ทัศนะ ปาฏิหาริย์เกิดแก่เจ็บตาย ของหลวงพ่อลีและหลวงตามหาบัว

"พระมหาธีรนาถ อัคคธีโร" วัดป่าภูผาสูง อ.สูงเนิน จ.นครราชสีมา ท่านนำเรื่อง "รู้วันตาย..ทำไมต้องตาย" จากหนังสือ "ธรรมะทะลุโลก" ของท่านพ่อลี ธัมมธโร วัดอโศการาม สมทุรปราการ มาเล่าไว้ ผมขออนุญาตเผยแพร่ต่อ ดังนี้

...กลาง คืนวันหนึ่ง หลังงานฉลองกึ่งพุทธกาลจบลง ณ กุฎีปุณณสถาน ที่วัดอโศการาม ท่านพ่อลียังร่างกายแข็งแรงกระปรี้กระเปร่า ท่านได้ปรารภกับ พระอาจารย์แดง ธมฺมรกฺขิโต ซึ่งเป็นพระลูกศิษย์ เรื่องอายุขัยคือการสิ้นสุดแห่งชีวิตว่า "ท่าน แดง อายุ ๕๕ ปี ผมต้องตาย ชีวิตถึงคราวสิ้นสุดให้ท่านอยู่ช่วยดูแลหมู่คณะที่วัดอโศฯ เมื่อผมตายไปแล้ว ขอให้ท่านเป็นที่พึ่งพาอาศัยของหมู่เพื่อน"

การ กล่าวในครั้งนี้ ท่านกล่าวก่อนมรณภาพเป็นเวลาหลายปี จนกระทั่งมาถึงปี พ.ศ. ๒๕๐๔ ท่านพ่อลีได้ไปนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลพระปิ่นเกล้า ธนบุรี ท่านเรียกพระอาจารย์แดงมาหาแล้วกล่าวย้ำว่า
"เราอายุ ๕๕ จะลาตายแล้ว"
"ตายยังไงครับ ท่านพ่อ"
"ก็ตายขาดลมหายใจนะสิถามได้ ก็เราเคยบอกเธอแล้วมิใช่หรือ"
"ผมลืมไปแล้ว แต่เมื่อท่านพ่อทักขึ้นผมก็จำได้ ทำไมท่านพ่อจะต้องตายด้วย ไม่ตายไม่ได้หรือ?"
"เรา ได้รับนิมนต์เขาแล้ว เสียดายที่จะอยู่ต่อไปอีกไม่ได้นาน เกิดมาได้มีโอกาสช่วยพระศาสนาน้อยเหลือเกิน คิดแล้วก็ยังไม่อยากตายเลย เพราะเห็นแก่ประโยชน์คนอื่น ส่วนเราเองไม่สู้มีปัญหาในการเกิดการตาย"

"รับนิมนต์ใคร"
"รับนิมนต์เทวดา เขาอาราธนา"
"เขาอาราธนาไปทำไม"
"เขาอาราธนาไปสอนมนต์ให้"
"ไปสอนมนต์อะไรครับ ช่วยสอนให้ผมด้วย"
"มนต์ก็ไม่มีอะไรมาก พรหมวิหาร ๔ ของเรานี้แหละ แต่คนอื่นสอนมันไม่ขลัง ต้องให้เราสอนมันถึงขลัง เขาบอกอย่างนี้"
"ผมขออาราธนาท่านพ่อไว้ อย่าเพิ่งตายเลย"
"เราได้ตกลงรับอาราธนาเขาแล้ว อยู่ไม่ได้"
"ท่านพ่อครับ ไม่มีวิธีอื่นบ้างเลยหรือ ที่จะสามารถต่ออายุไปได้อีก"

ท่านพ่อลีเล่าถึงรอยต่อแห่งชีวิตอันมีความเป็นความตายเป็นเครื่องเดิมพันว่า.....
"วิธี นั้นมี แต่เรื่องมันผ่านเป็นอดีตไปแล้ว เราจะหวนกลับมาเป็นอย่างเดิมไม่ได้ หลักธรรมหลักความจริงท่านใช้ปัจจุบันเป็นเครื่องตัดสิน พวกเธอจำได้ไหม? ในสมัยประชุมคณะกรรมการจะสร้างเจดีย์ และโบสถ์ เราปรารภให้สร้างพระเจดีย์เสียก่อน แต่ไม่มีลูกศิษย์คนใดกล้ารับงานนี้ บางคนเขาคิดเอาเองว่า ถ้าสร้างเสร็จแล้วเราจะหนีเข้าป่าบ้าง ตายบ้าง (เพราะท่านไม่ได้บอกพวกเขาถึงเหตุว่าการสร้างพระเจดีย์จะต่ออายุท่านได้) กรรมการที่ประชุมมีความเห็นว่า สร้างโบสถ์ก่อน ก็เป็นอันตกลง ซึ่งเขาไม่รู้จักจุดลึกในชีวิตของเรา การที่จะมาแก้ในสิ่งที่ล่วงเลยมา มันก็สายเสียแล้ว"

ท่านพ่อลีกล่าวย้ำว่า "..ก็พวกเธอเกาไม่ตรงที่คัน ต่อให้มีโบสถ์ตั้ง ๒๐ หลัง ก็ไม่เท่ากับสร้างพระเจดีย์เพียงหนึ่งองค์..ท่านเอ๊ย!"
เมื่อ เป็นเช่นนี้ก็หมดหวังในชีวิตของท่านพ่ออีกต่อไป พระอาจารย์แดงจึงเรียนท่านว่า "เมื่อตายไปแล้ว ก็ขอให้ท่านพ่อมาช่วยเหลือวัดอโศการาม"
ท่านพ่อลีก็หัวเราะฮึๆ ตอบว่า "เราก็เป็นห่วงเหมือนกันคิดว่าจะคายอะไรไว้ให้เขากินกัน แต่ชีวิตก็จวนเสียแล้ว ก็ให้พวกยังอยู่หากินกันไป ถ้าไม่มีปัญญาก็ช่างมัน"
และได้เรียนถามท่านอีกว่า "ท่านพ่อมีคาถาอะไรดีๆ ก็สอนให้ผมด้วย"

ท่าน พ่อลีตอบว่า "คาถานั้นมีอยู่ แต่สู้ใจเราไม่ได้ ให้ตั้งใจบำเพ็ญเพียรให้สำเร็จคุณธรรม เมื่อเราทำความเพียรอย่างสูงสุด เสียสละชีวิตแล้ว จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ก็ขึ้นอยู่กับวาสนาบารมีของแต่ละคน"

และอีก ๑ ตัวอย่างจากที่ "พระมหาธีรนาถ" นำมาเล่าไว้ เพื่อย้ำให้ท่านได้มั่นใจยิ่งขึ้น ดังนี้

ในปี ๒๕๔๐ หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน ท่านอาพาธหนัก ผลที่หมอตรวจที่วัดป่าบ้านตาด ที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ขอนแก่น ที่โรงพยาบาลศิริราช กรุงเทพฯ เป็นที่แน่นอนว่าท่านป่วยเป็น "โรคมะเร็งลำไส้" ขั้นสุดท้าย หมอบอกว่า ท่านจะต้องมรณภาพก่อนเข้าพรรษาปีนั้นอย่างแน่นอน
ท่านได้นิมิตภาวนาใน เรื่องนี้ก่อนแล้ว แล้วต่อมาในปีเดียวกัน มีคนนิมนต์ให้ท่านอยู่ช่วยชาติบ้านเมือง ท่านจึงประกาศตั้งโครงการช่วยชาติ โรคได้หายเป็นปลิดทิ้งเพราะอานิสงส์นั้นเท่าทุกวันนี้
แล้วท่านได้ยาดีอะไรมารักษา?



ก็ ตอบได้ว่า เป็นยาวิเศษที่เทวดานำมาถวายโดยบันดาลผ่านทางมนุษย์เป็นผู้ประกอบ ยาเทวดาเป็นยาแบบไหนหนอ ผู้เขียนขอไขปริศนาที่หลวงตาได้เล่าเฉพาะที่โรงน้ำร้อนวัดป่าบ้านตาด ต้นปี ๒๕๕o นี้เอง คือตามปกติท่านจะไม่เล่าเรื่องลึกลับลี้เร้นเหล่านี้ เพราะท่านว่าเป็นปัจจัตตัง รู้เห็นเฉพาะตน การนำออกมาเผยแพร่บางคนอาจไม่เข้าใจ เกิดการตำหนิลบหลู่เป็นการก่อกรรมแก่เขาได้

ท่านเล่าว่า คราวหนึ่งท่านอยู่ในป่าลึกเพียงรูปเดียว เร่งความเพียรภาวนาอดอาหารเป็นเวลาหลายวัน ร่างกายซูบซีดผอมเหลือง เรี่ยวแรงหดหาย เหลือแต่ใจอันดวงเด่น มีพลังมหาศาลข้างใน หมุนไปด้วยธรรมจักรตลอดวันคืน แต่พลังกายเหนื่อยล้าเต็มที ขณะที่ท่านเดินจงกรมพิจารณาธรรมบางประการในยามค่ำคืน เทพธิดาตนหนึ่งได้ปรากฏกายเข้ามานั่งกราบไหว้ข้างบริเวณทางจงกรม เฝ้ารักษาอยู่โดยตลอดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

แล้วนางเทพธิดาจึงกราบ เรียนท่านว่า "...เขาเคยเป็นแม่ของท่านในอดีตชาติ เกี่ยวข้องกันมานาน บัดนี้ได้มาเจอกัน ดีใจเป็นอย่างยิ่ง เห็นท่านซูบผอมซีดเซียวก็อยากมาช่วยเหลือด้วยการถวายอาหารทิพย์ อันจะทำให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่าสดชื่นขึ้น ขอให้ท่านเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าในอดีตชาติที่เคยเป็นแม่เป็นลูก โปรดเมตตารับอาหารทิพย์เถิด"
หลวงตาท่านตอบว่า "...เวลานี้เป็นเวลาวิกาลโภชน์ (เลยเที่ยง) รับภัตตาหารไม่ได้"
"อาหาร นี้ไม่มีสี ไม่มีรส เป็นอาหารวิเศษไม่ต้องกินด้วยปาก เพียงไล้ไปตามร่างกาย การไล้นั้นก็ไม่ต้องถูกเนื้อต้องตัว ก็ถือว่าได้ดื่มด่ำรสของทิพย์แล้ว" นางเทพธิดากล่าวสาธยาย
"แม้ถึงกระนั้นก็ตาม พระพุทธเจ้าตรัสว่าเจตนานั้นแหละเป็นตัวกรรมคือการกระทำ แม้เป็นอาหารทิพย์ก็ไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย ถึงไม่มีใครเห็น เราก็รู้อยู่แก่ใจ ใจนี่แหละเป็นตัวพาสร้างเวรสร้างกรรม มิใช่อวัยวะอื่นใด"

เมื่อ หลวงตาท่านพูดจบ ก็ก้าวเดินจงกรมต่อไป ท่ามกลางความเงียบในไพรสณฑ์ นางเทพธิดาก็นั่งเฝ้าอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมเคลื่อนร่างที่เบาเหมือนปุยนุ่นไปไหน เพ่งมองท่านด้วยความห่วงใยและภูมิใจที่มีพระลูกชายเป็นพระอริยสงฆ์สาวกของ พระผู้มีพระภาคเจ้า ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเพื่อความพ้นทุกข์
แล้วนางจึงกราบเรียนท่านว่า "พรุ่งนี้เช้าจะนำอาหารทิพย์มาถวายใหม่"
พอ รุ่งเช้านางเทพธิดาได้มานั่งรออยู่หน้ากุฏิหลังน้อยมุงด้วยหญ้า กิริยาแช่มช้อยงดงาม หาสตรีใดในโลกเหมือนหรือเพียงเทียบเทียมมิมีได้ สตรีที่เขาว่าสวยที่สุดในโลกเป็นนางงามจักรวาล เมื่อเทียบกับนางเทพธิดาแล้วก็เหมือนลิงโก๊กตัวหนึ่งเท่านั้น น่าขำจริงๆ โลกมนุษย์เอย..
เมื่อพระหลวงตาเห็นดังนั้นจึงถามนางว่า...การที่เธอมา นั่งอยู่หน้ากุฏิเราตั้งแต่เช้าเช่นนี้ ใครมาเห็นเข้า เดี๋ยวจะเข้าใจผิดเอาได้ ว่าพระอยู่กับผู้หญิงสองต่อสอง ข้อครหาต่างๆ อาจเกิดขึ้นได้ นางตอบว่า
"ท่านไม่ต้องเป็นห่วงในเรื่องนั้น ไม่มีใครสามารถเห็นฉันได้ นอกจากท่านเท่านั้น นี่เป็นเทพเนรมิตเพื่อมาถวายอาหารทิพย์แก่ท่านได้ง่ายขึ้นเท่านั้น"

"ถวายก็ถวายมาสิ" หลวงตาตวาดนางเทพธิดาหน่อยๆ
นาง จึงบอกให้ท่านนั่งนิ่งๆ ครู่หนึ่ง การถวายอาหารทิพย์ก็เป็นอันเริ่มขึ้นและจบลง ร่างกายของท่านกระปรี้กระเปร่าอย่างเห็นได้ชัด เหมือนปลาขาดน้ำแล้วพลันได้น้ำ เหมือนคนหิวกระหายมานานวัน พลันมาเจอบ่อน้ำอันใสสะอาด ร่างกายสดชื่น ผิวพรรณที่ซีดเซียวกลับผุดผ่อง หายเมื่อย หายหิว ปฏิบัติภาวนาต่อไปได้อีกหลายวันโดยไม่ต้องมีอาหารตกท้อง..อยู่เย็นสบายคลาย ความทุกข์กังวล
นี่คืออาหารเทวดา ยาเทวดาก็คงทำนองนี้เหมือนกัน เพราะนั่นเป็นของวิเศษ ที่มนุษย์ผู้ศีลน้อย ธรรมน้อยจะไม่มีวันได้พบพานเป็นอันขาด เว้นแต่ในนิทานหลอกเด็กเท่านั้น!!

 

พุทธศักราช ๒๔๘๒ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้กล่าวคำทำนายด้วยอนาคตังสญาณว่า … ในอนาคตกาลอีกไม่นานนัก จักมีพระหนุ่มรูปหนึ่งเข้ามาหาเราเพื่อฝากตัวเป็นศิษย์ เธอจะทำประโยชน์ใหญ่ให้แก่ประเทศชาติและพระศาสนา”

 

อนุโมทนาครับ

แค่ได้มาอ่าน ก็เหมือนได้อาหารอันเป็นทิพไปด้วยแล้วครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ
ถึงครูบาอาจารย์จะจากไปแล้ว แต่คุณงามความดีนั้นยังอยู่ตลอดไป

 

การทำบุญสร้างมหาเจดีย์มีอานิสงค์มากนักครับ
ขณะนี้พ่อเเม่ครูอาจารย์หลายองค์ท่านกำลังสร้างเจดีย์อยู่ครับ
ท่านใดสะดวก หรือมีกำลังพอที่จะร่วมบุญได้ ผมขออนุโมทนาครับ
ที่ทราบข่าวมา ก็มี หลวงปู่ท่อน(เลย),หลวงปู่ลี(อุดร),วัดป่าบ้านตาด,วัดเเสงธรรมวังน้ำเขียว,วัดป่าภูผาสูง(พระอาจารย์มหาธีรนาถ) www.watpa.com, www.pupasoong.com
ลองหาข้อมูลบุญดูนะครับ ขอให้ทุกท่านเจริญทั้งทางโลก เเละทางธรรม สาธุ

 

สาธุ

เตยอ่านเจอมาหลายปีแล้วครับ อ่านมาเป็นสิบกว่ารอบแล้ว แตอ่านที่ใรน้ำตาใหลอาบแก้มทุกที สาธุ สาธุ สาธุ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงตา
ขอโมทนาสาธุกับท่านเจ้าของกระทู้ครับ

 

กราบท่านพ่อลีและหลวงตาด้วยความเคารพสูงสุดครับ

 

อ่านแล้วเหมือนได้น้ำทิพย์ชโลมใจ ให้มั่นคงในศีลในธรรมในสมาธิภาวนา ไม่เบื่อไม่หน่าย อนุโมทนาบุญกับ จขกท.ค่ะ

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับเทพธิดาองค์นี้

ขอกราบและสักการะ แด่องค์หลวงตามหาบัว และ องค์หลวงพ่อลี

โมทนาบุญกับเจ้าของกระทู้ที่มาเล่าด้วยนะครับ

สาธุ

 

satu satu satu.......