หลวงพ่อเล่าเรื่องพระสารีบุตรช่วยแม่

​

คืนหนึ่ง พระสารีบุตร ไปแดนเปรต พบเปรตหญิงคนหนึ่ง ซูบ ผอมหิวโหยมาก ท่านจึงถามว่า เมื่อเป็นมนุษย์เธอทำความชั่วทางกาย วาจา ใจ อย่างไรหรือ จึงอดอยากหิวโหยอย่างนี้ เปรต กราบเรียนว่า เมื่อเป็นมนุษย์ไม่เคยให้ทานเลย จึงเกิดมาเป็นเปรต อดอยากอย่างนี้ พระคุณเจ้าจะสงเคราะห์ โปรดถวายทานแด่พระสงฆ์แล้วอุทิศให้ฉัน ฉันจะมีความสุข มิฉะนั้น ฉันจะต้องทุกข์อย่างนี้ไป ๕๐๐ ปี<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
พระสารีบุตร รับจะสงเคราะห์เธอ รุ่งขึ้นจึงถวายข้าวหน่อยหนึ่งประมาณเท่าฝ่ามือ น้ำหนึ่งขัน ถวายแด่พระรูปหนึ่ง แล้วอุทิศให้เธอ เมื่อท่านอุทิศแล้ว รูปกายเธอสวยทันที มีวิมานสวย มีเครื่องแต่งกายมากมาย เธอเข้ามาหาพระสารีบุตร ด้วยภาพของนางฟ้าที่สวยงาม พร้อมเครื่องประดับแพรวพราว<o></o>
พระสารีบุตร ถามเธอว่า เธอมาจากไหน วิมานสวย เครื่องประดับสวย รูปสวย เธอทำบุญอะไรไว้ให้ในสมัยที่เป็นมนุษย์<o></o>
เธอตอบว่า ฉันเป็นเปรต ที่พระคุณเจ้าไปพบที่ดินเปรตเมื่อคืนวานนี้ และเมื่อเช้านี้ พระคุณเจ้าได้ถวายทานแด่พระสงฆ์รูปหนึ่ง ด้วยข้าวฝ่ามือหนึ่ง น้ำขันหนึ่ง อุทิศส่วนกุศลให้ฉัน ด้วยบุญเพียงเท่านี้ เป็นเหตุให้ฉันมีรูปเป็นทิพย์ มีวิมานทิพย์ที่สวยงามมีเครื่องประดับอันเป็นทิพย์เจ้าค่ะ เมื่อกราบเรียนแล้วเธอก็ลากลับไป<o></o>
เรื่องนี้แสดงว่า การให้ทานเพื่ออุทิศส่วนบุญกุศล ถ้าผู้ให้บริสุทธิ์ คือ มีศีล สมาธิ ปัญญา ดี วัตถุทานบริสุทธิ์ คือ ของที่หามาได้โดยชอบธรรม ผู้รับบริสุทธิ์เป็นพระอรหันต์ มีผลสมบูรณ์แบบนี้ ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งย่อหย่อนผลที่จะพึงได้ ก็บรรเทาเบาบางลงไปบ้าง แต่คิดว่าไม่ไร้ผลเสียเลย แต่ถ้าให้แก่คนไร้ศีล จะอยู่ในเพศไหนก็ตามไม่ให้เลยดีกว่า เพราะไม่มีอานิสงฆ์ให้ผู้รับ<o></o>
การถวายทานกับพระ ไม่จำกัดว่ามีของมากหรือของน้อยมีอานิสงส์ทั้งหมด เว้นไว้แต่พระที่รับไม่มีศีล ถ้าเป็นอย่างนั้นท่านไม่มีผลแน่นอน จากพระไตรปิฎก เล่ม ๒๖ หน้า ๑๕๙<o></o>
<o></o>
พระสารีบุตรช่วยมารดา ๒

จากพระไตรปิฎก เล่ม ๒๖ หน้า ๑๖๑<o></o>
<o></o>
เมื่อพระสารีบุตรท่านเจริญพระกรรมฐานเป็นที่สบายอารมณ์แล้ว ท่านไปแดนเปรตเห็นหญิงเปรตคนหนึ่งผอมมีแต่ซี่โครง เปลือยกายมีเส้นเอ็นสะพรั่ง ท่านจึงถามว่า เธอเป็นใคร การถามแบบนี้จะเห็นว่าแปลกจากเรื่องก่อน แสดงว่าท่านทราบว่าเปรตนั้นเป็นใคร แต่ระเบียบของพระรู้แล้วต้องทำเป็นไม่รู้ ระเบียบนี้พระพุทธเจ้าทรงใช้เป็นปกติ<o></o>
เปรตตอบท่านว่า เมื่อก่อนฉันเป็นมารดาของท่าน ในชาติอื่นที่ผ่านมาแล้ว ๑๐๐ ชาติ เวลานี้ฉันหิวมาก มีความกระหายในอาหาร เมื่อความหิวเกิดขึ้นก็กินน้ำลาย เสมหะ น้ำมูก ที่เขาถ่มทิ้ง กินไขมันเหลวจากซากศพที่เขาเผา กินโลหิตของหญิงทั้งหลายที่คลอดบุตร เป็นต้น ลูกเอ๋ยลูกจงให้ทานอุทิศส่วนกุศลให้แม่บ้าง แม่จะได้เลิกหิวเสียที <o></o>
พระสารีบุตรท่านตั้งใจที่จะช่วยมารดา เมื่อท่านรับรองว่า จะช่วยแล้วท่านก็มาปรึกษากับ พระโมคคัลลาน์ พระอนุรุธ พระกับปินะ หรือที่ชาวบ้านหรือพระนักเทศน์เรียกว่า พระกะบิน ท่านทั้งหมดช่วยกันสร้างกุฏิ ๔ หลัง ในสี่ทิศ (สร้างกุฏิเพิงหมาแหงน) และถวายข้าว น้ำ แด่พระสงฆ์ (ในที่บางแห่งท่านบอกว่า ถวายข้าวหยิบมือหนึ่ง กับข้าวหยิบมือหนึ่ง ใส่ใบไม้ และน้ำหนึ่งฝาบาตร ผ้ากว้างคืบ ยาวคืบ หนึ่งผืน) และสร้างกุฏิเพิงหมาแหงน ถวายพระสงฆ์เป็นสังฆทานและวิหารทาน แล้วร่วมกันอุทิศส่วนกุศลให้มารดาพระสารีบุตร (มารดาคนนี้เคยเป็นมารดาท่านพระสารีบุตรเมื่อร้อยชาติที่แล้วมา ไม่ใช่มารดาในชาติปัจจุบันของ่าน ซึ่งก่อนตายท่านเป็นพระโสดาบัน)<o></o>
เมื่ออุทิศแล้ว อานิสงส์ถวาย ข้าว และ น้ำ ทำให้เธอได้ร่างกายที่เป็นทิพย์ ผ้า เป็นเหตุให้เธอได้เครื่องประดับที่เป็นทิพย์ เพิงหมาแหงน เป็นเหตุให้เธอได้วิมานที่สวยมาก น้ำหนึ่งฝาบาตร เป็นเหตุให้เธอได้สระโบกขรณี เมื่อยามราตรีเธอก็ปรากฏกายพร้อมทั้งวิมาน และสระโบกขรณี ให้พระโมคคัลลาน์เห็น พระโมคคัลลาน์ถามเธอว่า เป็นใคร เธอตอบว่า ฉันคือมารดาพระสารีบุตรที่เป็นเปรต ที่พระสารีบุตรถวายสังฆทานและพระคุณเจ้าช่วยกันสร้างกุฏิถวายสงฆ์แล้วอุทิศให้<o></o>
แสดงว่า คนฉลาดรู้จักทำบุญไม่ต้องสิ้นเปลืองมากก็ได้รับอานิสงส์สูง เมื่อให้เขา เขาได้รับ เราผู้ทำก็มีผลเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ให้ใครก็ตามมีผลไม่บกพร่อง<o></o>
<o></o>
ผลของทาน

<o></o>​

๑. อาหาร เป็นเหตุให้ได้ร่างกายเป็นทิพย์ ถ้ามาเกิดเป็นคนอีกเป็นเหตุให้มีร่างกายที่ได้ส่วนสวยงาม<o></o>
๒. ผ้า เป็นเหตุให้ได้รูปร่างที่สวยงาม มีเครื่องประดับคือ เครื่องแต่งกายสวย และมีมาก<o></o>
๓. ถวายพระพุทธรูป เป็นเทวดาหรือนางฟ้า พรหม มีรัศมีกายสว่างมาก ถ้าเกิดเป็นคนจะมีรูปสวย ผิวสวย ส่วนของร่างกายครบบริบูรณ์ สวยงามมาก<o></o>
๔. การถวายเงินร่วม แม้แต่เพียงเล็กน้อย ตั้งใจร่วมการก่อสร้างจะวิมานสวย เกิดเป็นคนก็มีบ้านสวย มีคนให้ไม่ต้องสร้างเอง


<o></o>
๕. การถวายสังฆทาน ถ้ามีทรัพย์ไม่มาก จะถวายเงินหนึ่งบาทหรือสองบาทก็ได้ แจ้งแก่พระว่าถวายสังฆทานและวิหารทาน เท่านี้มีผลเลิศ หรือมีอาหารเล็กน้อย ตั้งใจถวายเป็นสังฆทานได้เลย เช่น ซื้อแกงมาหนึ่งถ้วย ข้าวหนึ่งถ้วย น้ำเล็กน้อย ถวายพระที่กำลังฉันหรือก่อนฉัน เท่านี้เป็นการถวายทานแก่พระ มีผลมาก ถ้าถวายพระในวัดจะมีกี่องค์ก็ช่าง ท่านฉันรวมกันอย่างนี้ เป็นสังฆทานมีอานิสงส์เลิศ<o></o>