เรือโนอาร์-เรือดำ-เรือธรรมนาวา มีที่นั่งจำกัด จำต้องเลือกคนที่ใช่จริงๆ

โอออ โนวววว รีบๆเอาความคิดนี้ออกไปจากหัวค่ะะ

Do it now!!! 555[/COLOR

Don't let it control you

 

ใช่ค่ะ แต่อย่าไปรบกวนเค้าเลยค่ะ (ขอตอบแทนโดยความคิดเห็นส่วนตัว ส่วนคนอื่นจะเข้าใจว่ายังไง มันก็ไม่เป็นไรน่ะ)

 

เคลีย์แล้วนะ อย่าไปส่งพลังความเชื่อที่ว่า จะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอย่างนู้นอย่างนี้ นี่น่ากลัวมากๆ

 

ว่าแต่ ทุกท่าน ถ้าจะกรุณา ฝากความคิดถึงพระนางด้วยนะ ชาตินั้นที่เราเป็นกำพร้า เราก็มีพระนางนี่แหละ ที่เป็นเหมือน "แม่" ของเราน่ะ ชาตินั้นน่ะ ทั้งพ่อและแม่ ก็ไม่มีใครเลย

(อ่านะ นึกๆแล้วอยากร้องไห้)


เราเข้าใจพระนางดี ใช่ว่าเราจะหยิ่ง หรืออะไรหรอก

 

สุดท้ายแล้ว ก็พวกชอบอ้างกันทั้งนั้น

ตอนแรก เราก็นึกว่าพวกเขาคงจะเข้าใจอะไรๆขึ้นเยอะ

มาเจอแบบนี้ "เราเสียใจนะ รู้มั้ย"

นึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำ มันออกมาจากใจจริงซะอีก

เอาล่ะ พวกท่าน ก็อย่ามายุ่งกับเราอีกเลย

 

ก็แค่เราบอกให้ท่านทั้งหลาย เพราะเราอยากจะวัดดูว่า "พวกท่านคิดอย่างไร จริงใจแค่ไหน" เพราะเราน่ะ "แค่ได้พูดคุยกับใคร" แล้วฟังจากน้ำเสียง และอะไรต่างๆ มันก็พอจะรู้แล้วแหละว่า

"เขาคนนั้น เป็นคนเช่นไรบ้าง"

และเปิดใจกับเรามากแค่ไหน

ไม่้ต้องเอา "ดวงใจ มาฝากกับเราไว้ก็ได้"

 

วิีธีการสร้างเรือ เราก่ เลียนแบบได้

วิธีการแจวเรือ เราก่ ฝึกได้ เรียนรู้ได้

เหลือแต่ทำอย่างเดียว มิใช่หมายถึงปัจเจกดอก

สิ่งที่ต้องทำอันดับแรก คือ การตัดสินใจ ที่จะไป ... ไปอีกฝั่งให้จงได้

นั่นคือความตั้งใจจริงอย่างมีสัจจะ ต่อตนเองไม่ต้องสนใจใครในเบื้องต้น

เพราะเรือของเราที่สร้างสำหรับตนเองเท่านั้น ไปเลย ไปโลด

 

เมื่อตัดสินใจอย่างแน่วแน่

ทุกสิ่งจักจัดสรรให้เอง ตามควร

ทุกสิ่งไม่สามารถจัดสรรให้ได้เพราะ

ตัวตนที่จะข้ามฝั่งยังเอาแน่ เอานอน ยังไม่ได้

จึงไม่รู้จะจัดสรรอย่างไรดี

 

ขอขยายความอีกหน่อย "ภาวะของปัจจเจก ตามความเข้าใจของเรา คือการที่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชอบทำอะไรคนเดียว ไปจนตลอดรอดฝั่ง ไม่สนใจใครเลย"

แต่บางที การที่ใครบางคนถูกมองว่า ทำอะไรคนเดียว ความจริงมันไม่ใช่เช่นนั้นเสมอไป เพราะบางที "มันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่ง"

ที่จำเป็นจะต้องอยู่ในภาวะหรือเหตุการณ์ที่ "ไม่อาจจะ ไปร่วมวงอะไรกับใครหรืออะไรได้" ซึ่งถ้าจะถามหาเหตุผล ก็อย่าเลย "แต่คือ มันทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆ"

 

การกระทำ แค่มองผ่านแววตา มองปร๊าดดเดียว หรือแค่ได้พูดคุยกันแค่ "คำ 2 คำ" มันก็คือคำตอบอะไรหลายๆอย่างแล้วไปในตัว นี่คือเหตุผลที่ "ใครหลายคน ไม่กล้าโทรมา"

แต่ด้วยเพราะความเป็นหญิง ก็อาจจะคิดมาก และเค้าก็เจออะไรมาเยอะ เค้าจะไว้ใจใครคนนึง มันก็เป็นเรื่องธรรมดา อันนี้เราเข้าใจ

แต่ถ้ามันมีบางสิ่งที่อะไรมากกว่านั้น ที่เรามองไม่ออก ไม่ใช่ว่าเรา "ไม่มีปัญญา" แต่เป็นเพราะ "กรรมบังตา"

เคยได้ยินมั้ยที่ว่า "บุญฤทธิ์ แพ้อิทฤทธิ์...อิทฤทธิ์ แพ้กรรม"

คือเรามีกรรม อาจจะโดนตัวอะไรก็ไม่รู้ มาดลจิตดลใจ ให้คิดเป็นนู่น เป็นนี่อยู่น่ะ

 

คนบางคน เคยคุยโทรศัพท์กันมา บางที เค้าพูดอะไร มันเหมือนไม่มั่นใจในตัวเอง นั่นเป็นเพราะว่า "เขาไม่เปิดใจกับเรามากนัก"

หรือคนบางคน ไม่กล้าคุยโทรศัพท์กับเรา "ก็เพราะเค้ามี เหตุผลที่ปิดบังซ่อนเร้น" (แบบนี้ มันคบกันไม่ยืดหรอกนะ)

 

ไม่เชิงว่า เราใจอ่อน หรือใจร้ายดำเกินไป "แต่เราเด็ดขาด" เคยสื่ออะไรไปตั้งหลายอย่างแล้ว แต่เขา "สอบไม่ผ่านเอง"

ซึ่งอันนี้ "มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้" แต่ถ้าจะให้รอให้เขาเข้าสอบอีกสักกี่ครั้ง "มันก็เพลียแล้วล่ะ"

หวังว่าเค้าคงจะเข้าใจอะไรๆ และหลีกทางให้คนอื่นๆได้เข้ามาในชีวิตบ้าง

ช่วยอะไรๆ เค้าไป มันก็ตั้งหลายครั้งหลายหน

ประทานปัญญาอะไรๆไปตั้งหลายอย่าง มันก็หลายครั้งหลายหน

จะหาว่าลืมเลือนเค้าไปมั้ย ใจร้ายกับเค้าไปมั้ย มันก็ไม่ใช่

แล้วขอถามหน่อยว่า ทุกวันนี้น่ะ "เค้าคิดอะไรอยู่"

เราไม่ได้จะจงเกลียด จงชังเค้าเลย เราก็เคยรู้เรื่องของเค้ามาเยอะ ซึ่ง...มันก็น่าสงสารอยู่

เราเข้าใจ และเราเห็นใจ เป็นอย่างดี แต่บางที อะไรๆมันก็ยากที่จะเข้าใจ และที่สำคัญ มันต้องรัดกุมเป็นอย่างยิ่ง เราไม่ได้จะเกลียดหรืออะไรเลย ที่ดูเหมือนเกลียดหรืออะไรต่อมิอะไร นั่นเป็นเพราะ เราตกกรรมอยู่ โดนพลังดำจากไหนไม่รู้ มาควบคุม (พอพูดแบบนี้ปุ๊บ มันก็ฟังดูเข้าใจยากเข้าไปอีก..........งั้นพอแระ ไม่ต้องคิดจร้า)

 

ถึงแม้ว่าเราจะมีปัญญามาก แต่บางที ปัญญาบารมี "มันก็แพ้กรรมได้ กรรมที่เคยไปดลจิตดลใจสรรพสัตว์"

ทุกสิ่งทุกอย่าง "แพ้กรรมหมด"

ซับซ้อนมากค่ะ เรื่องกรรม แค่กรรมของตัวเรา ยังเข้าใจได้ยากเลย แล้วนับประสาอะไรกับ กรรมของคนอื่น

 

มินาโกะคิดว่า คนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเราในชีวิต เราก็จะลุ้นว่า เค้าคือคนที่ใช่หรือไม่ เค้าเป็นแบบไหน คืองี้นะ

1. คนที่เก่งกว่าเรา มีความสามารถและสติปัญญามากกว่าเรา แนะนำและติติงเราได้ มินาโกะคิดว่า "เขาคือพุทธภูมิ" ซึ่งเราอาจจะไปชอบเขา แค่ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง (ไม่ใช่ หวงหรือยึดไว้ทั้งหมด ทุกช่วงเวลา)

2. คนที่ด้อยกว่า บางทีเราท้วงติงอะไรไป เ้ค้าเกิดคิดได้ และเหมือนรู้ตัวว่า "มีความสามารถและสติปัญญาด้อยกว่าเรา เพราะที่เราติงไปหรือท้วงไป เขารับรู้และเข้าใจว่า เออ...มินาโกะพูดถูกว่ะ"(อะไรประมาณนี้) มินาโกะก็จะคิดว่า "เขาอาจจะเป็น...(นางแก้ว หรือบริวารและผู้ติดตามที่ดี)"

 

ซึ่งเราก็แค่ลุ้น แต่เรา "ไม่ได้ไปบังคับใคร" ว่า "เขา หรือ เธอ" ต้องมาอยู่ใต้อาณัติของฉัน (ซึ่งมันก็เคยมีสักช่วงเวลาหนึ่ง ที่เราอาจจะโดนพลังดำควบคุม) เพราะถึงที่สุดแล้ว "แต่ละคน" ก็จะรู้ตัวเองดีว่า "เรามีความสามารถขนาดไหน" .....เก่งและหรือด้อยกว่าคนอื่น ตรงไหน และอย่างไร

 

เอาล่ะ เราจะมาอธิบายถึงคุณสมบัติของนางแก้ว ที่มันแตกต่างจากลักษณะสิ่งอื่้นๆอย่างไร

1. นางแก้ว จะเป็นคนที่ "ยอมเป็นช้างเท้าหลังได้อย่างแท้จริงและจริงใจ รักเราคนเดียว และที่สำคัญที่สุด คือ เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทั้งหลายทำได้ยากมากที่สุดก็คือ ความใจกว้าง หรือ ความเป็นเมียหลวง

ดูอย่างพระนางยโสธราพิมพาสิ ลองไปอ่านประวัติท่านดู "ท่านไม่เคยมีความรู้สึก หึงหวง ต่อบรรดา นางแก้วคนอื่น (พระสนม ฯลฯ)" ซึ่งเหตุนี้ เราไม่ได้หาข้ออ้างว่า "ฉันจะทำตัวเจ้าชู้อย่างไรก็ได้ เธอห้ามมา่ว่าฉัน" ซึ่งมัน "ไม่จริงเลย" แต่ธรรมชาติมันเป็นนี้จริงๆ เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะว่าธรรมชาติของพุทธภูมิ มักเป็นบุคคคลที่มีความสามารถเป็นที่ยิ่ง ก็เลยมีคน "มารัก มาชอบเยอะ" แล้วคนไหนมีความใจกว้างและเสียสละได้มากที่สุด "ก็ยิ่งมีความเป็นอันดับต้นๆ ได้มากเท่านั้น" (ดูตัวอย่างจาก ทงอี)

ซึ่งมันเป็นธรรมชาติของพุทธภูมิ ที่มักจะมี "นางแก้ว" เยอะอยู่แล้ว ซึ่งบางที ตัวของพุทธภูมิเอง "ก็ไม่ใช่ว่าจะชอบมันนักหรอก" แต่ธรรมชาติมัน "มักเป็นช่นนี้" ซึ่งใช่ว่า เราจะควบคุมอะไรๆได้หมด

ลองไปหาอ่านประวัติของพระพุทธเจ้าในอดีตดูนะ แต่ละท่านมี "พระสนม" เยอะแค่ไหนล่ะ แล้วขอบอกเลยว่า "มันเป็นความสมัครใจของคนที่เป็นพระสนมหรือเมียน้อยกันทั้งนั้น ที่ยอมเป็นเมียน้อยคนอื่น" (ก็ด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ ของพวกเขาเหล่านั้น มันกำหนดไม่ได้เลยจริงๆไม่มีกฏเกณฑ์ใดๆมากำหนดได้เลยจริงๆ และจะมาหึงหวงกันไม่ได้เลยจริงๆ)

 

ละครเรื่อง "เมียหวง" เอ้ยย "เมียหลวง" 555

นำแสดง โดย อั้ม พัชราภา 555

 

อยากเป็นเมียหลวงมากนักหรือ ทำใจได้มั้ย ที่สามี "ปันความรักให้คนอื่นไปด้วยน่ะ" ถ้าทำได้ คุณได้เป็นอันดับหนึ่ง
(ใช่ว่าจะหาเหตุ หรือหาเรื่องเจ้าชู้ "จะว่าเจ้าชู้ มันก็ใช่" "จะว่าไม่เจ้าชู้ มันก็ไม่ใช่" หรือจะโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจก็ดี มันกำหนดไม่ได้เลยจริงๆ

เพราะสุดท้ายแล้ว มันกำหนดไม่ได้เลยจริงๆ เพราะธรรมชาติของผู้หญิงทุกคน มักจะบอกว่า "ฉันรักเธอคนเดียวนะ" อันนั้นน่ะ เราเข้าใจ แต่ธรรมชาติ มันมักเป็นเช่นนี้แหละ

 

เอาล่ะ ทีนี้ จะมาพูดถึง "บุคคลที่จะได้เป็น แ่ม่ที่ให้กำเนิด และแม่เลี้ยง ของพระพุทธเจ้า และหรือ พระนิตยโพธิสัตว์ ในอนาคต" แต่ว่า ขอแปะ ไว้ก็แล้วกันนะ เพราะว่าวันนี้ เหนื่ยย....please leave me alone. สักพัก

แปะไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะ กลัวโดนด่าอยู่เหมือนกัน ถ้าได้พูดถึงเรื่องนางแก้วขึ้นมาเนี่ย แต่อะไรๆมันก็มาซะขนาดนี้แล้ว ก็พูดๆไปเลยก็แล้วกัน (ไม่ได้รังเกียจเดียดฉันท์ใครเลยจ้ะ)

โอเค...leave me alone สักพัก

and all you guys...........leave with yourself สักพัก and don't be ฟุ้งซ่าน and let anything control you

Be strong......sincerely (ด้วยความเคารพนับถือในตัวทุกๆท่านด้วยใจจริง ถึงแม้ในอดีตจะเคยทำผิดพลาดอะไรไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้)

ไปล่ะ เดี๋ยววันนี้หรือวันพรุ่งนี้ ก็คงจะได้เจอกันอีก หายไปไม่นานหรอก

confirm!!!
(นี่ไม่ใช่รูปฉันจร้าา เอามาจากเน็ต)

 

อ้อ แล้วขออย่างนะ โปรดอย่าเข้าใจว่า ข้อความที่เขียนตัวโตๆ หรือ เน้นๆ ในวันนี้ที่ได้เขียนไปทั้งหมด ไม่ได้โกรธเลยจ้ะ เพราะบางที การสื่อสารทางภาษาเขียน มันมีข้อจำกัดต่อความเข้าใจ

ที่ตัวโตๆ หรือเน้นๆ ก็แค่อยากจะ "เน้นย้ำ เพื่อให้เกิดความเข้าใจอันดี" มันก็เท่านั้นเอง
(คือคิดว่า "เหมือนมินาโกะ พูดไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ออกจะเหนื่อยๆเพลียๆนะจ้ะ มันจะทำให้มองเห็นหรือเข้าใจอะไรๆได้ชัดขึ้น และต้องค่อยๆ อ่านไปนะจ้ะ)