทำงานดีมีหน้ามีตา กลุ่มเพื่อนฝูงก็จะเอาใจเขารับฟังอะไรๆที่เขาพูดเสมอ บางครั้งเขาก็ชอบเบรคเราต่อหน้าเพื่อนๆ เขาชอบสรรเสริญคนที่ทำงานตำแหน่งดีๆเหมือนกัน เวลาที่เราทะเลาะกันส่วนใหญ่จะเกิดจากดิฉันน้อยใจเขา ที่เขาชอบพูดอะไรก็ขึ้นเสียงใส่อารมณ์ตลอด บางวันเขานึกอยากคุยเขาก็คุย เขานึกเงียบเขาก็เงียบ และนอนหันหลังให้ดิฉันบ่อยๆ ดิฉันต้องทนนอนหลับทั้งน้ำตาอยู่บ่อยๆ ร้องไห้ให้เขาได้ยินเขาก็ด่า ว่าชีวิตมันจะเศร้าอะไรกันนักกันหนา นั่งรถไปด้วยกันเขาก็เงียบ เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ เวลาเขาดีๆดิฉันขอร้องเขา อย่าทำอย่างนี้อีกได้ไหม แต่แล้วเขาก็เป็นอีก นับวันความรู้สึกของเรายิ่งห่างไกลกันมากขึ้น เมื่อเร็วๆนี้วันที่11 ดิฉันเองเรียนครูสมาธิอยู่เป็นวันสุดท้ายของหลักสูตรดิฉันต้องกล่าวแสดงความรู้สึกแต่ดิฉันทำได้ไม่ดี พอมาถึงบ้านดิฉันเหมือนจะเป็นไข้เลยโทรบอกให้เขาซื้อยามาให้ พอเขามาถึงถามดิฉันว่าเป็นอะไร ดิฉันบอกเครียดเท่านั้นล่ะค่ะสีหน้าเขาเริ่มเปลี่ยน เขาพูดใส่อารมณ์ว่าเป็นอะไรอีกล่ะนี่ แล้วเขาก็ไปอาบน้ำนอนหันหลังให้ทั้งคืนเหมือนเดิม ตัวดิฉันเองได้แต่นอนกลั้นเสียงสะอื้นกลัวเขาจะได้ยิน ตี5ของวันที่12ดิฉันต้องตื่นไปสนามบินเพื่อจะต้องกลับต่างจังหวัดไปขึ้นบ้านใหม่ของตัวเอง แต่ดิฉันไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลุก ถ้าพ่อแม่เห็นสภาพนี้ท่านคงจะไม่สบายใจมากๆ ดิฉันจึงเปลี่ยนใจไม่กลับได้แต่นอนคลุมโปง เขาตื่นมา7โมงเช้าสำรวจกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อจะไปทำงานที่แหลมฉบังซึ่งดิฉันจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เขาเดินออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรสักคำ มาวันนี้ดิฉันรู้แค่ว่าดิฉันต้องรักตัวเอง เคยคิดจะพาเขาปฏิบัติธรรมเผื่อเขาจะมองเห็นตัวเองและลดโทสะลงได้ เวลาทำสมาธิทุกครั้งดิฉันจะเเผ่ให้เขามีใจ อยากปฏิบัติธรรม แต่เหมือนจะได้ผลบ้างเห็นเขาชอบอ่านหนังสือธรรมะบ่อยๆ เคยชวนเขานั่งสมาธิก่อนนอน เขางอนนอนหันหลังให้ไม่พูดกับเราทั้งคืนเช่นเคย ดิฉันแค่ผู้หญิงธรรมดาที่อยากจะมีครอบครัวที่น่ารัก มีลูก พากันปฏิบัติธรรม เเต่ตอนนี้ดูเหมือนสิ่งที่หวังมันคงจะไม่เกิดขึ้นแล้ว ก็ได้แต่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคนอื่น ทุกวันนี้ชีวิตอยู่กับธรรมะ แต่ก็ทำได้เป็นพักๆ ได้แต่บอกตัวเองทำยังไงจะหนีจากเขาพ้น คิดอยากหนีไปปฏิบัติธรรมที่ไหนที่ไม่ค่อยมีผู้คน แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงจึงลำบากที่จะไปแบบนั้นคนเดียว ดิฉันจึงอยากจะมีเพื่อนที่อยากจะเดินทางสายนี้ด้วยกัน ดิฉันอยากไปภูหล่นมากค่ะหากใครสนใจจะไปเป็นเพื่อนกัน pm มานะคะ ขอกำลังใจและความสุขจงมีแก่ทุกท่านค่ะ ดูมิวสิคนี้แล้วเหมือนชีวิตดิฉันเลย [ame=http://www.youtube.com/watch?v=fuhLohRBpao&feature=related]ความเฉยชาคือการบอกลาฯ - เต้น [HD MV] - YouTube[/ame]

 

พึ่งไปใส่บาตรมา ดันโดนแม่ค้าโกงอีก เขาหาว่าเรายังไม่ได้ให้ตังค์ ให้ไปแล้วทำไมเราจะจำไม่ได้ แต่ถ้าเขาจำไม่ได้เราก็ต้องยอมจ่ายอีก คิดว่าความผิดเราเองที่ทำให้เขาจำไม่ได้

 

ขอแสดงความคิดเห็นตรงนี้ด่วนก่อนนะครับ..

เห็นใจกับเรื่องที่เล่ามา และขอให้ทราบว่าเวลานี้จิตกำลังอ่อนแอและอ่อนไหวมาก ดังนั้นการประกาศหาเพื่อนร่วมทางในที่ธารณะเช่นนี้ จะเป็นช่องทางหรือโอกาสให้อกุศลวิบากมาส่งผลท่วมทับได้หากมีพาลชนคนชั่วแสดงเจตจำนงค์จะไปเป็นเพื่อน จึงพึงระมัดระวังให้มาก...มีเหยื่อหลายรายแล้วที่ประสบทุกข์จากการพบพาลมิตรในลักษณะนี้ นะครับ..เราไม่อาจรู้ใจของใครๆได้ แต่เขาเหล่านั้นทราบ"จุดอ่อน"ของเราแล้วจากเรื่องที่เล่ามา..

 

ผมไม่มีความเห็นอะไรนะ ครับ
แต่จะเข้ามาให้กำลังใจ ยังไงก็สู้ๆ ครับ
การเดินเข้าสู่หนทางแห่งธรรมะ ก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ครับ
ถึงแม้อะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ก็ขอให้ปฏิบัติธรรมต่อไปนะ ครับ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6423142", true); </SCRIPT>

 

ขอแสดงความเห็นใจนะคะ แต่ยังงัยก็ระวังตัวไว้ด้วยค่ะ ทุกที่ที่มีคนดีก็จะมีคนเลวปะปนอยู่ คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ บางคนชอบเข้าวัดทำบุญ พูดเรื่องธรรมะได้คล่องแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนดี ภายนอกอาจดูดีแต่ศีลห้ายังไม่มีเลย อย่าไปไว้ใจใครง่ายๆโดยเฉพาะคนแปลกหน้าค่ะ ถึงจะเป็นเว็บธรรมะก็เถอะ อย่าประมาทในโลกของอินเตอร์เน็ต เพราะมีผู้หญิงโดนหลอกมาเยอะแล้ว ไม่จำเป็นอย่าไปให้ข้อมูลส่วนตัวกับใคร อย่าไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้าค่ะ มันอันตราย คนที่ยังไม่ถึงความเป็นอริยบุคคล ยังมีคติไม่แน่นอน ตอนนี้อาจจะดีแต่ต่อไป..ก็ไม่แน่ว่าจะดีตลอดหรือเปล่า อาจจะกลับเป็นคนเลวได้ ขึ้นอยู่กับกรรมและอกุศลกรรมของแต่ละคนค่ะ อย่าไว้ใจใครค่ะ ถ้าจะให้ดี ชวนเพื่อนสนิทหรือคนที่ไว้ใจได้ หรือชวนคนในครอบครัวไปดีกว่าค่ะ

 

เอ่อ..จากที่อ่านมา ถ้าเป็นพิมคงไม่ทนผู้ชายแบบนี้หรอกค่ะ คงเลิกไปตั้งแต่เขาบอกว่าอยู่กันไปเรื่อยๆยังไม่แต่ง เป็นเราคงบอกเขาว่า..เราเป็นคนไม่ใช่ผักปลา เป็นลูกมีพ่อมีแม่ ทำอะไรให้ถูกต้องตามประเพณี ถ้าจะเอาเราจริงก็ต้องแต่งงาน ถ้าไม่คิดแต่งเราก็จะไปเอง จะได้ไม่เสียเวลาไม่เสียใจ

หาคนที่เขารักสนใจดูแลเอาใจใส่เราดีกว่าค่ะ

 

1. ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าเรื่องคุณกับแฟนคงไม่มีปัญหาอะไรมาก เพียงแต่อาจจะยังปรับตัวในสถานะภาพการเป็นครอบครัวที่ต้องคอยเอาใจใส่ดูแลไม่ถูก หรือ อาจจะมีปัญหาเรื่องงานที่หนักใจอยู่ จำเอาไว้ว่าไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบไปหมดเสียทุกอย่าง คนเราทุกคนมีส่วนดีส่วนเสียทุกคน ไม่ว่าจะเป็น แฟนคุณ ตัวคุณ ตัวผม หรือ ทุกคนที่เข้ามาถามตอบในกระทู้นี้ ดังนั้นก่อนจะมองคนอื่นแย่หรือทำให้เราทุกข์ใจ เราต้องมองพิจารณาตัวเราก่อนว่าเรานั้นดีพอจริงแล้วหรือไม่ เราก็ยังมีส่วนที่คนอื่นไม่ชอบเราเพียงแต่เรามองสิ่งนั้นของเราไม่ออก แต่คนอื่นอาจจะมองเห็นในจุดนั้น ดังนั้นให้คุณเว้นพื้นที่ว่างไว้ซักนิดนึง สิ่งใดที่ยอมได้ก็ควรยอมไป สิ่งใดที่ขาดไปก็ควรเพิ่มเติม มันไม่มากมายเท่ากับการสูญเสียหรือพรัดพรากหรอกครับ
- เพราะการที่จะรักกันหรืออยู่ด้วยกันน่ะมันง่าย แต่การที่จะรักษาความรักให้มันคงอยู่ยืนนานน่ะมันยากเสียกว่า หากมั่นคงรักษาให้รักนั้นยืนนานอยู่ได้ย่อมประกอบด้วยประโยชน์และคุณค่าอย่างยิ่ง

2. คุณต้องเริ่มที่ตัวเองก่อนเป็นอันดับแรกน่ะครับ โดยคุณต้องยอมรับความจริงว่า ไม่มีสิ่งใดเป็นไปโดยถอยหลังซัก 1 ก้าว แล้วนั่งมองดูปัญหาที่เกิดขึ้นกับคุณ เพราะเวลาที่เราเกิดปัญหานั้นความคิดฟุ้งซ่านมันจะเยอะกลบความจริงที่จะเป้นทางออกไปหมด
- ดังนั้นให้ถอยออกมา 1 ก้าว ตั้งสติทำสมาธิลดความฟุ้งซ่านในสมองออกก่อนเพื่อให้ใจคุณสงบ เมื่อสงบให้คิดพิจารณาไตร่ตรองย้อนดูต้นเหตุของปัญหาที่คุณมี
- มองว่าเหตุใดที่ทำให้คุณและแฟนไม่เข้าใจกัน คุณและแฟนประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่พอใจในเรื่องใด คุณและแฟนสำคัญมั่นหมายความพอใจยินดีไว้อย่างไร แล้วดับที่ความพอใจยินดีนั้น
- ดับที่ความพอใจยินดีด้วยการยอมรับความจริงที่ว่า มันไม่มีสิ่งใดเป็นดั่งที่ใจเราหวังปารถนาใคร่ได้ยินดีไปทั้งหมดทุกอย่าง เราต้องประสบพบเจอเรื่องที่เราไม่รักไม่ยินดีอยู่ตลอดเวลามันเป็นธรรมชาติของโลก ยอมรับและเข้าใจโลกเสียอย่างนี้
- แล้ววางใจไว้กลางๆไม่ไปติดข้องใจกับสิ่งที่เห็น ที่ได้ยิน ที่ได้กลิ่น ที่ได้รส ที่ได้รับกระทบทางกาย และ ความคิดปรุงแต่งสมมติเรื่องราวทางใจ

3. เพียรเจริญกัมมัฏฐานใน พรหมวิหาร๔ และ ทาน กัมมัฏฐาน ซึ่งเป็นสมถะกัมมัฏฐานที่ใช้ควบคุมจิตใจความรู้สึกได้แก่
- เมตตา ความรักใคร่ ปรารถนาดี อยากให้เขามีความสุข โดยไม่หวังผลตอบแทน
- กรุณา ความสงสารด้วยใจที่เอื้อเฟื้อ อนุเคราะห์ แบ่งปัน คิดจะช่วยให้เขาพ้นทุกข์
- มุทิตา ความยินดีในเมื่อผู้อื่นอยู่ดีมีสุข ด้วยจิตที่ไม่ติดข้องใจ
- อุเบกขา ความวางใจเป็นกลาง ไม่ดีใจหรือเสียใจ ในเมื่อสุดวิสัยที่จะช่วย
- มีทานคือการให้เป็นนิจ ให้โดยไม่หวังสิ่งใดๆตอบแทนกลับคืน ให้เพราะหวังให้ผู้รับได้ใช้ประโยชน์จากการให้หรือสิ่งที่ให้นั้นๆของเรา ด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ขุ่นมัว ไม่มาคิดเสียใจ หรือ เสียดายในภายหลัง ให้ไปแล้วไม่คิดอยากได้กลับคืน
　
ลองอ่านอุบายและวิธีกัมมัฏฐานเจริญใน สมาธิ ศีล พรหมวิหาร๔ ทาน สติ สัมปชัญญะ และพิธีพิจารณามองหาสมุทัยเบื้องต้นได้ตาม Link นี้ครับ อาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่จะเป็นประโยชน์เบื้องต้นแก่คุณในการศึกษาในองค์กัมมัฏฐานที่สูงขึ้นครับ
รู้เหตุ รู้ทุกข์ รู้ธรรม รู้ทำ ทุกข์ก็เบาบาง.rtf


สุดท้ายบุญใดที่ผมกัมมัฏฐานมาทั้ง สมถ และ วิปัสนา พร้อมได้เผยแพร่ธรรมในพระพุทธศาสนามาเป็นแนวทางชี้ให้คนได้ออกจากทุกข์แล้ว ก็ขอให้บุญนั้นส่งผลให้คุณและแฟนนั้นได้เข้าถึงสภาพจิตแห่ง เมตตา กรุณา ทาน มุทิตา อุเบกขา โดยเร็ว เพื่อความเกื้อหนุนให้ครอบครัวอบอุ่น สงบสุข ยินดี อันเป็นผลบุญจากการเจริญปฏิบัติในธรรมนั้นตราบสิ้นกาลนานเทอญ

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ ที่ทุกท่านให้คำแนะนำก็ดีแล้วคะ ช่วงนี้คุณอาจจะรู้สึกทุกข์มากแต่ถ้าคุณใช้ธรรมะเข้าช่วยสักระยะหนึ่งคุณก็จะผ่านมันไปได้คะ หลวงปู่เคยพูดว่าคนเราที่มาเจอกันใช้ชีวิตสุขและทุกข์ด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มีเหตุและผลของมันอยู่คะ บุญรักษานะคะ

 

สู้ๆนะคะ..ความรักมันก็เจ็บปวดนะคะ...โดยเฉพาะเมื่อคนที่เรารักเปลี่ยนไป...ดิฉันเข้าใจค่ะ..ว่ามันเศร้าแค่ไหน..ถ้าเราเปลี่ยนเขาไม่ได้..เราก้เปลี่ยนที่ใจเราดีกว่าค่ะ..จะได้ไม่ทุกข์มาก..เพราะเราไม่อาจจะบังคับใครได้เลย....หันหน้ามาทางธรรมมะก็ดีนะคะ..ทำให้ใจเราสงบขึ้น..และมองเห็นว่าโลกมนุษย์มันเป็นเช่นนี้เองหนอ....ให้กำลังใจค่ะ...เวลาดิฉันไปบวชก็จะชวนหลานสาวไปค่ะ..เพราะจะได้มีเพื่อน....เราเป็นผู้หญิงก็กลัวเหมือนกันค่ะ...

 

เห็นด้วยค่ะ

ทำไมไม่หาอะไรทำละค่ะ เพราะเมื่อเรามีเวลาว่างมากๆจิตใจเราจะจดจ่ออยู่แต่กับเดิมๆคิดเรื่องเดิมๆจะมีแต่คำถามเดิมๆ ลองหาอะไรทำค่ะหรือไม่ก็กลับไปอยู่กับพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดสักพัก อยู่กับตัวเองและพ่อแม่ ชวนพ่อแม่ไปทำบุญตามสถานที่ต่างๆ ทำกิจกรรมต่างๆกับพ่อแม่ ส่วนแฟนอย่าไปคิดและยึดติดกับเค้ามากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 

เห็นด้วยค่ะ กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ไปดูแลท่านดีกว่าค่ะ คนทั้งหมดในโลกนี้ ยังงัยก็รักเราไม่เท่าพ่อแม่ คนอื่นส่วนใหญ่เข้ามาหาเราเพราะหวังประโยชน์จากเรา แต่พ่อแม่ท่านไม่หวังประโยชน์จากเราเลย ความรักของพ่อแม่เป็นความรักที่บริสุทธิ์ แค่พ่อแม่เห็นเรายิ้มมีความสุขท่านก็สุขแล้วค่ะ วันใดที่ลูกหน้าบึ้งตึงเครียด พ่อแม่เราทุกข์ยิ่งกว่าค่ะ รักคนที่เขารักเราดีกว่าค่ะ

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=FP0wMBNL7Qw"]รักคนที่เขารักเราดีกว่า.avi - YouTube[/ame]

 

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแนะนำและให้กำลังใจ ตอนนี้มีกำลังใจขึ้นมาบ้างแล้วล่ะค่ะ ดิฉันได้ลองเอานิวรณ์5ขึ้นมาพิจารณาตัวเอง และถามตัวเองว่ารักอะไรในตัวของผู้ชายคนนี้ ร่างกายเขาก็แค่ธาตุทั้งสี่ เรานี้โง่จริงๆหลงรักธาตุสี่หลงรักความไม่มีตัวตน ว่าแล้วก็นั่งยิ้มรู้สึกสบายใจขึ้น จากนั้นก็เอาพรหมวิหาร4เข้าพิจารณาช่วย รู้สึกมองเห็ํนปัญหาและทุกข์ของตัวเองอย่างน่าประหลาด เกิดความเมตตาเขา ไม่อยากให้เขาต้องมานั่งทุกข์และเศร้าเหมือนเรา เพราะมันทรมานเรายอมทุกข์คนเดียวจะดีกว่า อะไรที่เป็นความพอใจของเขาถึงแม้เขาจะพูดหรือจะด่า ต่อจากนี้ดิฉันก็จะพยายามอดทนเข้าไว้จะนึกซะว่าเขากำลังสอนธรรมะชั้นสูงให้ดิฉันอยู่ คิดได้เช่นนี้ดิฉันจึงสบายใจขึ้นมา ตอนนี้มีเวลาปฏิบัติเยอะเพราะเขายังไม่กลับจากต่างจังหวัด กว่าเขาจะมาก็ต้นเดือนหน้า เราต้องเร่งความเพียรเอาไว้เพื่อจะต่อสู้กับผัสสะที่จะมากระทบจิตใจเรา มาถึงวันนี้ดิฉันคิดอย่างนี้จริงๆ แต่ด้วยความที่พลังจิตที่ดิฉันมีอยู่ยังอ่อนหัด สติอาจจะไม่ดีเพียงพอที่จะตั้งรับหากเกิดเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนใจเราอีก ดิฉันอาจจะพ่ายแพ้และเสียใจอีกก็ได้ มันก็คงจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจิตของดิฉันจะเก่งและช่ำชองเพียงพอที่จะเข้าถึงพรหมวิหาร4อย่างแท้จริงๆด้วยจิตที่ไม่ใช่การคิดเอาในแบบที่เป็นอยู่ ณ เวลานี้ เพราะแค่การคิดเอาไม่สามารถจะทำให้จิตมีพลังที่จะ ทำให้มันเกิดผลขึ้นมาได้จริงๆ จะต้องอาศัยพลังจิตจากสมาธิเข้าช่วย ตี4-ตี5 เป็นเวลาทองของการสะสมพลังจิต คิดได้ดังนี้แล้วก็จะพยายามต่อไป ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกท่านที่เข้ามาช่วยชี้นำข้อธรรมที่ยิ่งใหญ่ให้ดิฉันในยามมืดมน ดิฉันได้นำมาใช้และปฏิบัติตาม ขอบคุณทุกกำลังใจเวลาที่มองหาใครไม่เจออย่างน้อยก็มีพวกคุณมาคอยเป็นกำลังใจ หากมีอะไรเปลี่ยนแปลงดิฉันจะมาอับเดทอีกนะคะ ชีวิตของดิฉันอาจจะเป็นstoryอีกเรื่องให้หลายคนได้ศึกษาเป็นแนวทางก็ได้ วันที่12สิงหานี้จะมีพิธีมอบตัวเป็นศิษย์ของหลักสูตรครูสมาธิรุ่นที่31 ดิฉันเคยชวนเขาแล้ว เขาเคยบอกว่าเดี๋ยวดูก่อน ทุกครั้งที่ดิฉันนั่งสมาธิดิฉันจะแผ่และอธิฐานขอให้เขามีใจอยากปฏิบัติธรรม และตัดสินใจเรียนครูสมาธิรุ่นที่จะถึง ขอให้เจ้ากรรมนายเวรปลดปล่อยเขาให้เขาได้ลองฝึกนั่งสมาธิซะที

 

เวลาเศร้าดิฉันปิดไม่มิดหรอกค่ะ เพราะพ่อแม่ดูรู้ กลัวจะทำให้ท่านเป็นกังวลและทุกข์ใจไปด้วย สู้ให้เขารู้ว่าดิฉันมีความสุขจะดีกว่า

 

ผมเองเหมือนคุณนั่นแหละ อาจจะแย่กว่าคุณมากมาย เพราะไม่มีเงินรองรับ หวังว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกันบ้าง ยังไม่ได้เลย ตอนนี้มันหายหัวไปได้หลายวันแล้ว แต่ผมไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ ถ้ามันมาบอกเลิกดีกว่าหายหัวไปเฉยๆ คงไม่ง้อมันแล้ว คิดว่าต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ถ้าง้อมันๆก็พูดทำนองว่าเราอยากได้เงินมัน เบื่อมาก อยากอยู่แบบนี้เรื่อยๆ คุณยังดีพ่อแม่ก็มี พี่น้องก็มี เงินก็มี บ้านก็มี ผมพ่ออยู่ แม่ตายนานมากแล้ว พี่สาวก็หนีหนี้ไปแล้ว ให้น้องสาวยืมเงินให้สี่หมื่นอีกต่างหากก่อนหนี พี่ชายเป็นข้าราชการใหญ่ก็ไม่เอาพ่อแม่พี่น้องสักคน แม้แต่เมียหลวงของมัน เอาแต่เมียน้อย พ่อผมก็ผลาญสมบัติให้เมียใหม่กับลูกติดจนหมด ถูกรถชนใส่เฝือกแค่สามวันมันมีผัวใหม่ไปแล้ว พ่อ 82ในปัจจุบัน เดินไม่สดวกมาหลายปีแล้ว พี่สาวที่หนีหนี้ไม่ใช้ครั้งแรกที่เป็น ผมอ่านแล้วเรื่องของคุณจิ๊บๆเอง อย่าคิดมากเลยปฏิบัติมากๆปัญญาจะเกิดเอง อย่าเอาเรื่องของคนรอบตัวมาใส่ใจแม้แต่คนใกล้ชิด ดูใจเรา เอาใจใส่พ่อแม่เราให้มากดีกว่าครับ

 

วันนี้ตื่นเช้ามาด้วยใจที่เบิกบานมากๆ ยิ้มให้ตัวเองในกระจกและบอกกับตัวเองว่าวันนี้จะพยายามคิดดีทั้งวัน(ไม่รู้จะทำได้ไหม) จะเปลี่ยนสถานที่นั่งสมาธิเป็นวัดดีกว่า เพราะที่วัดธรรมมงคลมีถ้ำวิปัสสนาจำลองด้วย เมื่อวานไปงานปัจฉิมนิเทศของครูสมาธิรุ่นที่30มา กว่าจะเรียนจบก็ใช้เวลาหกเดือน ตอนเรียนเดือนแรกๆรู้สึกว่าระยะเวลาหกเดือนช่างนานเหลือเกินรู้สึกขี้เกียจมาก เลยไม่ค่อยไป แต่แล้วก็เกิดอาการประหลาดขึ้นกับดิฉัน ตอนนั้นกลับบ้านต่างจังหวัดไปดูงานสร้างกระต๊อบในฝันของตัวเอง ด้วยความขี้เกียจดิฉันก็ไม่ค่อยนั่งสมาธิ ท้องฟ้าที่ต่างจังหวัดจะเคลียร์มากสามารถเห็นดาวต่างๆ คืนนึงประมาณสี่ ห้าทุ่มเห็นจะได้ดิฉันกับแม่มานั่งเล่นกันที่ระเบียง ดิฉันคุยกับแม่เรื่องภัยพิบัติและบอกแม่ว่าหมู่นี้ยานของมนุษย์ต่างดาวชอบมาเมืองไทย ขณะที่คุยเราก็นั่งดูดาวกันไป ปรากฎคล้ายแสงจากดาวดวงนึงสว่างจ้ามากๆบนท้องฟ้าต่อหน้าดิฉันกับแม่ ทั้งที่ดาวดวงนี้ไม่มีในตำแหน่งนั้นมาก่อนเลย ทันใดนั้นมันก็ไปกระพริบสว่างจ้าที่อีกตำแหน่งอื่นซึ่งไกลจากตำแหน่งเดิมมากเพียงเเค่วินาที ดิฉันชี้ขึ้นไปอย่างตกใจ ว่ายานมนุษย์ต่างดาว เท่านั้นล่ะเเสงนั้นดับวู้บและหายไปเลย เฝ้าดูนานเป็นชั่วโมงก็ไม่ปรากฎเห็นอีกเลย ถ้าจะบอกว่าเป็นเครื่องบินมันไม่ใช่แน่ๆเพราะดิฉันดูรู้ว่าแบบไหนคือเเสงไฟจากเครื่องบิน ดิฉันกับแม่ได้แต่อัศจรรย์ใจ ดิฉันก็ได้แต่คิดว่าสงสัยว่าเขาอ่านใจเราออก พูดปุ๊ปเเสงนั้นหายไปกับตาเลย มันไม่ใช่ลำเเสงที่ต่อเนื่องขยับตำแหน่งไปเรื่อยๆ แต่นี้มันเป็นเเสงกระโดด ถ้าใครเจอแปลกๆก็มาเล่าศู่กันฟังหน่อยนะคะ และยังมีอะไรอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับดิฉันอีก เดี๋ยวกับมาเล่าโอกาสหน้านะคะ ขอให้วันนี้ทุกคนมีความสุขตลอดวันนะคะ

 

อย่าได้กลัวความทุกข์เลย เพราะความทุกข์เป็นครูที่สอนใจเราได้ดีที่สุด เพียง
แต่เราเริ่มที่จะเรียนรู้และจัดการมันอย่างถูกต้อง สาเหตุที่หลายคนทำดีแล้วยัง
ประสบแต่สิ่งดีๆ เพราะว่ามีตัวกิเลศที่ตกตะกอนนอนก้นอยู่ ถ้ามีตัวนี้อยู่ทำดีแค่
ไหนจิตก็ยังขุ่นอยู่ บางครั้งอาจจะเป็นความน้อยใจว่าทำดีไม่ได้ดี น้อยใจเรื่อง
คุณค่าของตัวเอง แล้วมันฝังเข้าไปเป็นความคิดสนับสนุนหลัก ไม่ว่าเราจะทำดี
แค่ไหน หรือพยายามสร้างคุณค่าให้กับตัวเองแค่ไหน ถ้ามีความคิดสนับสนุน
หลักแบบนี้มันก็เกิดผลน้อย ดังนั้นเวลาที่เราเกิดความทุกข์น้อยใจอย่างที่สุด
อย่างเช่นเกิดความน้อยใจที่ทำดีไม่ได้ดี อยู่กับมันด้วยความกรุณาและสงบอย่าง
ที่สุดก็จะเกิดปัญญา คำตอบมันจะมาพร้อมกันหมดเลย เรียบเรียงไม่ถูก แล้ว
ความทุกข์ก็จะหายโดยฉับพลัน ก็คือเรากลั่นตัวความคิดสนับสนุนหลักออกไป
แล้ว จิตจะใสและเบิกบานขึ้น ถ้าทำแบบนี้ได้ก็จะก้าวข้ามปัญหาได้อย่างแท้จริง
โดยไม่ต้องคาดหวังให้คนอื่นเปลี่ยนเลย คือเราได้เรียนรู้ธรรมชั้นสูงจากผู้ที่ทำ
ให้เราทุกข์ และในหลายกรณีคนที่ร้ายกับเรามากที่สุดก็อาจจะเป็นครูที่ดีที่สุด
ของเรา

 

ขอบคุณนะคะคุณtonnk ที่คุณกรุณาแนะนำ ขออนุโมทนาด้วยที่คุณพ้นทุกข์แล้ว ตอนนี้ ดิฉันยังตัดกิเลสไม่ได้ มันก็เป็นของแน่แท้อยู่แล้วว่าต้องเจ็บอีก เสียใจอีกไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง แม้แต่พระอนาคามีท่านยังมีทุกข์ เวลาที่ทุกข์และเจ็บดิฉันน้อมเอาคำแนะนำของคุณ admax-z กับกระทู้ของคุณ bluebaby2 ที่เคยโพสท์ไว้หลายแห่งมาพิจารณาดูจิตของตัวเอง ณ ขณะที่ทุกข์ใจอยู่นั้น และบังเกิดผลขึ้นกับดิฉันเป็นอย่างดีค่ะ ดิฉันพยายามที่ไม่คาดหวังอะไรจากใคร แก้ไขที่ตัวเองจะดีกว่า และพยายามจะดูจิตทุกครั้งที่ระลึกได้ ดิฉันช่างโชคดีจังเลยที่เจอความทุกข์ (บ้าไปแล้วเรา อิ อิ)

 

ลองมองว่าเราเป็นคนเลือกทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราเอง มองกลับเข้ามา
หาตัวเองให้มากที่สุด ถ้าเรายังเห็นแบบนี้ไม่ได้จิตก็จะไม่พัฒนาไปไหนเลย ก็
จะต้องคอยแต่โทษโชคชะตา ถ้ามีเรื่องดีเกิดขึ้นในชีวิตก็เชื่อว่าเป็นเพราะความ
บังเอิญ ถ้ามีเรื่องร้ายก็โทษว่าเป็นเพราะมาร เป็นเพราะคนอื่นไม่ดี เพราะโชค
ชะตาไม่เข้าข้างเรา แต่ถ้ามองให้เห็นว่าเราได้เลือกทุกคน ทุกเหตุการณ์ ที่เรา
จะได้เผชิญด้วยตัวของเราเอง ไม่มีความบังเอิญ หรือความโชคร้ายใดๆ เราก็จะ
สามารถเรียนรู้และเข้าใจชีวิตได้อย่างแท้จริง คุณเป็นคนสร้างแฟนของคุณขึ้นมา
เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง แฟนของคุณเป็นคนสร้างคุณขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์
บางอย่าง เพราะมีเหตุร่วมกันถึงได้มาเจอกัน พอหมดเหตุที่จะเจอกันก็ต้องจาก
กันไป หามันให้เจอสิครับ หาคุณสมบัตินั้นให้เจอให้ได้ ทำไมคุณถึงสร้างเขาขึ้น
มา เหตุอะไรที่ทำให้คุณยังต้องอยู่กับเขาในแบบที่เขาเป็น และอะไรที่เมื่อคุณ
เรียนรู้แล้วเขาจะหมดความจำเป็นที่จะต้องเป็นในแบบที่เขาเป็นและต้องจากคุณ
ไปถ้าเขาไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง เพราะเมื่อไหร่คุณเรียนรู้ถึงสิ่งนั้นแล้วก็เท่ากับ
ว่าเหตุที่คุณจะต้องเจอกับเรื่องที่ไม่ต้องการได้หมดสิ้นไปแล้ว

 

ความทุกข์ จะทำให้เราแข็งแกร่งได้ ถ้าเราข้ามพ้นได้ ก็ดูซิว่า มันทำไมถึงทุกข์นัก หยุดมันเสีย ไม่ดีหรือ ถ้าเราต้อง นิ่งให้มากๆ แต่ ใจซิมันไม่นิ่งเลย เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบอน มันพยายามทำให้เราทุกข์อยู่ร่ำไป...
ขอให้พ้นทุกข์นะครับ...เอาใจช่วยครับ...
ผม ก็ได้ไปสมัครเรียนครูสมาธิฯ ที่วัดโพธิสมภรณ์ อุดร ครับ...เริ่ม 12 ส.ค.55 นี้ปฐมนิเทศ ผมก็ตั้งใจว่า จะพยายามทำให้ได้ดีที่สุดครับ...